Nog niet zo lang geleden zei
wethouder John de Jonge
dat men in Vlissingen vaak
te voorzichtig is in ambities.
"We moeten meer durven",
sprak hij, en riep onderne
mers op om te komen met
verfrissende en ambitieuze
plannen voor de boulevard.
Die is tenslotte het pronk
stuk van de stad.
Historie
De wethouder trad in de voetsporen
van Scheldeoprichter en latere burge
meester Arie Smit, die ruim 150 jaar
geleden ook al zijn nek uitstak om van
Vlissingen een mondaine badplaats te
maken.
Tot 1867 was Vlissingen een vesting
stad. Maar door de industriële revolutie kreeg de stad een
economische impuls. Daardoor kon de stad groeien, onder
andere door de oprichting van scheepswerf De Schelde.
Ook kon men zich meer oriënteren op uitbreiding van toe
risme. Tot die tijd was er nauwelijks bebouwing aan de
zeedijk en het duingebied aan de stadsrand. Rond 1869
konden strandgangers zich in anonimiteit omkleden in
het aangelegde Bad Paviljoen, waar ook een uitspanning
voor 'ververschingen' was ondergebracht. Rond de eeuw
wisseling heette het Bureau des Bains de Mer, een strand
tent met restaurant. Het zou later behoren tot het Bad-
strand waar - tegen betaling - mensen konden zonneba
den en een frisse duik konden nemen. Op oude foto's
staan daar tientallen badkoetsen, voortgetrokken door een
paard, en badstoelen die men kon huren. Maar het is nau-
welijks voor te stellen dat het huidige Badstrand in de vijf
tiende eeuw een binnendijks bouw- en weiland was en
door een dijkdoorbraak in 1439 de kustlijn totaal verander
de. Het werd een jarenlang gevecht tegen de zee, maar nie
mand zal er nu rouwig om zijn, want het Badstrand werd
het exclusieve strandplezier voor menig zonaanbidder.
Een eerste aanzet om Vlissingen als badplaats op de kaart
te zetten kreeg vorm door de bouw van een groots
luxueus hotel in het duingebied in 1886: Grand Hotel des
Bains, het latere Britannia. Later kwamen er rond het ho
tel villa's en voorzieningen. In 1910 werd in de nabijheid
op Boulevard Evertsen het Strandhotel geopend en kwam
er door de aanleg van de Leeuwentrap een betere toegang
naar de hotels en stranden. In 1909 werd de Zeevaart
school geopend en kreeg de boulevard steeds meer vorm
van een twee kilometer lange wandelpromenade. 'Een
boulevardje pikken' was een feit. Bij het Strandpaviljoen
kwamen bij de Leeuwentrap kiosken en een muziektent
en een tweede Badpaviljoen 'Wilhelmina'. De enige zuide
lijk gelegen boulevard van Nederland kreeg in de jaren der
tig nog een aantal in het oog springende attracties, zoals
het Wooldhuis (1932) vlakbij de Nolle. Het was het woon
huis van burgemeester Van Woelderen. Een monumenta
le villa, een combinatie van expressionisme, Engelse land
huisstijl en functionalisme. Van Woelderen kon dit huis la
ten bouwen nadat zijn echtgenote een flinke erfenis had
opgestreken.
En er kwam een heuse wandelpier. Die lag ter hoogte van
Boulevard Bankert en werd geopend in 1936. In de vooroor
logse jaren was Vlissingen een mondaine badplaats gewor
den met een sfeervolle ambiance, waar men langs de kust
lijn kon flaneren. Een wandeling over de boulevard was
een feest, langs fraaie gebouwen met zicht op de Wester-
schelde. Nergens anders ter wereld voer het scheepvaart-
Middelburgers
door Cerard van der Hoeven fotobewerking Edwin Tilroe
De boulevard tijdens de oorlog en anno 2015,
