\fggspmsBSmf
1867. No. 100.
DINGSDAG 34 DECEMBER.
SJv
54ste Jaargang.
*A ■'JBSSo»
(iunssciir coebant.
De uitgave «lexer Courant geschiedt Maandag en
Donderdag avonduitgezonderd op feestdagen.
I'rjjs per hwartaal 1,35. fr. p. p. ƒ1,90.
\T!
Gewone advertentlCn worden a 15 ct. de regel geplaatst.
Geboorte-, huwelijks- en doodberigten van 1-0 regels
a ƒ1,30, behalve het zegelregt.
De inzending ran adrertenttfn kan geschieden tot róór drte uren des namiddags op den dag der uitgave.
Belt-end m altingon.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES,
brengen bij deze ter kennis van een ieder die het
aangaat: dat de suppletoire kohieren van den hoof-
delijken omslag en van de plaatselijke belasting op
de HONDEN, over het loopende dienstjaar, gearres
teerd door den gemeenteraad den 18 November 11.
en door heeren gedeputeerde staten van Zeeland goed
gekeurd den 11 dezer, aan den gemeente-ontvanger
ter invordering toegezonden zijn; mitsdien ieder be
lastingschuldige vermanende, om het deswegens ver
schuldigde, ten kantore van voornoemden ontvanger
te voldoen.
En zal aan deze op de gebruikelijke wijze publi
citeit gegeven worden.
Gedaan ten raadhuize van Goes, den 21 Decem
ber 1867.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
M. P. BLAAUBEEN.
De secretaris
H. C. PILAAR.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES,
maken bij deze den ingezetenen en verdere belang
hebbenden bekenddat volgens circulaire van Z. E.
den staatsraad commissaris des konings in de pro
vincie Zeeland, van den 23 October 1860, A no.
6588', 3e afdeeling, (provinciaal blad no. 144,) door
hen jaarlijks in de maand Januarij, aan de heeren
controleur der directe belastingen en van het kadaster
in Zeeland en den bewaarder der hypotheken en van
het kadaster te Goes, opgaven behooren te worden
ingezondenbetrekkelijk
Indijking van tegen de zeeof tegen de vrij in zee
uilstroomende rivieren liggende buitengrondenont
ginning van woeste grondendroogmaking van met
boezemwater bezette eigendommenstichting van
perceelen, geheele of gedeeltelijke slooping van
gebouwen.
En noodigen mitsdien een ieder dien het aangaat
uit, om hen, door eene tijdige inzending ter secretarie
dezer gemeente, uiterlijk op den 15 Jannarij 1868
van de daartoe benoodigde opgaven, voor zooveel
deze gemeente betreft, in staat te stellen hieraan zoo
volledig mogelijk te voldoenzullende diegenen welke
hierin nalatig zijn, zich zeiven de nadeelen te wijten
hebben, die daaruit zullen ontstaan.
En opdat niemand onwetendheid voorwende, zal
deze worden afgekondigd, aangeplakt en geplaatst in
de Goessche Courant.
Gedaan te Goés, den 21 December 1867.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
M. P. BLAAUBEEN,
De Secretaris,
H. C. PILAAR.
DE EDELE" GRAAF VAN ZUIJLEN.
II.
Bij al dat weifelen en draaijenen al dat
in en uitpraten komt nu nog, iets wat men bij
onbekwame menscben trouwens veelal aan
treft eene zoo buitensporige ijdelheid en ge
dachte van zich zeiven dat ook daardoor de
heer van Zuijlen veel misnoegen geeft en, wat
erger is, totaal onvatbaar is voor verstandigen
raad. Verschillende blijken zijn hiervan in den
laatsten tijd door hem gegeven. Al dadelijk is
hij begonnen met op de aanmerkingen van de
kamer op zijn regeringsbeleid in het bijna af-
geloopen jaar, met eene soort van uittartend
zelfvertrouwen te antwoorden, dat hij met ver
langen het oogenblik te gemoet zag om bij de
openbare beraadslagingen de argumenten te ver
nemen waarop het oordeel van sommige leden
berustte dat de leiding door hem aan de bui-
tenlandsche zaken gegevenstrijdig zoude zijn
met de roeping en de belangen van Nederland.
Gedurende de beraadslagingen in de kamer sloeg
hij zulk een aanmatigenden toon tegen de leden
aan, dat, behalve anderen, ook de heer Pijnappel
die anders tot de vrienden van het ministerie
behoort, daarover openlijk zijne afkeuring heeft
uitgesproken. Doch het mooiste staaltje van
zijn domme eigenwaan gaf hij, ook dezer dagen,
bij de behandeling zijner begrooting. Een der
vreemde diplomatenhad hem, om een loopje
met hem te nemen, gezegd: »vous avez sauvé
la paix de 1'Europe" (gij hebt den Europeschen
vrede bewaard) en, dat heeft hij zoo geheel voor
goede munt opgenomen, dat hij het in de kamer
als een bewijs voor zijn uitmuntend beleid van
zaken wilde laten gelden!
Doch keeren wij tot de brochure van den
heer Cremers terug.
Toen het den heer v. Zuijlen onder de kamer
debatten hoe langer hoe banger werd en de
ééne onhandigheid na de andere aan het licht
kwam en sterke afkeuring ondervond, wist hij
geen beter middel om zich uit de verlegenheid
te reddendan om zijnen voorganger in het
bestuur den heer Cremers te bekladden en
toen kwam'hij (23 Nov.) met de beschuldiging
voor den dag, die wij hiervoren reeds hebben
medegedeeldnamelijkdat de stap door den
heer Cremers gedaan, tot losmaking van Lim
burg van den Duitschen Bond zoo ongunstig
was opgenomen, dat er een oorlog met Pruissen
van te wachten was. Welken indruk de heer
v. Zuijlen daardoor wilde te weeg brengen, blijkt
uit een artikel van het ministeriele Dagblad van
's Gravenhage van denzelfden dag, waarin het
volgende voorkomt: Reeds dadelijk bleek het
»nit de rede des ministers (v. Zuijlen) dat het
diplomatiek wanbeleid van den vorigen rninis-
»ter van buitenl. zaken CremersNederland
»met groote gevaren had bedreigd. Toen de
tegenwoordige regering optrad, vond zij eene
scherp afkeurende nota van Pruissen over een
roekeloozen stap met betrekking tot Limburgs
losmaking door den minister Cremers gedaan
en de verhouding tusschen Nederland en Pruis-
»sen zoo gespannen dat er een wets-ontwerp
gereed lag om, ter verdediging van het vader
hand twee ligtingen der nationale militie op
te roepen
»En het gelukte deze regering weldra de
welwillende gezindheid van Pruissen te her-
winnen, zoodat het niet noodig was onze kin-
deren onder de wapenen te roepen, het vader-
land in angst en spanning te brengen en van
»de schatkist groote offers te vergen.
De regering, te edelmoedig naar ons oordeel
tegenover hare felle bestokers had tot heden
dit gewigtige feit verzwegeneindelijk door
zelfverdediging tot spreken verpligt, zal, naar
»wij hopen dat feit diepen indruk maken bij
»de natie, om haar van de eene zijde dankbaar
»te doen zijn jegens een gouvernement, dat de
fouten van voorgangers wist te herstellen en
>te bedekken" enz.
De beschuldiging door den heer van Zuylen
tegen zijnen voorganger gerigt, had dus drie
ërlei strekking:
Er moest uit blijken 1°. dat de vorige mi
nister Cremersde zaken had in de war ge
stuurd en ons land in gevaar gebragt2°. dat
de tegenwoordige minister vZuylenalles weer
in orde had gebragt en het gevaar afgewend en
3°. dat de heer v. Zuylen die fout van zijn voor
ganger had willen bedekken, maar eerst gespro
ken had toen hij tot zelfverdediging daartoe
werd genoodzaakt. Wanneer nu iemand u
eens vroeg, lezer, wat gij denken zoudt van het
karakter van een man, die dergelijke zware
beschuldiging tegen zijn afgetreden voorganger
inbrengt, wetende, dat zij valsch is en die dat
doet geheel noodeloos, zonder eenige aanleiding,
en onder de gemoedelijke verzekering, dat hg
»niet gaarne, zonder noodzaak, het werk van
voorgangers wil berispen." dan zoudt gij die
vraag niet beantwoorden maar zeggendat
is onmogelijktot zoo iets kan geen minister
des konings in staat zijn." En toch zoudt
gij u deerlijk vergissen want de heer Cremers
bewijst in zijne brochure, dat zoowel de aanlei
ding gezocht als de beschuldiging zelve verzon
nen is. Vooreerst de aanleiding: »De mi
nister" zegt de heer Cremers (p. 17) wil het
>doen voorkomen als of hij genoodzaakt wordt
tot het doen dezer mededeelingomdat de
bestrijders der regering zich steeds beroemen
op den stap door mij gedaande verklaring
namelijk aan den Duitschen hond over de los-
making van Limburg."
Vervolgens toont hij aan (p. 18) dat de heer
van der Maessen hiertegen dadelijk is opgeko
men door te zeggende minister vergist zich
»of schijnt mijne bedoeling niet te begrijpen,
wanneer hij zegt, dat wij meenen ons te kun
nen beroepen op het voorstel door den heer
Cremers gedaan. In eene vroegere zitting heb
>>ik reeds verklaard die daad van een afgetre-
»den minister niet te willen bespreken." (Bij
blad pag. 28) Noch deze noch eenig ander
spreker in de kamer had een woord tot verde-
diging van dien stap gezegd. »Hoe hij ziek/
»dan ook moge wringen, er bestaat geene redeiu
»om op nieuw den door mij gedanen stap af
