r™
j Burgercomite organiseert een
massale actie op Walcheren
„GROETEN UIT
ZEELAND"
Iri Meliskerke geven de wereld
zeeën hun schoonheid prijs
Voor Bouwfonds Leger des Heils
.i*
A*
mmm
Christina Barnhard werd de nieuwe
De Ruyterstad-gastvrouw voor dit jaar
INTERESSANTE EXPOSITIE
IN DE ABDIJ:
J~ IN
Verkeersmaatregelen
BEIAARDCONCERT
OP DE LANGE JAN
TAFELTJE
DEKJE
HINDERWET
Geschenken
W*
MOGELIJK IN 77
EEN TREINHALTE
IN SOUBURG
Tegenstellingen
Onbekendheid
EXPOSITIE EN VERKOOP PRODUKTEN
ARME LANDEN
Zoals u reeds enkele weken geleden in de Faam hebt kunnen lezen,
organiseert het burgercomite van het Leger des Hells in de week van 11 t/m
15 augustus een inzamelingsactie op Walcheren met de bedoeling om geld bij
elkaar te krijgen voor de dringend noodzakelijke verbouwplannen van het
verkrotte gebouw van het Leger. U kunt In de Faam van woensdag 6
augustus een oproep vinden tot financiële steun voor het Leger. Bij deze
Faam is een envelopje Ingesloten, waarin u uw bydrage of overschryvlng
kunt stoppen.
Het comité gaa in le bewuste week
met de leder 'var het corps en
symphatisanter de straat op.
Bijgestaan door geluidswagens komen
zij in de eerste avonduren door geheel
Walcheren, waarbij iedere woning
wordt aangedaan om de envelopjes
met inhoud op te halen.
Mocht u niet thuis zijn, als wij bij u
langs komen, dan kunt u deze
envelopjes nog op enkele centrale
posten in uw woonplaats inleveren,
welke later nog zullen worden bekend
gemaakt.
Voor de week van 28 juli - 2
augustus is het menu voor
Tafeltje Dekje als volgt samenge
steld.
maandag: bloemkool en gehakt
dinsdag: varkensoester en
spinazie
woensdag: lever en appeltjes
donderdag: carbonade en sperci-
bonen
vrijdag: vis met worteltjes
zaterdag: wat de pot schaft.
De maaltijden worden op
maandag en donderdag bezorgd.
Op die dagen kan besteld worden
op tel.nummer 27537 tussen 9.00
- 9.30 uur. Deze dienstverlening
van het U.V.V. geldt voor be
jaarden en zieken, die zelf niet
voor warm eten kunnen zorgen.
Voorts kunt u aL.ijd rechtstreeks op
onze bouwfonds-rekening storten.
Burgemeester en wethouders van
Middelburg maken bekend, dat door
de heer E. Brand, Noordweg 186 te
Middelburg een aanvraag is ingediend
om een vergunning ingevolge de
Hinderwet tot het oprichten, in
werking brengen en inwerking houden
van een hobbywerk plaats om motor
onderdelen te vervaardigen, te
vervangen en te testen, waarin diverse
motoren met een gezamenlijk
vermogen van 26 1/4 pk gebezigd
zullen worden. De inrichting is
gevestigd Noordweg achter no. 308,
box 13.
Schriftelijke bezwaren tegen het
verlenèn van de vergunning, ontleend
aan gevaar, schade of hinder, kan een
ieder gedurende tien dagen na 21 juli
1975 indienen bij bovengenoemd
gemeentebestuur.
Mondelinge bezwaren kan een ieder
persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting,
welke wordt gehouden ten gemeente
huize, Lange Noordstraat 1 op 7
augustus 1975 om 16.30 uur.
De aandacht wordt erop gevestigd, dat
inwoners van de gemeente
Middelburg later slechts tot beroep
gerechttigd zijn indien zij in persoon
of bij gemachtigde op de boven
genoemde openbare zitting zijn Zij die
niet in deze gemeente wonen, kunnen
teneinde van hun beroepsrecht
gebruik te kunnen maken, volstaan
met het tijdig indienen van een
bezwaarschrift.
Bovenvermelde aanvraag met
bijlagen, alsmede de eventueel
ingekomen bezwaarschriften, liggen
ter inzage op de afdeling Algemene
Zaken van de gemeente secretarie,
Lange Noordstraat 1 te Middelburg.
I
Lange Noordstraat 1 te Middelburg.
1
Redactie Bureau Voorlichting gemeente MiddelbUrg
Stadhuis Middelburg.Telefoon 26251, toestel
"Burgemeester en wethouders van
Middelburg hebben enkele verkeers
maatregelen genomen.
De Dampoortweg in de richting van
de Oostperk weg is gesloten voer alle
motorvoertuigen. (7 juli 1975)
Het parkeren is verboden voor de
onbebouwde zijde van de Been
houwerssingel over een afstand van 25
meter, te rekenen vanaf de Langeviele-
binnenbrug. (10 juli 1975)
Het parkeerverbod gedurende het
tijdvak van 15 mei tot 15 september
van 10.00 uur tot 16.00 uur, voor de
noordelijke zijde van het gedeelte van
de Dam zuidzijde, gelegen tegenover
de percelen nr. 10 tot en met 24 is
opgeheven. (15 juli 1975).
Op de tu&sen haakjes vermelde data
zijn deze twee besluiten openbaar
gemaakt. Binnen 30 dagen na die data
kan iedere belanghebbende beroep
instellen bij de Kroon. Het beroep
schrift moet worden ingediend bij de
Commissaris van de Koningin in
Zeeland te Middelburg.
Vrijdag 18 juli 1975, een onvergetelijke
dag voor drie Vlissingse jongedames,
die zich na een spannende voorselektie
uitverkoren wisten om tijdens het
Zomeravondfestival voor het voetlicht in
de Ruyterzual van Grand hotel
Britannia te treden, om door een
kundige jury vast te laten stellen, wie
van hen uiteindelijk de De Ruyterstad
gastvrouw 1975/1976 zou worden. Ook
een onvergetelijke avond voor het in
grote getale toegestroomde publiek dat
een sprankelend programma als dat van
dit zomcravondfestival, bijzonder wist
te waarderen.
De kandidaten voor dc titel van De
Ruyterstad gastvrouw waren Christina
Barnhard. Frieda Pieters en Martine de
Jong. allen afkomstig uit de gemeente
Vlissingen. Stuk voor stuk werden ze bij
het publiek geïntroduceerd door „ons
aller" Karin Kraaykamp, die de avond
op vakkundige wijze presenteerde. Na
een eerste kennismaking met het
publiek waarbij de kandidaten een en
ander over zichzelf vertelden, volgde
weldra een nadere kennismaking,
waarbij de drie kandidaten opnieuw in
de schijnwerpers verschenen om door
Karin Kraaykamp ondervraagd te
worden zodat de jury, samengesteld uit
de dames Marian de Jong, de vorige en
eerste de Ruyterstad gastvrouw, A.H.
Brouwer - Struis, en dc heren J.P. de
Regt, direkteur van de Provinciale VVV
en G.C. van Loo, journalist, en onder
voorzitterschap van de heer A.R.
Marquinie, uit kon maken, wie het best
geschikt was om Vlissingen straks bij tal
van evenementen en officiële
gelegenheden te vertegenwoordigen.
Om dit vast te kunnen stellen moesten
de kandidates elk wat kennis spuien van
Vlissingen en ook werd hen gevraagd
een verhaaltje over Vlissingen te
vertellen in het Engels. Uiteraard werd
ook gevraagd naar leeftijd, beroep,
waarom men zich kandidaat had
gesteld, etc. De drie kandidaten wistèn
zich aardig te redden en vooral Martine
de Jong wist het publiek enthousiast te
krijgen door met vaart en verve een
verhaal in vlekkeloos Engels te brengen.
Maar zoals gezegd: ook de andere twee
wisten van wanten en de jury kreeg er
dan ook een zware dobber aan, uit te
zoeken wie nu uiteindelijk de beste was.
Voor het publiek was een en ander iets
minder enerverend: ontspannend
dansend werd de uitslag van de
verkiezing afgewacht, Trio Wim
Jongbloed zorgde voor een uitstekend
dansmuziekje. Bovendien was er dan
ook nog tussen de bedrijven door een
optreden van Conny Vandenbos, die
vooral succes oogstte met haar
vertolking van chansons van Edith
Piaff. Tenslotte was het de heer
Marquinie die een eind kwam maken
aan de spanning door het publiek mede
te delen dat Christine Barnhard
gekozen was als nieuwe de Ruyterstad
gastvrouw, een mededeling die met luid
applaus werd ontvangen.
Natuurlijk bracht het „winnen" van
deze verkiezing een heleboel bijzonder
prettigs met zich mee, zoals
bijvoorbeeld een hele stroom van
geschenken: namens het VAF werd een
gouden ring met Zeeuwse knop
overhandigd en de De Ruyterstad
gastvrouw gaat vijf dagen naar het
Engelse Deal waar ze Vlissingen
vertegenwoordigd op de zomerfeesten,
haar eerste officiële taak. De Olau Line
bood via Letty Westhoek een geheel
verzorgde weekend reis naar Londen
aan, het Autotron liet weten de De
Ruyterstadgastvrouw met drie door
haar aan te wijzen gasten te willen
ontvangen voor een hele dag uit in
Drunen, inklusief een rit in een oude
Spijker, namens de winkeliers in de
Badhuisstraat werd een cheque
aangeboden, de winkeliers uit de
Walstraat schonken een zilveren
armband. Tja, zo gaat dat als je de
Ruyterstadgastvrouw wordt.
Uiteraard werden de twee andere
kandidates niet vergeten; ze werden -
evenals de winnares - door de heer W.
Jansen in de bloemetjes gezet. Marjan
de Jong was een van de eersten die haar
opvolgster geluk wenste. Nadat de
eerste emoties wat waren geluwd, en
Christina met haar echtgenoot
uitbundig was bejubeld, werd de
-4 m
Nog tot 16 augustus Is in het Abdy-
complex, op precies te zyn op het adres
Abdij 11, een interessante expositie
ingericht met als onderwerp de prent
briefkaart. Eigeniyk dageiyks, zonder
dat we er by nadenken - worden
duizenden kaarten verstuurd, zeker in
de vakantietyd. Variërend In
afbeelding, van een Iiefeiyk landschap
tot en met de bekende dikke dames - by
voorkeur in vuurrood badpak gehuld
in de branding. Hoeveel prentbrief
kaarten er in de loop der jaren al
verstuurd zijn, met vriendeiyke groeten,
ter gelegenheid van veijaardagen etc.,
etc. en met hoeveel verschillende
afbeeldingen erop, is natuuriyk niet na
te gaan. Dat er erg veel moeten zyn zal
duidelijk worden ais men nagaat, dat
alleen het Documentatiecen trum
Zeeuws Deltagebied al over meer dan
21.000 exemplaren beschikt, waaruit
oor deze tentoonstelling een selektie is
gemaakt.
De prentbriefkaart stamt uit 1870; in
1869 deed de briefkaart zijn intrede in
Oostenrijk. Al na een jaar ontdekte men
dus dat het bijzonder leuk was om op de
voorzijde van de kaart een afbeelding te
plaatsen. Deze prentbrief'-kaarten
werden aanvankelijk wel in enveloppes
verstuurd. In Nederland duurde het
echter nog tot omstreeks 1883 voordat
de eerste prentbriefkaart in de handel
kwam. Het was een kaart met een
afbeelding van het Rijksmuseum te
Amsterdam. Deze kaart werd gedrukt
naar aanleiding van de wereld tentoon
stelling in Amsterdam. Kaarten die
naar foto's gedrukt werden, verschenen
pas in 1900.
De kaarten die op de tentoonstelling in
het Abdijcomplex te zien zijn, geven een
beeld uit het dagelijks leven van 1900
tot 1940 in de provincie Zeeland. Als
men bedenkt dat Zeeland vroeger 109
gemeenten had, en dat van elke
gemeente op de tentoonstelling een
karakteristiek plaatje te zien is, kan
men nagaan dat een en ander zeer
interessant is. Verder wordt er ook
uitgebreid aandacht besteed aan zaken
als: ijsvermaak, klederdrachten, een
hoofdstuk apart vormt Michiel de
Ruyter en getuige een hele serie kaarten
van de watersnoodramp van 1906,
werden ook van natuurrampen prent
briefkaarten gemaakt. Ook oorlogs
geweld ontbreekt niet in deze kollektie:
afbeel dingen uit 1914-1918 en die van
een bombardement van Zierikzee (per
ongeluk). Oestercultuur, veerdiensten,
klederdrachten, boerenerven en
interieuren, boeren wagens, de
landbouw en veeteelt, het kerkelijk
leven en zelfs het onderwijs geven op de
tentoonstelling in prent prentbrief
kaarten acte de presence. Bovendien
zijn nog een aantal films op video band
te bekijken, die hun steentje tot het
welslagen van de expositie zeker
bijdragen.
Openingstijden van de expositie: elke
dag van 10.00-17.00 uur, zondags
gesloten. Tenslotte nog dit: de naam
van de expositie laat zich gemakkelijk
raden: „Groeten uit Zeeland".
N.S. bestudeert de mogelijkheid in 1977
in Vlissingen een nieuwe halte te
openen: Vlissingen-SouburgwDe halte is
geprojekteerd op een plaats die gunstig
ligt zowel ten aanzien van een deel van
de oude kern als ten aanzien van de
nieuwe bebouwing. In 1977 zullen
20.000 mensen wonen binnen een straal
van 2'/i km. en tot 1985 kan dat getal
volgens de huidige inzichten tot 30 k
35.000 groeien.
Voorwaarden voor de realisering van de
halte is. dat de wijken westelijk van het
Kanaal door Walcheren goed
bereikbaar zullen blijven door
handhaving of vernieuwing van de
bestaande brug. Voorts is
vanzelfsprekend de instemming van de
gemeente en het Rijk vereist.
Schelpen, schelpen en nog eens
schelpen in de schelpenschuur
Tridacna' in Meliskerke. Sinds de
Pinksterdagen kan iedereen die maar
belangstelling heeft voo#r overigens
steeds meer in de belangstelling
komende - schelpen, er een kijkje gaan
nemen. Er liggen circa vyfhonderd
verschillende soorten, afkomstig uit
tropische wateren, uitgestald In bakken
en vitrines. Tridacna' is ontstaan uit
een idee van Nel, Thys en Marie
Engelse, die nog niet zo lang geleden
dageiyks in de Vishandel,, t
Zeepaardje' in Middelburg te vinden
waren. Eigenhandig bouwde de familie
Engelse de voormalige kolenopslag-
plaats om tot een geschikte ruimte om
hun fraaie schelpencollectie te kunnen
exposeren. Een karwei waar nogal wat
voor kwam kyken, want het is lang niet
een voudig om van een grote schuur een
beeye gezellig ogend geheel te maken.
„Dat we na de vishandel iets in de
schelpenbranche zouden gaan
ondernemen, was iets dat bij ons
eigenlijk al vast stond", vertelt Thijs
Engelse, „de conchyliologie - zoals het
verzamelen van schelpen met een
vreemd woord wordt aangeduid - is onze
gezamenlijke hobby. Natuurlijk kwam
ook het commerciële aspect om de hoek
kijken: alle schelpen in .Tridacna' zijn
te koop. Per slot van rekening moeten
we ook leven!' Volgens Engelse komt het
verzamelen van schelpen - zowel
tropische als Noordzee-schelpen - steeds
meer in de belangstelling. Een en ander
is volgens hem een gevolg van het feit
dat de mens het weer een beetje ,bij de
natuur zelf gaat zoeken. Het hele
leefpatroon verandert eigenlijk een
beetje. „Wat betreft mijn voorliefde
voor schelpen, wel, ik denk dat die is
ontstaan uit m'n bewondering voor 1001
vorm-mogelijkheden van de schelp en
de vele kleurvariëteiten. Sommige
schelpen zijn vrij fors van bouw, andere
daarentegen weer ragfijn. Je hebt hele
grote en hele kleintjes, kortom het is een
enorme fascinerende wereld waar je in
terecht komt'.
Inderdaad: er is zeer zeker sprake van
forse tegenstellingen in grootte. Neem
bijvoorbeeld de grootste schelp uit de
collectie, een Tridacna waar de
schelpenschuur naar is genoemd, met
daarnaast een piepklein .hoorntje',
zoals men soms ook - zij het vrij zelden -
aan onze stranden aantreft.Het
allerliefst zou Thijs Engelse zelf op zoek
gaan naar schelpen, bijvoorbeeld naar
Australië, en ze daar bij voorkeur ook
nog zelf van de zeebodem plukken. Tot
nu toe heeft zo'n reis er echter nog niet
ingezeten, al wil dat niet zeggen, dat het
er nooit van komt. Ondanksat, weten de
Engelse's veel van schelpen te vertellen
en het zal niemand verwonderen dat ze
thuis nog een collectie hebben, alleen
nög mooier en uiteraard veel duurder.
Maar dat is dan ook de familietrots: een
prachtige privé-verzameling.
Natuurlijk zijn het niet alleen puur
schelpen die in .Tridacna' te koop zijn.
Er zijn diverse leuke souvenirs verkrijg
baar die van schelpen zijn gemaakt, tot
en met van schelpenmotieven voorziene
kamerschermen, salontafels etc. toe, die
in de Philipijnen worden gemaakt. Met
de hand. Jawel. Ieder stukje van de
bloemmotieven wordt met de hand uit
een stukje schelp geslepen, vandaar dat
men echt wel kan praten over een stukje
kunstwerk. Heel apart zijn ook de
sieraden die van schelpen gemaakt
kunnen worden. Ook hier is weer een
legio aantal mogelijkheden. ,Een zeer
gewild artikel is op het ogenblik de zee-
egel', vertelt Thijs Engelse ,ik heb er
hier een hele serie liggen, die afkomstig
zijn uit Ierland. Regelmatig worden
grote partijen van deze egels naar Japan
gexporteerd waar ze worden verwerkt
tot decoratieve lampen, die dan weer
hun weg naar Europa vinden. We
hebben hier ook een paar van die
schemerlampjes staan, die van het
huisje van een zee-egel zijn gemaakt'.
Even klinkt een onderdrukte uitroep
van schrik door de schelpenschuur als
een bezoekster zich plotseling, als ze
even opkijkt, geconfronteerd weet met
een opgezette duivelsvis, afkomstig uit
Mexico. Deze lijkt precies op een
verschrompeld oud mannetje en hij doet
z'n naam beslist eer aan! Nee, dan is het
bekijken van de collectie schemer
lampjes die een zacht oranje tot rose
licht verspreiden, door de schelpwand,
veel rustgevender. Uiteraard ontbreken
in de kollektie de verschillende
koraalsoorten niet, zowel wit als bloed
koraal is in vele soorten en vormen
voorradig, al of niet op houten drie-
Een Tridacna van meer dan 100kg.
Leuke kadootjes
pootje Ook de zogenaamde zeewaaiers,
versteende planten in waaiervorm,
vinden gretig aftrek.
.Toen we hier pas begonnen', aldus
Thijs Engelse, .kreeg ik een oud baasje
op bezoek die vroeg wat we hier in
Meliskerke kwamen doen. Ik vertelde
hem dat we een schelpenhamdel wilden
beginnen, waarop hij opmerkte ,Dat
komt goed van pas zeg, ik heb
binnenkort nog een voertje schelpen
nodig voor m'n tuunpadje!' ,k Heb het
verder maar zo gelaten, maar het was
wel duidelijk dat hij niet precies begreep
wat er nu eigenlijk ging gebeuren. Ook
andere mensen uit het dorp kwamen af
en toe een kijkje nemen en er waren
erbij die zeiden: „t is jammer, maar aan
ons valt er geloof ik toch geen droog
brood te verdienen'. Inmiddels heb ik al
heel wat van die mensen hier gehad die
een leuk kadootje kwamen kopen, iets
origineels, of gewoon zelf graag iets
wilden hebben. Nee, het valt allemaal
best mee hier'.
Een apart onderdeel in .Tridacna'
vormt de stenen en mineralenverza
meling van Marie Engelse. Brokken
steen in fraaie kleuren liggen in een
aparte vitrine uitgestald, stuk voor stuk
juweeltjes voor de echte liefhebbers.
Uniek in deze is een nest kleine schalen
dat is vervaardigd uit één grote agaat.
Het is afkomstig ui Brazilië waar men
ca, dertig jaar aan de techniek om een
grote steen als het ware laagsgewijze uit
te hollen, heeft gesleuteld.
Op de foto: Marj/n dc Jong, de'
aftredende De Ruyterstadgastvrouw
(links) en de nieuwe gastvrouw,
Christina Barnhard (rechts).
verkiezing besloten. In het restaurant
van Britannia maakte Christine snel
even van de gelegenheid gebruik om
rustig wat op adem te komen.
Christine woont in Souburg, al sinds
twee jaar en voelt zich in Vlissingen
bijzonder thuis. Wat haar vooral opvalt
in de Scheldestad is de sfeer in de stad
en het aparte karakter. Christine is
werkzaam op het Rijks Pedagogisch
Centrum Zeeland te Middelburg als
psychologisch assistente. „Eerst heb ik
in Rotterdam een studie gevolgd voor
fysio therapeute, daarna was ik
werkzaam in het Dijkzichtziekenhuis,
0.a. op de afdeling Hartbewaking. Na
een opleiding tot klinisch assistente
kwam ik toen in het Bethseda en St.
Joseph ziekenhuis in Vlissingen terecht.
Na een paar jaar had ik het wel gezien:
steeds met ernstig zieke mensen te
moeten werken, ik voelde meer voor het
werk met kinderen. Zodoende ben ik in
m'n huidige loopbaan terecht gekomen.
Ik doe ondermeer testen met kinderen
die leermoeilijkheden hebben. Ik geloof
wel dat ik tijd genoeg vrij zal kunnen
maken om me volledig als de Ruyter
stadgastvrouw in te kunnen zetten. Het
werk dat daarmee verband houdt is een
echte uitdaging voor me. Het lijkt me
een unieke kans om met veel mensen in
kontakt te komen en ik had eigenlijk
vorig jaar al idee om mee te doen aan
deze verkiezing, toen ik in de kranten
las dat Marjan de Jong gastvrouw 74/75
was geworden."
Het ziet er dus wel naar uit dat
Vlissingen een zeer gemotiveerde
gastvrouw krijgt in de persoon van
Christine Barnhard. Dat mag ook wel,
want het takenpakket wordt dit jaar
aanzienlijk uitgebreid. Hoewel het nog
wat ver weg is, is nu al bekend dat de
Ruyterstadgastvrouw bij de St.
Nicolaasintocht in Vlissingen komende
winter, die opgenomen wordt door de
NOS TV, op de buis te zien zal zijn. De
festiviteiten in Britannia die tot in de
hele kleine uurtjes voortduurden,
stonden na de verkiezing van De
Ruyterstadgastvrouw in het teken van
een heerlijke ontspanning. Debet
daaraan was The Harbour Jazzband en
velen van de aanwezigen bleken
duidelijk gecharmeerd van de Helen le
Clercq Dancers, waarvan zelfs enkele
meiskes een top less show ten beste
gaven.
Rest nog te vermelden dat Paula Koster
het begin van de avond opluisterde met
een sfeervol muziekje, dat het
Zomeravondfestival tot stand kwam
mede dank zij o.m. de inspanning van
Jack Nuissl, vroeger werkzaam bij de
gemeente Vlissingen, nu in Ede, en dat
de organisatie, de Stichting Vlissings
Aktie Fonds bar tevreden was. Kortom,
dat het een zeer geslaagd festival is
geweest.
In de serie beiaardconcerten op het
carillon van de Middelburgse
ahdijtoren klimt morgenavond dc heer
Sjoerd Tamminga, tweede beiaardier
van Middelburg, de Lange Jan op om
daar van half acht tot half negen een
concert te geven.
De heer Tamminga, tandarts in Goes, is
amateurbeiaardier en studeert thans
aan de beiaardschool te Mechelen. Hij
zal het volgende programma ten gehore
brengen:
1. Preludium V, M. v. d. Gheyn
2. Variaties over: "Meruk toch hoe
sterk." A. de Groot.
3. Fuga in g, J. S. Bach
4. Improptu, F. Timmermans
5. Uit ritmische'jtudies a. Allegro, b.
lento, c. giocoso, d. allegro, W. Franken
6. Preludium, S. van Balkom
7. Passacaglia, koraal en fuga, B.J.
Fransen.
Op 26juli t/m 3 augustus aj. wordt - in
het Jacob Roggeveenhuis, Noordsingel
106 te Middelburg een veelvoud van in
ontwikkelingslanden vervaardigde
produkten tentoongesteld en verkocht.
De produkten - onder andere kunst
voorwerpen, houtsnijwerken, kleding,
stoffen. rietvlechtwerk, boombast
tekeningen, sieraden, puzzels, poppen,
beschilderd aardewerk, sportartikelen,
houten gebruiksvoorwerpen,
tafelkleden, pijpen en lampen als ook
thee en koffie - worden geïmporteerd
door de Stichting ABAL te Den Haag.
ABAL streeft ernaar de atzet van
produkten uit ontwikkelingslanden te
bevorderen, ervan uitgaande dat alleen
een grote afzet de bevolking van de
arme landen in staat stelt 'n produktie-
apparaat op te bouwen van zodanigei
betekenis, dat sprake is van een impuls
voor de werkgelegenheid en daarmee
van een stap in de richting van
menswaardiger leefomstandigheden.
Teneinde de afzetmogelijkheden zo
weinig mogelijk te beperken biedt
ABAL de produkten tegen een relatief
lage prijs aan.
ABAL koopt rechtstreeks (zonder
tussenkomst van de handel) in bij
produktiekoöperaties in onder andere
Botswana, Brazilië, Kenya, Mexico,
Nepal, Nigeria, Pakistan en Tanzania.
De inkoopprijs die ABAL betaalt wordt
doelbewust afgestemd op de in het
desbetreffende gebied geldende markt
prijzen, zodat van een alleszins recht
vaardige beloning sprake is zonder dat
het plaatselijke marktevenwicht wordt
verstoord. ABAL concentreert zich op
de import van vaak traditionele, hand-
vervaardigde artikelen omdat juist de
produktie daarvan arbeidsintensief is
en de werkgelegenheid bevordert en
omdat deze niet wezensvreemd zijn aan
de eigen kuituren van de ontwikkelings
landen.
De expositie- en verkoop is dagelijks vrij
toegankelijk van 10-12 en van 2-5 uur,
Jacob Roggeveenhuis, ingang Gerbran-
dylaan.
