StichtingWelzijnMiddelburg
Van Mozart-recital tot gangsterrap!
Het zilveren ijkpunt
Kunst- en cultuurcentrum
Meer dan activiteitencen
trum
Geen nieuw Midgard
Het verzilveren van de
vergrijzing
Ook ontmoetingscentrum
Opening
Ze kunnen misschien wat
van ons leren, maar of ze
't ook willen
Opvoeding
Voorbeeldfunctie
Puinhoop
Mediageweld
De Spot: een indrukmakend gebouw, kunst- en cultuurcentrum
voor jongeren, plaats waar het straks zal gonzen van activiteiten,
waar enthousiaste vrijwilligers hun werk doen en ook: gewoon
ontmoetingscentrum. "Hier kan alles", zegt lvo,"van Mozart-rec-
tal tot gangsterrap." Hoe breng ik die opsomming tot leven? Wat
kan er allemaal? Een poging.
Activiteiten zijn belangrijk in de Spot(foto Ivo Sekhuis)
Wie De Spot, het nieuwe jongeren
centrum voor kunst en cultuur aan
de Middelburgse Beddewijkstraat
binnengaat, komt in een gebouw vol
verrassingen, tegenstellingen en
mogelijkheden. Door een zware,
eeuwenoude poort denk je in een
historisch gebouw te komen. De ook
zware, maar aluminium deur verder
op waarschuwt je al: Pas op, het ziet
er anders uit daarbinnen! Hoe?
Bekijk het zelf maar! En vergeet niet
gebruik te maken van de veredelde
bouwlift, die je knarsend een verdie
ping hoger of lager brengt. Niet voor
jou bedoeld? Doe het één keer maar.
Om iets te beleven van wat ik meer
dan eens hoor, in verschillende
toonaarden: "ledereen moet hier
kunnen komen."
Dat zegt als eerste Mariska Burger.
Zij laat ons het gebouw zien, de
grote zaal, met een dito podium, de
oefenruimtes en de opnamestudio
erachter. Alles is nog leeg en kaal,
onaangekleed. En toch leeft het al,
hoor je de bandjes, zie je de dansers
over de vloer bewegen, proef je al
iets van sfeer, van gezelligheid en je
thuis voelen.
Mariska heeft vanuit de Stichting
Welzijn Middelburg als projectmana
ger een belangrijke rol gespeeld bij
het tot stand komen van dit kunst
en cultuurcentrum voor jongeren.
Haar taak was vooral: overzicht hou
den. Maar als ze ons voorgaat door
de verschillende ruimtes, toont ze
ook een bijna fanatieke aandacht
voor details. Putjes in de vloer? Kale
plekjes in het schilderwerk? "Een
aantal dingen moet nog beter."
Ben je niet bang dat die mooie
wanden er binnen de kortste tijd
niet uit zullen zien?
"We hopen dat in de hand te houden
door graffitiplaatsen aan te wijzen,
deze pilaren bijvoorbeeld."
Die betrokkenheid, dat oog voor
details ook bij Saskia Freericks. Zij en
Govert Mingelen vormen de artistie
ke leiders van het centrum. Bij het
groepje dat door Mariska wordt
rondgeleid, is Krijn de Kam, die
samen met Perry Walthuis het beheer
krijgt over het gebouw. Krijn kent het
"van vroeger. Vandaag is het zijn eer
ste werkdag. Hij zoekt tijdens de
rondgang naar wat hij nog herkent,
lijkt verrast door wat nieuw is
geworden.
Als we na de rondleiding napraten,
schuift Tonnie Dieleman aan, coördi
nator van het centrum, belast met
het op elkaar afstemmen van alle
activiteiten. En dat zijn er heel wat.
Veel muziek (ook klassiek!), dans- en
theatervoorstellingen, presentaties,
workshops en oefensessies van
bandjes die zich in het zweet werken
alvorens de opnamestudio in te
gaan.
Een centrum van puur vermaak?
"Nee", zegt Saskia, "het gaat om
meer. Jongeren kunnen hier straks
hun artistieke mogelijkheden verken
nen als ze dat willen. We bieden ze
daarvoor een interne opleiding aan,
bv. in theater- of geluidstechniek. We
zullen ook proberen verschillende
kunstuitingen met elkaar te verbin
den. Door bv. muzikanten of dansers
te koppelen aan een theaterproduc
tie, moeten mensen elkaar gaan
inspireren. Een soort creatieve kruis
bestuiving, zal ik maar zeggen."
Maar iemand die in het dagelijks
leven stratenmaker is, wat heeft
die hier te zoeken?
Tonnie "Wacht even, ook in dat
werk kan iets creatiefs zitten, iets
wat hij hier verder zou kunnen ont
wikkelen!"
Allen benadrukken dat De Spot geen
nieuw Midgard moet worden, geen
centrum waar opvang van jongeren
centraal staat. Hoewel, Midgard ging
de laatste jaren al een andere kant
uit. Het organiseerde bv. workshops,
maar kon toch niet goed van een
slecht imago afkomen.
Welke rol spelen de jongeren-vrIJ
willigers.
Het is met fair en onverstandig om
ouderen weg te zetten als het
"spook van de vergrijzing". Je zou ze
ook kunnen profileren als "de zegen
van de verzilvering". De verzilvering
van levens- en werkervaring ten
dienste van hun kinderen en klein
kinderen en van anderen in de
samenleving die begrijpen dat ze
wat van hen kunnen leren of die ver
wachten dat ze iets voor hen kunnen
betekenen. Niet als beterwetende
bemoeials, die komen vertellen dat
het vroeger allemaal beter was. Nee,
als ijkpunten waaraan af te lezen
valt hoe het misschien ook kan.
Saskia: "Een heel belangrijke! Het
zijn er ongeveer 15, voor een deel
afkomstig uit Midgard, voor een
ander deel nieuw. Samen vormen ze
de klankbordgroep, zeg maar de
groep van meedenkers, die 1x per
maand bij elkaar komt. De groep
heeft zich weer gesplitst in subgroe
pen: een inrichtingsgroep, een pr-
groep, een programmeergroep en
een sponsorgroep. In de toekomst
komt er zeker ook nog een techniek-
groep.
Enkele dagen later, gesprek met Ivo,
Aurora en Ella, allen vrijwilligers en
zo mogelijk (wat zeg ik: zeker
weten!) nog enthousiaster dan de
begeleiders.
Ivo: "Voor en door jongeren, dat
moet gelden voor wat hier gebeurt."
Aurora: We zijn er voor alle jongeren
uit Middelburg en omgeving. Ook
voor wie even wat minder goed in
hun vel zitten. Die proberen we wel
zover te krijgen dat ze aan activitei
ten gaan meedoen!"
Ella: De pas aangenomen-jongeren
werkers moeten een belangrijke
schakel gaan vormen tussen De Spot
en jongeren. Onder hen zijn heel veel
subculturen, die bv. ieder hun eigen
muziek hebben."
Het enthousiasme van deze vrijwilli
gers is aanstekelijk. Nuchterheid
klinkt door wanneer ze vertellen over
hun behoefte aan structuur, waar
voor de beroepskrachten moeten
zorgen.
31 maart: officiële opening van De
Spot, .dag vol festiviteiten. Ivo: "Op
Onze kinderen en vooral ook onze
kleinkinderen kunnen, als ze zich
daar voor open stellen wat van ons
leren. Niet omdat wij vinden dat dat
moet of zo hoort, maar omdat ze zelf
ontdekken dat ze hun voordeel kun
nen doen met onze aanwezigheid.
Niet alleen als oppassers voor hun
kinderen of als spekkers van hun
spaarvarkens, maar als bron van
inspiratie voor het ontwikkelen van
gedrag dat kan bijdragen aan een
leefbare samenleving.
Het is een open deur, maar ik trap
hem hier en nu nog graag eens open:
De toekomst van onze samenleving
staat of valt met de opvoeding van
onze kinderen. En die opvoeding
begint al in de wieg. We kunnen daar
als senioren op een bescheiden, indi
recte manier een bijdrage aan leve
ren. Niet door te roepen dat wij het
anders en dus beter deden, maar
allerlei plekken, in winkels, in de
media, zullen we die aankondigen."
In de gaten houden!
's Middags workshops zang, break
dance, visagie, theaterimprovisatie,
optredens van verschillende dans- en
muziekgroepen, een djembe-groep
(volg je het nog?) een jonge dichte
res die voordraagt uit eigen werk en
een Capoeira-voorstelling (combina
tie van dansen en vechten), waarbij
originele Braziliaanse instrumenten
zijn te horen. Maar een klapper moet
het avondprogramma worden met
door een goed voorbeeld, een ijk-
punt te zijn op het gebied van ver
antwoordelijkheidsbesef, van res
pect voor elkaar en voor eigen en
andermans zaken, van solidariteit
met medemensen die het minder
goed hebbén dan wij.
En dat is betrekkelijk simpel. Laten
merken en ervaren dat je, om goed
met elkaar te kunnen samenleven
gewoon een aantal dingen wel en
andere dingen juist niet doet: simpe
le dingen als "weltrusten "zeggen
voor het slapengaan, de rommel
opruimen die je zelf maakt, ie kleren
ophangen of even vragen ot iemand
dat voor je wil doen, samen aan tafel
eten en daarbij de tv uit zetten,
samen iets ondernemen, elkaar laten
uitpraten tijdens een gesprek.
Hele simpele dingen die het begin
vormen van een dragelijke en tole
rante samenleving.
Dingen die je doet en laat, niet
omdat het moet, maar omdat je het
zelf zo'wil. Het is. alleszins de moeite
waard om, in het bijzijn van je kinde
ren en kleinkinderen onnadrukkelijk,
maar wel consequent goede voor
beelden te geven. Grenzen aan te
geven waarbinnen zich in jouw
opvatting een acceptabel en maat
schappelijk verantwoord scala aan
gedragingen afspeelt. Binnen die
grenzen zijn natuurlijk allerlei per
soonlijke variaties mogelijk. Dat
maakt het leven juist zo boeiend.
En: het is goed en normaal dat jonge
mensen in hun ontwikkeling op zoek
gaan naar die grenzen, er tegenaan
lopen er moeite mee hebben om ze
te accepteren. Maar: ze zijn er wel,
die grenzen. Die moeten duidelijk
gemarkeerd zijn en absoluut geres
pecteerd worden.
Kroegdichters, Misty Basement, Yes
You Did Nuff Said en DJ Strategy,
die drum 'n bass draait. Wil je kennis
maken met het gebouw, met de vrij
willigers en medewerkers? Wil je
weten wat De Spot straks allemaal in
huis heeft? Houd dan de 31e maart
vrij.
Aurora: "Vergeet je niet te schrijven
dat we nog heel goed vrijwilligers
kunnen gebruiken!"
Bij dezen!
Chris Stronks
Als het nodig is om die grenzen te
verleggen moeten we het daar
samen over eens zijn.
Anders maken we er met z'n allen
een puinhoop van.
En het lijkt er op dat we daar helaas
hard mee bezig zijn. Lees de krant,
bekijk het journaal en je ziet elke dag
de uitwassen van wat er gebeurt als
mensen al vanaf hun prilste jeugd
niet geleerd hebben hun gedragin
gen binnen afgesproken grenzen te
houden.
We kunnen de enorme invloed van
de communicatiemedia op de men
taliteit en het gedrag van onze kin-
dern en kleinkinderen niet wegpoet
sen. Dat moeten we ook niet willen.
Op.dat punt kunnen we zelf van hen
weer iets leren, zodat we bij woor
den als e-mail, internet, chatten, i-
pod en mp3 niet meer helemaal met
onze oren staan te klapperen.
Het is bijna niet mogelijk om je als
eenvoudige opa of oma in dat medi
ageweld staande te houden.
Toch is er naast die zogenaamde
digitale wereld ook nog een reële
wereld.
\Een wereld die er niet beter op
wordt als we niet leren om ook als
mens tot mens rechtstreeks met
elkaar te communiceren. Op dat punt
kunnen wij weer dat "zilveren ijk-
punt"zijn waar jongeren aan af kun
nen lezen hoe belangrijk het is om
rechtstreeks met elkaar in gesprek te
blijven. Weg met het vergrijzings-
spook, leve het zilveren ijkpunt.
Jan Lauret
De activiteiten van de BoodschappenPlusBus in de maand maart
staan vermeld in de activiteitenkrant, die kan worden opgevraagd
via telefoonnummer 0118 614505.
Het "spook van de vergrijzing" waart door Nederland. Tenminste:
als je sommige opiniemakers moet geloven. Die vergeten
gemakshalve dat die "grote grijze massa" niet enkel geld kost,
maar ook (veel) geld genereert. Wat ze ook over het hoofd zien,
en dat is veel erger, is dat die senioren een geweldig potentieel
aan levenservaring, kennis en werkervaring met zich meebren
gen. 's Lands economie en de kwaliteit van leven kunnen er wel
bij varen als beleidsmakers leren om gepast gebruik te maken
van dat potentieel. Het gebeurt al op grote schaal het "grijze
vrijwilligersleger", waar zouden we zijn als zij er niet waren
maar het kan nog beter, vooral op het vlak van de morele
waarden. De senior als "zilveren ijkpunt".
