jj
Na geslaagd experiment in Biggekerke
NOG ÉÉN KANS OP PRIJZEN
Fotowedstrijd Zwitsal met
De Faam-De Vlissinger
BOERENKOOL MET WORST
OF VIETNAMESE LOEMPIA'S?
Zeeuws boekje
over vrouw
en voedsel
COLLECTE NIERSTICHTING
VOOR LANGER LEVEN
't Klokuus, kinderopvang op platteland
BIJOU
BIJOU
HET WEEKBLAD
WALCHEREN
STICHTING
PONYRIJDEN
GAF
OPEN DAG
die stijl verraadt
SERVIES VAN HET
JAAR 1986
CURSUS CAFÉBEDRIJF
Drinkservies
"ROSSINI'Aqi-
Ontmoetingen
Inkomen
I
FOUT, FOUT, FOUT
NIET SPYDER
MAAR SPEYER
Baan
Stichting
'Speeltje'
Lange Delft 44 - Middelburg
De zaak op de hoek
oplage 22 150 wekelijks gratis huis aan huis op geheel walcheren in combinatie met de vlissinger. totale oplage 44 950 uitgave provin
ciale 2eeuwse courant bv administratie/advertenties: markt 51. postbus 5017. 4330 ka middelburg. 01180-81162. privé h. schrama,
01180-13585. redaktie: ad hanneman. 01180-81170.
Voor liet eerst in het tien-jarig
bestaan van de stichting ponyrij
den voor gehandicapten in Zee
land werd zaterdag een 'open
dag' gehouden. Dat gebeurde in
manege 'De Brug' aan de Bosweg
in Vlissingen. Vanaf tien uur 's
morgens tot ruim na vijf uur kre
gen de gehandicapte ponyrijders
gelegenheid om het publiek te la
ten zien met hoeveel plezier zij de
ze sport beleven. Spelletjes te
paard, manegefiguren, het bezig
zijn met verzorgen van paarden,
het zadelen en het rijden waren
daarbij de belangrijkste onderde
len. Onder leiding van instructrice
Ria de Klerk en de hulp van een
groot aantal vrijwilligers was er in
de afgelopen maanden veel werk
verzet om de open dag te doen
slagen. En met succes. Vooral de
ruitertjes en amazones hebben
daar met veel enthousiasme aan
bijgedragen.
Vier ruitertjes, Namie van Peene, Caroline Moes, Joanette Lovink en
Lea de Kok, geassisteerd door hun begeleiders, speelden het afvalspel
Annemarie Koekkoek'.
Deze week zijn beide prijswin
naars te vinden in Middelburg.
Het zijn Janita Melse (moeder en
kind onder de douche, na een
warme zomerse dag) en A. Besui-
jen (een trotse opa met klein
zoon). Beiden ontvangen het
Zwitsal verzorgingspakket en
doen mee in de finale waar twee
polaroid direct klaar camera's
zijn te verdienen en twee polaroid
zonnebrillen worden verdeeld. Er
waren deze week bijna tachtig in
zendingen.
Het is nu voor de zevende week
dat deze foto-actie - zoals bekend
een samenwerkingsverband tus
sen Zwitsal en De Faam-De Vlis
singer - wordt gehouden. De ko
mende week is de laatste kans om
mee te dingen naar de aantrekke
lijke prijzen. Daarna volgt de ver
kiezing van de vier beste foto's,
althans wat de jury er van vindt.
Wie deze week nog wil meedoen
dient voor aanstaande maandag
zijn of haar foto in te zenden. Het
adres: Redactie De Faam-De Vlis
singer, Postbus 5017, 4330 KA
Middelburg. Zet op de achterzij
de van de foto uw naam en adres
en schrijf in de linkerbovenhoek
van de enveloppe 'fotowedstrijd'.
De foto's worden teruggezonden.
Weer boerenkool mei worst of wordt het vandaag Estofado
(Chileens), Sugi-ko (Nepalees), Lahmacun (Turks) of
Vietnamese loempia's? "Moeder, wat eten we?" is de titel
van een pas verschenen Zeeuwse brochure over vrouwen en
voedsel in de Derde Wereld. Het werd geschreven door
Anneloes Steglich-Lentz en Pauline Tazelaar van het centrum
voor Ontwikkelingssamenwerking Zeeland (COS-Zeeland).
Behalve achtergrondinformatie bevat het boekje een tiental
interviews met vrouwen die in Zeeland wonen, maar uit een
ontwikkelingsland afkomstig zijn. De verhalen worden steeds
geïllustreerd met een recept, zodat lezeressen (en lezers!) ook
heel concreet kennis kunnen maken met voedsel uit de tien
landen.
Netty Tiggelman (30) uit Bigge
kerke kent het probleem: èn wil
len blijven werken èn een opvang
voor je kind vinden in de weten
schap dat het niets te kort komt.
Haar geschiedenis is die van vele
Over enkele weken start in o.a. Middelburg
(De Huifkar) en Goes (Motel Goes) weer de
Vakbekwaamheidscursus Cafébedrijf. De
totale cursus duurt 10 wekelijkse avondles
sen en kost in totaal I 295,—. Men kan zich
nog aanmelden.
De cursussen worden gegeven door prak
tijkmensen met een hogere beroepsoplei
ding. in groepen van beperkte omvang.
Alle eisen voor het erkende diploma 'Vak
bekwaamheid Cafébedrijf' worden behan
deld, compleet met dia-series, bezoek aan
een Brouwerij en wijnproeven. De vakken
zijn o.a Bier, Wijn, Gedistilleerde Dranken,
Hygiëne, Apparatuur en Brandveiligheid.
Met dit diploma kan men zelfstandig een
café, disco, sportkantine, petit-restaurant
etc. beheren en exploiteren. Er is geen
vooropleiding nodig. Het examen is in ja
nuari 1987.
Voor hen die onregelmatige werktijden heb
ben, bestaat de mogelijkheid lessen in een
andere stad in te halen. Alle lessen in de
steden lopen namelijk parallel!
Tevens beheert de Stichting een Horeca-
vacaturebank. Geïnteresseerden kunnen
zich in laten schrijven en afhankelijk van de
vraag en aanbod worden zij op de hoogte
gebracht van de mogelijkheden. Deze be
middeling geschiedt kosteloos.
Voor verdere informatie over de cursussen
of vacaturebank kan men bellen
076-144351.
24 dig. £93 j
6 WIJ^GU^EN!
"Moeder, wal eten we?" begint
met een terugblik op de afsluiting
van het "Decennium voor de
vrouw", vorig jaar in Nairobi (Ke
nya). Daar bleek, zo zeggen de
schrijfsters, dat ook vrouwen in
de Derde Wereld steeds nadrukke
lijker van zich laten horen. In de
dialoog met het rijke westen vroe
gen ze vooral om erkenning van
hun eigen waarde. "Feitelijk vroe
gen ze aan vrouwen uit westerse
landen om eerst eens naar hun
verhaal te luisteren. Ze wilden uit
genodigd worden om te zeggen
wat ze zelf dachten te doen, wat ze
zelf kunnen en op welke punten
wellicht steun nodig zou kunnen
zijn. In plaats daarvan worden
vrouwen uit de Derde Wereld nog
al eens geconfronteerd met kant
en klare, vast omlijnde plannnen
van westerse vrouwen. Vrouwen in
Nederland storen zich vaak aan
mannen die zo precies weten wat
goed voor hen is, toch herhalen ze
ditzelfde patroon tegenover vrou
wen uit andere culturen, is de er
varing van velen die in Nairobi
aanwezig waren", zo staat in het
boekje te lezen.
Vrouwen in Zeeland, die zich bij
dit onderwerp betrokken voelen,
kunnen daar heel concreet zelf
iets aan doen en zelfs dicht bij
huis: Om de vrouwen in de Der
de Wereld beter te leren kennen is
het van belang om ontmoetingen
op touw te zetten met hier wonen
de buitenlandse vrouwen, om hun
verhalen te horen en van hen te le
ren". De brochure zelf geeft daar
toe als het ware een eerste aanzet.
Uit de verhalen in de tien inter
views blijkt dat de rol van vrou
wen in veel Derde-Wereldlanden
zich niet beperkt tot het verzorgen
van het gezin (de kinderen) en het
huishouden. Vaak hebben ze ook
belangrijke productieve taken. Ze
werken in de landbouw of houden
kleinvee, zoals schapen, geiten en
kippen, verzamelen vruchten in
het wild en verkopen voedsel op
de markt.
Het inkomen dat ze hiermee ver
dienen is meer dan een extraatje
en vaak belangrijker dan dat van
de man. "Over het algemeen heb
ben vrouwen veel werk te doen. Ze
zijn de eersten die vroeg in de
morgen opstaan, ze melken de
koeien en maken het ontbijt klaar.
Daarna maken ze het huis en het
erf schoon en gaan ze werken op
de shamba's (akkers). De mannen
hebben niets anders te doen dan
kijken of alles goed gedaan
wordt", zo schetst Vicky uit Tan
zania de man-vrouw-verhou-
dingen in "haar" dorp.
Maar ook de traditionele rol van
de vrouw in ontwikkelingslanden
(verzorgen en productief) wordt
anno 1986 sterk bedreigd. Volgens
Anneloes Steglich en Pauline Ta
zelaar leggen veel ontwikke
lingslanden teveel prioriteit bij de
ontwikkeling van de steden en
wordt het platteland daarbij vaak
als "wingewest" gebruikt. Verder
worden de economieën steeds
meer op export gericht, onder an
dere om de soms torenhoge schul
denlasten te kunnen betalen. Dat
is nadelig voor de positie van de
vrouw. Omdat de teelt van export
gewassen vaak in handen van
mannen ligt - en zij de beste stuk
ken grond krijgen - wordt de
vocdsellandbouw voor eigen ge
bruik en kleine handel steeds
meer verdrongen naar armere
gronden, die kleiner en slechter
van kwaliteit zijn. Kortom: het in
komen van de vrouw (en daarmee
van het gezin) loopt gevaar.
Om te voorkomen dat die situatie
steeds slechter wordt zou er in de
ontwikkelingshulp meer rekening
gehouden moeten worden met de
oorspronkelijke taken van vrou
wen in de Derde Wereld, schrijven
de twee Zeeuwse "ontwikkelings
werksters". Vrouwen zouden in
tensiever dar nu betrokken
moeten worden bij de voorberei
ding en uitvoering van ontwikke
lingsprojecten en er zou meer
steun moeten komen voor speci
fieke vrouwenprojecten. Zeeuwse
vrouwen zouden daar een bijdra
ge aan kunnen leveren door hun
invloed aan te wenden binnen de
maatschappelijke organisaties
waarvan zij deel uit maken.
Naast informatie en interviews be
vat "Moeder, wat eten we?" ook
een aantal suggesties voor vrou-
wen(-groepen) om concreet met
het onderwerp aan de slag te
gaan; een spelsuggestie, een over
zicht van schriftelijk en beeldma
teriaal en namen van vrouwen in
Zeeland die als inleidster beschik
baar zijn.
Het boekje kan voor 7,50 worden
besteld bij het COS-Zeeland, l)am 47,
4331 CC MIDDELBURG, tel:
01180-25347 (ma. en vr.).
Middelburg, Nieuwe Burg 8
Vlissingen, Lange Zelke 26
01180-13266/01184-11477
Volgende week - 22 tot en met 28
september - trekken weer enkele
duizenden collectanten van de
Nierstichting aan de Nederlandse
deurbellen. Het is - uiteraard - de
bedoeling dat Nederland weer gul
geeft. De vorige jaren gaf het Ne
derlandse volk per collecte 6,2
miljoen gulden aan de Vereniging
tot steun aan de Nierstichting.
Zeeuwse collectanten verzamel
den om en nabij de anderhalve
ton per keer de laatste twee jaar.
En met dat geld kan er voor wor
den gezorgd dat een groot aantal
mensen blijft leven. Iets dat vijf
tien jaar geleden, vóór de oprich
ting van de Nierstichting, onmo
gelijk was. De helft ongeveer van
de opbrengst pompt de stichting
in wetenschappelijk onderzoek.
De Zeeuwse voorzitter van de
Nierstichting, dr. J.B.V. Weiten
in Colijnsplaat kan het zich nog
herinneren. Als huisarts destijds,
onder meer in Goes, waren men
sen met een nierziekte ten dode
opgeschreven. Apparatuur om
het bloed te zuiveren, de functie
van de nieren, was er niet. En geld
om het aan te schaffen evenmin.
An van Riet in Vlissingen, lid van
het provinciale bestuur en sinds
jaar en dag actief betrokken bij
de collecte, wijst er op dat het uit
gerekend leken waren die zich in
zetten voor een dialyse-apparaat.
En zo ontstond de Nierstichting.
Heel belangrijk achten Weiten en
Van Riet het dat tijdens de collec
teweek ook nog eens wordt gewe
zen op het codicil, waardoor nier
transplantatie mogelijk is. De
Vlissingse adviseert: "Het codicil
moeten de mensen bij hun rijbe
wijs dragen. Bij een auto-ongeluk
vindt de politie het dan meteen en
kan de transplantatie worden uit
gevoerd".
De inzending van A. Besuijen
De inzending van Janita Melse
t
En zo staat er wel eens iets
verkeerd terwijl de schrijver
pertinent denkt het goed neer
te zetten. Vorige week stond
op deze plaats een interview
met twee therapeuten. Hun
werkwijze is evenwel niet ge
baseerd op de Spyder-
therapie, zoals in het artikel
werd genoemd, maar op de
Speyer-therapie.
I)e plannen van minister Deetman
(onderwijs) en zijn kompaan
Brinkman (WVC) om de kleuters
later naar school te laten gaan
hebben de schijnwerpers weer
eens volop op de mogelijkheid -of
liever de onmogelijkheid- van
kinderopvang gezet. Zeker voor
wat Zeeland betreft zijn die be
perkt. "Middelburg" groeit uit
zijn jas en de wachtlijst is lang.
Bovendien wordt dit door de ge
meente Middelburg gesubsi
dieerd, dus ouders buiten Middel
burg kunnen er niet terecht. Het
zelfde geldt voor Goes. Werkge
vers staan niet altijd te trappelen
om een kinderopvang in hun be
drijf in het leven te roepen en dat
betekent voor de betrokkene of
wel een oppas zoeken of niet wer
ken. Het initiatief om in Vlissin
gen een kinderopvang te starten
voor vrouwen die een scholings
cursus gaan volgen is een prima
idee. Maar wat als die opleiding
achter de rug is? Kan dat kind
daar dan ook terecht of is de
vrouw dan alleen 'een opleiding
rijker'?
troosten, werkt dat anders dan als
ouders dat doen. En juist dat so
ciale contact met leeftijdgenoot
jes is best belangrijk".
Hoewel zoontje Pieter de aanlei
ding was om een kinderdagver
blijf op te zetten in Biggekerke
betekent dat niet dat Netty gaat
stoppen met werk, wanneer zoon
lief naar school gaat. "Ik blijf het
gewoon doen 't is hardstikke leuk
en op die dagdelen dat ik werk in
het ziekenhuis, neemt een gedi
plomeerd vriendin de honeurs
waar".
vrouwen. Tien jaar lang woonde
en werkte zij in Utrecht, waar^.
haar man (apotheker Liezenga
van apotheek Pauwenburg) stu
deerde. Zelf werkte ze in het Wil-
helminaziekenhuis. Vijf jaar lang
had ze er voor geijverd om bij het
ziekenhuis een kinderopvang te
krijgen waar de kinderen en peu
ters van het personeel konden
worden opgevangen. Toen haar
zoontje Pieter werd geboren wilde
zij daar -uiteraard- ook van mee
profiteren. Nadat haar man het
diploma apotheker op zak had,
ging het echtpaar richting Zee
land. "In de zomer ging Pieter
naar het kinderdagverblijf in
Middelburg. Maar toen wij naar
Biggekerke verhuisden, moest
Pieter daar natuurlijk vanaf. De
gemeente subsidieert dat kinder
dagverblijf en dat betekent dat er
voor kinderen van buiten Middel
burg geen plaats is".
Inmiddels had Netty een baan ge
vonden in het Gasthuis in Middel
burg en het leek er dus op dat ze
die baan moest opgeven. "Via het
arbeidsbureau heb ik nog gepro
beerd een oppas te vinden maar
dat ging gewoon niet. Uiteindelijk
ben ik dan maar -zoals dat heet-
voor mijzelf begonnen. Ruim een
jaar geleden, zo rond april 1985,
was de eerste kinderopvang voor
het platteland op Walcheren een
feit. Het liep. Soms liepen er drie
kinderen in huize Tiggelman en
ook wel eens meer. "Dat was na
tuurlijk hardstikke leuk voor Pie
ter. Hij had leuke speelkameraad
jes en bovendien was hij in
Utrecht niets anders gewend, dus
dat beviel allemaal prima".
Destijds schatte Netty haar kans
van slagen op fifty-fifty. Nu,
ruim een jaar later, kan ze conclu
deren dat het niet alleen een
geslaagd experiment is geweest,
maar ook dat er kennelijk een
duidelijke behoefte aan kinderop
vang is op het platteland.
De toeloop van kinderen 'dwong'
haar dan ook om te zien naar een
ruimer pand. "In ons huis kon ik
niet meer dan drie per dagdeel
(ochtend of middag) kwijt. Naast
haar huis stond het verenigingsge
bouw van de kerk en dat kon ze
huren. "Een prima pandje, zeker
voor de kinderen. Een ruime tuin,
speelmogelijkheden en op zolder
kunnen de baby's, kleuters en
peuters slapen".
Inmiddels is het 'privé-initiatief'
van Netty omgezet in een stich
ting en heet sinds augustus 'stich
ting kinderdagverblijf Walche
ren'. Het bestuur van de stichting
bestaat uit ouders. "We hebben
hier bewust voor gekozen", stelt
Netty Tiggelman
Netty. "Op deze manier blijft de
cont inuiteit gewaarborgd en we
zijn ook een rechtspersoon.
Het was natuurlijk in het begin
wel even de vraag of het allemaal
wel zou kunnen. Kijk, in de grote
steden is kinderopvang geen pro
bleem. Op het platteland hebben
de mensen meer contact met fa
milie en de kinderen worden dan
wel naar oma of tante gebracht.
Maar aan de andere kant is er
nooit een kinderopvang op het
platteland geweest, dus de vrouw
heeft misschien nooit nagedacht
over de mogelijkheid haar baan te
houden, na de bevalling.
Wie zoon of dochterlief naar 't
Klokuus brengt betaalt per dag
deel 56 gulden per maand. "Een
redelijke vergoeding", vindt Net
ty. "Op die manier komen we net
uit de kosten. De kinderen krijgen
daarvoor schone luiers, wat limo
nade te drinken en als ze moeten
slapen een schoon bed. "Maar
wat nog belangrijker is: de kinde
ren hebben hier contact met ande
re kinderen. Als kinderen elkaar
Wie zijn kind brengt wordt ver
zocht een verlanglijstje in te leve
ren. Hoe en wanneer is het kind
gewend een 'speeltje' mee naar
bed te nemen als het gaat slapen,
hoe gaat u als ouder met het kind
om als het huilt, en hoe is thuis de
dagindeling? "Die vragen moeten
we wel stellen", vindt Netty. "We
moeten zorgen dat het kind zich
zo veel mogelijk thuis voelt en het
is vooral voor de baby's belang
rijk een zo gedetailleerd mogelij
ke 'gebruiksaanwijzing' mee te
geven.
De stichting kent (nog) geen
wachtlijst. We zijn nu voor dertig
procent bezet. Dus dat betekent
dat we nog best wat kinderen
kunnen opvangen.
Wie meer inlichtingen wil kan bel
len 01185-2022 of een briefje
schrijven naar de stichting, Kerk
plein 7 Biggekerke. Incidentele
opvang is ook mogelijk.
Soepel en
zacht, het
kenmerk van
de nieuwe
tassenmode
Prijzen vanaf
50.
enz
75.100.—
WM'I
Vrouw in Kenia Foto: Corinne Noordenbos
"verfijnde tafelsfeer
