tfSTINGL
www.zeeuwsautojournaal.nl
Deze Mini Cabrio is verleidelijk
en ik wed dat je hem niet kunt
weerstaan. Je hartstocht wint
het van je verstand en je weet
het... Als je echter je ratio de
voorkeur geeft, moet je deze
test niet eens lezen.
Woensdag 15 juli 2009 - Pagina 3
"BRITISH
OPEN"
De Mini is vijftig jaar! Het revolutio
naire ontwerp van Alec Issigonis be
tekende in 1959 een ware ommekeer
in de automobiele gedachtewereld.
Hoe is die Mini ontstaan? In 1956
besloot de Egyptische president
Nasser in opstand te komen tegen
de Europese hegemonie over de lan
den in het Midden-Oosten en daarbij
nationaliseerde hij het Suezkanaal.
Dit leidde tot een gewapend conflict
met Groot Brittannië en een rampza
lig embargo op de olie-uitvoer.
Voor de allereerste keer werd het
Westen geconfronteerd met het
energieprobleem en de impact op de
automobielindustrie was enorm. Dat
was het moment dat de directeur-
generaal van BMC, Leonard Lord zijn
designer Alec issigonis de ambitieu
ze opdracht gaf. Het resultaat ken
nen we: de als Austin Seven en Mor
ris Mini Minor uitgebrachte autoot
jes verbaasden vriend en vijand en
zouden als revolutionaire mijlpaal in
de analen van de automobiele histo
rie worden bijgeschreven.
BMW nam Rover, Land Rover en Mi
ni over, verkocht de eerste twee
weer en gaf opdracht de oorspron
kelijke Mini in 2000 te vervangen
door een retromodel, ontworpen
door de Amerikaan Frank Stephens
on. (Hij ontwierp trouwens later voor
Fiat de 500!) Het zou een gouden
greep zijn, want de Miniverkopen re
zen sinds 2001 de pan uit. Waar an
dere retro-auto's zoals de Volkswa
gen New Beetle en de PT Cruiser
van Chrysler min of meer flopten,
rees de Mini als een phoenix uit de
as van zijn illustere voorganger.
Auto Accell in Goes, onderdeel van
de Zwartepoorte groep vertegen
woordigt vanaf het begin de Mini. In
maart dit jaar aanschouwde de twee
de generatie Cabrio het levenslicht
en ik koos een zonnig weekend uit
om de in Chili Red gespoten Mini
aan een uitgebreide test te onder
werpen. Zeeland maakte daarmee
kennis met de tweede generatie Mini
Cabrio...
Cabriogevoel
De aah's en ooh's klonken vanaf de
overvolle terrassen aan de Zeeuwse
kust. De rode Mini vertederde, ver
leidde en choqueerde. Zelfs in de
tweede generatie zit de Mini Cooper
Cabrio nog middenin de puberteit en
hij zal er wel nooit uitkomen. Brutaal
en cool onttrekt zich deze cabriolet
aan de wereldwijde crisis en bepaalt
zijn eigen weg. In zijn eerste oplage
is hij maar liefst 164.000 maal ver
kocht en mijns inziens terecht. Waar
concurrenten hun best doen om via
ingewikkelde constructies het stalen
dak in de koffer gevouwen te krijgen,
beschikt de Mini Cabrio nog over
'linnen' dak. De anderen hebben een
voorruit die soms vér boven de inzit
tenden hangt, de Minivoorruit staat
ongelooflijk rechtop en verschaft een
super cabriogevoel: in bijna geen an
dere auto zit je zó buiten als in deze
Mini. De wind door je haren als in
oude tijden. Wil je minder Beaufort,
gaan de zijruiten omhoog en moeten
Genieten
De Mini Cabrio is in twee motoren
versies te verkrijgen, namelijk de
Cooper en de Cooper S. Beide moto
ren hebben een cilinderinhoud van
1598 cc. De Cooper heeft 120 pk en
de Cooper S dankzij de turbo 175
pk. De motoren zijn het resultaat van
een vrijage tussen de techneuten
van BMW en Peugeot en behoren tot
de hoogmodernste machinerieën die
er op dit moment te krijgen zijn.
Hoewel ik veel vermogen altijd op
mijn verlanglijstje heb staan, kan ik
200 km/h mopper ik zeker niet.
Zó stijf als zijn gesloten broertje is
de toplessversie echter niet. Wan
neer het wegdek, een overweg of
een putdeksel niet in overeenstem
ming is met de gevestigde norm,
siddert het koetswerk een beetje.
Wat onvrijwillige vibraties herinne
ren me dan aan het feit dat de zelf
dragende carrosserie hulp heeft ge
kregen van wat extra versterkingen.
Begrijp me goed, hij onderscheidt
zich daarmee niet van vele andere
cabriolets, want het kost heel wat in
de krullen op weg naar het feest niet
in de war raken, is daar altijd nog het
eenvoudig te monteren windscherm.
Dreigt er een onweersbui, sluit de
kap in 15 seconden, of in afwachting
van de eerste druppels nog niet hele
maal, want het laatste gedeelte bo
ven mijn echtgenote en ik sluit en
opent als een schuifdakje. Wat een
mogelijkheden toch om dakloos te
zijn...
Helemaal gesloten blijft hij spannend:
meer stof en toch verleidelijk! De
schitterend geïsoleerde kap met de
verwarmde achterruit heeft een on
gelooflijk dikke rudimentaire C-stijl
die binnenin heel veel zicht weg
neemt, maar van buiten gezien flat
teert.
Uiterlijk kreeg de tweede versie een
nieuwe, iets langere neus om hem
nog voetgangersvriendelijker te ma
ken bij een calamiteit. De grille lijkt
nu iets meer op die van de MK II uit
1968. De mistlampen met de separa
te stadslichten (hoe Engels toch...)
verhuisden naar de spoiler onder de
veel dikkere bumper. De zwarte wiel-
uitsparingen en de dito A-stijlen ge
ven de auto meer cachet. Wat dacht
u van de zwarte strepen op de mo
torkap? Stoer en retro tegelijk...
spanningen om zo'n auto superstijf
te maken en bovendien kan het ab
soluut geen kwaad.
Pubers zijn bij tijd en wijlen stout,
ook deze. Pubers zoeken grenzen op
en zolang ze niet worden tegenge
houden, overschrijden ze diezelfde
grenzen met gemak. Gelukkig is daar
DSC, een BMW-naam voor ESP.
Wanneer hij te enthousiast de bocht
in- of uitgaat, raakt de voorwielaan
drijver een beetje onderstuurd en
herkent hij zijn eigen grenzen niet.
Nu kan je met het cabriootje ook
heerlijk kruisen: landweggetjes met
80 km/u in z'n zesde versnelling. Hij
blijkt dan over een minimale dorst te
bezitten: 1 op 20 haal ik met gemak!
Ik word in mijn spaarwoede ook nog
geholpen door het start/stopsys
teem. Bij een stoplicht slaat de mo
tor af en start bij het ontkoppelen
weer automatisch.
Eenmalig
Vroeger hadden bijna alle Engelse
auto's de snelheidsmeter in het mid
den van het dashboard. Dat had di
rect te maken met het feit dat zowel
bij links of rechts stuur dat ding kon
tieerde knopjes en herfdeltjes, een
hel voor ergonomen.
De toerenteller zit voor m'n snufferd
en daar hoort hij ook. Daarnaast is
een ronde teller gemonteerd die aan
geeft hoe lang ik helemaal open heb
gereden, the Always-Open-Timer:
wel 6 uur! Big brother is watching
me...
De kap komt opgevouwen achterop
liggen en neemt uiteraard wat zicht
weg als ik door de achteruitkijkspie
gel kijk, gelukkig zijn dan zijn er nog
die twee knoeperds van buitenspie
gels...
De kofferbak opent en sluit anders
om en ben je niet zwaarder dan 80
kg, mag je er zelfs.op zitten. De bak
biedt normaal 125 liter bagageruim
te, te vergroten tot 660 liter.
U kunt uw Mini op honderdduizend
manieren opleuken en individualise
ren en ik zou dat zeker doen. Ik
houd van dit soort auto's: geweldig
cabrio, Engelse uitstraling, Duitse
techniek en lekker spannend en dat
vanaf 27.000 euro..!
Marlie is helemaal wég van de Mini
Cabrio en ik heb haar met de beauty
vereeuwigd op de Kattendijksedijk.
British open in Zeeland!
blijven zitten. Praktisch toch? In het
kader van het retrotijdperk heeft
men gemeend de klok 5 x zo groot
te maken, hij spiegelt en is niet goed
af te lezen. Minifans zeuren daar na
tuurlijk niet over, ook niet over de
onlogisch verspreide en gedifferen-
Ik heb uiteraard ook met de span
nende Cooper S gereden, maar voor
de Cabrio volstaat de 1.6 liter met de
120 pk net zo goed.
Als ik hem op zijn staart trap, spurt
hij in nauwelijks 9 seconden naar de
honderd en met zijn top van bijna
DOOR ROB STRATING
het met de 'gewone' Cooper best
vinden. Die naam stamt overigens
van zijn createur, Formule 1 baas
John Cooper die in 1961 de Mini on
der zijn naam opvoerde en vervol
gens vele race - en rallysuccessen
boekte.
