Autosprints:
aantrekke
Met het hele gezin in
tafeltenniscompetitie
^Uanfvoorfoverfvr ouwen
Weekenddiensten
Schrikbarende
stijging
alcoholmisdrij ven
BIJ WINDSTIL WEER
MODELBOUWERS
LEVEN ZICH UIT
IN HUN HOBBY
JAN VAN DEN
DRIEST,
ENTHOUSIAST
BEOEFENAAR
Werken in Canada
'Leugenaars'
Materiaal
Vliegveld
Winkeltjes
DONDERDAG 23 DECEMBER 1971 D| FAAM
v»n ït»v- r to»vb hunlui
25 en 26 december 1971
Hulpcentrum Noord- en Midden-
Zeeland
01100-4444
POLITIE
Alarmno. 01130-5800
AMBULANCE
bi.i ongevallen
telefoon 01180-5800
BRANDWEER
alarmno. 01180-2233
Boven Biggekerke-'airport'
ronken vliegtuigmotoren
Artsen:
Hebt u eon koud huls? Controleer dan
nu reeds de hoofdkraan en aftapkraan,
B Meld eventuele defecten aan uw water
leidingbedrijf.
'i wee modelbouivers met een vliegtuig.
In handen van de links op de foto
staande jongeman een kostbare zen
der. Aan de antenne is een reep stof
bevestigd, die aangeeft door zijn kleur
op welke golflengte de zender zit. Dit
om te voorkomen dat een andere pi
loot dezelfde golflengte pakt, waar
door de besturing van het modelvlieg
tuig gestoord zou kunnen worden.
Middelburg. 24.00 uur: M. Reijerse,
Setsweg 29, tel. 01180-3456.
Zo.: A. W. Boerwinkel, Noordweg 214,
tel. 01180-2460.
Westkapelle, Zoutelande, Koudekerke
en Domburg: H. Frima, Duinweg 59,
Zoutelande, tel. 01186-282.
Souburg, Amemuiden en Nieuwland:
N. Kaptein, Delstraat 1, Souburg, tel.
01183-1630
Veere, Oostkapelle en Grijpskerke: P.
J. Bom, Dorpsstraat 2, Oostkapelle,
tel. 01188-1276.
Wanneer 't in het weekend goed
weer is en behoorlijk wind
stil, wordt de rust in de om
geving van Biggekerke, met na
me ter hoogte van het restau
rant 'De Walcherse Kaasboer'
In de horfst
u al voorzorgsmaatregelen
om straks veel narig
heden to voorkomen.
Bescherm hoofdkraan on watermeter met
wallen lappen. Maar zó, dat do meter
afgelezen kan worden.
bij Biggekerke, verstoord door
het geronk en het gesnor van
kleine vliegtuigmotortjes. Leden
van de Modelvliegtuigclub Wal
cheren zijn dan op hun eigen
vliegveld bezig met het uitpro
beren van hun creaties. Hoewel
er altijd wordt gesproken over
modellen nemen sommige van
deze vliegtuigen toch dermate
Tegen de wind in wordt uit de hand
gestart. Wanneer het toestel los is
neemt de motor het over en vliegt het
vliegtuigje alleen verder. De man aan
de radiozender op de grond kan dan
zelf verder alle handelingen verrichten
die in een echt toestel de piloot doet.
Hij kan via radioimpulsen het rich-
tings- en hoogteroer bedienen, gas ge
ven en gas terugnemen. Wanneer alles
naar wens verloopt kan hij via zijn
zendertje het toestel wanneer de
brandstof op is, weer feilloos voor zijn
voeten aan de grond zetten.
tal ingewikkelde figuren vliegen die
het nodige vakmanschap vereisen. De
ze figuren variërend van een gewone
bocht tot een heuse vrille, worden
door een kundige jury beoordeeld.
In de 'grote vliegerij' werken een
groot aantal mensen samen bij de
bouw van een toestel. De modelbou
wer doet echter alles alleen. Hij is
zowel de ontwerper, de bouwer, als
de testpiloot en de monteur. Niet
iedereen ontwerpt de modelviegtuigen
zelf, ze zijn cok kant en klaar of als
bouwpakket te koop. De modelbouwer
moet wel enige kennis hebben van de
aërodynamica.
Het materiaal voor de vliegtuigen is
meestal balsahout. Dit hout met een
soortelijk gewicht van 0,2 is voor dit
doel bijzonder geschikt. Voor de
zwaarbelaste delen van een model
wordt in de meeste gevalen vurenhout
of triplex gebruikt. Men bouwt eerst
een heel skelet dat later beplakt
wordt met een speciaal folie dat met
behulp van een strijkbout wordt opge
bracht. Daarna wordt de motor aan
gebracht. Ook in motoren is er een
behoorlijk grote sortering te vinden.
De meeste zijn 2 takt dieseltjes met
gloeiplug. Het laatst van al wordt de
stuurinrichting in het model aange
bracht: de stuurmotoren en de ont
vanger. Bij de ontvanger wordt, even
als bij de zenders, vaak gebruik ge
maakt van geïntegreerde schakelingen.
Voor de zender is een vergunning
nodig van de PTT.
Op het gebied van de radiografische
besturing is een heleboel materiaal te
koop in prijsklassen die net zo hoog
gaan als men zelf wil. Het verdient
aanbeveling om een stuurinstallatie te
kopen daar er bij zelf gebouwde radio
apparatuur nogal eens een storing
opdoet. Dit komt er dan op neer dat
een vaak vrij kostbaar model buiten
het bereik van de zender terecht
komt en ergens ver van het veld naar
beneden stort...
Het zendbereik en de frequentie spelen
ook een grote rol bij het invliegen
van de modellen. Op de grond worden
de zender en ontvanger precies afge
steld. Daarbij blijft het echter nog
maar een gok of het vliegtuig in de
lucht ook binnen het bereik blijft.
Wanneer een vliegtuig onverhoopt uit
het gezicht verdwijnt, spoort men het
met behulp van een kompas weer op.
De brandstof voor de vliegtuigen
wordt kant en klaar gekocht en bleek
na een onderzoek uit vijf verschillen
de delen te bestaan, waarbij methylal
cohol en wonderolie een belangrijke
plaats innemen Vanwege het vrij gro
te geldbedrag dat voor een zend- en
ontvanginstallatie moet worden uitge
geven heeft MCW voor de jongere
leden van de vereniging een radioin
stallatie die ze bij toerbeurt kunnen
gebruiken.
Om er voor te zorgen dat er geen al
te gekke dingen kunnen gebeuren bij
mensen die voor het eerst met een
radiografisch bestuurd model vliegen,
heeft men een dubbele besturing ont
wikkeld. De zender van de piloot is
verbonden met die van een instructeur,
iemand die de nodige ervaring al
heeft opgedaan. Door middel van een
druk op de knop kan die de besturing
van het vliegtuig overnemen.
Een ander onderdeel van de werk
zaamheden van de clubleden is het
onderhoud van hun vliegveld. Men
heeft momenteel twee diagonale ba
nen van 15 meter breed en 80 meter
lengte. Het veld is omheind met bo
men. De club heeft op het veld ook
een aantal schapen lopen, die wat wol
betreft dat bleek bij een keuring
die kort geleden plaatsvond beslist
geen gek figuur slaan.
Een van de leden van de club heeft
zelfs kans gezien om vanuit een mo
delvliegtuig luchtopnames te maken.
Hij bouwde daartoe een camera in
het model. De resultaten mogen er
best zijn, in aanmerking genomen de
omstandigheden waaronder ze zijn ge
maakt. Vaak zijn er mensen die den
ken dat het modelvliegen een dure
sport moet zijn. Dat valt echter heel
erg mee. Men kan de kosten voor het
grootste deel zelf bepalen. Wanneer
men een keer een vliegtuig heeft ge
kocht, heeft men immers de bouwte
keningen, zodat voor een volgend mo
del alleen maar materiaal aangeschaft
moet worden, hetgeen veel goedkoper
is. Een lidmaatschap van MCW kost
voor senioren 1 per week en voor
junioren 0,50 per week.
In de etalage van rijwiel- en motor
handel Van den Driest in de Graven
straat te Middelburg, prijkte enkele
dagen geleden 'n zo op het eerste ge
zicht onooglijk klein autootje. Het is de
Honda N 600 waarin de zoon van de
heer Van den Driest, de 22-jarige Jan,
steeds betere resultaten boekt tijdens
zogenaamde autosprints of autosla
loms. Hij rijdt deze wedstrijden in
ACZ team-verband (ACZ - Autosprint
Club Zeeland) samen met Ko van den
Bosse en Jan de Vos.
Mocht het wagentje misschien de in
druk wekken dat het niet veel om lijf
heeft, dan kan men dat rustig verge
ten. Het is op een uitermate vakkun
dige manier ingereden en is bijzonder
fel. Het heeft een topsnelheid van
ongeveer 140 km/u, wat voor een
gewone 600 cc motor behoorlijk hard
is. Aan de motor is verder niets
gedaan, alles is standaard. Alleen is,
de auto wat lager op zijn wielen gezet i
in verband met enorm moeilijk boch
tenwerk bij de autosprints. De snel
heid bij de autosprint o'f -slalom komt
zelden boven de vijftig of zestig kilo
meter. Het is veel meer een kwestie
van vakkundig sturen, het exact bere
kenen hoe je een bocht ingaat en ook
hoe je er weer uitkomt.
Op Walcheren worden er in het sei-j
zoen regelmatig een aantal auto-i
sprints gehouden op het circuit van
Karting Walcheren, waar altijd zeer
veel belangstelling voor bestaat. „Wan
neer het weer een beetje meewerkt",
vertelt Jan van den Driest, „ziet heel
de zeedijk zwart van de toeschou
wers". Hij vindt het ontzettend jam
mer dat niet meer mensen aan deze
sport doen. Het is praktisch ongevaar
lijk en je kunt er met alle merken
auto's aan deelnemen. Er zijn name
lijk een aantal verschillende klassen.
Jan zelf rijdt al twee jaar, waarvan
één in ACZ-verband. De grote mar
achter de schermen is manager Ad
Timmerman uit Vlissingen die in deze
plaats een garage drijft. Hij heeft in
zijn loopbaan een hele tijd op het
circuit van Zandvoort gewerkt en de
ervaring die hij daar heeft opgedaan, j
zowel op motorisch-technisch terrein
als bij het rijden, komt de drie ACZ-1
rijders uitstekend van pas. In zijn
garage is de Honda van Jan van den
Driest dan ook omgebouwd. Wanneer
de Honda N 600 over het circuit
scheurt, niet alleen in Westkapelle
maar ook in Driebergen, Soesterberg
en Eindhoven, is de auto voorzien van
speciale race-bandjes van maar liefst
200,- per stuk...
Het rubber is van een bijzondere
samenstelling: zo gauw de tempera
tuur door de wrijving met het wegop-
pervlak stijgt, beginnen de banden te
plakken en doen zij de auto als het
ware aan de weg kleven. De vering
van de auto is er praktisch helemaal
uitgehaald. Het interieur is ook enigs
zins veranderd. Alle dashboardschake
laars zijn door middel van staafjes
verlengd, zodat ze vanuit de ver naar
achteren geplaatste kuipstoel van de
bestuurder goed te bedienen zijn. Een
toerenteller mag natuurlijk bij dit
soort auto's riet ontbreken. Behalve
dan de voornoemde veranderingen
zijn er geen bijzondere maatregelen
meer getroffen. Er zijn nog wel men
sen die aan autosprints meedoen die
een roll-bar in hun auto hebben aan
gebracht, maar dat is niet verplicht.
Het enige wat wel verplicht is gesteld
is een valhelm.
Ook aan de kleding worden geen
bijzondere eisen gesteld. Vanzelfspre
kend zijn veiligheidsgordels onmis
baar bij dit werk.
Landelijk gezien neemt de interesse
voor de autosprints hand over hand
toe. Er bestaat wel een vaste deelne-
merskem die je praktisch 'op iedere
wedstrijdbaan terugziet. Wanneer er
geen baan, zoals in Westkapelle, voor
handen is, wordt er met behulp van
grote kegels een baan uitgezet. „Mees
tal is het dan zo gesteld", vertelt Jan,
„dat je tussen al die dingen door
slingert. Je doet dus niets dan steeds
maar aan dat stuur draaien. De af
stand tussen de kegels wordt steeds
kleiner, zodat het steeds moeilijker
wordt om er tussendoor te geraken".
Bij deze sport wordt alles overheerst
door een fijne sportieve sfeer. Een
staaltje daarvan is wel het volgende:
Een coureur die juist met zijn auto
een zeer goede tijd had gemaakt,
leende deze auto aan een vriend die
pech had met zijn eigen wagen. Deze
vriend reed een betere rondetijd dan
hij en kaapte een aantrekkelijke serie
prijzen voor zijn neus weg.
Dat deze tak van sport niet enkel en
alleen voor mannen is weggelegd,
blijkt uit het feit, dat ook Jan's zuster
Bemadiene enthousiast aan de diverse
wedstrijden meedoet en er ook be
hoorlijk goed uit tevoorschijn komt.
Zij rijdt in dezelfde auto als haar
I. C. Klok, Oude Dcmburgseweg 35,
Oostkapelle, tel. 01188-1443.
Tandartsen:
Zaterdag: A. H. Oort, Tobagolaan 6,
Vlassingen, tel. 01184-4390; zondag: G.
H. P. J. Miljoen, Eemstraat 5, Oost-
Souburg, tel. 01183-1530.
Apotheek:
C. P. Lastdrager, C. v. Perestraat 1,
tel. 01183-1593.
Vrijdag 24 december tot vrijdag 31
dececmber: W. K. Hummeien, Markt
69, Middelburg.
Wijkverpleegsters:
Middelburg, Nieuw- en Sint Jcosland:
zuster B. W. van der Logt, Bierkaai
9b, tel. 01180-7396.
Domburg, Aagtekerke, Oostkapelle,
Grijpskerke, Seroeskerke, Vrouwen
polder, Veere, Gapinge en St Laurens:
zuster R. Goor, Vroomstraat 11, Se-
rooskerke, tel. 01189-1226.
Groene Kruis en Oranie-Groene Kruis
Souburg en Ritthem: zuster W. Verha-
gen-Westerbeke, Burg. Stemerdinglaan
119, tel. 01183-1541.
broer. Voorlopig is er nog sprake van
een gezonde concurrentie tussen die
twee. „Stel je voor dat ik er door m'n
zuster uitgereden werd", zegt Jan,
„dan zou ik nog het één en ander aan
moeten horen!"
Tot nu toe worden alle autosprints op
zaterdag gehouden. Voor volgend jaar
staan er ook weer een heel stel op
het programma. Jan hoopt maar dat
er voor die tijd nog wat meer liefheb
bers lid worden van de ACZ. Voor de
kosten hoeft men het in ieder geval
niet te laten, want die vallen reuze
mee.
Op de foto: de kleine Honda N 600
met zijn matzwarte motorkap om
verblinding door de zon tegen te
gaan.
Veilig Verkeer Nederland ge
alarmeerd door de cijfers van het
(Centraal Bureau voor de .Statis
tiek) gaat in de komende
weken met extra aandacht de
glaasje-op-campagne 'Laat je rij
den' herhalen.
Hoewel het aantal ongevallen
met dodelijke afloop (327 )waar-
bij alcoholgebruik werd geconsta
teerd vrijwel gelijk bleef (329 in
1969) steeg het aantal alcoholmis-
drijven schrikbarend en wel van
8.438 tot 8.838. Ook het aantal
veroordelingen was in stijgende
lijn: van 6.331 tot 6.879.
Met de bekende affiches en raam
biljetten en een televisiespot, die
frequent zal worden uitgezonden,
doet Veilig Verkeer Nederland
gelijktijdig met vele andere lan
den opnieuw een beroep op alle
automobilisten zich als het
moet te houden aan het ad
vies: Laat je rijden!
Een beroep dat ook geldt voor
de bromfietsers. Vorig jaar wer
den maar liefst 977 bromfietsers
door de rechter veroordeeld we
gens het rijden onder invloed van
alcohol.
Omdat het geven van goede ad
viezen alleen niet voldoende
blijkt te zijn, juicht VVN het
initiatief van de Centrale Politie
Verkeers Commissie om de ver
scherpte politiecontroles regio
naal uit te voeren, zeer toe. Het
grote voordeel van deze regionale
controles acht VVN, dat veel ef
fectiever te werk kan worden
gegaan, dat meer automobilisten
gecontroleerd kunnen worden en
daardoor minder 'drinkebroers'
door de mazen van het controle-
net kunnen glippen. Even belang
rijk vindt WN dat het politie
optreden zich niet tot de feestda
gen zal beperken, maar zal door
gaan tot het voorjaar van 1972.
Een welgemeende waarschuwing
en een welgemeende raad:
'Glaasje op? Laat je rijden!'
De Middelburgse familie M. P. Won-
dergem heeft haar hart verpand aan
het tafeltennis. De heer en mevrouw
Wondergem en hun zoon en dochter
zijn het er allemaal over eens, dat het
een bijzonder fijne sport is. Zij zijn
allen lid van de tafeltennisvereniging
Middelburg-Zuid, en spelen allemaal
mee in de-diverse competities.
De heer Wondergem begon al met
deze sport toen hij nog op de hbs zat.
„Dat zal in '35 of '36 geweest zijn"
zegt hij. „Je moest het in die tijd zelf
maar een beetje zien onder de knie te
krijgen want er was toen nog geen
sprake van trainers, laat staan voor
trainingsavonden.
De heer Wondergem is in het dage
lijks leven procuratiehouder bij een
Middelburgse boekhandel. Ook zijn
dochter werkt in deze zaak. Paula is
verreweg de 'ster' in huize-W onder gem
wanneer het over tafeltennis gaat. Ze
heeft al enkele kampioenschappen op
haar naam staan, waaronder een keer
het kampioenschap van Nederland
voor meisjesteams, samen met twee
meisjes uit Biggekerke. Ook zoon Giel
brengt het er niet slecht af: tweemaal
eerste in het herfsttoernooi van de
'Zuidscholen'één keer tweede op
zeestrijden voor pupillen uit heel
Zeeland, een eerste prijs in een wed
strijd van scholen op 't Zand en in
1970 werd hij tweede in het Middel
burgse scholierentoernooi. Zowel Pau
la als Giel zitten al een jaar of vier in
'Middelburg-Zuid'.
Mevrouw Wondergem-De Nooijer is
een jaar of drie bezig. „Het gaat
hardstikke leuk. Vooral als je een
beetje leuke tegenstandster krijgt, kan
het er bijzonder gezellig aan toe
gaan", vertelt zij. Voor de heer en
mevrouw Wondergem. is het tafelten
nis in de eerste plaats bedoeld om
fijn in beweging te blijven. „Het is de
enige beweging die ik praktisch heb.
Je zit hele dagen op kantoor, hetgeen
voor je conditie nu niet direkt gewel
dig is. Er wordt bij het moderne
tafeltennis nu wat minder gelopen
dan vroeger, maar wanneer je een
paar keer niet gespeeld hebt ik
speel één keer in de week dan kun
je dat beslist heel goed merken. Wan
neer je veel aanvallend speelt doen je
armen soms behoorlijk zeer", aldus
de heer Wondergem.
De familie hoopt dat er binnenkort
een clubgebouw zal komen waarin
regelmatig gespeeld en getraind kan
worden. „Dat zal zo langzamerhand
toch wel tijd worden. Ze zijn er al
heel lang over bezig. „Nu zoordt er op
verschillende plaatsen getraind, het
geen wel eens wat problemen met
zich brengt.
De heer Wondergem speelt van alle
leden van 'TTVMZ' het langst in de
competitie, en het ziet er naar uit dat
hij voorlopig nog wel een poosje
doorgaat ook. Er zijn veel mensen die
op een gegeven moment ermee gaan
stoppezi omdat ze merken dat ze
minder goed worden. Volgens de heer
Wondergem wel een beetje jammer.
Het spreekt vanzelf dat er in de
huiskamer van de familie heel wat
bekers, standaards en medailles zijn
te vinden
Op de foto: De heer en mevrouzv
Wondergem geflankeerd door Paula
en Giel met op de voorgrond een
greep ziit de vele trofeeën.
grote afmetingen aan dat ze
heus wel voor het begrip 'vliek-
tuig' in aanmerking komen. De
meeste vliegtuigen die door de
leden van MCW gebouwd zijn,
worden radiografisch bestuurd.
Op 1 juli 1964 werd MCW opgericht,
onder voorzitterschap van de heer G.
Meulmeester uit Vlissingen. Daarvoor
was er eigenlijk niet zozeer sprake van
een clubverband, het waren toen ge
woon een stel jongens die af en toe
eens bij elkaar kwamen omdat ze
dezelfde hobby hadden. Nu er echter
een club is geformeerd, kreeg men de
gelegenheid om een eigen veld te gaan
zoeken. Er wordt soms ook in club
verband gewerkt en men helpt elkaar
bij de bouw van de verschillende
modelvliegtuigjes. En van de leden
van MCW ontwierp speciaal voor be
ginnelingen een vliegtuig dat vrij een
voudig in elkaar zit. Als club hebben
leden van MCW ook al enkele malen
meegedaan aan wedstrijden. In 1966
brachten ze de 'St-Rosa-zuil' mee, ge
wonnen door uitstekende prestaties in
het modelzweefvlieger De mensen die
deze modelbouw beoefenen, noemen
elkaar ook piloten. Er is dan welis
waar sprake van R.C. pilots, (R. C. -
radio control); de tijd dat er alleen
maar vluchten werden gemaakt met
vliegtuigen aan een lijn of vrije vluch
ten is voorbij. Bij wedstrijden moet
men met het modelvliegtuig een aan-
Meer dan 33 procent van de acht!
miljoen werkende mensen in Canada J
zijn vrouwen, ruim de helft van dej
werkende vrouwen in dit land is ge-]
huwd. Dit staat te lezen in 'Living inj
Canada', een keurig verzorgd ge-;
schriftje waarin de geneugten van hetj
wonen en werken in Canada breed i
worden uitgemeten en dat dan ook
en uitgave is van het departement
voor immigratie in Ottawa. Over de
werkende vrouw in Canada wordt
voorts meegedeeld dat 'in theorie' alle
beroepen in dit land toegankelijk zijn
voor werkers van beide seksen. In
negen van de tien provincies bestaan
wettelijke regelingen voor gelijke be
taling van man en vrouw die hetzelf
de werk doen. Maar in de praktijk
werken vrouwen per traditie nog
voornamelijk in de lager betaalde ha
nen, al zijn ze ook in dit land lang
zaam maar zeker in opmars naar
werkzaamheden die lang als typisch
mannelijk zijn beschouwd.
„Geloof niet alles wat mannen be
weren", waarschuwt (in het blad Jas
min) de Duitse psycholoog Dieter
Franke. Dat er een hemelsbreed ver
schil kan zijn tussen wat mannen
(althans de Duitse) zeggen en datgene
wat ze in werkelijkheid willen, is
volgens hem bewezen door een psy
chologische test waaraan 4.000 manne
lijke inwoners van de bondsrepubliek
hebben meegedaan. De resultaten van
die test noemt hij 'ontmaskerend':
bijna alle ondervraagde mannen tus
sen 16 en 50 jaar beweren dat ze voor
alles succes in hun werk zoeken. Van
de 97 procent die dit zegt blijkt
echter in de praktijk een minderheid
over te blijven, want slechts een op
elke drie mannen is werkelijk belust
op het maken van carrière. Van elke
tien jonge mannen beneden de 26
vallen er ruim zeven door de psycho
logische mand: ze blijken geen enkele
eerzucht met betrekking tot hun be
roep te hebben. Wel willen ze vooral j
indruk op vrouwen maken, hoewél het j
merendeel dit niet toegeeft. Nog geen:
acht procent wil toegeven dat men!
graag goed gekleed gaat, maar de
diepdelvers van de psychologie weten
eruit te trekken dat elke tweede man
heel graag voor 'modebewust' zou
doorgaan. De wetenschappelijke ver
klaring: „Mannen zijn zich van dit
alles helemaal niet bewust. Ze zijn nu
eenmaal opgevoed met het besef dat
ze succes moeten hebben, prestaties
moeten leveren en zich moeten aan
passen. Daardoor verdringen ze onbe
wust hun werkelijke wensen".
In de wereldstad Londen zijn nog
winkeltjes te vinden die zich toeleg
gen op bezigheden, die men in dit
wegwerptijdperk reeds lang uitgestor
ven waant. In een lange lijst signa
leert maandblad Nova onder meer het
bestaan van 'Het Hoeden Hospitaal',
een winkel waar nog alle soorten
hoeden van onverschillig welk materi
aal kunnen worden vermaakt, opge
frist of geperst. Voorts is er 'De
Overhemden Kliniek' waar overhem
den desgewenst van nieuwe boorden,
manchetten en frontjes worden voor
zien.
Het 'Poppen Hospitaal' bestaat ook
nog altijd en repareert 'alle soorten
poppen, zowel antiek als modem'. In
dien mogelijk worden poppekinderen
weer als nieuw gemaakt met nieuwe
pruikjes, ogen of ledematen. Ergens
in Londen is zelfs een 'restaurateur
van haarborstels' te vinden die nieuwe
haren zet in haarborstels van kost
baar materiaal, zoals zilver, ivoor,
echt schildpad of ebbenhout.
Dierenarts:
