1891. N°. 78.
Zaterdag 4 Juli.
78s,e jaargang.
MEISJESSCHOOL (E)
FEUILLETON.
Een Kerkdiefstal.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrij dagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1,75.
Afzonderlijke nommers 5 cent; met bijblad 10 cent.
Behalve aan ons Bureau worden Abonnementen en Advertentiën voor dit blad
aangenomen bij de heeren Nijgh Van Ditmar te Rotterdam en verder
bij alle Boekverkoopers en Brievengaarders.
Inzending van advertentiën voor 2 uren op den dag der uitgave.
iMMXW
De prijs der gewone advertetitiün is van 1—5 regels 50 cent, elke regel meer 10 cent.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 18 regels a 1,berekend.
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels beslaande en contant betaald, 20 ct.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
De INSCHRIJVING van leerlingen aan de
t8 Goes voor den cursus 1891/95 z*l plsats hebben t«r Secre
tarie van de gemeente in de week van Maandag 6 tot Za
terdag 11 Juli a s, moetende van haar, die elders wonen, een
bewijs van vaccine of kinderziekte worden overlegd.
Goes, den 13 Juni 1891
Burgemeester en Wethouders van Goes,
J. G d W. HAMER.
De Secretaris,
H ART Al A N.
GOES, 3 JULI 1891.
Bevorderd tot doctor iu de rechtswetenschap
aan de rijksuniversiteit te Leiden de heer H. Lens
hoek van Zwake, geboren te Goes, met acad.
proefs. get.Opmerkingen over artikel 22 Wetboek
van Koophandel.
Van goeder hand verneemt de N. R. Ct. uit
Hontenisse, dat welhaast de noodige stappen zullen
gedaan worden tot het oprichten eener v r ij z i n -
nige kiesvereeniging voor die gemeente en
omstreken. De rereeniging zal zich aansluiten aan
de verschillende zusterverenigingen in dat district
op Zuid-Beveland.
Icracke. Door de vrijzinnige kiesvereeni
ging Burgerplicht zijn tot candidaten voor
den gemeenteraad gesteld de heeren W. Van Oeveren-
Jr. en J. C. Van der Burght (aftredende leden), en
verder de heeren T. Cuperij, M. Van Harmeien,
C. D. Klos en G. Schipper.
(Wij herinneren dat tengevolge van de stijging der
bevolking het aantal raadsleden van 7 tot 11 moet
klimmen).
Ierseke. Het pannenleggen zal,dank zy
het uitstekende weder der laatste dagen, vroeger
beginnen dan men algemeen verwachtte. Als het weer
zoo blijft, zal men in het begin der volgende week
er een aanvang mee maken. Een paar kweekers zul
len zelfs deze week nog een paar scheepsladingen er
aan wagen.
Het aantal pannen dat aan de zee zal worden toe
vertrouwd beloopt verscheidene millioenen.
Ook op de Ierseksehe bank is weer een dikke laag
mosselzaad neergevallen, doch men koestert
eenige hoop, dat dit goedje vooreen groot gedeelte
zijn eigen dood sterven zal. Men zal dus niet aan
stonds beginnen met het kunstmatig te vernielen.
Bij den schiedwedstrijd te Hoorn heeft in den
korpswedstrijd D Hl de a f d. Middelburg van
den schutterijkaderbond een bronzen me
daille behaald en in den korpswedstrijd E H de
schutterij van Middelburg een zilveren
medaille.
Borsele. Woensdag hield de Dijkraad van het
calamiteuze waterschap Ellewoudsdijk-
B o r s e 1 e eene vergadering, die door 24 leden werd
bijgewoond.
Na beëediging van den heer J. Van Wingen Pz.
werd overgegaan tot wijziging der begrooting van
Naar eene Duitsche vertaling uit het Deensch.
Gewoonlijk vergezelde Anna den jongen visscher
Ole Lorenz als hij naar buiten voer om naar zijne
haringnetten te gaan zien, en Ole roeide eigenlijk
om haar naar buiten, want van haringen was in
den regel niets te bespeuren. Hij had haar na
melijk lief; maar zijne liefde was eene deemoedige
onderworpenheid, eene onbegrensde bewondering, die
hem uit zijn jeugd was bijgebleven, toen zij hem
tegen andere knapen in bescherming nam. Niettegen
staande de vele vernederingen, die hij zoowel van
haar als van anderen had moeten ondervinden, ging
hij voort met aandoenlijke trouw te hopen, tot hij
tengevolge van dat voortdurend zweven tusschen
hoop en vrees half suf was geworden.
Anna kon maar niet tot een besluit komen. Nu
eens was zij lief en aardig, zelfs teeder, jegens hem,
dan weder stootte zij hem af. Zij gevoelde, dat het
haar aangenaam was, dit kleine magere mannetje
bij zich te hebben, maar aan den anderen kant vond
zij, dat hij in vergelijking tot haar toch waarlijk
al te nietig was. Zij gaf hem nooit een beslissend
antwoord, af en toe stak zij den gek met hem, wees
hem barsch terug en noemde hem ventje", wat
hem diep krenkte. Dan huilde hij den ganschèn nacht,
maar den volgenden dag wist ze niet hoe lief ze
tegen hem zou zijn. Hij had alleen zulke holle wangen
1890/91 voor de kosten van herstel van schade, van
meerdere peilingen en assurantiekosten.
Daarna kwam aan de orde het opmaken van een
staat van voordracht ter benoeming van een be
stuurslid, voor de vervulling der vacature, eerlang
te ontstaan door gewone aftreding van den heer
J. Smallegange.
Tot candidaten werden gekozen de heeren J.
Smallegange te Ellewoudsdijk, G. Nijsse Az. te Drie
wegen en J. Rottier Lz. te Borsele.
Daar in het aanstaande najaar de Inlaagkade enz.
vrijkomt werd besloten, onder nadere goedkeuring,
tot nieuwe verpachting over te gaan en de voor
waarden van verpachting vasttestellen.
Ten slotte werd de loopende begrooting aange
vuld met de aannemingssom van de oeverwerken
bij de Staartnol van Borsele en eenige andere uit
gaven.
Door de liberale kiesvereeniging te Leeuwarden
is tot candidaat voor den gemeenteraad gekozen de
heer P. F a b e r y de Jonge.
De Duitsche Keizer zal een zeer eigenaardig
geschenk van H. M. de Koningin - Re
gentes ontvangen, dat tevens een goed souvenir
aan zijn bezoek aan Nederland zal zijn. Het is name
lijk een keurig tableau, geheel uit tegeltjes bestaande,
afkomstig uit de beroemde aardewerkfabriek te Delft
en op order van H. M. speciaal voor dit doel ver
vaardigd. (N01. v. Ned.)
Door Z. M. den Keizer van Duitschland zijn
benoemdtot commandeur der Duitsche Kroonorde
de vice-admiraal Cramer, tot ridder de schout-
bij-nacht B o g a e r t, terwijl Z. M. den intendant van
het Paleis, baron De Constant Rebecque,
vereerde met een prachtige gouden sigaretten-doos,
waarop het portret des Keizers geëmailleerd en in
diamanten.
Ook werden benoemd tot grootkruis van den Roo-
den Adelaar de ministers Hartson, Lobman,
Kruys en Bergansius, en de vice-admiraal
De Casembroot.
Van goed onderrichte zijde schrijft men aan
de Arnh. Ct.
Het bericht betreffende de betaling der kosten
voor de ontvangst van den Keizer van
Duitschland lezende, vond ik aan het slot er
van de woorden: »Quartum non datur".
Bijna zou ik geneigd zijn dit te vertalen door
»Er wordt geen kwartje gegeven". Onwaar toch is
het bericht van het Nieuivsdat de Regentes de
kosten van de versiering van Amsterdam betaalt.
Alles wordt uit de gemeentekas bekostigd, maar het
gemeentebestuur hooptdat uit de staatskas een
tegemoetkoming zal gegeven worden. Dat is de zui
vere waarheid. De Koningin betaalt alleen de kosten
van het inwendig opknappen van het paleis.
In een brief van dr. Schaepman aan
zijn waarde vrienden van Het Centrumdie tot op
schrift Resignation" kon dragen en waaruit een
engelachtige stemming tegenover De Tijd spreekt,
vindt de doctor een ongezochte gelegenheid om eens
door het lijden tengevolge van zijne ongelukkige liefde.
Er waren ook ditmaal geen haringen in de netten
maar die twee zwierven toch tot bij middernacht
over het water rond. Ole rustte op de riemen en
deed nu en dan een halven slag. Anna zat aan het
roer. De zee was kalm en vertoonde slechts kleine
golfjes, die schitterden in het maanlicht.
»Nu moet ge mij een afdoend antwoord geven,
Annaik kan het»niet langer verdragen."
»Oeh, Ole, gelooft gij wel, dat wij bij elkander
passen Ben ik niet te groot voor je
Zoo beslist had ze tot nogtoe nimmer gesproken.
Ole keek in het water naar den riem aan stuur
boordzijde en plaste er een weinig mede in het water.
»Ik begrijp het al, gij hebt Sören Hans Andersen
gezien."
»Wien
Sören Hans Andersen hij is gisteren uit
Amerika teruggekeerd."
»He, wat zeg je, Ole!" riep Anna levendig en zij
schoof wat naderbij. »Wat meen je; is bij zoo'n
flinke kerel geworden
Hij keek baar treurig aan. Laten wij maar
naar huis varen, Anna."
»Nu, nu, Ole, niet dadelijk zoo neerslachtig."
Weldra stonden zij op het strand. Zij had grooten
lust meer van den Amerikaan te hooren, maar toen
zij Ole aankeek, die haar ten afscheid de hand
toestak, sloeg zij hare armen om zijn hals, gaf hem
een kus en zeide»01e 1" Toen liep zij snel heen.
De weg door het bosch naar huis was de langste,
maar het was daar zoo aangenaam om te loopen en
ze had geen haast. Het maanlicht viel door de takken
te vertellen, dat hij in den strijd der laatste jaren
zich van iedere medewerking aan dat blad beslist
he- ft onthouden, geen artikelen heeft gezonden, geen
aanwijzingen gegeven, geen mededeelingen heeft doen
toekomen.
Zoo komt er langzamerhand klaarheidwij weten
nu, dat dr. Vermeulen niets met de politiek van
De Tijd uitstaande heeft, dat mr. Bahlmann van
De Maasbode is weggeloopen en dat dr. Schaepman
niets met Het Centrum te maken heeft. Nu morgen
nog een briefje van mr. Kolkman, dat bij De Post
nooit heeft gekend. (Vad.)
Van anti-revolutionaire zijde is in het district
Schoterland tot candidaat van het lidmaatschap der
Tweede Kamer voor het hoofdkiesdistrict Schoter
land geproclameerd de heer P. Van Vliet te
Leeuwarden.
Daar de uiterste termijn voor de ratificatie der
akten van de Brusselse he antislavernij-
conferentie gisteren is afgeloopen, zijn de mo
gendheden, die op de conferentie zijn vertegenwoor
digd geweest, gisteren te Brussel samengekomen.
Zij besloten den termijn der ratificatie te verlengen,
ten einde aan Frankrijk de gelegenheid te geven tot
nadere overweging.
Kerkelijke Zaken en Onderwijs.
Bedankt voor het beroep bij de Chr. Ger. Gem.
te Grand-Itapids (Noord-Amerika) door ds. Pk. J.
Wessels, te Zieriksee.
Beroepen bij de Ned. Geref. gemeente te Hij-
laard ds. J. Wisse, te Garijp.
Voor de betrekking van onderwijzer aan de
openbare school te Baarland hebben zich vier solli
citanten aangemeld, terwijl zich voor de betrokking
van onderwijzeres, na herhaalde oproeping, geene
enkele sollicitante aanmeldde.
Tot hoofd van school E te Middelburg is be
noemd de heer Blankert, te Zuidzande, met 10
stemmen.
Hei Keizerlijk bezoek.
W o e n s d a g.
HH. MM. de Keizer en de Keizerin van Duitsch
land zijn Woensdagochtend te elf uren te IJmuiden
aangekomen, aan boord van de »Hohenzollern". De
Keizer droeg de adrairaalsuniform. Namens de ge
meente Velzen werd der Keizerin een bouquet aan
geboden. Onder het donderen van het geschut stoomde
de »Hohenzolleni" het Kanaal in tot aan de sluizen,
waar de Keizer en zijn gevolg overgingen op hot
adviesjacht »Jagd".
Omstreeks twaalf uur kwam dit vaartuig voor
Arasterdam aan. Als aanlegplaats was aangewezen de
steiger van den West-Indischen maildienst. Hier was
een smaakvolle debarkeertent opgericht. De gemeente
lijke autoriteiten waren op een stoomjacht het advies
jacht »Jagd" tegemoet gevaren tot aan den ingang
van het Kanaal van het IJ uit.
Te ruim half twee kwam de Keizer in Amsterdam.
op het smalle voetpad en haar gelaat straalde van
genot. Waarom ze eigenlijk zoo'n plezier had wist
ze zelf niet en ze wilde het ook niet weten. Zij zong
en zong nog eens, zoodat de vogels wakker werden
en onrustig om de boomen heen vlogen.
Maar aan de andere zijde van bet bosch, waar
het voetpad op den grooten weg uitloopt, stond ze
eensklaps stil bij bet hooren van muziek, die uit de
herberg daar dichtbij scheen te komen. Nu her
innerde zij zich, dat het dansavond was. Maar zij
danste nooit, zij was veel te groot. Onder de mannen
van het dorp was er geen een, die met haar dansen
kon. Met een medelijdend lachje vervolgde zij haren
weg over het voetpad, dat over de gemeenteweide
en door het kreupelhout, naar hare woning leidde.
Maar na een paar schreden stond zij weder stil en
luisterde. Het is een galop, of neen, een polka,
neen, ook nietHé, wat voor dans kan dat zijn
Haar hoofd bewoog zich op de maat, haar tong
deed de melodie hooren en hare trippelende voetjes
beweerden ten slotte, dat bet toch een galop, een
stormachtige galop wasMet de kracht der zelf-
beheerschiug deed zij weder een paar schreden, stond
andermaal stil en vóór zij zelf recht begreep hoe
het kwam, stond ze vóór de herberg en keek door
het venster naar binnen.
Daar boorde Anna eensklaps eene vroolijke stem
achter zich vragen»Waar moet dat nog zoo laat
heen
Een lange, zwaargebouwde gestalte stond achter
haarzij schrikte. Maar toen zij hem wat aandach
tiger bekeek, herkende zij dat lage, hreede voor
hoofd, die kleine diepliggende oogon en het dikke
Nauwelijks was bij aankomst de brug in het jacht
neergelaten of de Koningin-Regentes trad de Keizerin
tegemoet en beide vorstinnen omhelsden elkander.
De Keizer gaf hierop de Regentes en onze jeugdige
Koningin den handkus, terwijl de Keizerin onze jeug
dige Vorstin omhelsde.
In het paviljoen hadden wederkeerige voorstel
lingen plaats, onder de muziek der schutterij. Te 2
uur vertrokken de Keizer en de Regentes in het
eerste, de Keizerin met Koningin Wilhelmina in het
tweede, gevolgd door 15 hofrijtuigen naar het Paleis,
waar kort daarop de Keizer en de Regentes op het
balkon verschenen.
Na een kort déjeuner begaven de vorstelijke per
sonen zich naar het Rijksmuseum. In het eerste
rijtuig, met vier paarden bespannen, namen plaats
de Keizer en de Koningin-Regentesin het tweede
de Keizerin en de prins en prinses Von Wied. Te
kwart voor vieren, na een snellen rit door straten
en langs grachten, waar reeds lang te voren de
menigte dicht opeengepakt de komst van den stoet
stond te verbeiden, bereikte men het Rijksmuseum.
De Keizer maakt op de menigte een gunstigen
indruk. Hoewel niet groot, boezemt zijne persoonlijk
heid ontzag in, een ontzag dat geen vertrouwen uit
sluit. Onwrikbaar is de grondtrek van zijn gelaat,
maar tegenover dingen, die hem belang inboezemen,
verzachten zich de trekken, ontspant zich de stroef
heid en ziet men het gelaat verhelderen.
Meer dan een uur werd in het Rijksmuseum
doorgebracht.
Als naar gewoonte teekenden de Keizer en de
Keizerin hunne namen in het Qouden Boek. Zeer
goed bleek de Keizer de herinnering te hebben be
waard aan een bezoek met wijlen zijn vader, toen
deze 18 jaar geleden het zomerseizoen te Scheveningen
doorbracht, aan het Trippenhuis. Telkens wees Z.
M. op kunstwerken, die hij thans hier uit het Trip
penhuis terugvond en die hem waren bijgebleven.
Tot kwart over vijven bleven de hooge bezoekers
in het Museum, waarna zij langs de Leidsche Kade,
Leidschegracht, Keizersgracht en Paleisstraten naar
het paleis terugkeerden.
De Keizer en de Koningin reden vervolgens door
de hoofdstraten van de Jordaan, waarna zij naar
het paleis terugkeerden.
Het groote gala-diner ten hove, waaraan 110 gasten
aanzaten en dat in de groote of zoogenaamde hal
zaal werd gehouden, ving des avonds te 7 uren aan.
Zooals wij reeds vermeldden, is de tafel hoefijzer
vormig, zij was uit het midden gedekt. Aan het
hoofd zaten de Keizer, en de Koningin-Regentes
rechts van Z. M.links van den Keizer zat de
Keizerin en daarnaast H. M. Koningin Wilhelmina
met baronnesse Van Hardenbroek. Naast H. M. de
Koningin-Regentes zaten de vorst en vorstin Von
Wied. Tegenover den Keizer zaten de Duitsche
gezant graaf Von Rantzau en de Nederlandsche
gezant te Berlijn, en voorts nog een achttal gezanten
van vreemde mogendheden, o. a. de Pauselijke nuntius;
links en rechts van de gezanten zaten de Nederland
sche Ministers, terwijl de overige plaatsen aan weers
zijden door grootwaardigheidsbekleeders of hunne
dames werden ingenomen.
Toen de eerste gerechten rondgedragen waren
blonde krulhaar.
»Zijt gij het, Sören?" riep zij vol bewondering
en zij nam hem van het hoofd tot de voeten op.
■pZeker ben ik het, lange Anna; hoe gaat het?"
Zij wilde antwoorden maar de woorden bleven
haar in de keel steken. Zij kon den blik niet af
wenden van deze kloeke, krachtige gestalte.
»Wat ben je mooi geworden, Anna" zeide hij
galant en hij nam als een fijn heer den hoed af.
Willen we samen eens een dansje doen?"
>0, neen, ik dans nooit."
»Kom, soms toch wel eens, kleine Anna
Zij stond met de handen op den rug tegen de
deurpost geleund en werd verlegen. De maan scheen
juist op haar gelaat en de sterke blanke tanden
schitterden achter hare lachende lippenhet bloed
was haar naar het hoofd gestegen en zij waagde het
niet hem aan te zien.
Hij ging voort met haar lieve woordjes toe te
spreken.
»Neen, neenzeide zij, langs hem heen starend
en zij trachtte hem af te weren.
Maar hij sloeg den arm vast om haar heen, drukte
haar tegen zich aan en fluisterde: Kom, Anna, éen
enkel dansje?"
Zij zuchtte en deed nog eene zwakke poging om
los te komen. Wanneer een ander het gewaagd had
haar op zoo teedere wijze te naderen, zou zij hem
met haar blik in zijn schulp hebben doen kruipen
maar tlians gevoelde zij zich de zwakkere voor
het eerst van haar leven.
Zij zonk in zijne armen terugeen oogenblik later
stonden ze in de gelagkamer.
