Kattenoverschot in dierenasiel Drogisterij Huysman viert vijfentwintigjarig bestaan Klassieke wintermode voor brede doelgroep Fiets als 'n vorst, fiets verlicht. /zf^ Ouderwets genieten De vraag achter de vraag Conflicten op het werk Fluitconcert op Nieuwe Burg leder jaar neemt het aantal katten in Nederland toe. Dat merken ook de asiels: de kattenverblij ven raken langzamerhand overbevolkt. Afgelo pen zaterdag was er een landelijke open dag in de meeste asiels in Nederland. Zo ook in het Middelburgse asiel, waar vooral nadruk gelegd werd op het 'kattenprobleem'. Nestje Boek Vijfentwintig jaar geleden openden Marijke en Martin Huysman de deuren van hun drogisterij aan de Troelstraweg in Vlissingen. In 1979 volg de een tweede bedrijf in het winkelcentrum Papegaaienburg. Omdat de tweede winkel zo'n groot succes was heeft het echtpaar Huysman de drogist aan de Troelstraweg twee jaar later van de hand gedaan. BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN door drs. R.J.C. Schieman ARBEIDSPS YCHOLO GIE PSYCHOCONSULT Damesmode Steketee in de Lange Zelke in Vlis singen hield vorige week open huis met een aantal shows als extra trekpleister. In de zaak, die vol zat met genodigden en belangstellen den, lieten een aantal mannequins een greep uit de ruim gesorteerde collectie zien. De mode van Steketee kenmerkt zich door de veelzijdigheid in klassieke mode voor zowel oudere als jonge re dames. Breisels Een groot spektakel moet het worden. En, als het een beetje meezit, een vermelding in het wereldberoemde Guinness Book of Records. Steven Klatte van Intertoys Goudswaard in Mid delburg ziet het helemaal zitten: vijfhonderd mensen die op 17 oktober tegelijkertijd een lied je spelen op hun blokfluit. Woensdag 11 oktober 1995 DE FAAM - DE VLISSINGER 11 Corry Quist, beheerster van De belangrijkste reden voor het dierenasiel in Middelburg: „Landelijk gezien komen er steeds meer katten bij. Wat we vroeger hadden met honden, overvolle asiels in de zomerpe riode, hebben we nu met kat ten. Gelukkig is ook de vraag naar katten flink toegenomen de laatste jaren". Dat heeft vol gens haar voornamelijk te maken met de veranderingen in de samenleving. „Er zijn nu natuurlijk veel meer alleen staanden en tweeverdieners dan vroeger. Die zijn veel van huis en hebben niet genoeg tijd om een hond te verzorgen. Dan kiezen ze dus sneller voor een kat. En omdat veel men sen vinden dat een kat alleen zielig is, wat overigens nog nooit is bewezen, nemen ze dan een tweede kat erbij", ver klaart ze. Op dit moment zitten er zo'n dertig katten in het Middel burgse asiel. Voor het gros zal wel een nieuw huis gevonden worden, verwacht Corry Quist. het 'wegdoen' van een kat is onzindelijkheid. „Voor de meeste katten is onzindelijk heid een vorm van protest als ze met meerdere katten moe ten samenleven", vertelt Quist. „Als zo'n dier hier komt, zetten we het eerst alleen in een hok. Als dat werkt, weten we dus dat het dier alleen geplaatst kan worden in een huis waar geen andere katten zijn. Helpt dat niet dan probe ren we het nog met wat ver schillende kattebakvullingen". De kat die volhardt in onzinde lijkheid krijgt een spuitje. „Je moet zakelijk zijn: zo'n kat is niet te plaatsen, niemand wil een onzindelijke kat. En als 'ie hier blijft, kost dat geld. Geld dat ook gebruikt kan worden om een plaatsbare kat te huis vesten". Corry Quist met één van de katten uit het asiel in Middelburg. FOTO ANDA VAN RIET De meeste katten die in het asiel terecht komen zijn gevon den: weggelopen van huis en vervolgens verdwaald. „Zo'n kat die hier binnenkomt en waarvan we de eigenaar niet kennen, die wordt twee weken 'vastgehouden'. In deze tijd kij ken we of de eigenaar zich meldt. Zo niet, dan proberen we na deze periode om het dier te herplaatsen". Wie zijn kat (of hond) kwijt is, kan dan ook het beste gelijk contact met het asiel opnemen. „Als er iemand belt, noteren wij alle gegevens van het dier in een boek. Wanneer er dan een dier binnenkomt, checken we op die manier of er al voor gebeld is". Veel van de jonge katten die in het asiel worden opgenomen zijn afkomstig uit de buurt Stromenwijk. „Daar zijn veel katten die zo'n beetje half wild zijn. ledereen voert ze, maar ze horen nergens echt thuis. Ze worden dus ook niet gecas treerd of geënt en ieder voor jaar worden er enorm veel nestjes geboren. Als deze kit tens drie of vier maanden oud zijn, zorgen ze voor overlast en moeten ze weg. Maar als ze dan hier komen zijn ze vaak al zo verwilderd dat ze niet meer te plaatsen zijn. Dan kun je eigenlijk nog maar één ding doen en dat is ze een spuitje geven. Ook al is dat heel verve lend", verzucht Corry Quist. Wie zelf op zoek is naar een huisdier, kan in het asiel komen kijken of er iets van zijn gading bijzit. Een dier meenemen gaat ove rigens niet zomaar: „Mensen kunnen hier rondkijken. Als ze een keus gemaakt hebben kun nen ze dat dier 'reserveren'. Wij zeggen dan: ga naar huis en bedenk nog eens heel goed of je er echt helemaal achter staat. We hebben natuurlijk lie ver dat iemand gewoon zegt: 'nee, toch maar niet' als hij het dier nog niet mee naar huis heeft genomen. Dat is voor iedereen beter". Wie na de bedenktijd nog steeds interesse heeft in het dier, mag het komen halen. Ook dat gaat overigens niet zonder slag of stoot. Corry Quist: „Eerst hebben we een gesprek, waarin naar voren komt hoe de mensen wonen, wat de verzorging van het dier kost, wat er gebeurt in vakan ties enzo. Als dan alles duide lijk is krijgen de mensen het dier mee". Na een paar maanden komt dan iemand op bezoek die kijkt of beide partijen - dier en men sen - inderdaad bij elkaar pas sen. „Een dier in dit stadium terughalen kan overigens alleen door de inspectiedienst gebeuren. Dan moet je dus echt kunnen bewijzen dat het niet verzorgd of mishandeld wordt", vertelt ze. In de herfstvakantie kun nen liefhebbers van oude stoomtreinen ouderwets genieten van een tocht van Goes naar Kwadendamme. De oude SGB-stoomtrein vertrekt dagelijks om 14 uur vanaf SGB-station Goes, vlakbij het NS-sta- tion. Onderweg moet er een keer gestopt worden. paar De stoker regelt dan met een rode vlag het verkeer op de overweg. Ook bij het natuur- en speel- park in Hoedekenskerke is een halte waar passagiers kunnen uitstappen. Wie blijft zitten tot aan Oude- lande kan het rangeren van de stoomlocomotief, een nr. 3 Bison die in 1928 in België werd gebouwd, bekijken. Oude tijden herleven tussen Goes en Kwadendamme. Het drogisten-echtpaar Marijke en Martin Huysman in hun zaak. Eigenlijk jubileerde de drogis terij van Marijke en Martin Huysman al in februari, maar Een student krijgt tijdens het examen Natuurkunde de vraag voorgelegd hoe je met een barometer de hoogte van een gebouw bepaalt. Hij draagt wel vijf oplossin gen aan, waaronder hele ingenieuze: de barometer van het dak laten vallen om de duur van de val te meten, met de barometer als duimstok in het trappenhuis aan de slag gaan en, last but not least, de portier de barometer beloven in ruil voor de gewenste informatie. Toch zakt de student. Waarom? Omdat hij niet met de Enige Goede Oplossing kwam: met de barometer het drukverschil tussen boven en beneden vaststellen. De massa- aanpak die universiteiten en (hoge) scholen hanteren bij het opleiden van hun studenten, roeien op een afschuwelijke wijze de van nature aangeboren creativiteit en nieuwsgie righeid uit. Professor Kossen, buitengewoon hoogleraar in de technische farmacie in Groningen, is de oprechte mening toegedaan dat het bedrijfs leven jaarlijks miljardenschades oploopt door het geringe probleemoplossende ver mogen van academici. Men verzuimt, vaak uit pure gemakzucht, de 'vraag achter de vi<aag' te stellen, aldus Kossen. Mensen maken het zich graag gemakkelijk door pre cies te doen wat hen wordt gevraagd: een ingenieur die onder druk staat zal zich extra 'ingenieurs-achtig' gaan gedragen. Bange mensen trekken zichzelf terug op vertrouwde terreinen en mijden het nieuwe en bedrei gende. (MT april 1995) Het heeft echter geen zin steeds weer opnieuw hetzelfde wiel te moeten uitvinden, zeker als je er geen meter mee opschiet! Als je niet uit een probleem kan komen betekent dat echter niet dat het onoplosbaar is. Het betekent slechts dat de invalshoek die je han teert voor jou niet leidt tot een genoegzame oplossing van het probleem. Door er echter op een ander manier naar te kijken, door een andere hoed op te zetten, kunnen andere dan de gebruikelijke oplossingen worden gevon den. Met een barometer kun je immers meer dan alleen luchtdruk meten. Door te beschikken over meerdere brillen van waaruit we de wereld kunnen aanschou wen, wordt het ons mogelijk gemaakt pro bleemsituaties beter onder ogen te zien. En dat is nodig om de verwarring van de com plexer wordende samenleving het hoofd te bieden. De stand van de technologie maakt het inmiddels mogelijk binnen een millise conde tijd informatie te ontvangen afkomstig van de andere kant van de planeet. Afstanden vervallen hierdoor en de hande lingssnelheid neemt toe. We kunnen het niet langer af met de conventionele standaard methoden. Het wordt de hoogste tijd dat we de ogen hiervoor openen en ruimte bieden aan alternatieven. Ons onderwijssysteem moet op de helling. De nadruk moet niet komen te liggen op het afleren van alterna tieve mogelijkheden, maar juist op het gene reren ervan. Aan de kiem van het verval van creativiteit staat het massa-onderwijs zoals het vandaag de dag gedoceerd wordt op de hoge scholen. De saaie monoloog van de professor moet plaats gaan maken voor een dialoog waar ruimte wordt geboden aan discussie. Anders consumeren studenten alleen kennis. En wat heb je aan kennis als je er verder niets mee kunt doen? Het huidige onderwijs moet niet bezuinigen maar investeren. Door te investe ren in kwaliteit betaalt het (duurdere) sys teem zichzelf terug. Zo kunnen we als land sterker staan in de wereldeconomie en kun nen bedrijven optimaal profijt trekken van het aanwezig potentieel. De mens is immers niet de som van wat hij heeft, maar de totali teit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou kunnen hebben. Daar liggen de mogelijkhe den. Daar ligt de toekomst! ze hebben dit pas in het najaar met de klanten gevierd: „We hebben diverse aanbiedingen gehad om ook de klanten in het jubileum te betrekken. Die aanbiedingen duurden offi cieel maar een week maar omdat het feest is blijven ze gewoon geldig zolang de voor raad strekt", vertelt Marijke Huysman. Na een kwart eeuw heeft ze nog steeds ontzettend veel plezier in het werken in de drogist. Huysman: „Met de buurtbewoners die bij ons kopen hebben we hele goede contacten. Het heeft eigenlijk wel iets weg van een grote familie. We hebben natuurlijk ook al heel wat meegemaakt door de jaren heen. Veel jonge moeders die nu bij ons in de winkel komen kennen we nog uit de tijd dat ze zelf nog in de kinderwagen lagen. Dat schept toch wel een band". Het assortiment is in de afgelo pen jaren natuurlijk ook flink veranderd. „De hoofdmoot is natuurlijk nog steeds medicij nen, daar komen de mensen voor naar de drogist. Vroeger hadden we ook nog behang en verf enzo maar dat is er hele maal uit. We hebben zelfs nog wel eens een verf-mengmachi- ne in de zaak gehad, dat kun je je nu nauwelijks nog voorstel len", herinnert Marijke Huys man zich. Sinds een paar jaar is er in de drogist ook een postagentschap van de PTT gevestigd. Naast medicijnen en parfumerie verkoopt Huys man ook tijdschriften en rook waren. Martin Huysman is behalve in zijn drogist zo nu en dan ook nog wel eens werkzaam als touringcarchauffeur. „Eigenlijk is dat altijd een jongensdroom geweest. Vroeger speelde ik al buschauffeurtje met de stoe len uit de eetkamer. Mijn ouders vonden het echter niks dat ik chauffeur wilde worden en lieten me een beroepskeu zetest doen. Daar kwam uit dat ik beter iets in de handel kon gaan doen. Omdat drogisterij en toen in opkomst waren adviseerden ze me om dat te gaan doen. Later heb ik mijn groot rijbewijs gehaald en nu rij ik zo nu en dan voor Bizon tours, bijvoorbeeld naar de huishoudbeurs", vertelt Mar tin Huysman. Bij veel leidinggevenden bestaat er een zeke re weerzin om van conflicten te spreken. Ze zijn geneigd om alles onder de mantel der liefde te bedekken, tot het moment waarop een conflict uit de hand loopt. Dat is jammer, want als ze het conflict eerder hadden onderkend, was de kans om het op te lossen groter geweest. Conflicten op het werk zijn onvermijdelijk, zodat elke leidinggevende er geregeld mee te maken moet hebben. Een goed functionerende organisatie kenmerkt zich door de positieve wijze waarop conflic ten worden opgelost. Conflictmanagement heet dat tegenwoordig, en we zullen er ons deze week eens wat verder in verdiepen. Drs. Henk CM. Hermans De moeilijkheid met conflicten is, dat je ze niet met het blote oog kunt waarnemen. Het is vooral een gevoelszaak. Conflicten zijn namelijk puur subjectief. Ze hangen samen met onze beleving van een bepaalde situatie, of nog specifieker onze verwachtingen. Er is sprake van een conflict, als we vinden dat iemand (of in het extreme geval de organisatie) ons hindert bij de doe len die we nastreven. Bijvoorbeeld u vindt het belangrijk om zelfstandig te kunnen wer ken, en heeft het idee dat uw baas u steeds vaker en steeds meer wilt knevelen. Of u wilt uw werk efficiënt uitvoeren, en vindt dat de organisatie u tot allerlei bureaucrati sche procedures dwingt. Conflicten geven aanleiding tot spanningen: irritaties, boos heid en in enkele gevallen.... blinde woede. De spanningen kunnen dus nogal hoog oplo pen. Dit is ook weer erg afhankelijk van deze wijze waarop u over het conflict denkt. Als u denkt dat opzet in het spel is, voelt u meer boosheid dan wanneer u onwetendheid ver moedt. In geval van onwetendheid wilt u waarschijnlijk nog wel enige clementie tonen, maar in geval van opzet is dat minder het geval. Zeker niet als u denkt dat er spra ke is van opzettelijke tegenwerking om te pesten. De gedachte 'hij/zij zit me enkel te klieren om me het leven zuur te maken' zal namelijk de Neanderthaler in u wakker maken. Ze zal u aansporen om alvast het bestek te gaan slijpen. Mensen verschillen in de wijze waarop ze met conflicten omgaan. Sommige mensen geven de voorkeur aan een passieve stijl van conflicthantering. Bij dreigende conflicten geven ze snel toe, en ze doen voortdurend hun best om conflicten uit te weg te gaan. Dat lijkt voor anderen binnen de organisatie misschien gemakkelijk, maar dit is enkel korte termijn denken. Op de lange termijn raken de arbeidsverhoudingen namelijk hevig ontwricht, en als het conflict aan het daglicht komt (bijvoorbeeld na een ziekmel ding) is het vaak niet meer oplosbaar. „Had dan eerder aan de bel getrokken", is de ver zuchting van de leidinggevende, die daar mee zijn eigen verantwoordelijkheid in de ontstane situatie vergeet. Had hij zelf zijn relatie met de betreffende medewerkende beter in het oog gehouden, en was hij min der gericht op korte termijn doelen, dan was het mogelijk nooit zover gekomen. Andere mensen hebben een overwegend actieve manier van conflictoplossing. Ze stoppen hun conflicten niet weg, maar uiten ze en zoeken naar oplossingen. Natuurlijk zijn er ook mensen die in hun activiteit door schieten; ze proberen bepaalde oplossingen te forceren. In conflictsituaties zoeken ze naar allerlei mogelijkheden om anderen hün doe len op te leggen. Er is geen sprake van onderhandeling, maar van eenrichtingsver keer. „Ik wil mijn werk om mijn manier doen, en daarom móet het ook zo". Of „Ik heb bepaalde verwachtingen van mijn werk, en deze móeten uitkomen". Het zijn dwingers, die in hun overactiviteit te weinig respect tonen voor de ander en niet willen samen werken. Het is natuurlijk de kunst om een middenweg te vinden: een beetje geven en een beetje nemen. Als u op het werk effectief omgaat met conflicten, zal dit de samenwerking bevorderen. Zeker als u zoekt naar oplossingen waarbij zowel u als de ander wint. Lukt dit niet, dan is misschien een 'voorlopig onbeslist' de best haalbare oplossing. bers, een synthetisch vezel met ademende eigenschap pen. Eén van de modellen die vorige week geshowd werden bij Damesmode Steketee. Ladyspeaker Wil van Son introduceerde de herfstmode als 'een beeld in veel verschil lende kleuren'. Zij sprak de hoop uit dat mode van nu ein delijk niet meer één kleur laat dicteren, maar de keus van de draagster respecteert. De klei ne show bevestigde haar stel ling. Als eerste kwam de kleur rood aan bod. Geen signaal- rood maar een warme herfst- gloed verwerkt in dessins met grijs en oud rose. Naast rood ook veel schakeringen bruin en groen. Voor de wat oudere dames toonden de modellen japonnen die lijken op een tweedelig pak maar toch als één stuk gedragen worden. Soepele stoffen voor blouses en rokken. Plooien die breed zijn en pas vanaf de heup inge zet zijn voor een slankmakend effect. Mode die door de een voudige snit goed valt. Door wat extra detailverwerking krijgt de eenvoudige belijning FOTO: ANDA VAN RIET. raffinement. Dit laatste was met name te zien in de dames kostuums in zwart waarvan de mouwen van de blazers rijke lijk voorzien waren van appli caties. Stoffen in de klassieke lijn zijn vooral van een natuurlijk garen als wol, viscose, zijde en mohair. Daarnaast microfi- Ruimschoots aanwezig waren de vele breisels. Variërend van soepele jersey pakken bestaande uit sluike rokken en ruimvallende jumpers tot grof gebreide vesten voor een sportiever beeld. Een opval lend kledingstuk was een camel kleurig complét bestaande uit lange gebreide jurk met korte bolero afgezet met een gehaakte schulprand. En bij Steketee natuurlijk ook de nieuwe ladylook in de vorm van korte pittige mantelpakjes. Korte rokjes en een kraag van imitatiebont. De rok kent deze winter vele varianten: superkort, net boven de knie, op de knie, net onder de knie en enkellang. Voor elke leeftijd en ieder soort benen een passende lengte. De sportieve lijn werd verte genwoordigd door broeken met rechte pijpen in babyroy of stretchmateriaal. Blouses in jeansstijl met grappige bor duursels. Bodywarmers en lak- jasen of doorgestikte coats met metallic glans. Als laatste item showden de mannequins cocktail- en avondkleding in zwart en bruin plissé. Rijkelijk voorzien van glanseffecten door lovertjes en gouddraad. „Ik doe dit niet omdat ik muzi kaal ben", grapt Klatte. „Het was gewoon een ideetje van me om de herfstweek in de Nieuwe Burg nog wat aantrek kelijker te maken, ledereen heeft wel een oude blokfluit in de kast liggen. Hartstikke leuk toch?" Om een vermelding te kunnen krijgen in het Guinness Book of Records moeten vijfhon derd mensen minimaal vijf minuten hetzelfde nummer tegelijkertijd uitvoeren. Geen geringe opgave. „Ach, die ver melding is niet het belangrijk ste", volgens Klatte. „Het gaat erom dat er weer eens iets gebeurt. Dat je 's morgens wakker wordt en bij jezelf denkt: wat doe ik in de herfst vakantie op dinsdag? Dan ga ik een lekker stukje muziek maken". Het is de bedoeling dat alle blokfluiten - met bespelers - zich verzamelen op de Nieuwe Burg. Vervolgens is de grootte van de groep bepalend of het fluitconcert op de Markt of op de Nieuwe Burg zelf wordt gegeven. Annemarie de Beer, docente aan de Muziekschool, zal samen met wat collega's en de deelnemers oefenen en ver volgens leiding geven aan het grote orkest van blokfluitisten Wie mee wil doen, kan bij Intertoys de bladmuziek opha len en thuis vast oefenen. Tijdens de herfstweek is er iedere dag iets te doen op de Nieuwe Burg: zo houdt Focus Optiek bijvoorbeeld een sterre- kijkersdag op 14 oktober, ter wijl aan de overkant bij Bijle- veld een modeshow aan de gang is. Op maandag 16 okto ber is het koopjesdag: een soort mini-braderie. fietsjers/b)ond enfb

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1995 | | pagina 11