11
I
Van Alphen, kind van 18de eeuw
7f
KRABBELS
.Zuidwesters' viert
20-jarig bestaan
DE FAAM
KLEINE GEMCI-iTEN
■•ff/
m
UIERONJMUS VAN AlPIIEN.
Poppen
Speelgoed schaars
Aap- noot -miet
Autoshow De Muvnck's
iutohuis Vlissingen
DONDERDAG 17 JUNI 1971'
Herinneringen aan
oude leesboekjes
V O O
jc x w x>:-je? n m m
I) O O Kj
TV AMSTERDAM, Mf
b W O R
Wat las de jeugd meer dan 100 jaren geleden op de scholen? In de
oude school van Gouka te Middelburg bijv.? ,In de eerste plaats
de .Kleine gedichten voor Kinderen' van mr Hieronymus van
Alphen. Hij was in ons land een van de eersten, die begreep, dat
een kind niet alleen behoefte aan speelgoed heeft, maar ook aan
voor hem bevattelijke lektuur. Het liefst in dichtvorm. Van Al
phen hij overleed in 1803 was dus geheel een kind van de
achttiende eeuw de tijd van de dichtgenootschappen. Iedereen
meende toen, dat hij .vaerzen' kon knutselen. Niets is immers
moeilijk voor hen, die willen? Maar Van Alphen was in de dicht
kunst géén amateur misschien wel een begenadigde. Hij was
een zeer ernstig en godsdienstig man, van een diep, zelfs kinder
lijk vertrouwend geloof. Geen wonder, dat zijn poëzie een sterk j
moraliserend karakter droeg.
Wat Van Alphen de kinderen voor
ogen hield? In de eerste plaats de
liefde tot God. Die vormt in zijn
gedichtjes het Leitmotiv. De liefde tot
de ouders sluit daar natuurlijk onmid-
deellijk bij aan. En dan een nooit
verflauwende lust tot dienen en tot
leren, tot durende ijver en hulp aan
wie leed och, voeg er maar tiental
len deugden bij. Van Alphen schonk
ze in menigte.
Het berijmde vertellinkje van de;
waarheidslievende Cornelis, die een j
glas had gebroken vóór aan de straat, j
kent u waarschijnlijk. Ook dat van;
het gehoorzame Jantje, die pruimen,
zag hangen, als eieren zo groot j
maar er niet één van plukte, want)
vader had het immers verboden? En
u herinnert zich ook Dorisje wel, die
bij Saartje, de goede, oude bakker zat
en van haar chocolade en dikke wa
fels genoot?
Ik voeg hier een tweetal gedichtjes
van mr Hieronymus bij. Ze zijn m.i.
minder bekend, maar doen hem nog
wat beter kennen. Aan het slot kom
ik nog op hem terug.
DE SPIEGEL
Die te\kens in den spiegel ziet
En zich met schoonheid vleit.
Beseft de ware schoonheid niet.
Maar jaagt naar ijdelheid.
Dit glas maakt trotsch, of geeft ons
pijn:
Wil ik weten, wie ik ben.
Dan moet Gods woord de spiegel zijn,
Waar ik mijn hart uit ken.
GODS GOEDHEID
God is goed, daar valt de regen
Op het uitgedroogde land;
Vader bad om zulk een zegen!
Zonder regen'.
Zegt hij, groeit nog kruid, nog plant'.
Lieve droppels, valt op aarde.
Valt in grooten overvloed.
't Goud is niet van zulk een waarde
Voor onze aarde.
God verhoort ons. God is goed!
,De kleine gedichten' werden op de
scholen gelezen en nóg eens gelezen
in de kleine, allergoedkoopste uit
gave, zonder een enkel .printje' van J.
G. van Terveen en Zn. te Utrecht
en voor een groot deel uit het hoofd
geleerd.
In de eerste helft van de negentiende
eeuw verschijnen de eerste echte lees
boekjes. Zij ademen nog volkomen
Van Alphens geest. Ik wil er u een
paar van doen kennen, maar ik be
perk mij tot enige boekjes, die op de
oude school in de Langedelft gebruikt
werden.
Daar was in de eerste plaats ,De
brave Hendrik' van N. Anslijn NZ.
Het boekje voor de middelklassen
geschreven is tot. op heden bekend
gebleven. De titel werd eeen gevleugel
de uitdrukking!
Hendrik, ,die altijd zo beleefd zijnen
hoed afnam', was in alle deugden
méér dan volmaakt. Een jongen uit
honderdduizenden
Weet u, wat Hildebrand in zijn .Kin
derrampen' u kent de Camera
Obscura toch nog? tot de jongetjes
van zijn dagen zei?
.Eerst (d.w.z. op school )hebt gij een
uur gelezen van het model van een
braven jongen, zoo zoet, zoo gehoor
zaam, zoo knap en zoo goedleersch,
dat gij hem met pleizier een paar'
blauwe oogen zoudt slaan, als gij hem'!
op straat ontmoette'.
Daar kon vriend Hendrik het mee
doen!
Het boekje, dat nu vrij zeldzaam is,
werd meer dan zestig malen herdrukt.
Maar evenals het bundeltje van Van
Alphen was het heel bescheiden van
formaat 16 bij 10 cm en op
grauwachtig papier gedrukt. En wéér
bevatte het geen enkele illustratie.
Het is minder bekend, maar Hen
drik had een vriendinnetje. Een meis
je, schatrijk, d.w.z. aan alle denkbare,
vrouwelijke deugden. Een voorbeeld
voor alle Jonge' jufvrouwtjes'.
Want bij zijn Hendrik liet Anslijn het
niet. Hij schreef ook ,De brave Maria'.
Zij stonda óók bij alle weldenkende
ouders en onderwijzers in blakende
gunst.
Het kleine boekje begint aldus:
Denkt gij nog wel eens aan den j
braven Hendrik?
Zeker doet gij dit, want brave Idnde-;
ren willen altijd wijzer en beter wor- j
den, en daarom zult gij onzen goeden I
Hendrik niet vergeten.
Maar er zijn ook vele brave meisjes,
zoo wel als brave jongens.
Kom, ik zal u eens iets van een braaf
meisje vertellen. Dit meisje heet Ma
ria.
Maria is een vriendin van Hendrik.
Brave kinderen zijn altijd gaarne bij
brave kinderen, omdat zij van elkan
der veel goeds leeren. Daarom houden
Hendrik en Maria veel van elkander.
Gij kent zeker deze Maria wel. Het is
dat meisje, hetwelk altijd zoo zinde
lijk in de kleeren is. Zij is altijd zoo
vriendelijk en beleefd. v
In 1821 verscheen óók weer voor
de middelklassen een leesboek van
M. van Heijningen Bosch: .Vader Ja
kob en zijne kindertjes.' In het jaar
van zijn uitgifte beleefde het boekje
al drie drukken een bewijs, dat het
spoedig grote vermaardheid verwierf.
GEEN WONDER OOK
Zeker de inhoud draagt hoe kan
het anders! óók een sterk opvoed
kundig karakter. Maar de lesjes en
gedichtjes zullen de kinderen méér
geboeid hebben, dan duizenden brave
Hendrikjes en aanminnige Mariaatjes
bij elkaar.
Als vader Jakob 's zomers op mooie
avonden in zijn prieeltje zit, is hij
daar nooit alleen. Zijn kinderen hou
den hem trouw gezelschap. De brave
man heeft er zes: Frederik, Maria.
Hendrik, Naatje. Willem en Betje.
1-Iet is heel prettig in het zomerhuisje.
Het is er gezellig. Het is er knus.
Want Jakob en de kleinen doen bij
beurten een verhaaltje zij zeggen
een versje of geven een raadseltje.
Aan ernstige lesjes ontbreekt het
weer niet, maar sommige vertellinkjes
zullen de kinderen toch vrolijk heb
ben doen lachen.
Als voorbeelden drie van de kleine
verhaaltjes. Het eerste van Hendrik,
het tweede van Frederik en tot slot
een van Willem. Ik geef ze u in de
oorspronkelijke spelling die van
Weiland.
FOEI, MEISJE!
EET GIJ KOFFIEDIK?
..oosje was een allerliefst kind. Zij
werd bemind van ieder, die haar zag,
want zij was enkel vreugde en vrien
delijkheid. Zij heette Rc sje, en zij
geleek ook net een roosje, zoo bloeij-
nd zag zij er uit.
Vlaar opeens werd het meisje stil en
erdrietig. Hare helder blaauwe oog-
es werden donker en stuursch; hare
•oode wangen al bleeker en bleeker;
•are ronde poezele armpjes slap en
lun. Zij kreeg eene kleur als een
aken. Hare vlugheid is veranderd in
■raagheid; knorrende begint zij den
lag, knorrende gaat zij naar bed.
3ehoef ik u wel te zeggen, dat Roosje
en heel ellendig leven heeft?
ü-n dit lieve meisje, weet gij, wel.
mijne liefjes! hoe zij zoo leelijk en
aaar geworden is? Zij eet koffij-
dik! Al koos heeft zij koffijboonen in
den zak. die zij eerst hare moeder
ontsteelt, en dan in stilte opknabbelt.
Foei, die dief!
Als Roosje dat koffijdik eten niet
laat, zal zij heel ziek worden en er
nog van sterven. Niet waar, Vader?
Ik eet nooit geen koffijdik: gij wel?
IIET BOTERDIEFJE
Jakob! gij moet zoo veel boter niet
eten'; zeide zijne moeder dikwijls te
gen hem.
.Waarom niet, Moeder'? vroeg Jakob
dan.
,De boter is duur', antwoordde zijne
moeder, ,en, behalve dat: al te veel is
ongezond'.
Maar Jakob kon niet gelooven, dat
zijne moeder gelijk had, en at, als
moeder het niet zag, nog meer boter.
Op zekeren middag, zat hij met zijnen
vader en zijne moeder aan tafel. Vlak
voor hem stond een kopje vol gesmol
ten boter. Zoo als zij zouden beginnen
met eten, werden zijn vader en zijne
moeder uit de kamer geroepen en
Jakob bleef alleen zitten.
.Wacht!' zeide hij toen in zich zeiven,
,nu zal ik eens smullen'. Aanstonds had
hij het boterkopje aan den mond en
half leeg.
Toen zijn vader en zijne moeder weer
binnen kwamen, behoefden zij niet te
vragen waar de boter gebleven was.
Jakob glom om zijn geheel aangezicht
en des avonds kreeg hij zulk eene
felle koorts, dat hij bijna gestorven
ware.
Daar ziet men toch, dat kindertjes
hun eigen best niet weten.
HOE MEN ZICH ZELVEN LEVEN
DE VERBRANDEN KAN
Terwijl Lukas op eenen avond, alleen
in zijn kamertje zat te lezen, viel hij
ongevoelig in slaap. Toen hij een ljalf
uur- daarna wakker werd, was het
rondom hem zoo licht alsof er wel
drie kaarsten stonden te branden.
,Hoe is het mogelijk', riep hij, ,dat het
hier zoo licht is. daar mijne kaars
zoo donker brandt?' Vervolgens stond
hij op, en liep de kamer rond; maar
overal, waar hij kwam werd het aan
stonds heel licht. .Dat gaat boven!
mijn begrip!' zeide hij ten laatste.
Maar denkt eens, hoe hij ontstelde,
toen hij in den spiegel zag! De top|
van zijn slaapmuts stond in volle,
vlam. Schielijk rukte hij de muts van
het hoofd en kwam nog met den
schrik vrij.
Hoe raakte de muts van Lukas in den
brand?
Lukas mogt graag de kaars digt bij
zich hebben, terwijl hij sliep, had de
top van zijne muts in de vlam van de
kaars gehangen. Hadden zijne haren
vuur gevat, eer hij wakker geworden
was, hij zou levend verbrand zijn.
Na dien tijd zette Lukas nooit -het
licht weêr zoo digt bij zich. ,Men kan
zich ligt ongelukkig maken', zeide hij
dan.
En had Lukas ongelijk?
Van Heijningen Bosch vergat natuur
lijk Anna, de vrouw van vader Jakob
niet. Hij schreef dan ook. Moeder
Anna en hare kindertjes. Want. de
goede vrouw zat ook wel eens met
haar zestal in het prieeltje en dan
werd er natuurlijk ook weer om beur
ten verteld.
Bij beide boekjes had de schrijver
.dezelfde jongen hartjes in het oog'.
(Wordt vervolgd)
Middelburg
C. J. G.
ANTIEK KINDERSPEELGOED
IN EEN VREEMD KELDERTJE
Links een stoommachine, rechts
een oude stereo-viewer.
Elke middag omstreeks één uur
gaat Nelly Rovers in Den Haag
op ietwat ongebruikelijke wijze
haar werk- en hobby-ruimte
voor de middaguren binnen. Ze
stapt daartoe een kelderraam
van nog geen meter in het vier
kant, op straathoogte geleger
aan de Haagse Maliestraat (zij
straat van de Dennenweg, be
kend terrein voor fervente an
tiekjagers). Wie haar voorbeeld
met enige moeite volgt komt via
een klein stenen trapje in een
kelderruimte vol intrigerende
hoeken en nissen terecht.
Dat keldertje is gevuld met wonderlij
ke, speelse en vooral oude zaken.
Glazen stolpjes en oude strijkijzers,
antieke prenten en ouderwetse leren
citybags. Ergens staat een sierlijk
paar houten .zondagsklompjes' uit
Bretagne. En verder staat en ligt
overal antiek kinderspeelgoed. Want
dat is de grote hobby van Nelly
Rovers, zij het dan dat die hobby
sinds kort in deze expositie- en ver
koopruimte wat commerciële aspec
ten erbij heeft gekregen.
Er staat een pracht van een vliegende
hollander die waarschijnlijk wel een
halve eeuw oud is. Er liggen oude
blokkendozen en griffeldoosjes. Door
de spijlen van ijzeren en houten pop-
peledikanten staren de wonderlijk
gaaf gebleven koppen van oude pop
pen met grote ronde ogen het kelder
tje in. Poppen zoals ze allang niet
meer worden gemaakt: met porselei
nen hoofdjes en echt haar. ,Met pop
pen ben ik eigenlijk begonnen', zegt
Nelly Rovers.
Staande voor een klein oud schippers-
kacheltje dat (met moderner brand
stof dan weleer) op kille dagen deze
bizarre expositieruimte moet verwar
men, vertelt ze over haar passie voor
antiek speelgoed en in het bijzonder
voor oude poppen. Ze bezit onder
meer een exemplaar uit omstreeks
1830 en dat is dan wel iets bijzonders.
Want. er is niet zoveel speelgoed dat
de kans krijgt orn, betrekkelijk gaaf,
meer dan een mensenleeftijd mee te
gaan.
,Op den duur zou ik graag helemaal
op antiek speelgoed overgaan', zeg.
Nelly (26) die in de ochtenduren als
secretaresse werkt. Of die totale om
schakeling gerealiseerd kan worden is
nog de vraag, want de markt van het
antieke speelgoed is al behoorlijk uit
gedund. Zeker in Nederland, waar het
oude zuinig beheerd wordt in enkele
speelgoedmusea en in een aantal par-
particuliere verzamelingen.
Daarom is Nelly Rovers menig week
end op speurtocht buiten de Neder
iandse grenzen. Samen met broer Ben
van Tartwijk (etaleur van professie,,
maar ook al tamelijk bezeten van:
deze hobby) zoekt ze de rommelmark
ten van Parijs en het platteland van
Frankrijk en België af. Daar is, zo
lang het duurt, nog wel antiek kinder
speelgoed te vinden. Ook in Londen is
nGg vrij veel te koop maar tegen zeer
pittige prijzen: blijkbaar jagen de!
Britten zelf verwoed op speelgoed uit
vroeger jaren.
Nelly laat ouderwetse, met plakplaat-j
jes versierde griffeldozen zien en ver-l
telt dat ze op haar speurtocht nogl
wel veel antieke leermiddelen tegen
komt. ,Soms loop je opeens tegen I
stapels leesplankjes aan, of tegen ou
de ganzebordspellen. Oude kinderboe-1
ken zijn, jammer genoeg, moeilijk tej
vinden'.
In haar keldertje (een voormalige
We hebben het tijdens de toeris
tische drukke dagen met Pink
steren ivel kunnen merken dat
men geen centje pijn meer
heeft om Middelburg binnen te
komen van de kant van Goes of
rijdend in de richting Koudeker-
lce de stad weer te verlaten.
Sinds jaar en dag was de stati-
onsbrug op zulke dagen het gro
te knelpunt in de doorstroming
van het verkeer. Maar nu is er
keus uit twee bruggen. Dat pro
bleem is dus weer uit de we
reld. Wel is het een opvallend
verschijnsel dat nog niet ieder
een weg weet met de nieuwe
verkeerssituatie. Zo is het wel
duidelijk dat het uitgaande ver
keer méér gebruik maakt van
de nieuwe route via Schroe-
brug en Schroeweg dan het
inkomend verkeer. Vakantie
gangers die bijvoorbeeld ge
wend zijn naar de Walcherse
kust te komen, blijven rustig de
Nieuwlandseweg volgen in
plaats van te reageren op de
borden die aangeven dat auto
mobilisten met als bestemming
de richtingen Zoutelande en
Domburg op de Nieuw Iandse-
weg een afrit kunnen benutten
om zo onder het viaduct Arne
poort) door en de route door
zuid via de nieuwe brug snel op
de goede weg richting kust zit
ten. Zij zijn er zo mee ver
trouwd een bepaalde route te
rijden dat ze gewoon niet meer
letten op die borden. Buiten de
ingewijde Walcherenaren komen
alleen degenen die in deze
streek niet bekend zijn via de
nieuwe route Middelburg bin
nen, want zij letten wel op de
borden. Komt men terug van de
kust dan valt de keuze die men
heeft uit twee uitvalswegen al
gauw in het voordeel uit van
de Schroeweg.
Want die ligt zo voor de hand,
dat men daar nooit hoeft te
aarzelen. Die route ligt gewoon
beter. En nu we het toch over
dat verkeer op deze nieuwe weg
hebben, het is nog een veel
voorkomend verschijnsel dat
het verkeer dat via de Schroe-
brug uit de richting .zuid' komt
en naar de Poelendaelekruising
rijdt, nogal gemakkelijk geneigd
is om wanneer de verkeerslich
ten niet in werking zijn voor
rang te verlenen aan het ver
keer dat van de kant van de
Blauwedijk komt. En dat hoeft
niet.. Want men rijdt immers op
een voorrangsweg. Het is maar
dat u het zoeet. Wat we verder
ook weten is dat de welstands-
commissie in Middelburg soepe-
'°.r is dan die in Vlissingen.
Want wat lezen we? Dat hoewel
er geen toestemming was ver
leend om. een pand aan het
Domburgs Scliuitvlot paars te
mogen verven er toch geen aan
leiding bestaat om de bewoners
te verplichten er met de kwast
over te gaan. In dit geval vol
doet de paarse kleur ,aan rede
lijke eisen van welstand', zo
zegt de welstandscommissie. In
^lissingen is men. strenger!
Daar woont, een winkelier aan
ie Nieuwedijk, die zijn gevel
onder politietoezicht moest la
ten overschilderen omdat de
kleur de welstandscommissie
niet aan stond. En dat is jam
mer. Want, een kleurtje kan hei
best aardig doen. Zo'n bewijs
hebben we nu in Middelburg
voor het grijpen: namelijk aan
het Domburgs Schuitvlot
Het straatbeeld wordt er alleen
maar mee opgevrolijkt. Je 202/
eigenlijk als welstandscommis
sie ook eens moeten letten op
al die verveloze gevels. Er zijn
er in Middelburg nog genoeg te
vinden die nu niet bepaald vol
doen aan .redelijke eisen van
welstand.'
opslagplaats voor wijnvaten) staat
wel een zeer oud toverlantaarritjej
waarmee naar schatting zo'n honderd;
jaar geleden kindertjes zoet werden!
gehouden. Af en toe leveren haar
speurtochten ook mooie kinderservies-;
jes op, maar ook hier doet de tand]
des tijds zich gelden: ze zijn vaakj
incompleet of beschadigd.
De aloude stoommachine is een ty-:
Op een grootse autoshow van ,De
Muynck's Autohuis' in Vlissingen, die
donderdag 10 juni geopend werd. was
de gehele Britse Leyland-lijn te be
wonderen. Er stond een twintigtal
wagens opgesteld in de meest uiteen
lopende modellen en prijsklassen. Het
pronkjuweel van de show was een
Jaguar XJ6 - 4,2 met overdrive en
elektrisch verwarmde achterruit. Het
spreekt vanzelf, dat een dergelijke
klassewagen ook een klasseprijs
heeft: een respectabel bedrag van
36.000,-! Voor liet geval dat iedereen
zo'n wagen zou willen kopen: het is
geen massaprodukt en heeft dus een
vrij lange leveringstijd...!
Hiertegenover staat dat er ook goed
kopere auto's te zien waren. Er is
bijvoorbeeld al een Austin Seven voor
57000,-. Een visitekaartje voor de mi
ni's is wel de Austin 1300 GT, uitge
rust met een 1300 cc motor met
dubbele carburateur, radiaalbanden en
slaapstoelen. Topsnelheid 160 km per
uur. In de met bloemen versierde
garage stonden ook een serie Tri
umph-model len. Een van de mooiste
was hiér de Triumph - Stag, een
sportwagen uit de betere klasse. Een
bijzonderheid hier is de valbeugel,
die de inzittenden bij eventueel over
de kop gaan moet beschermen. Deze
wagen is uitgegist met elektrisch be
diende ramen. Bovendien is als extra
accessoire in elk portier een rood
lampje ingebouwd, dat gaat branden
bij het openen van dat portier. Prijs:
28.700,-.
Zeer geliefd is momenteel de Mini
Clubman. Een luxe mini-uitVoering
met lederen kuipstoeltjes voor 6700.-
Midden in de garage staat een
heftruck met een hoog opgetilde mini.
Deze heftruck werd welwillend ter
beschikking gesteld door dealer Van-
denende uit Borssele. De driedaagse
show trok veel belangstelling.
pisch .mannen-speelgoedje' waar ver
zamelaars op het' ogenblik en bloc
voor door de knieën blijken te gaan.
En om even van het antieke speel
goed af te stappen: Nelly Rovers
heeft ontdekt dat bij de curiosa in
haa- keldertje vooral de oude leren
citybags ,in' zijn. Ze worden door veel
jonge vrouwen als modetas be
schouwd en vliegen weg. evenals ande
re gekke oude leren tassen en riemen.
Dat geldt ook voor allerlei glazen'!
stolpjes die oorspronkelijk waar-j
schijnlijk als beschutting dienden i
Nelly Rovers met wat poppen.
voor heiligenbeeldjes, maar nu vaak
gevuld worden met droogboeketjes.
,Oud keukengerei is ook heel erg
populair,' zegt Nelly. ,Dat wordt vaak
als decoratie in moderne keukens ge
hangen.'
Vrijdag juli is liet precies 20 jaarl
geleden dat de Souburgse christelijke
sportvereniging .Zuidwesters' werd op
gericht. De naam .Zuidwesters' heelt!
totaal niets te maken met regenkle-;
ding of iets in die geest, maar duidt:
alleen op de geografische ligging van
Souburg op de kaart van Nederland.
Oorspronkelijk bestond de vereniging
uit vier afdelingen. De afdeling wan
delsport is helaas langzaam doodge
bloed, zodat er nu nog drie over zijn.
Drie is eigenlijk ook niet helemaal
juist: de gymnastiekafdeling is op 1
januari 1986 uit de .Zuidwesters' ge
treden en heet sinds die tijd .Dios'.
Maar dat is uiteraard niet gekomen
door gebrek aan belangstelling! Res
ten dus nog de volley en de
korfbalafdeling.
De volleybalclub begon in de 2e klas
maar deed dat dermate goed, dat men
direct naar de le klas ging. In 1957
werden ze kampioen van Zeeland af
deling heren en in de eerste competi
tie voor dames die er in Zeeland
gespeeld werd, volgden de dames met
een het goede voorbeeld van de he
ren. Jammer genoeg werd er de laat
ste paar jaar zonder dames volley
teams gespeeld door gebrek aan be
langstelling hiervoor, in de periode '69-
'70 echter waren er toch twee dames
zestallen in de competitie.
De korfbalvereniging begon in '52 met
een adspiranten- en eer seniorenteam.
In 1954 al werd het eerste 12 tal
kampioen van de 3e klas A, waarna ze
promoveerden naar de 2e klas. Na de
competitie in '58, gingen ze in de le
klas spelen.
Na lang wachten tot. 1968!
werden ze kampioen van de ZKB, en
konden toen promoveren naar de 3e
klas KNKB maar door gebrek aan
spelers is dit er niet v$n gekomen.
Ook hier doet zich een gebrek aan
belangstelling van de zijde van de
dames voor... Nu is dit eerste team
van .Zuidwesters' voor de 4e achter
eenvolgende maal kampioen van de
le klas geworden, hetgeen bewijst dat
deze ploeg van hoog gehalte moet
zijn.
Ter gelegenheid van dit jubileum zijn
er wat feestelijke activiteiten georga
niseerd: vrijdag 11, en zaterdag 12
jimi waren er feestavondjes voor pu
pillen, welpen en adspiranten. Vrijdag
18 juni wordt een volleybalwedstrijd
gespeeld tussen .Zuidwesters' en een
team samengesteld uit dames van de
PZEM en heren van EVVC. Zaterdag
19 juni begint om 14.00 uur een
korfbaltoernoi van de KNKB.
Teams: Animo I, Swift I. Tjoba I
en Zuidwesters I. Ook worden er vol
leybalwedstrijden georganiseerd voor
oudleden in de zaal aan de J. de
Priesterstraat. Tevens korfbalwedstrij
den in twee 12 tallen voor oudleden.
In het gebouw van RCS vindt verder
om 19.00 uur een koffiemaaltijd
plaats en om 21.00 uur begint daar
een feestavond met medewerking van
Ko Kemeling en Paula Koster.
