'Hopen dat hij onder
generaal pardon valt'
Burger: 'Ook zonder hongerstaking
had Medhi kunnen blijven'
dé Weekkrant
De Faam
Domisse: 'INLIA-directeur ging buiten boekje'
INLIA
Woensdag 21 maart 2007 - Pagina 39
Brief dreef Iraniër tot wanhoop
VLISSINGEN - Het waren
niet de uitvoerders van de
wetten van ijzeren Rita Ver
donk die de uitgeproce
deerde asielzoeker Medhi
Hooshyar brachten tot een
uiterste wanhoopspoging
om in Nederland te blijven.
De tot het christendom be
keerde Iraniër naaide eind
2005 zijn mond en oren
dicht na een brief van INLIA
Zeeland. In dat schrijven
maakte INLIA de uitzet
tingsdatum bekend. Vol
gens omstanders van de
strijdende Iraniër staat dat
niet in de taakomschrijving
van INLIA.
Met die wetenschap komt de 71-
jarige Vlissinger Kees Domisse
nu naar buiten. Deze vriend en
vertrouweling van Hooshyar laat
de brief zien die aanleiding was
voor de wanhoopsdaad van de
Iraniër. "Hier stellen ze gewoon
vast dat Medhi binnen een paar
weken het land uit moest. Met
andere woorden: INLIA gaat op
de stoel van de IND zitten. Dat
hoort niet. Het is een christelijke
stichting die voorkomt dat uitge
procedeerde asielzoekers in het
circuit van de illegaliteit verdwij
nen, ze onderdak en eten geeft
totdat de IND ze het land uit zet."
Domisse huivert na veertien
maanden nog steeds van die
brief en noemt met name Gom-
mert Burger van INLIA Zeeland
iemand die het woord barmhar
tigheid kennelijk niet in zijn
woordenlijst heeft staan. "Ik was
onthutst. Hoe kan iemand die
het vertrouwen van deze vluch
telingen hoort te hebben zo han
delen. Medhi was uitgenodigd
voor een gesprek over zijn terug
keer naar Iran. Dat kon niet om
dat hij ondertussen zijn oren en
mond had dichtgenaaid. Dus ik
heb zijn honneurs waargeno
men."
Kees Domisse ging met een
mengsel van woede, verbijste
ring, tegenzin en verbittering
naar de afgesproken plaats voor
het gesprek met Burger. "Ik had
ondertussen wel gemeld dat ik
absoluut niet uit de voeten kon
met die brief. Hij", wijst de Vlis-
.singse ex-zeeman en oud-mede-
werker van de zeevaartschool
naai" de Iraniër, "was dichtge
naaid. Die kon djus niet praten.
Burger speelde voor mij de
barmhartige Samaritaan. Ik stel
de hem allerlei vragen. Die ont
week hij handig. Die man kan
namelijk enorm goed lullen. Hij
geeft je niet de kans om wat terug
te zeggen en gaat niet in op je ar
gumenten. De vraag wie eigenlijk
had bepaald dat Medhi terug
naar Iran moest, omzeilde hij.
Ondertussen is me wel duidelijk
dat hij meer de beul was van Rita
Verdonk, dan dat hij voor de uit
geprocedeerde asielzoekers op
de bres sprong als een christen.
Hij beloofde wel nog dat hij een
advocaat zou regelen. Nou. Dat
moet nog gebeuren."
Medhi heeft hem trouwens nog
gebeld over die brief. Dat deed hij
op het mobiele nummer dat op
het visitekaartje stond. De direc
teur van INLIA Zeeland blafte
hem af, weet Kees. "Ik ken de au
toritaire toon van Burgee. Zo'n
toon sla je niet aan tegen iemand
die een vraag heeft en het 06-
nummer heeft gekregen. Hij
mocht nooit meer op zijn mobiel
bellen, snauwde hij. Alleen tij
dens kantooruren op het gewone
nummer. Toen hing hij op. Zo
praat je niet tegen iemand die
een brief kreeg waardoor hij al
lerlei doodsangsten uitstaat om-
INLLA (Internationaal Net
werk van Lokale Initiatieven
ten behoeve van Asielzoe
kers), biedt steun aan uitge
procedeerde vluchtelingen
en asielzoekers. De stichting
hanteert hierbij als uitgangs
punt het Charter van Gro
ningen (1987) waarin is vast
gelegd dat plaatselijke ge
loofsgemeenschappen uit
diverse landen steun en soli
dariteit aan de boven ver
melde groepen mensen be
loven. Voor hen wordt op ju
ridische gronden gezocht
naar een voor alle partijen
aanvaardbare oplossing.
Met informatie, adviezen,
cursussen en trainingen on
dersteunt INLIA lokale ini
tiatieven.
dat hij weet dat hij daar in Iran op
het schavot terecht komt Zo ie
mand belt en heeft acute wagen
als hij een brief krijgt van een in
stantie van wie hij hulp ver
wacht." De Iranees bevestigt dat
hij heftig schrok van de reactie
van Burger. Het was de bekende
druppel die hem tot de wan
hoopsdaad bracht.
Medhi wacht
nog steeds
door ad hanneman
VLISSINGEN - Ruim een
jaar gelden naaide hij zijn
mond en oren dicht. Hij
mocht uiteindelijk blijven,
voorlopig. Want met klam
me zweet in zijn handen
wacht Medhi Hooshyar op
wat er komen zal. Hoort hij
bij de - pakweg - 20.000
vluchtelingen die in Neder
land asiel vroegen voor wie
een generaal pardon in de
maak is?
Medhi weet het niet en wan
trouwt. Wacht af. Hij naaide in
december 2005 zijn oren dicht
omdat hij geen nee wilde horen
namens de oud-minister van
weemdelingen zaken Verdonk.
En hij naaide zijn mond dicht
om aan te geven liever in Ne
derland te sterven door een zelf
gevoerde hongerstaking, dan
geëxecuteerd worden in Iran,
omdat hij daar toch al niet hoog
in aanzien stond door zijn kri
tiek op het bewind, en na zijn
vlucht, in Nederland Rooms Ka
tholiek werd. Hij verstopt zich
nu in een asielzoekerscentrum,
in afwachting van een verblijfs
vergunning. Medhi wil liever
niet uitgebreid praten. En om
op de foto te laten zien dat zijn
littekens slechts voor wie er van
wist zijn te zien? Nee dat ook lie
ver niet. Later misschien. Als al
les goed is gekomen en hij de zo
begeerde verblijfsvergunning 's
morgens op de deurmat vindt.
Dan wil hij mogelijkerwijs pra
ten over hoe en wat en waarom.
Hij heeft gedaan wat hij dacht te
moeten doen: een signaal afge
ven over zijn ellende en die van
andere vluchtelingen. Daar
naast wilde hij de onhoudbare
politieke situatie voor mensen
zoals hij duidelijk maken, voor
al voor Verdonk. Gespannen
wachten in stilte, is wat hij nu
doet, naast vrijwilligerswerk bij
demente bejaarden. Zijn steun
en toeverlaat Kees Domisse en
enkele al gevestigde Iraniërs in
Zeeland helpen hem deze
moeilijke periode door te ko
men. Veel praten over zijn ge
moedsrust nu heeft volgens
hem geen zin.
Eind 2005 naaide Medhi Hooshyar zijn oren en mond dicht. Net op tijd beëindigde hij zijn honger
staking. Voorlopig mocht hij in Nederland blijven. Maar voor hoe lang nog? archieffoto: jaap wolterbeek
GOES - Als de asielzoeker
Medhi Hooshyar had gere
ageerd op de uitnodiging
voor een gesprek met de
Zeeuwse INLIA-directeur
Gommert Burger had hij
ook in Nederland kunnen
blijven. Hij zou namelijk
nooit een paspoort hebben
gekregen van Iraanse am
bassade.
Dat antwoordt Burger op de
aantijging dat hij Hooshyar
dreef tot de hongerstaking met
dichtgenaaide mond en oren.
"Het was juist mijn bedoeling
om met hem naar de ambassa
de te gaan." De aanvraag voor
een paspoort zou waarschijnlijk
niet worden gehonoreerd. "Zijn
uitzetting was al door de rechter
bepaald. Om te voorkomen dat
de IND hem in de gevangenis
zou zetten, nodigde ik hem uit
om vrijwillig een paspoort aan
te vragen. Dan zou ik hem uit
handen van de IND kunnen
houden."
Burger noemt Medhi Hooshyar
iemand die het niet verdiende
om uit gezet te worden. Daar
om was hij verbijsterd over zijn
acties. "Ik zag hem op de televi
sie in zijn rolstoel in Den Haag
zitten. Ik vond het vreselijk. La
ter hebben ze hem alsnog opge
pakt en in een cel in de Scheve^
ningse gevangenis gezet. Ik zie
dan iemand enorm lijden met
wie ik al enkele jaren contact
heb gehad."
INLIA heeft de doelstelling
asielzoekers een perspectief te
bieden. "Dat kan van alles zijn
en is van persoon tot persoon
anders. Bij de heer Hooshyar
zou dat het perspectief zijn dat
hij zonder paspoort niet kan
worden uitgezet. Ik zou er dan
verder voor zorgen dat hij hier
een goed onderkomen en dage
lijks eten en drinken zou krij
gen. Hij is een man die respect
verdient. In die jaren dat hij hier
was heeft hij op allerlei gebie
den maatschappelijk meege
werkt, zoals in de Rooms Katho
lieke kerk in Vlissingen. En hij is
niet te beroerd om demente be
jaarden dagelijks van een scho
ne luier te voorzien. Ik ben er
riouwens van overtuigd dat hij
uiteindelijk in Nederland een
plaats zal krijgen en onder het
generaal pardon zal vallen."
VLISSINGEN - Kan iemand
die zeventig is nog leren?
Kees Domisse knikt na
drukkelijk ja. "Ik ben veran
derd, ben cynischer gewor
den na dit voorval met Meh-
di."
Aan de andere kant heeft hij lij
den en opstanding van dichtbij
meegemaakt, dus zeg maar de
Paasgedachte speelde zich af
voor zijn ogen. "Dat heeft mij
opener gemaakt. Ik was altijd ie
mand die zich niet bloot gaf. Ik
was heel gesloten en zeker geen
praatjesmaker. Ik ben nu door
deze ellendige plek in onze sa
menleving, het enorme pro
bleem van de asielzoekers op
wie martelen en dood wacht als
ze worden terug gestuurd, wat
makkelijker en opener gewor
den. Stomweg omdat je je
mond niet kan blijven houden.
Ik verberg mijn emoties niet
meer.""Mijn voorouders waren
respectabele mensen. In ter
men van toen leefden zij op
stand. In de ogen van mijn va
der en grootvader zou ik nu een
revolutionair zijn. Helaas zijn
we nu nog geen stap verder met
Medhi. Zelf is hij ook onzeker en
afstandelijk. Er is alleen maar
hoop dat hij onder de generaal
pardon regeling valt."
Kees Domisse is veertien maanden later nog steeds woedend op INLIA Zeeland. Die is volgens
hem op de stoel van de IND gaan zitten, foto: jaap wolterbeek