E
Voortbestaan 'Uit in Zeeland'
hangt aan een zijden draadje
HELMO
DANSSCHOOL JANVIER
te
zomaar een
voetzorg minder!
MEUBELHUIS'EVEN KIJKEN"
DAAR MOETJE GEWEEST ZIJN.
FASHION
HET (TONEEL)SPEL OM DE KNIKKERS
DANSLES
m
UW
Wantrouwend
Kus
T reedjes
DERT
Praktische oplossing
Moeilijk object
MIDDELBURG
Z0UTELANDE
00ST-KAPELLE
Scaldis Swing Society opent seizoen
M,
4 t
83e jaargang no. 37 - woensdag 9 september 1981
De Faam
r knaagt een bijna niet te stuiten
wurm in het lichaam van het Zeeuwse
coördinatiebureau voor de podiumkunst,
de Stichting Cultuurspreiding Zeeland.
De wurm is een bijproduct van het de
centralisatiebeleid, waarin (sinds 1979) is
geregeld, dat de subsidie voor welzijn en
cultuur voortaan de verantwoordelijk
heid is van de plaatselijke (gemeentes)
overheden. De parasiet is echter puur
Zeeuws. Want nergens anders in Neder
land draait de provincie op voor een
centraal organisatiebureau zoals het
SCZ, dat overigens beter bekend is als
Uit in Zeeland. De provincie wil nu één
deel van de 1,1 miljoen gulden niet meer
betalen. Enerzijds omdat men vindt dat
de kosten van 'Uit in Zeeland' maar door
de gemeenten moeten worden betaald;
dat zou passen in de filosofie achter de
decentralisatie. Anderzijds zou de pro
vincie met dat forse bedrag andere vor
men van culturele of educatieve evene
menten kunnen organiseren, die tot he
den niet aan bod kwamen. Zou de pro
vincie deze wens omzetten in beleid, dan
is het afgelopen met 'Uit in Zeeland' en
moeten de gemeenten hun zaak zelf re
gelen.
SCZ-directeur Jan de la Mar vindt dit
alles een spijtige ontwikkeling en
spreekt zelfs van een crisissituatie. Ge
deputeerde mr. Paul Boersma wil zover
nog niet gaan. Hij voert nog gesprekken
met de diverse Zeeuwse gemeenten, om
het noodzakelijke geld uit de gemeente
kassen te trommelen.
W AARIN OPGENOMEN "GROOT WALCHEREN"
IN COMBINATIE MET DE VI.ISSIN'GER Hl IS-AAVHl ISOPGEIIEEI WALCHEREN
De Faam cn de Vlissinger ma
ken deel uit van de Zuidwester
combinatie. Huis-aan-huis in
Zeeland en West- Brabant,
totaal oplage 215335 exem
plaren.
Boersma geeft wel toe dat zijn missie
langs de diverse plaatsen niet erg suc
cesvol is geweest. Als zodanig moet ech
ter niet al te voorbarig de conclusie wor
den getrokken dat 'Uit in Zeeland' op de
fles zou gaan. "Ik denk trouwens dat als
de gemeenten niet aan 'Uit in Zeeland'
willen betalen, er in ieder geval een op
lossing moet komen", aldus Boersma,
die ook bestuurslid is van de SCZ.
De gemeenten betalen tot nu de teaor-
ten, die ontstaan na voorstellingen. Per 1
oktober spreken ze er zich over uit of ze
ook een deel van de organisatiekosten
van 'Uit in Zeeland' zullen meebetalen.
Te verwachten is echter dat daar een fors
neen zal klinken. Ook al omdat het een
publiek geheim is hoe - althans een
aantal - oordeelt over de SCZ. Ge
meentefunctionarissen uiten hun kritiek
vaak wat verborgen en gebruiken ter
men als 'Wie betaalt, die bepaalt', en
geven daarmee te kennen dat ze onvol
doende inspraak hadden in het tot
standgekomen programma.
"De gemeenten zullen in feite nu moe
ten gaan doen. wat'Xe al die jaren heb
ben verzuimd", bedenkt Boersma. "Het
is bepaald geen taak voor de provincie
om de plaatselijke culturele activiteiten
te betalen", noemt Boersma de scheef
gegroeide situatie, die volgens 'Uit in
Zeeland' - directeur Jan de la Mar uniek
in Nederland is. De la Mar vindt het
overigens begrijpelijk als de gemeenten
zich niet door de provincie zullen laten
overhalen om bijvoorbeeld de helft van
1,1 miljoen gulden op tafel te leggen. De
la Mar: "Dat zou stomweg beteken'en
dat ze méér moeten betalen voor iets dat
ze nu toch al hebben".
Ironisch is trouwens dat de gronden
waarop Boersma zijn missie langs de
gemeenten baseert, afkomstig zijn uit
een rapport - 'Podium of Schavot' - dat
is samengesteld (januari 1979) door Uit
in Zeeland zelf. "Daarin heb ik getracht
om voor de stichting een ander beleid uit
te stippelen", verzucht Jan de la Mar.
"Er zou volgens dat rapport een her
structurering van ons beleid moeten
plaatsvinden. Bovendien sprak er een
duidelijke visie uit. 'Uit in Zeeland' zou
niet als overkoepelend orgaan moeten
functioneren, maar meer een onder
steuning zijn naar de plaatselijke groe
pen. Ik kan me ook enigszins de klach
ten van de gemeentebesturen voorstel
len. In onze nota 'Podium of Schavot'
hebben we er juist aandacht aan besteed
om op plaatselijk of regionaal niveau te
laten meebeslissen".
Toch bestrijdt De La Mar het verwijt dat
de SCZ 'dictatoriaal' zou zijn. "Eerder is
het beleid elders aan te vallen, waar een
schouwburg-directeur alleen bepaalt
welke programma's er worden getoond.
Wij pretenderen uitsluitend een goed
apparaat te zijn, waar kennis van de po
diumkunst aanwezig is. En daar kan
iedereen gebruik van maken. Dus ook de
plaatselijke overheid".
De tweede functie van de nota 'Podium
of Schavot' was een herstructurering van
de subsidiestroom; hetgeen de samen
stellers van de nota nu de das lijkt om te
doen. Volgens Jan de la Mar blijkt uit
deze gang van zaken dat er geen geza
menlijke verantwoordelijkheid schijnt te
kunnen bestaan. Boersma is op oorlog
spad en de gemeenten verschuilen zich
in hun holen. Niemand praat over een
gezamenlijk beleid. "Het is nog veel er
ger", corrigeert de la Mar. "Het lopende
seizoen is begonnen, maar nog niet alles
is gedekt. Boersma zegt weliswaar dat
we voor het volgend jaar weer in de
subsidiemolen zitten met hetzelfde be
drag als verleden jaar. maar we moeten
niet vergeten dat er anno 1981 alles
duurder is geworden. Een aantal ont
wikkelingen wordt gestuit. En dat terwijl
we zo goed op weg waren".
Om in podiumtermen te blijven zouden
de donkere wolken die zich boven het
culturele bureau in Middelburg bundelen
en niet veel goeds inhouden kunnen
worden omschreven als een drama in
meerdere bedrijven. Donder, bliksem en
verschuivingen? De la Mar geeft toe dat
er de afgelopen twintig jaar (de SCZ is in
1960 opgericht) meerdere foute beslis
singen zijn genomen. Sinds hij echter
vier jaar geleden van de Stichting 'Het
Noorderlijk T neel' - toen ook al ban
kroet - naar Middelburg kwam, heeft hij
er steeds voor geijverd om een zo profes
sioneel mogelijke organisatie op poten te
zetten - daarin verpakte hij echter de
wetenschap dat ook een organisatie fou
ten kan maken en waar gehakt wordt,
vallen spaanders.
Er dreigt nu een impasse te ontstaan.
"De aard van ons werk vereist een
planning van minstens één jaar. Het
grootste deel van het programma voor
het komende jaar is al vastgesteld en
gecontracteerd. Indien de voorgestelde
afbouw van subsidie doorgaat, zal het
geplande theaterseizoen uiteindelijk
ernstig in gevaar komen".
Over als het hele podiumbeleid wordt
gedecentraliseerd zegt De la Mar:
"Zouden de gemeenten de theaterpro
ducties moeten contracteren, dan krij
gen we hetzelfde beeld als in Middel
burg. Zij nemen slechts zeventien van de
in totaal veertig schouwburgprogram
ma's voor hun rekening. En zoals be
kend is het juist de gemeente Middel
burg die meent het alleen te kunnen en
daarvoor een-eigen culturele dienst on
derhoudt". De la Mar twijfelt daarnaast
aan de kennis van gemeentebesturen,
Hij illustreert: "Ooit zei een wethouder:
och, als het SCZ wordt opgedoekt,
schakelen we het arbeidsbureau in,...".
Tenslotte oppert 'Uit in Zeeland'-direc-
teur nog de mogelijkheid dat Boersma
voor het SCZ een opening houdt. Dat
geldt zeker als de gemeenten geld moe
ten gaan uitgeven dat er stomweg niet is.
Paul Boersma zegt in dit verband zeer
nadrukkelijk: "Het publiek mag in ieder
geval niet dupe worden".
Jan de la Mar en zijn medewerkers
hebben vanuit die gespannen situatie
een rapport opgesteld, waarin de
noordklok wordt geluid over het voort
bestaan van de stichting. Als titel draagt
dit overzichtsrapport over de vooruit
gang binnen Zeeland op het gebied van
de podiumkunst de naam 'Van Podium
Naar Schavot'. Of dit echter een af
doende middel is om de voortwroetende
wurm een halt toe te roepen is pas na 1
oktober bekend, als de gemeenten hun
oordeel over het Boersma-voorstel heb
ben uitgesproken.
Ad Hanneman
VRIENDSCHAPPELIJ K
HUISBEZOEK
In het bejaardentehuis 'Buitenrust' in de Middelburgs wijk Dauwendaele
wacht de 82-jarige Pieter Jacob Hage iedere week op zijn vriend Willie
Buyck (51). Samen maken ze een wandeling, praten wat over koetjes en
kalfjes, zijn het niet altijd met elkaar eens, maar hebben een dipg gemeen:
Ze verheugen zich op die wandeling. Al twee jaar lang; sinds de dag dat
Pieter Hage van de een op de andere dag blind werd.
In het Middelburgse Jacob Roggeveenhuis een soortgelijk tafereel. De 83-
jarige Johanna Bellaert van der Klooster wordt eens per week afgehaald
voor een wandeling met de rolstoel naar haar zus. Achter die rolstoel loopt
haar vriendin, de 58-jarige Frieda Boom-Pelle. Deze ontmoeting vindt al
driejaar plaats.
Frieda Boom en Willie Buyck zijn bei
den aangesloten bij de organisatie die
een oudere, eenzame of zieke mede
mens bezoeken, 'vriendschappelijk
huisbezoek' genaamd. Beiden ontdek
ten dat de kortstondige wekelijkse ont
moeting zoveel vreugde inhoudt, dat er
hechte vriendschappen uit kunnen
groeien.
Beide vriendschappelijke bezoekers zijn
lid van de Unie Van Vrijwilligers. Willie
Buyck is één van de vier mannen, die lid
is van deze overwegend uit vrouwen
bestaande vrijwilligersorganisatie. Over
zijn bezoek aan de heer Hage zegt hij:
"Ik heb eerst twee andere mensen ge
holpen. Bij de heer Hage kom ik al twee
jaar jaar. Weer of geen weer, we gaan er
altijd uit".
Pieter Hage vertelt heel wat te danken te
hebben aan Willie Buyck. "We zijn
goeie maats geworden. Hij komt welis
waar niet uit Nieuwland. de plaats waar
ik altijd heb gewoond, maar hij weet
over veel zaken van Nieuwland mee te
praten".
"Dat komt", aldus Buyck, "omdat ik
chauffeur ben geweest bij een metaal
bedrijf. Zodoende kwam ik ook wel eens
in Nieuwland".
Nu is Willie Buyck WAOer. Hij vindt dit
werk "een zinvolle tijdsbesteding". Hij
voegt daaraan toe: "Er zijn veel mensen
WAOer of werkloos. Soms zie ik ze
staan in de stad. Ik vraag me dan wel
eens af waarom ook zij geen vrijwilli
gerswerk gaan doen".
Mevrouw Pieternella Hage-Oreel keek
aanvankelijk wat wantrouwend op tegen
de vreemde man, die haar echtgenoot
wekelijks kwam weghalen. Naar gelang
de tijd echter vorderde en zij zag dat haar
man opgewekt terugkwam, accepteerde
ze de vreemdeling. Nu is ook zij bevriend
met de bezoeker. Ook mevrouw Ria
Buyck komt soms mee. Kenmerkend
voor de vriendschappelijke band tussen
het oude en jonge echtpaar is dat me
vrouw Hage met oma wordt aangespro
ken.
Het bezoek van de UVV-vrijwilliger
maakte de plotselinge ziekte van de heer
Hage wat draaglijk. Hij zegt daarover:
"Ik heb mijn hele leven in de buiten
lucht gewerkt. In de landbouw, bij een
meelbedrijf, controleur van planten
kundige dienst, zeg maar als los werk
man. maar altijd buiten. Ook nadat ik
was gepensioneerd kon ik niet binnen
blijven zoals mijn vrouw, die het heerlijk
vindt om thuis voor de TV te zitten.
Toen ik plotseling blind werd, omdat
mijn oogspieren geen voeding meer
kregen, zat ik aan huis gekluisterd. Ge-
'lukkig kwam Buyck toen op de proppen.
Overigens komen mijn dochter en mijn
zwager ook wekelijks".
In het humanistische bejaardentehuis
Jacob Roggeveen zit mevrouw Johanna
Bedaart van der Klooster. Zij heeft geen
kinderen en is geruime tijd weduwe, s
mevrouw Frieda Boom-Pelle binnen
komt krijgt ze een ferme kus. "Ja, ja, we
zijn flinke vriendinnen. Dat klikte me
teen", zo legt ze uit.
Mevrouw Bedaart is gekluisterd aan een
rolstoel. Ze is echter enorm gebrand op
wat frisse lucht. Bovendien is ze ondanks
haar leeftijd (83) nog enorm kwiek. "Ik
ben tegen mijn tachtigste in een rolstoel
terecht gekomen. Verder ben ik nog
kerngezond". Zij verheugt zich op de
komst van mevrouw Boom, iedere
maandagmiddag.
Mevrouw Bellaert woonde vroeger aan
de Veersesingel en voordien aan de
Nieuwe Haven. "Ik kon er de treedjes
niet meer opkomen, dus was ik wel
aangwezen op een bejaardentehuis. Lie
ver zou ik echter in een eigen huis wonen.
Het kamertje waarop ik hier woon is wel
leuk en gerieflijk, maar er gaat niets
boven een eigen woning".
Maar Frieda Boom en een paar nichtjes
brengen haar waar ze zijn wil. Dat kan
een wandeling zijn door de stad of een
bezoek aan haar zuster. Ook bezoekt ze
wel eens haar vriendschappelijke be
zoekster. "Meestal als het mooi weer is.
Dan kunnen we in de tuin", verklaart
mevrouw Boom.
UT. Bang&Olufsen
ÜB DeDee^5»-?xxwsvant»ewengöuia
3|aar q3(antie
riRNA
Niauwendijk 35-39
VLISSINGEN
Hel echtpaar Hage wandelt hier samen met Willie en Ria Buyck (foto Ruben Oreel)
Over haar vrijwilligerswerk onthult me
vrouw Boom: "Ik doe dit werk al vele
jaren. Ook toen in in Limburg woonde.
Sinds vijfjaar woon ik in Middelburg en
heb toen de eerste jaren niets gedaan.
Sinds driejaar ben ik weer actief bezig.
Ik bezoek iedere maandag twee mensen.
Ik begin met mevrouw Bellaart. breng
haar naar haar zuster, dat neemt dan
ongeveer êen uur in beslag en bezoek
dan een blinde mevrouw, namelijk me
vrouw Jo Roessingh".
Frieda Boom-Pelle vindt het geen extra
opoffering om dit werk te doen. "Ik ben
iemand van practische oplossingen. Het
enige dat ik heb moeten leren, is luiste
ren. Vooral nu ik zelf ook al wat ouder
wordt, begrijp ik de probleempjes van
deze mensen wat beter".
Ze stelt echter even later vast: "Je kunt
dit vrijwilligerswerk ook doen als je jong
bent".
Mevrou.w Boom heeft vier kinderen en
heeft desondanks altijd voldoende tijd
over gehad voor dit werk. Ze benadrukt:
"Dit werk is daadwerkelijke hulpverle
ning".
We praten na met mevrouw An Vasten
houd. Zij is leidster van het project. "Het
is enorm moeilijk om mensen voor dit
project te krijgen. Het gebeurt in alle
stilte: je timmert niet direct aan de weg.
Bovendien is bekend dat de bezoeker of
bezoekster niet altijd succes boekt".
"Voor de UW is het een van de moei
lijkste projecten. Maar tegelijkertijd
constateren we dat er over de hele lijn
een teruggang is in het aanbod van vrij
willigers. Bijvoorbeeld het project 'Ta
feltje dekje', ook daar is een duidelijke
teruggang in", verzucht mevrouw Vas-
tenhoud.
Mevrouw Vastenhoud is niet alleen
leidster van het project, ze coördineert
ook actief. "Als er een verzoek bij ons
binnenkomt van een bejaardentehuis
bijvoorbeeld, dan ga ik eerst zelf op be
zoek en praat met de te bezoeken man of
vrouw. Tegen de tijd dat ik inzicht krijg
in hoe zo iemand is, weet ik welke vrij
williger geschikt is, die dan ook door mij
wordt geintroduceerd".
Mevrouw Vastenhoud ontdekte dat het
vriendschappelijke huisbezoek fantas
tisch werk is. "Je voorziet enorm in een
behoefte. Als vrijwilliger krijg je veel
dankbaarheid. Maar je komt ook ver
schrikkelijk veel ellende tegen. Je moet
echter leren de problemen niet mee naar
huis te nemen. Daar heeft niemand iets
aan
Voeten moeten hun
natuurlijke welvingen terug
vinden in de schoenen.
Dat gaat vaak ten koste
van het model, maar ook
ten koste van veel voetpijn.
U kent dat knellende
gevoel wel.
Wij hebben goed passende
schoenen die er toch
modisch uitzien.
Wij zorgen voor uw
voeten en dat is al een hele
zorg minder.
U bent van harte welkom
bij:
Voor informatie over deze onbetaalde ban:
mevrouw A. Vastenhoud, Meanderlaan
230. Middelburg, telefoon 36712.
[C U l»
{niji 1 lij
IMlFiS
taSJ—yr
K
nmiiïiiniH
Zuidzandc tussen Oostburg en Cadzand, tel. 01170-2161.
's Zondags geopend van 2 tot 6 uur. Woensdag koopavond van 7 tot 9 uur
Deze week kunt u nog inschrijven voor
één van de volgende clubs in:
scholieren (alleen jongens)
maandag 18.30 u
donderdag 16.30 u.
(echt)paren
maandag 20.00 u.
dinsdag 20.00 u.
donerdag 21.30 u.
alleenstaanden (alleen heren)
donderdag 20.00 u.
woensdagavond
scholieren - jongelui - (ccht)paren
donderdag
scholieren - jongelui - (echt)paren
Inlichtingen en inschrijvingen 's maandags van 18.30
u. tot 21.00 u. in het Concert en Gehoorzaal, Singel
straat 13 Middelburg, of dagelijks van 14.00 u. tot
17.00 u. Tel. 01100-20176
GOES -MIDDELBURG-ZIERIKZEE
Jacob Valckeplein 4 - Goes - tel. 01100-20176
De oude stijl jazzclub Scaldis Swing So
ciety opent zaterdag 12 septber het
nieuwe seizoen met een optreden van
The Wooltown Jazz Band in de Concert
en Gehoorzaal in Middelburg. The
Wooltown Jazz Band heeft onlangs het
25-jarig bestaan gevierd. Al eerder
speelde deze band in Middelburg. Vele
jaren geleden speelde de formatie rees in
het 'Schuttershof en volgen en krante-
bericht uit die tijd 'deinde een groot pu
bliek op de volumineuze klanken van The
Wooltown Jazz Band'.
Ook nu nog zorgt de band voor een
heerlijk opzwepende dixielandmuziek.
Modernere klanken dan eertijds waarbij
vooral de vocale partijen 'de pan uits-
wingen'. De band is tevens uitgenodigd
om begin volgend jaar in New Orleans
enkele optredens te verzorgen; een be
wijs dat ef voortreffelijke dixieland ge
bracht wordt. De avond begint 21.00 uur.
