Kattenoverschot in dierenasiel
Drogisterij Huysman viert
vijfentwintigjarig bestaan
Klassieke wintermode
voor brede doelgroep
Fiets als 'n vorst,
fiets verlicht.
/zf^
Ouderwets genieten
De vraag achter de vraag
Conflicten op het werk
Fluitconcert op Nieuwe Burg
leder jaar neemt het aantal katten in Nederland
toe. Dat merken ook de asiels: de kattenverblij
ven raken langzamerhand overbevolkt. Afgelo
pen zaterdag was er een landelijke open dag in
de meeste asiels in Nederland. Zo ook in het
Middelburgse asiel, waar vooral nadruk gelegd
werd op het 'kattenprobleem'.
Nestje
Boek
Vijfentwintig jaar geleden openden Marijke en
Martin Huysman de deuren van hun drogisterij
aan de Troelstraweg in Vlissingen. In 1979 volg
de een tweede bedrijf in het winkelcentrum
Papegaaienburg. Omdat de tweede winkel zo'n
groot succes was heeft het echtpaar Huysman
de drogist aan de Troelstraweg twee jaar later
van de hand gedaan.
BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN
door drs. R.J.C. Schieman
ARBEIDSPS YCHOLO GIE
PSYCHOCONSULT
Damesmode Steketee in de Lange Zelke in Vlis
singen hield vorige week open huis met een
aantal shows als extra trekpleister. In de zaak,
die vol zat met genodigden en belangstellen
den, lieten een aantal mannequins een greep uit
de ruim gesorteerde collectie zien. De mode van
Steketee kenmerkt zich door de veelzijdigheid
in klassieke mode voor zowel oudere als jonge
re dames.
Breisels
Een groot spektakel moet het worden. En, als
het een beetje meezit, een vermelding in het
wereldberoemde Guinness Book of Records.
Steven Klatte van Intertoys Goudswaard in Mid
delburg ziet het helemaal zitten: vijfhonderd
mensen die op 17 oktober tegelijkertijd een lied
je spelen op hun blokfluit.
Woensdag 11 oktober 1995
DE FAAM - DE VLISSINGER
11
Corry Quist, beheerster van De belangrijkste reden voor
het dierenasiel in Middelburg:
„Landelijk gezien komen er
steeds meer katten bij. Wat we
vroeger hadden met honden,
overvolle asiels in de zomerpe
riode, hebben we nu met kat
ten. Gelukkig is ook de vraag
naar katten flink toegenomen
de laatste jaren". Dat heeft vol
gens haar voornamelijk te
maken met de veranderingen
in de samenleving. „Er zijn nu
natuurlijk veel meer alleen
staanden en tweeverdieners
dan vroeger. Die zijn veel van
huis en hebben niet genoeg
tijd om een hond te verzorgen.
Dan kiezen ze dus sneller voor
een kat. En omdat veel men
sen vinden dat een kat alleen
zielig is, wat overigens nog
nooit is bewezen, nemen ze
dan een tweede kat erbij", ver
klaart ze.
Op dit moment zitten er zo'n
dertig katten in het Middel
burgse asiel. Voor het gros zal
wel een nieuw huis gevonden
worden, verwacht Corry Quist.
het 'wegdoen' van een kat is
onzindelijkheid. „Voor de
meeste katten is onzindelijk
heid een vorm van protest als
ze met meerdere katten moe
ten samenleven", vertelt
Quist. „Als zo'n dier hier komt,
zetten we het eerst alleen in
een hok. Als dat werkt, weten
we dus dat het dier alleen
geplaatst kan worden in een
huis waar geen andere katten
zijn. Helpt dat niet dan probe
ren we het nog met wat ver
schillende kattebakvullingen".
De kat die volhardt in onzinde
lijkheid krijgt een spuitje. „Je
moet zakelijk zijn: zo'n kat is
niet te plaatsen, niemand wil
een onzindelijke kat. En als 'ie
hier blijft, kost dat geld. Geld
dat ook gebruikt kan worden
om een plaatsbare kat te huis
vesten".
Corry Quist met één van de katten uit het asiel in Middelburg. FOTO ANDA VAN RIET
De meeste katten die in het
asiel terecht komen zijn gevon
den: weggelopen van huis en
vervolgens verdwaald. „Zo'n
kat die hier binnenkomt en
waarvan we de eigenaar niet
kennen, die wordt twee weken
'vastgehouden'. In deze tijd kij
ken we of de eigenaar zich
meldt. Zo niet, dan proberen
we na deze periode om het
dier te herplaatsen". Wie zijn
kat (of hond) kwijt is, kan dan
ook het beste gelijk contact
met het asiel opnemen. „Als er
iemand belt, noteren wij alle
gegevens van het dier in een
boek. Wanneer er dan een dier
binnenkomt, checken we op
die manier of er al voor gebeld
is".
Veel van de jonge katten die in
het asiel worden opgenomen
zijn afkomstig uit de buurt
Stromenwijk. „Daar zijn veel
katten die zo'n beetje half wild
zijn. ledereen voert ze, maar ze
horen nergens echt thuis. Ze
worden dus ook niet gecas
treerd of geënt en ieder voor
jaar worden er enorm veel
nestjes geboren. Als deze kit
tens drie of vier maanden oud
zijn, zorgen ze voor overlast en
moeten ze weg. Maar als ze
dan hier komen zijn ze vaak al
zo verwilderd dat ze niet meer
te plaatsen zijn. Dan kun je
eigenlijk nog maar één ding
doen en dat is ze een spuitje
geven. Ook al is dat heel verve
lend", verzucht Corry Quist.
Wie zelf op zoek is naar een
huisdier, kan in het asiel
komen kijken of er iets van zijn
gading bijzit.
Een dier meenemen gaat ove
rigens niet zomaar: „Mensen
kunnen hier rondkijken. Als ze
een keus gemaakt hebben kun
nen ze dat dier 'reserveren'.
Wij zeggen dan: ga naar huis
en bedenk nog eens heel goed
of je er echt helemaal achter
staat. We hebben natuurlijk lie
ver dat iemand gewoon zegt:
'nee, toch maar niet' als hij het
dier nog niet mee naar huis
heeft genomen. Dat is voor
iedereen beter".
Wie na de bedenktijd nog
steeds interesse heeft in het
dier, mag het komen halen.
Ook dat gaat overigens niet
zonder slag of stoot. Corry
Quist: „Eerst hebben we een
gesprek, waarin naar voren
komt hoe de mensen wonen,
wat de verzorging van het dier
kost, wat er gebeurt in vakan
ties enzo. Als dan alles duide
lijk is krijgen de mensen het
dier mee".
Na een paar maanden komt
dan iemand op bezoek die kijkt
of beide partijen - dier en men
sen - inderdaad bij elkaar pas
sen. „Een dier in dit stadium
terughalen kan overigens
alleen door de inspectiedienst
gebeuren. Dan moet je dus
echt kunnen bewijzen dat het
niet verzorgd of mishandeld
wordt", vertelt ze.
In de herfstvakantie kun
nen liefhebbers van oude
stoomtreinen ouderwets
genieten van een tocht van
Goes naar Kwadendamme.
De oude SGB-stoomtrein
vertrekt dagelijks om 14
uur vanaf SGB-station
Goes, vlakbij het NS-sta-
tion.
Onderweg moet er een
keer gestopt worden.
paar
De stoker regelt dan met een
rode vlag het verkeer op de
overweg.
Ook bij het natuur- en speel-
park in Hoedekenskerke is een
halte waar passagiers kunnen
uitstappen.
Wie blijft zitten tot aan Oude-
lande kan het rangeren van de
stoomlocomotief, een nr. 3
Bison die in 1928 in België
werd gebouwd, bekijken.
Oude tijden herleven tussen Goes en Kwadendamme.
Het drogisten-echtpaar Marijke en Martin Huysman in hun zaak.
Eigenlijk jubileerde de drogis
terij van Marijke en Martin
Huysman al in februari, maar
Een student krijgt tijdens het examen
Natuurkunde de vraag voorgelegd hoe je
met een barometer de hoogte van een
gebouw bepaalt. Hij draagt wel vijf oplossin
gen aan, waaronder hele ingenieuze: de
barometer van het dak laten vallen om de
duur van de val te meten, met de barometer
als duimstok in het trappenhuis aan de slag
gaan en, last but not least, de portier de
barometer beloven in ruil voor de gewenste
informatie.
Toch zakt de student. Waarom? Omdat hij
niet met de Enige Goede Oplossing kwam:
met de barometer het drukverschil tussen
boven en beneden vaststellen. De massa-
aanpak die universiteiten en (hoge) scholen
hanteren bij het opleiden van hun studenten,
roeien op een afschuwelijke wijze de van
nature aangeboren creativiteit en nieuwsgie
righeid uit.
Professor Kossen, buitengewoon hoogleraar
in de technische farmacie in Groningen, is de
oprechte mening toegedaan dat het bedrijfs
leven jaarlijks miljardenschades oploopt
door het geringe probleemoplossende ver
mogen van academici. Men verzuimt, vaak
uit pure gemakzucht, de 'vraag achter de
vi<aag' te stellen, aldus Kossen. Mensen
maken het zich graag gemakkelijk door pre
cies te doen wat hen wordt gevraagd: een
ingenieur die onder druk staat zal zich extra
'ingenieurs-achtig' gaan gedragen. Bange
mensen trekken zichzelf terug op vertrouwde
terreinen en mijden het nieuwe en bedrei
gende. (MT april 1995)
Het heeft echter geen zin steeds weer
opnieuw hetzelfde wiel te moeten uitvinden,
zeker als je er geen meter mee opschiet! Als
je niet uit een probleem kan komen betekent
dat echter niet dat het onoplosbaar is. Het
betekent slechts dat de invalshoek die je han
teert voor jou niet leidt tot een genoegzame
oplossing van het probleem. Door er echter
op een ander manier naar te kijken, door een
andere hoed op te zetten, kunnen andere dan
de gebruikelijke oplossingen worden gevon
den. Met een barometer kun je immers meer
dan alleen luchtdruk meten.
Door te beschikken over meerdere brillen
van waaruit we de wereld kunnen aanschou
wen, wordt het ons mogelijk gemaakt pro
bleemsituaties beter onder ogen te zien. En
dat is nodig om de verwarring van de com
plexer wordende samenleving het hoofd te
bieden. De stand van de technologie maakt
het inmiddels mogelijk binnen een millise
conde tijd informatie te ontvangen afkomstig
van de andere kant van de planeet.
Afstanden vervallen hierdoor en de hande
lingssnelheid neemt toe. We kunnen het niet
langer af met de conventionele standaard
methoden. Het wordt de hoogste tijd dat we
de ogen hiervoor openen en ruimte bieden
aan alternatieven. Ons onderwijssysteem
moet op de helling. De nadruk moet niet
komen te liggen op het afleren van alterna
tieve mogelijkheden, maar juist op het gene
reren ervan.
Aan de kiem van het verval van creativiteit
staat het massa-onderwijs zoals het vandaag
de dag gedoceerd wordt op de hoge scholen.
De saaie monoloog van de professor moet
plaats gaan maken voor een dialoog waar
ruimte wordt geboden aan discussie. Anders
consumeren studenten alleen kennis. En wat
heb je aan kennis als je er verder niets mee
kunt doen? Het huidige onderwijs moet niet
bezuinigen maar investeren. Door te investe
ren in kwaliteit betaalt het (duurdere) sys
teem zichzelf terug. Zo kunnen we als land
sterker staan in de wereldeconomie en kun
nen bedrijven optimaal profijt trekken van
het aanwezig potentieel. De mens is immers
niet de som van wat hij heeft, maar de totali
teit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou
kunnen hebben. Daar liggen de mogelijkhe
den. Daar ligt de toekomst!
ze hebben dit pas in het najaar
met de klanten gevierd: „We
hebben diverse aanbiedingen
gehad om ook de klanten in
het jubileum te betrekken. Die
aanbiedingen duurden offi
cieel maar een week maar
omdat het feest is blijven ze
gewoon geldig zolang de voor
raad strekt", vertelt Marijke
Huysman. Na een kwart eeuw
heeft ze nog steeds ontzettend
veel plezier in het werken in de
drogist. Huysman: „Met de
buurtbewoners die bij ons
kopen hebben we hele goede
contacten. Het heeft eigenlijk
wel iets weg van een grote
familie. We hebben natuurlijk
ook al heel wat meegemaakt
door de jaren heen. Veel jonge
moeders die nu bij ons in de
winkel komen kennen we nog
uit de tijd dat ze zelf nog in de
kinderwagen lagen. Dat schept
toch wel een band".
Het assortiment is in de afgelo
pen jaren natuurlijk ook flink
veranderd. „De hoofdmoot is
natuurlijk nog steeds medicij
nen, daar komen de mensen
voor naar de drogist. Vroeger
hadden we ook nog behang en
verf enzo maar dat is er hele
maal uit. We hebben zelfs nog
wel eens een verf-mengmachi-
ne in de zaak gehad, dat kun je
je nu nauwelijks nog voorstel
len", herinnert Marijke Huys
man zich. Sinds een paar jaar
is er in de drogist ook een
postagentschap van de PTT
gevestigd. Naast medicijnen
en parfumerie verkoopt Huys
man ook tijdschriften en rook
waren.
Martin Huysman is behalve in
zijn drogist zo nu en dan ook
nog wel eens werkzaam als
touringcarchauffeur. „Eigenlijk
is dat altijd een jongensdroom
geweest. Vroeger speelde ik al
buschauffeurtje met de stoe
len uit de eetkamer. Mijn
ouders vonden het echter niks
dat ik chauffeur wilde worden
en lieten me een beroepskeu
zetest doen. Daar kwam uit dat
ik beter iets in de handel kon
gaan doen. Omdat drogisterij
en toen in opkomst waren
adviseerden ze me om dat te
gaan doen. Later heb ik mijn
groot rijbewijs gehaald en nu
rij ik zo nu en dan voor Bizon
tours, bijvoorbeeld naar de
huishoudbeurs", vertelt Mar
tin Huysman.
Bij veel leidinggevenden bestaat er een zeke
re weerzin om van conflicten te spreken. Ze
zijn geneigd om alles onder de mantel der
liefde te bedekken, tot het moment waarop
een conflict uit de hand loopt. Dat is jammer,
want als ze het conflict eerder hadden
onderkend, was de kans om het op te lossen
groter geweest. Conflicten op het werk zijn
onvermijdelijk, zodat elke leidinggevende er
geregeld mee te maken moet hebben. Een
goed functionerende organisatie kenmerkt
zich door de positieve wijze waarop conflic
ten worden opgelost. Conflictmanagement
heet dat tegenwoordig, en we zullen er ons
deze week eens wat verder in verdiepen.
Drs. Henk CM. Hermans
De moeilijkheid met conflicten is, dat je ze
niet met het blote oog kunt waarnemen. Het
is vooral een gevoelszaak.
Conflicten zijn namelijk puur subjectief. Ze
hangen samen met onze beleving van een
bepaalde situatie, of nog specifieker onze
verwachtingen. Er is sprake van een conflict,
als we vinden dat iemand (of in het extreme
geval de organisatie) ons hindert bij de doe
len die we nastreven. Bijvoorbeeld u vindt
het belangrijk om zelfstandig te kunnen wer
ken, en heeft het idee dat uw baas u steeds
vaker en steeds meer wilt knevelen.
Of u wilt uw werk efficiënt uitvoeren, en vindt
dat de organisatie u tot allerlei bureaucrati
sche procedures dwingt. Conflicten geven
aanleiding tot spanningen: irritaties, boos
heid en in enkele gevallen.... blinde woede.
De spanningen kunnen dus nogal hoog oplo
pen. Dit is ook weer erg afhankelijk van deze
wijze waarop u over het conflict denkt. Als u
denkt dat opzet in het spel is, voelt u meer
boosheid dan wanneer u onwetendheid ver
moedt. In geval van onwetendheid wilt u
waarschijnlijk nog wel enige clementie
tonen, maar in geval van opzet is dat minder
het geval. Zeker niet als u denkt dat er spra
ke is van opzettelijke tegenwerking om te
pesten. De gedachte 'hij/zij zit me enkel te
klieren om me het leven zuur te maken' zal
namelijk de Neanderthaler in u wakker
maken. Ze zal u aansporen om alvast het
bestek te gaan slijpen.
Mensen verschillen in de wijze waarop ze
met conflicten omgaan. Sommige mensen
geven de voorkeur aan een passieve stijl van
conflicthantering. Bij dreigende conflicten
geven ze snel toe, en ze doen voortdurend
hun best om conflicten uit te weg te gaan.
Dat lijkt voor anderen binnen de organisatie
misschien gemakkelijk, maar dit is enkel
korte termijn denken. Op de lange termijn
raken de arbeidsverhoudingen namelijk
hevig ontwricht, en als het conflict aan het
daglicht komt (bijvoorbeeld na een ziekmel
ding) is het vaak niet meer oplosbaar. „Had
dan eerder aan de bel getrokken", is de ver
zuchting van de leidinggevende, die daar
mee zijn eigen verantwoordelijkheid in de
ontstane situatie vergeet. Had hij zelf zijn
relatie met de betreffende medewerkende
beter in het oog gehouden, en was hij min
der gericht op korte termijn doelen, dan was
het mogelijk nooit zover gekomen.
Andere mensen hebben een overwegend
actieve manier van conflictoplossing. Ze
stoppen hun conflicten niet weg, maar uiten
ze en zoeken naar oplossingen. Natuurlijk
zijn er ook mensen die in hun activiteit door
schieten; ze proberen bepaalde oplossingen
te forceren. In conflictsituaties zoeken ze naar
allerlei mogelijkheden om anderen hün doe
len op te leggen. Er is geen sprake van
onderhandeling, maar van eenrichtingsver
keer. „Ik wil mijn werk om mijn manier doen,
en daarom móet het ook zo". Of „Ik heb
bepaalde verwachtingen van mijn werk, en
deze móeten uitkomen". Het zijn dwingers,
die in hun overactiviteit te weinig respect
tonen voor de ander en niet willen samen
werken.
Het is natuurlijk de kunst om een middenweg
te vinden: een beetje geven en een beetje
nemen. Als u op het werk effectief omgaat
met conflicten, zal dit de samenwerking
bevorderen.
Zeker als u zoekt naar oplossingen waarbij
zowel u als de ander wint. Lukt dit niet, dan is
misschien een 'voorlopig onbeslist' de best
haalbare oplossing.
bers, een synthetisch vezel
met ademende eigenschap
pen.
Eén van de modellen die vorige week geshowd werden
bij Damesmode Steketee.
Ladyspeaker Wil van Son
introduceerde de herfstmode
als 'een beeld in veel verschil
lende kleuren'. Zij sprak de
hoop uit dat mode van nu ein
delijk niet meer één kleur laat
dicteren, maar de keus van de
draagster respecteert. De klei
ne show bevestigde haar stel
ling. Als eerste kwam de kleur
rood aan bod. Geen signaal-
rood maar een warme herfst-
gloed verwerkt in dessins met
grijs en oud rose. Naast rood
ook veel schakeringen bruin
en groen. Voor de wat oudere
dames toonden de modellen
japonnen die lijken op een
tweedelig pak maar toch als
één stuk gedragen worden.
Soepele stoffen voor blouses
en rokken. Plooien die breed
zijn en pas vanaf de heup inge
zet zijn voor een slankmakend
effect. Mode die door de een
voudige snit goed valt. Door
wat extra detailverwerking
krijgt de eenvoudige belijning
FOTO: ANDA VAN RIET.
raffinement. Dit laatste was
met name te zien in de dames
kostuums in zwart waarvan de
mouwen van de blazers rijke
lijk voorzien waren van appli
caties.
Stoffen in de klassieke lijn zijn
vooral van een natuurlijk
garen als wol, viscose, zijde en
mohair. Daarnaast microfi-
Ruimschoots aanwezig waren
de vele breisels. Variërend van
soepele jersey pakken
bestaande uit sluike rokken en
ruimvallende jumpers tot grof
gebreide vesten voor een
sportiever beeld. Een opval
lend kledingstuk was een
camel kleurig complét
bestaande uit lange gebreide
jurk met korte bolero afgezet
met een gehaakte schulprand.
En bij Steketee natuurlijk ook
de nieuwe ladylook in de vorm
van korte pittige mantelpakjes.
Korte rokjes en een kraag van
imitatiebont.
De rok kent deze winter vele
varianten: superkort, net
boven de knie, op de knie, net
onder de knie en enkellang.
Voor elke leeftijd en ieder
soort benen een passende
lengte.
De sportieve lijn werd verte
genwoordigd door broeken
met rechte pijpen in babyroy
of stretchmateriaal. Blouses in
jeansstijl met grappige bor
duursels. Bodywarmers en lak-
jasen of doorgestikte coats
met metallic glans.
Als laatste item showden de
mannequins cocktail- en
avondkleding in zwart en bruin
plissé. Rijkelijk voorzien van
glanseffecten door lovertjes en
gouddraad.
„Ik doe dit niet omdat ik muzi
kaal ben", grapt Klatte. „Het
was gewoon een ideetje van
me om de herfstweek in de
Nieuwe Burg nog wat aantrek
kelijker te maken, ledereen
heeft wel een oude blokfluit in
de kast liggen. Hartstikke leuk
toch?"
Om een vermelding te kunnen
krijgen in het Guinness Book
of Records moeten vijfhon
derd mensen minimaal vijf
minuten hetzelfde nummer
tegelijkertijd uitvoeren. Geen
geringe opgave. „Ach, die ver
melding is niet het belangrijk
ste", volgens Klatte. „Het gaat
erom dat er weer eens iets
gebeurt. Dat je 's morgens
wakker wordt en bij jezelf
denkt: wat doe ik in de herfst
vakantie op dinsdag? Dan ga ik
een lekker stukje muziek
maken".
Het is de bedoeling dat alle
blokfluiten - met bespelers -
zich verzamelen op de Nieuwe
Burg. Vervolgens is de grootte
van de groep bepalend of het
fluitconcert op de Markt of op
de Nieuwe Burg zelf wordt
gegeven.
Annemarie de Beer, docente
aan de Muziekschool, zal
samen met wat collega's en de
deelnemers oefenen en ver
volgens leiding geven aan het
grote orkest van blokfluitisten
Wie mee wil doen, kan bij
Intertoys de bladmuziek opha
len en thuis vast oefenen.
Tijdens de herfstweek is er
iedere dag iets te doen op de
Nieuwe Burg: zo houdt Focus
Optiek bijvoorbeeld een sterre-
kijkersdag op 14 oktober, ter
wijl aan de overkant bij Bijle-
veld een modeshow aan de
gang is. Op maandag 16 okto
ber is het koopjesdag: een
soort mini-braderie.
fietsjers/b)ond enfb