N\ 04.
Donderdag deirlö Augustus.
GOES SCH
COlfRAN 1
I
s y>
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandags namiddags eet Don
derdags avonds. De ,Prijsper Kwartaal is f 1,75 franco per Post/1,90.
/\Jy-
Gewone Advertenlien worden a 20 ets. de regel geplaatst Qeboor
te-, Huwelijks en öfaodbeiigten van 1 6 regels 3/1,20
ARMWEZEN,
Nieuwsblad 29 Julij. v
Overtuigddav bescneidene oeoordeeling ier lisnde
lingen van de Regeling, met voorstelling der, naar
ons inzien bestaande gebfekenhaar niet ongevallig
kan '/vin; dat deze den weg tot verbetering kan
aan de hand geven, schreef de steller van het artikel
in de Tijdgenoot van co Ju lij jl. getiteld: de missive
enz. zijne bedenkingen daartegen. Ver was hef van
hem eene missive in hare heilzame strekking waar zij
hem als zoodanig toescheen, ondersteuning of mede
werking te weigeren doch dit kon de steller niet
waar die heilzame strekking, op het standpunt van
welk hij haar beoordeelen kon en moest, zelfs bij be
hoorlijk nadenkenniet kon worden doorzienmis
schien gegist.
De missive" Wordt publiek gemaakt gedurende het
bestaan der wetgeving van 28 November 1818 onder
het vooruitzigt ,van eene nadere wetgevingwelks
beginsel nog niet is bekend gemaakt. Kon steller an
ders dan haar vergelijken met hét vigerende beginsel
van wettelijken onderstand en hare werking beschrijven
anders dan hij gedaan heeft? Dat de redactie haar
beschouwde in het licht van de haar eenigzins ont-
Sluijerde toekomst en het haar vreemd voorkwam dat
met haar nagenoeg eensdej kenden haar niet dadelijk al
dien bijval schonkenwelke zij bij een ander beginsel
kon genieten kan geene verwondering baren uit hoofde
van de geheel andere betrekkingwaarin zijom de
missive te beoordeelenwas geplaatst.
De redactie van het Nieuwsblad oordeele welk
standpunt het juiste is elï bier kan in aanmerki hg ko
men.
Wijmet de wet van 28 Nov. 1818 in de hand
beoordeelen wat er geschreven staat en Vergelijken dit
met het bestaande Het Nieuwsblad met net voorbe
reid wordende. Ware er in den aanhef gewezen (op
het toekomstigewij zouden ons oordeel hebben ge
schorst. Thans kon dit niet anders dan ongunstig zijn.
Wij ontwikkelen kor tel ijk waarom.
Vooreerst wegens de 6evvoording. De missive
spreekt van toeleg en wel bij de Diaconiën of Kerke-
Jylc Armbesturen.- Toeleg is iets voorbedachts en
komt in de missive voor in een kwaden zin. De
redactie verwisselt of stelt het gelijk met strekking.
Klaar strekking is niet altijd toeleg; zij is het gevolg
van bestaande omstandighedenwelke iemand willens
«f onwillens volgt. In het geval der Diaconiën is
strekking tot verhooging der subsidiën niet door
toeleg van de bestuurderen (enkele- gevallen uitgesloten
en op deze heeft de steller geattendeerd)maar door
eisch van bestaande omstandighedendoor ons voor
gesteld als zijnde: v.rmeerderend getal behoeftigen
door den invloed van het bestaande stelsel bevorderd;
deels aan de zijde der behoeftigen zeivendeels door
de besiissingen van hoogerc besturen op liet punt van
alimentatieten anderen vermindering der collekten
De redactie heeft te zeer kennis- aan het ondankbare
tener berrekking als Arm-verzorgerdan dat zij het
euvel zou duidendat de borst mjnlijk wordt aangedaan
van dengeen, die met eerlijke naauwgezetheiddik
wijls tot strengheid toede behoefte beoordeeltals
hem een toeleg van kwaden aard wordt toegeschréven.
Had de missive de strekkingdie er opgemerkt wordt
en vgn welke de schrijver der aangehaalde brochure bi.
55, 72, 73 volgens het verband sprak, en wel van
bestaande bij het algemeen spraktoegeschreven aan
.het verkeerd begrip van wettelijke liefdadigheidhad
.zij verder doen opmerken, dat hieruit ook het gevolg
was v oortgevloeiddat sommige Armbesturen van
welke de schrijver cp dezelfde blad 73 erkend zelfs
■buiten evenredigheid van het grooter getal bedeelden;
had zij indachtig gerpaakt aan het verderfelijke van
■.zoodanige, handelwijze en ten slotte en Arm en Gemeen
tebesturen hirinneid dezen niet te subsidiëren builen
noodzaak, genen de subsidie aanvragen niet.optevoe-
ren deer het inwilligen van bedeeling aan luije lieder
lijke lf ,g!oopers: de schrijver zou zeker de eerste ge
weest zijn, die den krachtigen fikschen greep in den
Augias-stal zouden hebben bewonderd en met hart en
ziel medegewerkt om dien te doen werken. Hij kon
zich verblijd hebben over den tijd, die dan toch niet l
.vruchteloos was doorgeworsteld ter 'bemoeiingen van
gemeente besturen beslissingen *van hoogere autoritei-
ten, welke zoo vaak vevhooging van subsidie ten j
gunste der ongebondenheid hebben ten gevolg gehad, t
Thans kon liij'niet anders dan vreèzen dat verre 1
i, van de strekking om allcrwcge hoogere subsidien te
i vragen te bestrijden, er,z. vdn:de behoefte om lief da- f
digheid te oefenen^by de leden der gemeenten daar-
s toe tn staatovertuigend blijkbaar te doen worden
(veel minder, daaraan te voldoen) de opvolging eene j,
j der beide gevolgen na zich. zal slepen door hem in j
de Tijdgenoot geschetst. j
Ten anderen wegens het ongunstig verband der mis- f
f sive met de wet van 28 Nóv. 1818, welker uitvaart i
wij trouwens wel willen helpen vieren deels door 'l
beider verschillend beginsel, deels door tegenstrijdige
werking.
I Het regt der wet, (jlyfr bestaan voor den behoeftige
tegen over de Diaconie .-bij de armen en in den geest
Ongevallig is ons geenszins de tegenspraak van het
Nieuwsblad. Te minder daar de toon zoo echt in
dep toon van een het ministerie verdedigend blad is
gevat. Wij vorderen te dien aanzienwaardigheid
en ernst, die zich door de scherpte der oppositie niet
laat afvoeren tot gelijke scherp re. Zij is ons te wel-
komer geweestdewijl wij de redactie hoog schatten
en met belangstelling hare werking gadeslaan over
tuigd dat de bijgenomene taak geene verzaking is van
vroegere beginselen en nog steeds eerlijkheid en goede
trouw bezieler. Maar ook om eene andere rede.
Ineen geheel ander licht wordt de missive dooc
haar voorgesteldin het licht der toekomstWij
willen haar in dat licht eenige oogenblikken be
schouwen.
Vooreerst, wij herhalen het, wij hadden gehoopt
en mogen verlangen eenige aanwijzing daarin te zien
van die strekking. Nu zij ontbrak vergeve men den
armverzorgerdie er niet anders in lezen kon, dan
der
de
ut. gemeente-leden. Zij behouden aanspraak en
Armverzorger kan niet voldoen in geval de gemeente
besturen de missive opvolgen. I11 beide heerscht een
j. ander beginselhier wettelijke onderstanddaar on-
i gedvvongene liefdadigheid. De werk ing verschilt even-
zcere hier voorzien daar beteugelen. Schrijver ver
meent alzoo te regt gezegd te hebben; de missive
wijst geen hulpmiddel aan. Ook wij willen geene over
haasting, geene plotselinge overgangmaar wenschen
met vermijding van beide het aantasten van de kwaal
in den wortel. Wij zouden de missive schetsen als
het bestrijken des kankers met den helschen steen
ongenoegzaam ter genezing naauwelijks in staat
het voortvreten te beletten met gevaar van virita-
tiehet mes doet beter diensten als hettot den
wortel gebragttöt ondef denzelven doordringtschoon
het gezond vleesch aandoet en eene weldadige wond
koorts wekt.
Als oorzaakkrachtig werkende oorzaak hebben wij
aangegeven dat de Diaconiën steeds genoodzaakt worden
j te bedeélen en bij gebrek aan genoegzame midde-
flen gewezen op de. vrijheid tot. het aanvragen van sub'
sidie. Ten oirregte meent men en gelooft dat wat
hier in H al gem dn gezegd wordt te bestaanslechts
in sommige gevallen zoude plaats hebbente weten
bij het ontstaan van alimentatie geschillen.
Wat het hoog gezag betreft, in gewone alimenta
tie gevallen bj verschil, zeker dan slechts, dewijl dit
zich niet bemoeit, dan met zaken, het Armwezen
betreffendewelke tot hetzelve gebragt worden :j Doch
wat buitengewone gevallen aanbelangt, bedelenland-
loopinKrankzinnigheidWeezen enz. doorgaande:
Werden niet die Diaconiën bekend gemaakt met 's Ko-
nings mishagen dietijdens de opzending der weezen
naar de koloniën, beroep hadden gedaan op de lief-
jj dadigheid en de tweede kollekte, ten dien einde inge-
l voerd binnen de kerkenverboden Werden niet de
opgebragte penningen der liefdadigheid in Leijden
Middelburg en elders geweigerd Bestaan er thans
geene gemeenten die daarvoor eene hoogere subsidie
hebben. {En hoe gaat het niet de bedelendenwat
de mindere besturen aanbelangt veelvuldig? Wij
zouden ten deze onderscheidene voorbeelden kunnen
aanhalen, doch, hoe talrijk ookwaren zij misschien
dan nog nier genoeg, om [c!e bedenking re weerhou
den wat bewijzen afzonderlijke gevallen ter bepa-
ling van iets algemeens wat zelfs in vele geval
len plaats heeft is nog geen regel. Wij kunnen dan
niet meer als ons op twaalfjarige ondervirding beroe
pen en er op wijzen hoe, als het ware, in Zeeland
elk verschil over de bedeeling door den Burgemeester
i beantwoord wordt met de hupsche toespraak als gij
geene fondsen hebtdan moet gij subsidie vragen en
i het slot van beslissingen in alimentatie geschillen
in den zelfden geest is gesteld.
eene aanklagt wegens zijn beheer; moeten wij het
zeggen, tegen [zijne eerlijkheid. Hij toch, die meer
vraagt dan noodig, handelt iniet eerlijk. Of het waar
heid zij wat het Handelsbladdd. 26 Julij artikel.
Armwezen bengtteweten wij nietde zoodanige
mogten publiek gemaakt, zoo niet, wegens misbruik
van aanvertrouwde gelden en verraad tegen de maat
schappij gepleegdstreng te worden gestraft. God be
ware ieder Armverzorger, dat hij van de liefdegaven
geene smulpartijen aanlegge
Maar zelfs ook nu nog vreezen wij bij het ont
breken van zoodanige zinsduiding nadeelige wetking.
Als voorbereidende maatregel en geheel handelende
in den geest der missive spreekt een gemeente-bestuur
het: tot hiertoe en niet verderuit Ook de Diaconiën
zullen dien weg bewandelen stellen wij. Is er al&
gevolg van te wachten, wat het Nieuwsblad hoopc
j dan loopen de luiheid dé liederlijkheid in het neb
en staan als voor een ijzeren muur. De goede ge-
meente behoeft voor de zoodanigen niets over te heb»
j benten zij welligt een' reispenningom zich te kun-
nen begeven naar andere plaatsenwaar zij zich wil-.
J len getroosten, vlijtiger en nuttiger butgers te worden
dan zij tot dus ver waren" (f)? Die menschen znl-
len vagebonderen en men weer hoe de Diaconiën
i veroordeeld worden, de kosten hunner verpleging in
j de maatschappij van'weldadigheid te betalen. Of zul-
j len zij dit niet meer? Het.ware te wenschen! zoo
niet, dan zal de last aan de eene zijde drukken en aan
j de andere zijde het: tot hiertoe en niet verder; hec
j bekomen van meerdere subsidie zoo niet onmogelijk
nogtans hoogst bezwarende maken, In welke positie
komen dan de Diaconiën
Het is toch niet te denkendat de alsdan gefnuik-
ten van plaats tot plaats zullen trekken en.overal zul
len worden voortgeholpen omals de eeuwig wande
lende jood, nooit te rusten! of zullen zij leeren werk
te zoeken en het vinden in eenen tijdwaarin duizen
den en nogmaals duizenden vlijtiger; geen werk{? kunnen
bekomen Hoe donker het tafereel zijj door de Staten
geschetst, de werkeloosheid heeft, in Zeeland ten
minste, eene onrustbarende hoogte, numiddenin
den Zomerbereikt. Zij zullen dan door zedeloosheid
vervallen tot bedelarij, of tot misdaad.
Genoeg echter deswegens. Een ander punt roept
onze overweging. Door de redactie meenen wij den
geest der toekomstige wetgeving te moeten houden voor
een uitvloeisel van het beginsel: de arm last wordt
geheel aan de publieke liefdadigheid aanbevolen. Nog
tans met deze beperking: Er zal subsidie kunnen
zijnten beloop van den toestand der gemeentekas
Zoo wij wel zien. is het verband tusschen beide stel
lingen ditDe gemeente-besturen zullen een tantum
stellen als bestemd voor de ondersteuning der gods
dienstige liefdadigheid niet als erkentenis der verplig-
ting van wegen den Staat tot verzorgingmaar als
liefdegifte. Dit stelsel prijst zich aan door eenheid
(f) Het doet steller leed het voorstel niet te ken*
nen, welks overname getuigt van het belang
