1892 N°. 8.
Donderdag 7 Januari.
79sle jaargang.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1,75.
Afzonderlijke nommers 5 centmet bijblad 10 cent.
Behalve aan ons Bureau worden Abonnementen en Advertentiën voor dit blad
aangenomen bij de heeren Nijgii Van Ditmar te Botterdam en verder
bij alle Boekverkoopers en Brievengaarders.
coinwï.
De prijs der gewone advertentiën is van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie word de prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 18 regels a 1,berekend.
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels beslaande en contant betaald, 20 ct.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
Inzending; van advertentiën voor 3 uren op den dag der uitgave.
Brieven uit de Ganzestad.
XXXVIII.
't Was 's avonds half tien. De laatste nieuwjaars
bezoeker had mijne woning verlaten en onder het
slaken van een diepen zucht trok ik mijn chamber-
cloak aan, vleide mij in een gemakkelijken stoel
en stak de ouderwetsche gouwenaar aan, die mjjne
vrouw intusschen gestopt had niemand die het haar
verbetert.
»Ik ben blij, dat die dag zoover voorbij is", zeide
ik, na een oogenblik te hebben gezeten. »'t Istoch
eigenlijk al te dwaas, om elk jaar weêr diezelfde
kool te verkoopen van elkatlr te feiiciteeren."
»Zeg dat niet" luidde het antwoord van mijne
vrouw. »Ik vind het waarachtig wel de moeite
waard elkander geluktewenschen, dat men weder
een jaar heeft mogen beleven en een volgend bin
nentreden."
>Och watElk oogenblik breekt immers een nieuw
jaar aan. Wat is een jaar anders dan een tijdmaat,
groot 365 dagen, zooveel uren, zooveel minuten en
zooveel secondenwat anders dan een middel om
den tijd te meten en te kunnen sprekon van vóór
en over zoo en zooveel jaren. Daarom ook heeft
men verschillende tijdrekeningen gehad en heeft
men ze nog, evenals de landbouwers nog liefst spre
ken van een Blooisch gemet of een Schouwsch gemet,
al naar gelang van de streek waarin ze wonen."
»Maar man! een jaar is toch een afgesloten tijd
perk
»Dat weet ik ook wel!" antwoordde ik, »maar
het is mij nog altijd een raadsel, waarom nu juist
het jaar, dat met de eerste seconde van het uur
tusschen 12 en 1 in den nacht van 31 December
op 1 Januari begint, zoo bijzonder moet herdacht
worden. Is er op dat oogenblik iets merkwaardigs
gebeurd Eenig teit, dat der herdenking waard is
Ik kan me begrijpen, dat iemand zijn verjaardag
herdenktdat is tenminste een dag waarop een voor
hem belangrijk feit is voorgevallen, in het midden
gelaten of het in sommige gevallen voor hem of zijne
medemenschen niet gelukkiger ware geweest, indien
het feit niet had plaats gehad. Maar een nieuwjaars
dag, ik vind het een gruwel en onzin daarbij".
»Maar man heb je dan volstrekt geen gevoel voor
het schoone, dat er in ligt, wanneer de menschen
elkander eenmaal in het jaar ten minste eens van
harte heil en zegen wenschen
»Om elkander verder een geheel jaar te plagen
en onaangenaam te zijn, gezwegen nog van laster,
hatelijkheid, nijd, afgunst en andere schoone deugden.
En dan, welk een hartelijkheid steekt er in dat zenden
van kaartjes, eene mode, die hoe langer hoe alge-
meener, en daarom hoe langer hoe dwazer en onbe-
teekenender wordt. Er is geen dag in het geheele
jaar waarop zooveel gehuicheld wordt als die eerste
dag. Het is een gelukgewensch vice versa, zonder
eenige beteekenis. Het is een ambtenaar aan zijn
patroon, een leverancier aan zijn klant, maar heel
zelden een vriend aan een vriend. Men ontvangt
kaartjes met een kruis er op ten teeken dat ze dagen
te voren reeds verzonden zijn, alsof de afzender in
een verloren oogenblik al zuchtend heeft gedacht
»koin, dat werkje kan ik alvast wel beginnen".
»Ja, zoo kun je nu alles wel bespottelijk voor
stellen".
»Maar is het dan niet zoo? Vroeg je mij van
middag zelf niet»Man, kijk eens even of er al een
kaartje is van mijnheer en mevrouw X., want dan
dienen we er hun ook éen te zenden Hartelijk
gemeend, die felicitatie van ons, vindt je niet
»0, maar die vervelende menschen nu ook."
»Daar heb je het al. Nog maar enkele uren ge
leden hebben wij ze met een retour-kaartje harte
lijk" geluk gewenscht, en nu noem jij ze al vervelend."
»Ochluidde het antwoord van mijne in het
nauw gebrachte wederhelft.
»Kijkriep ik triumfantelijk uit, »dat zou nu
een reden voor mij kunnen zijn om voortaan den
lsten Januari dankbaar te herdenken, het feit, dat
het mij voor het eerst van mijn leven gelukt is, bij
verschil van meening met jou, gelijk te hebben ge
kregen. Maar" ging ik voort, toen ik bemerkte, dat
mijne laatste woorden niet geschikt waren om mijne
vrouw in een goed humeur te doen blijven, »zeg nu
eens, kindgeloof je nu heusch zelf nog aan eenige
hartelijkheid bij al die felicitaties Is het nu werke
lijk je meening, dat het hart er in de meeste gevallen
iets mede te maken heeft V Of zou niet veeleer eene
koele berekening van het verstand de aanleidende
oorzaak zijn van dat zenden van kaartjes, terwijl
dan nog velen een algemeenen gelukwensch in de
courant onderteekenen om toch vooral niemand te
vergeten, evenals ik weet niet meer welk volk dei-
oud heid, dat voor elke godheid een beeld schiep en
dan bovendien nog éen uit vrees dat het een god
mocht hebben vergeten."
»Ach ja!" sprak mqne vrouw, »er is wel veel
waars in wat ge beweert, maar op die manier ont
neemt men toch langzamerhand aan alle goede ge
bruiken him waarde."
Volkomen waar" antwoordde ik, »maar die waarde
ontneem niet ik er aan, maar dat doen wij allen,
omdat het goede gebruik geheel ontaard is. Ik kan
me voorstellen maar dat moet dan toch heel lang
geleden zijn dat er uitsluitend hartelijkheid bij
het nieuwjaar wenschen voorzat, zooals wanneer kin
deren zich verheugen hunne ouders weder een jaar
te hebben mogen bezitten en omgekeerd deze, dat
hun hunne kinderen gespaard bleven wanneer be
dienden en kantoorpersoneel uit gehechtheid voor
hun patroon dankbaar herdenken, hoe ook in het
afgeloopen jaar de harmonie tusschen hen niet werd
verstoord en ze elkander hebben weten te waar-
deeren om hunne toewijding of vriendschapwan
neer goede bekenden elkander bezoeken en van heeler
harte geluk en voorspoed wenschen voor de toekomst
van een jaar, in de hoop het na verloop daarvan te
mogen herhalen. Maar nu het nieuwjaar wenschen eene
mode is geworden, waaraan niemand zich durft ont
trekken en het in de meeste gevallen is ontaard in een
kouden vorm van kaartjes zenden, of in het prevelen
van een heilwensch met de lippen zonder dat het
hart daarin medespreekt, nu heeft de geheele plech
tigheid van dezen dag hare waarde verloren, en zijn
het meer vrees, winstbejag of begeerlijkheid die den
menschen den zegenwensch op de tong brengen,
dan welgemeende en diepgevoelde hartelijkheid. En
daarom zou ik dan liever al dat wenschen" willen
afgeschaft zien. Mij althans mag men een volgend
jaar gerust overslaan".
»Nu, maar zij, die om een fooitje komen, zullen
het zeker wel niet met u eens zijn" hernam mijne
vrouw nog een heel, heel klein beetje schamper.
»Dat geloof ik ook niet, maar daarentegen de
postbeambten, zoo hoog- als laaggeplaatsten, zeker
wel. Want die hebben dezer dagen een hondenbaantje,
dat verzeker ik je. In een kantoor, waar langzamer
hand een bedenkelijke atmosfeer begint te heerschen,
tot laat in den nacht werkzaam te moeten zijn,
zooveel mogelijk zorg te dragen, dat alles, tot zelfs
de bestellingen, op tijd plaats heeft en dat schier
zonder eene enkele vergissing te begaan, niettegen
staande millioenen en millioenen brieven, kaartjes
enz. moeten worden gesorteerd, verzonden en bezorgd
daarvoor moet ieder weldenkende eerbied hebben."
En dit zeggende ledigde ik het glaasje, dat mijne
vrouw al pratende vóór mij gezet had, als wijdde
ik in stilte een dronk aan onze trouwe en jjverige
postambtenaren. »Maar", vervolgde ik daarna, »ik
heb je nog niet verteld, welk een kolossale domheid
ik hedenmorgen heb begaan. Verbeeld je, er wordt
gescheld en daar ik toch in de gang ben, doe ik
meteen maar open. Ik sta tegenover een man, die
even zijn pet aanraakt en daarna zegt: »Ikwensch
je veel zegen in het nieuwe jaar voor den straatveger."
Kerel", riep ik kwaadaardig, »denk je, dat ik een
straatveger ben en meteen smijt ik de voordeur
voor zijn neus dicht. Hij riep nog iets, vermoedelijk
nog een zegenwensch, maar wat hij zeide kon ik
niet verstaan. Later zeide Bet mij, toen ik haar
het geval vertelde, dat die man zelf straatveger van
beroep is en dat hij een fooitje had moeten hebben.
Ik heb haar permissie gegeven de eerste keer, dat
ze den man ziet, hem het dubbele te scheuken, de
eene helft voor den eersten, de andere voor den
tweeden wensch."
Mijne vrouw schudde lachend het hoofd en begaf
zich daarop ter ruste, na mij goeden nacht gewenscht
te hebben met veel meer hartelijkheid dan die van
al de heilwenschen te zamen, die ik dien dag had
ontvangen en aangeboden. Op dat oogenblik
huichelden noch zij, noch ik, Goddank
Adspirant 2.
Benoemingen.
De heer mr. Geradts, die dezer dagen tot burge
meester van Roermond is benoemd, is een liberaal
Katholiek, die meermalen candidaat voor 't lidmaat
schap der Tweede Kamer is geweest. In de stad
Roermond ontwikkelen de liberalen een groote kracht,
zoodat zij reeds, behalve den heer Geradts, verschil
lende vertegenwoordigersin den Gemeenteraad hadden.
Het is dus volstrekt niet vreemd, dat de keus der
Regeering op een liberaal is gevallen, ook al kwam
die, naar men zegt, niet op de aanbevelingslijst van
den Commissaris voor. Dat de heer Geradts te Roer
mond zeer gezien is, blijkt uit hetgeen de fel ultra-
montaansche aldaar verschijnende Nieuwe Koerier
schrijft
»Als burger en rechtskundig Raadsman heeft de
heer mr. Geradts veel achting verworven. Hij was
steeds zeer humaan, beleefd in den omgang. Als
president der Kon. Harmonie en der Zangvereeniging
»Caecilia" heeft hij zeer veel tot den bloei der socië
teiten bijgedragen.
»Wij hebben een te vast vertrouwen in het recht
vaardigheidsgevoel, den goeden wil en de humaniteit
van den nieuwbenoemde, om niet te mogen verwachten,
dat hij evenals zijn waardige voorganger, de heer
Diepen, voor allen gelijk, voor allen een waar burger
vader zal zijn.
»De heer Diepen heeft getoond der burgeren
rechten en denkwijzen zonder uitzondering te eer
biedigen, en wij verwachten van den heer mr. Geradts
hetzelfde.
»Zijn wij het in beginselen ook niet eens met den
nieuwbenoemde, wij w6nscheD, dat hij aan den bloei
van Roermond met hart en ziel werke."
De andere katholieke bladen houden zich over het
geheel over deze benoeming stil, maar de Schaep-
manniaansche Zuid-Hollander gaat op de volgende
wijze te keer (en de antirevol. pers neemt dit na
tuurlijk met ingenomenheid over)
»Dit schandaal een anderen naam kunnen wij
aan deze Regeeringsdaad niet geven spelt een
droeve toekomst.
>De liberalen schijnen wraak te willen nemen over
de rechtvaardigheid, waarvan het afgetreden Kabinet
bij benoemingen steeds deed blijken en bitter
spel van het noodlot Limburg wordt uitgekozen
om het eerst de wraak van onze nieuwe meesters
te voelen.
»Het is niet genoeg dat Limburg met goed ver
trouwen de nieuwe meesters tegentrad en blij van
hart hun het welkom toeriep, Limburg moet liberaal
worden en de vriendjes, die hierbij een handje hel
pen, moeten beloond worden. De liberale Regeering
geeft hun den invloed en de eerepostjes, die de Ka
tholieke Limburgers aan de ongeloovigen weigeren.
Liberale burgemeesters, hoewel ziek en voor den
dienst ongeschikt, hebben gewacht om hun ontslag
te nemen totdat dit Kabinet optrad. Mocht de heer
Diepen zich hebben laten inspireeren door gelijke
gevoelens en liever zijn afgetreden onder het Christe
lijk bewind, dan zou deze kaakslag aan het Katho
lieke Limburg zeker zijn gespaard.
»Er zijn in die ongelukkige dagen zoovele ver
gaderingen gehouden en zoovele motiën aangenomen,
dat ons geheugen ons zeer wel parten kan spelen.
Wij meenen ons echter te herinneren bedriegen
wij ons, dan zullen onze Limburger confraters ons
door een rectificatie verplichten dat in de dagen
onzer twisten te Roermond een vergadering is ge
houden van liberalen, waarin de persoonlijke dienst
plicht o. a. een warm voorstander vond in den heer
Geradts, den huidigen burgemeester.
»Dit feit zegt meer dan duizend woorden. Het is
dus wel noodig, dat wij, Katholieken, ons steeds
nauwer aansluiten om eendrachtig den vijand te
bekampen".
Dit is meer dan kras, zegt het Vad. terecht. Men
zal in een Katholieke stad geen voorstander van den
persoonlijken dienstplicht tot burgemeester mogen
benoemen, en het moet een schandaal heeten, dat
een liberaal tot dit ambt geroepen wordt in een
gemeente, waar een overgroote minderheid liberaal
isWat dan te denken van de benoeming van den
antirevolutionair mr. Yan Swinderen tot Commissaris
in het liberale Drente en van den eveneens antirev.
mr. Lobman tot Gouverneur van Suriname, waar
de antirev. te tellen zijn Het ware althans kiesch
en verstandig met een oordeel te wachten. Het zal
wel blijken over eenige jaren, dat deze liberale be
noeming heel wat beter is geweest dan met name
de laatstbedoelde onder het christelijk Kabinet.
GOES, 6 Januari 1892.
Volgens aan het Sas van Goes gedane waar
nemingen was de wind in het afgeloopen jaar ge
durende 45 dagen Noord, 4 Noord-West, 38 West,
26 West-Zuid-West, 47 Zuid-West, 3 Zuid-Zuid-
West, 96 Zuid, 1 Zuid-Zuid-Oost, 33 Zuid-Oost,
13 Oost, 30 Noord-Oost en 29 Noord-Noord-Oost.
Aan het Sas van Goes had gedurende 1891
de volgende scheepvaart-beweging plaats.
Er zijn ingevaren 729 schepen met 45611 tonnen
inhoud, en uitgevaren 733 schepen met 44555 tonnen
inhoud. De vaart was gestremdgedurende Januari
wegens vorst; van 26 tot 28 April en van 7 tot
15 Juni, wegens herstel der havenboorden en <fle
werken aan den mond der haven.
Bij de springgetijden in 1891 was de water
stand van het Sas van Goes boven A. P.12 Jan.
1.90 M.26 Jan. 1.50 M.10 Febr. 1.95 M.25
Febr. 1.45 M.12 Maart 2.15 M.27 Maart 1.80
M.10 April 1.70 M.25 April 1.60 M.9 Mei
1.80 M.; 25 Mei 1.70 M.8 Juni 1.48 M.9 Juni
2 M.23 Juni 1.60 M.7 Juli 1.65 M.23 Juli
1.60 M.6 Aug. 1.70 M.21 Aug. 2.10 M.4
Sept. 1.60 M.19 Sept. 1.85 M.4 Oct. 1.46 M.
19 Oct. 1.35 M.3 Nov. 1.55 M.17 Nov. 1.95 M.
3 Dec. 1.35 M.17 Dec. 1.55. De hoogste stand
was dus den 12 Maart en wel 2.15 M. boven A. P.,
terwijl de laagste stand bij springgetij was den 3
December 1.35 M. boven A. P.
lerseke. In de gisteravond gehouden raadsver
gadering, die door 9 leden werd bijgewoond, waren
o. a. de volgende stukken ingekomen, die, behalve
een verzoek van A. Van Zweden Jz. om ontheffing
van zijn aanslag in den H. O., voor zoover noodig
i behandeld werden
Kennisgeving van mej. Van Westen, dat zij hare
benoeming tot gemeente-vroedvrouw aanneemt. De
Voorzitter deelde mede, dat zij bereids den In Jan.
hare betrekking heeft aanvaard,
i Kennisgeving van het Burg. Armbestuur, dat de
heer J. Sandee Pz. tot zijn voorzitter is benoemd
en dat deze die benoeming heeft aangenomen.
Van Ged. Staten machtiging van het gemeente
bestuur om te beschikken over de helft der inkom
sten, op de gemeentebegrooting 1892 vermeld, en
dat de behandeling dier begrooting tot 1 April is
uitgesteld.
Van het Burg. Armbestuur een staat van aanbe
veling tot benoeming van 2 leden van dat bestuur.
Herbenoemd werden d® heeren J. C. Van der Burght
en J. Sandee Jz.
Verzoek van den heer D. Spruit alhier om op
heffing van het verband groot 2000 op de groot
boeken der Ned. Werk. Schuld, indertijd door hem
tot waarborg van zijn beheer als gemeente-ontvan
ger gesteld. Toegestaan met algemeene stemmen.
Een verzoek der zangvereeniging Ierseksch Man
nenkoor" om kosteloos gebruik van een der lokalen
van school 2, zoo noodig met e^ie vergoeding voor
het gebruik van vuur en licht. B. en W. stelden
voor dit verzoek in te willigen en eene jaarlijksche
bijdrage van 5 vast. te stellen. Met algemeene
stemmen aangenomen.
Daarna deelde de Voorzitter mede, dat na her
haalde oproepingen zich slechts één sollicant, en
dus niet het vereischte getal, voor de betrekking
van hoofdonderwijzer met Engelsche acte aan school
1 heeft aangemeld. Daar informatiën naar dien sol
licitant uit Indië moeten betrokken worden en deze
niet spoedig kunnen inkomen en zoowel het hoofd
der school als de arrond.-schoolopziener tegen eene
benoeming van den sollicitant hadden geadviseerd,
stelden B. en W. na bespreking met den arrond.-
schoolopziener voor dat de raad hen zal machtigen
tijdelijk in de benoeming te voorzien.
De heer Sauer vroeg, hoe oud die sollicitant was
en of het de bedoeling is, dien sollicitant te be
noemen.
De Voorzitter antwoordde dat het laatste waar
schijnlijk geschieden zal, dat de bedoelde sollicitant
52 jaar is en ongeveer 20 jaar in Indië is werk
zaam geweest.
De heer Sauer vond het wel wat vreemd, dat die
onderwijzer geen stukken tot aanbeveling heeft in
gezonden. Verder verklaarde hij zich in beginsel
tegen eene tijdelijke benoeming, daar het hoofd der
school, hoe waarheidslievend ook en hoezeer het
belang der school den voorrang gevende, daarbij zoo
licht in een tweestrijd geplaatst wordt tusschen
plicht en menschelijkheid. Hoezeer ook belangstel
lende in het onderwijs in het Engelsch, wilde hij dan
toch nog liever de acte Engelsch laten varen en de
jaarwedde voor een gewoon hoofdonderwijzer op
700 stellen. Ook achtte hij den ouderdom van den
sollicitant wel wat hoog.
De Voorzitter voerde daartegen aan, dat de beide
hoofden der scholen alhier toch ook van de wet
van 1857 zijn, dat de sollicitant werkzaam is ge
weest als leeraar op een hoogere burgerschool en
dat lijj onderwijs in het Engelsch eene behoefte
acht voor velen in deze gemeente.
De heeren Van Harmeien en Cupêrij wezen ook
op de afwezigheid van aanbevelende stukken en van
adviezen van den schoolopziener en het hoofd der
school. Zonder de laatste kan de Raad niet benoemen.
De Voorzitter merkte op, dat dit laatste ook niet
ter sprake komt. 'tls slechts eene tijdelijke benoe
ming en de sollicitant heeft zich gaarne bereid ver
klaard voor een proeftijd. Hij verdedigde nog nader
het voorstel van B. en W. evenals de heer Sinke,
maar ten slotte werd het voorstel met 6 tegen 3
st. verworpen.
De heer Van Harmeien stelde nu voor van de
Engelsche akte af te zien en het salaris voor een
onderwijzer met hoofdakte vast te stellen op f 700.
Daar de Voorz. bleef hechten aan het onderwijs
in het Engelsch voegde hij daarbij het denkbeeld
om een som uit te loven voor den te benoemene,
indien hij na eenigen tjjd in het bezit dier akte kwam.
i De heer Sauer kon zich met het voorstel van den
heer Van Harmeien vereenigen. De geldmiddelen
lieten z. i. niet toe een salaris uit te loven hoog ge
noeg om een onderwijzer met Eng. akte te krijgen
en hoewel ook veel waarde hechtende aan Engelsch
onderwijs, stelde hij toch het gewoon lager onderwijs
