„CAPRI" M. de Steur Brieven uit Canada TWEEDE BLAD WORDT EERSTE KLAS VAKMAN. NET MEISJE NO WA kleurende shampoo Zondagsdienst H.H. Doktoren te Middelburg Weekenddienst wijkverpleegsters te Middelburg» Weekend-dienst Dierenartsen OPENBARE FORUMVERGADERING HANDVORMER, FREZER, BANKWERKER» assistenten in de huishouding» behorende bij De Faam van 13 DECEMBER 1963. GEVRAAGD voor de morgenuren. BAKKERIJ VERWEIJ Breestraat 77, Middelburg. geeft Uw haar een aparte glans. NOWA de beste kleuren shampoo 1,95 per tube. PARFUMERIE SEGEERSSTRAAT 4 MIDDELBURG (naast BIJOU) 15 december: Dr. FRUMAU. 15 dec. Zr. N. H. Boogaard, Prinses Marijkeplein 11, Tel. 34 91. 15 dec.E. P. OLDENKAMP Meliskerke, tel. (0 11S6) 2 87. 13 Sinaasappelen zonder pit 1,00 13 Mandarijnen 1,00 3 kg Goudreinetten 1,00 3 kg Glorie v. Holland 1,00 5 kg stoofperen 1,00 3 kg handperen 1,00 3 kg Jonathans 1,00 2 kg Giezer Wildeman 0,65 2 kg Witlof 1,00 8 Citroenen „1,00 Blikjes aardbeien, frambozen, kersen 0,60 Ananas (2 bÜk) 1,00 Groot pak Vijgen 0,55 Groot pak Dadels 0,55 Korte Noordstraat 17 Vlasmarkt 14 Middelburg „BIJ NADER INZIEN" op MAANDAG 16 DECEMBER a.s., 's avonds om S uur, in „De Gouden Poorte", Wagcnaarstraat 12, Middelburg. FORUMLEDEN zijn Mr. J. Drijber, burgemeester van Middelburg (voorzitter) J. v. d. Bos (A.R.), lid van Gedeputeerde Staten A. J. Kaland (C.H.U.), lid van Gedeputeerde Staten P. H. M. Adriaansens (K.V.P.), lid Gemeenteraad B. A. Hesselink (V.V.D.), lid Gemeenteraad C. Hoek (P.v.d.A.), lid Provinciale Staten. TOEGANG VRIJ. Het afdelingsbestuur Zaal open 7.30 uur n.m. van de P.v.d.A. Middelburg. Vragen, zowel op plaatselijk provinciaal, als landelijk politiek terrein zijn welkom Indien Uw leeftijd 20 a 25 jaar is en LI de hoogste werkklassen wilt bereiken, dan bestaat de gelegenheid om bij de N.V. Middelburgsche Ijzergieterij en Machinefabriek v.h. Boddaert Co. te Middelburg/ Koudekerke te worden opgeleid tot DRAAIER, LASSER, Vooropleiding L.T.S. is gewenst, doch niet noodzakelijk In de verpleeginrichtingen DER BOEDE te KOUDEKERKE kunnen geplaatst worden meisjes van 17 jaar en ouder, die na een paar maanden voor opleiding, kunnen deelnemen aan de cursus ziekenverzorgster. Salaris tijdens de vooropleiding 153,bruto per maand kost en inwoning exclusief de loonsverhoging per 1 jan. 1964. Salaris tijdens de opleiding 181,50 bruto per maand kost en inwoning (le jaar), 198,bruto per maand kost en inwoning (2e jaar), eveneens exclusief de loonsverhoging per 1 januari 1964. Ook is er nog plaatsingsmogelijkheid voor enige Min. leeftijd 16 jaar. Aanbiedingen Stichting „Verpleeg- en Rusthuizen Midden- Zeeland", Dam 73, Middelburg of bij de directrice van Der Boede. Beste vrienden, In dat oude plaatsje Field, waar onze Jan Joose en Piet Freke, of liever hun Consul, dat schuurtje in elkaar hadden geramd, was het een gezaag en gespijker van belang. Die oude baas en z'n dochter waren vast de beroerdste niet, maar dat schuurtje moest weer in orde komen. En daarmee uit. Nou, daar konden onze Hallifax- vaarders wel inkomen. En dat was het ergste niet. Het kostte een paar dagen werk en ongeveer 50.-. Nu, die paar dagen kon er ook nog wel bij, maar die 50. zie je, die konden er eigenlijk niet af. En Jan moest nog al eens iets horen van „Kerels, die maar ergens carren neergooien en niet eens in de gaten hebben, dat er ook schuurtjes in Canada zijn." Enz. Enz. En pittige Jan was wel z'n 50 dollars, maar vast niet z'n spraakwater kwijt. Enfin, je begrijpen het wel. Die oude heer en zijn dochter stonden dat gekwebbel maar aan te horen. En het was min of meer een geluk, dat ze dat „Dutch" toch niet konden verstaan. Maar vooruit, ze kwamen er wel weer overheen en die'schuur kwam dank zij handige Piet weer overeind. Ziezo, dat was dat. Het afscheid was dan ook heel erg hartelijk en een flinke zak met mond kost voor onderweg kregen ze ook nog mee. Een nieuwe lamp voor de car bleek maar een paar dollar te kosten en Jan en Piet waren weer op weg. Calgary moest het nu worden. De wegen waren mooi, het weer ook. De bergen schenen wel te slinken, maar daar heb je zo in het begin geen erg in. 't Ging prima. Een bocht en weel een bocht en toen ineens een lange, lange lijn die ergens in de horizon verdween. Ze waren de bergen uit. „Kijk nou eens", zei Piet, „dat heb ik ook in geen jaren ge zien." Het land lag daar nog wel min of meer glooiend voor hen, maar toch vlak genoeg om de horizon te kun nen zien. Eindeloze graanvelden aan beide kanten van de weg. En daar genoten de beide vrienden dan ook voor een poosje behoorlijk van. Tot Jan opeens zei „Hé Piet, dit land lijkt nog al op het vlakke Zeeland. Maar ik mis hier wat en ik weet niet wat het is." Waarop Piet antwoordde „Nou, ik weet het wel, ze hebben vergeten hier bomen neer te zetten". En dat was goed gezien. Je voelde je eigenlijk een beetje verloren in die eindeloze vlaktes. Alleen die lijn rechte streep die in de horizon verdween, daar reden ze op, dat was de weg. En een pracht weg ook. En midden in dip eindeloosheid vele kilometersweg was aan beide kanten hier en daar een plukje groen te zien. Kwam je dan dichterbij, dan zag je, dat zo'n plukje groen een enorme boerderij was met een paar bomen er om heen. Je reed eigenlijk van plukje naar plukje. Allemaal precies hetzelfde. Met nu en dan in de verte een grotere plek en dat waren dan de plaatsjes. In die enorme uitgestrekt heden zag je ook hier en daar torens oprijzen, en dat bleken dan graansilo's te zijn. „Raar is dat", zei Piet, „na al die bergen en bochten." „Eigenlijk niet veel aan", beaamde Jan. „Je rijdt maar en rijdt maar, en 't lijkt wel of je helemaal nergens naar toe gaat." Maar dat gingen ze natuurlijk wel. Ze gingen naar Calgary, en kwamen daar dan ook in de middag aan. Langzaamaan was het land weer min of meer bobbelig geworden en toen ze Calgary binnen reden was het daar weer heuvelachtig. „Gelukkig", zei Jan, „eindelijk weer eens een andere stad. Ik ben benieuwd hoe die er uit ziet." En Piet zei „het zal mij benieuwen of we hier een paar centen kunnen maken." „Natuurlijk", kwam Jan, „deze plaats is net zo groot als Vancouver. Hier zal best wat te verhapstukken zijn." Piet zei niets, maar loerde eens door het raampje om dat beroemde Calgary, waar de wereldbekende Stampede iedere zomer wordt gehouden, eens nader te bekijken. Toen ze door de buitenwijken langzaamaan de binnen stad bereikten, had Piet het al gezien. „Oké", begon hij, „ik weet niet hoe het jou gaat, maar ik heb dit zelfde al meer gezien. Ik kan verdraaid niet uitmaken of ik hier in Vancouver of ergens anders rijd." En hij had gelijk. Of je nu in Vancouver bent of in Calgary of in Edmonton of welke grote plaats ook in Western Canada, het is allemaal dezelfde koek. De ene stad ligt aan de kust, de andere aan een grote vlakte, maar het zijn allemaal tweeling-broertjes. Niet zoals in Holland, waar de ene stad hemelsbreed verschilt van de andere. Canada is tenslotte nog maar jong, vooral de westelijke provincies, nog maar heel erg piepjong. En die steden zijn om de een of andere reden bosbouw, mijnbouw, olie enz. enz., als paddestoelen uit de grond gerezen. Het was helemaal niet zo eenvoudig om een parkeerplaatsje voor de car te vinden, net als in Van couver. Toen dat eindelijk gelukt was en ze ergens iets gingen gebruiken, voelden ze zich wel een beetje teleur gesteld. Net of ze al die dagen gereden hadden en maar gereden hadden en nu weer precies stonden op de plaats waar ze waren begonnen. Maar dat was gelukkig niet het geval, en ze komen tijdelijk terecht in een bierbrou werij. Maar dat weten ze nog niet. En ook jullie horen daar de volgende keer over. Voor nu alweer hartelijke groeten van JAN CALJOUW.

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1963 | | pagina 1