iét Q?
M
lakeÈart
...als Zeeuwse geen randstad-mentaliteit.
NIEUW: KOPEREN KETEL
Na jaren
in het vak
nu een
eigen
bedrijf
Vlissingse modezaken
showden in 'Open Hof'
Galerie Het Dok opent
met Nelleke Montfoort
Autorijschool
Le Collectionneur verkoopt
alles wat in huis is
voor basketbal
't Finse Winkeltje toonde
kleurrijke lentemode
'Sonnevanck' terug
van weggeweest
EMMY 'MISS DYNAMITE' BUIJS
REGIO MANAGER RANDON
DE FAAM
Jong kuiken
Vrouw onder
mannen
Randstad
ACTIE T-SHIRT
VOOR ELKE 25E
KORFBALLER
Woensdag 25 maart 1987
ij: Het dreigde héél even mis te gaan. maar Randon kwam, zag
de levensvatbaarheid en nam Buijs Bewaking onder zijn
vleugels. Van wanbeleid bij de onderneming met zo'n 25
x werknemers was geen sprake. De piepjonge manager had
v haar best gedaan. Emmy Buijs schaamt zich niet voor het
faillissement dat werd uitgesproken over haar bewakingson-
derneming. "Daardoor kon ik de zaak redden en de ar-
x beidsplaatsen veilig stellen", antwoordt ze met een flair die
x zeker weten vermoedt. Buijs Bewaking werd per 1 februari
x Randon Beveiliging b.v. Een naam waaraan de Zeeuwen
nog even moeten wennen.
X De entree bij het nieuwe filiaal
X van Randon verraadt het verle-
x den. De naam Buijs Bewaking
x is nog niet helemaal uitgewist.
Op de auto's van de bewakers
is de naam wel al voor een
groot deel gewijzigd. Emmy
Buijs wacht voor haar gesprek,
x maar schrijft eerst nog een
x boodschap op de haperende ty-
X pemachine. Ze ondertekent met
'Miss Dynamite', een naam die
sommigen haar toekenden na-
dat ze kennis hadden gemaakt
x met haar zachte maar daarom
x niet minder explosieve karak-
X ter. Ze is een van de jongste
x managers van Nederland, die
toegeeft dat ze nog school moet
x gaan. Maar doen doet leren en
X de flair van 'baas' heeft ze al
aardig onder de knie. Hoewel:
X de administrateur dringt er bij
•:j het weggaan op aan maar niet
x te lang weg te blijven. "Het is
druk Emmy", waarschuwt hij.
Op 28 februari 1984 kwam Em-
X; my Buijs noodgedwongen aan
het roer van Buijs Bewaking.
I Ze was nog maar net 21. Haar
Wvacler was ziek en de oudere
broer had geen zin om zijn
baan op te geven voor het jach
tige leven van directeur van een
groeiend bedrijf. Emmy wilde
wel. Ze had weliswaar weinig
ervaring - een paar jaar ver
koopster bij het Trefcentcr -
maar vader - "Met wie ik een
prima band had" - beloofde te
helpen waar het kon en waar
mogelijk. Daartegenover stond
dat ze eigenlijk met het bewa
kingsbedrijf opgroeide."Ik was
nog maar vier toen mijn vader
ermee begon op zijn fietsje met
een bouvier". Bovendien stelde
ze aan pa alsmaar vragen over
het reilen en zeilen van de on
derneming. "Ik wist er daar
door het een en ander vanaf".
Toch was het begin moeilijk,
vertelt ze in een koffieshop aan
de Vlissingse boulevard waar
saté en een zelfgemaakte loem
pia als lunch wordt geser
veerd."Je komt als 21-jarige
binnen en staat meteen boven
mensen die al zo'n tien jaar in
het vak zaten. Dat gaf proble
men zeker toen mijn vader was
overleden. Maar het is ook niet
niks om als jong kuiken de baas
te moeten spelen. Ouderen wil
den in het begin de klachten en
problemen niet met mij bespre
ken. Een vergadering met het
personeel bracht ook al geen
uitkomst. Toen heb ik drie
maanden later weer een perso
neelsvergadering bijeen geroe
pen en duidelijk gemaakt dat ik
de baas was. Ik beloofde dat ik
op dezelfde voet het bedrijf zou
leiden zoals mijn vader dat al
tijd had gedaan. En ik heb toen
gesteld: je moet het maar met
mij doen. En als je dat niet be
valt, dan ga je maar weg. Ik
ben daarna ook strenger gaan
optreden. Als iemand bijvoor
beeld weigerde over te werken
omdat een collega ziek was,
dan stelde ik dat gewoon ver
plicht".
Maar nu gaat alles goed, stelt
ze tevreden vast. "Dat komt
natuurlijk ook omdat er nu
meer mensen werken die ik zelf
heb aangenomen. En de men
sen staan altijd voor me klaar.
Maar ik probeer zelf ook alles
voor ze te doen. Althans, zo ver
als in mijn macht ligt. In tegen
stelling tot de beginperiode blij
ven de mensen nu bij ons wer
ken. Toen ik er net was leek het
wel een duiventil".
Praten met een jonge vrouwe
lijke manager. We komen ei
genlijk vanzelf op de vraag hoe
het is om als vrouw aan het
hoofd van een bedrijf te staan
waar de mannelijkheid -met
grote gevaarlijk uitziende
honden- er duimendik bovenop
ligt. Hoewel ze er voor open
staat als vrouwen solliciteren,
denkt ze dat het werk eigenlijk
alleen maar gedaan kan worden
door mannen. Ze wijst naar de
agressie op campings en op het
strand, die in de hand moeten
worden gehouden. En soms
moet een vandaal worden over
geleverd aan de politie. "Zaken
waar ik als vrouw niet graag bij
zou willen zijn". Toch blijft ze
het beroep van bewaker open
houden voor vrouwen. Maar
dan met genoemde kantteke
ningen. En zijzelf: "Och. Ik
ben er opgegroeid".
Emmy Buijs weet zeker dat
haar bedrijf in het verleden een
goede naam heeft opgebouwd.
"Toen we door Randon Bevei
liging werden overgenomen
konden onze klanten de banden
met ons breken. Niemand heeft
dat gedaan. Kennelijk hebben
ze vertrouwen in ons. En dank
zij Randon kunnen we verder
uitbouwen. We gaan nu ook
meer de boer op, onder meer in
Zeeuwsch-Vlaanderen. En de
*Emmy Buijs
samenwerking met andere filia
len van Randon, zoals in Den
Haag krijgt ook inhoud. Alles
wat tussen ons inzit pakken we
aan. Wat betreft de marktuit-
breiding ga ik zelf de boer op.
Ik volg nu cursussen daarvoor-
en leer veel van collega's bin
nen Randon. Nee. Ik kan niet
anders zeggen dan dat de men-
Toch moet Emmy Buijs als
regio-manager van de Zeeuwse
Randon-vestiging het een en
ander veranderen. "Ik hoef me
als Zeeuwse uiteraard geen ech
te randstad-mentaliteitaan te
kweken, maar ik moet wel leren
om als zodanig te denken. En
ik moet eerlijk zeggen: dat kost
nogal wat moeite. Maar zoals
gezegd: Randon heeft me na
het faillissement prima opge
vangen. Ook nu weer stellen ze
alle vertrouwen in mij. Ik heb
namelijk een contract voor drie
jaar....".
•sen van Randon me prima heb
ben opgevangen".
"Een goede hap op een andere
manier klaargemaakt, zo zou je
de gerechten op de kaart onder
één noemer kunnen brengen",
zegt Barbara Voogt (32) van het
nieuwe restaurant Koperen Ketel
aan het Plein 1940 in Middelburg.
Samen met Rob van der Hout
(40) openden zij vorige week vrij
dag het restaurant. Beiden zitten
al jaren in het vak. maar waagden
nu voor het eerst om een eigen be
drijfje te beginnen.
'Op een andere manier?' Ja, op
een Belgisch-Franse manier. Op
de kaart wordt dat gauw duide
lijk: vele Belgische namen van
plaatsen en streken en gerechten
die met bier zijn bereid. "We ser
veren er ook graag een biertje
bij",zegt Bob van der Hout,
"maar ik denk dat alleen de echte
liefhebbers dat aandurven, geluk
kig past een wijntje er ook goed
bij".
Bob en Barbara zijn vanuit Twen
te in Middelburg terecht gekomen
met het idee dat de stad in het zo
merseizoen nog wel een restau
rant kan gebruiken. Barbara
Voogt: "We zitten op een goede
plek. Nu de gemeente er alles aan
doet om dit plein aantrekkelijker
voor het publiek te maken, met
het nieuwe beeld en zo, zullen de
mensen die vanaf de Lange Viele
naar de Markt gaan, even onze
kant opkijken". En dan steekt
daar de neonreclame van de Ko
peren Ketel fel af. Je onderschei
den van de andere restaurants,
daar gaat het natuurlijk om. Niet
alleen door een neonreclame
maar ook door het interieur. Dat
ziet er fris en licht uit. Een grote
spiegel doet vermoeden dat het
restaurant nog groter is dan in
werkelijkheid en het holle geluid
maakt er een 'zaal' van. "Ja maar
dat geluid verandert als er meel
mensen zijn, elk leeg huis klinkt
hol", zegt Bob van der Hout op
de dag voor de opening toen leve
ranciers de deur nog plat liepen
om de spulletjes voor de ope
ningsreceptie te leveren.
Steketee Damesmode. Heystek
Herenmode, Roovers voor tassen
en sportkleding en Roelse schoen
modes lieten vorige week woens
dag zien hoe deze Vlissingse mo
dehuizen voor de komende lente
en zomer hun collectie hebben sa
mengesteld. Voor een volle zaal
van het 'Open Hof' werden de
creaties door zes mannequins en
drie dressmen getoond. Hairpoint
verzorgde de kapsels en tuincen
trum Moesbosch tekende voor de
entourage. Jo den Hollander aan
de piano luisterde het geheel mu
zikaal op.
Steketee heeft vooral het accent
gelegd op de jonge mode waarbij
de safari- en marinelook er uit
springen, naast de supervrouwe-
lijke jeanscreaties. Maar ook de
meer klassiekere modellen ont
braken niet. Bovendien heeft Ste
ketee een opvallende collectie
badkleding waarbij zowel van bi
kini's als van badpakken een rui
me en kleurrijke collectie werd ge
toond. Japonnen, blouses, rok
ken, broekrokken, pantalons en
jumpers werden in vele kleur- en
stofcombinaties getoond. Draag
bare modellen voor elke leeftijd,
dat is het item waarmee Steketee
het voorjaar van 1987 ingaat. Bij
de heren is de ruit nog steeds 'in'.
Zowel broeken als colberts wer
den in ruitvorm veelvuldig ge
combineerd. Dat toonde Heystek
Herenmode in een vlotte show
waarbij jacks - vaak tweezijdig te
dragen - truien en overhemden, in
veelal moderne kleurstelling, het
geheel completeerden.
Voor bijpassende tassen toonde
Roovers Leerboek een gevarieer
de collectie en voor tennis- en an
dere sportkleding liet Roovers
zien wat er in de sportzaak te
koop is. Roelse Schoenmode
sloot daarbij aan met een kleurrij
ke en moderne schoenencollectie,
die zowel voor 'haar' als voor
'hem' een ruime keuze liet. Ook
hier moderne kleurstellingen met
veel vlechtwerk en kleuren afge
stemd op de safari- en marinestijl,
waarbij vooral de moccasin en de
dockside-modellen accentueer
den. De presentatie was in handen
van Wil van Son.
Chris Englebert heeft vorige
week vrijdag zijn galerie Hel
Dok aan de Dam in Middelburg
geopend. Hij deed dit met een
tentoonstelling van schilderijen
en beschilderde stenen van de
Amsterdamse kunstenares Nel
leke Montfoort die nog tot 1
mei te zien is.
Voorheen had Englebert er zijn
lijstenmakerij, hij zelf woonde
in de achterkamer. Maar nu hij
een ander onderkomen heeft ge
vonden om te wonen, kon hij de
achterkamer leeg halen en ver
bouwen tot galerie. Voorin
blijft hij lijsten maken.
Wat Englebert wil exposeren is
nog niet precies bekend; moder
ne kunst in elk geval. "Ik ga op
mijn smaak af en niet zozeer op
een of andere stroming, ik zou
ook geen stroming weten op het
moment. Maar ik houd veel van
"De Stijl". De Stijl is niet meer,
maar misschien dat zijn uit
spraak over smaak een indicatie
is voor wat er de komende tijd
te verwachten is in Het Dok.
Nelleke Montfoort is er blij
mee. "Het brengt geluk wan
neer je ergens als eerste mag ex
poseren", zegt ze. Haar schilde
rijen zijn een combinatie van
haar grootste hobby en haar
werk: flamenco-dansen en schil
derijen. Om het sfeertje van de
flamenco extra te benadrukken
was er op de opening een
flamenco-gitarist die het babbe
len van de ongeveer dertig be
zoekers begeleidde.
De galerie is geopend van maan
dag tot en met vrijdag tussen 9
en 12 uur en tussen 13 en 18 uur
en op de koopavond.
De winkel is geopend van maan
dag tot en met woensdag tussen
10 en 18 uur, op donderdag tus
sen 9 en 21 uur, op vrijdag tussen
10 en 18 uur en op zaterdag van 9
tot 17 uur.
Autorijschool Sandee uit Koude-
kerke heeft zich opgeworpen als
sponsor van het meisjes-
juniorenteam van de Vlissingse
basketbalvereniging. Op de foto
poseert het team en het echtpaar
Sandee (staand).
Dc spelers: Diana Jan.se, Annema-
rie Pattenier, Yvonne de Jager,
Anita Kluijfhout, Ellen Pruijs-
sers, Giny van Maastricht, Jolan-
da Roose, Lilian Hardenberg en
Femke Vleesdrager. Staand rechts:
trainer-coach Robert Brunke.
Alles is te koop in de nieuwe
curiosa- en antiekzaak Le Collec
tionneur aan de Gravestraat in
Middelburg. Of het nou gaat om
de vitrines of de kassa, de tafel of
de uitgestalde spulletjes, als een
klant er de zinnen op heeft gezet
valt er wel wat te regelen, vinden
Ina en Bert van der Zwaag.
Ina is de eigenaar van de zaak en
van Bert is het de grootste hobby.
Hij heeft daarnaast een volledige
baan als electriciën om voor een
basisinkomen te zorgen want, "in
deze branche kun je nooit voor
spellen hoeveel je zult verdienen'.
Ze begonnen als verzamelaars.
Rondneuzen op beurzen en in
winkeltjes om te kijkenof er nog
een stukje Maastrichts aardewerk
bij zat dat in hun verzameling
paste. Dat aardewerk was hun
specialiteit. Ina: "Op een gegeven
moment kregen we zoveel, dat we
maar besloten om een winkeltje te
beginnen". Het werd een loods in
Goes. Maar na twee en een half
jaar vonden ze de nadelen ervan
toch te groot en besloten op zoek
te gaan naar een echt winkelpand:
het werd er een aan de Middel
burgse Gravestraat. Vorige week
donderdag was de opening. "We
wonen er boven dus ik kan, als er
geen klanten zijn, wat huishoude
lijk werk tussendoor doen, zodra
het belletje gaat vlieg ik naar
beneden".
Het assortiment van het winkeltje
is -netjes uitgedrukt- veelzijdig:
meubels, ansichtkaarten, siera
den, fototoestellen, poppen, boe
ken en veel meer. Bert: "Als han
delaar moet je van alles iets afwe
ten. En op een gegeven moment
wordt het een sport om na te kun
nen gaan of iets echt is en of het
nog in goede staat is. In het begin
is dat moeilijk en kom je wel eens
met een miskoop thuis, maar nu
ben ik zo ver dat ik op m'n gevqel
af durf te gaan. Twijfel ik ergens
aan en koop ik het toch, dan
blijkt thuis meestal dat het toch
een kat in de zak is".
Om ook de klanten een kans te
geven de spulletjes goed te bekij
ken, is de winkel - in tegenstelling
tot de meeste curiosazaken -licht
en overzichtelijk. "Want er is
niets erger dan wanneer je denkt
iets moois gekocht te hebben en
pas thuis ziet dat het allerlei ge
breken heeft", vindt Bert.
't Finse Winkeltje heeft de nieuwe
lentemode binnen. Vorige week
donderdag werd tijdens een huis
show een deel van de collectie ge
toond. Drie shows waren er nodig
om alle gasten een plaatsje te bie
den. Eigenaresse Joke Dalebout
presenteerde zelf de show. Zij
werd geassisteerd door vier man
nequins.
Het accent ligt bij het Finse Win
keltje voornamelijk op dc vrije
tijdskleding. Een veelheid aan
pantalons, kielen, blousons en
rokken werden in vele kleuren
combinaties getoond. Ook grote
maten. In de zaak aan de Middel
burgse Langeviele 69 werd ge
toond dat ook dames met grote
maten leuk en vlot gekleed kun
nen gaan. 't Finse Winkeltje heeft
kleding tot maat 50.
Joke Dalebout heeft haar lente
collectie 'verrijkt' met tweedelige
pakken, broekpakken en ook
jacks (water- en winddicht) waren
er volop te zien. "De stof van dc
kleding bestaat uit honderd pro
cent katoen en de modellen zijn
vlot en tijdloos", verzekert me
vrouw Dalebout die aan ruim
tweehonderd dames haar collectie
toonde.
"Vooral voor dames met grote
maten is het belangrijk dat ze eens
eventjes langskomen om te pra
ten. Dikwijls hebben we voor die
groep meer vlotte kleding dan
wordt gedacht en bovendien kun
nen we zo nodig de veranderingen
ook nog in eigen ateli,er uitvoe
ren", adviseert de onder
neemster.
Om hel korfbal wat meer onder
de aandacht van -vooral- jongeren
te brengen krijgt elk nieuw 25e lid
een T-shirt met het opschrift
'Sport oké, ik korfbal'.
Huybrcgtse van het Zeeuwse afde
lingsbestuur verraste vorige weck
Ruiger Flipse, die lid was gewor
den van de Vlissingse korfbalvere
niging Zuidwesters. Het betreft
een landelijke actie onder de titel
zoals is omschreven op het T-shirt.
Even leek liet er op of er zaterdag
in de Korte Noordstraat in Mid
delburg een nieuwe bloemenzaak
was geopend. Bij nader inzien
bleek het echter de pas geopende
broodjesspeciaalzaak 'Sonne
vanck' te zijn die die dag officieel
de deuren voor het hongerige pu
bliek opende.
Eigenaresse Agaath van de Brink
is overigens geen nieuweling in
de' zij het voormalige hotel 'Son
nevanck' bij de Stationsbrug' in
Middelburg en was daar regelma
tig in de keuken te vinden. Toen
het'pand met de grond werd gelijk
gemaakt om plaats te maken voor
appartementen leek er een einde
te zijn gekomen aan de culinaire
carrière van Agaath.
"Op dc een of andere manier wil
den wij toch wel graag weer iets
de Brink, die toch maar het liefst
Agaath genoemd wil worden.
"Het werd dus een broodjeszaak.
Het enige dat we uit ons 'verle
den' hebben meegenomen is de
naam "Sonnevanck'. Het inte
rieur, een ontwerp van
binnenhuis
architect Verdoes uit Oud-
Beijerland, is voornamelijk uitge
voerd in frisse kleuren, waarbij
wit overheerst. Centraal staat een
grote hoefijzer-bar. Wie liever
niet aan de bar zit, kan overigens
plaatsnemen aan één van de vijf
tafeltjes of bij mooi weer op het
terras gaan zitten, waar plaats is"
voor 16 personen. Het ligt in de
bedoeling om de pui naar het ter
ras in de toekomst te vervangen
door een glazen wand. De specia
liteiten van het huis zijn een
broodje 'Likkepot' of een brood
je 'Vocking', waarvoor de ingre
diënten speciaal uit Utrecht wor
den gehaald.
