jpv
I - a
Adjete en Ellen Wilson zijn de oprichters van Stichting
Willen Programs. Samen wonen ze in Aagtekerke en
hebben ze een team in Nederland en in Togo, waar
Adjete is geboren.
De Faam 17
Geven jullie op dit moment nog steeds
lessen?
Adjete: “We begonnen vooral met
lesgeven aan volwassen vrouwen, maar
we wilden ons toch meer gaan focussen
op de preventie van het probleem. Toen
zijn we gaan werken met kwetsbare
Komen jullie zelf regelmatig in Afrika?
Ellen: “We hebben tien jaar samen in Togo
gewoond, tot 2020. Af en toe bezochten we
Nederland, maar in de coronacrisis sloten
Organiseren jullie nog andere dingen
voor de kinderen?
Ellen: “Op de zaterdagen bieden we extra
activiteiten.”
Adjete: “We zijn een christelijke
organisatie, dus we praten over de Bijbel
met ze, we zingen, dansen, tekenen en
geven bijvoorbeeld muziek- en toneellessen.
Eigenlijk alles wat mee kan helpen aan
een plezierige jeugd. Voor degenen die
niet meer naar school kunnen, hebben we
een programma waarbij we verschillende
trainingen geven, zoals het naaien van
kleding. Uiteindelijk kunnen ze daarin
examen doen, waarna ze hun eigen winkel
kunnen openen.”
Ellen: “Dit zijn vaak meisjes van vijftien of
zestien jaar die niet meer verder komen in
school, waardoor ze willen stoppen. Met
deze trainingen worden ze onafhankelijk
en hebben ze toch een eigen inkomen,
waardoor hun toekomstperspectief veel
positiever zal zijn.”
de grenzen. We besloten om in Nederland
te blijven, ook voor de scholing van onze
eigen kinderen. Adjete hoopt dit jaar nog
wel terug te kunnen gaan om te helpen aan
ons volgende project.”
Volgende project? Vertel!
Adjete: “We zijn bezig om een stuk land
te kopen waarop we een centrum kunnen
bouwen voor kinderen en ouders. Het moet
een soort huis worden, waar ze altijd naar
binnen kunnen gaan om te praten, lezen,
spelen en leren.”
Ellen: “Eigenlijk een beetje het BSO-idee dat
wij in Nederland kennen.”
Adjete: “We hopen dat het in de nabije
toekomst gebouwd wordt, dus als er
mensen zijn die ons willen helpen of
steunen, dan kan dat altijd. Zo is een vrouw
uit Serooskerke kortgeleden met haar
vader naar Togo vertrokken om pianoles
te geven en een moeder en haar dochter
zijn twee weken geleden gegaan om
basisgezondheidszorg te bieden. In die twee
weken hebben zij al zoveel mensen blij
kunnen maken.”
Ellen: “Ook hebben we al een keyboard,
blokfluit, gitaar, trompet en naaimachine
gekregen. Het zijn vaak de praktische
dingen, maar het geeft de kinderen wel veel
meer kansen.”
Adjete: “En een damspel. Als kind had ik
dit soort dingen niet, maar in dit centrum
zullen ze er hopelijk allemaal mee in
aanraking komen.”
jongeren, vooral meisjes, zodat zij naar een
privéschool kunnen. Bij een publieke school
zitten er soms tachtig kinderen in een klas,
écht lesgeven is hier moeilijk. Daarnaast is
het in de Togolese cultuur gebruikelijk dat
de jongens naar school gaan. Als ouders
een zoon en dochter hebben, dan doen ze
er alles aan zodat hun zoon naar school
kan. Bij uitzondering kan hun dochter
ook, maar die kans is klein. Dat willen wij
voorkomen.”
Ellen: “En als een volwassen vrouw moet
kiezen tussen geld verdienen of naar school
gaan, dan kiest ze er natuurlijk voor om te
werken zodat ze haar gezin kan voorzien.
Nu we de kinderen helpen, hopen we een
vicieuze cirkel te doorbreken.”
Hoe kwamen jullie op het idee om Willen
Programs op te starten?
Adjete: “Als kind hielp ik mijn moeder
vaak op de markt na schooltijd. Zij had als
klein meisje onderwijs gekregen, maar veel
andere vrouwen daar niet. Ze deelden hun
problemen als analfabeet met haar en ik
hoorde die gesprekken dus ook. Ik begreep
van jongs af aan deze problematiek.”
Ellen: “Ik heb aan de pabo gestudeerd,
waarna ik vijf jaar als lerares werkte.
Met een vriendin, die ook lerares was,
besloot ik om een jaar naar Afrika te gaan
met de organisatie ‘Mercy Ships’. Op dat
schip sprak iemand over dat veel vrouwen
niet kunnen lezen en schrijven. Hierdoor
begrijpen ze instructies van medicijnen
of babyvoeding niet en missen ze dus
ontzettend veel in de maatschappij. Het
lesgeven was voor mij een manier om te
kunnen helpen. Dit schip is ook de plek
waar Adjete en ik elkaar ontmoetten. We
hadden beiden de passie om analfabete
vrouwen te helpen, dus gingen we in Togo
samen lesgeven in een kerk. Uiteindelijk is
dat uitgegroeid tot Willen Programs.”
W- -
I
m
-I
O
m
(fl
TJ
u
m
a3
