'Hopen dat hij onder generaal pardon valt' Burger: 'Ook zonder hongerstaking had Medhi kunnen blijven' dé Weekkrant De Faam Domisse: 'INLIA-directeur ging buiten boekje' INLIA Woensdag 21 maart 2007 - Pagina 39 Brief dreef Iraniër tot wanhoop VLISSINGEN - Het waren niet de uitvoerders van de wetten van ijzeren Rita Ver donk die de uitgeproce deerde asielzoeker Medhi Hooshyar brachten tot een uiterste wanhoopspoging om in Nederland te blijven. De tot het christendom be keerde Iraniër naaide eind 2005 zijn mond en oren dicht na een brief van INLIA Zeeland. In dat schrijven maakte INLIA de uitzet tingsdatum bekend. Vol gens omstanders van de strijdende Iraniër staat dat niet in de taakomschrijving van INLIA. Met die wetenschap komt de 71- jarige Vlissinger Kees Domisse nu naar buiten. Deze vriend en vertrouweling van Hooshyar laat de brief zien die aanleiding was voor de wanhoopsdaad van de Iraniër. "Hier stellen ze gewoon vast dat Medhi binnen een paar weken het land uit moest. Met andere woorden: INLIA gaat op de stoel van de IND zitten. Dat hoort niet. Het is een christelijke stichting die voorkomt dat uitge procedeerde asielzoekers in het circuit van de illegaliteit verdwij nen, ze onderdak en eten geeft totdat de IND ze het land uit zet." Domisse huivert na veertien maanden nog steeds van die brief en noemt met name Gom- mert Burger van INLIA Zeeland iemand die het woord barmhar tigheid kennelijk niet in zijn woordenlijst heeft staan. "Ik was onthutst. Hoe kan iemand die het vertrouwen van deze vluch telingen hoort te hebben zo han delen. Medhi was uitgenodigd voor een gesprek over zijn terug keer naar Iran. Dat kon niet om dat hij ondertussen zijn oren en mond had dichtgenaaid. Dus ik heb zijn honneurs waargeno men." Kees Domisse ging met een mengsel van woede, verbijste ring, tegenzin en verbittering naar de afgesproken plaats voor het gesprek met Burger. "Ik had ondertussen wel gemeld dat ik absoluut niet uit de voeten kon met die brief. Hij", wijst de Vlis- .singse ex-zeeman en oud-mede- werker van de zeevaartschool naai" de Iraniër, "was dichtge naaid. Die kon djus niet praten. Burger speelde voor mij de barmhartige Samaritaan. Ik stel de hem allerlei vragen. Die ont week hij handig. Die man kan namelijk enorm goed lullen. Hij geeft je niet de kans om wat terug te zeggen en gaat niet in op je ar gumenten. De vraag wie eigenlijk had bepaald dat Medhi terug naar Iran moest, omzeilde hij. Ondertussen is me wel duidelijk dat hij meer de beul was van Rita Verdonk, dan dat hij voor de uit geprocedeerde asielzoekers op de bres sprong als een christen. Hij beloofde wel nog dat hij een advocaat zou regelen. Nou. Dat moet nog gebeuren." Medhi heeft hem trouwens nog gebeld over die brief. Dat deed hij op het mobiele nummer dat op het visitekaartje stond. De direc teur van INLIA Zeeland blafte hem af, weet Kees. "Ik ken de au toritaire toon van Burgee. Zo'n toon sla je niet aan tegen iemand die een vraag heeft en het 06- nummer heeft gekregen. Hij mocht nooit meer op zijn mobiel bellen, snauwde hij. Alleen tij dens kantooruren op het gewone nummer. Toen hing hij op. Zo praat je niet tegen iemand die een brief kreeg waardoor hij al lerlei doodsangsten uitstaat om- INLLA (Internationaal Net werk van Lokale Initiatieven ten behoeve van Asielzoe kers), biedt steun aan uitge procedeerde vluchtelingen en asielzoekers. De stichting hanteert hierbij als uitgangs punt het Charter van Gro ningen (1987) waarin is vast gelegd dat plaatselijke ge loofsgemeenschappen uit diverse landen steun en soli dariteit aan de boven ver melde groepen mensen be loven. Voor hen wordt op ju ridische gronden gezocht naar een voor alle partijen aanvaardbare oplossing. Met informatie, adviezen, cursussen en trainingen on dersteunt INLIA lokale ini tiatieven. dat hij weet dat hij daar in Iran op het schavot terecht komt Zo ie mand belt en heeft acute wagen als hij een brief krijgt van een in stantie van wie hij hulp ver wacht." De Iranees bevestigt dat hij heftig schrok van de reactie van Burger. Het was de bekende druppel die hem tot de wan hoopsdaad bracht. Medhi wacht nog steeds door ad hanneman VLISSINGEN - Ruim een jaar gelden naaide hij zijn mond en oren dicht. Hij mocht uiteindelijk blijven, voorlopig. Want met klam me zweet in zijn handen wacht Medhi Hooshyar op wat er komen zal. Hoort hij bij de - pakweg - 20.000 vluchtelingen die in Neder land asiel vroegen voor wie een generaal pardon in de maak is? Medhi weet het niet en wan trouwt. Wacht af. Hij naaide in december 2005 zijn oren dicht omdat hij geen nee wilde horen namens de oud-minister van weemdelingen zaken Verdonk. En hij naaide zijn mond dicht om aan te geven liever in Ne derland te sterven door een zelf gevoerde hongerstaking, dan geëxecuteerd worden in Iran, omdat hij daar toch al niet hoog in aanzien stond door zijn kri tiek op het bewind, en na zijn vlucht, in Nederland Rooms Ka tholiek werd. Hij verstopt zich nu in een asielzoekerscentrum, in afwachting van een verblijfs vergunning. Medhi wil liever niet uitgebreid praten. En om op de foto te laten zien dat zijn littekens slechts voor wie er van wist zijn te zien? Nee dat ook lie ver niet. Later misschien. Als al les goed is gekomen en hij de zo begeerde verblijfsvergunning 's morgens op de deurmat vindt. Dan wil hij mogelijkerwijs pra ten over hoe en wat en waarom. Hij heeft gedaan wat hij dacht te moeten doen: een signaal afge ven over zijn ellende en die van andere vluchtelingen. Daar naast wilde hij de onhoudbare politieke situatie voor mensen zoals hij duidelijk maken, voor al voor Verdonk. Gespannen wachten in stilte, is wat hij nu doet, naast vrijwilligerswerk bij demente bejaarden. Zijn steun en toeverlaat Kees Domisse en enkele al gevestigde Iraniërs in Zeeland helpen hem deze moeilijke periode door te ko men. Veel praten over zijn ge moedsrust nu heeft volgens hem geen zin. Eind 2005 naaide Medhi Hooshyar zijn oren en mond dicht. Net op tijd beëindigde hij zijn honger staking. Voorlopig mocht hij in Nederland blijven. Maar voor hoe lang nog? archieffoto: jaap wolterbeek GOES - Als de asielzoeker Medhi Hooshyar had gere ageerd op de uitnodiging voor een gesprek met de Zeeuwse INLIA-directeur Gommert Burger had hij ook in Nederland kunnen blijven. Hij zou namelijk nooit een paspoort hebben gekregen van Iraanse am bassade. Dat antwoordt Burger op de aantijging dat hij Hooshyar dreef tot de hongerstaking met dichtgenaaide mond en oren. "Het was juist mijn bedoeling om met hem naar de ambassa de te gaan." De aanvraag voor een paspoort zou waarschijnlijk niet worden gehonoreerd. "Zijn uitzetting was al door de rechter bepaald. Om te voorkomen dat de IND hem in de gevangenis zou zetten, nodigde ik hem uit om vrijwillig een paspoort aan te vragen. Dan zou ik hem uit handen van de IND kunnen houden." Burger noemt Medhi Hooshyar iemand die het niet verdiende om uit gezet te worden. Daar om was hij verbijsterd over zijn acties. "Ik zag hem op de televi sie in zijn rolstoel in Den Haag zitten. Ik vond het vreselijk. La ter hebben ze hem alsnog opge pakt en in een cel in de Scheve^ ningse gevangenis gezet. Ik zie dan iemand enorm lijden met wie ik al enkele jaren contact heb gehad." INLIA heeft de doelstelling asielzoekers een perspectief te bieden. "Dat kan van alles zijn en is van persoon tot persoon anders. Bij de heer Hooshyar zou dat het perspectief zijn dat hij zonder paspoort niet kan worden uitgezet. Ik zou er dan verder voor zorgen dat hij hier een goed onderkomen en dage lijks eten en drinken zou krij gen. Hij is een man die respect verdient. In die jaren dat hij hier was heeft hij op allerlei gebie den maatschappelijk meege werkt, zoals in de Rooms Katho lieke kerk in Vlissingen. En hij is niet te beroerd om demente be jaarden dagelijks van een scho ne luier te voorzien. Ik ben er riouwens van overtuigd dat hij uiteindelijk in Nederland een plaats zal krijgen en onder het generaal pardon zal vallen." VLISSINGEN - Kan iemand die zeventig is nog leren? Kees Domisse knikt na drukkelijk ja. "Ik ben veran derd, ben cynischer gewor den na dit voorval met Meh- di." Aan de andere kant heeft hij lij den en opstanding van dichtbij meegemaakt, dus zeg maar de Paasgedachte speelde zich af voor zijn ogen. "Dat heeft mij opener gemaakt. Ik was altijd ie mand die zich niet bloot gaf. Ik was heel gesloten en zeker geen praatjesmaker. Ik ben nu door deze ellendige plek in onze sa menleving, het enorme pro bleem van de asielzoekers op wie martelen en dood wacht als ze worden terug gestuurd, wat makkelijker en opener gewor den. Stomweg omdat je je mond niet kan blijven houden. Ik verberg mijn emoties niet meer.""Mijn voorouders waren respectabele mensen. In ter men van toen leefden zij op stand. In de ogen van mijn va der en grootvader zou ik nu een revolutionair zijn. Helaas zijn we nu nog geen stap verder met Medhi. Zelf is hij ook onzeker en afstandelijk. Er is alleen maar hoop dat hij onder de generaal pardon regeling valt." Kees Domisse is veertien maanden later nog steeds woedend op INLIA Zeeland. Die is volgens hem op de stoel van de IND gaan zitten, foto: jaap wolterbeek

Krantenbank Zeeland

de Faam | 2007 | | pagina 39