ll
en
Portret
.nl
Na een bezoek aan de sportschool,
in december 2010, had ik spier
pijn. Iets te intensief meegedaan,
dacht ik nog. Het leek wel of ik
een spier had verrekt. Ik ben toch naar de
huisarts gegaan. Die stuurde me gelijk door
voor foto's, toen ik vertelde dat het 's nachts
leek alsof ik stuwing had: mijn nachthemd
zat aan mijn lijf vastgeplakt. Het kon een
borstontsteking zijn...
We zijn samen naar het ziekenhuis gegaan
voor de uitslag. De arts was duidelijk: borst
kanker. We hebben het even laten bezinken,
maar niet te lang. Ik ben direct de 'zieken
huismolen' ingegaan. Ik wilde alles aanpak
ken wat me geboden werd aan behandelmo-
gelijkheden en liefst zo snel mogelijk.
In januari 2011 ging ik onder het mes. Een
borstbesparende operatie was niet riiogelijk.
Ik had een tumor met een doorsnee van zes
centimeter en uitzaaiingen.
Mijn man en ik zijn er heel open over ge
weest. We moesten de kinderen en mijn
moeder op de hoogte brengen. Het was een
schok voor iedereen. Twee weken daarna
bleek er een inwendige ontsteking te zitten.
Die werd behandeld en daarna kon ik aan de
chemo en bestralingen beginnen. Met alles
wat daarbij hoort. Ik werd kaal, kreeg een
pruik. Met die themo's heb ik alle kanten
van de wereld gezien.
Een vreselijke tijd volgde, toen later dat jaar
mijn schoonmoeder en onze dochter overle
den. En in 2012 mijn schoonvader. De emo
ties die je dan in je lijf hebt...
Door de chemo's kreeg ik allerlei andere din
gen: eetproblemen, ontstoken darmen, vocht
achter mijn longen. En er ontstond lymfe-oe-
deem. Daar kom ik ook nooit meer vanaf. Er
is longvocht afgenomen en daar zaten weer
kankercellen in.
Ik blijk Triple Negatieve kanker te hebben.
Dat houdt in dat het regelmatig terugkomt
ondanks de behandelingen. Er kan eens een
tijdje niets aan de hand zijn, maar het komt
terug. Het is chronisch. Nu voel ik me goed,
maar dat kan morgen weer anders zijn.
De ziekte zit als een tijdbom in mijn lijf.
Ik ben 58 jaar en haal alles uit het leven wat
het mij biedt. Ik geniet zoveel mogelijk van
mijn man, kinderen en kleinkinderen.
Ik geef de moed nog lang niet op. Ik ga het
gevecht weer aan zodra de kanker zijn kop
op steekt. En ik geniet van het leven!"
llona de Bie heeft kanker. 'De ziekte zit als een tijdbom in mijn lijf. foto Ingrid Borger
Vechten voor het leven
door Conny den Heijer
