De getuigen reden allemaal door
CHEMICALIËN VER V OER
PER SCHIP
STATISTISCH VEILIG
Rederland
rïïarifiem'
NEDERLANDSE RODE
KR UIS:
MEDISCHE DIENST
VOOR DE SCHEEPVAART
Eerste hulp via radio
Rederland
nTariïiem'
Op 3 zondagen
hard-rock
in The Cavern
DE FAAM - DE VLISSINGER
Woensdag 12 september 1984
Symptomatisch
Toedracht
't Hielp niks
Contact
Ander vaatje
Geavanceerde techniek
Internationale afspraken
Voorsprong
Zonder geld
Wie helpt?
Gevonden in
Trefcenter
deze Kampioe
Getuige(n) gezocht: wie heeft op 18-5-84 om x 7.15 uur
gezien dat een witte Fiat (kntekennr. bekend bij red.)
mij, een oranje Renault 5 (63-RL-09) bij het inhalen van
een vrachtwagen van de weg afdrukte? Wilt u mij a.u.b.
helpen? Tel. 01100-MMk
izocht met hulpverlener die ons^
jij Steenbergen
De oproep in de ANWB-Kampioen.
Uitwijkmanoeuvre kostte
Jan Wilbrink zijn auto
'Jan Wilbrink bij zijn deerlijk vernielde wagentje.
(Van een onzer redacteuren)
GOES Vrijdagmorgen 18 mei. Op de autosnelweg wijkt
Jan Wilbrink uit voor een mede-weggebruiker. Hij wil een
ongeluk voorkómen. Later zal hij vaak spijt hebben van die
manoeuvre. De fout van een ander kostte hèm zijn autootje.
En nog altijd zit hij met de gebakken peren
Even vóór zeven uur die mor
gen reed Jan nog prinsheerlijk
in een oranje Renault-5, die op
dat moment nog zo'n drie tot
vier duizend gulden waard was.
Even na zeven uur die morgen
was de auto voor de sloper nog
maar een fractie van dat bedrag
waard.
Jan raakte verwikkeld in een
moeilijke procedure, waarin hij
tot op dit moment met lege
handen staat. "Zó heb je een
leuk autootje en zó ben je het
kwijt. En dat alléén, omdat een
ander een fout maakte en om
dat ik wilde voorkómen, dat die
ander schade kreeg", zegt hij.
Het is nu bijna vier maanden
later. Alle pogingen om de
"wederpartij" aansprakelijk te
stellen, zijn mislukt. Zelfs een
oproep in de ANWB-Kampioen
haalde niks uit. Maar dat kwam
wellicht ook, omdat in de op
roep een verkeerd telefoon
nummer werd vermeld...
Het verhaal van Jan Wilbrink is
overigens symptomatisch voor
veel Nederlandse weggebrui
kers, die wel eens met een
schadegeval geconfronteerd
werden. Het komt immers als
maar vaker voor, dat automobi
listen op de plaats van het on
geval schuld bekennen, maar
later in sneltreinvaart terug
krabbelen. Op de plaats van het
ongeluk vliegen dan opgetogen
teksten door de lucht, zoals: "Ik
neem alle schuld op me. En ik
laat alle schade voor u herstel
len. Echt waar. Maar ik onder
teken natuurlijk liever niets,
want dan ben ik mijn no-claim-
korting kwijt". Maar als de ge
dupeerde later contact zoekt
met de veroorzaker van de
aanrijding, herinnert deze zich
plotseling niets meer....
In het geval van Jan Wilbrink
ging het iets anders, maar de
afloop is dezelfde: hij is zijn
autootje voorgoed kwijt en hij
mag zelf voor de totale schade
opdraaien.
Jan Wilbrink woont in Tholen.
Ten tijde van de aanrijding
werkte hij bij GTI in Rotterdam,
nu werkt hij bij dezelfde onder
neming in Goes. Zijn beroep is
tekenaar-werkvoorbereider. Op
18 mei j.l. reed hij met zijn
oranje Renault-5 (kenteken 63-
RL-09) over de rijksweg A-29
vanuit Brabant naar Rotterdam.
Op het Hellegatsplein, vlak vóór
de Haringvlietbrug, zou een rij
auto's van rechts gaan invoe
gen. Ze kwamen allemaal uit de
richting Goeree-Overflakkee.
Vooraan reed een vrachtwa
gen. Daarachter reed een witte
Fiat (kenteken bekend). De Fiat
voegde veel te snel en te abrupt
in. Zó abrupt zelfs, dat Jan Wil
brink, die toch al op de linker
rijbaan reed, moest uitwijken
naar de vangrail.
"Ik toeterde uit alle macht.
Maar het hielp allemaal niks. De
man blééf maar naar links ko
men en daarom raakte ik op een
goed ogenblik de vangrail. Ik
schuurde er zeker 10 meter
langs. Ik sloeg gelukkig niet
over de kop, maar mijn auto
werd aan de linkerzijde zwaar
beschadigd. Aan de rechterzij
de van de autosnelweg kon ik
hem tot stilstand brengen".
"De betrokken autobestuurder
van de witte Fiat, moet precies
geweten hebben, wat er ge
beurde, want toen ik langs de
vangrail schuurde en hard
claxonneerde, keek hij achter
om. Tóch reed hij hard door".
Jan Wilbrink (27) had het ken
teken van de Fiat opgenomen,
maar hij had direct in de gaten,
dat hij zonder getuigen mach
teloos zou staan. Daarom pro
beerde hij enkele achteropko
mende auto's tot stoppen te
dwingen. Helaasiedereen
reed door.
Een wegenwachter vernieuwde
De schade, die werd veroorzaakt door het schuren langs de vangrail.
zijn wiel en boog met een koe
voet het koetswerk linksvoor
enigszins terug. De auto kon
nog rijden, doch slechts stap
voets. De politie van Numans-
dorp maakte proces-verbaal op
en legde voor Jan het contact
met de bestuurder van de witte
Fiat. Het bleek een inwoner van
Nieuwerkerk (Schouwen-Dui-
veland) te zijn, de heer
J.A.L.A.C.
Het eerste contact was hoop
gevend. "Ik weet echt van niks,
maar ik kan u natuurlijk in de
moeilijkheden gebracht heb
ben. Ik ben bereid u te helpen.
Wellicht kunnen we de kosten
samen delen", zei mijnheer C.
aanvankelijk.
Toen zijn verzekeringsmaat
schappij echter geen aanspra
kelijkheid wilde aanvaarden en
toen bovendien de schade aan
Jan's auto op 3200 gulden werd
getaxeerd (ongeveer evenveel
als de marktwaarde van de
auto) tapte hij uit een ander
vaatje: "Ja, je kunt nu wel zeg
gen, dat ik je tegen de vangrail
heb gedwongen, maar wie be
wijst dat? Er is geen enkele ge
tuige..."
En dat was waar. Er was inder
daad geen enkele getuige meer
te achterhalen. En de verzeke
ringsmaatschappij van Jan kon
ook niet aangesproken worden,
omdat de ongelukkige teke
Het verkeer op de Nederlandse
wegen is vele malen gevaarlijker
dan het wereldwijde vervoer van
jaarlijks honderdduizenden ton
nen vloeibare chemicaliën in spe
ciaal daarvoor gebouwde tank
schepen. Tegenover gemiddeld
tweeduizend verkeersdoden per
jaar staat dat er de afgelopen tien
jaar geen enkel ongeluk met een
chemicaliëntanker is gebeurd!
Reders en bemanningen van dit
soort schepen maken deze verge
lijking. om te illustreren dat het
transport van chemicaliën niet
riskanter is dan het vervoer van
balen en kisten met voor het grote
publiek meer vertrouwde vracht
schepen. Dat is mogelijk dankzij
uitgebreide veiligheidsmaatrege
len en strenge eisen waaraan het
ontwerp van en de materialen
voor deze tankers moeten vol
doen volgens internationaal ge
maakte afspraken.
Varen blijft echter ondanks alle
moderne technieken mensen
werk en dat betekent dat goed
opgeleide en ervaren beman
ningsleden in de eerste plaats de
grootste garantie leveren voor een
veilig transport en vakkundige
laad- en losoperaties van chemi
caliën waarvan de namen door
gaans onuitspreekbaar zijn. Hel
vervoer van vloeibare chemica
liën in speciale tankers heeft ge
lijke tred gehouden met de groei
van de chemische industrie die in
het begin van de jaren '60 pas
goed op gang is gekomen, maar
dat gegebeurde meestal in vaten.
De eerste chemicaliëntankers
konden hooguit twee of drie ver
schillende produkten vervoeren.
De huidige vloot kent schepen die
dertig tot zestig chemicaliën van
uiteenlopende samenstelling aan
boord hebben.
In tegenstelling tol olietankers
met draagvermogens van soms
meer dan een half miljoen ton
zijn chemicaliëntankers betrek
kelijk kleine schepen, variërend
van 1500 tot 50.000 ton draagver
mogen. De maten van deze tan
kers hebben te maken met de
vervoersvraag die meer betrek
king heeft op een grote verschei
denheid van produkten dan op
grote hoeveelheden. Het is daar
om geeenszins overdreven, om
chemicaliëntankers met enkele
tientallen ladingtanks -alle met
eigen pompen- 'technische hoog
standjes' te noemen. Het is meer
regel dan uitzondering dat tan
kers chemicaliën vervoeren die
onder geen voorwaarde met el
kaar in aanraking mogen komen.
Vaak gaat het ook met agressief
reagerende stoffen. Met hel oog
hierop zijn de ladingtanks voor"
zien van een beschermlaag ('coa
ting') of zijn ze gemaakt van
roestvrij staal, om te voorkomen
dat de chemicaliën de tankwan-
den aantasten.
Twaalf jaar geleden heeft de In
ternationale Maritieme Organi
satie (IMO). de scheepsorganisa-
tie van de Verenigde Naties, re
gels opgesteld waaraan het ont
werp en de bouw van chemica
liëntankers en de behandeling
van de lading moeten voldoen.
Drijfveer achter dit internationa
le accoord was de waarborg van
de veiligheid aan boord en in ha
vens en de bescherming van het
milieu. De overeenkomst wordt
sindsdien jaarlijks bijgesteld en
uitgebreid. Dat is vooral nodig in
verband met het voortdurend
groter wordende aantal chemica
liën, veelal basisstoffen voor ver
dere verwerking, dat volgens de
laatste schattingen inmiddels
legen de duizend loopt.
Eén van de eisen van de IMO-
code is dat chemicaliëntankers
onzinkbaar moeten zijn. Bij een
eventuele aanvaring of stranding
mogen hooguit enkele tanks
worden beschadigd, zodat het
verlies van lading sterk beperkt
blijft. Deze eis ('lekstabiliteit')
loopt overigens parallel met het
beleid van rederijen, om schepen
met een groot aantal ladingtanks
- veel drijfvermogen dus - in de
vaart te brengen. Dit voorjaar is
internationaal een nieuwe voor
waarde van kracht geworden, die
een speciale opleiding van
scheepsofficieren voorschrijft:
hoe te handelen in geval van on
gelukken. In de meeste maritieme
landem ook in Nederland, bes
tond deze training echter al.
Het ligt voor de hand dal de eisen
die aan chemicaliëntankers wor
den gesteld de bouw kostbaar
naar-werkvoorbereider slechts
WA verzekerd was. Dag Jan!
Dag auto!
"Achteraf zeg ik: ik had mijn
Renault gewoon tegen die Fiat
moeten zetten. Dan had hij ook
schade gehad en dan waren de
zaken anders komen te liggen.
Ik heb inmiddels een nieuwe
auto gekocht, maar mijn inruil-
prijs was ik kwijt. En dat is
zondegeld. Omdat een mede
weggebruiker zich van den
domme blijft houden, schiet ik
er 3000 gulden bij in...."
Overal begon Jan toen inlich
tingen in te winnen: bij politie,
verzekeraars, kennissen. Maar
allemaal kwamen ze tot de con
clusie: je staat zwak, want er
Als toevallig (zeg maar: stom-
toevallig) inwoners van Noord
of Zuid-Beveland op die 18e
mei. j.l. op de Haringvlietbrug
hebben gereden en zich toe
vallig (zeg maar: stomtoevallig)
nog iets van een soortgelijke
aanrijding herinneren, dan
hoort Jan Wilbrink dat graag.
Inmiddels probeert hij nog altijd
de teleurstelling te overwinnen
over het laffe gedrag van één
van zijn mede-weggebruikers:
"Automobilisten moeten reëler
zijn. Als je fouten maakt, pioetje
die gewoon toegeven, óók al
kost het je misschien je no-
claim-korting. Ik maak ook wel
eens fouten, maar als ik schuld
heb, neem ik die schuld ook op
me. Dat zegt mijn geweten me".
O ja, wie Jan Wilbrink kan hel
pen, kan hem overdag bellen bij
zijn werkgever: tel. 01100-
30880.
Het ene moment heb je een leuk autootje en het andere moment heb je
niks meer
zijn geen getuigen. Jan's vrouw
(afkomstig uit Goes) pakte de
pen en schreef een brief aan de
ANWB. Dat resulteerde in een
oproep om getuigen. Helaas
was het daarin genoemde tele
foonnummer van werkgever
GTI-Goes inmiddels buiten ge
bruik gesteld door de komst van
een nieuwe telefooncentrale.
Hoevelen hebben wellicht ver
geefs gebeld?
"De zondag is zo stil in de stad. En
daar kan verandering in komen".
Woorden van uitbater Cees Petiet
van The Cavern aan de Bedde-
wijkstraat 15 in Middelburg. Om
de stilte te doorbreken beeft Petiet
op drie zondagen hardrockforma-
ties uitgenodigd om te komen spe
len. "Het zijn groepen die tot de
sub-top kunnen worden gere
kend", aldus de caféhouder.
Zondag 30 september speelt Ven
geance. een kleine maand later (4
november) parkeert Hammer
head zijn apparatuur in de Mid
delburgse gelegenheid en op zon
dag 2 december komt Helliose
aan de beurt. Petiet beschouwt
deze concerten als een experiment
en .heeft daarom de prijzen laag
gehouden. De toegangsprijs (in
voorverkoop) bedraagt acht gul
den.
Petiet meent dat groepen die tot
de Nederlandse sub-top behoren
op een behoorlijk niveau muziek
maken. Alle drie maakten ze reeds
een lp. "Het zijn bovendien jon
gens die zeer serieus bezig zijn en
de mogelijkheid bezitten ooit eens
door te stoten".
Mocht dit experiment slagen, dan
zal de café-uitbater in de toekomst
ook hard-rockgroepen van het
hoogste niveau op een zondag
middag contracteren.
CHi:MICAUENTAMKtRSONZINKBAAH
Hel gtote aantal verschillende, gescheiden ladingianks. levert zeer veel drijfvermogen op en maken
deze schepen tot veilige en veelzijdige transporteurs.
De scheepsarts-van-vroeger heeft
plaatsgemaakt voor een professio
nele organisatie die dag en nacht
paraat staat, om Nederlandse en
buitenlandse schepen medische
adviezen te geven voor de behan
deling van opvarenden die op volle
zee ernstig ziek zijn geworden of
een ongeluk hebben gekregen.
Aan boord fungeert de eerste
stuurman doorgaans als 'huisarts',
maar zijn kennis en ervaring zijn
ondanks een stageperiode in een
ziekenhuis uiteraard niet vol
doende om in alle gevallen hulp te
verlenen. Dat is het werk voor de
dokter-aan-de-wal. Die is via
Scheveningen Radio (roepnaam
PCH) in IJmuiden telefonisch be
reikbaar bij de Radio Medische
Dienst (RMD) voor de Scheep
vaart van het Nederlandse Rode
Kruis.
Jaarlijks vragen rond de vijfhon
derd schepen op deze manier de
bij toerbeurt dienstdoende artsen
om raad. Aan de hand van de ge
gevens die de dokter van de ge
zagvoerder of de eerste stuurman
krijgt, geeft hij adviezen om de
patiënt te behandelen. Als een
eerste telefonisch consult geen
verbetering brengt in de situatie
van de patiënt, volgt er een tweede
of een derde consult. Per jaar geeft
de Radio Medische Dienst onge
veer 900 consulten.
Zoals de stuurlieden aan boord de
beginselen van medische kennis
hebben opgedaan, zijn de artsen
van de Radio Medische Dienst op
maken. De vele technische voor
zieningen leiden ertoe dat werven
in Westerse landen en Japan voor
de bouw van deze schepen nog
geen concurrentie ondervinden
van 'goedkope scheepsbouwlan-
den', zoals Taiwan en Zuid-Ko-
rea.
In ons land nemen slechts enkele
rederijen aan de chemicaliën-
vaart deel. De grootste is Gebr.
Broere B.V. in Dordrecht, met
een vloot van twintig schepen.
Een andere is Anthony Veder
Gascarriers B.V. in Rotterdam,
die gespecialiseerd is in het ver
voer van LPG en vloeibaar ge
maakte chemische gassen.
De algemene verwachting is dat
het chcmicaliënvervoer een
krachtige groei-injeclie krijgt, als
in de loop van dit jaar nieuwe
chemische bedrijven in hel Mid
den-Oosten met hun (basis)pro-
dukten op de wereldmarkt ko
men.
Bron: Algemene Maritieme
Voorlichting
de hoogte van het leven en werken
aan boord van schepen. Dal is
vooral belangrijk, omdat ze hun
adviezen moeten afstemmen op
de bijzondere omstandigheden op
vrachtschepen, vissersvaartuigen,
kustvaarders en booreilanden.
In heel ernstige gevallen, waarbij
sprake is van acuut levensgevaar
of spoedeisende operatie, kan de
Radio Medische Dienst een be
roep doen op de Marine Lucht
vaartdienst (MLD) die de patiënt
met een helikopter van boord
haalt en naar een ziekenhuis
brengt. Soms wordt voor het ver
voer van een patiënt van het schip
naar de wal ook wel assistentie
verleend door één der reddings
boten. Deze vorm van hulpverle
ning is vanzelfsprekend alleen
mogelijk voor schepen die niet al
te ver van de Nederlandse kust
varen. In de Amerikaanse wateren
kunnen schepen een beroep doen
op de U.S. Coast Guard.
Vingers kwijt....
Nog niet zo lang geleden kwam
van een vrachtschip op de
Noordzee de melding dat een
zeeman bij een ongeluk drie vin
gers van een hand was kwijtge
raakt. De Radio Medische Dienst
adviseerde de gezagvoerder om de
vingers in een plastic zakje te doen
en in een doosje met ijsblokjes te
leggen. Een marine-helikopter
zette meteen koers naar het schip
en bracht de patiënt én de vingers
in tien minuten naar Rotterdam.
Daar werden in het Academisch
Ziekenhuis Dijkzigt de topjes van
twee vingers met succes aan de
hand vastgehecht!
Nederland had in 1931 al een
scheepsarts-aan-de-wal. Een jaar
later werd op een internationale
conferentie een resolutie aange
nomen waarbij de deelnemende
landen zich verplichtten om me
dische adviezen via de radio te
geven voor zieke of gewonde op
varenden van schepen op zee.
Hoewel zelf een kleine zeevaren
de natie, was België in 1929 kop
loper met een dergelijke medische
service.
Het Nederlandse Rode Kruis is in
ons land verantwoordelijk voor de
Radio Medische Dienst, ofschoon
deze taak in de meeste andere
landen onder de overheid ressor
teert. De medische adviezen zijn
kosteloos, onverschillig of de hulp
door een Nederlands of een bui
tenlands schip wordt ingeroepen.
Dit uitgangspunt is tot nu toe ge
handhaafd en beantwoordt aan
het beginsel van wederkerigheid
bij het vragen van medische ad
viezen via andere kuststations dan
Schevingen Radio.
Nederlandse rederijen betalen per
opvarende een vast bedrag aan de
Radio Medische Dienst en twee
ministeries (Volksgezondheid en
Verkeer en-Waterstaat) koppelen
RADIO MEDISCHE DIENST VOOR DE SCHEEPVAART
Is er sprake van acuut levensgevaar, dan doet de R.M.D. een beroep op de
Marine Luchtvaartdienst, die de patient per helicopter van boord haalt en
naar een ziekenhuis brengt.
daaraan hun subsidies. Niettemin
is er jaarlijks een financieel tekort
dat door het Nederlandse Rode
Kruis wordt aangevuld.
De laatste jaren maken ook bin
nenschippers en pleziervaarders
in toenemende mate gebruik van
de Radio Medische Dienst. In
1983 belden ruim honderd schip
pers" en zestig opvarenden van
motor- en zeiljachten om advies.
Als blijk van dank en waardering
voor hulp heeft de schippersorga-
nisatie 'Toerbeurt Noord-Zuid' de
Radio Medische Dienst onlangs
onderscheiden met de eretitel
'Mentor Nautica Interna' (bege
leider van de binnenscheepvaart).
Eerder had het Nederlanse Rode
Kruis zijn vredestaak met de Ra
dio Medische Dienst al met een
Latijns devies getooid: 'In undis
caritas - "Barmhartigheid over de
golven heen'.
Bron: Stichting Algemeen Mari
tieme Voorlichting.
Lijst gevonden voorwerpen
Trefcenter. af te halen op
politiebureau in Middel
burg.
bollen gele wol; grijs ge
breid vest met bruine kno
pen: beige vest met rits;
blauwe baby pyjamabroek;
kinderpetjes; kindertrai-
ningsjack. blauw met rode
streep; blauw nylon bood-
schappentasje: groen nylon
boodschappentasje; beige
canvas schoudertas, zonder
inhoud; beige/bruin shagé-
luirood stoffen kinder
schoentje; zwart stoffen
tasje, inhoud chinees porte-
monneetje; zonnebril, me
talen montuur, groene gla
zen: zilveren sigarettenko
ker met afbeelding voetbal
ler: donkerblauwe para-
plui: paraplui. kleuren
donkerbruin. lichtbruin,
groen: paraplui. kleuren
rood. rose.
