Pieter Hendrikse: 'Stilzitten? Ik
zou niet weten hoe dat moet'
■mhhmmmmmmmmmmm
VER GESCHOPT
Meer dan 40 jaar was Pieter Hendrikse (65) werkzaam in het onderwijs, waarvan 34 binnen Ons Middelbaar Onderwijs (OMO)
jonge jongen zowel francs als
guldens in zijn portemon
nee had zitten. In het stadje
waar hij opgroeide woonden
mensen die trots waren op
het feit dat ze IJzendijkenaar
mochten zijn, herinnert hij
zich. "Alle rangen en stan
den groeiden er met elkaar
op. Het was een plezierige
woonsfeer en ik ging graag
naar school. School was
een belangrijke ontmoe
tingsplek. Maar voor de klas
staan, daar had ik nooit aan
gedacht." Na de HBS in Oost-
burg koos hij voor een studie
Rechten in Nijmegen. "Ook
daar voelde ik me wel thuis,
maar na een jaar of twee ging
het een beetje schuren. Ik
ben een vrije studierichting
Staats-en Bestuursrecht gaan
doen. Ik werd doctorandus
'BLIJF NA JE PENSIOEN
MAATSCHAPPELIJK
ACTIEF, ZODAT JE ER
TOE BLIJFT DOEN'
in de rechten en geen mees
ter, maar dat bleek in mijn
geval prima te passen."
Door deze keuze kwam Pie
ter in contact met hooglera
ren die een lerarenopleiding
voor maatschappijleer gin
gen opzetten. Een van de do
centen maakte hem enthou
siast om leraar te worden.
VLISSINGEN - Meer dan veer
tig jaar is Pieter Hendrikse
(65) al werkzaam geweest in
het onderwijs, waarvan 34
in functies binnen Ons Mid
delbaar Onderwijs (OMO).
In april dit jaar nam hij af
scheid, maar zeker niet om
achter de geraniums te gaan
zitten. Hij werd voorzitter
van het College voor Toet
sen en Examens, waarbij hij
rechtstreeks aan de minister
van Onderwijs rapporteert.
Als Zeeuws-Vlaming heb je
een beetje een status aparte.
Zeeuws-Vlaanderen hoort bij
Nederland, maar toch ook
weer niet. Het is dan ook
niet vreemd dat Pfeter als
legd. Hier in Nederland heb
ben we, zeker in vergelijking
met Griekenland of Portugal,
goede scholen. Waar we aan
moeten werken is meer ge-
personaliseerd onderwijs.
En we hebben een tekort
aan academisch geschoolde
docenten." Een paar jaar ge
leden werd in Pieters omge
ving gekscherend gesugge
reerd dat ze het eens over zijn
afscheid moesten hebben.
'Wel nee', zei ik, 'we moeten
gewoon aan het werk.' Maar
het was een goed signaal. In
die periode heb ik ook mijn
beschikbaarheid voor een
parttime functie als voorzit
ter van het College voor Toet
sen en Examens in Utrecht
kenbaar gemaakt. Een zeer
verantwoordelijke functie,
die ik met veel genoegen heb
aanvaard. Ik zou iedereen
willen adviseren om na het
pensioen maatschappelijk
actief te blijven, zodat je er
toe blijft doen. Natuurlijk
komt er nu ook meer ruimte
voor andere dingen; sporten
of met mijn vrouw op reis
of naar musea en bioscoop.
Maar stilzitten? Ik zou niet
weten hoe dat moet. En met
de kleinkinderen in de buurt
gaat dat al helemaal niet."
Geboren in: Ifzendijke
Huidige woonplaats: Eindhoven
Werk: Voorzitter College voor Toetsen en Examens
(CvTE)
Privé: Getrouwd, drie kinderen
Belangrijkste levensles: "Dienend leiderschap is het
meest effectief" (zakelijk) en "Er voor elkaar zijn" (privé).
"Ik kwam in Eindhoven op
'n lyceum voor de klas als
docent. Dat was best moei
lijk, want er was voor dat
vak nog niets, geen leidraad,
programma of examen. Maar
ik vond het dikke pret. Het
gevoel van vroeger op school
kwam terug. Al snel zat ik
in de docentenraad, want ik
wilde meer doen dan alleen
lesgeven. Na zes jaar vertrok
ik er toch. Ik vermoedde dat
er elders nog meer te beleven
moest zijn, en was nieuws
gierig. Ik werd projectleider
Experimenten Midden
school bij het Katholiek Pe
dagogisch Centrum in Den
Bosch. Dat was heel leer
zaam, met name om betrok-"
ken te zijn bij het landelijke
politieke debat en te leren
omgaan met 'professionals'.
Daarna werkte ik nog vier
jaar bij het Mollerinstituut
in Tilburg als hoofddocent
maatschappijleer. De school
bleef trekken en ik conclu
deerde dat ik graag rector
wilde worden. Dat lukte ook
nog, als broekie van 36!"
"Na verschillende functies
als schoolleider in Veldho
ven en Eindhoven ben ik in
2003 lid van de Raad van
Bestuur geworden bij OMO
in Tilburg. Het was inspire
rend om te kunnen bijdragen
aan de ontwikkeling van al
die vele scholen. Om scherp
te blijven, ben ik altijd veel
contacten, ook buiten OMO,
blijven onderhouden. Ook
bezoek aan scholen in het
buitenland heb ik vaak afge-
Zeeuwen: nuchter,
authentiek en zonder
franje. Die mentaliteit
brengt ze vaak ver,
letterlijk en figuurlijk. In
deze rubriek Zeeuwen die
het op wat voor manier
dan ook ver geschopt
hebben in het leven.
Zonder poespas, maar
een beetje trots op hen
zijn, dat mag. Wat is hun
verhaal en hoe kwamen
ze waar ze nu staan?
door Mariska den Hartog
Pieter Hendrikse: 'De schooi
bleef evenwel trekken en ik
concludeerde dat ik graag
rector wilde worden. En dat
lukte ook nog, als broekie van
36!" Foto: PR
Wie is Pieter Hendrikse dan?
WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊHÊÊIÊMMi
Ik zou iedereen willen adviseren om na het pensioen maatschappelijk actief te blijven, zodat je er
toe blijft doen. Foto: PR
