„CAPRI"
M. de Steur
Brieven uit Canada
TWEEDE BLAD
WORDT EERSTE KLAS VAKMAN.
NET MEISJE
NO WA
kleurende
shampoo
Zondagsdienst
H.H. Doktoren
te Middelburg
Weekenddienst
wijkverpleegsters
te Middelburg»
Weekend-dienst
Dierenartsen
OPENBARE
FORUMVERGADERING
HANDVORMER,
FREZER,
BANKWERKER»
assistenten in de huishouding»
behorende bij De Faam van
13 DECEMBER 1963.
GEVRAAGD
voor de morgenuren.
BAKKERIJ VERWEIJ
Breestraat 77, Middelburg.
geeft Uw haar
een aparte glans.
NOWA
de beste kleuren
shampoo
1,95 per tube.
PARFUMERIE
SEGEERSSTRAAT 4
MIDDELBURG
(naast BIJOU)
15 december: Dr. FRUMAU.
15 dec. Zr. N. H. Boogaard,
Prinses Marijkeplein 11,
Tel. 34 91.
15 dec.E. P. OLDENKAMP
Meliskerke, tel. (0 11S6) 2 87.
13 Sinaasappelen
zonder pit 1,00
13 Mandarijnen
1,00
3 kg Goudreinetten
1,00
3 kg Glorie v. Holland
1,00
5 kg stoofperen
1,00
3 kg handperen
1,00
3 kg Jonathans
1,00
2 kg Giezer Wildeman
0,65
2 kg Witlof
1,00
8 Citroenen
„1,00
Blikjes aardbeien,
frambozen, kersen
0,60
Ananas (2 bÜk)
1,00
Groot pak Vijgen
0,55
Groot pak Dadels
0,55
Korte Noordstraat 17
Vlasmarkt 14
Middelburg
„BIJ NADER INZIEN"
op MAANDAG 16 DECEMBER a.s., 's avonds om S uur,
in „De Gouden Poorte", Wagcnaarstraat 12, Middelburg.
FORUMLEDEN zijn
Mr. J. Drijber, burgemeester van Middelburg (voorzitter)
J. v. d. Bos (A.R.), lid van Gedeputeerde Staten
A. J. Kaland (C.H.U.), lid van Gedeputeerde Staten
P. H. M. Adriaansens (K.V.P.), lid Gemeenteraad
B. A. Hesselink (V.V.D.), lid Gemeenteraad
C. Hoek (P.v.d.A.), lid Provinciale Staten.
TOEGANG VRIJ. Het afdelingsbestuur
Zaal open 7.30 uur n.m. van de P.v.d.A.
Middelburg.
Vragen, zowel op plaatselijk provinciaal, als landelijk
politiek terrein zijn welkom
Indien Uw leeftijd 20 a 25 jaar is en LI de hoogste
werkklassen wilt bereiken, dan bestaat de gelegenheid
om bij de N.V. Middelburgsche Ijzergieterij en
Machinefabriek v.h. Boddaert Co. te Middelburg/
Koudekerke te worden opgeleid tot
DRAAIER,
LASSER,
Vooropleiding L.T.S. is gewenst, doch niet noodzakelijk
In de verpleeginrichtingen DER BOEDE te KOUDEKERKE
kunnen geplaatst worden
meisjes van 17 jaar en ouder, die na een paar maanden voor
opleiding, kunnen deelnemen aan de cursus ziekenverzorgster.
Salaris tijdens de vooropleiding 153,bruto per maand
kost en inwoning exclusief de loonsverhoging per 1 jan. 1964.
Salaris tijdens de opleiding
181,50 bruto per maand kost en inwoning (le jaar),
198,bruto per maand kost en inwoning (2e jaar),
eveneens exclusief de loonsverhoging per 1 januari 1964.
Ook is er nog plaatsingsmogelijkheid voor enige
Min. leeftijd 16 jaar.
Aanbiedingen Stichting „Verpleeg- en Rusthuizen Midden-
Zeeland", Dam 73, Middelburg of bij de directrice van
Der Boede.
Beste vrienden,
In dat oude plaatsje Field, waar onze Jan Joose en
Piet Freke, of liever hun Consul, dat schuurtje in elkaar
hadden geramd, was het een gezaag en gespijker van
belang. Die oude baas en z'n dochter waren vast de
beroerdste niet, maar dat schuurtje moest weer in orde
komen. En daarmee uit. Nou, daar konden onze Hallifax-
vaarders wel inkomen. En dat was het ergste niet. Het
kostte een paar dagen werk en ongeveer 50.-. Nu,
die paar dagen kon er ook nog wel bij, maar die 50.
zie je, die konden er eigenlijk niet af. En Jan moest nog
al eens iets horen van „Kerels, die maar ergens carren
neergooien en niet eens in de gaten hebben, dat er ook
schuurtjes in Canada zijn." Enz. Enz. En pittige Jan
was wel z'n 50 dollars, maar vast niet z'n spraakwater
kwijt. Enfin, je begrijpen het wel. Die oude heer en zijn
dochter stonden dat gekwebbel maar aan te horen. En
het was min of meer een geluk, dat ze dat „Dutch" toch
niet konden verstaan. Maar vooruit, ze kwamen er wel
weer overheen en die'schuur kwam dank zij handige Piet
weer overeind. Ziezo, dat was dat. Het afscheid was
dan ook heel erg hartelijk en een flinke zak met mond
kost voor onderweg kregen ze ook nog mee. Een nieuwe
lamp voor de car bleek maar een paar dollar te kosten
en Jan en Piet waren weer op weg. Calgary moest het
nu worden. De wegen waren mooi, het weer ook. De
bergen schenen wel te slinken, maar daar heb je zo in
het begin geen erg in. 't Ging prima. Een bocht en weel
een bocht en toen ineens een lange, lange lijn die ergens
in de horizon verdween. Ze waren de bergen uit. „Kijk
nou eens", zei Piet, „dat heb ik ook in geen jaren ge
zien." Het land lag daar nog wel min of meer glooiend
voor hen, maar toch vlak genoeg om de horizon te kun
nen zien. Eindeloze graanvelden aan beide kanten van
de weg. En daar genoten de beide vrienden dan ook
voor een poosje behoorlijk van.
Tot Jan opeens zei „Hé Piet, dit land lijkt nog al op
het vlakke Zeeland. Maar ik mis hier wat en ik weet
niet wat het is." Waarop Piet antwoordde „Nou, ik
weet het wel, ze hebben vergeten hier bomen neer te
zetten".
En dat was goed gezien. Je voelde je eigenlijk een
beetje verloren in die eindeloze vlaktes. Alleen die lijn
rechte streep die in de horizon verdween, daar reden ze
op, dat was de weg. En een pracht weg ook. En midden
in dip eindeloosheid vele kilometersweg was aan beide
kanten hier en daar een plukje groen te zien. Kwam je
dan dichterbij, dan zag je, dat zo'n plukje groen een
enorme boerderij was met een paar bomen er om heen.
Je reed eigenlijk van plukje naar plukje. Allemaal precies
hetzelfde. Met nu en dan in de verte een grotere plek
en dat waren dan de plaatsjes. In die enorme uitgestrekt
heden zag je ook hier en daar torens oprijzen, en dat
bleken dan graansilo's te zijn.
„Raar is dat", zei Piet, „na al die bergen en bochten."
„Eigenlijk niet veel aan", beaamde Jan. „Je rijdt maar
en rijdt maar, en 't lijkt wel of je helemaal nergens naar
toe gaat."
Maar dat gingen ze natuurlijk wel. Ze gingen naar
Calgary, en kwamen daar dan ook in de middag aan.
Langzaamaan was het land weer min of meer bobbelig
geworden en toen ze Calgary binnen reden was het daar
weer heuvelachtig.
„Gelukkig", zei Jan, „eindelijk weer eens een andere
stad. Ik ben benieuwd hoe die er uit ziet."
En Piet zei „het zal mij benieuwen of we hier een
paar centen kunnen maken."
„Natuurlijk", kwam Jan, „deze plaats is net zo groot
als Vancouver. Hier zal best wat te verhapstukken zijn."
Piet zei niets, maar loerde eens door het raampje om
dat beroemde Calgary, waar de wereldbekende Stampede
iedere zomer wordt gehouden, eens nader te bekijken.
Toen ze door de buitenwijken langzaamaan de binnen
stad bereikten, had Piet het al gezien.
„Oké", begon hij, „ik weet niet hoe het jou gaat, maar
ik heb dit zelfde al meer gezien. Ik kan verdraaid niet
uitmaken of ik hier in Vancouver of ergens anders rijd."
En hij had gelijk. Of je nu in Vancouver bent of in
Calgary of in Edmonton of welke grote plaats ook in
Western Canada, het is allemaal dezelfde koek. De ene
stad ligt aan de kust, de andere aan een grote vlakte,
maar het zijn allemaal tweeling-broertjes. Niet zoals in
Holland, waar de ene stad hemelsbreed verschilt van de
andere. Canada is tenslotte nog maar jong, vooral de
westelijke provincies, nog maar heel erg piepjong. En
die steden zijn om de een of andere reden bosbouw,
mijnbouw, olie enz. enz., als paddestoelen uit de grond
gerezen. Het was helemaal niet zo eenvoudig om een
parkeerplaatsje voor de car te vinden, net als in Van
couver. Toen dat eindelijk gelukt was en ze ergens iets
gingen gebruiken, voelden ze zich wel een beetje teleur
gesteld. Net of ze al die dagen gereden hadden en maar
gereden hadden en nu weer precies stonden op de plaats
waar ze waren begonnen. Maar dat was gelukkig niet
het geval, en ze komen tijdelijk terecht in een bierbrou
werij. Maar dat weten ze nog niet. En ook jullie horen
daar de volgende keer over. Voor nu alweer hartelijke
groeten van
JAN CALJOUW.