N\ 46.
Zaterdag 17 April.
67sle Jaargang.
Bij deze courant behoort een bijvoegsel,
Wrok of vriendschap?
IXZAMEL1XG van PAÉC.VLE STOFFEX.
De inzameling van de faecale stoffen
in de gemeente, in twee perceelen,
bestaande in
b. het verrichten van het nachtwerk of ophalen
PATENTEN.
OFFICIËELE MEDEDËELIiXGEN.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
GOESCHE
*'e uitgave dezer Courant geschiedt Maaotag-, Wombdao- en VrudasavoïD,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1.76.
Afzonderlijke nummert 5 ct. met bijblad 10 eb
COURANT.
Gewone advertentiën worden a 10 cfc. per regel geplaatst..
Geboorte- huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen van 18 regels a #1.
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels bedragende en contant betaald, 20 ct.
Bg directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prjjs slechts tweemaal berekend.
Agenten voor het buitenland zijn: A. STEINER en HAASENSTEIN VOGLER, te Hamburg.
In ons land vervoege men zich voor Rotterdam aan bet Algemeen Advertentiebureau van NUGH VAN DïTMAR en verder bij alle boekrerkoopers en postdirecteuren.
bevattendeBinneulandsche berichten, Kerke
lijke zaken en onderwijs, Staten-generaal, Land
bouw en veeteelt, Rechtzaken, KuDstnieuws,
Lijs'je van vergaderingen van ingelanden, Bericht
en Gemengde berichten.
Het gesprek had eene hoogte bereikt, waarop
de kalmte de onvoorzichtigheid begaat zich te
verwijderen, of ook wél gedwongen wordt zich
uit de voeten te maken.
Voor haar is dan toch geen gelegenheid meer
zich te doen gelden. Zij wordt verbannen en
achtervolgd met de noodige dreigementen, alsof
zij de grootste zondares is, die er op dit onder-
maansehe bestaat.
,Wat kalm, wie kalm, wie kan er bij
zoo iets kalm blijven? Ik niet mijnheer 1"
Achter zoo'n laatste woord, dat het ongeluk
heeft met een r te eindigen, volgt dan een gan-
tche staart van geluiden als echo op zoo'n mede
klinker, die door zijn rollende eigenschap zulke
uitstekende diensten bewijst aan bevelvoerende
krijgslieden, en daardoor zeker de eer geniet
van vooral gebruikt te worden op oogenblikken,
waarbij menigeen zich het air geven wil van
krijgshaftigheid of overmoed.
Tot zoover was dan reeds het gesprek ge
klommen; de respectieve aangezichten vertoon
den ecu ongekenden glans van opgewondenheid;
de oogen begonnen te flikkeren, totdat een der
partijen het gelukkig denkbeeld kreeg om zich
plotseling te verwijderen, en op die meest prak
tische manier een einde te maken aan een dis
cours, dat, onschuldig begonnen, een onaange
naam verloop had.
Dat het zoover komen kon was een gevolg
van ieders persoonlijke opvatting omtrent natio
naliteitsgevoel.
Verschillende, geheel tegenovergestelde ideeën
hadden elka&r gekruist, totdat bij toeval door
een der twee het gesprek gebracht werd op de
aanstaande feesten in België, bij gelegenheid van
het vijftigjarig onafhankelijkheidsbestaan.
Nu was er niets, dat op den ander meer
werkte als een electrieke schok, dan juist de
eukele gedachte zelfs aan eeu Belg.
«Een Belg, een Belg, mijnheer, dat ia
Wat het was zullen wij verzwijgen, maar veel
was zoo iernand niet, dat verzekeren wij; met
eeu Belg zou de betrokkene niet willen eten,
niet willen drinken, niet willen klinken, niets
willen doen wellicht dan vechten.
En die strijdlustigheid spiegelde zich dan ook
schoon af in het gevoerde gesprek.
Niemand zal het nu zeker verwonderen, dat
de gemoederen opgewonden werden.
Waar men terugdenkt aan vroegere grieven,
waar bij sommigen de dagen van den tiendaag-
sehen veldtocht nog in herinnering bleven, daar
kan het gebeuren dat men nog zoo iets in zich
gevoelt van verkropt leedgevoel, van ergernis.
Alt die Frantchen maar niet geholpen hadden,
dan waren wij xeker de baat gebleven.
Wie zal tegenspreken, dat dit had kunnen
gebeuren? Maar zijn wij zoo ongelukkig gewor
den sinds die scheiding?
En wie de geschiedenis kent, wie dieper door
dringt dan zoo meuig oppervlakkig redéneerder,
zal beamen, dat de gansche beweging een na
tuurlijk gevolg was van een algemeen streven
naar vrijheid en vrijzinnigheid, dat zich door
gansch Europa .openbaarde.
Slaan wij de geschiedboeken op, dan getuigt
zoo menige bladzijde van de fout, begaan door
de vereeniging van België met Nederland.
.Twee natiën zoo lezen wij in Wijnne't
getehiedenit van het Vaderland werden bijeen
gevoegd, van elkander verschillend in karakter,
zeden en neigingen, in godsdienst en lotgevallen,
ten deele ook in taal en belangen.
«.Terwijl de Nederlander over 't geheel meer
natuurlijk verstand heeft dan verbeeldingskracht,
bedaard is en niet licht opgewonden wordt, na
dert de aard der Belgen dien der Franschen.
Zij zijn vlugger en bewegelijker dan de bewo
ners van Noord-Nederland. Het verschil van
godsdienst was in 't oog loopend en kweekte
van den beginne af aan een grooten weêrzin bij de
Belgische geestelijken, om onder een protestantse!)
vorst te staan. Nederland kon, als zelfstandige
staat, op een verleden, op een geschiedenis van
een paar eeuwen herwaarts wijzen, zoo schit
terend als eenige mogendheid die had. Daar
entegen was België gedurende de laatste eeuwen
niets geweest dan een reeks gewesten, achter
eenvolgens onderworpen aan Spanje en aan Oos
tenrijk."
Dat er dus elementen te over waren om
eene blijvende vereeeniging onmogelijk te ma
ken, bleek reeds spoedig en het einde heeft
bewezen, dat eene scheiding moest volgen.
De geheele loop dezer geschiedenis bracht
duidelijk aan het licht, dat ook van den kant
der Noordelijke Nederlanden zulk eeue scheiding
werd gewenscht.
Wil men weten, hoe een vreemdeling denkt
over de regeering van koning Willem I, hij
sla Weber't handboek der algemeene geschiedenis
eens op. Hij vindt daarin voldoende stof, om
ook het bovenstaande te verklaren.
,/Wat voor het overige zoo leest men
daarin o. a. het bewind van koniug Willem
betreft, znoveel de vertegenwoordigende regee-
ringsvorm het veroorloofde, handelde hij als auto
craat, wel met welwillendheid, tot verineerde-
ring van 's volks verlichting, nijverheid en han
del, maar op eene wijze, die aanleiding gaf
tot eene coalitie tusschen clericalen en libe
ralen, welke in den opstand der Zuidelijke Ne
derlanden uitbrak."
Maar waartoe zouden wij die gansche geschie
denis doorloopen
Vijftig jaren zijn voorbijgegaan sedert dat
alles is gebeurd, en België maakt zich op feest
te vieren op echt Belgische wijze.
Ons dunkt, die jaren zijn voldoende geweest
oin oude veeten te doen vergeten.
Dat sommige oud-strijders van 1630 nog eens
warm worden is licht te begrijpen, inaar dat
hun doel niet werd bereikt is door die ver-
loopeu 60 jaren gebleken geen nadeel, noch
voor ons land, noch voor België te zijn geweest.
Wij, die zelven zoo prijs stellen op ons zelf
standig bestaan, mogen allerminst anderen dat
streven misgunnen
Er zijn andere eischen, die zich thans doen
gelden.
Beide rijken hebben hun eigen zelfstandig
heid meer lief gekregen; België heeft en
daardoor heeft het recht op onze broederlijke
waardeering en op onze vriendschap getoond
een schitterend gebruik te maken van zijne af
scheiding het heeft zich in die jaren ontwikkeld,
en bij alle gelegenheden getoond aan de spits
te staan van vooruitgang.
Zoo'n staat klein van omvang als wij zelven
oefent veel kracht uit en in den tegenwoordi-
gen tijd, waarin het hoogste woord gevoerd wordt
door de groote staten, die lang niet altijd recht
en billijkheid betrachten, is het voor de kleine
dubbel plicht vriendschapsbanden onderling aan
te knoopen.
Geen opgewonden en dwaze redeneeriogen,
als herinnering aan vroegere veeten, mogen ons
dat standpunt uit het oog doen verliezen; en
onverantwoord zouden wij het daarom vinden,
wanneer zooals een vrijwillige strijder van
1830 in het Dagblad van Zuid-Holland voor
stelt het voorbeeld der stad Kampen werd
gevolgd, die f 300 disponibel heeft gesteld voor
hel vieren van feesten ter eere van de strijders
van 1830.
Wij gunnen dien mannen gaarne de eer, die
hun toekomt, maar zoo'n ovatie zou te veel
gelijken op eene demonstratie tegen België's
feestviering, dan dat wij daarmeê ingenomen
zouden kunuen zijn, evenmin als iemand van
onzen kant eenige officiëele deelneming aan het
Belgische feest kan vorderen.
Wij gelooveu dan ook niet, dat meerderen
dit voorbeeld zullen volgen En voor zulke
kleingeestigheid moeten wij ons ook wachten,
want wij hebben daarvoor geen enkele reden.
Integendeelwij behoeven nog geen berouw
te gevoelen, dat wij niet meer vereenigd zijn,
nu wij beiden tot verhoogder bloei zijn geko
men dan wij gezamenlijk slechts moeielijk had
den kunnen bereiken.
Onhandig zou bovendien zulk eene demon
stratie wezen, die tot niets zou leiden dan tot
eene verkoeling, welke met het oog op even-
tueele gebeurtenissen in de toekomst voor beide
partijen nadeelig zou kuunen wezen.
Onkiesch achten wij ze, en elke daad in zulk
eene richting, omdat Belgie en zijne bewoners
zich steeds vriendschappelijk gezind jegens ons
hebben betoond.
Belgie zal met opgewekten geest feestvieren;
wie van ons daaraan met wrox denkt, hij ont-
houde zich van dit te toonen, en bemoeie zich
met den jubilaris niet, evenmin als men dit in
het particulier leven doet.
Wie met vriendschap aan den feestvierende
denkt, hij reike hem de hand en stemme in
met zijne vreugde, om zoodoende den broeder
band nauwer toe te haleu.
En zoo wij bij dit feest eens nadenken aan
hetgeen Belgie deed op zoo menigerlei gebied,
dan zou liet wel kunnen gebeuren dat
wij iu vergelijking met ons zelven be
schaamd moesten erkennen, dat Belgie meer ge
woekerd heeft m«t die vijftig jaren dan wij.
Wie dus strijdlus'ig is gestemd hij vestige
nu eens zijn oog op de werken des vredes
b v. op dat van het lager onderwijs, waarmee
Belgie ve> 1 verder op streek is dan wij; op dat
van ontdekkingsreizen in Afrika, die bij onze
iet betoog opliet verkrijgen
van gelden daarvoor, gunstig afsteken en zal
daarop schooner overwinningen kunnen behalen
dan er ooit op Belgie ihet de wapenen iu de
hand zijn verkregen.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES
brengen ter openbare kennis, dat zij op ZATERDAG
DEN 24 APRIL a s, des namiddags te 1 uur, ten
raudhuize, opnieuw zullen trachten te verpachten
a. het ophalen van de haardasch en vuilnismet
het baggeren in de vesten rondom de be
bouwde kom der gemeente; en
van den beer;
ifalks voor den tijd van 3 jaren, ingaande den
1 Juli 1 880.
Dc verpachting zal geschieden bij eenvoudige in
schrijving, voor elk perceel afzonderlijk.
De voorwaarden liggen ter inzage ter secretarie van
de gemeente, eiken dag van des morgens 9 tot des na.
middags 8 uren, en zijn in atschrift, tegen betaling der
kosten, verkrijgbaar gesteld.
Inschrijvingsbiljetten worden bij den burgemeester
ingewacht voor den 24 April a, s.
Goes, den 6 April 1880.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
J. U. DK WITT HAMER.
De Secretaris,
HARTMAN.
De BURGEMEESTER van GOES brengt bij deze ter
kennis van de ingezetenen dezer gemeente, dat de
PATENTEN over het tweede en derde kwartnai van
het dienstjaar 1879/80 ingevuld gereed liggen en tot
afgifte ter secretarie zal gevaceerd worden van Zater
dag 17 April tot en met Zaterdag 1 Mei aanstaande,
uitgenomen des Zondags, dagelijks van des voormiddags
negen tot des namiddags twee uren.
Wordende de belanghebbenden vermaand, om die
afhaling in persoon te verrichten, en zich den bepaal
den tijd ten nutte te maken, teneinde van alle kosten
bevrijd te blijven, vermits volgens art. 2 van Zijner
Majesteits besluit van den 17 October 1820, de onaf
gehaalde patenten of de atschrifren daarvan door
eenen deurwaarder der directe belastingen onverwijld
aan de patentplichtigen moeten worden uitgereikt, tegen
betaling van tien cents, waartoe dan ook den 3en Mei
1880 en volgende dagen zal worden overgegaan.
Goes, den 16 April 1830.
De Burgemeester voornoemd,
J. G. DE WITT HAMER.
Door mr. O. J. Pické, burgem van Middelburg,
is f275 toegezonden aan den Minister van Financiën,
als teruggave aan 's Rijks schatkist van de helft van
het hem over het eerste kwartaal 1880 toekomend wacht
geld, als oud-raadsheer in het voormalig Prov. Gerechts
hof in Zeeland.
Op grond, dat de verschijnselen van het mond
en klauwzeer bij herkauwende dieren en varkens bij
kunstlicht niet genoegzaam duidelijk te herkennen zijn,
heeft de Minister van Binnenl. Zaken goedgevonden,
dat, met ingang van 20 April a. s. ingetrokken worde
de mini8teriëele beschikking van 3 April 1878, waarbij
ontheffing is verleend van het bepaalde in art. 1 van
het Kon. besluit van 28 Mei 1871 (Stbl. no. 42), dat
de visitatie van vee, voor buitenslands bestemd, voor
de inlading van schepen niet dan bij dag, tusschen
zonsop- en ondergang geschiedt.
De Minister van Financiën heeft aan Gedeputeerde
Staten der provinciën opgemerkt, dat herhaaldelijk is
gebleken hoe door sommige gemeentebesturen de zegel
wet niet juist wordt toegepast ten aanzien van man
daten tot betaling van personen, die ten behoeve van
gemeenten werkzaamheden hebben verricht, zooals b. v.
klokopwinders, brandspuitgasten, boden, voerlieden in
daggeld, vroedvrouwen enz.
Volgens de bepalingen der wet van 3 October 1843
zijn de mandaten voor bezoldiging var. ambtenaren
en bedienden vrij van zegel, indien het jaarlijksch
bedrag der bezoldiging de som van f 300 niet te boven
gaat, terwijl alle andere mandaten slechts dau van zegel
recht zijn vrijgesteld, indien de te betalen som niet meer
dan 110 bedraagt. Om te beoordeelen, welke van deze
beide vrijstellingen toepasselijk is, moet dus worden
onderscheiden, of de in dienst der gemeente zijnde
personen al dan niet behooren tot de ambtenaren en
bedienden in den zin van het slot vau art. 27 A no.
52 der zegelwet; ra. a. w. of zij al dan niet in pu
bliekrechtelijke betrekking tot de gemeente staan.
Daar Gedeputeerde Staten geroepen zijn de gemeenie-
rekeningen na te zien en de ontvangsten en uitgaven
vast te stellen, heelt de Minister het noodig geoordeeld,
ook met het oog op artikel 8 der zegelwet, het bo
venstaande te hunner kennis te brengen.
Thans icopen de Kngelscie verkiizii sen op bun
einde reeds rijn er 349 liberalen, 235 conservatie
ven en (>3 Home-iulers gekozen, zoodat eerstgenorm-
den vyfiig stemmen meer hebbeu boven beide par
tij'n. De volgende week zal men wel iels d finiliefs
vernemen omtrent de gevolgen van deze verkieziug.
Ook de a.irlshissehop vau Parijs lieefi tegen de
Maartbealuiten der Fransclie regeernrg geprotesteerd.
l)at Otero, (ie aaaslagpleger op 't leen van Spanje't
koning, met zijn leven voor zyne mifdaad heelt moe
ten boeten, schijnt vooral ge-rond te wezen op over
wegingen van buitenlandvche staatkunde. De minis
ters wilden niet adviseert» gratie te verleenen, daar
eenige Hoven ongaarne zouden gezien hebben, dat
de koningsmoord niet geboet tverd door de doodstraf.
Aan Otero is den 13 u dezer aangezegd, dat het ver
zoek om gratie van de hand is gewezen. Hij werd
naar eene kapel gebracht, waar hij, volgeus liet ge-
bruik, 24 uren in gezelschap van geestelijke broeders
doorbracht, alvorens de doodstraf aau hem voltrokken
werd.
Dit laatste geschiedde in het byzyu van eene groote
menigte.
Oostenrjk-Uongarje wordt opnieuw door ren mi
nisterieels crisis bedreigd. Dinsdag werd, by de
behandeling van de onderd elen der begrooting in het
Huis van afgevaardigden, het hoofds'uk geheime uit
gaven," niettegenstaande de minister-president, graaf
Taajje, voor de stemming verklaarde, dat hij het toe
staan dezer gelden niet als een votum vau vertrou
wen beschouwde, met 154 tegen 152 stemmen ver
worpen. Vooraf had de afgevaardigde llerbst namens
de grondwetspartij verklaard, dat deze uit wantrou
wen tegen het ministerie had besloten deze gelden,
op wier gebruik geen contróle bestaat, te weigeren.
Een der leörn verklaarde dat zyne party die gelden
zou toestaan, maar dit niet wilde beschouwd hebben
als een positief votum van vertrouwen. Een ander
eindelijk zeide, dat de Rutbeneu bet hoofdstuk ver
wierpen wegens de ondrrs euning, die de regeering
bij de jongste verkiezingen aan de Toten had verleend.
Intusschen is tot dusver nog geen bericht ontvan
gen, dat het ministerie-Taaffe zijne portefeuilles ter
beschikkiDg van den Keizer gesteld heeft.
