Helden van de Zeeuwse zorg
0
Zorgbijlage
WOENSDAG 4 NOVEMBER 2020
De Faam
'Het is nu zo belangrijk dat we wederzijds begrip hebben voor elkaar'
LIZETTE BUSTRAAN:
'WE HEBBEN VAN
DICHTBIJ ZOVEEL
LEED GEZIEN'
Begrip
f 'WioZ
-"/MHUQ
Rachel van Westen
We kunnen Lizette Bustraan gerust een 'oude rot in het vak'
noemen. Ze werkt al ruim dertig jaar in het ziekenhuis in
Goes. Eerst als verpleegkundige op de Intensive Care, daarna
op de spoedeisende hulp, waarvan de laatste jaren als mee
werkend teamleider. Pittige afdelingen waar je het alleen vol
kunt houden als je een enorme passie hebt voor je werk. En
dat heeft ze. Zelfs in dit heftige coronajaar doet ze haar werk
vol toewijding en vertelt ze erover met een enorm enthousi
asme. Toch ervaart Lizette wel een opvallend verschil tussen
de eerste periode van de pandemie en de huidige coronagolf.
ZEELAND - "Het klinkt mis
schien raar als ik het zo zeg,
maar het is altijd al een soort
roeping geweest om verpleeg
kundige te worden. Ik denk dat
ik het daarom al zo lang vol
houd. Ik doe mijn werk nog
steeds met heel veel passie."
Ze begon in 1989 met een in-
service opleiding, vergelijkbaar
met de huidige BBL opleiding
tot verpleegkundige. Daarna
ging ze aan de slag op de In
tensive Care en later verhuis
de ze naar de Spoedeisende
Hulp. Pittige afdelingen, be
aamt Lizette. "Alle zorg die niet
is ingepland komt hier binnen.
Dat kan iemand zijn die onver
wacht door de huisarts is door
gestuurd naar het ziekenhuis,
een kind met een gebroken
ami of iemand die een spor-
tongeval heeft gehad, maar
het gaat ook om mensen die
binnen komen met de ambu
lance. Dat betekent dat je snel
moet kunnen schakelen. Soms
zijn mensen of hun begelei
ders in paniek en dan hebben
wij als verpleegkundigen echt
wel een hoog incasserings-
venriogen nodig. Er gebeuren
heftige dingen en daar moetje
tegen kunnen. Maar elke ver
pleegkundige is een bepaald
type dat op een bepaalde afde
ling thuishoort. Voor mij is dat
de Spoedeisende Hulp. Hier
leef je echt in het moment van
de dag en kan je ook echt iets
voor iemand betekenen. Voor
mij is het de mooiste afdeling
van het ziekenhuis."
Betrokken
Sinds acht jaar is Lizette team
leider Spoed Eisende Hulp. In
deze functie staat ze nog steeds
regelmatig aan het bed, maar
houdt ze zich ook bezig met
allerlei zaken achter de scher
men, zoals kwaliteitsaspecten,
zorgprocessen en beleid. Dat
zorgde ervoor dat ze vanaf het
allereerste begin nauw betrok
ken was bij alle maatregelen
die genomen moesten worden
toen Corona zich over de we-
reld begon te verspreiden.
Heftige tijd
Heel in het begin, toen het vi
rus nog ver weg leek, werd er
een klein clubje opgericht sa
men met een microbioloog en
een bedrijfskundig manager.
"We zaten dagelijks bij elkaar
om te bespreken wat dat co
ronavirus precies was, wat we
konden doen en hoe we de
zorg moesten inrichten", blikt
Lizette terug. "We besloten om
de voorraad beschermingsma
teriaal te verdubbelen, maar
we kwamen er al snel achter
dat het nog veel groter aange
pakt moest worden. Plotseling
kwamen we volle bak in de
crisis terecht. In het begin was
er veel onrust en onduidelijk
heid. We moesten echt in het
diepe springen. Het was een
enorm heftige tijd. We hebben
van dichtbij zoveel leed gezien.
Mensen die doodziek in het
ziekenhuis lagen, terwijl hun
familie niet op bezoek mocht
komen. Heel verdrietig."
Samen
Na een moment van stilte ver
volgt Lizette: 'Tegelijkertijd
was er een enorme saamhorig
heid. Niemand was te beroerd
om die stap extra te zetten.
Er is enorm veel gebeurd. We
deden het echt samen. In die
periode ondergingen mensen
het ook meer. Het werd geac
cepteerd als je niet op bezoek
mocht bij een familielid. Men
sen begrepen het. Daarin zie ik
nu een verandering."
Agressie
Waar de mensen een paar
maanden geleden stonden te
applaudisseren voor het zorg-
personeel, wordt datzelfde
personeel tijdens de twee
de golf vaak een stuk minder
respectvol behandeld. "Men
sen hebben minder begrip",
vervolgt Lizette. "Ze zijn soms
agressief tegen zorgmedewer-
kers. Het gebeurt zelfs dat mijn
collega's worden uitgeschol
den. Begrijp me niet verkeerd,
het is maar een heel kleine
groep die dit soort dingen doet
en echt weerstand biedt. Maar
als het gebeurt, voelt het wel
heel oneerlijk."
Druk op de zorg
"Op dit moment (red: het in
terview voor dit artikel vond
plaats op 29 oktober.) zie ik de
aantallen alleen maar toene
men. We zien ook nog geen
effect van de gedeeltelijke
lockdown die 14 oktober is in
gegaan. De afgelopen week is
het in Zeeland echt ontploft.
We hebben patiënten over
genomen uit de Randstad. De
reguliere zorg is wel iets afge
schaald, maar we proberen nu
om alles zoveel mogelijk door
te laten gaan. Ook daarin zie
ik een verschil met de eerste
golf. Toen lag de reguliere zorg
echt plat. Er waren nauwelijks
verkeersongevallen of spor-
Zelfs in dit heftige coronajaar
doet Lizette Bustraan haar werk
vol toewijding en vertelt ze erover
met een enorm enthousiasme.
FOTO: Rachel van Westen
tongelukken. Nu gaat dat alle
maal door. Dat maakt de druk
op de zorg nu nog groter dan
in maart. Er moet echt niet veel
meer bijkomen."
Lizette weet als geen ander hoe
belangrijk het is om het aantal
besmettingen te laten dalen.
Tegelijkertijd weet ze ook hoe
lastig de maatregelen zijn. "Ik
zit nu zelf ook in de situatie dat
ik me moet onderwerpen aan
die regels. Sinds kort is mijn
moeder opgenomen. Er mag
maar een persoon per dag bij
haar op bezoek. Voor mijn va
der, mijn acht broers en zussen
en voor mezelf betekent dit dat
we soms wel tien dagen moe
ten wachten voor we moe
der mogen bezoeken. Vanuit
die positie snap ik heel goed
dat mensen in de weerstand
schieten. Er zijn in dit verhaal
echt twee kanten", vat Lizette
samen. "Het is nu zo belang
rijk dat we wederzijds begrip
hebben voor elkaar, ledereen
mag een eigen mening heb
ben, maar laten we die eigen
mening op bepaalde plaatsen
heel even opzij zetten om an
deren te beschermen."
