INTERESSANTE EXPOSITIE PAPAVER Nieuwe ideetjes
voor make up
Tafeltennisclub 'tZand heeft sponsor
Herinneringen aan
oud-Watcher en
9
DK FAAM
Damesbeurs nr. 99
Britten corned-
beef-eters
dieetclvbó
verdwijnen de
meevte kilo'v
DONDERDAG 1 MAART 1973
Kinderdijk nummer 76:
werd kinderverblijf
het kinderverblijf is aangepast op
peuterhoogte. Verder is er enorm re
kening gehouden met de veiligheid
van het kind.
De leiding en de zorg berust geheel
bij mevrouw Jansen, die overigens
voor veel vaders en moeders geen
onbekende meer is. Gedurende 12 jaar
schappen doet1kantoorwerk ™t
of andere bezigheden heeft. Het kin- suoGfesi "geweest- is- blijkt uit het feit
derverblijf is gevestigd aan de Kind*!*»d|PeP£0g steeds'kinderen naar haar
huis komen om iets wat ze zelf
Deze week heeft mevrouw J. M.
Jansen-Fioole de deuren van haar zo
juist opgerichte kinderverblijf in Mid
delburg feestelijk opengezet. Tien peu
ters hebben de primeur onder be
kwaam toezicht van mevr. Jansen te
spelen en zich te ontwikkelen, terwijl
hun moeder bij de kapper zit, bood
dijk nummer '76 en dat is om het niet
ingewikkeld te maken dan ook de of
ficiële naam geworden van de zoge
naamde crèche.
Na ruim een jaar van voorbereiding
en hard werken aan het pand dat de
echtgenoot van mevrouw Jansen tot
een ware kinderdroom wist te maken,
kon het kinderverblijf nu van' start
gaan. Er is door b. en w. van Middel
burg een vergunning verstrekt voor
onbepaalde tijd, overeenkomstig een
speciaal in het leven geroepen veror
dening tot het oprichten van peuter
speelzalen, het zogenaamde art. 9. De
heer Jansen heeft het dan ook niet
gelaten bij een beetje schilderwerk en
behangen. Alles van de vertrekken van
gemaakt hebben te laten zien of te
geven. Het idee een zogenaamde crèche
te beginnen, ontstond dan ook in haar
kleuterleidstertijd- Zij constateerde de
problemen van de enige kinderen,
het wonen met kinderen in flats of in
andere huizen met weinig speelruimte.
Wanneer de peuters met hun vier jaar
op de kleuterschool toegelaten wer
den, ontbrak het hun vaak aan sociaal
contact. Er moest volgens mevrouw
Jansen ook in haar omgeving een
mogelijkheid geschapen kunnen wor
den om kinderen beneden de kleuter
leeftijd met elkaar in contact te bren
gen. Ook buiten het gezichtsveld van
uitsluitend de moeder zouden ze zich
Kent u Oostkapelle? Ongetwijfeld wel, maar de prentjes
in deze rubriek zullen zeker enkele probleempjes ople
veren bij de poging tot herkennen.
De bovenste foto, met de toren als middelpunt, werd ge
nomen uit de richting Domburg. Met de moderne ver
keersweg van thans is daar wel wat veranderd. Niet min
der in de Dorpstraat, welke op de onderste foto staat af
gebeeld.
moeten kunnen ontplooien. Over de
hele wereld is het nog steeds een
actueel onderwerp van discussie, de
crèchjes. Is het nu wel goed of niet
crèchjes. Ieder kan daar zo zijn eigen
mening over hebben. Volgens me
vrouw Jansen: „Ik wil slechts een
aanvulling zijn op het gezin en
schrijftu yooral dat het niet wil
betékbnefi VeWanging^ van hét.; gezins:
levend--Dat-- gezinsleven- bepalen de
vader en moeder met hun omgeving.
Als leidster van een kinderdagverblijf
begeleid je het kind wanneer b.v. de
moeder er niet is. Het kind kan n.l.
niet op zich zelf staan, wanneer het
nog niet eens vier jaar is.
Just de peuterperiode van het kind is
zo belangrijk omdat de hele motori
sche ontwikkeling op gang komt. Het
kind moet zich leren beheersen, met
conflictsituaties hetzij met zich zelf of
met z'n omgeving leren oplossen. Ver
der wordt in deze periode de woor
denschat gevormd. En een woorden
schat vorm je toch ook beter als je
met meerdere bent, die ook hun zin
nen nog moeten leren maken.
Verder is er achter het pand 76 een
heerlijke tuin op het zuiden. Ook daar
is niets ongemoeid gelaten om het de
peuters naar de zin te maken. Een
tegelplateau geeft de kleintjes gelegen
heid er met de driewieler rond te
crossen. Een uitvinding van mevrouw
Jansen zelf is het z.g.n. minihuis in de
tuin. Normaal is het een bergruimte
voor al het buitenspeelgerei, maar is
dat er eenmaal uitgehaald, dan blijft
er een echt klein huisje over waar de
kinderen hun fantasie de vrije loop
kunnen laten.
Het kinderdagverblijf zal, zoals overi
gens ock de vele affiches die er volop
in de stad hangen te kennen geven,
geopend zijn op de maandag-, woens
dag- en vrijdagmorgen van half negen
tot één uur en dinsdags- en donder
dagsmiddags van half één tot vijf uur.
Gedurende de aanlooptijd zal me
vrouw Jansen groepjes tot een maxi
mum van 10 kinderen toelaten, hoe
wel zij vergunning heeft gekregen
voor een groep van maximaal 18
kinderen. Wanneer alles naar wens
verloopt, zal zij in de toekomst één of
twee kinderverzorgsters in diénst ne
men, waardoor zij de groep wel uit
zal breiden.
Dat er veel belangstelling voor haar
crèche is hoeft geen twijfel.
Dagelijks komen er aanmeldingen.
Niet alleen voor peuters, maar vooral
van moeders die willen assisteren.
Wanneer mevrouw Jansen dus hulp
nodig mocht hebben, is het voor haar
geen probleem daar iemand voor te
vinden.
De kinderen die tot nu toe opgegeven
zijn voor het kinderdagverblijf op de
Kinderdijk komen hoofdzakelijk uit
de binnenstad en zijn veelal kinderen
van ouders die een zaak hebben. Tot
op heden heeft één vader informaties
ingewonnen voor zijn peuter.
Verder wordt het veelal nog door
moeder gedaan. De mensen zijn geluk
kig kritisch, volgens mevrouw Jansen.
Het is echt niet zo, dat ze het kind
bij de deur afgeven en vertrekken.
Overigens sta ik dat zelf niet toe. Er
moet van weerskanten een beoorde
ling plaats kunnen vinden of het kind
wel of niet geschikt is voor een
kinderdagverblijf. Er is dan ook een
proeftijd van 4 weken voor beide
partijen.
De Damesbeurs, oudste „Nederland
se tentoonstelling voor vrouw en ge
zin", geeft het niet op. Over een
aantal weken zal de 99ste Damesbeurs
1973 worden geopend. Onder het mot
to „comfortabel leven en wonen'
wordt deze 99ste beurs van 20 tot er
met 28 maart in de Diekmanhal ir
Enschede gehouden- En zoals iedei
jaar wijst het bestuur er ook nu weei
met enige trots op dat de (in 1920
gestichte) „beurs van de Dameskro
niek" allang niet meer een specifiek-
vrouwelijke zaak is. Mannen nemen
tegenwoordig zo'n 35 tot 40 procent
van het bezoek voor hun reke
ning.
Eén op de vijf huisvrouwen in
Groot-Brittannië koopt minstens een
maal per week comed beef. Per jaar
verzwelgen de Britten gezamenlijk
zo'n 18 miljoen (Engelse) ponden ge
sneden corned beef. Twintig procent
daarvan wordt op sandwiches gege
ten, 20 procent in salades verwerkt,
de rest in „een onbeperkte hoeveel
heid combinaties en toepassingen".
(Berichtje in maandblad Nova).
ROZE
Bij de Middelburgse galerie 'Papaver'
aan de Kinderdijk is er momenteel een
bijzonder interessante expositie van
twee kunstenaars, Maurits Porier uit
Middelburg en Constant Quirinus Zeg
waard uit het dorpje Langstraat op
Goeree, Portier exposeert een aantal
pentekeningen en etsen van opvallende
klasse, Zegwaard een tiental prachtige
kleurpotloodtekeningen in de hem ken
merkende stijl.
De werkstijl van Maurits Portier is
aan deze kanten wel bekend: op een
uiterst preciese manier geeft hij
fotografisch kleine dingen weer die
hij in de natuur aantreft, soms precies
volgens de bestaande vorm, soms de
vormen verbogen tot een grillig, angst
aanjagend patroon. Dieren met openge
werkte skeletten en spiersystemen, bi
zar en grotesk. Opvallend is de pente
kening die een soort kringloop voor
stelt, uitgevoerd in 't rood. Dit werk
doet denken aan een vreemd schema,
een schema voor een totaal onbekend
apparaat.
Maar wat men ook bekijkt: in
ieder werkstuk treft men dezelfde zorg
vuldigheid, de zelfde overgave aan,
waarmee Maurits Portier te werk gaat.
Ock Zegwaard legt in zijn werk een
enorme zorgvuldigheid aan de dag. De
situaties die hij met zijn kleurpotloden
op het tekenpapier vastlegt, zijn sa
mengesteld uit gewone, bestaande din
gen, die echter samen een totaal on
werkelijke indruk maken. Het is bijna
niet te geloven dat de tekeningen van
Zegwaard met kleurpotloden zijn ge
maakt, zo prachtig egaal zijn de kleu
ren. Ook het verloop van kleuren is
perfect uitgevoerd; de appel in 'Val
lend golden deliciousje' zou men zo
van het papier kunnen pakken. Zeg
waard woont alweer geruime tijd in
het vlakke land van het eiland Goeree
en in zijn werk is de ruimte (en de na
tuur) dan ook terug te vinden. Heel
fijn is ook de tekening 'Naar overeen
stemming met de natuur', twee katten
die tegenover elkaar zitten, tussen hen
in een duidelijke spanning, de twee
katten gesitueerd in een groen veld
met daarboven aan de horizon een on
weersbui met een vastgehouden blik
semschicht. Zegwaard hoopt binnen
kort ook in belangrijke kunstgaleries
in München en Parijs te exposeren.
Béide kunstenaars geven blijk
van een streven naar een zo groot
mogelijke perfectie en men kan gerust
vaststellen dat de gecombineerde expo
sitie door galerie Papaver uitstekend
is gezien. De openingstijden van de ex
positie die overigens tot 18 maart,
duurt zijn: dinsdag tot en met zon
dag van 14.00-20.00 uur.
-éi-
Zodra de modehuizen hun zegje
over het komende seizoen heb
ben gezegd, barsten de haar- en
huidkunstenaars nog eens los
met hun nieuwe ideeën. En zp
buitelen in deze dagen de advie
zen van de grote beheersers der
'verfraaïngsmarkt' weer binnen.
Met kreten over nieuwe kleuren
voor lippen en nagels, over al
weer een nieuw patroontje voor
de omlijsting van het (nog im
mer veeleisende) oog, en soms
zelfs met een gloednieuwe snuf
die de andere make-up fabrikan
ten (nog) niet hebben.
Dit voorjaar is dat dan de „automa
tische lippenstift" een sierlijk dun ap
paraatje waarin een penseel verbor
gen zit dat door wat gedraai aan de
stift een dosis vloeibare lippenrouge
produceert. Niet goedkoop, dit nieuw
tje (bijna twintig gulden voor het
automatische penseel, bijna zes gul
den voor elke losse navulling), maar
er kan wel geweldig goed mee geschil
derd worden als men het snufje even
door heeft. In drie kleuren: roze,
oranjeroze, rozerood.
Op welke manier raakt men
de meeste kilogrammen
kwijt? Een brandende vraag
voor duizenden vrouwen en
mannen die weten dat ze
met een teveel aan lichaams
gewicht door het leven gaan
en toch geen kans zien, daar
iets aan te doen. Een Ameri
kaans psychiater geeft het
antwoord op die klemmende
vraag: hij beweert dat (al
thans in zijn land) de zoge
naamde 'dieetclubs' de mooi
ste successen boeken in het
hedendaags gevecht tegen te
veel lichaamsgewicht.
Ook in Nederland opereren
sinds kort dieetclubs die, onder
het aloude motto „samen sterk",
zwaarwichtige mensen groepsge
wijs tot vermageren trachten te
brengen. En om al die zwoegers
alvast een hart onder de riem te
steken: die Amerikaanse psychia
ter heeft een complete studie aan
het verschijnsel van de dieetclubs
gewijd en hij zegt dat in een van
die Amerikaanse clubs (toevallig
de oudste maar tegelijkertijd de
minst bekende) meer dan zestig
procent van de leden ongeveer
negen kilo lichter is geworden
sinds hun aansluiting bij de
club.
„INGEBOUWD" DIEET
Zo verwonderlijk is dat ook
weer niet, want iedereen die wel
eens een poging tot vermageren
heeft ondernomen weet, dat dië
ten in je eentje maar een trooste
loze en slecht vol te houden zaak
is. Als er meer gezinsleden mee
doen wordt het meteen al een
stuk gemakkelijker. En in een
„dieetclub" is men niet alleen in
gezelschap van medeslachtoffers,
er gaat ook een andere factor
meespelen: wie het laat afweten
staat meteen mooi als zwakke
ling te boek. Ook wel iets dat tot
doorbijten moet stimuleren.
Het clubsgewijs en onder des
kundige leiding vermageren kan
een oplossing zijn voor mensen
die meer dan een paar pondjes
willen (of moeten) kwijtraken.
Wie zichzelf daar (nog) niet rijp
voor vindt en al blij is met het
verliezen van een enkele kilo
gram kan het gemakkelijker
doen, namelijk door eens een
maand lang het „nationaal ver
mageringspatroon" van het voor
lichtingsbureau voor de voeding
te volgen. Geen streng dieet, al
leen maar een wijziging van het
dagelijks voedingspatroon dat, zo
als een ieder zo langzamerhand
moet weten, in dit land in door
snee nog altijd te zoet en te vet
is.
Dat ingebouwd dieet luidt als
volgt: elke dag een halve liter
melk, karnemelk of yoghurt, een
plak kaas, 75 tot 100 gram vlees
en vleeswaren, of vis, of peul
vruchten, een half pond groente,
honderd gram fruit, een half
pond aardappelen, 50 gram boter
of (dieet)margarine, vier tot res
sneden bruinbrood of rogge
brood. Dat mag allemaal, plus
nog een paar eieren per week,
maar bij dit alles hoort wel:
weinig of geen suiker, weinig of
geen zoete en hartige snoep,
maximaal één glaasje frisdrank
per dag. Met ook nog wat li
chaamsbeweging erbij worden we
bij zo'n eetpatroon „slanker, ac
tiever en gezonder", aldus het
voorlichtingsbureau voor de voe
ding. Vooropgesteld dat zo'n ult-
?ekiend eetpatroon een dagelijkse
gewoonte wordt en blijft.
Vorige week werd in het clubgebouw
van de wijkverenlging 't Zand in de
speeltuin aan de Baarsjesstraat de
eerste sponsor van de tafeltennisclub
't Zand aan leden van de vereniging
en de pers voorgesteld. Deze sponsor
is de heer G. C. Maartense uit Middel
burg, zelf ook lid van de tafeltennis
club. Zoals bekend zal zijn, heeft de
heer Maartense een woninginrichting-
bedrijf in de Zeeuwse hoofdstad.
De heer Van Hemert, voorzitter van
de tafeltennisclub 't Zand heette de
belangstellenden en genodigden harte
lijk welkom. Hij herinnerde eraan dat
het de eerste keer in het nieuwe jaar
was dat de tafeltennisclub bijeen was,
het jaar waarin deze club het eerste
lustrum biert. Hij ging in het kort
nog even na hoe de tafeltennisclub
werd opgericht door slechts enkele
jongelui die wel wat voor deze tak
van sport voelden en de club ook
draaiend wisten te houden. Later wist
men met behulp van deskundige
buitenstaanders, zoals de heer Van
Hemert dat noemde het spelpeil
enorm op te voeren, zodat het moge
lijk werd een aantal leden in de
competitie mee te laten spelen. En
met behoorlijke successen!
De heer Van Hemert voerde verder
nog aan dat het eigenlijk de buurtver
eniging 't Zand was die de eerste
sponsor was; de buurtvereniging stel
de immers de speelruimte (in het
clubgebouw) ter beschikking en zorg
de ook voor wat tafeltennismateri-
aal.
Nu er door de competitiespelers van
't Zand dus landelijk gespeeld wordt,
zijn er vaak reiskosten. Doordat de
vereniging nog steeds groeit, zou er
een andere ruimte moeten komen am
te trainen en ook zou er een deskun
dige trainer aangetrokken moeten
worden. Allemaal punten waar geld
mee gemoeid is. Om een poging in
het werk te stellen een sponsor te
vinden, werd in de Zandvorm het
huis aan huisblad van de wijkvereni-
ging een kleine advertentie ge
plaatst waarin de tafeltennisclub om
een sponsor vroeg. ..Het duurde niet
lang," aldus de heer'Van Hemert, „of
de heer Maartense belde mij op om
te vragen of hij over dat sponsor
schap niet eens een praatje kon ko
men maken. Dat kon natuurlijk. Het
gesprekje is overigens van zeer korte
duur geweest, de zaak was in tijd van
een paar minuten rond. De heer Maar
tense zou onze sponsor worden." De
voorzitter toonde zich zeer verheugd
over het feit dat een Middelburgse
middenstander zich inzette om vooral
de jeugd te stimuleren in plaats van
dit over te laten aan grote bedrijven
van buiten de stad. De heer Van
Hemert sprak de hoop uit dat er
sprake zou zijn van een bestendige
relatie die voor de beide betrokken
partijen voordelen zou opleveren. De
heer Maartense overhandigde hierna
het eerste shirt met achterop de
naam van zijn bedrijf. Ook hij toonde
zich verheugd over deze 'verbintenis'
van sport en economie. De heer Maar
tense werd geflankeerd door twee
spelers, een kleine en een tamelijk uit
de kluiten gewassen jongeman die
allebei een shirt met opschrift aan
hadden, om alvast te laten zien hoe
de shirts er gedragen uitzien.
Ter gelegenheid van de feestelijke ge
beurtenis kreeg de heer Maartense
door de heer Van Hemert een speldje
op het rever gespeld, dat alleen in
zeer bijzondere gevallen wordt uitge
reikt, voor mevrouw Maartense waren
er bloemen.
De heer Van Hemert maakte hierna
van de gelegenheid gebruik om de
nieuwe trainer aan de clubleden voor
te stellen, Jan van de Voorde. De heer
Van de Voorde is naar alle waar
schijnlijkheid de jongste gediplomeer
de tafeltennistrainer van heel Neder
land. De heer Van Hemert besloot het
officiële gedeelte van de avond met
de opmerking: „Jan ik hoop dat onder
jou leiding straks ook ons eerste
team in de landelijke competitie zal
kunnen gaan meespelen"! Hierna bleef
men nog geruime tijd gezellig bij
een.
'Vallend golden deliciousje'
De kleur roze blijkt trouwens dit
voorjaar meer make-up makers aan
te spreken. Bleekroze crèmerouges
worden aanbevolen voor het oplichten
van de wangetjes, roze is er ook voor
de nagels hoewel die ook in geel,
lichtgroen of helderblauw kunnen
worden gelakt. In dat geval zijn ze
niet, zoals meestal gebruikelijk, op de
kleur van de lippen maar op die van
de oogschaduw afgestemd. Roze ver
schijnt trouwens ook op het oogscha-
duwpalet en als we helemaal „bij"
willen zijn maken we de oogleden
niet meer horizontaal maar verticaal
op.
„SUIKERGOED"
Maar zoals gewoonlijk zijn „de gro
te verfraaiers" het niet op alle punten
eens. want een bekend Parijs schoon
heidshuis stopt in zijn voorjaarsbood-
schap de dringende opwekking om het
toch vooral in de „suikergoed-stijl" te
zoeken. Hetgeen dan wil zeggen dat
de wangen op de plaats van de konen
sterk gekleurd moeten worden en dat
de mond niet roze maar uitgesproken
rood moet zijn, zelfs karmijn- of
koperrood. Onveranderd blijft, in ieder
geval de lijn van de wenkbrauwen:
vrij dun, afgerond en met mate bijge
tekend.
En wat doen we met het haar:
afknippen of aan de lange kant laten?
Super-kort wordt het in geen geval en
wie de neklijn een beetje lang houdt
blijft daarmee ook nu weer aan de
veilige kant. Daarboven wordt het
haar soms allemaal ver naar voren
gekapt, uitlopend in een komma-vor-
mige franje tussen de ogen. Het kan
ook op de oren in een rand van grote
krullen worden gelegd, waarbij de
middenpartij plat en v-vormig over
hét voorhoofd wordt gekamd. Voor
de avonduren wordt alles dan ineens
weer strak naar achteren gehaald,
bijeengehouden met een brede ge
vlochten haarband die uitloopt in een
(namaak) chignon met twee mooie
lange (namaak)haarstaarten.
Constant Zegwaard
Maurits Portier
