Toch een half-hope brug voor Vlissingen
ISTANBUL, NIEUWE PUBLIEKTREKKER
IN HET EUROPESE TOERISME
Nieuw kantoor Domhurgse VVV
;,Ifclb1
25
DE FAAM
Officiële opening
postkantoor
Oost-Souburg
SCHOONHEID IS
EEN ZAAK VAN
CHARME
Magisch
Rust
DONDERDAG 23 NOVEMBER 1972
Wanneer de financiële proble
men rond de bouw van een half
hoge brug over het Kanaal door
Walcheren, ten noorden van de
PZEM centrale voor 1 maart '73
zijn opgelost, is het niet onmo
gelijk dat de brug er in 1975
ligt. Dit vertelde burgemeester
Th. J. Westerhout van Vlissin
gen vorige week tijdens een
persconferentie. De uitvoering
van de plannen voor de bouw
zou ruim 12 miljoen vergen.
De brug komt ca. 5 meter bo
ven het wateroppervlak te -lig
gen en hoeft daarom maar voor
een kleine 50 procent van de
passerende schepen meer open
te gaan.
Het model van de brug zou hetzelfde
moeten worden als de Schroebrug in
Middelburg, een basculebrug zoals
eerder geopperd zou te duur worden.
De bediening van de brug bij de
PZEM zou moeten geschieden vanuit
het bedieningshuis bij de Keersluis
brug, via een gesloten tv-circuit. In
eerste instantie was men uitgegaan
van de bouw van een hoge brug op
dezelfde plaats. De kosten van dit
project ruim 30 min bleken
voor Vlissingen geen haalbare kaart.
Een werkgroep met vertegenwoordi
gers van rijks en provinciale water
staat, de provinciale planologische
dienst, advies- en ingenieursbureau
Witteveen en Bos en dienst gemeente
werken Vlissingen boog zich vervol
gens over de problemen. De groep
kwam met een ontwerp dat ca. 22
min zou gaan kosten. Nadat het ad
vies- en ingenieursbureau samen met
gemeentewerken wat besnoeiingen
had aangebracht, kwam het project
op ruim f 12 min. De brug gaat een
belangrijke schakel vormen in de
vrbindingsweg tussen het woongebied
Vlissingen en het werkterrein in Vlis-
singen-Oost via de toekomstige Rand
weg die aansluiting geeft op de rijks
weg bij de Souburgse watertoren. De
bouw van een nieuwe brug is trou
wens bittere noodzaak gezien het feit
dat de Keersluisbrug en de Souburgse
brug in 1973 maximaal belast zullen
zijn.
De Randweg zal via een ongelijkvloer
se kruising over de Nieuwe Vlissingse-
weg op de brug uitkomen en via een
nieuwe spoorwegovergang, beveiligd
met AHOB's met 45 seconden cyclus,
aansluiten op rijksweg 58. De brug bij
Souburg en de spoorwegovergang
daar, zullen moeten vervallen. In een
rapport dat bij het raadsvoorstel om
voor de halfhoge brug te kiezen is
gevoegd, staat onder meer dat er in
het verleden al is gedacht aan de
mogelijkheid bij Oost-Souburg een
treinhalte te maken, eventueel gecom
bineerd met eindstation Vlissingen, ze
ker indien de veerhaven wordt 'ver
plaatst' naar een nieuwe haven ten
oosten van de buitenhaven.
'De opheffing van de brug bij Sou
burg' aldus de heer Westerhout „zal
voor de bewoners van West-Souburg
een heroriëntatie inhouden. Dat zal
echter niet veel problemen geven,
want men stelt zich daar al meer en
meer op Vlissingen in. Wanneer
straks plan-Westerzicht gereed is, sluit
West-Souburg gewoon bij Vlissingen
aan." Gezien het regionale belang van
de nieuwe brug wil Vlissingen zowel
bij het rijk als bij de provincie om
steun voor dit project vragen op
financieel terrein.
(Luchtfoto Slagboom en Peeters)
O
De officiële opening van het nieuwe
postkantoor aan de Burgemeester Ste-
merdinglaan 15 te Oost-Souburg zal
op donderdag 23 november aanstaan
de plaatsvinden. Drs. Th. J. Westerhout
burgemeester van Vlissingen, zal om
11.00 uur de opening verrichten. Op
deze dag wordt er van 15.00-17.30 en
19.00-21.00 uur aan iedereen gelegen
heid geboden het kantoor te bezichti
gen. Vanaf vrijdag 24 november is het
nieuwe kantoor van maandag tot en
met vrijdag van 8.30-12.30 uur en van
14.00-18.00 uur geopend.
Voor het publiek is tevens een zelfbe
dieningsruimte, die dag en nacht is
geopend, in het kantoor aangebracht.
In deze ruimte bevinden zich een
postzegelautomaat, brievenbussen en
postbussen.
Guy, de bekende visagist van Max
Factor hééft iets tegen 'de volmaakte
vrouw', dat steriele poppengezicht dat
de cosmetische Industrie in vroeger
jaren de vrouw als ideaalbeeld placht
voor te houden. Hij gelooft in per
soonlijkheid, hij houdt van onregelma
tigheden. „Schoonheid is een zaak van
charme en charme is een zaak van
zelfvertrouwen, van durf vooral". En
zijn taak? De vrouw te wijzen op
haar mogelijkheden zichzelf te accen
tueren.
Zijn filosofie past helemaal in het
modebeeld van vandaag. Koning mode
is dood de vrouw is de mode de
baas geworden. Je ziet het vooral om
je heen. Maxi naast mini: alles mag
vaak tot wanhoop van de confec-
tie-industrie. Toch is het juist die
vrijheid die vele vrouwen in verwar
ring brengt slaafs volgen is nu
eenmaal veel makkelijker dan zelf
bepalen wat je (persoonlijke) mode
is. En dat geldt zéker voor cosmetica.
Dat vele vrouwen moeite hebben met
het kiezen van hun cosmetica en
vaak niet of onvoldoende gebruik m»
ken van de mogelijkheden van deze
Mevrouw M. de Pagter viel vorige
week woensdag de eer te beurt liet
nieuwe kantoor van de Domburgse
VVV en de Stichting Badplaatsbelan-
gen Domburg officieel te mogen ope
nen. Ze deed dit door de voordeur
van het kantoor van slot te draaien.
Het nieuwe gebouw, een ontwerp van
architect Piet Klopmeyer uit Dom
burg, staat aan de Badhuisweg. Na de
officiële opening vclgde een bijeen
komst in café-restaurant Wilhelmina.
Als voorzitter van de Stichting Bad-
plaatsbelangen, sprak burgemeester F.
G. Sprenger de hoop uit dat de deu
ren van het nieuwe kantoor vele jaren
door vele gasten zouden mogen wor
den geopend. Hij dankte vervolgens
het gemeentebestuur voor hun mede
werking en feliciteerde toen als burge
meester de VVV en SBD. De heer W.
Brand, voorzitter van de VVV Dom
burg, die de eerste steen legde voor
het nieuwe kantoor, liet nog eens
even de bouw van het kantoor de
revue, passeren. Hij vertelde dat de
VVV'en SBD in eerste instantie wat
huiverig waren om samen onder één
dak te gaan zitten. Men was bang dat
de zelfstandigheid in gevaar zou ko
men. Toen kortgeleden de VVV infor-
matrice wegens ziekte thuis moest
blijven nam een van de personeelsle
den van de SBD haar werk over, iets
wat nu vrij eenvoudig kan gebeuren.
De heer Brand richtte een woord van
dank tot mevrouw De Pagter bij wie
het VVV tot voor kort een onderko
men had gevonden. Hij overhandigde
haar een geschenk als aandenken. Ver
der spraken o.a. de heren J. P. de
Regt namens het provinciale VVV, en
ANVV, M. Huygens namens de VVV
Westkapelle, J. Dop namens de VVV
Vlissingen, N. Schipper namens de
VVV Oostkapelle, terwijl de heer C.
Francke namens de Raiffeisenbank
Domburg een foldermolen aanbood.
Ook de andere heren brachten ge
schenken mee.
Niet alleen de VVV Domburg en de
SBD zijn blij met het nieuwe kantoor,
ook de tennisclub Domburg is danig
in zijn sas. Deze club heeft in het
souterrain van het kantoor namelijk
zijn kleed- en wasaccommodaties. De
heer P. Vreeke van de tennisclub: „We
kunnen onze gasten nu tenminste op
een waardige manier ontvangen"!
produkten wijt hij vooral aan gebrek
aan durf. Hij spreekt hier vanuit zijn
grote ervaring, opgedaan tijdens vele
demonstraties. De stapels brieven die
hij wekelijks ontvangt vragen om
adviezen, vaak gevolgd door enthousi
aste dankbetuigingen.
Guy zegt: natuurlijk geef ik in de
eerste plaats praktische adviezen: hoe
ogen moeten worden opgemaakt, wel
ke kleuren combineren, welke produk
ten mijn firma allemaal heeft en wat
daarmee de mogelijkheden zijn. Maar
véél belangrijker is: dat ik de vrouw
help haar aarzeling te overwinnen: te
doen! Want heus, heeft een vrouw 'e
produkten eenmaal op haar toilettafel
staan dan leert ze er vanzelf mee om
te gaan en op welke wijze ze haar
charme het bes kan accentueren.
De Nederlandse vrouw is gelukkig het
stadium water en zeep reeds te boven
als het om huidverzorging gaat. Toch
constateert Guy wat spijtig dat te
weinig nóg gebruik wordt gemaakt
van de moderne mogelijkheden om de
huid jong en fris te houden. Zeker bij
het klimmen der jaren als elke huid
te kampen krijgt met vochtgebrek
zou iedere vrouw toch zeker een dag
en nachtcrème moeten gebruiken.
Guy zou zoals hij dat noemt
„elke vrouw wel op zijn stoel willen I
hebben om te bewijzen wat een ge
weldige mogelijkheden 'zijn' produk
ten te bieden hebben. Vandaar dat
alle brieven met verzoeken om advie
zen door hem altijd zo conciëntieus
en uitvoerig behandeld worden. Wat is
zijn advies aan de miljoenen Neder
landse vrouwen die hij nooit in de
stoel krijgt en ook niet schriftelijk
bereiken zal?
„Loop regeimatig langs de Max Fac
tor-stand in warenhuis, bij drogist of
de parfumerie. Echt niet dat u elke
keer iets bij hoeft te kopen maar
altijd is er wel iets nieuws dat u op
een idee brengt. Durf óók eens iets te
proberen zonder daarbij per sé te
wachten tot uw 'oude voorraad' cos
metica op is. Zo duur is al dat nieuws
nu ook weer niet en dat puur Hol
landse restjes opmaken, mag toch
nooit ten koste gaan van de jeugd?
p-J.
ISTANBUL Het silhouet
van Istanbul is ook al niet meer
helemaal wat het is geweest.
Weliswaar tronen de talrijke
moskeeën als kolossale puddin
gen tussen hun ranke minaret
ten nog steeds schijnbaar onaan
tastbaar boven de huizenstapels,
maar de eerste serieuze con
current van deze imposante
blikvangers probeert er strak
en zakelijk bovenuit te klimmen.
Vlak bij het stadion verheft zich
het skelet van een wolkenkrab
ber, die weldra als Sheraton-
hotel een handje mee zal helpen
om Turkije's nog bescheiden
beddenbezit te verdubbelen
voordat 1973 is verstreken.
Vorig jaar werden ruim 900.000 va
kantiegangers Europees of Aziatisch
Turkije binnen gestempeld. Géén in
drukwekkend aantal voor een land,
dat zo anders is; de zon op zoveel
kusten ziet schijnen en het alleenver
toningsrecht heeft van zo'n levend
verleden, oosters gekruid opgediend
op een onvergelijkelijk plateau van
stads- en natuurschoon. Maar wanneer
je, alle Turkse hotelbedden bij elkaar
gezet, dertigduizend vreemdelingen te
slapen kunt leggen (waarvan een der
de in Istanbul), is de aanloop voor de
sprong naar het massatoerisme nog
niet zo slecht. Op het ogenblik vor
men de Duitsers in '71 alleen in
Istanbul bijna honderdduizend het
grootste contingent. Maar zij worden
wel (vaak ook letterlijk) op de voet
gevolgd door de Amerikanen.
Alleen al in Istanbul zijn vier luxe
hotels in aanbouw. Holiday Inns en
andere vakantie-oorden aan de boor
den van de Zee van Marmora en de
Egeische en Middellandse Zee moeten
het. streefgetal van 60.000 bedden per
eind 1973 binnen het bereik brengen.
Je hoeft in dit land van Allah geen
tweede profeet te zijn om er van
overtuigd te raken, dat bij een nor
maal voortgaande ontwikkeling van
het massa-toerisme Turkije binnen
weinige jaren een prominente plaats
zal innemen in het kleurig drukwerk
van de reisorganisaties.
Twee van die „operators", Necker-
mann en Arke, hebben er in samen
werking met het Roemeens nationaal
verkeersbureau al een bescheiden be
gin mee gemaakt. Voorlopig tot eind
december, maar wie weet ook in het
volgend voorseizoen wordt wekelijks
een gecombineerde vliegreis naar Boe
karest en Istanbul ondernomen, waar
bij de Turkse metropool, met alle
waardering die men ook voor Roeme
nië weet op te brengen, toch wel de
grote lokker blijkt te zijn.
Deze kilometers ver over de zomen
van twee werelddelen uitgestrooide
overbevolkte miljoenenstad, die steeds
dieper in het boerenkoolachtige heu
velland van Europees Turkije door
dringt, steeds hoger tegen het begin
nend gebergte van Anatolië op klau
tert, schijnt ook op de nuchterste
noordelingen een magische aantrek
kingskracht uit te oefenen. Kortom:
een fascinerende stad, die zichzelf
overbiedt om de vreemdeling aan zijn
trekken te laten komen. Wie, om
maar een voorbeeld te geven, na het
verlaten van sultan Ahmeds „blauwe
moskee" zijn schoenen aantrekt in de
zekerheid nu wel het mooiste monu
ment van de Islam te hebben bekeken
trouwens ook het enige ter wereld
met zes minaretten moet al gauw
erkennen, dat de moskee van Soliman
nog ontzagwekkender is. En wie
meent, zowel het nieuwe als het oude
stadscentrum aardig goed te hebben
verkend, ontdekt opeens, dat er ook
nog een alleroudste deel bestaat, waar
hoogbejaarde houten huizen hun best
doen achter kruimelige vestingmuren
overeind te blijven. In Istanbul telt de
overtreffende trap heel wat tre
den.
Het geldt ook voor menig straatje,
dat te steil is voor een gewoon plavei
sel. Men mag er best wat hijgen voor
over hebben, want nergens is de sfeer
van de stad zo goed te proeven als in
die oude buurtjes met hun handel en
wandel, de eerste bij voorkeur op de
stoep of in steegjes, gangetjes en
portieken. De schoenmaker zit voor
zijn deur een laars te lappen, in de
kale koffiehuizen kijkt de Coca Cola-
girl wervend neer op oude mannetjes,
die met petieterige dobbelstenen en
houten schijven een onduidelijk spel
spelen en de specerijenwinkeltjes pui
len uit van de bakken en zakken vol
ondefinieerbare zaken, waarvan de
geuren nog onwaarschijnlijker zijn
dan de kleuren.
De vreemdeling, die Istanbul met
andere ogen wil bekijken dan die van
de sight-seeing-gids, zou ook eens het
Adliye binnen moeten lopen. New-
Yorks Grand Central-station kan op het
spitsuur niet drukker zijn dan dit
immense gerechtsgebouw met zijn ve
le verdiepingen. Een termietenheuvel,
de wanden bol van de dossiers, waar
op elk uur van de werkdag het ge
murmel van honderden stemmen over
de eindeloze corridors klotst en sa
menvloeit met het gestamp van de
stempels achter reeksen loketten. Ver
dachten, advocaten, getuigen en bezoe
kers plegen er in de waterplaatsen
broederlijk zij aan zij nog even een
plasje en in kamertjes met open deu
ren zijn rechters in hun eentje doen-
d", aan de lopende band vonnissen te
vellen. Onpartijdig en rechtvaardig,
hoop je dan maar.
Een nog veel boeiender glimp van
het andere Turkije is op te vangen
op de late avonden, dat er weer een
Jumbo uit Duitsland is geland om 360
gastarbeiders uit te braken en een
zelfde aantal in te slikken. De aan
komsthal van Istanbuls nog dorpse
luchthaventje verandert dan ogenblik
kelijk in het voorgeborchte van de
hel, waar tijdens het massaal geboks
om de bagage employe's, reizigers,
vrouwen, kinderen en krijsende zuige
lingen met vereende krachten voor
een ongelooflijk pandemonium zorgen.
De walm slaat er letterlijk van af.
Intussen kronkelt onder regie van een
onzichtbare Cecil B. de Mille een
slang van sombere mannen over het
duister platform in de richting van de
wachtende luchtreus voor een scène
uit een slavenepos.
Galata-brug
Een anderhalve kilometer lange
brug. die een Duitse onderneming
voor 75 miljoen gulden boven de
Bosporus ophangt, zal op 23 ok
tober van het volgend jaar het
Europese brokje Turkije aan het
uitgesterkte Aziatische deel vast
haken. Het is dan precies een
rialve eeuw geleden, dat Kemal
Atatuerk, nog steeds als de vader
des vaderlands vereerd, de Turk
se republiek stichtte en het land
door een reeks revolutionaire
maatregelen wortel liet schieten
in de twintigste eeuw. Maar toch
heeft Istanbul, misschien nog wel
méér dan regeringsstad Ankara,
zijn oosterse ziel behouden. Om
dat heden en verleden elkaar er
bovendien bij elke straathoek te
genkomen, is Europa's uiterste
punt een fascinerend vakantie-
doel. Op de ontwikkeling van dat
toerisme gaat Turkije zich nu
serieus toeleggen. Ook aan de
lange, lange kusten zijn legio mo
gelijkheden. Het is wel zeker, dat
dankzij deze ontwikkelingen ve
len, die de bekende vakantielan
den langzamerhand wel voor ge
zien houden, binnenkort hun hori
zon opnieuw verschoven we
ten.
De contrasten zijn de charme van
Istanbul, waar de firma Philips met
haar nieuwste versterkers de monoto
ne opwekking tot gebed van de mina
retten over de daken uitdraagt en
mama nog bijna gesluierd met doch-
Het Topkapi-paleis is nu Turkije's be
roemdste museum.
ter in minirokje ter markte gaat. Zo
is een vaartochtje over de Zee van
Marmora naar het grootste en lieflijk
ste van de Prinseneilanden voldoende
om het verstikkend verkeer even te
vergeten in paradijselijke rust en lan
delijkheid, met krakende koetsjes en
intens vervuilde ezels als enigever
voermiddelen. Je passeert dan boven
dien de eilandjes, waar in 1907 alle
honden van de stad aan verwildering
prijs werden gegeven ter compen
satie struikelt men nu in Istanbul
over de katten en waar in 1961
premier Menderes werd opge
knoopt.
Als Turkije zich sindsdien politie
staat-allures heeft aangemeten, is dat
kennelijk nog niet doorgedrongen tot
de verkeersagenten. Lankmoedig zien
zij aan hoe van alle kanten opdringen
de auto's, bussen, busjes en vrachtwa
gens op kruispunten verstoppingen
veroorzaken, die onontwarbaar lijken
en het soms een half uur lang ook
zijn. Waar de files nog moeten begin
nen kan men elkaar straffeloos nu
eens links dan weer rechts de pas
afsnijden, overstekende voetgangers
rennen voor hun leven en het in- en
uitladen van passagiers gebeurt ge
woonlijk midden op rotondes. De
taxi's, waaruit het stadsverkeer voor
namelijk bestaat, zijn aan alle kanten
opgelapte en opnieuw gedeukte limou
sines uit de vroegé vijftiger jaren,
waarvan je soms als passagier heel
de weg het portier moet vasthouden
omdat het niet meer sluiten wil. Al
die Dodges, Chryslers en Chevrolets
hebben gemeen, dat de taximeter de
strijd heeft opgegeven, zodat alvorens
de rit begint eerst vijf minuten moet
worden onderhandeld om het ge
vraagd tarief althans gehalveerd te
krijgen. Wie zich er daarna mee kan
verzoenen, dat onderweg nog wat ex
tra klantjes worden opgepikt of een
ommetje wordt gemaakt om ergens
een mand met uien af te leveren, wie
verder zijn zenuwen in toom houdt
bij de rijpraktijken en zijn geduld de
baas blijft tijdens de opstoppingen,
bereikt zijn bestemming als een gelou
terd mens.
