sflïm
s?ïm
Nieuwe Middelburgse welzijns
organisatie een feit
Bewoners verzorgingstehuizen zelf
het woord, eindelijk!
aan
Spiegeltje
Spiegeltje
Hulpdienst zoekt vrijwilligers
Film in
CineCity
„Oma krijgt beschimmeld
brood, deel 2"
25e JAARGANG NUMMER 142
Stichting WelzijnMiddelburg
Eben Haëzer
Roggeveen
St. Willibrord
Op Walcheren
Meldpunt
Woensdag 2 maart 2005
De Faam
Stichting WelzijnMiddelburg
De Seniorenkrant
is een uitgave van dè
Stichting Welzijn
Middelburg,
locatie Molstraat
Molstraat 13,
4331 SM Middelburg
Telefoon 0118-627537
email baijens@zeelandnet.nl
Redactie:
Gerard Baijens
Margot Piscaer
Pieter Porreij
Ivo Sekhuis
'Chris Stronks
seniorenkrant
(Een persoonlijke mening,
buiten verantwoordelijk
heid van de redactie.
Ook voor uw mening is
plaats op deze pagina).
Met droefheid geven wij ken
nis van het einde van de zo
vertrouwde SWOM. Een heel
actieve club, die met heel
weinig personeel en heel
veel vrijwilligers hopelijk
voor U veel heeft betekend.
Maar ook het leven van een
organisatie is eindig, alleen
de Kerk houdt het nog vol. U
kunt daarover treuren, of jui
chen, dat een oude club ver
dwijnt, omdat er uit twee be
staande een nieuwe wordt
opgericht. Ik heb in dit geval
gemengde gevoelens, de
vrees, dat het gaat zoals met
vele samenvoegingen en
schaalvergrotingen: later
blijkt, dat het verwachte ef
fect, bezuinigingen of beter
werk, uitblijft. Die vrees is bij
mij aanwezig. Maar ander
zijds zullen er ook nieuwe
kansen komen. Ik vind het
zelf nooit prettig, om met ac
tiviteiten mee te doen, waar
alleen ouderen (wie zijn dat
ook al weer, het is erg rela
tief, je voelt je zo oud als je
je voelt) mogen komen. Juist
in de menging van de leeftij
den - een afspiegeling van de
maatschappij - is voor ons
ouderen (is 68 jaar oud?)
vaak een bron van extra le
vensvreugde. Ik zal bijna
nooit aan iets meedoen, dat
niet voor alle leeftijden open
staat. In de praktijk zit je dan
toch vaak met ouderen, om
dat ze gepensioneerd zijn en
dus tijd hebben, maar er
doen dikwijls ook jongere
ouderen mee.
Ik ben heel benieuwd, welke
activiteiten er door de nieu
we SWM (Stichting Welzijn
Middelburg) zullen worden
georganiseerd. Op het af
scheid van de laatste direc
teur van de SWOM sprak ik
een gedreven medewerkster
van de SKWM, die mij en
thousiast maakte voor een
grand café in de recreatiezaal
van Buitenrust, vroeger ver
zorgingshuis met aanleun
woningen van Roggeveen,
nu in ombouw tot verpleeg
huis. Ook de omliggende
kantoorbevolking bleek daar
veel in te zien. Gezellig, om
daar tussen mensen van al
lerlei leeftijden een broodje
te eten. Nu alleen nog de in
gang aan de Buitenrust
straat gemaakt.... Maar dat
schijnt weer problemen te
geven, omdat Buitenrust ver
pleeghuis wordt. Kom, kom,
met wat aanvullende tech
niek moet dat op te lossen
zijn (las ik niet over elektroni
sche polsbandjes in ver
pleeghuizen, die dwaallopen
signaleren?), ook een stevige
cassiare aan de uitgang, zo
als in sommige Franse res
taurants in volle omvang
aanwezig is, kan helpen. En
's zomers een mooi terras er
bij, lekker op het zuiden. Ik
zie me daar wel zitten! En
tussen een heel gemengde
cliantale! En wat dacht U van
de bezoekers van de men
sen, die daar verpleegd wor
den
Met zulke ideean wordt het
nog eens wat met de Stich
ting Welzijn Middelburg!
Pieter Porrey
De Stichting Welzijn Ouderen Middelburg (SWOM) en
de Stichting Sociaal Cultureel Werk Middelburg
(SKWM), zijn gefuseerd. Vanaf 1 februari gaan beide or
ganisaties die elk meer dan veertig jaar hebben be
staan, samen verder onder de naam Stichting Welzijn
Middelburg (SWM). Door deze fusie is een krachtige
welzijnsorganisatie ontstaan, die in staat moet zijn in
te spelen op nieuwe ontwikkelingen op het gebied van
het welzijn. Eén van de belangrijkste nieuwe ontwikke
lingen hierbij is de Wet Maatschappelijke Ondersteu
ning (WMO) die in 2006 van kracht zal worden.
Tot nu toe werkte de SWOM
uitsluitend voor de 55+er, ter
wijl de SKWM sterk op de
jongeren was gericht. De
nieuwe SWM is er voor de
hele bevolking, voor kinde
ren, jongeren, volwassenen
en ouderen en gaat daarbij,
zeker in de beginperiode, uit
van het huidig aanbod van
activiteiten. Met andere
woorden, het werk dat de
beide stichtingen tot voor
kort afzonderlijk uitvoerde
wordt door de nieuwe stich
ting voortgezet, op de twaalf
vertrouwde locaties. Voorlo
pig blijven de bestaande acti
viteiten en locaties van beide
stichtingen gehandhaafd.
Maar daarnaast zal een
nieuw werkplan 2005 worden
opgesteld. In dat werkplan
komen alle producten te
staan die de SWM te bieden
heeft. De SWM gaat activitei
ten organiseren in de ge
meenten Middelburg en Vee-
re.
De nieuwe stichting stelt zich
tot taak de zelfredzaamheid
van de individuele mens te
vergroten en tegemoet te ko
men aan de behoefte van de
inwoners van Middelburg om
te wonen in prettige en veili
ge wijken en dorpen. De te
organiseren activiteiten zul
len gericht zijn op opvang,
ontmoeting, samenlevings
opbouw, activering, educatie,
informatie en advies. En dit
alles op een ontspannen ma
nier.
Alle activiteiten zullen wor
den uitgevoerd door be
roepskrachten, daarbij onder
steund door een grote schare
van vrijwilligers, zonder wie
de uitvoering van de ambiti
euze plannen beslist onmo
gelijk is.
De nieuwe organisatie be
schikt over 35 beroepskrach
ten en 450 vrijwilligers. Daar
bij moeten dan de gastdo
centen die leiding geven aan
het uitgebreide cursuspakket
nog worden opgeteld. In to
taal zullen 500 mensen zich
inzetten voor het welzijn van
mensen in de stad. Inmiddels
is een nieuwe directeur, de
heer Huib Kilsdonk benoemd,
die met een grote persoonlij
ke inzet is begonnen de nieu
we organisatie gestalte te ge
ven. Van Kilsdonk heeft de
Ruim een jaar geleden sprak wethouder De Vries met
de bewoners van St. Willibrord. Het werd een "vinnig
debat", aldus de PZC. Hieronder de weergave van ge
sprekken, gevoerd in een wat rustiger setting, die ik
voerde met zes bewoners uit drie Middelburgse zorg
centra: over hun huidige situatie, de toekomstplannen
van de gemeente Middelburg en de mogelijke gevol
gen ervan voor hen.
Om te beginnen spreek ik
met mevrouw Vader. Zij is 87
jaar, woont nu 5 jaar in Eben
Haazer. Vanuit een crisissitu
atie (te veel medicijnen in
één keer ingenomen) kwam
ze er terecht: een bestiering
van boven, zegt ze meer dan
eens. Ik moet haar leven van
nu nadrukkelijk zien in sa
menhang met haar leven als
zelfstandig wonende, tot haar
82e dus. Altijd hard gewerkt:
„Ik was een bekwame werk
ster", zegt de van oorsprong
Oostkapelse, die bijna haar
hele leven op Nieuwdorp
woonde. Genieten, een kern
woord in haar leven: eerst
van het werk (hoewel, som
mige werkgeefsters waren
niet mis!), dan van de AOW,
van de vele jaren dat ze zelf
standig kon wonen en nu van
het verblijf in Eben Haëzer.
Niets hoeft meer, alles mag
en mevrouw Vader maakt
duidelijk wat die stelregel
voor haar betekent. Behoefte
aan wat gezelligheid? Dan
naar de koffie in de grote
zaal, of op bezoek bij mede
bewoners. Liever alleen met
de PZC op je kamer? Korte
tijd kan ze nog op haar benen
staan; voldoende om bij het
aanrecht koffie te zetten.
Wordt je dan in zo'n tehuis
niet alles uit handen geno
men?
een gesprek met de heer Din-
gemanse. Anderhalf jaar ge
leden betrok hij er met z'n
vrouw een ruim tweekamer
appartement. Tot aan dat mo
ment woonden ze in Vlissin-
gen, in een soort kangoeroe
huis, bij hun dochter. Ik kijk
wat vreemd op.
Mevrouw Vader
Mevrouw Vader demon
streert hoe zij, zittend in haar
rolstoel (met de hand voort
bewogen) zelf haar kamer
schoonhoudt, met een zwab
ber. Het beeld blijft me bij.
Het voertuig brengt haar in
alle hoeken van het gebouw;
's zomers op het plaatsje bui
ten. Verder komt ze niet.
„Zelfs op het fietspad is het
me veel te gevaarlijk!"
In het zelfde tehuis heb ik
Voor de wijken Dauwendaele, Veldzicht, Erasmuswijk, Magi-
straatwijk en Reijershove zal, wanneer zich voldoende vrij
willigers aanmelden, een nieuwe hulpdienst opgezet wor
den.
De dames Riemens en Bremer, beiden woonachtig in een
van de wijken, zijn bereid de schouders eronder te zetten,
maar hebben versterking nodig.
ledereen zal een beroep kunnen doen op de hulpdienst,
waar het gaat om hand- en spandiensten, zoals bijvoor
beeld oppassen bij een ziek kind, begeleiding naar arts of
ziekenhuis, wandelen met iemand die weinig de deur uit
komt, een boodschap halen of de hond even uitlaten. Kort
om het gaat er om even bij te springen. Het is niet de be
doeling dat de hulpdienst onkruid uit de tuin weghaalt, daar
is een klussendienst voor. Wanneer zich een paar vrijwilli
gers aanmelden, kan een klein netwerk opgezet worden, zo
dat het werk evenredig verdeeld kan worden en de tijdsin
vestering gering blijft.
Inlichtingen en/of aanmeldingen bij Jannie Riemens 615641
of Alie Bremer 614159.
De heer Dingemanse
Ideale situatie, toch? „Jaze-
ker"„"maar als je dochter
ernstig ziek wordt, als de be
nen van je vrouw langer
dienst doen weigeren, als je
zelf krijgt te maken met hart
klachten, dan verandert er
wat. Kijk, het is prachtig dat
er om 8 uur hulp op de stoep
staat, en om 10 uur en om 12
uur, maar daartussen in.."
Mevrouw Dingemanse ver
liest een breinaald, die over
de vloer rolt. Haar man staat
op. Dat bedoel ik nou, ik
moest er altijd zijn. Hier kan
ik met een gerust hart even
weg, de verzorging is op de
hoogte."
„En dan de activiteiten in het
tehuis!"
Maar daarvoor blijft weinig
tijd over! "Ja, soms ontkom
je er niet aan", zegt de heer
Dingemanse.
Ik noteer een waslijst van
huishoudelijke werkzaamhe
den die hij dagelijks verricht:
van vrouw helpen (staat bo
ven aan), tot het legen van
de pedaalemmer buiten het
eigen appartement.
Mevrouw Dingemanse zou
geholpen moeten worden,
aan haar vergroeide heup,
aan haar ontstoken knie. Zij
en haar man hebben beslo
ten van die hulp af te zien.
"Het hoeft voor mij niet
meer", zegt zij. Toch heeft
het er niets van weg dat zij in
somberheid hun dagen door
brengen. Integendeel, er is
dankbaarheid vanwege het
dagelijks samen-zijn, mis
schien ook door het zeker
weten dat doorklinkt in de
woorden bij het afscheid (Ik
heb dan beloofd nog eens te
rug te komen): Zo de Here wil
en wij leven.
In het tijdelijk zorgcentrum
Roggeveen op het terrein van
Arduin, ontmoet ik mevrouw
Klaassen en de heer Adri-
aansen. Ze willen graag sa
men het gesprek met mij te
voeren. Eerste vraag: „Hoe
bevalt de tijdelijke woonsitu
atie?" Nog altijd is er bij de
bewoners onbegrip en woe
de over wat zij toch beschou
wen als plaats moeten ma
ken voor studenten, maar
mijn gesprekspartners zien
ook positieve kanten. "Kijk
eens even naar m'n prachtige
badkamer!" zegt mevrouw
Klaassen.
Mevrouw Klaassen
En de heer Adriaansen wijst
op het toegenomen contact
tussen de bewoners, nu allen
gelijkvloers wonen. Mevrouw
Klaassen en haar man, bei
den dan al hartpatiënt, na
men 61/2 jaar geleden hun
intrek in het Roggeveen aan
de Singel. „Vooral 's nachts",
zegt ze, ging het niet langer,
dat zorgen voor m'n man; ik
hield het niet meer vol. Ver
huizen was echt noodzake
lijk!" Na 3 jaar overleed haar
echtgenoot. Voor mevrouw
Klaassen, inmiddels ook lij
dend aan diabetes, brak een
moeilijke tijd aan. Ze kreeg
vooral 's nacht last van hy
po's, moest voor een verve
lend hartonderzoek naar Ant
werpen„Maar ik ben een
knokker", zegt ze, het verhui
zen naar de nieuwe zorgwo-
ningen rond het oude Rogge
veen, ik wil het nog meema
ken! Daarvoor ga ik regelma
tig op de hometrainer zit
ten!"
De heer Adriaansen, ooit
buschauffeur-met-liefde, kent
een ander verlangen: terug
op de bus! Maar of dat ooit
werkelijkheid zal worden? Hij
kwam vanuit het ziekenhuis,
waarin hij was opgenomen
vanwege een totale verlam
ming van het onderlichaam,
in tijdelijk-Roggeveen te
recht. Medicijnen en oefenin
gen hebben ervoor gezorgd
dat hij zich, met gepaste
snelheid, dat wel, weer zelf
standig, achter z'n rollator,
door het gebouw kan bewe
gen. In hoeverre hij nog
vooruit zal gaan? Hij laat er
zich niet over uit, denkend
misschien ook aan wat hij
nog meer moest ondergaan:
een hartoperatie waarbij hij 4
omleidingen kreeg. Hij geniet
van de contacten met mede
bewoners, van de activiteiten
in het tehuis en vooral van
Janny's winkeltje. „Wat zij en
haar handeltje voor de men
sen hier betekenen, het is ge
weldig".
kers", zegt de heer Adriaan
sen. Wij zorgen voor de lol,
vrolijken de mensen op (me
vrouw Klaassen: „Hij was
een geweldige Sinterklaas!"),
proberen hen te helpen,
brengen hen thuis."
Het brengt me op de toe
komst. Hoe zal de situatie zijn
als ouderen straks zoveel
mogelijk zelfstandig moeten
wonen?
„U bent daartoe beiden in
staat", zeg ik, "u bent de
ideale senioren voor wethou
der De Vries, maar hoe is het
met de overige bewoners ge
steld?"
Mevrouw Klaassen is daar
over zeer stellig: „Voor acht
van de tien bewoners hier
geldt dat beslist niet!"
Tot slot het woord aan 2 be
woners uit St. Willibrord. Ze
kwamen er naartoe vanwege
een vergelijkbare gebeurte
nis.
Mevrouw Bïing (82) woonde
tot voor 1 1/2 jaar aan het
Bellinkplein in Middelburg en
niets wees erop dat daaraan
snel een eind zou komen.
Toch gebeurde dat: een val in
het kerkportaal, een gespron
gen bloedvat dat zorgt voor
bloed achter haar ogen, met
als gevolg een niet meer dan
vaag onderscheiden van de
omringende werkelijkheid.
De heer Adriaansen
Ook voor mevrouw Klaassen
zijn die activiteiten van het
tehuis heel erg belangrijk. De
yogales, het zangkoor, de te
kenclub eens in de 14 dagen,
ze zou ze niet willen missen.
„Wij zijn hier de gangma-
Mevrouw Böing
Niemand denkt dan direct
aan een verzorgingstehuis,
mevrouw Böing noch haar
familie: „Je gaat daar toch
niet naar toe!" Maar huisarts
en specialist zijn zeer alert,
signaleren brandwonden, ge
volg van kleine huishoudelij
ke ongelukjes. Binnen 5 we
ken regelen zij een plaats in
St. Willibrord. Van het aan
vankelijke verzet tegen de
opname is niets meer over.
Mevrouw Böing is zeer tevre
den over haar huidige situ
atie, ook over haar kamer
(volgens bezoekers vaak erg
klein). Ze waardeert de dage
lijkse ondersteuning bij alles
waaraan „zien" te pas komt.
„M'n boterhammen klaarma
ken? Het lukt me niet, ik snijd
me in de vingers!"
Er is personele ondersteu
ning, er zijn hulpmiddelen als
een metertje voor het schen
ken van koffie of thee en het
gesproken boek, maar me
vrouw Böing probeert zich
zoveel mogelijk zelf te red
den. Zeer te spreken is zij
over de vele activiteiten van
het tehuis. „Als die er niet
waren, zou ik bijna de hele
dag op m'n kamer zitten."
„Ik had er eigenlijk niet over
willen beginnen", zegt me
vrouw Van den Berg (83),
wanneer ze me heeft verteld
over het overlijden van haar
man, 53 jaar geleden, over de
opvoeding van haar kinde
ren, over de bittere armoede:
moeten rondkomen van we
kelijks f. 16,- van het ge
meentelijk Armenbestuur.
Het doet mij meer begrijpen
van deze kleine, energieke
vrouw, die nog zoveel zou
willen, maar steeds meer be
perkingen ervaart van toene
mende artrose.
Tweeëneenhalf jaar woont ze
nu in St. Willibrord. Een val
uit haar bed, waarbij ze een
ruggenwervel brak, maakte
een eind aan haar zelfstandig
wonen. Een hele nacht lang
was ze aan haar lot overgela
ten, de politie moest 's mor
gens de toegang tot haar
huis forceren alvorens ze
naar het ziekenhuis kon wor
den vervoerd. Volgde een
half jaar revalideren in het
Gasthuis.
laatste tijd als interim ma
nager gewerkt, vooral in de
randstad.
Het welzijnsbeleid van Mid
delburg krijgt een nieuw ge
zicht. In elke wijk komen er
woonservicezones, waarin
zorg en welzijn op maat aan
huis of dicht bij huis geleverd
gaat worden. In elke wijk ko
men één of meer wijkactivi-
teitencentra, voor alle inwo
ners van de wijk, ook voor
diegenen die geen zorg no
dig hebben. Dus geen schei
ding meer tussen jong en
oud, al zullen er altijd activi
teiten blijven die speciaal
voor jongeren of ouderen
worden georganiseerd. Het
welzijnswerk krijgt hierdoor
een sterk wijkgericht karakter,
dus dicht bij de mensen.
Voor de nieuwe stichting ligt
hier een belangrijke taak, die
veel energie zal vragen. Be
stuur, directeur, personeel en
vrijwilligers zien het als een
grote uitdaging om vorm te
geven aan deze nieuwe vorm
van welzijnswerk.
Voor informatie en
aanvragen hulp
Vrijwillige Thuishulp Walcheren
Ter Poorteweg 15
4371 RM koudekerke
maandag t/m vrijdag
van 9.30 - 12.30 uur
tel: (0118) 553530
CineCity organiseert weer
een Ouderenmiddag in Vlis-
singen: op dinsdag 12
april a.s. om 13.15 uur
wordt de film „Princess
Diaries 2" gedraaid. Toe
gang: 5,-inclusief een gra
tis kopje koffie met cake!
De film is een romantische
komedie over een meisje,
dat te horen krijgt, dat ze ei
genlijk kroonprinses is van
Genovia. In dit deel moet ze
kiezen: trouwen binnen een
maand of de troon opgeven:
wordt het de aardige And
rew of de aantrekkelijke
maar arrogante Nicholas.
Anne Hathaway en Julia
Andrews zijn de stralende
sterren.
Voor vragen: infobalie van
CineCity, vanaf 12.00 uur,
tel. 0118 418810. Er is ook
een folder verkrijgbaar.
Mevrouw v.d. Berg
Op de hometrainer, de lopen
de band, achter de rollator,
alles doen om naar een flatje
te mogen gaan! De omge
ving weet haar ervan te over
tuigen: Dat kan niet!
Gekozen voor St. Willibrord.
Het lijkt een juiste beslissing,
zeker als ze er nog eens
wordt getroffen door een
herseninfarct. Ook nu helpt
een sterke wil haar er boven
op. Ze heeft elke dag veel
hulp nodig („Ik heb steeds
minder kracht in mijn vin
gers"), maar doet wat ze kan:
deelnemen aan de tehuisacti
viteiten, het nieuws volgen
via de krant en dagelijks met
de rollator haar rondjes ma
ken.
„Geloof me", zegt ze, „dat
buiten lopen is beter voor
een mens dan het dwalen
over de gangen!"
Zes beknopte geschiedenis
sen, van mensen die weten
wat oud worden ook kan be
tekenen. Ik laat wat zij vertel
den in eerste instantie voor
zich spreken. Daarnaast no
dig ik lezers van deze krant
uit erop te reageren: voor het
redactie-adres, zie elders op
deze pagina. Nu al vraag ik
hun toestemming die reac
ties te mogen gebruiken voor
een vervolgartikel.
Chris Stronks
Foto's Ivo Sekhuis
In 2002 berichtte de PZC op 9 augustus „Groot aantal
ouderen wordt kaalgeplukt door familie". Een alarme
rende mededeling, die de projectleider van het Pilot
Project Ouderenmis(be)handeling Walcheren, mevr.
Marianne Quax, stimuleerde om „haar" project te doen
slagen: acht Zeeuwse organisaties die voor ouderen
actief zijn werken er in samen om een goede signale
ring en hulpverlening tot stand te brengen. Destijds
berichtte de Seniorenkrant daarover en nu het pilot
project bijna klaar is, is er reden om eens te vragen
hoe het ermee staat. Twee jaar subsidie van de provin
cie en één jaar van de Walcherse gemeenten zouden
toch iets moeten opleveren. Dat is ook zo, zegt Marian
ne Quax. Op 1 maart eindigt het project en dan staat er
ook een stevige organisatie, zoals bijvoorbeeld het
Meld- en Adviespunt Ouderenmis(be)-handeling bij
Maatschappelijk Werk Walcheren.
Er is een folder voor het pu
bliek (U en ik dus), er is er
ook één voor hulpverleners
en er stond een advertentie
in de PZC. Maar vooral (of
bovendien) zullen de deelne
mende organisaties, Emer-
gis, Zorgstroom, Politie en
anderen, kortom de organisa
ties, die bij eventuele hulp
verlening betrokken kunnen
zijn, een intentieverklaring
ondertekenen. De aandachts
functionaris, die binnen de
eigen organisatie is aange
wezen zal blijvend onder
steund moeten worden, zo
dat de aandacht voor oude-
renmis(be)handeling niet ver
slapt. Alle Walcherse aan
dachtsfunctionarissen zijn
geschoold in het herkennen
van ouderenmis(be)hande-
ling en weten hoe er gehan
deld moet worden om de
mis(be)handeling te stoppen.
Van die functie is een functie
beschrijving gemaakt om
hem stevig vast te leggen.
Voorts is er een Consultatie
netwerk Walcheren, waarin
een aantal van deze aan
dachtsfunctionarissen met el
kaar samenwerken om situ
aties van ouderenmis(be)-
handeling te kunnen stoppen
en voor de toekomst te voor
komen. Kortom: aan het ein
de van het project is er het
nodige ontwikkeld op Wal
cheren om ouderenmis(be)-
handeling te kunnen signale
ren en vervolgens te kunnen
te stoppen.
Komt zoiets op Walcheren
wel voor?, denkt U mis
schien. Meer dan U denkt:
één op de 20 thuiswonende
ouderen heeft te maken met
mis(be)handeling, dat zijn
hier dus bijna 900 situaties.
Bij het Meld - en Adviespunt
Ouderenmis(be)handeling
komen zo ongeveer 20 mel
dingen per jaar binnen ver
telt Marianne Quax. Het gaat
om zeer uiteenlopende zaken
als lichamelijke mishandeling
(slaan, knijpen, vastbinden,
drogeren met medicijnen
etc.), psychische mishande
ling (schelden, dreigen, inti
mideren, vernederen enz.),
verwaarlozing (onvoldoende
voedsel, onvoldoende hygië
ne, aandacht, respect en der
gelijke geven), seksueel mis
bruik, financiële uitbuiting,
schending van rechten.
Dat zijn ernstige zaken, die
het leven van een ouder ie
mand, die afhankelijk is ge
worden, heel erg kunnen
aantasten. Hulp is dus heel
belangrijk. En om hulp te
kunnen geven is herkenning
van het probleem noodzake
lijk. Door buren, door familie,
door ieder, die wel eens in
aanraking met een oudere
komt en natuurlijk ook door
de professionele hulpverle
ners als artsen, wijkverpleeg
kundigen, thuiszorgmede
werkers.
Marianne Quax gebruikt heel
bewust het woord ouderen-
mis(be)handeling. Dat is om
te benadrukken dat het pro
ject zich niet alleen op de
moedwillige mishandeling
heeft gericht, maar zeker ook
op het onbedoeld overschrij
den van grenzen. Uit on
macht, onwetendheid of on
kunde kan er niet goed voor
de oudere gezorgd worden.
De oudere wordt niet goed
behandeld; hij wordt misbe-
handeld.
Het melden van een vermoe
den van mis(be)handeling is
moeilijk: direct betrokkenen
ontkennen wellicht het pro
bleem. Maar erover praten is
vaak de eerste stap om uit
een uitzichtloze situatie te
kunnen komen. Daarom is er
een neutraal Meld- en Ad
viespunt ingesteld bij (via)
het Maatschappelijk Werk
Walcheren met als telefoon
nummers: 0118 - 448844
of 0118 - 684000. Vraag
naar de dienstdoende maat
schappelijk werker en U kunt
met hem of haar Uw vermoe
dens rustig bespreken, zon
der dat naar buiten komt, dat
U het initiatief heeft geno
men. Van daaruit zal het pro
bleem verder met de betrok
ken instellingen worden be
sproken.
Marianne Quax kijkt met vol
doening terug op een ge
slaagd project, dat voor ou
deren een verbetering in de
leefsituatie kan gaan beteke
nen.
Marianne Quax:
,,Een geslaagd project"
Foto Ivo Sekhuis
