Nieuwe Véqé-suoermarkt geopend
Workshop muziek en
theater in Vlissingen
IS DIT UW KIND?
7
DE FAAM
Perfectionist
Boodschap
Fijn in Zeeland
Dienstencentrum
wil een rolstoel
Vogelprimeur
OP 27, 28, 29 EM 30 DECEMBER A.S.
DONDERDAG 21 DECEMBER 1972
Graficus
voelt zich thuis in
„Belangrijk is het dat kunst on
der grote groepen van de be
volking circuleert", zegt Mau-
rits Portier, grafisch kunste
naar uit Middelburg. „Het moet
niet zo zijn dat kunst enkel
voorbehouden blijft aan men
sen met een dikke, welgevulde
portemonnee. Kunst is voor ie
dereen!" Sinds kort woont Mau-
rits met vrouw Marlies en hun
kinderen Maurits, Jeroen, Hugo
en Felice in een groot huis aan
de Blindenhoek, na een jaar of
zeven in Nieuwland te hebben
gewoond. Ze hebben nu einde
lijk de ruimte die ze nodig heb
ben en Maurits kan er nu in
plaats van in de kamer te moe
ten werken een atelier op na
houden, beneden in de kelder.
Het is zeer waarschijnlijk c1 t er veel
Middelburgers Maurits Portier al ken
nen, onder andere van de kunstmarkt.
In de afgelopen paar jaar oogstte hij
daar veel succes met zijn prachtige,
uiterst nauwkeurige pentekeningen,
die meestal betrekking hebben op de
natuur: takken, dierfiguren etc. Mau
rits volgde van zijn 18e jaar af een
opleiding aan academie St-Joost in
Breda. Hij hield het er vier jaar vol,
maar toen had hij er goed genoeg
van. „Het gaat er daar veel te schools
toe," vertelt Maurits. „Je zit maar te
werken precies volgens de aanwijzin
gen van je leraar. Ruimte om te
experimenteren is er niet overgelaten.
Nee, dat was niets voor mij."
In Breda leerde hij Marlies kennen.
Marlies houdt zich bij tijd en wijle
bezig met het maken van wandkleden
als ze het niet te druk heeft met
haar cactusverzameling tenminste. Ze
trouwden en bleven in Breda wonen.
In die tijd ging het allemaal nog niet
zo geweldig. Maurits en Marlies moes
ten sober leven en toen Maurits en
Jeroen geboren waren werd het er
niet gemakke.ijker op. Maurits be
sloot toen in arren moede de beide
kinderen waren vaak ziek en moesten
op doktersadvies naar zee om bij
de koninklijke maatschappij 'De
Schelde' te gaan werken, temeer om
dat je dan ook een huis kreeg. Na een
inwerkperiode van twee maanden
werd Maurits in vaste dienst genomen
en kreeg hij een huis in Nieuwland.
De vaste dienst werd letterlijk en
figuurlijk 'vast,' want Maurits kwam
niet meer aan zijn grote liefde, het
tekenen toe. „Het was op den duur
een grote ellende," vertelt hij. „Gedu
rende een jaar of zes heb ik gewoon
op non-actief gestaan. Ik voelde dat ik
moest tekenen, maar het kwam er
gewoon niet van." Ook Marlies weet
zich die tijd nog maar al te goed te
herinneren. „Doordat Maurits niet kon
werken kreeg je allerlei vervelende
spanningen, je kreeg ruzies, iedereen
werd humeurig, vreselijk." Maurits
kapte zijn werk op de Schelde toen
acuut af. „Ik kon niet anders," zegt
Maurits. „Per s.ot van rekening wist
ik van mezelf dat ik aardig kon
tekenen, ik praatte de toestand met
Marlies door en ben toen met het
werk gestopt. Nou, je weet wel wat
er dan gebeurt. Je zakt mc* je inko
men ver beneden peil. In die tijd
hebben we zo sober mogelijk geleefd
en het blijkt dat er dan erg veel kan,
maar een pretje is het niet.
Nu schijnen dan de problemen voor
een groot deel de wereld uit te zijn.
Een ruim huis waar voorlopig nog
heel wat aan gedaan moet worden
en Maurits' werk staat volop in de
belangstelling. Momenteel hangt een
grote collectie van Maurits' werk in
ga.erie 'Het Galgje' in Hendrik Ido
Ambacht. Hij exposeerde ook Galerie
Van Geyt in Hulst en in Uylenspiegel
in Sas van Gent.
Een juiste benaming voor het werk
van Maurits Portier is eigenlijk heel
moeilijk te vinden. Hij is een echte
perfectionist en op zijn eigen gra
fisch terrein zeker een bekwaam
specialist. Zijn werkstukken zijn juist
door hum enorme precisie en fijnheid
enorm boeiend. Maurits bouwt zijn
pentekeningen lijn voor lijn op, vol
gens een van te voren opgezet plan.
Zijn liefde voor de natuur uit zich in
exacte, haast fotografische weergave
van houtstructuren, insecten, dieren.
Onder zijn pen- of soms de etsnaald
zie je de vorm van het onderwerp
ondergeschikt worden aan de struc
tuur die Maurits aanbrengt, vaak is
die structuur tastbaar. Hij laat een
juist verkochte pentekening zien,
uitgevoerd in een bruine tint. „Dit is
een heel klein takje dat we op straat
vonden," vertelt Maurits- „Ik heb het
een aantal malen vergroot weergege
ven." Voor een Leek is het schier
onmogelijk te begrijpen welk een
enorme concentratie Maurits Portier
moet hebben opgebracht om een der
gelijk kunstwerk op papier te zetten.
Duizenden lijntjes en stippeltjes, dun
ne en dikke, liggen vlak naast elkaar.
De lijnen zijn in het papier ingekerfd
en inderdaad voelbaar: het is gewoon
een tak. Iedere nuance, iedere ronding
komt perfect over. Het is onzinnig
om je af te vragen hoeveel uur Mau
rits eraan gewerkt moet hebben,
maar als we het toch vragen, schat
hij dat hij er een week of drie aan
bezig is geweest. Maurits werkt meest-
acht tot negen uur per dag, dus ga
maar na!
Vaak heeft Maurits meer dan één
tekening tegelijk onder handen: „Je
moet je zo enorm op het werk con
centreren, als je steeds aan hetzelfde
onderwerp bezig blijft, kun je op een
gegeven moment niet meer. Daarom
moet je afwisselen. Als ik bezig ben
aan een tekening en ik zet een lijn op
papier, krijg ik soms opeens een idee
voor een andere tekening. Nou die zet
ik dan a.vast op. Behalve pentekenin-
gn maak ik ook etsen. Ik kan me
levendig voorstellen dat er genoeg
mensen zijn die graag iets moois èn
echts aan de muur willen hebben.
Veel van die mensen kunnen toch
geen groot bedrag uittrekken voor
iets dergelijks. Als ze nou een ets
kopen een afdruk zijn ze veel
goedkoper uit. Deze etsen zijn toch
weer niet algemeen, want er is maar
een beperkte oplage van gedrukt."
of niet vergelijkbaar is. Zijn stijl nam
pas vaste vorm aan na de periode bij
de KMS. Het werk werd bewuster en
rijper. Die bewuste periode leverde
trouwens zij het wat laat toch
nog meer voordeel: Maurits kreeg de
opdracht een wandplastiek te maken
voor het nieuwe dorpshuis in Nieuw
land. Zijn kennis van metaalbewerken
komt nu uitstekend van pas. Het is de
eerste keer dat hij een wandplastiek
gaat maken.
Op de vraag hoe Maurits het vindt
om hier in Zeeland te wonen en te
werken, is het antwoord duidelijk:
„Erg fijn." 'Maurits' zo vult Marlies
aan „houdt erg van rust en dat kun je
hier toch nog wel vinden." Wat Mau
rits echter met lede ogen aanziet zijn
ontwikkelingen op het industriële vlak
en niet te vergeten de kerncentrale
bij Borsse.e. „Deze tijd is griezelig,"
zegt Maurits, „de dingen gebeuren
eigenlijk zomaar, het 'gaat zo vaak
buiten de mensen om. Neem nou die
kerncentrale, ze laten hem eerst bou
wen, pas als hij gaat draaien komen
de protestgolven los. Dat geldt natuur
lijk niet voor de weinigen die zich
wèl al vanaf het eerste begin tegen de
kerncentrale hebben verzet, maar ik
heb toch de indruk dat het grootste
gros van de mensen alles maar over
zich heen laat komen....!" Ook het
Zeeuwse publiek ligt Maurits wel. „Ze
waarderen m'n werk en dat is fijn
In het-gezin Portier is nog iemand die
duidelijk het werk van Maurits waar
deert: Maurits. „Ik vind het fijn de
zoon van een graficus te zijn!" roept
hij uit. Ook Hugo is na schooltijd
vaak in het atelier te vinden waar hij
zijn vader voortdurend op de vingers
kijkt. „Een poesje ge.eden etste hij
een pracht van een tractor," zegt
Maurits. „Ik geloof dat hij het wel
een beetje in de vingers heeft. Hugo
is eigenlijk met van alles en nog wat
bezig, zelfs met breien en borduren.
En voor een jongen van zes doet hij
het lang niet onverdienstelijk....!"
Wat Maurits maar moeilijk kan be
grijpen is dat er in Middelburg niet
meer samenwerking tussen de kunste
naars die er wonen te vinden is.
„Samen zou je veel sterker staan en
kim je veel meer bereiken. Het valt
me op dat er maar wat langs elkaar
heen wordt gepraat. Erg jammer."
Wie nader kennis wil maken met het
werk van Maurits Portier: in februari
'73 exposeert hij bij Galerie Papaver.
Kinderdijk, Middelburg. Eén bezoek
zal vast niet genoeg blijken te zijn om
het werk goed op te nemen, en wie
eenmaal onder de bekoring van het
werk is geraakt zal verstomd staan
van de ziens- en werkwijze van
Maurits Portier, een fotograaf met
pen en papier....
Op 27, 28, 29 en 30 december aan
staande organiseert Jeugd en Muziek
Zeeland voor het eerst een grote
workshop voor muziek en theater in
Vlissingen- Vier dagen lang zal ieder
een die maar geïnteresseerd is in
muziek of theater, zijn hart kunnen
ophalen in de Vlissingse jeugdherberg
of in 'het vestzaktheater Edenburg. De
workshops staan open voor 16-jarigen
en ouderen. Het is niet noodzakelijk
dat men een instrument bespeelt of
dat men actief met toneel bezig is. Er
zal ruimschoots gelegenheid worden
geboden voor kennismaking en discus
sies met alle betrokkenen.
WORKSHOP ORKEST KAMERMU
ZIEK
Zij die een instrument bespelen, kun
nen meedoen in de workshop orkest
en/of te vormen kamermuziekgroepen
onder leiding van Peter Jense- Voor
deze groepen kunnen ook 12-jarigen
en ouderen inschrijven. Peter Jense,
dirigent onder andere van het Zeeuws
Jeugd Orkest, zal zowel aan de heden
daagse muziek als ar: de meer tradi
tionele partituren ruime aandacht
schenken. Aan de laatste vooral in
verband van de kamermuziek.
WORKSIIO.P THEATER
Rob Kruyff komt van de academie
voor Woord en Gebaar in Utrecht en
bij hem kunnen de toneelliefhebbers
terecht. In het vestzaktheater Eden-
burg is voor deze workshop een fijne,
unieke ruimte ingericht met moderne
materialen. Rob Kruyff is voor Zee
land vooralsnog een onbekende,
maar wie hem ontmoet heeft, weet
dat dit een heel bijzondere workshop
zal worden. Rob is voor 100 procent
creatief en zal zeker niet nalaten deze
creativiteit aan zijn workshopleden
over te dragen. Beslist een workshop
om lang over na te praten.
WORKSHOP IMPROVISATIE.
Wie kent niet de drummer Han Ben-
nink? Het is welhaast overbodig deze
vraag te stellen, want Han Bennink is
momenteel misschien wel de meest
gevraagde en bekendste drummer van
Europa voor de hedendaagse jazzwe-
reld. Er zijn er echter nog maar
weinig of geen die hem als workshop
leider kennen. Han Bennink deinst er
echter niet voor terug!
De laatste jaren begint zich bij com
ponisten van nieuwe muziek de ten
dens af te tekenen de uitvoerenden
een grotere invloed op het muzikale
resultaat te laten uitoefenen, zoals
bijvoorbeeld Stages van Daan Manne
ke. Vrijheid van instrument, vrijheid
in noten is een duidelijke "ens in de
hedendaagse muziek. Een en ander zal
in de workshop aan bod komen. Van
Han Bennink is bekend dat hij de
laatste tijd zijn instrumentarium
steeds maar weer uitbreidt, dat naast
slagwerk bestaat uit blaas- en snaarin
strumenten bij voorkeur uit vreem
de culturen zoals de Afrikaanse
hoom en de tabla's uit India. Om de
instrumenten te kunnen opstellen is
een behoorlijk groot podium nodig en
bij het bespelen ervan dus op weg
langs de instrumenten gebruikt
Han. Bennink ook de vloer nog als
instrument-
WORKSHOP ELEK'rit O-INSTRU
MENTALE MUZIEK
Onder elektronische muziek verstaan
de meeste mensen banden-n.urlek. Mi
chael Waisvisz concentreert zich daar-
Het bestuur van de Stichting
dienstverlening aan bejaarden zou
ten behoeve van het dienstencen
trum 'Het Schuttershof' graag de
beschikking willen hebben over
een eenvoudige rolstoel. Als het
enigszins mogelijk is een opvouw
bare in verband met plaatsge
brek, doch dat is geen besliste
noodzaak. De vraag van het be
stuur aan u, lezer van dit blad.
luidt: „Heeft u mogelijk een der
gelijke stoel overcompleet?" Aan
biedingen worden gaarne inge
wacht bij de leider van het dien
stencentrum 'Het Schuttershof',
Schuttershof straat la, te Middel
burg. Tel. 01180-7537.
entegen op levende uitvoering van
elektronische muziek. Met zijn 'elek
trische poot' (een kleine Putney) door
hemzelf ontworpen, contact-micro
foons en diverse elektro environ
ments, kunnen instrumentalisten en
niet-instrumentalisten met hem de
meest vreemdsoortige en boeiendste
elektronische klanken en effecten te
weegbrengen. Michael Waisvisz is be
kend geworden, door zijn solo-recitals
en het meewerken aan de concerten
van de Instant Composers Pool-groep
van Willem Breuker. Hij heeft ook
muziek gecomponeerd en uitgevoerd
voor de theaterproduktie 'Oidipous Oi-
dipous' van Harry Mulisch bij het
Holland Festival 1972.
Tijdens de workshop-dagen kunnen
deelnemers gratis naar de volgende
concerten: donderdagavond, 28 decem
ber een programma van poezie en
muziek door Johnny de Selfkicker,
Misha Mengelberg, Michael Waisvisz
en Han Bennink dat gebracht wordt
in het jeugdkafee 'De Piek'. Zaterdag
30 december vindt in de schouwburg
te Middelburg een festival van uit
heemse muziek plaats dat om 16.00
uur begint.
Abonnementen voor de vier works-
hopdagen: zonder overnachting, incl.
lunch en warme maaltijd 32,met
overnachting 13,totaal (incl. con
certen) 45,
Reserveringen bij Jeugd en Muziek
Zeeland, Nieuwe Haven 43, Middel
burg, tel. 01180-2715.
Elke twee uur stapt de Amerikaan
se ornitholoog Heinz Meng 's nachts
zijn bed uit, om zijn vier jonge slecht
valken te voeren. Hij is, volgens Paris
Match, de eerste man ter wereld die
erin geslaagd is, slechtvalken in ge
vangenschap te laten voortplanten en
hun jongen in leven te houden. Daar
toe moeten de jonge vogels wel dag
en sacht om de twee uur gevoerd
worden.
De slechtvalk is op het ogenblik een
van de zwaarst bedreigde vogelsoor
ten, doordat het dier in de natuur
zoveel DDT binnenkrijgt dat de scha
len van de eieren te zwak zijn om de
normale broedtijd te doorstaan. Om
die reden is dr. Meng begonnen met
zijn experiment van het binnenshuis
fokken met slechtvalken.
r:
l
Passender plaatje is er, zo vlak voor de kerstdagen,
moeilijk te bedenken. De moeder van dit gelukkige meis-
ke kan de originele foto plus een waardebon van vijf
gulden gratis afhalen op het kantoor van de PZC, Markt
51, Middelburg.
I
Eerste steen Ontmoetings
centrum Dauwendaele
„De afstanden in Middelburg
zijn zowel letterlijk als figuur
lijk nog niet zo groot dat stad
huis en koophuis té ver van de
buitenwijken verwijderd zou
den liggen", zei drs. M. Beine-
ma, wethouder van de gemeen
te Middelburg vorige week vrij
dag tijdens een bijeenkomst in
'De Hoeksteen', nadat hij tevo
ren de eerste steen had gelegd
voor het nieuwe Ontmoetings
centrum Dauwendaele. „Dat be
tekent echter niet", zo vervolg
de hij, „dat de buitenwijken
geen speciale accommodatie
zouden moeten hebben. Integen
deel deze wijken moeten juist
extra aandacht krijgen". Van
daar ook dat hij blij was dat het
ontmoetingscentrum er komt.
In sommige werkstukken van Maurits
zit een duidelijke boodschap, vaak
met betrekking tot het milieupro
bleem. Het gebeurt ook wel eens dat
zo'n boodschap helemaal niet over
komt. Op zekere dag kwam er bij de
Portiers een echte Zeeuwse landman
om een tekening te kopen. Hij zag er
één bij een stapel dode vervuilde
dieren die hem wel interessant
leek om te kopen. Maar bij nadere
bestdering zei hij plotseling: ,,'t Lie-
kene wè dooie beeste! Dat ange ik nie
op o!" en weg was hij. Typisch geval
van gemist....! Daartegenover staat
weer dat mensen die zich wat meer
met de milieuzaken inlaten en er
meer voor open staan, het juist wel
begrijpen. Maurits werkt het liefst in
zwart-wit; iedereen maakt kleur. Al
leen bruintinten wil hij nog wel eens
gebruiken. De stijl die Maurits volgt
noemt hij zelf 'overheersend naar het
neo-realisme.' Hoe het ook zij, het
werk van Maurits Portier is overal
uit te herkennen, hij volgt een zo
geheel eigen stij. dat zijn werk amper
„Ik hoop dat het ontmoetingscentrum
Dauwendaele een wezenlijk centrum
voor de wijk zal worden en als ik me
niet vergis zijn de voortekenen wat
dat aangaat lang niet slecht, gezien
het enthousiasme van alle betrokke
nen," aldus drs Beinema. Hij stelde
voorts dat het succes voor het groot
ste deel zal afhangen van de wijkbe
woners, vaak uitwijkelingen van ande
re plaatsen. Hij hoopte dat deze ech
ter snel 'inwijkelingen' in het nieuwe
ontmoetingscentrum zouden wor
den.
Bij de eerste steenlegging van het
ontmoetingscentrum was een bont ge
schakeerd gezelschap aanwezig, verte
genwoordigers van de belangengroep
Dauwendaele, collega-wethouder M. A.
L. Hubregtse, de adjunct-directeur ge
meentewerken ir. J. Snoey, opbouw
werker de heer Strootman van de
stichting Maatschappelijke Opbouw
Middelburg en de secretaris van de
SMOM, de heer M. Mondeel. De
SMOM is overigens de opdrachtgever
voor de bouw van het ontmoetings
centrum: de heer Beinema is tevens
voorzitter van de stichting.
Namens de bestuursgroep Dauwendae
le voerde voorzitter J. C. Heykoop
(die op 27 oktober j.l. de eerste paal
voor het ontmoetingscentrum de
grond injoeg) het woord. „We hopen,"
aldus de heer Heykoop, „clat we met
u even prettig zullen samenwerken als
met uw voorganger, wethouder Van
Bennekom." Mede namens het bestuur
bracht hij drs. Beinema dank voor de
eerste steenlegging en vermeldde te
vens dat als het bouwschema zonder
onbreking kan worden gevolgd, het
ontmoetingscentmm over dertien we
ken gereed zal zijn. „Het wordt voor
ons als bestuur nu wel erg kort dag,"
zo vertelde hij, „en nu we tot een
stringente werkverdeling zijn geko
men, blijkt het planboek al een lijvig
boekwerk te zijn geworden." Tenslotte
sprak de heer Heykoop de hoop uit
dat het ontmoetingscentrum in een
flink stuk recreatievoorziening voor
Dauwendaele zal voorzien.
Uit handen van de heer G. Vleugels,
directeur van de MACO het aanne
mingsbedrijf dat het ontmoetingscen
trum bouwt ontving wethouder
Beinema een kist sigaren als metsel-
loon. Voor mevrouw Beinema was het
houten speciekuipje voorzien van een
fraaie ruiker bloemen.
Vorige week donderdag opende de
heer C. W. Nieuwdorp zijn nieuwe
VéGé-supermarkt, aan de Adriaan
Obrystraat in Middelburg. De houten
noodwinkel heeft het veld moeten rui
men voor een hypermoderne super
waar men een enorme sortering arti
kelen aantreft. Alles staat groepsge
wijze bij elkaar zo dat men niet lang
hoeft te zoeken.
De heer Nieuwdorp is bijzonder blij
met de aantrekkelijke vlees- en vlees-
warenhoek en de orginele uitvoering
van de broodafdeling. Voor beide
heeft men een soort stalletje ge
maakt. Verder staan alle artikelen
opgesteld in wand- en winkelrekken,
alles behoorlijk ruim, zodat zelfs moe
ders met kleine kinderen voldoende
armslag hebben. De sortering artike
len kon door de grotere ruimte die nu
ter beschikking staat, nog aanmerke
lijk worden verdiept. De heer Nieuw
dorp en zijn personeel hebben nu ook
een ruim magazijn bij de hand, waar
heel wat voorraad in kan. Het orgine
le dak, een getande kapvorm, is aan
de binnenkant geheel met latten afge
dekt, hetgeen een niet alledaags effect
geeft. Natuurlijk is het volop licht in
de zaak. Tijdens de bouw van de
nieuwe VéGé-supermarkt ging de ver
koop door in een noodvoorziening in
de Bernard Smytegeltstraat, een soort
heel grote woonwagen. Hoewel na
tuurlijk een en ander maar proviso
risch was, draaide het toch allemaal
goed. Voor de openingsreceptie
woensdagavond bestond bijzonder
veel belangstelling, er werden talrijke
bloemstukjes aangedragen, die een
plaatsje in de winkel kregen. Ook op
de openingsdag was het in de super
een drukte van belang.
