Juwelier De Jong stopt na 63 jaar
Grondige verbouwing De Ploeg
Optimale
na verbouw keuken
Vreemd gaan
Gebruik uw denken
in uw voordeel
Bijzondere etalage bij
Versmarkt 't Westland
Vlissingse horlogemaker
verkoopt antieke klokken
Na drieënzestig jaar is het Middelburgse juwe-
liersbedrijf De Jong in de Sint Pieterstraat
gesloten. Het bedrijf werd in 1933 opgericht
door N.Th. de Jong. Na 1960 zette zoon Daan en
diens vrouw An de Jong de zaak voort. De Jong
leerde zijn ambacht uurwerkmaken op de Rijks
Vak en Kunstnijverheids School in Voorschoten.
Bombardement
Beste leerling
Plezier
Zeeuwse ring
Weinig inwoners van Middelburg zullen hebben
gemerkt dat in brasserie De Huifkar aan de
Markt in recordtempo een grondige verbouw is
uitgevoerd. In amper drie dagen tijd is de keu
ken van deze zaak volledig verbouwd. De totale
apparatuur is vernieuwd en van opstelling ver
anderd, aan- en afvoerpijpen zijn aangelegd en
tenslotte zijn de vloer en de wanden van nieuwe
tegels voorzien.
BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN
door drs. R.J.C. Schieman
EFFECTIEF LEVEN (5)
PSYCHOCONSULT
Drs. Henk C.M. Hermans
Veel bezoekers van Versmarkt 't Westland in de
Middelburgse Gravenstraat staan de laatste
weken even stil bij de bijzondere manier waar
op de etalage van de winkel is ingericht.
Momenteel bestaat de basis van de uitstalling
uit een heuse steiger die achter het raam staat
opgesteld.
LEZERS
SCHRIJVEN
Zwerfvuil
Gokverslaving
Restaurant De Ploeg aan de Markt in Middel
burg is vorige week heropend nadat de zaak
grondig is verbouwd. Vier weken waren er voor
nodig om de inrichting van het restaurant com
pleet te vernieuwen. Het interieur van de zaak is
opnieuw geschilderd in frisse kleuren, daar
naast hebben de vaste banken plaats gemaakt
voor nieuwe tafeltjes en stoelen en is de voor
gevel ingrijpend veranderd.
12
DE FAAM - DE VLISSINGER
Woensdag 14 februari 1996
„Mijn vader werkte aanvanke
lijk bij de Zilverfabriek Voor
schoten maar werd tijdens de
mobilisatie in 1914 gevraagd
om in Middelburg filiaalhou
der van het juweliersconcern
Van Kempen te worden. Tij
dens de crisis in de jaren dertig
zijn alle filialen verkocht en
moest vader vertrekken. Van
de nieuwe eigenaar kon hij wel
de gereedschappen overne
men die hij als goudsmid
nodig had", vertelt De Jong.
Om toch een inkomen te heb
ben werd vader N.Th. de Jong
koster van de Waalsche kerk
die voor de oorlog in de Sint
Pieterstraat stond. In de
gebouwen van de kerk is De
Jong toen een juweliersbe
drijfje begonnen.
„Bij de kerk was ook een parti
culiere kleuterschool geves
tigd waar de kinderen van de
wat beter gefortuneerden van
Middelburg naar toe gingen.
Ondanks de crisis beschikten
die wat rijkere klasse toch nog
over wat geld en vormde dus
voor mijn vader een ideale
afzetmarkt. In oktober 1933 is
hij toen in de voorkamer van
het woonhuis een winkel
begonnen. Er werden toen
goud- en zilverwerken, verlo
vingsringen, bestek en zilver-
plate-artikelen verkocht".
Het bedrijf van vader De Jong
bouwde stilaan een stevige
klantenkring op. Toch bleef het
kosterschap van de Waalsche
kerk echter onontbeerlijk als
basisinkomen. „Alles veran
derde natuurlijk op 17 mei
1940, de dag van het bombar
dement op Middelburg. De
bommen veranderden alles in
één grote puinhoop, zowel de
Waalsche kerk als de kosters
woning waar wij woonden
werden totaal verwoest. Van
de winkel was ook niets meer
over. Ik kan me nog goed her
inneren dat mijn vader toen
net een zilveren beker in de
vorm van een burg had
gemaakt. De beker was
bedoeld als trofee voor het
ringrijden, echt een huzaren
stukje. Na lang zoeken hebben
we hem eindelijk teruggevon
den, er was niets meer van
over dan een klein klompje
gesmolten zilver".
Zonder pand en zonder
gereedschappen leek het bom
bardement een einde te heb
ben gemaakt aan Juweliers De
Jong. „Ik vind het toch wel
belangrijk om even te vertellen
hoe vader er toen weer boven
op is gekomen. Een collega, de
vader van juwelier De Vos op
de Nieuwe Burg, gaf vader de
gelegenheid om in zijn werk
plaats en met zijn gereedschap
zijn werk voort te kunnen zet
ten zodat hij zijn klantenkring
niet zou verliezen. Dat soort
collegialiteit kom je tegen
woordig niet meer zo vaak
tegen". Het bedrijf verhuisde
naar een pand op het Koor
kerkhof waar het tot 1949
gevestigd bleef. Daan de Jong
was inmiddels naar Schoon
hoven vertrokken om daar een
opleiding tot uurwerkmaker te
volgen. In 1944 haalde hij zijn
diploma en won tevens de eer
ste prijs als beste leerling. De
Jong: „Eigenlijk was een
vriend van mij nog veel beter
maar die zat ondergedoken
om niet in Duitsland tewerkge
steld te worden. Eigenlijk wel
een beetje jammer want daar
door won ik de eerste prijs,
een Zwitsers horloge met
inscriptie. De tweede prijs was
een mooie doos met gereed
schap die ik eigenlijk veel lie
ver had willen hebben".
Daan de Jong was aanvanke
lijk van plan om door te leren
voor meesteruurwerkmaker
omdat hij dan niet naar Duits
land zou hoeven om daar
tewerkgesteld te worden. Na
Dolle Dinsdag mocht hij van
zijn ouders echter niet meer
terug naar Schoonhoven.
„Toen vond ik dat jammer
want ik zat in Schoonhoven in
Sinds jaar en dag is aan de Coosje Buskenstraat in
Vlissingen uurwerkreparateur Ane van Haaren werk
zaam. Sinds kort heeft de horloge-maker een nieuwe
tak aan zijn bedrijf toegevoegd. Een grote collectie
antieke uurwerkenstammend uit verschillende perio
des en uiteenlopend in stijl, wacht in de winkel op een
nieuwe eigenaar.
Daan en An de Jong in hun juwelierszaak.
een kosthuis en had daar ook
mijn latere vrouw An leren
kennen. Toch is het achteraf
maar goed geweest want in
Schoonhoven kwam dat jaar
de hongerwinter terwijl wij
hier toen al bevrijd waren".
Na de oorlog verhuisde de
winkel van juwelier De Jong
naar de herbouwde Sint Pie
terstraat. Daan de Jong is toen
in Vlissingen als beginnend
uurwerkmaker bij de firma De
Voogd in de Scheldestraat aan
de slag gegaan. In 1950 ging
hij terug naar Middelburg om
bij zijn vader te gaan werken,
in eerste instantie als uurwerk
maker en later was hij meer
all-round in de winkel en werk
plaats werkzaam. Tien jaar
later ging hij samen met zijn
vrouw An boven de zaak
wonen en namen zij de winkel
over. „Ik heb altijd met heel
veel plezier in de winkel
gestaan hoewel dat met een
gezin met vijf kinderen niet
altijd mee viel", vertelt An de
Jong.
Anekdotes kan De Jong
genoeg vertellen over zijn
loopbaan als juwelier. Het
meest aparte vind hij toch wel
de ring van de Noorse officier
die in 1944 hier had gevochten
om Walcheren vrij te krijgen.
„Die Noorse officier zat in 1944
bij ons thuis ingekwartierd.
Mijn vader had nog een echte
Zeeuwse ring en gaf die aan
hem om aan zijn vrouw te
geven. Omdat de Noor weer
het oorlogsgebied in moest
vroeg hij mijn vader de ring te
i De koks van de Huifkar in hun verbouwde keuken.
Ton van Oostrom, bedrijfslei
der, is enthousiast over het
resultaat. „Het is nu mogelijk
een optimale hygiëne te waar
borgen. Alle werkbanken zijn
bij de mgur afgewerkt met een
roestvrijstalen strip. Bij de
afwastafel geven de poten op
de vloer in het algemeen
schoonmaakproblemen. Nu
hebben we dat probleem aan
gepakt door er een hangend
afwascircuit van te maken. Het
reinigen van de vloer is er een-
Veruit de meeste Nederlandse midden- en
kleinbedrijven zijn te klein voor Europa. Door
het beperkte afzetgebied missen ze de
schaalvoordelen die hun Franse en Duitse
collega's bijvoorbeeld wel hebben. Door de
grenzen te verleggen naar het buitenland
kunnen Nederlandse ondernemers meer
afnemers bereiken en goedkoper produce
ren. Maar voordat ondernemingen zich stor
ten in een grensoverschrijdend avontuur, is
het voor hen belangrijk na te gaan of hun
organisatie er wel genoeg op voorbereid is.
Immers exporteren is en blijft een hachelijke
zaak.
Export is een optie als er geen alternatieve
groeimogelijkheden bestaan op de
Nederlandse thuismarkt, als er geen andere
markten zijn die de onderneming zou kunnen
bedienen en als er geen mogelijkheid bestaat
de marktpositie in Nederland af te schermen
tegen concurrentie van buitenaf. Pas op het
moment dat Nederland daadwerkelijk te
klein is geworden voor de onderneming gaat
het buitenland meespelen.
Voor het Nederlandse MKB staan er strategi
sche opties open waarmee de uitdaging van
het 'vreemd gaan' benaderd kunnen worden.
Zo kan men kiezen voor een expansief beleid,
een loopgraafbeleid of iets daartussen. Kiest
men voor een expansief beleid dan probeert
men door actieve en agressieve bewerking -
door samenwerking te zoeken met andere
bedrijven - een groter afzetgebied te beleve-
ren en een grotere produktie te draaien. Kiest
men daarentegen voor een zogenaamd loop
graafbeleid dan probeert men door middel
van superspecialisatie onverslaanbaar te
worden voor de grotere bedrijven die het van
de massaprodukten moeten hebben (Laman
Trip, 1995).
Exporteren is een kwestie van het zorgvuldig
afwegen van mogelijkheden en het bewust
nemen van gecalculeerde risico's. De afstand
in kilometers tussen binnenlandse en buiten
landse markten is gemakkelijk overbrugbaar.
Anders zijn de culturele en politieke afstan
den tussen beiden. Die zijn niet eenvoudig in
kilometers uit te drukken!
Zaken doen met het buitenland vereist men
tale souplesse, aanpassingsvermogen en
begrip. Omgaan met andere culturen is één
van de moeilijkste aspecten van het interna
tionaal opereren. Zo staan Italianen niet
bekend als 's wereld beste betalers en kun
nen Fransozen soms wel heel relaxed over
komen. Nederlanders zijn daarentegen recht
door-zee. Zij spelen op de man en willen
liefst gelijk resultaat zien. Niet iedereen waar
deert deze karaktertrek echter als even pret
tig!
Zaken doen met het buitenland vraagt om
een andere manier van benaderen van de
markt. Het vraagt om een andere wijze van
concurreren, produceren en distribueren.
Niet het produkt is belangrijk maar wat het
betekent voor de afnemer. Zoveel culturen,
zoveel smaken. 'Internationalisatie trekt een
blik van onvermoede verrassingen open.
Vreemde mensen aan de telefoon, onbegrij
pelijke vragen, immense problemen' (Laman
Trip, 1995).
Het is zaak voor de exporterende onderne
ming dezelfde taal te spreken als de buiten
landse consument. Een uitdaging van belang
voor iedere ondernemer!
voudïger op geworden, want
je hoeft niet meer om de tafel
poten heen. Bovendien is het
uitgesloten dat vuil blijft han
gen achter de moeilijk bereik
bare hoekjes".
Voor trouwe bezoekers is de
verbouwing wel op te merken
aan de menukaart. Van Oos
trom legt uit: „We kunnen nu
werken met een nieuw con
cept; mensen stellen zelf hun
drie-gangen menu samen bin
nen een vooraf bepaalde prijs
klasse. Zo'n totaal diner levert
een gast dan al gauw een
voordeel op van gemiddeld
acht gulden".
Voor gasten van de Huifkar die
het bezwaarlijk vinden dat de
auto niet meer op de Markt
geparkeerd kan worden, heeft
Van Oostrom het volgende
bedacht: „Tot 1 april 1996 kun
nen mensen op heel Walche
ren voor vijf gulden per taxi
thuis worden opgehaald. Voor
dat bedrag worden ze ook
weer thuis gebracht. Het is
zelfs mogelijk om van hier
naar een nabijgelegen uit
gaansgelegenheid te gaan.
Onze gasten krijgen gewoon
een bonnetje mee, waardoor
de taxi-regeling blijft gelden".
Dat de opstelling in de keuken
moest veranderen was nood
zakelijk. Het grote aantal gas
ten op het terras van de auto
vrije markt afgelopen zomer
gaf te veel druk in de keuken.
„We moesten nadenken over
een verbetering van de opstel
ling van de keukenapparatuur.
Uitbreiding van het vloerop
pervlak was immers niet
mogelijk. Het bleek dat de
indeling van de apparatuur
anders moest en dat gasten in
hoger tempo hun bestelling op
tafel moesten krijgen. Nu zor
gen we voor een betere voor
bereiding van de diverse
gerechten. Daardoor is het
mogelijk om de piekbelasting
rond dinertijd te verlagen. Dat
is leuk voor de gasten maar
ook voor het personeel. Je
kunt wel een brasserie met een
goede keuken hebben, maar je
visitekaartje is je personeel. En
wij scoren op beide punten
goed", vindt Oostrom.
bewaren tot na de oorlog.
Gelukkig heeft hij en later ik
dat ook inderdaad gedaan
want tot onze grote verbazing
stond hij drieëntwintig jaar
later samen met zijn vrouw
ineens in de winkel. Hij heeft
de ring toen alsnog aan zijn
vrouw kunnen geven".
Hoewel Daan en An de Jong
reeds enige jaren de pensioen
gerechtigde leeftijd behaald
hadden hebben ze de zaak pas
nu gesloten. An de Jong:
„Onze vaste medewerker Piet
Heijmans kon nu in de vut, dat
was voor ons eigenlijk de aan
leiding om zelf ook maar eens
een punt achter de zaak te zet
ten. We hebben de laatste
maanden flink uitverkocht en
kunnen het nu wat rustiger aan
gaan doen".
U kunt uw functioneren privé en op het werk
vergroten door speciale aandacht te geven
aan uw denkwijze. Uw gedachten zijn de
voertuigen van uw geest. Ze hebben invloed
op uw geestelijke gezondheid. Ze kunnen u
weerhouden om uw leven ten volle te leven
en zijn vaak een belangrijke bron zijn van
emotionele problemen en van dysfunctione-
ren. De oude Grieken waren al op de hoogte
van dit gegeven. Zo schreef de filosoof
Aristoteles 2000 jaar geleden: „Hij die zijn
rede gebruikt en cultiveert, schijnt zowel in
de beste geestestoestand als het dierbaarst
aan de goden te zijn". Na hem hebben tallo
ze filosofen, psychologen en psychothera
peuten gewezen op de invloed van uw den
ken op uw functioneren.
Deze invloed kunnen we met een alledaags
voorbeeld illustreren. Stel een collega levert
kritiek op u en u voelt zich daar erg boos bij
en barst in woede uit. Uw reactie is het
gevolg van uw gedachten over de kritiek. U
kunt denken „Hij valt me aan. Dat is vreselijk.
Ik kan daar niet tegen. Hij heeft het recht niet
om me te kritiseren". Zou u anders over deze
kritiek denken (bijvoorbeeld 'Van deze kritiek
kan ik iets leren'), dan zou u zich er anders
onder voelen en zou uw bloeddruk aanzien
lijk lager zijn.
Uw gevoelens en uw handelen staan onder
controle van uw denkwijze.
Welke specifieke vormen van onproductief
denken kunnen we onderscheiden?
Allereerst kan er sprake zijn van moet-den-
ken. We spreken van Moet-denken, wanneer
u persoonlijke wensen of voorkeuren omzet
in absolute eisen. Als u bijvoorbeeld graag
goed wilt presteren, kunt u van deze wens
een eis maken: ik moét presteren.
U zet daarmee uzelf geweldig onder druk
waardoor het een stuk moeilijker wordt om
goed te presteren. Moet-denken zal er dan
ook vaak toe leiden, dat u zoekt naar moge
lijkheden om situaties te ontwijken. Als u van
uzelf teveel moet, zinkt de moed in uw schoe
nen.
Ook kan er sprake zijn van Ramp-denken. U
heeft de neiging om de ernst van bepaalde
teleurstellingen te overdrijven. U maakt
tegenvallers tot rampen, en zult situaties die
vervelend zijn 'vreselijk' of 'afschuwelijk'
noemen. Omdat uw hersenen geen onder
scheid maken tussen werkelijke rampen en
denkbeeldige rampen reageert u alsof er
inderdaad voortdurend rampen (kunnen)
plaatsvinden.
Een derde vorm van onproductief denken is
Lage frustratietolerantie-denken of Ift-den-
ken. U vindt het onacceptabel dat u met
tegenslagen of ongemak geconfrontreerd
wordt en stelt dat u daar absoluut niet tegen
kunt. Lft-denken wordt gekenmerkt door
gedachten als 'Dat zou toch niet mogen' en
'Dit is de limit'. In plaats van te zoeken naar
oplossingen voor problemen geeft u zich
over aan zelfmedelijden.
Tenslotte kan uw denkwijze gekenmerkt wor
den door Ik ben-denken. U stelt zichzelf
voortdurend gelijk met uw prestaties. In
plaats van rationeel te concluderen dat u
slecht gepresteerd heeft op een bepaald
moment, gaat u over tot de irrationele bewe
ring dat u daarom stom of waardeloos bent.
Onproductieve denkpatronen kunt u vervan
gen door productieve gedachtengangen.
Deze kunnen we typeren met de volgende
steekwoorden:
Flexibiliteit: u staat open voor verandering en
accepteert dat wat gisteren een must was,
morgen achterhaald kan zijn.
Relativeren: u bent in staat om de ernst der
dingen objectief vast te stellen en weet dat er
slechts zelden echte rampen plaatsvinden.
Hoge frustratietolerantie: u accepteert het
gegeven dat de meeste doelen slechts met
veel inspanning (en tegenwerking) kunt
bereiken.
Doe-denken: u concentreert zich op uw
daden in plaats van over te gaan tot navel
staren.
Laat uw geest voor u werken, en denk pro
ductief. Op die manier bent u in staat om van
een dreiging zelfs een uitdaging te maken.
Peter Smit voor zijn door Benjo den Boer ingerichte eta
lage. F O TO A NDA VA N RIET
Het idee om de etalage op een
ongebruikelijke manier aan te
kleden is afkomstig van Benjo
den Boer uit Middelburg.
„Benjo is al jaren vaste klant
en kwam met het idee om van
tijd tot tijd de etalage op een
speciale manier in te richten.
Zelf ben ik erg tevreden met
het resultaat en ook van de
klanten krijg ik zeer positieve
reacties", vertelt Peter Smits,
eigenaar van Versmarkt 't
Westland.
Benjo den Boer heeft zeven
tien jaar lang een bloemenwin
kel in Middelburg gehad en
zorgde ook toen al zelf voor de
inrichting van zijn etalage. Den
Boer: „Ik vind het leuk om het
publiek eens te confronteren
met iets anders. Er zijn niet
veel ondernemers die dit dur
ven dus ik ben blij dat Peter
zich in mijn ideeën kan vinden.
Ik baseer de inrichting op din
gen die in Middelburg leven.
Zo denk ik bijvoorbeeld al aan
een speciale etalage tijdens
het jazzfestival". De inrichting
van de etalage van Versmarkt
't Westland wordt iedere
maand vernieuwd.
De oplossing voor 't zwerfvuil
in de Middelburgse grachten
waarover u in De Faam van 31
januari schreef, is mijns
inziens even eenvoudig en
doeltreffend als het ei van
Columbus.
Het drijvende vuil, zoals plas-
ticzakken, papier en dergelijke
waait in hoofdzaak uit het win
kelgebied, gelegen tussen de
Koebrug en de Langeviele-bin-
nenbrug, het water in. Om nu
in de toekomst te voorkomen
dat het door wind of stroming
geregeld heen en weer drijft
en langs de oevers aanspoelt
(gerekend vanaf de sluisjes bij
de Stadsschuur tot aan de
watertoren is de totale oever
lengte vise-versa circa twee
kilometer), kan met een stuk
roestvrijstaal gaas, gespannen
aan beide zijden van de Lange-
viele binnenbrug, de rommel
heel gemakkelijk vanaf ge
noemde brug worden gevist.
De circa twee kilometer lange
route die men van gemeente
wegen iedere keer moet
schoon maken wordt op deze
héél simpele manier terug
gebracht tot slechts een paar
meter. Zolang de rondvaart
bootjes niet varen, tussen
oktober en april, is het wellicht
zinvol op dezelfde manier de
Koebrugopening af te scher
men. Het zwerfvuil kan dan
óók niet de binnenhavens in-
en uitdrijven en het Kanaal
door Walcheren, die immers in
open verbinding met de grach
ten staat.
Nu ik het toch over de grach
ten heb, misschien is het
mogelijk om het volgend sei
zoen een proef te nemen om
de sluisdeuren voor een even
tuele vorstperiode dicht te
draaien waardoor het binnen
water tot rust komt, de mod-
derdeeltjes kunnen bezinken
en het zoet water - door z'n
lichter soortelijk gewicht -
komt bovendrijven. Het
bevriest dan sneller en de ijs
vloer wordt harder dan thans
het geval is met het aanwezige
brakke kanaalwater. De water
stand van het Kanaal door
Walcheren wisselt bovendien
nogal dikwijls met alle gevol
gen vandien voor de sterkte
van de ijslaag, of anders
gezegd voor de niet zichtbare
onbetrouwbaarheid van de
schaatsvloer, ten gunste van
onderstroming en het zo
gevaarlijke kelderijs wat
erdoor ontstaat. Wat is er op
deze eenvoudige manier een
prachtige ijsbaan te creëren
van een paar kilometer lengte
in het midden van de stad.
Beter dan de Vesten, waarvan
het ijs door het zout meer op
fondant lijkt en die veelal
bemalen worden door
'Boreel'.
J.C. Wedts-de Swart
't Zanddorp 138
Middelburg
Ongeveer drie weken geleden
las ik een artikel over gokver
slaving in de Vlissinger. Ik heb
respect voor die mevrouw en
ook andere mensen die gok
verslaafden van hun versla
ving af proberen te helpen.
Maar ik heb mij tegelijkertijd
ook behoorlijk kwaad
gemaakt. Het is voor die men
sen namelijk dweilen met de
kraan open.
Waarom? Bij het Arsenaal in
Vlissingen kun je bij de gokau
tomaten pinnen. Ja, pinnen!
Mijn (niet gokverslaafde) zoon
speelt samen met een school
vriendje regelmatig een spelle
tje op zo'n tafel met van die
schuiven in het Arsenaal. Het
schoolvriendje zag tot zijn ver
bazing dat er gepind kon wor
den in de speelhal. Ook mijn
zoon vond dit een slechte zaak.
Het Arsenaal wordt geprezen
als familie-vertier, maar voor
mij is het een goktent die men
sen verleidt met hun pincode
te gokken. Ik heb hier geen
goed woord voor over.
Ik hoop dat er vlug iemand
besluit dat je daar niet meer
moet kunnen pinnen. Dit is zelf
de ellende in de hand werken.
Ik ben een verontruste ouder
van twee (nog) niet gokkende
jongens.
Mevr. Buchmeijer
Slijkstraat 14
Vlissingen
Heeft u vragen of opmerkingen na
het lezen van iets uit de Faam/Vlis-
singer? Stuur dan uw brief naar:
Redactie Faam/VHssinger
Postbus 5017
4330 KA Middelburg
De redactie behoudt zich het recht
voor om de tekst in te korten.
Elly Seymour en Eef Habets
zitten zestien jaar in restaurant
De Ploeg en vonden liet nu tijd
om de zaak eens te modernise
ren. Vier weken zijn Seymour
en Habets zelf druk in de weer
geweest om de verbouwing te
voltooien. Seymoer: „We had
den te veel de naam alleen
maar een restaurant te zijn en
dachten dat we door de zaak
wat meer open te maken ook
overdag meer klanten konden
verwachten. Dat blijkt inder
daad zo te zijn. Doordat we nu
grote ramen aan de voorkant
hebben stappen de mensen
ook eens wat eerder binnen
voor een kopje koffie als ze aan
het winkelen zijn".
Behalve het interieur van De
Ploeg is ook de kaart van het
restaurant een beetje veran
derd. De lunchkaart is uitge
breid en er zijn meer soorten
Elly Seymour:
iets anders".
,Na zestien jaar is het wel eens tijd voor
gebak voor bij de koffie. „Net
als voorheen is het nog steeds
mogelijk om ook overdag van
de grote kaart te kunnen eten.
De lunchkaart loopt van elf uur
's moiyens tor vier uur in de
middag terwijl er ook al vanaf
twaalf uur van de dinerkaart
gegeten kan worden", legt
Seymour uit.
