1881 N°. 14.
Dinsdag 1 Februari.
68ste Jaargang.
De Anti-huwelijksclub
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel,
s» IHEAOCLWCUK
AAWAAG in SLUITING
GRAAN- cn BOTERMARKT.
0FF1CIEËLE MEÖEDEEÜ.YGE.V.
GOESCHE
uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond*
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1.75.
AJzouierlijke Hommers 5 ct. met bijblad 10 ct«
COURANT.
De prijs van gewone odvertentiën is van 1—5 regels 50 c^., elke regel meer 10 ct.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts
tweemaal berekend.
Geboorte huwelijks- en doodberichten «n de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen woiden van 18 regels a /#1.berekend..
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels bedragende en contant betaald, 20 ct.
Agenten voor het buitenland zijn: A. STEINER en HAASENSTEIN VOGLER, te Hamburg.
In ons land vervoege men zich voor Rotterdam aan bet Algemeen Advertentieburean van NIJGH VAN DITMAR en verder bij alle boekverkoopers en postdirecteuren.
dat Zaterdag reeds in Goes werd verspreid.
Zooals men uit een bericht, voorkomende in
bet bijvoegsel van dit nommer, kan zien, hebben
burgemeester en wethouders van Goes, ingevolge
het advies der commissie voor de graanmarkt
niet geschroomd terug te komen op een eerst
kort genomen besluit betreffende den aanvang en
de sluiting der graan- en botermarkt. Wij achten
liet noodig even den loop dezer quaestie bier eens
te herinneren.
Indertijd werd op een adres, onderteekend door
bijna alle graanhandelaren, ondersteund door de
zelfde commissie voor de graanmarkt, het aan—
vangsuur der graanmarkt door bet dagelijksch
bestuur bepaald op half elf en liet sluitingsuur
op half eenhet uur waarop vroeger die markt
begon.
De botermarkt, verhuisd naar de politiewacht,
zou worden gehouden van half twaalf tot des
middags half éen uur.
De adressanten, op wier verzoek die regeling
geschiedde, meenden dat daardoor een geregelde
handel zou worden bevorderd en vooral een einde
zou worden gemaakt aan bet handeldrijven in
herbergen en verspreide plaatsen.
Het duurde echter niet langof de nieuwe
regeling bleek grooten tegenstand te ondervinden.
In een adres werd door 261 ingezetenen en
bewoners van Zuid—Beveland beweerd, dat door
den nieuwen maatregel aan de burgerij en aan
de van buiten komende beursbezoekers groot on
gerief werd veroorzaakt en velen zelfs indirect
in hunne belangen werden benadeeld.
Moeielijk werd het voor ons dagelijksch bestuur
om iu dezen te beslissen, en niets beter voor
zeker dan de praktijk uitspraak te laten doen.
En reeds spoedig deed die praktijk dan ook
uitspraak teil voordeele der 261 requestrauten.
De groote noodzakelijkheid van den nieuwen
maatregel bleek reeds spoedig vrij twijfelachtig
te wezen, en wij schromen niet liet te zeggen:
er bleek tevens hoe lichtvaardig de eerste ver
zoekers de graanhandelaars iets gevraagd
hadden, dat zij zei ven niet schenen te waardeeren,
toen eenmaal aan hun verlangen was tegemoet
gekomen. Men had toch kunnen verwachten
dat die onderteekenaars, die vragers om vervroegd
beursuur liet voorbeeld zouden gegeven hebben
van stipte naleving der gestelde bepalingen, welke
EEN WARE GEBEURTENIS,
naar
G. Hermstein.
„Welnu", vertelde juffrouw Wills, „stel u dan
voor; ik kom omdat ik mij verbeeldde op mijn
luid geklop antwoord te hebben gekregen, in hare
kamer en vind haar aan hare schrijftafel, bitter
weenende over een boek gebogen. Ik dacht eerst
dat haar zieke papegaai gestorven was, en wil be
ginnen haar te troosten en zeg: Alle dingen zijn
op deze aarde vergankelijk, Silvia."
Toen zag zij mij met betraande oogen aan en zei
„Maar hier is alle hoop verloren. Zoo vele dui-
zende jaren reeds dragen zij hare ellende, haren
smaad met zich om en nog gloort de ochtend niet
na dien duisteren nacht 1" «Maar in 's hemels
naam, over wie hebt ge het toch vroeg ik. „Ja",
zeide zjj, „weet dan, ik dacht een oogen blik,
aan de vrouwen der Botocuden". En ik deed
evenals zij en lachte. Maar toen zag zij mjj zoo
ernstig aan, dat ik haar smeekte om mij ook iets
van baar Ie vertellen, en toen zij dit deed, toen
Botocuden is de benaming van een bijzonderen volks
stam onder de Braziliaansche wilden. Zij staan nog op
den laagsten trap der beschaving en wonen tusschen de
Rio Doce en de Rio Jequentinhouha. De naam Botocudon
is hun door de Portugeezen gegeven, wegens het breeds
hout, dal zij in de onderlip dragen en hetwelk men
b o to que noemt.
op liuii verzoek, en eensdeels in hun belang, in
liet leven waren geroepen. Edochdit bleek
spoedig liet geval niet te wezen. Door oogge
tuigen is ons verzekerd dat van den dag af, waarop
de beurs om half elf begon, niet éen enkele
maal een der onderteekenaars op liet bewuste
uur op de beurs aanwezig was, ja dat zelfs te
half twaalf uur hun komst tot de zeldzaamheden
behoorde.
Maar nog ergerlijker komt ons het volgende
voor. Terwijl zij zeiven in hun request, waarin
zij de nieuwe regeling verzochten, erop wezen
dat deze zooveel mogelijk een einde zou maken
aan liet handeldrijven in herbergen en verspreide
plaatsen, had men kunnen verwachten dat zij vooral
het voorbeeld zouden geven om dit tegen te gaan.
Zij bewogen zich echter op dat tijdstip bij voorkeur
iu de herbergen en waar deze of gene palroon
door bezigheden was verhinderd om zelf daar
aanwezig te zijn, liet hij zich door zijne bedienden
vertegenwoordigen.
Het natuurlijk gevolg was, dat de verkoopers
dit voorbeeld volgden en zoo werd van lieverlede
liet tijdstip van aanvang der beurs feitelijk half
twaalf ja soms nog later. Waar dus van de zijde
der onderteekenaars van bet eerste adres niet de
minste medewerking werd verleend, en door ben
niet alleen voor maar nu ook na liet beursuur
de geregelde handel werd tegengewerkt en de
genomen maatregel doelloos gemaakt, hebben 13.
en W verstandig gedaan door zicli niet te laten
meesleepen door een verkeerd begrip, dat liet niet
voegt op een eerst kort genomen besluit terug
te komen, maar te voldoen aan liet verlangen
der teekenaars op bet tweede adres, door spoedig
eene bepaling te herroepen die aan zoo velen,
buiten den eigenlijken graanhandel staande, zooveel
ongerief veroorzaakte.
Alles is thans weer op de vroegere wijze ge
regeld de hotel-vrouwen zullen haar oude plaats
weer kunnen innemen en zeker wel niet bet
minst dankbaar wezen voor de herstelling van
vroegere bepalingen. Het voorgevallene kan tot
vingerwijzing strekken voor liet vervolg.
Veranderingen te brengen in dergelijke bepa
lingen, waarop weer velen hunne zaken hebben
ingericht, kunnen en mogen niet te lichtvaardig
gemaakt noch gevorderd worden. Er is thans
ook bewezen, hos vooral requestrauten vaak vragen
zonder de gevolgen van bun verzoek en de ver
plichtingen, die de inwilliging ervan op hen zei ven
legt, nauwkeurig te wikken en te wegen.
toen lachte ik ook niet meer."
„Lieve Erna, de arm van den knecht, zal in
slaap vallen, als ge niet gauw toetast," viel juffrouw
Elkau haar in de rede, „en onderwijl zal ik bet
slot vertellen. Ik schilderde haar dus den toestand
dier ongelukkige schepselen en weet u wat
het einde er van was? Erna weende en ik lachte."
Juffrouw Wills' geestige bruine oogen keken
vrooltjk rond toen zij hernam „Reken nu eens uit,
met welk een gloed of zij gesproken moet hebben."
„Ik ben perplex", zeide de assessor.
„Ik gaf een dag van mijn leven, als ik in bet
bezit kon komen van beide zakdoeken, waarin al
die tranen zijn opgevangen 1" riep luitenant Von
Bülow.
„Ge hebt inderdaad toch zoo iets, wat men gevoel
noemt?" vroeg Von Sydow, terwijl hij beide dames
aankeek maar eigenlijk alleen juffrouw Elkau
bedoelde.
„Zoo nu en dan, als ik eens heel lekker gege
ten heb", antwoordde Silvia Elkau juffrouw Wills
zeide niets.
„Maar om op die vrouwen der Botocuden terug te
komen" hernam dokter Von Sydow „Welke bijzon
derheden ontroerden u zoo
„Ditmaal, tegen vrouwenmanier in, vertel ik u
geen details."
„Dat is zeker geheel tegen vrouwenmanier."
„Ik ben ook eigenlijk uit vergissing een meisje
geworden, in den grond van mijn hart ben ik
een man."
„En toch zoo geheel vrouw 1" mompelde Pon
Sydow bij zichzelf.
Juffrouw Elkau's klein mondje vertrok zich lot
een spottend lachje, zij boog het hoofd over haar
Dat tie commissie voor de graanmarkt B. en
W. voorstelt om art 4 der verordening tot
regeling der boter- en graan makt te doen ver
vallen, komt ons versterken in de meerling van
begin af aan omtrent de bepaling, in dat artikel
vervat, gekoesterd. Bij de behandeling van die
verordening in den gemeenteraad van 2;3 Novem
ber 1S78 is door de bestrijders voldoende gewe
zen op liet onwettige, wijl zij inbreuk maakt op
de vrijheid van handel, en op de moeielijkheid
om overtreding te eonsta'teeren.
Met de beste bedoeling in het leven geroepen,
beeft zeker ook weer hierbij echter wat later dan
bij de quaestie der aaiivangs-uren de ervaring
uitspraak gedaan ten gunste der bestrijders, wier
gevoelen wij deelden. De bezwaren toch, ver
bonden aan bet handhaven van die bepaling, de
moeielijkheid om overtreding te constateeren,
moeten tot dit voorstel de graanmarkt-commissie
aanleiding gegeven hebben.
En wij zouden het dagelijksch bestuur en den
raad ten sterkste aanraden aan dat voorstel hunne
adhaesie te schenken. Een maatregel te blijven
handhaven, die zoo gebrekkig of iu het geheel
niet is te handhaven, is ook uit een moreel oog
punt niet gewenscht; en waar men wellicht aan
de eene zijde uit zedelijkheids-oogpunt iets zou win
nen, verliest men weer te veel aan den anderen kant.
De belangen v-an den handel worden door die
bepaling in onze oogen volstrekt niet gebaat.
DER
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES
brengen ter openbare kennis, dat zij op veizoek van
ingezetenen en landbouwers, en in overleg met de
commissie voorde graanmarkt, Ier uitvoering van ar
tikel 3 alinea 2 der verordening lot regeling der Bo
ter- en Graanmarkt hebben bepaald dat, beginnende
den 8 Februari 1881. de graanmarkt zal aanvan
gen des namiddags te half een uur cn gesloten
zal zijn des namiddags te huif drie uren, terwijl de
botermarkt van af dien dag weder zal gehouden worden
in de Koopmansbeurs van des voormiddags half
twaalf tot des namiddags half een uur.
Zullende da aanvang en sluiting door het kleppen
der kleine Stadlmisklok worden aangekondigd.
Goes, den 29 Januari 18S1.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. DE WITT HAMER.
De Secretaris,
HARTMAN.
bord en had al hare aandacht gewijd aan het kun
stig ontleden van een fazantenbeen.
„Laat mij eene vraag mogen doen", vroeg lui
tenant Von Bülow: „hebben de meisjes der Botocu
den het beter dan de vrouwen
„Verreweg."
„Waarom zijti zij dan zoo dwaas om te trouwen
„Zij trouwen niet, maar worden verkocht als
een stuk vee. Terecht zoudt ge kunnen vragen
waarom sterven die meisjes niet liever dan zich
zoo te laten behandelen en daarop is maar
éen antwoord te geven omdat zij dwaas zjjn.
Wat is bij ons, beschaafde volken, het huweljjk
anders dan een instelling, die alleen in het leven
geroepen schijnt te zijn om de vrouwen van hare
vrijheid, hare gezondheid en het laatste niet bet
minst van hare schoonheid te berooven; hoe is het
dan gesteld bij die andere volken
„Is die beschouwing over het huwelijk u ernst?"
vroeg assessor Anders.
„Volkomen."
„Denkt u er ook zoo over, mejuffrouw vroeg
bij Erna Wills.
„Ik vereenig mij geheel met hetgeen de geachte
vorige spreekster gezegd heeft."
„Dat is ongehoord En wanneer alle meisjes nu
zoo dachten, wat dan
„Dan zou het inenschelijk geslacht uitsterven.
Zou dat zoo'u jammer wezen vroeg juffrouw
Elkau inet onverstoorbare kalmte.
De drie heeren keken elkander verbluft aan.
„Neen," antwoordden zij eenstemmig.
„Eh bienl Laten wjj ons dan vereenigen tot
een
„Club van celibatairen! Een anti-huwclijksclub!"
GOES, 31 Januari 1881.
Als militair lid voor den militieraad voor 1881
in Zeeland is benoemd Sisburg, ranj prov. adj. in
Zeeland, te Middelburg; plaatsv. Vie weg, kapt. 3e reg.
int. te Middelburg.
De regeling der nieuwe Rijkspostspaarbank, vol
gens de wet van 25 Mei 1880, is vastgesteld bij kon.
besluit van 10 Januari jl. en opgenomen in de St.-Ct.
no 23.
KERKELIJKE ZAKEN ONDERWLJS.
Na hein onlangs voor zes w<-ken in zijue be
diening geschorst te btbbenheeft het classicaal bestuur
der ch'. gertf. gemeente, waaronder Veere reaso teert,
besloten van het leeraarsarnbt bij die gemeente te
ontzetten den leeraar P. Den Boeroprichter van
eene school met den bijbel, zoowel te Veere als ia
z|jne vroegere standplaats Camperland. NR. Ct)
Te Dussen (cl. Heasdeuj is, na een 61/» jarige
vacature, waarin 29 vergeef-che beroepen zijn ge
daan, de beroeping op den caad. J. II. Gezelschap
Wjzop hel einde van December door dezen reeds
aacgenomtn, zoodat de later op hem uitgebrachte
beroepen, te Rilland Bath eu te ürijpskerka op
Walcheren, voor hem niet meer aanneembaar waren.
Yerseke Kier doet zich het verschijnsel voor,
dal de eene scbojl oogepropt vol kiu'lerea is, terwijl
de andere half leeg staa'; toch heeft h~t hoofd der
laatste een paar kiuderea moeten afwijzen wagens
gebrek aan plaats in de twee bezette lokalen. Voor
de beiJe andere is er geen personeel.
Dit laatste is evenwel niet de schu d van het ge
meentebestuur, waut het heeft herhaaldelijk eene bulp-
ondcrwijzeres gevraagd op het wettige minimum
traktement van vierhonderd gulden
Het b stuur kan toch niet helpen dat geen enkele
jonge of oude dame in Nederland z» lfüpoff-.reude
kiuderliffdij genoeg bezit, om in eeue gemeente als
Yerseke gebrek te komen lijden.
De oude school he. ft voor 220 werkelijk school
gaande kinderen twee onder wijzers.
ie Hoedrkenskerke is tot hulponderwijzer be
noemd de heer C. WIloogendoornhuisonderwijzer
te Amsterdam. De heer n G. UilhoutteOosterb^k
bij Arnhem en L. M. Raamsaonkte Nieuwe Tonge
stonden mede op de voordracht.
De g^meen'eraad van Veere he.ft de jaarwedde
van het hoofd dsr openbare school met ƒ50 en die
van den hulponderwijzer evcueens met 50 verhoogd.
Door den Min. van Binn. Zikeu is aan G d.
Staten van Z;elaud medegedeeld, dat onder de uit-
diukking stichteniu art. 44e der wet op hjt lager on
derwijs, ook koopen begrepen is.
Aan het gemeentebestuur vau Hil'st i§, opzijn
verzoek om eeue Rijks Hoo^ere Burgerschool, doodde
Regeering geantwoo d, dat tegen d- inwillig ng voor
alsnog gewichtige bezwaren beslaan.
«Uitmuntend, dokter. Wie doet 0166?"
«Ik ik wij allen
«Leve de anti-huwelijksclub riep luitenant Von
Bülow en hief ziju glas in de hoogte. «Laten wij
eerst een president kiezen
«Juffrouw Elkau, natuurlijk", zeiden do beide
andere heeren.
«Natuurlijk, en juffrouw Wills secretaris", meende
de officier.
Ue beide dames bogen, ten teeken dat zjj de
benoeming aannamen.
«Eu nu de statuten."
«Artikel 1 Het huwelijk wordt afgeschaft" sprak
Anders
«Afgeschaft", herhaalden de overigen.
«Artikel 2: De leden ziju elkanders broeders en
zusters."
«Broeders en zusters."
«Maar niet zooals bij de kwakers" viel juffrouw
Elkau in, «wij spreken elkander met u aan."
«Zooals ge beveelt! Aitikel 3: Aan een ver
zoek der Presidente moet onverbiddelijk gevolg ge
geven worden."
«Dit zou een punt van overweging dienen uit
te maken, maar hij werd door da anderen tot
zwjjgen gebracht.
„Artikel 4wie tegen een dier artikelen zondigt,
heeft de straf te ondergaan, hem door de mede
leden opgelegd
„Hem door de medeleden opgelegd."
„Dit is voorloopig voldoende", zeide de assessor,
„en nu blijft ons alleen nog over, om, naar bet
eigenaardige gebruik dezer vereeniging, den ledeu
aizonderlijke namen te geven."
(Wordt vervolgd.)
