Adrie Trimpe (82) werd geboren in Vlissin-
gen en runt met zijn vrouw een groentewin
kel aan het Groenewoud. En dat blijft hij
doen, ondanks alles.
Reportage
Ooit was Vlissingen een
vissersgehucht, een
nietszeggend stipje op
de kaart. In 1294 kocht
Floris V het als dorp.
Het was zijn opvolger,
Willem III, die Vlissin
gen in 1315 stadsrechten verleende. Uit de lan
ge geschiedenis blijkt dat Vlissingen een
paar bijzondere pluspunten in zich draagt.
Ten eerste was de stad was altijd al gezegend
met een uitstekende strategische ligging aan
het water. Ten tweede: de bevolkingsaard
wordt gekenmerkt
door vrijbuitersmen
taliteit. Michiel de
Ruyter was het le
vende bewijs. Gedu
rende lange tijd
bloeide de stad als
knooppunt van de
(haringvisserij, han
del en scheepvaart.
Het was Napoleon
die daaraan een ein
de maakte. De stad
raakte in verval. Pas
na 1870 leefde Vlis
singen op. Er wer
den nieuwe havens
aangelegd, het Ka
naal van Walcheren
werd gegraven, er
kwam een spoorlijn
en scheepswerf De
Schelde vestigde
zich aldaar.
Met de 82-jarige
Adrie Trimpe, die
aan het Groene
woud zijn groente
zaak runt, kijken we
terug in de tijd.
Onlangs was Trim
pe nog in het
nieuws omdat hij
op daadkrachtige
wijze een overvaller zijn winkel uitbonjour-
de. Zijn heldendaad was tot in Australië
breaking news.
Op de vraag hoe hij als ondernemer de Vlis-
singse geschiedenis ervaren heeft, reageert
hij met de nuchterheid van een geboren Vlis-
singer. „Het is gewoon een kwestie van door
blijven gaan."
Het is zijn geboorteplaats en hij
zag de stad tot tweemaal toe her
opgebouwd worden. De eerste
keer was naar aanleiding van een
schokkende oorlogsdaad. „Ik weet het nog
precies. Na het bombardement van maandag
avond 6 januari 1942, om 18.10 uur, lag Vlis
singen in gruzelementen. Bij ons aan de Wa
terstraat bleef alleen de winkelgevel over
eind. De rest was in puin. Ons gezin verkaste
naar Wolphaartsdijk, om pas in 1948 terug te
keren. Mijn vader kocht de behangzaak aan
Groenewoud 13 en begon daar opnieuw met
klandizie op te bouwen."
Als jonge jongen liep hij met de handkar vol
groenten en fruit door de Vlissingse straten.
Er werd toen nog bij veel mensen thuisbe
zorgd. „Wie een bestelling had, zette een em
mer voor de deur met een bestelbriefje. Bij
voorbeeld: drie kilo aardappelen vandaag.
Het geld ligt onder de emmer." Later bracht
hij bestellingen rond op zijn fiets met ballon
banden. Dan ging hij over het 'Sluusje' naar
de overkant om frites af te leveren bij Hotel
Zeeland. Als het druk was wel drie of vier
keer op een dag. „Het was toen nog een we
reld waarin sprake was van vriendschap, ver
trouwen en saamhorigheid."
Hij weet zich nog goed te herinneren hoe
Vlissingen marcheerde. Alles draaide om vis
in die tijd. „Aan de kaai was het een komen
en gaan van vissersschepen. We hadden
toen ook nog de Vismijn. De mannen voeren
uit en brachten de vislading aan land. De vis
sersvrouwtjes leurden daar dan mee door de
straten en riepen: 'Scharretjoe?'. Leuren was
toen gewoon. Later kwamen de winkels. Die
zijn er nu nog. Maar wellicht niet meer zo
lang. Vlissingen raakt langzaam leeg."
Scherp in het geheugen ligt de twee
de wederopbouw die rond 1980
plaatsvond. „Dat was ook een slech
te tijd. De hypotheekrente liep op
tot zestien procent. De binnenstad stond te
verkrotten. Toen kwam er een nieuwe rege
ling. Die stond toe dat oude panden konden
worden gesloopt. De monumentale gevel
bleef staan en daarachter kwam dan een
nieuwe woning."
Ook de structuur van de binnenstad werd
aangepakt. Hij weet
nog dat de Lange
Zelke een rijbaan
was. „Wij verplaat
sten in die tijd de
groentewinkel van
Groenewoud num
mer 13 naar 16." En
hij herinnert zich
ook nog goed dat
het assortiment in
de winkel werd uit
gebreid. „We gingen
boter en melkwaren
verkopen. Dat
mocht blijkbaar
niet."
Na twintig jaar
groenteman te zijn
geweest, werd hem
vriendelijk doch
dringend verzocht
om eèn vakdiploma
te halen. Hij volgde
de handelsavond
school.
Later kwam daar de
eis van midden
standsdiploma bij.
Dat behaalde zijn
vrouw. Samen zet
ten zij de winkel
voort tot op de dag
van vandaag. En dat
zal hij blijven doen, met veel plezier. Hij zou
niets anders willen.
Kinderen heeft hij niet. En niks doen ligt
hem niet zo. Dus elke dag om acht uur 's och
tends staat hij klaar voor zijn clientèle. Op
de vraag wat hij van de veranderingen aan
het Bellamypark vindt, reageert hij met:
„Da's goed voor de horeca, maar Vlissingen
verloor daar wel zijn groene hart."
Hij heeft nog een tip voor startende onderne
mers. „Met geleend geld heb je weinig kans
van slagen. Geld van de bank is al fout. Ze le
nen je schokbeton (papiergeld voor stenen
en grond) waar je alleen je gat mee kunt afve-
Wie een bestelling
had, zette een emmer
voor de deur met een
bestelbriefje
We gingen boter en
melkwaren verkopen.
Dat mocht blijkbaar
niet
lenen je
schokbeton waar je
alleen je gat mee kunt
afvegen
door Dimp Nelemans foto's Ingrid Borger
