Na één jaar Walstraat-promenade niets
dan optimistische geluiden te horen
,De Walstraat is een
fijne, gezellige straat'
amii«3m
„Natuurlijk is de binnen
stad hier veel gezelliger'
„Vlissingen
voorbeeld
voor andere
steden"
Tachtigers, verknocht aan Vlissingen:
VF
Woensdag 20 augustus 1975
Tegenstanders bekennen nu hun ongelijk
Als op 28 augustus a.s. de derde achtereen volgende Vlissingse
braderie van start gaat op een terrein dat de Walstraat-
promenade, de St.-Jacobs-straat en de Oude Markt omvat,
zullen ongetwijfeld de harten van vele Vlissingse midden
standers die in dat gebied hun nering hebben, sneller kloppen.
Nog afgezien van het feit, dat dat toch al het geval was vanwege
de Mexicaanse stijl waarin een en ander wordt gehouden,
Mexicanen staan evenals vele andere Zuidelijke bevolkings
groepen bekend om hun temperament! Het programma liegt er
niet om: men is ervan overtuigd dat het „letterlijk de pan uit
swingt" op deze braderie.
Van negatief
naar positief
Ak tie ver
Samenwerking
Jong echtpaar ziet het we! zitten
Leuke tentjes
FRANS ECHTPAAR
OVER DE PROMENADE:
„Alleen geen
fietsers.../'
Een braderie op een complete
promenade dit keer. Vorig jaar was nog
maar een gedeelte van de Walstraat in
promenade veranderd. Die promenade
heeft overigens heel wat voeten in de
aarde gehad: als een aantal midden
standers hun zin had gekregen, was de
Walstraat-promenade er nooit
gekomen. Ongetwijfeld zal een aantal
winkeliers onwillekeurig nog eens terug
denken aan die dagen, toen de aanleg
van de promenade „er door kwam" en
zij het niet langer zagen zitten.
Natuurlijk: het is erg als je van mening
bent dat je bestaan in gevaar wordt
gebracht. Een van de zwaarste
argumenten die de tegenstanders van
een promenade hadden was het feit, dat
het voortaan niet meer mogelijk zou zijn
om met de auto inkopen te doen in de
winkels aan de promenade. Sterk punt
daarentegen van de voorstanders van
een Walstraat-promenade was het feit,
dat een auto-vrije Walstraat voor het
winkelend publiek dubbel aantrekkelijk
moest zijn, omdat er dan echt rustig
gewinkeld kan worden, zonder dat
verontruste moeders konstant op hun
kroost moeten letten. Ook voor bejaarde
mensen is het een hele geruststelling te
weten, dat je niet op een aller onver
wachtst moment van de sokken kan
worden gereden door een auto! Enfin,
de kreten vóór een promenade en tégen
een promenade waren niet van de lucht.
„Ik wil gerust bekennen, dat ik het in
eerste instantie helemaal, maar dan ook
helemaal, niet met de plannen voor de
Walstraat-promenade eens was", vertelt
mevrouw C. M. Speckens-Vierhout.
„We verwachtten dat onze zaak sterk
achteruit zou lopen, mede doordat we
nu de „snelle klanten" die met de auto
langskomen, even uit stappen om brood
te kopen - en dan tegelijkertijd meestal
nog wel iets anders meenemen - de
Walstraat zouden mijden. Inderdaad
gaf de broodomzet in de begin periode
van de Walstraat-promenade ook een
flinke daling te zien. Maar, wie mis is
moet z'n ongelijk kunnen bekennen:
We hadden nooit kunnen voorzien dat
het zo zou lopen als het gegaan is. We
zijn er sinds de promenade klaar is
zeker niet op achteruit gegaaan.
Hadden we dat geweten, dan was het
ook zeker niet zover gekomen, dat we de
zaak tot aan de Kroon hadden laten
komen. Ja, we hebben samen met een
aantal andere tegenstanders van de
promenade, een proces gevoerd.
Bij het beroep bij de Kroon moet je
echter de cijfers laten zien van een heel
jaar, zodat bewezen kan worden dat de
promenade in dit geval echt schade had
op geleverd voor het bedrijf. Toen het
proces voor de Kroon kwam, was de
promenade nog niet eens een jaar oud,
en stonden we dus zonder enig bewijs.
Nee, we staan er nu echt wel positief
tegenoverI"
Het enige dat mevrouw Speckens
jammer vindt, is de plaatsing van het
grote metalen plastiek bij het Betje
Wolffplein. „Je houdt het niet voor
mogelijk gewoon, wat ze dóér in de
avonduren soms allemaal inhangen!
Vreselijk. Vuilnisbakken, oude fietsen
en noem maar op...!"
Opmerkelijk vindt mevrouw Speckens
dat nu veel winkeliers ineens veel
aktiever zijn geworden. Winkels worden
opgeknapt, etalages veel vlugger
gewisseld en hier en daar wordt sneller
een nieuw verQe over een oude verflaag
heengezet.
Een oude tegenstander van de
promenade was ook de
sigarenhandelaar Krol. Bij hem was het
vooral het feit dat z'n vele bejaarde
klanten, die zich bijna allemaal van een
auto moesten bedienen, niet langer voor
de deur zouden kunnen komen.
„Inderdaad zijn er ook een groot aantal
autoklanten weggevallen", vertelt de
heer J. Krol, „maar daarvoor in de
plaats is de omzet in sigaretten, shag
etc, dermate gestegen, dat we zeker
geen klagen hebben."
Zo zijn er nog een aantal mensen die in
eerste instantie fel tegen waren, maar
die nu helemaal zijn „bijgedraaid" nu
blijkt dat de Walstraat promenade veel
meer goed dan kwaad uitwerkt.
Ook op de samenwerking van de
winkeliers onderling heeft de
totstandkoming van de pro
menade en de gunstige ontwik
keling op de zaken, een goede
invloed. Er is kort geleden een
gezamenlijk plan - vanuit de
Winkeliersvereniging „Winkel
centrum Vlissingen" - gelanceerd
om boven diverse zaken,
ongeveer 35, luifels aan te
brengen. Wim de Bruijne
hierover: „Het plan voor de
luifels en een aantal
etalagekiosken is inderdaad de
vrucht van een optimale samen
werking. We willen proberen om
de gezelligheid nóg meer op te
voeren.
Onze plannen ztyn vooaf met
de schoonheids commissie
besproken en die heeft ze
goedgekeurd. Daarna'is het hele
spul in handen van een architect
gegeven, die nu concrete plannen
heeft uitgewerkt. Niet alle zaken
worden van luifels voorzien. We
hebben in het geval dat drie naast
elkaar gelegen winkels een luifel
wilden, geadviseerd om dat maar
bij één gevel te doen, omdat
anders de mensen - blijkens
recente onderzoekingen - juist er
van onder gaan lopen, wat
natuurlijk niet de bedoeling is.
Het ziet er dus naar uit, dat de
Walstraat-promenade nog steeds meer
een bijzonder gezellige promenade
wordt waar het voor het winkelend
publiek goed toeven is. Gedurende de
drie braderiedagen zal de middenstand
van Walstraat, en natuurlijk die van de
bijbehorende St.-Jacobsstraat en Oude
Markt, samen het Winkelcentrum
Vlissingen vormend, het beste beentje
weer voorzetten, om toch maar zo goed
mogelijk voor de dag te komen. Gezien
kosten en moeite die aan de braderie
gespendeerd zijn, kan een en ander niet
mislukken!
Ook de jongere generatie weet de
binnenstad van Vlissingen te
waarderen: Judith en Rob
Haffert, de laatste import -
Vlissinger vanuit Oost-Voome,
zijn er eigenlijk wel een beekje blij
mee. Samen met hun twee kleine
jongens Martijn en Volko wonen
ze in het nieuwe plan
Westerzicht, van waaruit ze
verschillende keren per week er
op uit trekken om specifiek in het
winkelcentrum Walstraat - St.
Jacobsstraat - Oude Markt en
direkte omgeving, inkopen te
gaan doen.
„Natuurlijk is de binnenstad veel
gezelliger", aldus Judith en Rob,
„je hebt er een aantal wat
kleinere speciaalzaken waarink
het bijzonder leuk inkopen doen
is. De winkeliers hebben er nog
een beetje tijd en aandacht voor
je, nee, we vinden het er
hardstikke gezellig. Het enige
waar we vaak moeilijkheden mee
hebben, zeker in het seizoen, is
het vinden van parkeerruimte in
de stad. Meestal kom je net op
een moment dat iedereen wil
gaan winkelen, en een half uur
zoeken naar een gaatje voor je
auto is niet bepaald een succes!
Naar de binnenstad gaan Judith
en Rob voor tal van dingen die
grootwinkelbedrijven niet
hebben. .Gezien het feit dat we
vlak bij enkele grootwinkel
bedrijven wonen' zegt Judith'
waar we wel komen hoor, daar
niet van,gaan we voor de
specifieke dingen, een lap stof
bijvoorbeeld naar de stad. Er zijn
winkels genoeg, een enorme
sortering in spullen, nee, voor ons
is de situatie zoals die nu ligt,
prima. Ook het feit dat het
centrum voor een groot deel
autovrij is, werkt ons inziens
positief. Je hoeft je kinderen nu
niet meer zó angstvallig aan de
hand te houden. Ook voor
kleding etc. kan ik in de binnen
stad, en Rob trouwens ook, goed
terecht".
Het enige dat beiden missen zijn
de specifieke koffïerestaurantjes
koffiehuisjes eigenlijk, zoals men
die in tal van andere steden wel
treft. „Je kunt wel een zaak
binnenlopen", zegt Judith, „maar
dan zitten er toch ook een aantal
mensen te eten. Nee, echt, een
gezellig koffietentje zou op de
promenade niet misstaan."
Over Vlissingen in het algemeen
Ook het winkelend publiek op de
promenade van Vlissingen, toont
zich in 99 van de 100 gevallen,
enthousiast. De meesten van hen
die voor het eerst in Vlissingen
komen, hadden niet verwacht er
zo'n winkelcetrum aan te treffen.
Opmerkelijk is, dat vooral
buitenlanders genieten van het
feit dat de Walstraat promenade
is. „Vlissingen zou een voorbeeld
kunnen zijn voor heel wat andere
steden" merkt een Frans
echtpaar op, „we vinden het hier
- met al die bonte bloembakken
op straat, echt Hollands hè -
bijzonder fijn."
Ook worden nog wel eens wat
mindere reacties gehoord. Zo
zijn er mensen, maar die zijn dan
wel in de minderheid, die het
jammer vinden dat ze niet meer
met de auto bij de diverse winkels
kunnen komen, 't Was wel altijd
erg gemakkelijk. Toch begrijpt
iedereen wel, dat er meer te
zeggen is voor een autovrij
winkelcentrum en och, de auto
een stukje verder neerzetten, of -
heel alternatief - op de fiets gaan
om wat boodschappen, is
eigenlijk niet zo'n ramp.
Opvallend veel mensen weten ook
niet zo goed weg met het
metaalplastiek aan het begin van
de Walstraat. En een groot
aantal mensen vindt ook de kale
muur van de Scheldeloods „geen
succes" tot „een lelijk ding". De
winkeliers aan het begin van de
promenade zijn overigens blij dat
althans de bovenzijde van de
rode bakstenen muur wat is
aangekleed.
Goed ontvangen worden ook de
bankjes op de promenade, die
zeker bij mooi weer, bijna niet
vrij gelaten worden, 't Is
bijzonder leuk om al die druk
winkelende mensen gade te
slaan", merkt een bejaarde dame
op, „de Vlissingse binnenstad
geeft zo'n fijn levendig beeld.
Nee, ze hebben het wel voor
elkaar zo. Wat kun je je nou nog
beter wensen als zo'n winkel
centrum?"
,Vroeger, vroeger was alles veel anders. Vlissingen zag er uiteraard veel anders uit
dan nu het geval Is. Toch was de stad toen al btyzonder gezellig. Vooral In de zomer,
als veel van het huiseiyke leven zich op straat afspeelde, voelde je echt nog hoe dicht
de mensen by elkaar stonden. Afstanden zoals nu tussen gewoon maar mensen,
waren er geloof ik toch wat minder. Alles moet nu klaarbiykeiyk zo opgeschroefd,
de mensen zyn niet meer tevreden te krygen, als de buurman een auto of een t.v.
koopt, moeten de buren ook zo nodig, nou ehvoor my hoeft het zo niet".
Aan het woord mevrouw M. W. P. But -
Rietbergen, 82 jaar oud, en rasechte
Vlissingse. Samen met haar echtgenoot,
deheer J. But (81) woont ze in de Nieuw-
straat, op nr. 133 om precies te zijn,
niet ver van het centrum, van de
Scheldestad, een centrum dat volgens
haar nog steeds uitblinkt door de
gezellige sfeer die er heerst.
„Al lang voor de oorlog" aldus
mevrouw But, „was het centrum van
Vlissingen zeer in trek voor de
winkelende mensen. Je vond er tal van
zaken, waaronder verschillende grote
slagerijen, bakkers en groentezaken.
Wat het zo gezellig maakte, waren
vooral de oude geveltjes. Gelukkig heeft
bakker van der Linde z'n pand weer het
oude aanzicht gegeven. Ook anderen
hebben hun gevels gerestaureerd. Kijk,
dat vind ik nou mooi. Ik kom wel niet zo
heel erg ver meer uit de buurt van onze
woning, maar ik vind het toch telkens
weer plezierig om een kijkje op de
promenade te nemen. Geen wonder: ik
heb daar hele fijne herinneringen aan:
Immers toen we jong waren, liepen we
vaak met een heel stel meisjes „het
rondetje": Walstraat, Nieuwendijk,
Bellamypark, Kerkstraat, St. Jacobs
straat, en ik weet nog wel" - ze lacht
even ondeugend - „dat, we, als we een
paar leuke jongens zagen die voor ons
uitliepen, als ze uit het zicht waren,
haastig de andere kant opliepen, zodat
willen ze nog wel kwijt dat het
voor ,wat oudere' mensen niet
eenvoudig is om in 't uitgaans
leven te duiken. ,Voor de jeugd
van een jaar of 16-17 zijn er
allerlei leuke tentjes, maar als je
boven de twintig bent is het echt
zoeken in Vlissingen', aldus Rob
en Judith.
Ook zou Rob graag zien dat de
Boulevard een parkeerverbod
kreeg en een maximumsnelheid
voor auto's. Per slot van rekening
is het een van de belangrijkste
trekpleisters van Vlissingen zo
zegt hij, laten we er daarom van
maken wat er van te maken is.
Als je in je auto over de Boute'
rijdt, kijkje het hele eind óf tegen
een muurtje óf tegen geparkeerde
auto's. Enfin, misschien brengt
een parkeerterrein op de Spui-
boezem straks wat verbetering.
Ik hoop het maar!'
we ze in elk geval ergens anders wéér
tegenkwamen. Maar afgezien daarvan:
de Walstraat is een fijne, gezellige
straat geworden, waar je tenminste op
je gemakje kunt winkels kijken. Althans
voor zover je van „geworden" kunt
spreken, een beetje „beter" is het
centrum van Vlissingen Altijd geweest,
ondanks het feit dat er wel eens een
beetje de klad in dreigde te komen. Ik
ben van mening dat we het maar zo
moeten houden."
Mevrouw But heeft altijd graag in
Vlissingen gewoond. Toen de
Stoomvaart mij. „Zeeland" indertijd
werd overgeplaatst naar Hoek van
Holland, - haar echtgenoot werkte bij
de maatschappij als machinist - bleef zij
in Vlissingen wonen. „Normalerwijze
zou ik meegegaan zijn naar de Hoek",
aldus mevrouw But, „maar m'n man
was nog maar een poosje van z'n
pensioen af. Vlissingen trok in dat licht
gezien toch méér dan de Hoek, en
zodoende zijn we hier gebleven. Al
hoewel ik wel van mening ben, dat waar
je brood ligt, je naar toe gaat!!
77
Ook de heer But, die tussen de middag
even binnen komt wippen, druk doende
met allerlei karweitjes voor andere
bejaarden in de buurt, onderschrijft
graag de woorden zijn vrouw. „Alleen
moesten ze vanwege de politie eens wat
meer op de jongelui letten die steeds
maar op de promenade fietsen. Man, je
moet oppassen of je wordt
ondersteboven gekard. Zullen ze de
auto's er weghouden en zal je onder een
fiets komen.. Laat ze maar eens - bij
wijze van waarschuwing - wat boetes
uitdelen. Echt dat helpt wel, het hoeven
niet eens zulke hoge te zijn. M'n klein
dochter kreeg een poosje geleden ook
een bekeuring van vijf gulden, nou, dat
zal ze niet licht vergeten....!!
