Vijf Rotary-clubs willen ton
voor kankerpatiëntjes
Leven als een voedseljunk
Zeeuws Homokoor zoekt leden
IJsselmeer platbodems naar Westerscheide
Woensdag 26 mei 1999 FAAM/VLISSINGER
Dennis Plessius (links) en Lenze Plass: „Je hoeft er niet eens goed voor te kunnen zingen".
door Ellen de Dreu
Het Zeeuws homo-mannenkoor 'Gelijk
Gestemd' is op zoek naar nieuwe leden. „De
groep bestaat momenteel uit vierentwintig
mannen, maar daar kunnen er best nog wel
een stuk of tien bij", vertelt Lenze Plass,
voorzitter en één van de initiatiefnemers van
het koor.
Aspirant-leden hoeven trou
wens niet echt over een feno
menale zangstem te beschik
ken. Dennis Plessius, be
stuurslid en lid van het eerste
uur: „Gezelligheid en sociale
contacten staan voorop. Dat
we daarnaast ook heel serieus
aan het zingen gaan, spreekt
voor zich".
Het mannenkoor werd een
half jaar geleden opgericht.
Lenze Plass: „Dat kwam ei
genlijk door die voorstelling
van De Dijk, die we hier op
Noord-Beveland vorig jaar
steeds hadden. Daar zat een
optreden van het Bevelands
Mannenkoor in. Hartstikke
leuk, joh. Zo zijn we eigenlijk
op het idee gekomen. Maar
om nou gelijk met een zwik
nichten naar zo'n koor te stap
pen: ik denk niet dat dat ver
standig is. Dus zijn we voor
onszelf begonnen".
Het koor staat in principe al
leen open voor homo's.
„Maar we willen het lekker
laagdrempelig houden. Per
slot van rekening is er hier in
Zeeland helemaal niets te
doen voor homo's. Ja, je hebt
een kroegje in Middelburg en
een stukje strand waar het
spannend is. Maar dat loeren,
aankijken en dansen zijn leuke
dingen als je jong bent. Maar
op een gegeven moment heb
je daar niet zoveel zin meer in.
En dan blijkt er ineens weinig
te doen in Zeeland". Terwijl er
volgens hem, statistisch ge
zien, toch een stuk of tiendui
zend homo's in de provincie
rond zouden moeten lopen.
Plass vervolgt: „Daarom zeg
ik, kom gezellig met z'n allen
zingen. Want wat is er nou
leuker dan met z'n allen te zin
gen? Je hoeft er niet mooi
voor te zijn, of jong. Je hoeft
er niet eens voor te kunnen
zingen. Onze dirigent gaat ons
dat leren, heeft 'ie beloofd".
De dirigent van het koor is
Rob Vermeulen, zanger en
zangpedagoog van beroep.
,Hij wil zijn naam wel aan het
koor verbinden", legt Plessius
uit. „Maar dan moeten we het
wel serieus doen. Hij is soms
best streng. Je moet echt
geen grapjes staan maken als
hij iets uitlegt. Maar dat hoort
er ook bij, vind ik. Want ook al
is het leuk om met z'n allen te
zijn, het zingen is ook belang
rijk".
Het repertoire wordt door de
dirigent in samenspraak met
het koor gekozen. „Dat is
soms een beetje moeilijk",
vervolgt Dennis Plessius.
„Rob komt uit de musical-we
reld en wil dan ook vaak een
beetje die kant op. En uit het
koor komen geluiden van
'gospel', of 'smartlappen'.
Ons repertoire is nog niet zo
uitgebreid, we kunnen ook
nog niet zo heel veel aan.
Maar is dat gek? We zijn ten
slotte een beginnend koor, er
zit niet één geschoolde stem
tussen. Wat we wel al zingen
is 'Mexico' en 'Brandend
Zand'. Verder is het een beetje
wat je bij een 'gewoon' man
nenkoor ook tegenkomt.
Behalve natuurlijk het num
mer 'Sister Sister'. Dat zou
een ander mannenkoor denk
ik nooit in het repertoire kie
zen".
Het koor oefent wekelijks een
keer in Kats. Geïnteresseerden
kunnen zich opgeven bij
Lenze Plass in Kats of Rob
Vermeulen in Vlissingen.
Zo ontstond het idee voor de
bouw van een derde vakantie
bungalow op of vlakbij het
CJV-terrein, dat in Renesse
aan de voet van de duinen
ligt. „Twee jaar geleden zijn
we begonnen met daarvoor
geld te reserveren. De aanzet
werd gegeven door een gift
van 29.000 gulden van de
Stichting 'Help Collin' uit
Goes. Dat geld werd bijeen
gebracht om medicijnen te
kunnen kopen voor een jeug
dige kankerpatiënt, maar he
laas overleed hij voor die tijd.
Het geld werd toen aan de
stichting Thuredriht geschon
ken, die zich ook inzet voor
kankerpatiënten". Door giften
van particulieren en bedrijven
groeide dat bedrag verder
aan.
dat iedere Nederlandse
Rotaryclub 20.000 gulden bij
een zou brengen voor een
project, gericht op de bestrij
ding van kanker. We konden
kiezen uit een aantal landelijke
wetenschappelijke projecten
van het KWF, gericht op de
ontwikkeling en verbetering
van behandelmethoden voor
verschillende soorten kanker,
of ons inzetten voor een lo
kaal project. Toen Bart met
zijn idee kwam sprak dat di
rect aan. Thuredrith is meer
tastbaar en het spreekt ook de
lokale bevolking aan". De vijf
Rotary-clubs sloegen de han
den ineen en besloten via een
aantal gezamenlijke en indivi
duele activiteiten samen in
twee jaar tijd een ton bijeen te
brengen.
Mosselmaaltijd
Het begon in 1998 met de or
ganisatie van een gezamenlij
ke mosselmaaltijd plus
Amerikaanse verkoop in het
restaurant van Bezoekerscen
trum Neeltje Jans. „Dat bracht
ongeveer 5000 gulden op".
Het tweede initiatief was het
gezamenlijk uitbrengen van
een aantal sponsorpagina's in
de weekkranten Goeree-Over-
flakkee en Schouwen-Duive-
land van het Extra Nieuws
blad en de Bevelander. Deze
publicaties, die tot de zomer
van 2000 regelmatig verschij
nen, brengen volgens Van den
Berg zo'n 19.000 gulden op
voor het goed doel. „Dat komt
omdat veel bedrijven bereid
zijn gevonden om steunadver-
tenties te plaatsen".
Zaterdag 7 augustus 1999
staat in het teken van fiets
tochten, die simultaan worden
gehouden in de verschillende
gebieden van de vijf Rotary-
clubs. Zo kan het publiek on
der meer kiezen uit fietsroutes
die zijn uitgezet op
Schouwen-Duiveland, Noord-
Beveland, oost Zuid-Beveland
en de Zak van Zuid-Beveland.
Het gaat om routes met een
lengte van ongeveer veertig
kilometer, die allemaal vier a
vijf opstappunten krijgen. Net
als bij een schaatstocht kan er
onderweg worden gestem
peld. Deelnemers betalen 15
gulden per gezin of tien gul
den per persoon voor het goe
de doel.
Bridgedrive
In het najaar van 1999 houden
de vijf Rotaryclubs een geza
menlijke bridgesdrive, die be
staat uit vijf wedstrijden. In
het gebied van iedere
Rotaryclub wordt beurtelings
een drive gehouden en het to
taal resultaat van die bijeen
komsten bepaalt de einduit
slag. „Het Thuredriht 2000
bridgetoernooi is bedoeld
voor alle brigdeliefhebbers uit
de regio. We hopen uiteraard
dat er heel veel belangstelling
voor zal zijn", aldus Marcel
van den Berg. Zowel de
bridgedrive als de Rotaryfiets-
tochten voor het goede doel
worden vermeld in de officiële
tijdschriften van de landelijke
fiets- en bridgeorganisaties.
Dat geldt ook voor het golf
toernooi dat in april 2000
wordt gehouden ten bate van
de stichting Thuredriht. Het
betreft een evenement voor
golfers uit heel Nederland dat
een dag duurt. Momenteel is
nog niet bekend op welke
golfbaan het toernooi wordt
gehouden. De gezamenlijke
Rotary-activiteiten worden in
september 2000 besloten met
een bedrijvensportdag, Teams
van allerlei Zeeuwse bedrijven
meten daarbij hun krachten
op onderdelen als hindernis-
baan, hardlopen en zwem
men. „Het idee is om een
soort zeskamp te houden voor
teams die elk uit zo'n tien per
sonen bestaan". Het evene
ment wordt gehouden in
Goes of in De Staver in
Middelharnis.
Zo'n 35 mensen van de vijf
Rotary-clubs zijn bezig met de
voorbereidingen van al deze
activiteiten ten bate van de
stichting Thuredriht.
Daarnaast organiseert een
aantal clubs individuele activi
teiten voor het goede doel. Zo
werd op initiatief van de
Rotary-club Zierikzee een klez-
merconcert gehouden in de
de Nederlandse Hervormde
kerk in Dreischor.
Laatste stootje
Bart Schot verwacht dat de
bijdrage van Rotary het laat
ste stootje in de goede rich
ting zal zijn. „Wanneer alles
volgens plan verloopt begint
de bouw in januari 2000 en
kan de derde vakantiebunga
low volgend voorjaar worden
geopend". Het was Schot die
het project bij regionale
Rotary-clubs voordroeg, als
'goed doel'. Daar werd posi
Er bestaat heel veel behoefte aan vakantiewoningen waar gezinnen met kankerpatiëntjes even op adem kunnen komen. De huisjes
Thuredriht en Crayestein aan de Rampweg in Renesse zijn bijna constant bezet. Daarom zetten vijf Rotaryclubs zich in om geld bij
een te brengen voor de bouw van een derde vakantiebungalow op of bij het CJV-kamp. foto Pieter Honhoff.
door Marijke Vael
Een mosselmaaltijd, fietstochten, een golftoer-
nooi, bridgedrives en een sportdag voor bedrij
ven. Met de organisatie van deze evenementen
gaan vijf regionale Rotary-clubs 100.000 gulden
bijeen brengen. Geld dat is bestemd voor de
bouw van een derde vakantiewoning voor ge
zinnen met kankerpatiëntjes op het CJV-terrein
in Renesse. De Rotary's zetten zich in voor dit
goede doel ter gelegenheid van de viering 75
jaar Rotary-Nederland. Zij zijn ervan overtuigd
dat het ze zal lukken. „Die ton komt er.
Rotary's zijn flinke mensen, die deze actie be
schouwen als een sociale verplichting", aldus
Bart Schot uit Zierikzee.
Schot is lid van Rotary-club
Goes-De Bevelanden en te
vens voorzitter van de stich
ting CJV-Kamp. Een organisa
tie die haar terrein aan de
Rampweg in Renesse beschik
baar stelde voor de bouw van
twee vakantiebungalows,
waar gezinnen met kankerpa
tiëntjes gratis een week mo
gen verblijven. Het CJV be
heert deze vakantiebungalows
voor de stichting Thuredriht,
die werd opgericht door de
initiatiefnemer voor de huis
jes; de Lions-club Dordrecht.
Uit de praktijk weet Bart Schot
daarom dat de vakantiehuizen
Thuredriht en Crayestein vol
doen in een behoefte. Een be
hoefte die de vraag overstijgt.
„Er zijn jammer genoeg gezin
nen die niet aan bod kunnen
komen, terwijl ze het wel heel
hard nodig hebben".
tief op gereageerd door de
Rotary-clubs Goeree-Over-
flakkee, Zierikzee, Goes-De
Bevelanden, Goes en Goes-
Reimerswaal. Geen moeilijke
keus volgens Marcel van den
Berg uit Nieuwerkerk, die als
voorzitter van de commissie
Fundraising van Rotary-club
Zierikzee direct is betrokken
bij de acties ten bate van
Thuredriht.
„Onze overkoepelende orga
nisatie, Rotary Nederland, be
stond in 1998 75 jaar. Voor de
viering van dit jubileum werd
samenwerking gezocht met
het Koningin Wilhelmina
fonds (KWF), dat in 1999 vijf
tig jaar bestaat. Besloten werd
door Anita Hoekman
„Het is leven als een junk. Een verslaving."
Slachtoffers van de eetstoornissen anorexia en
boulimia zijn maar met één ding bezig: voed
sel. Ze staan er 's morgens mee op en ze gaan
er mee naar bed. „Het is geen leven", zegt Alie
Vierental. Twintig jaar geleden werd haar leven
vijf jaar lang gecontroleerd door eten. Hoe er
aan te komen en vooral hoe er weer vanaf te
komen. Alie leed aan boulimia. „Ik ben vijf jaar
van mijn leven kwijt. Jaren die ik nooit meer
terugkrijg."
Alie liep elke keer weer tegen
dezelfde problemen op. Via
een vriendin kwam ze in
Amsterdam terecht waar ze
drie cursussen volgde. Over
het leven en hoe de dingen
die je meemaakt je kunnen
belemmeren, over het bewust
worden dat je overal voor kan
gaan. De 'sky is the limit'. Nu
is Alie bezig met de laatste
cursus waar ze een project
voor op moet zetten. Iets
goeds in de wereld moet
brengen. „Eerst dacht ik aan
een buurtfeest. De buren ken
den elkaar allemaal niet. Later
vond ik dat ik me er wel heel
gemakkelijk vanaf hielp. Nu
wil ik een zelfhulpgroep voor
mensen met eetstoornissen
opzetten. Een vangnet."
Zeeland kent geen zelfhulp
groepen voor anorexia- en
boulimiapatiënten. Wel een
hele goede afdeling binnen
het psychiatrisch ziekenhuis in
Kloetinge, Emergis. Van hein
de en ver komen mensen met
een eetstoornis om hier een
behandeling te ondergaan.
Eefje, die niet met haar echte
naam in de krant wil, is op de
afdeling één van de weinige
meisjes uit de regio. Ze zit, zo
als Alie het zegt, 'nog midden
in de ellende'. De patiënten
komen zelfs vanuit Tilburg en
Nijmegen naar Goes.
Eefje: „Ik woog altijd boven
de zestig kilo. Toen ik begon
te lijnen, kreeg ik van iedereen
complimentjes. Je denkt dan
dat mensen je steeds leuker
gaan vinden en je hebt einde
lijk iets gevonden waar je
goed in bent: lijnen. Eerst kon
ik streng zijn voor mezelf,
maar dat hield ik niet lang vol.
Toen kwamen de vreetbuien,
de schulgevoelens dat je had
gegeten en het proberen kwijt
te raken. Zodra ik iets had ge
geten, moest het eruit." „Zo is
het bij mij ook gegaan", vult
Alie haar aan. „Precies zo.
Eerst moet je echt je best
doen om te braken. Maar op
een gegeven moment went je
lichaam eraan. Dan hoef je
nog maar boven de wc te han
gen om al het voedsel er weer
uit te laten komen. Heel slecht
voor je lichaam. Je kan zelfs
sterven."
Om het aan de omgeving
maar niet te laten merken, be
dacht Alie tijdens haar ziekte
allerlei smoesjes. „Ik zei dat ik
al bij een vriendin had gege-
geten. Als ik thuis at, ging ik
daarna een rondje met de
hond om alles weer uit te kun
nen braken. Anorexiapatiën-
ten hebben ook allerlei van
die foefjes. Ze leggen krui
mels op hun bord zodat het
lijkt of ze iets hebben gegeten
of ze scheppen een hele berg
sla op. Verder niets. Iemand
met een eetstoornis is te ver
gelijken met een junk. Die
doen ook alles voor hun ver
slaving."
Alie: „Ik wil een zelfhulpgroep oprichten waar je kan huilen en
lachen. Een boulimia-patiënt eet wat hij weer makkelijk uit kan
braken. Drop bijvoorbeeld.
De zelfhulpgroep die Alie wil
beginnen, moet geen concur
rent worden van Emergis. Ze
wil mensen die nog niet zover
afgezakt zijn, steun bieden en
mensen na Emergis een vang
net bieden. „Je bent er niet
zomaar vanaf. Als het even
niet lekker gaat, kun je gemak
kelijk terugvallen. Toen mijn
zwager overleed, vond ik me
zelf weer boven de wc-pot. Je
valt nog vaak op je snuffelt.
Nu gaat het goed. Al ben ik
nog steeds allergisch voor lij
nen. Mijn vier kinderen mo
gen absoluut niet lijnen. Dat is
in ons huis verboden."
Met Eefje gaat het nu weer
beter. Vijf dagen in de week
volgt ze de dagbehandeling
op Emergis. Hier eet ze ook en
wordt ze één keer in de week
gewogen. „Het is dat het
moet, want de weegschaal
heeft zo lang mijn leven gere
geld dat ik er het liefst nooit
meer één zie. Mijn eigen
weegschaal heb ik eerst ver
stopt op zolder, maar toen ik
er nog niet vanaf kon blijven,
heb ik hem het raam uitge
gooid."
De zelfhulpgroep krijgt de
naam 'Durf te groeien' en ie
dereen met een eetstoornis
kan zich aanmelden. Ook
mensen die leiding willen ge
ven aan de groep kunnen con
tact opnemen met Alie. „In
mijn tijd waren er nog weinig
behandelmethodes. Ik woog
42 kilo en zou pas aangeno
men worden als ik drie kilo
meer zou wegen. Ik had juist
therapie nodig om die drie ki
lo aan te komen. Ik heb zelf
veel steun gehad aan een zelf
hulpgroep. We hebben samen
veel gehuild, maar ook gela
chen."
Alie Vierental, Golda
Meirstraat 5, 4463 DC Goes.
iTelefoon: 0113-213161.
door Peter Verdurmen
Op initiatief van Rabobank Walcheren-Zuid in
Vlissingen komen elf platbodems uit Enkhuizen
naar de Westerscheide. De tjalken, klippers,
Lemster aak en schokker arriveren op donder
dag 27 mei in de Zeeuwse wateren.
Vrijdag, zaterdag en zondag
worden zeilwedstrijden ge
houden op de Westerscheide.
De laatste dag binden de elf
platbodems van het
IJsselmeer de strijd aan met
drie Zeeuwse hoogaarzen en
een Zeeuws skütsje. Deze
wedstrijddag wordt georgani
seerd door de Rabobank West
Zeeuwsch-Vlaanderen.
De twee Rabobanken zien het
vijfdaagse zeilevenement als
een unieke promotiekans. Aan
boord van de platbodems is
plaats voor vele tientallen ge
nodigden. Op de aankomst
dag, donderdag, mogen 50
studenten van de Hogeschool
Zeeland en 150 bestuursleden
van Walcherse verenigingen
meevaren vanuit Willemstad
richting Vlissingen.
De bruine vloot meert rond
zes uur 's avonds af aan de
Piet Heinkade in Vlissingen.
Omwille van de veiligheid
wordt vlakbij Breskens ge
zeild. Daar hebben de platbo
dems geen hinder van het
overige scheepvaartverkeer.
De ochtenduren worden be
nut om te oefenen met de
hulp-bemanning. Vervolgens
meren de zeilschepen af in de
vissershaven in Breskens voor
de lunch. Om twee uur wordt
met een daverend kanonschot
vanaf het havenhoofd in
Breskens het startsein gege
ven voor de wedstrijd.
Vrijdag, zaterdag en zondag
wordt twee uur lang gezeild.
De platbodems zijn niet alle
maal even groot. Daarom
wordt het handicap-principe
gehanteerd. De wedstrijdlei
ding, in handen van de water
sportvereniging Breskens,
houdt daarbij onder meer re
kening met de lengte van de
boot en het zeiloppervlak.
Zaterdag varen de IJsselmeer
platbodems niet terug naar
Vlissingen: ze blijven in
Breskens liggen.
Maandagochtend keren de elf
zeilschepen terug naar het
IJsselmeer. Vanaf 9 uur vaart
het konvooi door het Kanaal
door Walcheren. Wendy
Westerlaken, betrokken bij de
organisatie, benadrukt dat het
hier om een uniek zeilevene
ment gaat. „Platbodems van
het IJsselmeer zie je op de
Schelde niet of nauwelijks."
Verschillende schepen zijn
meer dan honderd jaar oud.
Ze voldoen volgens Wendy
aan de eisen van zeewaardig
heid. „De platbodems worden
zeer goed onderhouden."
Als het erg hard waait wijkt de
bruine vloot uit naar het
Veerse Meer.
Hard werken aan boord foto 'De Zeilvaart',gokhuizen
