Bloemen- en tuincentrum Dekker breidde uit Hercules Middelburg won sportdag Raiffeisenbanken maakten dertig kinderen gelukkig 'De ombudsman1 groeide VARA financieel boven hoofd VVV, SBD Van, voor en over vrouwen D€ FAAM m RIJKSARCHIEF TE MIDDELBURG Romeinse invloed 'So/t' speelgoed Prima-donna Knoop-hoofd Intelligentie mm OP 23 MFA START VAN INZAMELINGSACTIE Voortaan in stichtingsvorm Stichting DONO«KMG 18 MEI 1972 Imposante tentoonstelling geschiedenis van Walcheren Tot en met 36 augustus a.s. kan men in het Rijksarchief Zeeland, St-Pieters- sftraat 38 in Middelburg een bezoek brengen aan een imposante tentoon stelling over de geschiedenis van Wal cheren al veel langer dan 1.000 jaar, Walcheren' is ingericht door mr. Cas par van Heel. Natuurlijk bestaat Wal cheren al veel lander dan 1.000 jaar, vandaar dat 1.001. Het is echter wel duizend jaar geleden dat Walcheren voor het eerst in een oorkonde werd vermeld. Deze oorkonde die op de tentoonstelling is te zien (althans een kleurenfoto ervan op ware grootte) vermeldt als datum 14 april 972 en is een huwelijkscontract tussen de Duit se keizer Otto II en de Byzanthijnse prinses Theophano. Otto II schenkt aan Theofano, zoals dat gebruikelijk was in die tijd, een groot aantal goederen, gedeeltelijk in Italië gedeeltelijk aan deze kant van de Alpen gelegen. Tot die laatste be hoort ook Tiel en ook de provincie UUalacra, de provincie Walcheren. Voor het jaar 972 was Walcheren dus in handen van de Duitse keizer en was zodoende een 'koningsgoed'. Over Walcheren als koningsgoed sprak de heer dr. D. P. Blok, de directeur van het instituut voor dialectologie, volks kunde en naamkunde van de Konin klijke Nederlandse Akademie van We tenschappen te Amsterdam, tijdens de opening van de tentoonstelling. Aan de hand van kaarten, oude docu menten, foto's en verschillende voor werpen en scherven krijgt de bezoe ker een duidelijke indruk van het verleden van het eiland Walcheren. De naam Walcheren wordt verschillende betekenissen toegekend: Moerasei- land en Eiland der Vreemdelingen. De oudste bewoners hebben, naar mag worden aangenomen, aan de oevers van kleine beekjes en in hammetjes gewoond. Men heeft na het verwijde ren van een dikke kleilaag in het daarna blootgekomen veen sporen ge vonden, zowel uit de ijzertijd als uit het Romeinse tijdperk. Bij de opgra vingen heeft ook de Archeologische Werkgemeenschap Nederland afdeling Zeeland, een belangrijk aandeel in de werkzaamheden gehad. In een van de vitrines liggen een aantal scherven van gebruiksaardewerk en beenderen van huisdieren (schaap, rund, paard, varken). Van de oorspronkelijke uit de ijzer tijd stammende mensen weet men eigenlijk niet zoveel af. Ook niet over hun cultuur en herkomst. Uit diverse vondsten is naar voren gekomen dat deze mensen waarschijnlijk langs de gehele kuststrook van België tot de Zuidhollandse eilanden hebben ge woond. De eerste sproen van Romeinse in- ylo.ed op Walcheren dateren uit de tijd van de Flavische keizers en men schrijft dan 69-96 na Christus. Een van de Romeinse invloeden was merk baar .aan de manier waarop potten •werden vervaardigd, nl. met behulp van de draaischijf. De potten werden gebakken op een rooster waar ze omgekeer op waren geplaatst, de vrij- gebleven gaten in het rooster werden afgedicht met pennen. Men noemt deze aardewerk soort Vlaams-Ro meins aardewerk. Vlak naast het gedeelte dat een pre historisch overzicht van Walcheren geeft, treft men verschillende zaken aan met betrekking tot de geschiede nis van kerkelijk Walcheren. Nadat in het jaar 270 de bevolking van Walche ren het eiland klaarblijkelijk heeft verlaten vanwege overstromingen etc., komen er omstreeks 500 nieuwe be woners. Buiten de kust van Domburg lag omstreeks die tijd een handelsne derzetting. Deze plaats was een van de centra van een heidense Noordzee- cultuur die afbreuk deed aan de Fran kische kerk. Het is niet geheel onmo gelijk dat dit handelscentrum Walche ren genoemd werd en dat deze naam later ook met betrekking tot het ach terliggende gebied werd gebruikt. De oudste kerk op Walcheren werd ge sticht door Willibrord. Nog voor het jaar 1.000 is er al een tweede en wel in Middelburg waar nu de Markt ligt. Deze kerk heette de Westmonster. Nadat de oudste kerk bij Domburg is verwoest door een stormvloed wor den de ten oosten en ten westen van deze kerk gebouwde kapellen de ke ren Oost- en Westkapelle. Op Walcheren waren omstreeks 1.400 40 parochies, in het decanaat Walche ren zelfs 66. Behalve Walcheren om vatte dit decanaat ook de eilanden Noord-Beveland, Wolphaartsdijk en Borssele. Vaak was de deken ook de provisor, de man die namens de bis schop recht sprak. Er waren in de vroege middeleeuwen al verschillende grote abdijen die bezittingen op Wal- Een van de tentoongestelde kost bare geschriften. cheren hadden, met name de Abdij van Echtemach, de St. Baafs bij Gent en de St. Paulus bij Utrecht. Het oudste klooster op Walcheren was de abdij van Middelburg die in 1123 werd gesticht. Behalve de Middelburg se abdij waren er nog ongeveer 15 andere kloosters op het eiland o.a. Waterlooswerve en Bachtensgravenho- ve. In het jaar 1816 wordt ,de classis Middelburg van de Nederlands Her vormde Kerk opgericht. Een overzicht van graven, leenheren en leenmannen laat zien in hoeveel handen Walcheren is geweest. Samen met gegevens over het bouwen van burchten en versterkingen, wallen en vestingen geven data waarop aan ver schillende plaatsen stadsrechten wer den toegekend, een verdere informatie over wereldlijk Walcheren. In 1778 wa ren er ernstige onlusten op het eiland. Deze waren onstaan na het afschaffen van de psalmen van Datheen. Dit onderdeel van de tentoonstelling be sluit met de herverkaveling in 1947. Tot slot verstrekt de tentoonstelling nog wat gegevens over waterstaatkun dig Walcheren. De eerste keer dat er sprake is van bedijking is in het jaar 1247. De Abdij van Rijnsburg heeft dan 200 gemeten ingedijkt. In het jaar 1318 is er voor het eerst sprake van een dijkgraaf. Op twee grote kaarten heeft men het Walcheren van toen en dat van nu afgebeeld zodat duidelijk de verschillen naar veren komen. Hoeveel dat er ook mogen zijn: de expositie wil duidelijk maken dat Wal cheren ondanks alles toch Walcheren is gebleven. Woensdag 10 mei j.l. opende Middel burgs burgemeester drs. P. A. Wolters bloemen- en tuincentrum Dekker aan de Langevielesingel in Middelburg. Het bedrijf dat kort geleden werd uitgebreid tot 4.000 m2 oppervlakte, kan nu een nog grotere sortering bloemen en planten, naast een grote hoeveelheid andere produkten die zeer nauw bij het huis- en tuingebeuren zijn betrokken, naar voren bren gen. De opening geschiedde door het doorknippen van een metalen draad die er voor zorgde dat het naambord buiten in de tuin, werd onthuld. Te vens ging een koord omhoog dat de afscheiding vormde tussen een reeds bestaand winkelgedeelte en de z.g. 'winkelkas', zodat ook dit gedeelte voor het publiek toegankelijk werd. In de toespraak die drs. Wolters hield alvorens de opening te veiTichten, ging deze in op het ontstaan en de geschiedenis van het familiebedrijf Dekker. Hij stipte het belang aan dat Middelburg bij het bedrijf heeft en zei ervan overtuigd te zijn, dat servi ce, kwaliteit en prijs nu op een ver antwoorde manier gebracht kunnen worden. „Middelburg beschikt over ongeveer 100 ha plantsoen", zo vertel de de heer Wolters. „In vergelijking- met andere steden komen we er dus goed vanaf. Daar er nogal wat bescha digingen in de plantsoenen voorko men, wil ik vanaf hier over de hoof den van de aanwezigen heen er toch nog eens op wijzen, dat we zuinig moeten zijn op onze groenvoorzienin gen". Voordat de burgemeester sprak, had de heer Dekker één en ander over het bedrijf verteld. Zo vermeldde hij onder meer de moeilijkheden waarin het bedrijf kwam te verkeren na het invoeren van de btw in 1969. „We hebben toen het Centraal Insti tuut voor het Midden- en Kleinbedrijf in de arm genomen dat ons een aantal mogelijkheden aan de hand deed. De meest gunstige hebben we toen gekozen". Het kweken van bloemen en planten komt bij bloemen- en tuincentrum Dekker nu eigenlijk op het tweede plan, vandaar ook dat de naam kwe kerij Dekker veranderd is. Men legt zich nu vooral toe op de verkoop van bloemen, planten, tuinmeubelen, tuin gereedschap, bestrijdingsmiddelen, bloembollen en zaden, allerlei soo meststoffen etc. In de potterie „Wij zijn allemaal van mening dat werken geen vrijheid betekent, en evenmin een opbloei van onze per soonlijkheid. Het is eerder dwangar beid. We hopen allemaal dat dit alles achter de rug zal zijn voordat we 65 zijn, zodat we van het leven kunnen gaan genieten". Dat is dan weer eens een heel ander geluid over het thema vrouwen arbeid. Weekblad Ellc citeert deze deprimerende regeltjes uit een brief die door een groep van 30 vrouwelij ke employées werd geschreven als antwoord op de vraag of vrouwenar beid 'bevrijding' betekent. Er kwamen (gelukkig) ook minder zwartgallige reacties, zoals deze van een 32-jarige onderwijzeres (twee kin deren) die al 10 jaar werkt: .,Ik ben gelukkig met de verantwoordelijkheid die elke ochtend weer op me afkomt, met de taak om kinderen te leren lezen, en met het feit dat ik daarna mijn eigen kinderen weer zie. Zonder mij zou mijn gezin niet van honger omkomen en mijn leerlingen zouden evengoed leren lezen, maar ik voel me nuttig". Dat idee van zich-nuttig-voelen komt in het merendeel van de brieven naar voren, zowel van thuisblijvende huis vrouwen als van buitenshuis werken de vrouwen. Bij de tweede groep komt die reactie dan wel voorname lijk van de vrouwen die kans hebben gezien om een beroep te kiezen. Harriet Freedman in Londen is de ontwerpster en maakster vim een wonderlijk soort speelgoed dat zij Tat Hatties' noemt. Het zijn plompe, dikke, heel zachte speelgoedjes, geïn spireerd op de 'soft lines' van het werk van een bekende beeldhouwer, en met naald en draad uit zachte stoffen gemaakt. De speelgoedjes van Harriet doen denken aan goedige dik koppige speelgoeddieren, maar zijn al lemaal geïnspireerd op alledaagse ge bruiksvoorwerpen: auto's, vliegtuigen, piano's, tennisrackets, camera's, werp spelletjes, schaakborden met figuren. Blijkens foto's in Nova zijn het bizar re en tegelijkertijd vertederende maaksels. Even een snufje discriminatie: de hotelvakschool in het Engelse Brigh ton weigert langharigen toe te laten. Volgens Hotel Revue heeft de direc teur van het instituut het kernachtig gezegd: aankomende kelners moeten er niet uitzien als prima-donna's, maar behoren keurig gekapt en ge kleed te zijn. Voor de serieuze aspi ranten zal er niet veel anders opzitten dan de aanschaf van een (langharig) pruikje voor de vrije uurtjes. T I men keus maken uit een gewel^igé^.in de bibliotheek gevonden boek, dat sortering bloemenvazen, potten, sen, etc. De afdeling bloemsierkunst waar bruids- en grafwerk wordt ge maakt, evenals natuurlijk de meer gewone bloemstukken, is geheel open gehouden. Dat betekent dat men de mensen daar aan 't werk kan zien. In het bloemen- en tuincentrum heb ben op verschillende plaatsen vogels onderdak gekregen. Op de afscheiding tussen winkel en winkelkas staan twee flamingo's in een bassin. Een stukje verderop staat een kooi met een beo en een eindje verder een kooi met siervogeltjes en één met duiven. In de andere afdeling zetelt nog een grijze roodstaartpapegaai. Ter gelegenheid van de opening zegde de heer Begeer, medefirmant van het bedrijf, burgemeester Wolters een ge schenk voor de gemeente Middelburg toe. De burgemeester mocht zelf bepa len wat het ging worden; men dacht aan een bloemen- of plantenbak voor het stadhuis o.i.d. Tijdens de receptie die na het offici ële gedeelte van de opening volgde, maakten velen van de gelegenheid gebruik de directie van het bloemen en tuincentrum gelukwensen aan te bieden. Namens het personeel sprak G. Meedendorp, filiaalhouder uit Sou burg, namens de bloemistenpatroons- vereniging bood de heer J. Sanderse gelukwensen aan. De Raiffeisenbank in Vllssingen, Mid delburg en Koudekerke organiseerde vorige maand een grote foto-raadwed- strijd voor jongens en meisjes van 6 tot en met 14 jaar, die lid zijn van de Raiffeisen-Jeugdspaarclub. De naam van de wedstrijd was 'Streek voor streek' en bestond uit het volgende: de kinderen kregen een grote kaart van Nederland waarop alle provincies waren aangegeven door een foto van een gebouw, plaats of gebruik in Ne derland. Zo bestond de provincie Friesland uit een foto van het Vredes paleis in Den Haag en een foto van het Evoluon in Eindhoven bedekte de hele provincie Zeeland. De kinderen moesten op een aparte strook de naam van het onderwerp dal in een provincie stond afgebeeld opschrijven, evenals de naam van de provincie waar dit onderwerp thuishoorde. Aan deze wedstrijd waren aantrekke lijk prijzen verbonden, de eerste tot en met de vierde prijs bestond uit respectievelijk: een transistor radio, een horloge, een slaapkamerklokje een vulpen- en balpointset. De vijfde tot en met de tiende prijs waren boekenbonnen ter waarde van ƒ5,-. De namen van de prijswinnaars vol gen hieronder: MIDDELBURG: 1 Veronica M. Nijs, Wijdaustraat 78, Middelburg; 2 Wim Dingemanse, Noordweg 291, Middel burg; 3 Ineke Wouterse, Regentlaan 36, Middelburg-Zuid; 4 Jeroen de Knegt, J. H. Huysenstraat 34, Middel burg; 5 Heieen Buyze, Rustenburg- strraat 34, Middelburg; 6 Debora Gi- deonse, Wilgenhoekweg 41, St-Lau- rens; Lies van Sluys, Kerklaan la, St- Laurens; 8 Monique Mol, Olmenlaan 20, Middelburg; 9 Saskia Simpelaar, Nieuwe Vlissingseweg 6. Middelburg; 10 Rianne Andriesse, IJsselstraat 11, Middelburg. VLISSINGEN: Theo Lous, Rozen gracht 38, Vlissingen; Alide Passchier, Burg. Stemerdinglaan 32, Souburg; Willy van Dijk, Pieter Louwersestraat 38, Souburg; Ton van Eenennaam, Beatrixlaan 35, Vlissingen; René Luit- wieler, Hendrik Vroomlaan 80, Vlis singen; Ina den Hooglander, Braam- straat 15, Souburg; Rudi Roelse, Mar grietenlaan 43, Vlissingen; Dick Pas schier, Bug. Stemerdinglaan 32, Sou burg; Bas Cornelissen, Burg. Stemer dinglaan 54, Souburg; Annemarie in 't Veen, Ahomstraat 25, Souburg. KOUDEKERKE PAAUWENBURG Mar ja Bosschaart, Pr. Beatrixlaan 11, Koudekerke; Paul v. d. Zee, Goeman Borgesiusstraat 33, Vlissingen; Wille nden Meijers, Kerkhoflaan 26, Koude kerke; Mark van Es, De Kempenaer- straat 13, Vlissingen; Agje Buitenrust Hettema, Dishoekseweg 19, Koudeker ke; Mar jon Paauwe, Goeman Borgesi usstraat 6, Vlissingen; Ria van Sluijs, Tramstraat 28, Koudekerke; Ester Reitsma, Paauwenburgweg 55, Vlissin gen; Tilly Jongmans, Talmalaan 19, Vlissingen; Madelein van Keulen, Mid delburgsestraat 41, Koudekerke. ■y jSN Het ski-loop-team van Hercules Mid delburg in actie tijdens de Sport- en speldag, georganiseerd door Hercules NV. Deze sportdag vond dit keer in Middelburg plaats; de binnensporten in de sporthal terwijl na afloop daar van op het terrein van Middelburg I een vierkamp werd gehouden met als onderdelen skilopen, kogelstoten, stei le wand, estafette hardlopen, doel- schieten, het onvermijdelijke water bassin en een nieuw spelelement 'de rode draad', dat tussen de andere vierkamponderdelen door werd ge speeld. Aan het eind van de sportda; bleek de Middelburgse vestiging van Hercules NV de beste resultaten te hebben behaald. Aan het eind van de dag kreeg dit team hun prijs uitge reikt door Managing Director C. Muys. „Watergolven is niet goed voor het haar", beweert. de Amerikaanse 'schoonheidsexpert' Stephen Ball. Om dat langharige klanten dat wel willen aannemen, doch soms weinig voelen voor een sluik neerhangend kapsel, heeft Ball iets nieuws bedacht: hij rten maakt .in lange haren macfamé-kn,oop- kan werk. zijn inspiratie haalt hij. uit een aai-medé uit. de eerste eeuwen van dit aards bestaan bevat, en waarin hij allerlei 'geknoopte' kapsels heeft ge vonden. Als hij goed op dreef is, vlecht hij ook veren, lintjes of garens door het haar. Voorwaarde voor zo'n kn^op- hoofd is wel, dat het haar minstens tot op de schouders hangt en overal dezelfde lengte heeft. (Uit maandblad McCall's). Wat is nu eigenlijk precies intelli gentie, vraagt weekblad Elle zich af. Volgens sommige woordenboeken tiet vermogen om te begrijpen', volgens psychologen die in het weekblad him zegje over deze vraag mochten zeg gen: 'het vermogen om te begrijpen èn om zich aan te passen'. Dat is dan wel de kortste definitie, want het merendeel der geleerde bollen blijkt geen kans te zien om him interpreta tie van het begrip in minder dan zes regels neer te leggen. Aardig is wel om te vernemen, wat kinderen onder intelligentie verstaan. Meisje van veertien jaar: „Het vermo gen om arglistig te kunnen redene ren". Jongen van elf: „Het kunnen nadenken om op alles een antwoord te hebben". Jongen van vijftien: „Alles kennen en begrijpen wat er gebeurt". Meisje van vijftien: „Openstaan voor alles". Jongen van elf jaar: „Altijd goed op de hoogte zijn, net als de onderwijzer". Jongen van zestien: „Snel kunnen redeneren en je aan alles, doet er niet toe wat, kunnen aanpassen". Tweeënhalf jaar geleden, in november 1969, ging er een televisieprogramma van start dat qua opzet en uitwerking sterk verschilde van alle andere op de maatschappij gerichte tv-program- ma's. Dit programma, dat al gauw bekend stond onder de naam De ombudsman, ging namelijk een stap verder dan alleen het laten zien van onbillijke zaken en het protesteren daartegen. Het probeerde er ook daadwerkelijk Iets aan te doen. Werd er een pro bleem aangesneden dan ging de Om budsman ook net zolang door tot er een oplossing gevonden was of tot inderdaad alle mogelijkheden waren uitgeput. Het bleek al gauw dat de formule van dit ïwograpima goed geschoten- was. Vooral toen er al spoedig enige klin kende successen werden geboekt, steeg het vertrouwen in dë' Ombuds man snel en van de weeromstuit groeide ook de stroom brieven. Slechts een klein gedeelte van al die brieven komt in aanmerking voor be handeling voor de televisie. Maar dat betekent niet dat al die andere brieven in de prullenmand be landen. Integendeel, al die brieven worden beantwoord, de gevallen wor den uitgezocht, er worden informaties gegeven, er wordt bemiddeld, kortom, waar het enigszins mogelijk is, wordt er geholpen en in ieder geval worden alle brieven behandeld. Dat is op zichzelf al een gigantisch karwei, waaraan twintig vaste mede werkers en tachtig vrijwilligers hun handen meer dan vol hebben. Dat is ook geen wonder, gezien het feit dat er in tweeënhalf jaar tijds meer dan 85.000 brieven zijn binnengekomen. Daar zit van alles tussen: brieven over bejaardenproblemen, brieven over bijstandkwesties, over de wao, over rechtskundige hulp. over het adopteren van kinderen. Brieven over echtscheidingsmoeilijkheden, over ar- beidskwesties, over verzekeringspro blemen. Brieven over huisvestingspro blemen, over strikt persoonlijke moei lijkheden enz. enz. Zo vertrouwd is het instituut Om budsman geworden en zo groot is de stroom brieven, dat het financieel al lemaal een beetje boven het hoofd dreigt te groeien. Met de huidige staf is de behandeling van de brieven al niet meer bij te sloffen en die moet dus uitgebreid worden. Maar ook zo als de zaken nu staan is het voor de VARA niet meer op te zeilen. Al werken er veel vrijwilligers mee, dan nog blijven er onkosten te maken, gemiddeld een tientje pér. behandelde brief. Eigenlijk zou er dus met het programma gestopt moeten worden, maar dat lijkt volstrekt onverant woord, gezien de enorme maatschap pelijke behoefte waarin het kennelijk voorziet. Het is immers een steun en toeverlaat geworden voor zovelen die zelf geen kans zien hun belangen te behartigen. Daarom heeft men er toe besloten een stichting in hel leven te roepen, de stichting 'De Ombudsman', die zich uitsluitend gaat bezighouden met de individuele hulpverlening aan mensen die zich daartoe bij de Ombudsman melden. Het Ombudsmanprogramma zoals het voor de tv wordt gebracht, blijft dus ook in de toekomst voor rekening van de VARA. De stichting 'De Ombudsman' krijgt een eigen bestuur en curatorium, die onafhankelijk van de VARA de verant woordelijkheid voor het doen en laten van de stichting zullen dragen. Bij de samenstelling van het curatorium is ernaar gestreefd zoveel mogelijk alle geestelijke stromingen in ons volk te doen vertegenwoordigen. Wil de stichting goed kunnen functio neren, dan zal er jaarlijks een bedrag nodig zijn van circa 500.000. Om de stichting een startkapitaal te bezor gen, zal er op 23 mei via de VARA- televisie een grote actie worden ge voerd. Die uitzending begint om half acht met een korte documentaire over het werk Van de Ombudsman. Na het journaal volgt, een rechtstreek se uitzending van een avondvullend amusementsprogramma waaraan een keur van artiesten meewerkt. Tijdens deze avond worden ook de resultaten bekendgemaakt van allerlei kleinere acties die in het land gevoerd zijn. Vertegenwoordigers van instellin gen en bedrijven krijgen daar boven dien de gelegenheid om hun giften aan de stichting bekend te maken. Ook de kijkers thuis krijgen uiteraard de kans een gift. te storten en wel op giro 208020 ten name van de stichting 'De Ombudsman' te Hilversum. Een belangrijk onderdeel van de actie wordt gevormd door een grote girolo terij, 'Loteróm' genaamd. Wie daaraan mee wil doen, kan een bedrag storten tussen 2,50 en 99,99 op gironum mer 335566 ten name vqn Loterom te Hilversum. Op 20 juni, tijdens 'Zo maar een zomeravond', zal op basis van het. toeval een getal van vier cijfers worden bepaald. Iedereen die een bedrag heeft gestort dat door de vier cijfers in die volgorde wordt gevormd, heeft recht op een deel van de geldprijs, die bestaat uit 20 pro cent van de opbrengst van de loterij. Daarnaast worden er nog vele prijzen in natura verloot. Ten behoeve van deze loterij zal de PTT 4,5 miljoen speciale giro-stortingskaarten laten drukken, die in heel Nederland huis aan huis zullen worden verspreid en ook beschikbaar zullen zijn op de postkantoren. Vorige week vrijdag legde de heer W. Brand, voorzitter van de plaatselijke VVV in Domburg de eerste steen voor het nieuwe kantoor aan de Badhuis weg, waarin zowel het VVV als de Stichting Badplaatsbelangen Domburg onderdak zullen vinden. De eerste steen werd voorlopig een gewone gele baksteen, daar de officiële eerste steen, voorzien van de naam van de heer Brand en de datum van de eerste steenlegging, beschadigd op het bouwterrein was aangekomen. De naam was voor een groot gedeelte onleesbaar geworden. Het nieuwe gebouw dat tevens dienst zal doen als kleed- en clublokaal voor de Domburgse tennisclub, is een ont werp van de Domburgse architect P. Klopmeijer. In het gezelschap dat voor de steenlegging bij elkaar was gekomen, bevonden zich o.a. de directeur van de SBD de heer A. L. van Wallenburg, de informatrice van het VVV mej. S. Die- leman, en burgemeester F. G. Spren- ger en zijn echtgenote. Na afloop van de eerste steenlegging begaf het gezelschap, waarbij ook en kele werknemers van het aannemers bedrijf Maranus en Lievense dat de bouw van het kantoor uitvoert zich naar het vlakbij gelegen Badpaviljoen, waar de steenlegging feestelijk werd beklonken. Het souterrain dat uitzicht biedt op gebouw eind augustus gereed zal zijn. Het sousterain dat uitzicht biedt op de tennisbanen zal medio juli gereed zijn gekomen. In dit souterrain ko men de kleedlokalen voor de tennis club die omstreeks bovengenoemde datum het traditionele tennistoernooi organiseert. Daar de werkzaamheden van de VVV en de SBD elkaar op steeds meer plaatsen overlappen en er toch al sprake was van verregaande samen werking op velerlei terrein, zijn beide organisaties bijzonder verheugd over het samen betrekken van een nieuw kantoor. Hoewel de VVV en de SBD beiden hun zelfstandigheid behouden, zal deze stap tot gevolg hebben dat een nog betere samenwerking moge lijk wordt.

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1972 | | pagina 9