Bloemen- en tuincentrum
Dekker breidde uit
Hercules Middelburg won sportdag
Raiffeisenbanken maakten
dertig kinderen gelukkig
'De ombudsman1 groeide
VARA financieel boven hoofd
VVV, SBD
Van, voor en over
vrouwen
D€ FAAM
m RIJKSARCHIEF TE MIDDELBURG
Romeinse invloed
'So/t' speelgoed
Prima-donna
Knoop-hoofd
Intelligentie
mm
OP 23 MFA START VAN
INZAMELINGSACTIE
Voortaan in
stichtingsvorm
Stichting
DONO«KMG 18 MEI 1972
Imposante tentoonstelling
geschiedenis van Walcheren
Tot en met 36 augustus a.s. kan men
in het Rijksarchief Zeeland, St-Pieters-
sftraat 38 in Middelburg een bezoek
brengen aan een imposante tentoon
stelling over de geschiedenis van Wal
cheren al veel langer dan 1.000 jaar,
Walcheren' is ingericht door mr. Cas
par van Heel. Natuurlijk bestaat Wal
cheren al veel lander dan 1.000 jaar,
vandaar dat 1.001. Het is echter wel
duizend jaar geleden dat Walcheren
voor het eerst in een oorkonde werd
vermeld. Deze oorkonde die op de
tentoonstelling is te zien (althans een
kleurenfoto ervan op ware grootte)
vermeldt als datum 14 april 972 en is
een huwelijkscontract tussen de Duit
se keizer Otto II en de Byzanthijnse
prinses Theophano.
Otto II schenkt aan Theofano, zoals
dat gebruikelijk was in die tijd, een
groot aantal goederen, gedeeltelijk in
Italië gedeeltelijk aan deze kant van
de Alpen gelegen. Tot die laatste be
hoort ook Tiel en ook de provincie
UUalacra, de provincie Walcheren.
Voor het jaar 972 was Walcheren dus
in handen van de Duitse keizer en
was zodoende een 'koningsgoed'. Over
Walcheren als koningsgoed sprak de
heer dr. D. P. Blok, de directeur van
het instituut voor dialectologie, volks
kunde en naamkunde van de Konin
klijke Nederlandse Akademie van We
tenschappen te Amsterdam, tijdens de
opening van de tentoonstelling.
Aan de hand van kaarten, oude docu
menten, foto's en verschillende voor
werpen en scherven krijgt de bezoe
ker een duidelijke indruk van het
verleden van het eiland Walcheren. De
naam Walcheren wordt verschillende
betekenissen toegekend: Moerasei-
land en Eiland der Vreemdelingen. De
oudste bewoners hebben, naar mag
worden aangenomen, aan de oevers
van kleine beekjes en in hammetjes
gewoond. Men heeft na het verwijde
ren van een dikke kleilaag in het
daarna blootgekomen veen sporen ge
vonden, zowel uit de ijzertijd als uit
het Romeinse tijdperk. Bij de opgra
vingen heeft ook de Archeologische
Werkgemeenschap Nederland afdeling
Zeeland, een belangrijk aandeel in de
werkzaamheden gehad. In een van de
vitrines liggen een aantal scherven
van gebruiksaardewerk en beenderen
van huisdieren (schaap, rund, paard,
varken).
Van de oorspronkelijke uit de ijzer
tijd stammende mensen weet men
eigenlijk niet zoveel af. Ook niet over
hun cultuur en herkomst. Uit diverse
vondsten is naar voren gekomen dat
deze mensen waarschijnlijk langs de
gehele kuststrook van België tot de
Zuidhollandse eilanden hebben ge
woond.
De eerste sproen van Romeinse in-
ylo.ed op Walcheren dateren uit de
tijd van de Flavische keizers en men
schrijft dan 69-96 na Christus. Een
van de Romeinse invloeden was merk
baar .aan de manier waarop potten
•werden vervaardigd, nl. met behulp
van de draaischijf. De potten werden
gebakken op een rooster waar ze
omgekeer op waren geplaatst, de vrij-
gebleven gaten in het rooster werden
afgedicht met pennen. Men noemt
deze aardewerk soort Vlaams-Ro
meins aardewerk.
Vlak naast het gedeelte dat een pre
historisch overzicht van Walcheren
geeft, treft men verschillende zaken
aan met betrekking tot de geschiede
nis van kerkelijk Walcheren. Nadat in
het jaar 270 de bevolking van Walche
ren het eiland klaarblijkelijk heeft
verlaten vanwege overstromingen etc.,
komen er omstreeks 500 nieuwe be
woners. Buiten de kust van Domburg
lag omstreeks die tijd een handelsne
derzetting. Deze plaats was een van
de centra van een heidense Noordzee-
cultuur die afbreuk deed aan de Fran
kische kerk. Het is niet geheel onmo
gelijk dat dit handelscentrum Walche
ren genoemd werd en dat deze naam
later ook met betrekking tot het ach
terliggende gebied werd gebruikt. De
oudste kerk op Walcheren werd ge
sticht door Willibrord. Nog voor het
jaar 1.000 is er al een tweede en wel
in Middelburg waar nu de Markt ligt.
Deze kerk heette de Westmonster.
Nadat de oudste kerk bij Domburg is
verwoest door een stormvloed wor
den de ten oosten en ten westen van
deze kerk gebouwde kapellen de ke
ren Oost- en Westkapelle.
Op Walcheren waren omstreeks 1.400
40 parochies, in het decanaat Walche
ren zelfs 66. Behalve Walcheren om
vatte dit decanaat ook de eilanden
Noord-Beveland, Wolphaartsdijk en
Borssele. Vaak was de deken ook de
provisor, de man die namens de bis
schop recht sprak. Er waren in de
vroege middeleeuwen al verschillende
grote abdijen die bezittingen op Wal-
Een van de tentoongestelde kost
bare geschriften.
cheren hadden, met name de Abdij
van Echtemach, de St. Baafs bij Gent
en de St. Paulus bij Utrecht. Het
oudste klooster op Walcheren was de
abdij van Middelburg die in 1123
werd gesticht. Behalve de Middelburg
se abdij waren er nog ongeveer 15
andere kloosters op het eiland o.a.
Waterlooswerve en Bachtensgravenho-
ve. In het jaar 1816 wordt ,de classis
Middelburg van de Nederlands Her
vormde Kerk opgericht.
Een overzicht van graven, leenheren
en leenmannen laat zien in hoeveel
handen Walcheren is geweest. Samen
met gegevens over het bouwen van
burchten en versterkingen, wallen en
vestingen geven data waarop aan ver
schillende plaatsen stadsrechten wer
den toegekend, een verdere informatie
over wereldlijk Walcheren. In 1778 wa
ren er ernstige onlusten op het eiland.
Deze waren onstaan na het afschaffen
van de psalmen van Datheen. Dit
onderdeel van de tentoonstelling be
sluit met de herverkaveling in 1947.
Tot slot verstrekt de tentoonstelling
nog wat gegevens over waterstaatkun
dig Walcheren. De eerste keer dat er
sprake is van bedijking is in het jaar
1247. De Abdij van Rijnsburg heeft
dan 200 gemeten ingedijkt. In het jaar
1318 is er voor het eerst sprake van
een dijkgraaf. Op twee grote kaarten
heeft men het Walcheren van toen en
dat van nu afgebeeld zodat duidelijk
de verschillen naar veren komen.
Hoeveel dat er ook mogen zijn: de
expositie wil duidelijk maken dat Wal
cheren ondanks alles toch Walcheren
is gebleven.
Woensdag 10 mei j.l. opende Middel
burgs burgemeester drs. P. A. Wolters
bloemen- en tuincentrum Dekker aan
de Langevielesingel in Middelburg.
Het bedrijf dat kort geleden werd
uitgebreid tot 4.000 m2 oppervlakte,
kan nu een nog grotere sortering
bloemen en planten, naast een grote
hoeveelheid andere produkten die zeer
nauw bij het huis- en tuingebeuren
zijn betrokken, naar voren bren
gen.
De opening geschiedde door het
doorknippen van een metalen draad
die er voor zorgde dat het naambord
buiten in de tuin, werd onthuld. Te
vens ging een koord omhoog dat de
afscheiding vormde tussen een reeds
bestaand winkelgedeelte en de z.g.
'winkelkas', zodat ook dit gedeelte
voor het publiek toegankelijk werd.
In de toespraak die drs. Wolters hield
alvorens de opening te veiTichten,
ging deze in op het ontstaan en de
geschiedenis van het familiebedrijf
Dekker. Hij stipte het belang aan dat
Middelburg bij het bedrijf heeft en
zei ervan overtuigd te zijn, dat servi
ce, kwaliteit en prijs nu op een ver
antwoorde manier gebracht kunnen
worden. „Middelburg beschikt over
ongeveer 100 ha plantsoen", zo vertel
de de heer Wolters. „In vergelijking-
met andere steden komen we er dus
goed vanaf. Daar er nogal wat bescha
digingen in de plantsoenen voorko
men, wil ik vanaf hier over de hoof
den van de aanwezigen heen er toch
nog eens op wijzen, dat we zuinig
moeten zijn op onze groenvoorzienin
gen". Voordat de burgemeester sprak,
had de heer Dekker één en ander
over het bedrijf verteld. Zo vermeldde
hij onder meer de moeilijkheden
waarin het bedrijf kwam te verkeren
na het invoeren van de btw in 1969.
„We hebben toen het Centraal Insti
tuut voor het Midden- en Kleinbedrijf
in de arm genomen dat ons een
aantal mogelijkheden aan de hand
deed. De meest gunstige hebben we
toen gekozen".
Het kweken van bloemen en planten
komt bij bloemen- en tuincentrum
Dekker nu eigenlijk op het tweede
plan, vandaar ook dat de naam kwe
kerij Dekker veranderd is. Men legt
zich nu vooral toe op de verkoop van
bloemen, planten, tuinmeubelen, tuin
gereedschap, bestrijdingsmiddelen,
bloembollen en zaden, allerlei soo
meststoffen etc. In de potterie
„Wij zijn allemaal van mening dat
werken geen vrijheid betekent, en
evenmin een opbloei van onze per
soonlijkheid. Het is eerder dwangar
beid. We hopen allemaal dat dit alles
achter de rug zal zijn voordat we 65
zijn, zodat we van het leven kunnen
gaan genieten".
Dat is dan weer eens een heel
ander geluid over het thema vrouwen
arbeid. Weekblad Ellc citeert deze
deprimerende regeltjes uit een brief
die door een groep van 30 vrouwelij
ke employées werd geschreven als
antwoord op de vraag of vrouwenar
beid 'bevrijding' betekent.
Er kwamen (gelukkig) ook minder
zwartgallige reacties, zoals deze van
een 32-jarige onderwijzeres (twee kin
deren) die al 10 jaar werkt: .,Ik ben
gelukkig met de verantwoordelijkheid
die elke ochtend weer op me afkomt,
met de taak om kinderen te leren
lezen, en met het feit dat ik daarna
mijn eigen kinderen weer zie. Zonder
mij zou mijn gezin niet van honger
omkomen en mijn leerlingen zouden
evengoed leren lezen, maar ik voel me
nuttig".
Dat idee van zich-nuttig-voelen komt
in het merendeel van de brieven naar
voren, zowel van thuisblijvende huis
vrouwen als van buitenshuis werken
de vrouwen. Bij de tweede groep
komt die reactie dan wel voorname
lijk van de vrouwen die kans hebben
gezien om een beroep te kiezen.
Harriet Freedman in Londen is de
ontwerpster en maakster vim een
wonderlijk soort speelgoed dat zij
Tat Hatties' noemt. Het zijn plompe,
dikke, heel zachte speelgoedjes, geïn
spireerd op de 'soft lines' van het
werk van een bekende beeldhouwer,
en met naald en draad uit zachte
stoffen gemaakt. De speelgoedjes van
Harriet doen denken aan goedige dik
koppige speelgoeddieren, maar zijn al
lemaal geïnspireerd op alledaagse ge
bruiksvoorwerpen: auto's, vliegtuigen,
piano's, tennisrackets, camera's, werp
spelletjes, schaakborden met figuren.
Blijkens foto's in Nova zijn het bizar
re en tegelijkertijd vertederende
maaksels.
Even een snufje discriminatie: de
hotelvakschool in het Engelse Brigh
ton weigert langharigen toe te laten.
Volgens Hotel Revue heeft de direc
teur van het instituut het kernachtig
gezegd: aankomende kelners moeten
er niet uitzien als prima-donna's,
maar behoren keurig gekapt en ge
kleed te zijn. Voor de serieuze aspi
ranten zal er niet veel anders opzitten
dan de aanschaf van een (langharig)
pruikje voor de vrije uurtjes.
T I
men keus maken uit een gewel^igé^.in de bibliotheek gevonden boek, dat
sortering bloemenvazen, potten,
sen, etc. De afdeling bloemsierkunst
waar bruids- en grafwerk wordt ge
maakt, evenals natuurlijk de meer
gewone bloemstukken, is geheel open
gehouden. Dat betekent dat men de
mensen daar aan 't werk kan zien.
In het bloemen- en tuincentrum heb
ben op verschillende plaatsen vogels
onderdak gekregen. Op de afscheiding
tussen winkel en winkelkas staan
twee flamingo's in een bassin. Een
stukje verderop staat een kooi met
een beo en een eindje verder een kooi
met siervogeltjes en één met duiven.
In de andere afdeling zetelt nog een
grijze roodstaartpapegaai.
Ter gelegenheid van de opening zegde
de heer Begeer, medefirmant van het
bedrijf, burgemeester Wolters een ge
schenk voor de gemeente Middelburg
toe. De burgemeester mocht zelf bepa
len wat het ging worden; men dacht
aan een bloemen- of plantenbak voor
het stadhuis o.i.d.
Tijdens de receptie die na het offici
ële gedeelte van de opening volgde,
maakten velen van de gelegenheid
gebruik de directie van het bloemen
en tuincentrum gelukwensen aan te
bieden. Namens het personeel sprak
G. Meedendorp, filiaalhouder uit Sou
burg, namens de bloemistenpatroons-
vereniging bood de heer J. Sanderse
gelukwensen aan.
De Raiffeisenbank in Vllssingen, Mid
delburg en Koudekerke organiseerde
vorige maand een grote foto-raadwed-
strijd voor jongens en meisjes van 6
tot en met 14 jaar, die lid zijn van de
Raiffeisen-Jeugdspaarclub. De naam
van de wedstrijd was 'Streek voor
streek' en bestond uit het volgende:
de kinderen kregen een grote kaart
van Nederland waarop alle provincies
waren aangegeven door een foto van
een gebouw, plaats of gebruik in Ne
derland. Zo bestond de provincie
Friesland uit een foto van het Vredes
paleis in Den Haag en een foto van
het Evoluon in Eindhoven bedekte de
hele provincie Zeeland. De kinderen
moesten op een aparte strook de
naam van het onderwerp dal in een
provincie stond afgebeeld opschrijven,
evenals de naam van de provincie
waar dit onderwerp thuishoorde.
Aan deze wedstrijd waren aantrekke
lijk prijzen verbonden, de eerste tot
en met de vierde prijs bestond uit
respectievelijk: een transistor radio,
een horloge, een slaapkamerklokje
een vulpen- en balpointset.
De vijfde tot en met de tiende prijs
waren boekenbonnen ter waarde van
ƒ5,-.
De namen van de prijswinnaars vol
gen hieronder:
MIDDELBURG: 1 Veronica M. Nijs,
Wijdaustraat 78, Middelburg; 2 Wim
Dingemanse, Noordweg 291, Middel
burg; 3 Ineke Wouterse, Regentlaan
36, Middelburg-Zuid; 4 Jeroen de
Knegt, J. H. Huysenstraat 34, Middel
burg; 5 Heieen Buyze, Rustenburg-
strraat 34, Middelburg; 6 Debora Gi-
deonse, Wilgenhoekweg 41, St-Lau-
rens; Lies van Sluys, Kerklaan la, St-
Laurens; 8 Monique Mol, Olmenlaan
20, Middelburg; 9 Saskia Simpelaar,
Nieuwe Vlissingseweg 6. Middelburg;
10 Rianne Andriesse, IJsselstraat 11,
Middelburg.
VLISSINGEN: Theo Lous, Rozen
gracht 38, Vlissingen; Alide Passchier,
Burg. Stemerdinglaan 32, Souburg;
Willy van Dijk, Pieter Louwersestraat
38, Souburg; Ton van Eenennaam,
Beatrixlaan 35, Vlissingen; René Luit-
wieler, Hendrik Vroomlaan 80, Vlis
singen; Ina den Hooglander, Braam-
straat 15, Souburg; Rudi Roelse, Mar
grietenlaan 43, Vlissingen; Dick Pas
schier, Bug. Stemerdinglaan 32, Sou
burg; Bas Cornelissen, Burg. Stemer
dinglaan 54, Souburg; Annemarie in 't
Veen, Ahomstraat 25, Souburg.
KOUDEKERKE PAAUWENBURG
Mar ja Bosschaart, Pr. Beatrixlaan 11,
Koudekerke; Paul v. d. Zee, Goeman
Borgesiusstraat 33, Vlissingen; Wille
nden Meijers, Kerkhoflaan 26, Koude
kerke; Mark van Es, De Kempenaer-
straat 13, Vlissingen; Agje Buitenrust
Hettema, Dishoekseweg 19, Koudeker
ke; Mar jon Paauwe, Goeman Borgesi
usstraat 6, Vlissingen; Ria van Sluijs,
Tramstraat 28, Koudekerke; Ester
Reitsma, Paauwenburgweg 55, Vlissin
gen; Tilly Jongmans, Talmalaan 19,
Vlissingen; Madelein van Keulen, Mid
delburgsestraat 41, Koudekerke.
■y jSN
Het ski-loop-team van Hercules Mid
delburg in actie tijdens de Sport- en
speldag, georganiseerd door Hercules
NV. Deze sportdag vond dit keer in
Middelburg plaats; de binnensporten
in de sporthal terwijl na afloop daar
van op het terrein van Middelburg I
een vierkamp werd gehouden met als
onderdelen skilopen, kogelstoten, stei
le wand, estafette hardlopen, doel-
schieten, het onvermijdelijke water
bassin en een nieuw spelelement 'de
rode draad', dat tussen de andere
vierkamponderdelen door werd ge
speeld. Aan het eind van de sportda;
bleek de Middelburgse vestiging van
Hercules NV de beste resultaten te
hebben behaald. Aan het eind van de
dag kreeg dit team hun prijs uitge
reikt door Managing Director C.
Muys.
„Watergolven is niet goed voor het
haar", beweert. de Amerikaanse
'schoonheidsexpert' Stephen Ball. Om
dat langharige klanten dat wel willen
aannemen, doch soms weinig voelen
voor een sluik neerhangend kapsel,
heeft Ball iets nieuws bedacht: hij
rten maakt .in lange haren macfamé-kn,oop-
kan werk. zijn inspiratie haalt hij. uit een
aai-medé uit. de eerste eeuwen van
dit aards bestaan bevat, en waarin hij
allerlei 'geknoopte' kapsels heeft ge
vonden.
Als hij goed op dreef is, vlecht hij
ook veren, lintjes of garens door het
haar. Voorwaarde voor zo'n kn^op-
hoofd is wel, dat het haar minstens
tot op de schouders hangt en overal
dezelfde lengte heeft. (Uit maandblad
McCall's).
Wat is nu eigenlijk precies intelli
gentie, vraagt weekblad Elle zich af.
Volgens sommige woordenboeken tiet
vermogen om te begrijpen', volgens
psychologen die in het weekblad him
zegje over deze vraag mochten zeg
gen: 'het vermogen om te begrijpen
èn om zich aan te passen'. Dat is dan
wel de kortste definitie, want het
merendeel der geleerde bollen blijkt
geen kans te zien om him interpreta
tie van het begrip in minder dan zes
regels neer te leggen.
Aardig is wel om te vernemen, wat
kinderen onder intelligentie verstaan.
Meisje van veertien jaar: „Het vermo
gen om arglistig te kunnen redene
ren". Jongen van elf: „Het kunnen
nadenken om op alles een antwoord
te hebben". Jongen van vijftien: „Alles
kennen en begrijpen wat er gebeurt".
Meisje van vijftien: „Openstaan voor
alles". Jongen van elf jaar: „Altijd
goed op de hoogte zijn, net als de
onderwijzer". Jongen van zestien:
„Snel kunnen redeneren en je aan
alles, doet er niet toe wat, kunnen
aanpassen".
Tweeënhalf jaar geleden, in november
1969, ging er een televisieprogramma
van start dat qua opzet en uitwerking
sterk verschilde van alle andere op de
maatschappij gerichte tv-program-
ma's.
Dit programma, dat al gauw bekend
stond onder de naam De ombudsman,
ging namelijk een stap verder dan
alleen het laten zien van onbillijke
zaken en het protesteren daartegen.
Het probeerde er ook daadwerkelijk
Iets aan te doen. Werd er een pro
bleem aangesneden dan ging de Om
budsman ook net zolang door tot er
een oplossing gevonden was of tot
inderdaad alle mogelijkheden waren
uitgeput.
Het bleek al gauw dat de formule van
dit ïwograpima goed geschoten- was.
Vooral toen er al spoedig enige klin
kende successen werden geboekt,
steeg het vertrouwen in dë' Ombuds
man snel en van de weeromstuit
groeide ook de stroom brieven.
Slechts een klein gedeelte van al die
brieven komt in aanmerking voor be
handeling voor de televisie.
Maar dat betekent niet dat al die
andere brieven in de prullenmand be
landen. Integendeel, al die brieven
worden beantwoord, de gevallen wor
den uitgezocht, er worden informaties
gegeven, er wordt bemiddeld, kortom,
waar het enigszins mogelijk is, wordt
er geholpen en in ieder geval worden
alle brieven behandeld.
Dat is op zichzelf al een gigantisch
karwei, waaraan twintig vaste mede
werkers en tachtig vrijwilligers hun
handen meer dan vol hebben. Dat is
ook geen wonder, gezien het feit dat
er in tweeënhalf jaar tijds meer dan
85.000 brieven zijn binnengekomen.
Daar zit van alles tussen: brieven
over bejaardenproblemen, brieven
over bijstandkwesties, over de wao,
over rechtskundige hulp. over het
adopteren van kinderen. Brieven over
echtscheidingsmoeilijkheden, over ar-
beidskwesties, over verzekeringspro
blemen. Brieven over huisvestingspro
blemen, over strikt persoonlijke moei
lijkheden enz. enz.
Zo vertrouwd is het instituut Om
budsman geworden en zo groot is de
stroom brieven, dat het financieel al
lemaal een beetje boven het hoofd
dreigt te groeien. Met de huidige staf
is de behandeling van de brieven al
niet meer bij te sloffen en die moet
dus uitgebreid worden. Maar ook zo
als de zaken nu staan is het voor de
VARA niet meer op te zeilen. Al
werken er veel vrijwilligers mee, dan
nog blijven er onkosten te maken,
gemiddeld een tientje pér. behandelde
brief. Eigenlijk zou er dus met het
programma gestopt moeten worden,
maar dat lijkt volstrekt onverant
woord, gezien de enorme maatschap
pelijke behoefte waarin het kennelijk
voorziet. Het is immers een steun en
toeverlaat geworden voor zovelen die
zelf geen kans zien hun belangen te
behartigen.
Daarom heeft men er toe besloten
een stichting in hel leven te roepen,
de stichting 'De Ombudsman', die zich
uitsluitend gaat bezighouden met de
individuele hulpverlening aan mensen
die zich daartoe bij de Ombudsman
melden.
Het Ombudsmanprogramma zoals het
voor de tv wordt gebracht, blijft dus
ook in de toekomst voor rekening van
de VARA.
De stichting 'De Ombudsman' krijgt
een eigen bestuur en curatorium, die
onafhankelijk van de VARA de verant
woordelijkheid voor het doen en laten
van de stichting zullen dragen. Bij de
samenstelling van het curatorium is
ernaar gestreefd zoveel mogelijk alle
geestelijke stromingen in ons volk te
doen vertegenwoordigen.
Wil de stichting goed kunnen functio
neren, dan zal er jaarlijks een bedrag
nodig zijn van circa 500.000. Om de
stichting een startkapitaal te bezor
gen, zal er op 23 mei via de VARA-
televisie een grote actie worden ge
voerd. Die uitzending begint om half
acht met een korte documentaire
over het werk Van de Ombudsman.
Na het journaal volgt, een rechtstreek
se uitzending van een avondvullend
amusementsprogramma waaraan een
keur van artiesten meewerkt.
Tijdens deze avond worden ook de
resultaten bekendgemaakt van allerlei
kleinere acties die in het land gevoerd
zijn. Vertegenwoordigers van instellin
gen en bedrijven krijgen daar boven
dien de gelegenheid om hun giften
aan de stichting bekend te maken.
Ook de kijkers thuis krijgen uiteraard
de kans een gift. te storten en wel op
giro 208020 ten name van de stichting
'De Ombudsman' te Hilversum.
Een belangrijk onderdeel van de actie
wordt gevormd door een grote girolo
terij, 'Loteróm' genaamd. Wie daaraan
mee wil doen, kan een bedrag storten
tussen 2,50 en 99,99 op gironum
mer 335566 ten name vqn Loterom te
Hilversum. Op 20 juni, tijdens 'Zo
maar een zomeravond', zal op basis
van het. toeval een getal van vier
cijfers worden bepaald. Iedereen die
een bedrag heeft gestort dat door de
vier cijfers in die volgorde wordt
gevormd, heeft recht op een deel van
de geldprijs, die bestaat uit 20 pro
cent van de opbrengst van de loterij.
Daarnaast worden er nog vele prijzen
in natura verloot. Ten behoeve van
deze loterij zal de PTT 4,5 miljoen
speciale giro-stortingskaarten laten
drukken, die in heel Nederland huis
aan huis zullen worden verspreid en
ook beschikbaar zullen zijn op de
postkantoren.
Vorige week vrijdag legde de heer W.
Brand, voorzitter van de plaatselijke
VVV in Domburg de eerste steen voor
het nieuwe kantoor aan de Badhuis
weg, waarin zowel het VVV als de
Stichting Badplaatsbelangen Domburg
onderdak zullen vinden. De eerste
steen werd voorlopig een gewone gele
baksteen, daar de officiële eerste
steen, voorzien van de naam van de
heer Brand en de datum van de
eerste steenlegging, beschadigd op het
bouwterrein was aangekomen. De
naam was voor een groot gedeelte
onleesbaar geworden.
Het nieuwe gebouw dat tevens dienst
zal doen als kleed- en clublokaal voor
de Domburgse tennisclub, is een ont
werp van de Domburgse architect P.
Klopmeijer.
In het gezelschap dat voor de
steenlegging bij elkaar was gekomen,
bevonden zich o.a. de directeur van de
SBD de heer A. L. van Wallenburg, de
informatrice van het VVV mej. S. Die-
leman, en burgemeester F. G. Spren-
ger en zijn echtgenote.
Na afloop van de eerste steenlegging
begaf het gezelschap, waarbij ook en
kele werknemers van het aannemers
bedrijf Maranus en Lievense dat de
bouw van het kantoor uitvoert zich
naar het vlakbij gelegen Badpaviljoen,
waar de steenlegging feestelijk werd
beklonken.
Het souterrain dat uitzicht biedt op
gebouw eind augustus gereed zal zijn.
Het sousterain dat uitzicht biedt op
de tennisbanen zal medio juli gereed
zijn gekomen. In dit souterrain ko
men de kleedlokalen voor de tennis
club die omstreeks bovengenoemde
datum het traditionele tennistoernooi
organiseert.
Daar de werkzaamheden van de VVV
en de SBD elkaar op steeds meer
plaatsen overlappen en er toch al
sprake was van verregaande samen
werking op velerlei terrein, zijn beide
organisaties bijzonder verheugd over
het samen betrekken van een nieuw
kantoor. Hoewel de VVV en de SBD
beiden hun zelfstandigheid behouden,
zal deze stap tot gevolg hebben dat
een nog betere samenwerking moge
lijk wordt.