N°. 31.
Maandag den 18 April.
1842.
GOESSCHE
SÉ*
COUEANT.
DE ARNHEMSCHE COURANT
déclt in haar No. 74 eenen brief medezoo als zij
opgeeft, tlit 'tFransch vertaald, waarvoor de omhaal
van woorden bij de weinige zaken en de luchtige toon
bij het ernstig onderwerp pleitenterwijl echter de
geestgeheel die der Arnh. Courantaan fictie denken
doei. Maar dezelve is geschreven van een' bestendi
gen lezer der Arnh. Courant te Tarijs. De geheele
brief, welke ruim twee kolommen def Courant vult, kom):
op twee dingen nederi°. dat de Koning der Franschen
zijne benoeming tot Ridder der Leeuwenordedoor -
onzen Koning hem geschonkenom hem te vrede/ te
stellen voor de ratificatie van het Luxemburgsche trac-
taat (zoo gezegd wordt) als eene belediging zou heb
ben aangezien, dewijl de Moniteur er van zweeg,
en dit daarom hersteld is door de decoratie van het
grootkruis der Militaire Willemsordea°. dat de Heer
van Maanen is afgetreden en de Heer van Heec-
keren weder in betrekking is gekomen. Omtrent deze
dingen wordt niets nieuws of belangrijks gezegdmaar
alles aangewend, om ons gouvernement in een bespot
telijk lichtte stellen, en de onhandigheid onzer staats
personen niet te betoogen maar te hekelen, en te doen
gelooven dat zij intrigueeren. Er wordt ook in gezegd
'dat volgens sommiger meening de Prins de Joinville
mede door onzen Koning tot Ridder benoemdliever
uit diens handen eene vrouw dan eene ridderorde zon
ontvangen hebbenmaar dat de Keizer van Rusland
die het monopolie schijnt te hebben van het huwelijk
'zijner neyen en nichten, een onverwinlijke hinderpaal
js geweest voor de huwelijksplannendie den jongen
Franschen Prinseenige'maanden geleden naar Holland
voerden. (Die lieden zijn dus ingewijd in de geheimen
der vorsten. Maar men spreekt ook hier van geruch
ten of meeningen't welk mede in den smaak der R.
C. valt en waarop de Tijdgenoot onlangs aanmerking
maakte. NB'. De Arnh. Contant wil den laatste in
hare bescherming nemenals hij zich bekeert.
ABD-EL-KADER.
Plet ris reeds lang gezegd, dat de Franschen niet
zouden slagen in de onderwerping der Arabieren en
dat dezen niet gemakkelijk de overtuiging zullen om
helzen dat de Franschen hunne weldoeners zijnom
hen tot eene Europesche beschaving te brengen, die
zij niet begeeren. Zoo dikwijls de Európeërs met deze
kinderen der Oostersche Woestijnen in aanraking kwa
men zoo deden zij eindelijk voor hen onder en dc
Arabieren bleven onafhankelijk. Piiilippus Augus
tus en Richard Leeuwenhart vonden in -Sa lad in
hunnen man die zich na iedere nederlaag herstelde.
Napoleon en Kleber moesten de verovering van
EgyPle opgeven 1 en Nimrod-Bey, MusTAPHA-Paclia
en 'de groot Visier Jussuf handhaafden de vrijheid clct
Egyptenaren. De Franschen meenden gelukkiger te
zijn in de ten onderbrenging der Arabieren. Maar de
wel verslagene maar nooit geheel overwonnene Abd-
el-Kader leeft nog, hij heeft nog onlangs, uit zijne
schuilplaatsen te voorschijn getreden, den Franschen
•schrik aangejaagd, en is op nieuw geducfft geworden.
Wij willen daarom 'een en ander dat tuinder bekend is
omtrent hem mededeelen.
De moeder van Abd-el-kader is misschien de eenig-
•ste Arabische vrouwdie lezen kan. De Arabieren
bewerendat zij de vrouw is van welke hunne gewij
de boeken sprekenals degenewier zoon bestemd
isSultan van alle Arabieren te worden. Men roemt
zeer hare deugden en liefdadigheiddie zij dikwijls
ter gunste der gevangene Christenendie in de handen
van haren zoon waren gevallenaan den dag heelt
gelegd.
Zijn eerste onderrigt ontving hijbehalve van zijn'
vader, ook van den Kadi van Ar zeneen der geleerd*
ste Arabieren van zijn gewest. Zijne vorderingen wa
ren groot en niet minder muntte hij uit in ligchaams-
oefeningen. Op zijn vijftiende jaar werd hij naar Or an
gezonden, om zijne opvoeding te voltooijen, waar hij
een jaar bleef.
Weldra werd Mahhi-eddin, zijn vader, verdacht
bij de Turkendie zijn' invloed in he: gewest ducht
ten. Vergeefs trachtte hij hunne achterdocht re stillen
door bekend te maken dat hij eene tweede pelgrimaadje
naar Mekka zou ondernemen. Een aantal ruiters van
den stam Hachem (naar men wil acoo) waren met hem
op weg getogen om den ouden Marabout te geleiden
en te beschermen. Deze - talrijke karavaan boezemde
den Bey van Oran zoo veel vrees in dat op zijn raad
de Dei van Algiers hem bevel gaf, zijn geleide terug
te zenden en zich naar Oran te komen verantwoorden.
Mahhi-eddin gehoorzaamde dadelijken zijn zoon
Abd-el-kader volgde hem in de gevangenschap.
Zijn dood scheen onvermijdelijkdoch door tusschen-
komst van den Aga Mustapha-ben-ismael cthans
Generaal in Fransche dienst) ontving hij - de vrijheid,
onder voorwaardedat hij eenigen tijd het land verlaten
zou. Hij vertrok met zijn zoon over, Tunis naar Alex-
andrtë en van daar naar Mekka.
Het verblijf van den jongen Abd-el-kader in Egyp'
te heeft ongetwijfeld niet weinig bijgedragen tot het
ontwikkelen van zijne sedert aan den dag gelegde eer
zuchtige plannen, waarbij hij zich in meer dan een op-
zigt Mehemed-ali ten voorbeeld schijnt gesteld te
hebben. Zijn vader moedigde deze steeds ten sterk
ste aan.
Toen beiden na eene afwezigheid van twee jaren te
Mascara aankwamenzorgde de vader onder de Ara
bische, bevolking het gerucht te verspreiden van eene
bovenaardsche verschijning, die hem de aanstaande
verheffing zijns zoons tot Sultan over geheel Arabic
had bekend gemaakt. Van dat oogenblik af twijfelden
de ligtgeloovige Arabieren niet meer aan dc grootsche
bestemming van Abd-el-kader, die twee jaren zijnen
vader in zijne.eenzaamheid en godsdienstige oefeningen
bleef vergezellen.
De verovering van Algiers in 1830 door de Fran«
schendeed beiden hunne afzondering verlaten^ Ter
wijl de Arabische stammen ten gevolge van den oorlog
in volslagene verdeeldheid en regeringloosheid zich be
vondenpredikte Mahhi-eddin den kruistogt tegen
de Christenenen plaatste Abd-el-kader zich aan
het hoofd dergenendie op zijn aandrijven de Chris
tenen in Oran aanvielen. Van den aden tot den 9dm
Mei werd deze stad door talrijke stammen Bedouïnen
omringd. Verscheidene aanvallenhoezeer vruchte
loos, waren zoo onstuimig, dat zij somwijlen de muren
beklommen en den belegerden de geweren uit de hand
rukten. Steeds echter werden zij gedwongen met groot
verlies terug tc trekken. Eenige opperhoofden begre
pen aldra, hoe noodzakelijk eene geregelde wijze van
oorlogvoeren, en het kiezen van eencn gezamenlijken
aanvoerder voor hen wasen raadpleegden Mahhi-
eddin daarover. Eene groote raadsvergadering hiertoe
werd den 27 September 183a gehouden, en voorna
melijk door zijnen invloed, en dien van een' anderen'
vermaarden Marabout, werd Abd-el-kader tot Sul
tan der Arabieren verhevenonder toejuichingen van
het volk.
De verdere lotgevallen van dezen vermaavden strijder
voor de onafhankelijkheid van zijn geboortegrond zijn
allen lezers der nieu wsbladen gewis genoegzaam bekend.
Wij laren alleen no^ de volgende bijzonderheden om
trent zijn uiterlijk voorkomen volgen.
Hij heeft een hoog voorhoofdeen ovaal en vleezig
doch zeer bleek gelaat zijne zwarte oogen zijn
zeer zachtaardig en schoondikwijls houdt hij ze ter
aarde geslagendikwijls ook vormt hunne onophoude-
lijke beweging een" zonderling kontrast met dc strakke
onbewegelijkheid van zijn hoofd. Zijn baard is zwart
en dun.' Bijkans altijd houdt hij eenen rozenkrans in
de hand, naar de wijze der Muzelmannen, om zijne
gebeden naar op te zeggen.
Tusschen de oogen draagt.hij op het voorhoofd eene
kleine getatouëerde riiitswijze vleknaar de wijze van
■zijnen stamdeze vlek is licht blaauw en valt weinig
in het oog. Abd-el-kader is welgemaaktmaar klein
van gestalte; zijne schouders zijn een weinig hoog en
hij draagt, gelijk vele Arabieren, het hoofd een wei
nig vooruitgestrekt. De oorzaak hiervan is te zoeken
in hunne mantels, wier zware kap het achterover trekt.
Het Journal des Débats sprekende van zijne jongste
daden eindigt met de volgendeniet zeer bemoedigende
zinsneden: Hethoofdoclvan Abd-el-kader blijft,
om aan dc inlandsche stammen vrees aan te jagen en
terwijl hij hen voortdurend met eenen inval bedreigt
van elk verbond met ons af te trekken. Hij wil bun
toonen dat hij altijd geducht, altijd Sultan blijft, al-
t jd gereed isom op hen neder te stortenom hen
voor hunne ontrouw te straffenen dat dc Franschen
hen tegen zijne even snel als onverwacht toegebragte
slagen niet kunnen beschermen. Wij hebben het al
tijd gezegd: hij zal nog meer dan eenmaal en nog ge
durende langen tijd weder te. voorschijn komenhij
zal telkens dreigend oprijzen even als Jugurtha in
weêrwil van al zijne nederlagendeed. Maar ten
laatste werd Jugurtha verdelgd, en wij zullen de vol
harding der R.onieinen weten na te volgen. Slechts
het kiezen van zulk eene partij schiet overen Frank
rijk is daartoe besloten."
NIEUWSTIJDINGEN#
ühsitocftlanb.
De uitwerking van het toetreden tot het tolver
bond begint zich op de meest voldoende wijze te open
baren; het was voor de meeste Luxemburgers een vol
strekt nieuw schouwspel om te zien.hoe, weinige da
gen na dienwelke voor den eersten April de grenzen
openstelde voor de naar Frankfort bestemde Luxem
burgsche fabrikanten, zwaarbeladen wagen dagelijks
de straten doortrekken. Een trein van 24 met leder
beladen wagens, die eenige dagen geleden den weg
naar Trier insloeg, verwekte vooral eene algemeene
verbazing en deed eene ontzettende menigtedie zoo
danig iets nimmer gezien hadte zamen stroomen.
Uit deze verzending kan men reeds afleiden welke le
vendigheid er in dc leerlooijerijen moet wezen, en
even zoo is het met de smederijen en andere takken
van nijverheid gelegen.
Ettelijke ijzersmederijen, die sedert lang niet meer
stookten, geven door de kolommen rook, die uit dérzcl-
vcr schoorsteenen opgaanblijk dat zij weder herle
ven. Het werken in de papier-fa blijken van Sennin-
gen, en van Manternach hetwelk gestaakt waswordt
thans bij nacht en dag voortgezet, en met het maken
van behangsel-papier is dit bovenal het geval. In dc
handschoenen-fabrijken is het even drukmen kan ei
gene werklieden genoeg bekomen. Voegt men nu bij
dit alles de tallooze handels-commiezendie sedert et
telijke weken deze stad bezoekenzoo kan men wel
verzekerendat er hier tegenwoordig eene levendig
heid bestaatvan welke men zich geen denkbeeld had-
kunnen maken."
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandags namiddags en Don
derdags avonds De Prijs per Kwartaal is f i,75 franco per Post/1,90.
Gewone Adverteniien worden aio ets deregel geplaatst. GeLioor-
ie-. Huwelijks- en Doodberigten van 1 6 regels a 1,2#
Abd-el-kader is de tweede zoon van een' zeer geëer-
den Marabout.van den Stam wlad-aissa-ben-abbas
die tweemalen den pelgrimstogt naar Mekka gedaan had,
en in 1833 kort voor het innemen van Mostaganem door
de Franschenoverleed. Zijn oudste zoon volgde hem
open stond weldra in denzelfden reuk van heiligheid
als zijn vader. Hij heeft zich nimmer met staatkundige
geschillen ingelaten, en alleen in 1837, in naam zijns
broeders, eene reis naar den Marokkaanschen keizer
gedaan.
Abd-el-kader onderscheidt zich door een zacht
aardig en somber voorkomen, terwijl zijn gelaat en
voorkomen die trekken van geestdrijverij hebbendie
aan die monniken der vroegere eeuwen doet denken
welke meer in het gewoel der legerplaatsen dan in de
stilte der kloosters, te huis behoorden. De Arabische
kleeding die wel iets van eene monnikspij heeftmaakt
deze gelijkenis nog meer in het oog loopend.
Abd-el-kader drukt zich levendig en vlóeijend uit
zijne stem is diep en welluidendzijne voordragt kort
afgebroken. Zijne soldaten geeft hij het voorbeeld van
de voornaamste deugden eens krijgmanshij is matig
zijne kleeding eenvoudig. Wapengedruischoefen'in-
I gen te paard en het \even in het veld zijn zijne uit-
1 spanningen. Zijne dapperheid is onbetwistbaaren
het gelqkwaarmede hij tot op den huidigen dag alle
gevaren ontkomen is, heeft bij de bijgeloovige Ara-
bieren het denkbeeld wortel doen vattendat hij voor.
kogels en staal onbereikbaar is.
Berlijn den 10 April. Uit Luxemburg wordt
onder dagteekening van den eersten April 11. aan onze
Staats-Zeitung geschreven
