VRIJDAG 31 SEPTEMBER.
1866. IV. 74.
53s" Jaargang.
Oproeping van Verlofgangers.
ASJPtfF-SÏ* -©s»
GOESSCHE COURANT.
De uitgave dezer Courant geschiedt .Uaandag en
Donderdag avond, uitgezonderd op feestdagen-
I'rijs per kwartaal 1,95. fr. p. p. ƒ1,90.
GewoneiedveitmtiCii worden a 15 ct. de regel geplaatst
Geboorte-, huwelijks- en doodberigten van 1-6 regels,
a 1,2© behalve het zcgelregt.
De inzending van advertentlën kan geschieden tot vóór drie uren des namiddags op den dag der uitgave.
DE BURGEMEESTEE VAN GOES,
gezien hebbende de circulaire van den heer Commis
saris des Konings in deze provincie van den 12 dezer,
A.no. 94533e. afdeeling, volgens welke tengevolge
van de door Z. M. den koning gegevene bevelen, de
miliciens bij de troepen te paard der ligting 1866
die tot nadere oproeping met verlof gezonden zijn
tot de werkelijke dienst worden opgeroepen, om gekleed
en in den wapenhandel geoefend te worden.
Geeft daarvan den belanghebbenden kennisen
roept op,
JO OS ADR1AAMSE,
behoorende tot het 2e regement dragonders, om te
genwoordig te zijn aan het Sloe, Zuid-bevelandsehe
zijde, op Dingsdag den 2 October aanstaande, des
middags ten twee ure, ten einde van daar naar de
hoofdplaats der provincie te worden geleid.
Wordende de verlofgangers aandachtig gemaakt
dat hijdie niet aan de oproeping voldoet, als deser
teur wordt behandeld en dat hijdie niet op den be
stemden tijd onder de wapenen komt of niet voor
durend aan de oefening deelneemt of wel achterlijk
blijft in het aanleeren van den wapenhandel, zooveel
langer ouder de wapenen zal worden gehouden, als
de kommandant noodig acht.
Goes den 15 September 1866.
De Burgemeester voornoemd
M. P. BLAAUBEEN.
Beliendm aiding.
DE BURGEMEESTER VAN GOES,
maakt de ingezetenen dezer gemeente bekend
Dat het kohier no. 3 der PERSONELE BELAS
TING, over het dienstjaar 1866/67, op den 14 dezer
door den heer Commissaris des Konings in deze pro
vincie executoir verklaard, op heden ter invordering
aan den ontvanger van 's rijks belastingen is gezonden.
En opdat niemand hieromtrent onwetendheid voor
wende zal deze worden afgekondigd op de gebrui
kelijke wijze.
Gedaan te Goes, den IS September 1866.
De Burgemeester voornoemd,
M. P. BLAAUBEEN.
Het is waarlijk geen benijdenswaardig oogen-
blik in het leven van eenen constitutioneelen
vorstdatwaarin hij eene troonrede uitspreekt
hem door zijne ministers in den mond gelegd.
Het is het vooral dan niet, wanneer in zijn
rijk de tegengestelde politieke partijen hij af
wisseling aan het bestuur zijnen den koning
het eene jaar geheel anders laten sprekendan
het andere. Wel worden de bewoordingen van
zoodanige rede doorgaans zoo gekozen dat ze
zoo algemeen mogelijk zijn, en voor onder
scheidene opvatting plaats latenmaar al kon
men ook niet tusschen de regels lezenom er
het standpuntde rigting der regering in te
herkennendan zijn er altijd gedienstigen ge
noeg, die de menigte voorlichten, hoe zij de
koninklijke rede moet verstaanen die er zich
weinig om bekommeren, of zij wel den eerbied,
aan den koning verschuldigdin het oog hou
den, waar zij luide verklaren, dat de konink
lijke mond dit jaar gansch anders sprakdan
het vorige, ofschoon er geen redelijke grond is,
om te stellen, dat de koninklijke denkwijze
zou veranderd zijn.
Maar het is nu eenmaal zoo; de koning-
opent de staten-generaal met eene aanspraak,
in den ministerraad op- en vastgesteld. Toch
vinden wij er iets stuitends in, om zoodanige
rede te analyseren, omdat het daardoor nog
sterker uitkomt, dat de koning zich geduldig
leenen moetom te laken wat hij vroeger prees
ofte verheffen wat men vroeger verwierp. Maar
wanneer die rede geëxploiteerd wordt, om het
volk te doen gelooven dat daarin nu de grond
der hope voor eene betere, voor eene vol
maakte toekomst ligt, dan wordt het pligt
om er de aandacht op te vestigen, dat men
in die rede, de stem hoort van het kabinet,
en door haar ingelicht wordt omtrent de plan
nen en beginselen van deszelfs leden; om alzoo met
die rede in de handnategaan welke verwach
tingen men koesteren mag.
Al aanstonds treft ons, in het grootste deel dei-
troonrede, iets van dat tusschen door zeilendat
ons kabinet tot hiertoe heeft gekenmerkt. Om
de eene party te believen staat daar zeker de
herinnering aan den band tusschen Nederland
en Oranje, maar om dit, ook voor anderen,
aangenaam te makenvolgt er opdat de
band door onze grondwettige instellingen be
vestigd is. Vredelievende verzekeringen staan
daar, om alle gemoederen gerust te stellen,
maar tevens worden stilzwijgend oefeningen
in den wapenhandel aanbevolen. De steun van
ons volksbestaan moet gezocht worden in God,
maar ook in ons zeivenDe bezwaren van vee
ziekte geringen oogstbelemmeringen van den
handelworden erkendmaar aanstonds een
pleister op de wonde gelegd, die de pijn voor
het ogenblik stiltschoon de genezing nog zeer
onzeker blijft. Slechts op één punt hooren wij
een stellig getuigenisdat namelijk de vissche-
rijen zooveel voordeel opleverden.
Maar wij vragen vooral, wat zegt de troon
rede omtrent de hoofdkwestien van den dag?
Wij lezen de klassieke verzekering dat de be
trekkingen met het buitenland van den meest
vriendelijken aard zijn maar omtrent de Lim-
burgsche aangelegenheden, waarvan men gaarne
iets geweten hadlezen wij niets.' Wat het
onderwijs betreftis het wel niet verrassend
te lezen van de levendige belangstelling dei-
regering want men mag er toch wel op re
kenen dat deze aangelegenheid, in de eerste
plaats belangrijk door haar wordt geacht. Maar
het is iets nieuws dat hier ook van het bij
zonder onderwijs gesproken wordt. Aan den
eenen kant zal dit de voorstanders daarvan
eene verkwikking zijn, maar aan de andere
zijde kan het voor de partijmannen, die
onbeperkte vrijheid voor hunne oneindig ge
nuanceerde scholen wenschenjuist niet be
geerlijk zijn, om onder het voortdurend be
langstellend oog der regering te wezen. Men
moge nu aan deze verklaring eenen veelbetee-
kenenden zin gevenmaar wij laten den on-
partijdigen lezer oordeelen, wat het ons geeft,
dat het onderwijs met belangstelling gade wordt
geslagen iets wat ieder weldenkend burger
doet in tegenstelling van hetgeen ten vori-
gen jare gezegd werd: het bestaande beant
woordt- aan zijne roeping en ontwikkeling is
pligt. Een enkel woord laat eene zekere partij
nu veel gissen en hopen, maar bij elke te
leurgestelde verwachting, kan men met gerust
heid zeggener is niets beloofd.
Omtrent de finantien kan natuurlijk door
dit ministerie niet gezegd worden, dat zij
gunstig staan. Men kon den koning ook de
sombere voorstellingen van den heer Schimmel-
penninck niet in den mond leggen. Nu wordt
eerst alles gezegd, wat gewoonlijk tot een guns
tige finantieele toestand behoort en dan weg
gelaten de amortisatie. Maar daarvan kon
moeijelijk gesproken wordenomdat onze mi
nister ietwat a la Bismarckde daarvoor ,op
vorige begrooting bestemde gelden tot andere
bedoelingen bestemt. Ware er melding van
gemaaktdan zou er aan het gunstig tafereel
niets ontbroken hebben. Wij mogen ons in-
tusschen troosten met de gedachtedatals
het nu gezegde bevestigd wordt, er waarlijk
geene rede van klagen is; dat de staten-gene
raal misschien nog wel tot de slotsom komen,
dat amortisatie minstens mogelijk zal zijnen
dat ons kabinet waarschijnlijk liever bij het
sluiten der zitting van gunstige finantien zal
willen spreken, wanneer het gebleken is, dat
het vroegere wanbestuur door een volmaakt
beheer werd vervangen.
Eindelijk van den toestand van Indie wordt
niets gezegd. Ten vorigen jare was die guns
tig. En thans Die toestand wekt 's konings
belangstellingmeer dan ooithet ver
trouwen van Indieop onze regeringzal
bevestigd worden. Dus wederom eigenlijk niets
gezegdmaar voor duizenderlei gevolgtrekkin
gen ruimte gegeven. Was het bestuur tot
hiertoe niet mild en regtvaardigWaarom heeft
het vertrouwen in Indie bevestiging noodig
sedert het optreden van dit bestuur?
Maar de rijks-inrigtingen van landbouw en
nijverheid in Indie, zullen blijven. Ziedaar mis
schien het gewigtigste en meest bepaalde woord
van de troonrede. Zou het ook het meest ware
en gelukkige zijn Is daarbij gelet op de be
hoeften en wenschen van Indie; op de duidelijk
aangewezen rigting der Staten-Generaal Of
zou deze periode er ingebragt zijn, om den gloed-
nieuwen minister van koloniën gelegenheid te
geven, om zijne conservatieve plannen te ont
wikkelen? Zeker is in geene jaren zoo positief
over dit punt in eene troonrede gesproken. De
hoofdkwestie voor ditmaal daarlatende, vragen
wij alleen, of het eene proeve van conservatieve
wijsheid isom juist omtrent dit onderwerp
den koning het algemeen standpunt te doen
verlaten, den koning partij te laten kiezen voor
eene rigting, die, door een toevallige zamenloop,
aan enkele stemmen, haar bestaan als regerings
partij te danken had? Bijna zou men zeggen,
de zinsnede van koloniën is in de troonrede
geschreven of door iemand,die nog nooit minister
was en voor het eerst zulk eene rede hielp opstellen
of door iemand, die den koning tot een partijman
wilde makeniets wat nimmer nog door eenig
ministerie' zóó werd gedaan. Men moge dit
open en loijaal noemen de uitkomst zal leeren
of het kabinet met deze troonrede den koning
