Efuicilileil/meubelcn
kon/tcint voordeliger
meubicen - meubicen - meubicen - meubicen
Weer een
Zeeuwse
reisgids
ZEEUWS ZANGCONCOURS
ZATERDAG IN MIDDELBURG
Toertocht door
Midden-Zeeland
Herinneringen
aan oud-Middelburg
Nieuw kantoor
van Sommeren
13
LANGE ZELKE - HOEK SPUISTRAAT
VLISSINGEN. TEL. 01184-6390
GEMETEN IN DE SPREEUWENPOT
Spreeuwenpot
Geen moeilijkheden Documentatie-
centrum
Macramé-werk
kieinmeubelen kijken op onze
kleinmeubel-afdeling
snel leverbaar of reserveer voor later
koop nu-betaal later systeem
ra q t\uup nu - Dciddi idler sysieem H H ra
Oude pottenbakkersvak
in oude Veere herleefd
Het is alweer ruim vijf jaar geleden dat een vreemde vogel neerstreek in het
Zeeuwse stadje Veere. Eigenlijk was liet niet eens in Veere zelf, maar in een
klein gehucht tussen Veere en Middelburg, in Zanddijk. Pottenbakkr Johan
Kosten, afkomstig uit Eindhoven, begon hier een eigen ateliertje, genaamd 'De
Spreeuwenpot'. Geruime tijd woonde hij op het adres Veerseweg 40 en naast
het beoefenen van het oude pottenbakkersvak zag hij ook nog kans om in zijn
onderhoud te voorzien door het in commissie verkopen van antiek en liet
geven van een cursus pottendraaien. In 1968 trouwde hij met Rita van den
Hoek uit Kleverskerkc en ging in het stadje Veere wonen, in een pand aan de
Oomstraat, dat hij huurde van de heer Kodde. Hier zag hij kans om een com
plete, heuse pottenbakkerij op te zetten met, vlak daaraan grenzend, een leuk
intiem winkeltje. Beide vielen bij de toeristen bijzonder goed in de smaak en
ook legden Johan en Rita prettige contacten met de bevolking van Veere, hoe
wel er zo nu en dan ook wel eens wat strubbelingen optraden, die mede hun
oorzaak vonden in de kritische houding van Johan Kosten ten opzichte van
alles wat ook maar even naar 'onecht' zweemt.
Kosten jr. belandde na een onvoltooi
de mulo-opleiding in de keramische
industrie. Zijn eerste stappen op het
gebied van het pottenbakken zette hij
bij Jan van Erp in Waalre, die er een
klein fabriekje voor keramische arti
kelen op na hield. Lang heeft dit
echter niet geduurd: na amper negen
maanden stond Johan weer op de kei
en, samen met de vijftien andere
werknemers die in het fabriekje had
den gewerkt. Toen kwam hij bij 'De
Blauwe Dolfijn' terecht, een potterij
van mevrouw Bloementhal-Bouten,
eveneens in Waalre. Hier kreeg Johan
zijn praktische scholing die hem later
van veel nut zou blijken te zijn. Hij
leerde er het moeilijke 'oven inzetten',
handdraaien, etc., kortom alles wat
maar met het vervaardigen van hand
werk te maken had. Hij bleef onge
veer drie jaar bij T)e Blauwe Dolfijn'
werken, daarna kwam hij naar Zee
land.
Johan Kosten is zoals hij zelf
direct vertelt stapel gek op Veere.
„Ik kan me haast geen enkel stadje
indenken dat net zo klein is als Veere
en toch zo internationaal georiën
teerd", aldus Johan Kosten. „Toch heb
ik al wel het één en ander van
Europa gezien, o.a. Rome, Florence en
Parijs. Maar ik heb het in Veere
gevonden...!" Zo kwam Veere dus aan
een spreeuwenpot.
Wat is een spreeuwenpot eigenlijk?
De naam van Johan's pottenbakkerij
heeft een legendarische achtergrond.
In de vijftiende en zestiende eeuw
waren de spreeuwenpotten bekend als
'spreeuwennesten'. Ze werden opge
hangen aan een spijker in de buiten
muur, men stak een twijgje door het
oortje in het tuitje van de pot. De
spreeuwen kwamen op deze potten af
en maakten er hun nest in. Als de
eitjes op het punt van uitkomen ston
den, dekte men de opening van de pot
af. De jonge vogeltjes kwamen dan
droevig genoeg meestal in de pan
terecht; ze werden als een delicatesse
beschouwd. Later werden de spreeu
wenpotten vervangen door onderste
boven opgehangen bloempotten. De
vervaardiging van de spreeuwenpotten
was een moeizame en tijdrovende
bezigheid.
Wordt er hier gewerkt?" Met deze
vraag komt een Belgische jongedame
de pottenbakkerij binnen. Hoewel Jo
han Rita is niet aanwezig nog
geen antwoord heeft gegeven, drom
men achter het meisje al een hele
groep andere meisjes 'De Spreeuwen
pot' binnen. Ze bekijken in snel tem
po de draaischijven en wat andere
werktuigen in de pottenbakkerij en
belanden uiteindelijk in de boetiek. Ze
pakken allerlei dingen op, raken pot
ten, vazen en schalen aan, betasten
lampjes enz. enz. Johan Kosten ziet
alles met een rustig glimlachje aan en
beantwoordt een paar vragen. „Kijk",
zegt hij „een groot aantal van mijn
collega's vindt een dergelijk bezoek
van zo'n hele groep beslist geen pret
je. Als je er toevallig getuige van bent
krijg je in de regel iets te horen van:
„O jé, de Filistijnen over ons' of iets
van dergelijke strekking. Ik heb on
dervonden dat zolang je niet in pa
niek raakt bij het zien hoe zo'n groep
tekeer gaat, dat het dan meestal won
derlijk goed gaat. Er breekt hier zel
den wat. Die kans loop je wel als je
rond gaat lopen en overal waarschu
wingen gaat uitdelen. Per slot van
rekening is het nu ook weer niet zo'n
ramp als er eens een kleinigheid sneu
velt... nou ja, het moeten geen grote
stukken worden die ze breken natuur
lijk, dat zou inderdaad te gek worden.
Maar ja zoals ik al. zei: we hebben
daar hier geen moeilijkheden mee".
tendraaien krijgen. „Onze leerlingen
moeten zoveel mogelijk vrij zijn",
zegt Kosten. „Ze moeten zich hier
gewoon thuis gaan voelen en niet
wanneer ze iets van gereedschap of
materiaal nodig hebben, steeds naar
mij of Rita komen. Ze kunnen het
veel beter even zelf halen". Johan
heeft gedurende geruime tijd ook nog
les gegeven in 'Huize den Berg', een
tehuis voor geestelijk gehandicapte
kinderen in Goes. „Je staat ervan te
kijken als je ziet wat daar nog ge
presteerd wordt", vertelt hij. „Ik heb
er een heel studierapport van opge
steld, dat een plaatsje in ons docu
mentatiecentrum heeft gekregen. Veel
van de kinderen waar ik mee heb
gewerkt, heb ik nauwlettend bestu
deerd en hun gedrag op schrift ge
steld, echt van minuut tot minuut.
Een moeilijk karwei, maar wel heel
mooi". Hij vindt het erg jammer dat
daar nu niets meer aan gedaan wordt.
Pottenbakken is een bijzondere bezig
heid volgens Johan: „Je leert er te
leurstellingen bij verwerken. Als je
en dat geldt zeker als je pas begint
veel moeite hebt gehad met één of
ander werkstuk, ben je hartstikke blij
dat het eindelijk in de oven kan om
gebakken te worden. Je zit dan een
aantal dagen in spanning en vol ver
wachting kijk je uit naar de dag dat
de oven open kan. Dan kan het best
gebeuren dat je werkstuk finaal in
gruis in de oven ligt...! Je moet dan
toch wel even iets wegslikken. Maar
hoe vaker je zoiets hebt, des te snel
ler leer je dat gevoel van spijt en
ergernis te onderdrukken, een vorm
dus van zelfbeheersing". Volgens Kos
ten wordt er ook in het moderne
onderwijs aan dergelijke dingen
nog veel te weinig aandacht besteed.
„Handvaardigheid is sowieso enorm
belangrijk, het is bijzonder fijn als je
je uit kunt leven op een bepaalde
stof, b.v. klei, steen of hout. Vroeger
was het zo dat er wel mensen waren
die dergelijke vakken konden geven,
maar er waren geen spullen. Nu
zelfs met de nieuwe mammoetwet
zijn er wel spullen, maar net weer
geen mensen..."
Moeilijkheden, zeker met jongelui, ko
men bij Johan en Rita Kosten bijna
nooit voor. Johan is altijd zeer geïnte
resseerd geweest in het jeugdwerk en
in de begeleiding van de hedendaagse
jeugd en dat is helemaal niet zo ver
wonderlijk. Zijn vader zit als jeugdlei
der in diverse organisaties, hij is o.a.
directeur van een jeugdcentrum in
Eindhoven. Vol enthousiasme vertelt
Johan hoe ongeveer een maand gele
den een groep jongelui in het 'Scout
Centrum' in Veere verbleef. „We heb
ben de jongens en meisjes zoveel
mogelijk vrij gelaten en juist dan zie
je tal van nieuwe mogelijkheden naar
bovenkomen. Ze leren dan echt zich
zelf te zijn. We gaan bij dergelijke
evenementen van de stelling uit: niets
moet, alles mag".
Dit laatste geldt ook voor degenen die
in 'De Spreeuwenpot' les in het pot-
Johan Kosten jr. achter de draaischijf.
Zoéven was er al sprake van een
documentatiecentrum: op de hoek van
de Oomstraat-Kapellestraat ligt het
pothuis Pu. In dit pand is het docu
mentatiecentrum ingericht. Het eerste
dat onmiddellijk opvalt wanneer men
er binnenkomt, is de fotowand waar
op precies te zien is hoe een pot op
de draaischijf tot stand komt. De hele
weg van vormloos hoopje klei tot
prachtig handgedraaid potje is duide
lijk op foto's afgebeeld. In het Pot
huis Pu bevinden zich een groot
aantal boeken over het pottenbakken,
boetseren etc. Het is er zonder meer
gezellig ingericht en men kan er com-
De 'Zeeuwse Reisgids' is weer In ere
hersteld. Vrijdag verscheen een gloed
nieuwe Zeeuwse Reisgids in een mo
derne, aantrekkelijke uitvoering waar
in men de dienstregeling van alle
buslijnen die Zeeland rijk is, terug
kan vinden. Ook de dienstregeling van
trein en veerdiensten staan er in ver
meld. Op de omslag staat een stuur
wiel van een bus afgebeeld met aan
liet wiel vijf uit de mouwen gestoken
handen die de vijf samenwerkende
streekvervoersbedrijven in Zeeland
symboliseren: Streekvervoer Walche
ren, de Rotterdamse Tramweg Maat
schappij, De Auto Maatschappij Zee
land, de Zeeuws-Vlaamse Tramweg
Maatschappij en de Stoomtram Maat
schappij Breskens - Maldegem.
De nieuwe dienstregeling trad zondag
28 mei in werking, behalve voor
Streekvervoer Walcheren, die de nieu
we dienstregeling pas op 2 juli laat
ingaan. De nieuwe Zeeuwse Reisgids
is geldig tot 2 juni 1973 en kost
slechts 0,75. De kostprijs van de
Zeeuwse Reisgids bedraagt meer dan
het dubbele van dit bedrag, maar de
vijf maatschappijen zijn van mening
dat deze service voor het publiek
beslist noodzakelijk is.
Het is eigenlijk niet zo verwonderlijk
dat men tot een nieuwe reisgids is
gekomen. Al veel eerder was komen
vast te staan dat de verschillende
dienstregelingen bij dezelfde drukker
werden gedrukt. Deze had dus alle
vijf zetsels bij de hand. Het was dan
ook vrij eenvoudig om de vijf ver
schillende dienstregelingen in een
boekje onder te brengen: de oude
Zeeuwse Reisgids. Door bezuinigings
maatregelen enkele jaren geleden was
er sprake van decentralisatie van de
verschillende zetsels en moest de uit
gave van de reisgids worden stopge
zet. Nu er sprake is van verregaande
samenwerking tussen de vervoers
maatschappijen onderling. kwam
Streekvervoer Walcheren met het idee
opnieuw een Zeeuwse Reisgids te la
ten drukken.
Er zijn zo'n dertigduizend exemplaren
gedrukt en het publiek toont al direct
veel belangstelling. Een van de gevol
gen van deze samenwerking is het
ontbreken van doublures in de dien
stregelingen. De Reisgids is voorzien
van de nodige kaarten van de vijf
autobuslijnen en ook zijn plattegron
den van Middelburg en Vlissingen
aangebracht, compleet met de stads
diensten.
Rita bezig met ringen voor een lamp.
fortabel een leerzaam uurtje of
meerdere doorbrengen. In één van
de boekenkasten liggen ook de al
bums met foto's van de vele verschil
lende dingen die in 'De Spreeuwenpot'
gemaakt worden, de meeste zijn kleu
renfoto's. Dit documentatiecentrum is
uniek voor Zeeland, meent Johan Kos
ten. „We zijn wars van alle vormen
van mystiek die rond het pottenbak
ken zouden hangen", zo vertelt hij,
„en daarom mogen de mensen ook
werkelijk alles zien. Hier kunnen ze
de theoretische kanten wat nader be
studeren, terwijl ze in de potterij
kunnen komen kijken hoe het in de
praktijk toegaat. Ook de naam Pot
huis .Pu' heeft weer een geschiedkun
dige achtergrond. Pu, een Chinese
naam, is de god van het porselein. Pu
was een pottenbakker in het Hemelse
Rijk die vele eeuwen geleden heel
China in rep en roer bracht. Op
zekere dag was hij zijn biggetje kwijt
en hoe hij ook zocht, hij kon het
nergens vinden. Langzaam maar zeker
kwam een bang vermoeden bij hem
op, dat hij bij het klaarmaken van de
oven om te gaan bakken niet goed
had opgelet en dat het biggetje kans
moest hebben gezien om in de oven
te geraken. Toen zijn oven /oldoende
was afgekoeld, maakte Pu hem open
om te kijken of het varkentje erin
zat. Het eerste wat hij echter zag,
deed hem verbaasd een stap achteruit
nemen: tussen de blauwe en groene
potten stond één pot die vuurrood
van kleur was. Voor Pu betekende dit
een grandioze uitvinding. Zo ontdekte
hij het z.g. kadaver bakken.
Pu stelde alle mogelijke moeite in het
werk om zijn ontdekking stil te hou
den, maar op een of andere manier
kwam de keizer er toch achter. Deze
bestelde direct 1000 rode potten bij
Pu. Pu die geen biggen, dus ook geen
kadavers meer had, besloot na van
alles en nog wat te hebben gepro
beerd, zelf maar in de oven te gaan
zitten. Hij vertelde zijn medewerkers
echter niets van het plan en op een
gegeven moment sprak hij met hen af
dat zij de oven zouden stoken. Toen
men Pu na verloop van tijd begon te
missen kreeg men pas argwaan, die
bij het openen van de oven overging
in paniek, want wat ze verwacht had
den, was inderdaad gebeurd. De zelf
moord van Pu had ertoe bijgedragen
dat de 1000 bestelde potten voor de
keizer hel rood van kleur waren ge
worden. De keizer, de zoon der go
den, rouwde diep en gaf opdracht Pu
als heilige te vereren tot de dag dat
de aarde niet meer zal zijn. Zo werd
Pu de god van het porselein...!
i
Natuurlijk is het niet enkel Johan die
verkoopprodukten levert; ok Rita
heeft een belangrijk aandeel in de
toelevering. Zij maakt veel macramé-
werk, waarbij bijzonder leuke lampen.
Deze zijn weer versierd met stukjes
aardewerk. Rita maakt ook sieraden,
tassen en kleding. Samen maken Jo
han en Rita grote kleurige plastieken,
al of niet met prachtige glazuurteke-
ningen. „Al onze vaste klanten weten
dat alles wat er bij ons over de
toonbank gaat, goed degelijk hand
werk is. 'Zo vertelt Johan'. We zoeken
het helemaal niet in de zogenaamde
hoogdravende kunst, dat zij verre van
ons. Kunst is geen handelswaar! We
houden het liever eenvoudig. Een an-_
der handelsmerk van Rita en Johan"
Kosten is hun 'recht door zee gaan'.
Aan een van de wanden hangt een rek
met zo op het eerste gezicht fraaie
pentekeningen, gemaakt door Johan in
Veere en in Middelburg. Hij zal er
echter altijd bij zeggen dat het repro-
dukties zijn, zij het dan in een be
perkte eigen uitgave. Boven het win
keltje of zo men wil boetiek
bevindt zich nog een kleine tekenstu
dio. Hier liggen Johans fotospullen
opgeborgen, want ook op het terrein
van de fotografie is Kosten jr. geen
onbekende meer. „Ik ben eigenlijk een
soort duizendkunstenaar", om het
maar eens met een groot woord te
zeggen' vindt hij zelf. „Rita en ik
proberen altijd om zoveel mogelijk te
doen op een zo ruim mogelijk terrein.
We willen graag van alle markten
thuis zijn. Soms lijkt het wel eens
wat commercieel, maar als een klant
hier naar iets komt vragen en ik
moet hem 'nee' verkopen omdat ik
een bepaald voorwerp niet heb, zie ik
al duidelijk een behoefte. Niet dat ik
De Zeeuwse zangersbond 'Zang veredelt' heeft zaterdag 3 juni
aanstaande zijn jaarlijkse hoogtijdag: het bondsconcours voor
koren en solisten. Ditmaal zullen in de Middelburgse concertzaal
tien dames- en herensolisten en zeven bij de bond aangesloten
koren uit Zeeland en W.-Brabant elkaar in vijf afdelingen op me
lodieuze wijze bekampen om de hoogste onderscheidingen: de
wisselbekers.
Des morgens om half twaalf zal de bondsvoorzitter, de heer E. J. C. Sinke
het concours openen, waarna om twaalf uur na het gezamenlijk zingen van
het bondslied en 'Mijn Zeeland' de koren en solisten uit de derde afdeling
als eersten zich zullen laten horen.
De deelnemerslijst bevat de namen van zeer begaafde solisten als de
winnaresse van de wisselbeker '71, Clara Zietse uit Vlissingen, die dit jaar
ook de Zeeuwse aanmoedigingsprijs van de provincie Zeeland ontving, de
tenor Jan Krijnen uit Roosendaal, die door middel van de bondsconcoursen,
in 1970 aan de opera te Antwerpen werd benoemd. Verder als koren onder
meer het Smalstads Mannenkoor, Zeelands beste mannenkoor, het in 1971
koninklijk met de ere-penning onderscheiden koor VZOS uit Sint Maartens
dijk en het Axelse hervormd kerkkoor, bekroond op het AVRO-festival te
Hilversum.
Tevens zal die dag ter opluistering optreden mejuffrouw Kousemaker uit
Goes, oratorium-zangeres sopraan, die onlangs het conservatoriumdiploma
behaalde.
Juryleden zijn de heren Alex Schellevis, dirigent-organist te Apeldoorn en
Henk van den Brink, bas-bariton-leraar solozang te Valkenburg (ZH).
Zowel de provincie Zeeland als de gemeente Middelburg garanderen de
activiteiten. De burgemeester van Middelburg is gevraagd des avonds
omstreeks kwart over zes de prijzen te willen uitreiken.
daaraan onmiddellijk iets ga doen,
maar ik bedoel maar'De Spreeu
wenpot' heeft al diverse keren het
verzoek gehad om grote partijen kera
miek te leveren o.a. aan een groot
winkelbedrijf in Duitsland (Ham
burg). Kosten voelt daar helemaal
niets voor: „Ik ben daar gek, een
paar duizend dezelfde dingetjes te
gaan zitten maken. Nee, het moet wel
leuk blijven...!
Ondernemend als Rita en Johan zijn
hebben ze voor de komende zomer
maanden alweer een heel programma
opgesteld, dat er als volgt uitziet:
Gedurende de gehele week kan men
van 's morgens 09.00 tot 's avonds
24.00 uur de pottenbakkerij 'De
Spreeuwenpot' vrij bezichtigen. Even
eens gedurende de gehele week kan
men van 14.00 - 18.00 uur in het
Pothuis Pu terecht. Op maandag- en
vrijdagmiddag worden Boets-in's ge
houden. Op maandag- en donderdaga
vond is er een Draai-in. Op woensdag
en zaterdagavond is er een demon
stratie pottendraaien. Op dinsdag- en
vrijdagavond is het Babbelavond in
'Pothuis Pu'. Johan en Rita starten
ook weer met het geven van cursus
sen. Na veel rekenen en hoofdbrekens
zijn ze tot een bijzonder 'aag lesgeld
gekomen. Johan en Rita hopen dat er
voor de lessen wat belangstelling zal
blijken te bestaan. Dat ze er zelf
amper nog iets aan verdienen vinden
ze niet belangrijk, de kennisover
dracht is voor hen veel belangrijker.
Zelfs het feit dat Rita en Johan in
geen vijf jaar op vakantie zijn ge
weest beschouwen ze als doodgewoon
en onvermijdelijk. 'Wat zou hef zegt
Johan, „we hebben het hier in Veere
uitstekend naar ons zin, we werken
misschien onregelmatig, maar in elk
geval plezierig. De start met Pinkste
ren was voor ons niet geweldig, noch
het weer noch de mensen die we hier
gehad hebben, maar daar zal ook wel
weer verandering in komfen...! Nou,
oudoe....!"
De R- en T.C. 'Theo Middelkamp'
organiseert op zondag 11 juni a.s. een
grote internationale toertocht van 150
km door de Bevelanden en door Wal
cheren, de zogenaamde Midden-Zeeland-
route. De tocht zal over dijken, langs
rustige polderwegen en mooie natuur
gebieden voeren, zodat het aanbeve
ling verdient volop frisse neus te
snuiven.
De start vindt plaats om 09.00 uur bij
het station van de NS te Goes, in
welk gebouw ook kleedgelegenheid is.
Er wordt 22,5 kilometer per uur gere
den en men is voornemens twee keer
45 minuten te rusten. In de karavaan
rijden diverse auto's mee voor provi
and, materiaal etc. Ook de bezemwa
gen is van de partij. Allen die de
tocht helemaal uitrijden krijgen een
mooie blijvende herinnering. De mini
mum leeftijd is voor deelname ge
steld op 16 jaar. Inschrijfgeld NRTU-
leden 4,-, niet-leden 4,50 per per
soon. De inschrijving kan men aan de
start doen tot 08.45 uur.
Volgens de heer J. C. Joziasse, één
van de organisatoren, is het zaak een
goede degelijke fiets te hebben om
mee te doen. Een beetje trainen kan
ook beslist geen kwaad.
Het vroegere kantoor van notaris Bat
ten aan de Pijpstraat in Middelburg
heeft een complete metamorfose on
dergaan. De nieuwe eigenaar, de heer
A. M. van Sommeren, heeft er zijn
nieuwe kantoor in gevestigd en daar
om het pand drastisch laten verbou
wen. De heer Van Sommeren, gediplo
meerd accountant en belastingconsu
lent is dan ook vol lof over de
aannemer die de verbouwing heeft
uitgevoerd: Geschiere NV.
Door de voordeur komt men in een
lange gang die links een deur heeft
die toegang geeft tot het kantoor. Een
balie geeft de scheidingslijn aan tus
sen het eigenlijke kantoorvertrek en
de ruimte waar bezoekers voor infor
matie terecht kunnen. Het privé ver
trek van de heer Van Sommeren is
speciaal, vanwege het feit dat er nog
al eens zakelijke gesprekken gevoerd
worden, geluiddicht gemaakt. De wan
den zijn voorzien van isolerend mate
riaal en ook door de deur dringt geen
geluid naar binnen. Het grootste ge
deelte van het vloeroppervlak gaat
schuil onder een fraaie parketvloer.
De heer Van Sommeren heeft bij de
inrichting van het kantoorpand zoveel
mogelijk geprobeerd om het geheel
niet te koel te laten worden. Er staan
maar heel weinig 'echte' kantoormeu
belen in. Achterin het gebied bevindt
zich een zware kluis en vlak daarbij
voert een heuse ladder naar het ar
chief. „Er was hier geen trap", aldus
de heer Van Sommeren „en we heb
ben het maar zo gelaten". De vroege
re bergplaats en fietsenstalling aan de
achterzijde van het pand is verbouwd
tot een praktische ontvangkamer
Hier komen regelmatig belastingamb
tenaren om boeken na te kijken. Het
drie man tellende personeel heeft de
beschikking over een koelkast en een
koffiezetapparaat.
Tijdens de openingsreceptie vorige
week was het zeer druk. Op een grote
schaal liggen nog de kaartjes die aan
een enorme hoeveelheid bloemstukjes
hingen. De heer Van Sommeren is
druk bezig om ze allemaal te beant
woorden. Van Sommeren zit al 15
jaar in het accountantsvak. Gedurende
acht jaar woonde hij in Souburg en
de laatste zeven jaar in Middelburg.
Vandaag starten we met een foto-serie over Oud-Middel
burg. Interessante prenten met pittoreske stukjes stads-
schoon, van vijftig jaar en soms nog langer geleden. Bij
de oudere Middelburgers zullen deze beelden herinneringen
oproepen aan dagen van weleer en voor de huidige gene
ratie kunnen ze uitgangspunten vormen voor een vergelij
king met het stadsbeeld van nu.
We beginnen onze serie op en rond de Markt. De bovenste
foto geeft een wel zeer bekend beeld: de markt op don
derdag. Het was op de vooroorlogse marktdagen heel
wat rustiger dan thans, minder kramen, minder bezoekers.
Op de achtergrond het enige nog vrijwel onveranderd in
tact gebleven deel van de markt met op de hoek van de
Pottenmarkt het café De Vriendschap, daarnaast het vroe
gere café De Koophandel, in het midden de vroegere Elec-
tro-bioscoop, de sociëteit 'De Vergenoeging' en op de hoek
van de Vlasmarkt met Zaadhuis 'De rode toren'.
Wie herinnert zich nog de Pottenmarkt, zoals op de on
derste foto. De linkerstraat wand is nu wel sterk veran
derd. Kennelijk ook een prent van donderdagse 'drukte',
met naar de markt gekomen boerinnen en op de achter
grond de bodewagens en een oliebollenkraam.
