1867. N". 37.
VRIJDAG 16 MEI.
54ste Jaaigung.
HET DAGBLADEN-BUREAU VAN W. H. SMITH ZN, TE LONDEN.
COESSCEIE COIHANT.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag en
Donderdag avond, uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal 1,S5. fr. p. p. ƒ1,90.
Gewone advertentiün worden a 15 et. de regel geplaatst.
Geboorte-, huwelijks- en doodberigten van 1-6 regels,
a ƒ1,30 bebalve het zegelregt.
Oe inzending van advertehtiën kan geschieden tot vóór drie uren des namiddags op den dag der uitgave.
HelïLendL malting.
BURGEMEESTER-en WETHOUDERS van GOES,
gezien hebbende het schriftelijk verzoek aan ons ge
daan door JACOBUS ANTONIE van de YELDE
alhier, om in de aanhoorigheid van het huis wijk E.
no. 69-, kadastraal sectie B no. 227 een HUIDEN-
BLOOTERIJ te stichten.
Gelet op het koninklijk besluit van den 31 Ja-
nuarij 1824, (staatstblad no. 19), mitsgaders op het
besluit van heeren Gedeputeerde staten dezer pro
vincie, van den 7 October 1842, no. 17 (provin
ciaal blad no. 98).
Overwegende dat tot het opmaken van proces
verbaal de commodo et incommodogevorderd bij
art. 4 van welgemeld koninklijk besluit, de eige
naars en bewoners der naastgelegene panden in hunne
belangen moeten worden gehoord en dat het tevens
nuttig kan zijn, om een ieder in de gelegenheid te
stellen zijne bezwaren aan het gemeente-bestuur
kenbaar te makeu.
Brengen bij deze ter kennis van een ieder die
daarbij belang kan hebben dat de adressantbene
vens de eigenaren, bewoners en gebruikers der nabij
gelegene eigendommen zijn opgeroepen om op Zaturdag
den 18 Mei aanstaandedes namiddags ten een ure,
voor burgemeester en wethouders in hunne gewone
vergaderkamer, ten raadhuize te verschijnen ten
einde ter zake voorschreve in hun belang te worden
gehoord en dat te gelijkertijd aan een ieder die zulks
raogt verlangen de gelegenheid zal gegeven worden
om zijne bezwaren daartegen op te geven, ten einde
in ,-het proces-verbaal vermeld te worden.
En zal hieraan door insertie in de Goessche Courant
publiciteit gegeven worden.
Gedaan ten raadhuize van Goes, den 6 Mei 1867.
Burgemeester en wethouders voornoemd
M. P. BLAAUBEEN,
De Secretaris,
H. C. PILAAR.
B©3s.©ndLmal5 ing
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES,
brengen bij deze ter kennis van een ieder die het
aangaat: dat de kohieren van den Bloofdclijken
©inslag- en van de plaatselijk^ belasting op de
lloiuleii, over het loopende dienstjaar, gearresteerd
door den gemeenteraad den 12 April 11.en door
heeren gedeputeerde staten van Zeeland goedgekeurd
den 2 dezer, aan den gemeente-ontvanger ter invor
dering toegezonden zijn, mitsdien ieder belastingschul
dige vermanende, om het deswegen3 verschuldigde
ten kantore van voornoemden ontvanger te voldoen.
En zal .aan deze op de gebruikelijke wijze publi
citeit gegeven worden.
Gedaan ten raadhuize van Goes, den 6 Mei 1867.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
M. P. BLAAUBEEN.
De secretaris
H. C. PILAAR.
Het Volksblad zegt: »de diseussien in de eerste
kamer hebben niet minder dan die in de tweede
kamer den wil doen kennen tot eene conciliante
politiek." Er is zeker wel niemand in den lande
die eene oorlogzuchtige politiek verlangde en
de laatste weken hebben voldoende geleerd, dat
men integendeel vreesdedat de politiek van
het kabinet tegenover het buitenland niet con-
ciliant genoeg was, zoodat men daarvan noo-
delooze verwikkelingen vreesde. Daarenboven
hebben velen het betreurd, dat de kamer door
zoo toegevend te zijn tegenover het ministerie,
voedsel gaf aan de gedachte, dat er werkelijk
gevaar bestond. En zou men dan bij zoo vrede
lievende gezindheden aan de binnenlandsche
politiek een minder vreedzaam karakter hebben
willen geven? Neende natie verlangt niets
meerdan dat er zamenstemming zij tusschen
de vertegenwoordiging en het ministerie en zij
wil voor alles, vrede en harmonie binnen eigen
grenzen. De kamers hebben duszou men
zeggen, geen anderen wil getoond, dan die de
wil is van het volk. Slechts vergisse men zich
niet in de opvatting van dat schoonklinkende
woord conciliantzoo als hetblijkens de ge
schiedenis van den laatsten tijd hier moet ver
staan worden. De kamers hebben zich uiterst
meegaande betoond en met kleine uitzonderin
gen hebben de ministers alle reden van tevre
denheid, vooral daar zij zich minder conciliant
toonden dan de kamers. Maar het was geen
onderling streven om tot elkander te naderen;
het was niet het genoegen nemen door 'ver
standig overleg voorgeschreven het was' niet
de bevredigende rigting die de vrucht van we-
derzijdsche overtuiging is. De conciliante po
litiek der tweede kamer van de eerste willen
wij niet spreken, daar deze slechts de eischen
van den tijd bevredigde en het werk voor 1
Mei moest afleveren als men er van spreken
mag, was de vrucht van slaafsche gehoorzaam
heid van ontijdige vreesvan onverstandige
partijzucht zoowel als van wrevelmalaise of
hoe men het noemen wil. De kamer openbaarde
geen wil tot concilieeren, maar volgde den weg
door omstandigheden gewezen en verkoos liever
te temporiseren, dan den strijd nu door te zetten
en als men eens regt de motieven kende van
die allen, die door hunne houding het oordeel
uitlokkendat zij zoo conciliant waren men
zou waarschijnlijk tot een geheel ander resul
taat komen dan het Volksblad.
Maar dat alles behoort nu tot de geschiede
nis de vraag is of de aanstaande zitting zich
weder door dien concilianten geest zal ken
merken. Wij zouden dan haast aan den ern-
stigen wil der kamer gaan geloovenmaar
hopen het niet, dat de kamer op die wijze naar
den roem van consequentie streven zal. Bij
de zoo uiteenloopende rigting van ministerie
en een groot deel der kamers vooral van de
nu heerschende partij met het meerendeel der
natie, kan men niet anders wenschen, dan dat
men ophoude om te concilieeren en daardoor
een toestand te bestendigen, die door niemand
wordt gewenscht. Juist omdat de zoogenaamde
zamenstemming verkregen wordt door de ver-
eeriiging van tegenstrijdige elementen, een
feitdat niet te loochenen is, ligt het voor
de hand, dat het wenschelijker is, dat de par
tijen elkander rustig onder de oogen zien, dan
dat men blijve keeren en wenden en schikken
en plooijen, om een ministerie te behouden,
waarmede men, volgens herhaalde verzekering,
niet kan zamenstemmen.
Feuilleton.
In het Journal für Buchdrückerkunst" geeft de heer Theodor Küsterte Lon
den verslag van een bezoek aan bovengenoemde inrigting gebragt. Hij had
daartoe aan de firma Smith Zn. verlof gevraagd en dat gekregen, op voor
waarde zijn bezoek tusschen 4'4 en 7 uur in den morgen te brengen, zijnde
dit de eenige tijd, waarop daartoe gelegenheid kon gegeven worden. Na dit
medegedeeld te hebben, gaat hij aldus voort:
„Dat is drommels vroeg!" dacht ik; „zonder dralen sprong ik echter den 9
Februarij op den bepaalden tijd uit mijn warm bed, begaf mij zonder ontbijt
op wegom vier mijlen per pedes apostolorum af te leggendaar de omni
bussen eerst om 8 ure hunne dienst beginnen. Toen ik omstreeks 5 urehet
trotsche gebouwtegenover den bekenden boekhandel van David Nidt gelegen
bereiktehad ik moeite mij door de menigte wagens en karrendie gelijk een
wagenburg het huis belegerdeneen weg te banen. Ik werd op de voorko-
mendste wijze door den hr. Reeckeden kleinzoon van het hoofd dezer zaak
ontvangen, en door de verschillende deelen van het groote gebouw geleid.
Voor vijftig of zestig jaar geleden woonde op het Strand (een der hoofdstraten
van Londen)tegenover de St. Clementskerkeen bekwaam boek- en papierhan
delaar, Smith genaamd, die o. a. ook geregeld dagelijks of wekelijks die cou
ranten welke toen te Londen het licht zagen, aan zijne cliënten bezorgde. Hij
deed dit meer om zijne cliënten te believen, dan ter wille van de winstzoo
er zelfs van wiust sprake kon zijn. Die dagbladen-handel ter wille zijner klan
ten met 23 of 6 stuks begonnenvermeerderde meer en meer naar gelang
het aantal van de Londensche dagbladen grooter werd. Zoowel boekhandelaren
als particulieren van buiten wendden zich tot den heer Smith, om in hunne
behoeften aan Londensche bladen te voorzien, en daar naauwkeurigheid, juist
heid en activiteit al de zaken van Smith kenmerkte, breidde zijn tijdschriften-
agentuur zich steeds uitwerd zelfs grooter dan zijne oorspronkelijke zaak, en
vereischte eene vergrooting van den winkel. Weder verliepen eenige jarenen
de buren en wandelaars zagendat het reeds aanzienlijke huis in handen van
metselaars en sloopers werd overgegevenom plaats te maken voor een prach
tig uitgestrekt gebouw dat veel van een paleis had. Het groote publiek kende
de zaak van Smith geheel niet, alleen zij die met hem zaken deden, wisten
wat die beteekende; toen dus het indrukwekkend gebouw boven zijne breede
en hooge schutting te voorschijn kwam, vroegen de nieuwsgierigen elkander
af of het voor een bank sociëteit of wel voor een hotel moest dienen. En
toen zij nu hoordendat het een C'ourantenbeurs werdkrabden zij zich de
ooren en begrepen er niets van.
En wat is deze courantenbeurs nu (Slot in een volgend no.)
