„DEKO" 1 m iam Ja, geef mij maar Pilsener, Oud Bruin, Dubbel Oud, Munchener en Stout-Bier Vraagt uw leverancier. Waar niet verkrijgbaar dan Slijterij Langeviele 26, Middelburg telef. nr. 2712. Ruim gesorteerd in Wijnen, Likeuren en Ge distilleerd. Speciaal adres voor uw Advocaat HUWELIJKSKAARTEN HUWELIJKSBRIEVEN ROUWBRIEVEN Drukkerij LÏTTOOÏJ OLTHOFF, Middelburg 33^-^ 1000 K.G. Bon 06 in te leveren vóór of op 10 Juni bij VOGEL, wasssbii ~ZEEIAND is weer het adres voor beter werk PROVINCIALE ALMANAK VOOR ZEELAND Uitgave Littooij Olthoff* Middelburg DOET HET 'M, MENNES' LAMPENHUIS der verstand bezitten, en daarbij vol ambitie zijn. Jacob heeft in dit op zicht niet te klagen. Maar Ja, de rekenles is afgelopen, en nu volgt het onderricht in de Franse taal. Want de eenvoudige dorpson derwijzer bezit niet alleen de acte van de tweede rang, hij kent ook vrij wat Frans en met de beginselen der Duitse en Engelse taal is hij ook aardig op de hoogte. Frederik en Eleonore hebben al vrij wat Frans geleerd, maar het kost Jacob niet de minste moeite, met hen voort te gaan. Hij wil die avond een herhaling geven Frederik en Eleonore zul len een aantal zinnen uit hun laatste thema's in het Frans moeten verta len. Jacob wil op die manier vast stellen, of de behandelde leerstof het eigendom van zijn leerlingen blijft. Het meisje geeft den armen bede laar eene aalmoes. Dit is de eerste zin, maar als Ja cob de woorden gezegd heeft, gaat de deur, die op een kier staat, open, en de burgemeester treedt in het leer- vertrek. Hij is laat zijn gewichtige ambtsbezigheden hebben hem belet, eerder te verschijnen. Jacob is dadelijk opgestaan en hij maakt een eerbiedige buiging. Die buiging is onbeholpen en houterig, en Frederik glimlacht heel even ach ter zijn hand. Hij, de twaalfjarige, weet, dat zijn buiging onberispelijk is. Maar Eleonore glimlacht niet zij denkt er zelfs niet aan het lieve meisje is er te fijngevoelig voor. Jonkheer Adolf beantwoordt de onderdanige groet met een lichte be weging van zijn hand. Dan kijkt hij Jacob met ontzagwekkende ernst aan, en zegt„Meester, hoorde ik goed Gaaft gij mijnen lieven den zin Het meisje geeft den armen be delaar eene aalmoes te vertalen Wat is uw bedoeling met die ge vaarlijke woorden Jacob is bleek geworden, en hij gevoelt zich lang niet op zijn gemak. In de weken,, die achter hem liggen, heeft hij de burgemeester maar al te goed leren kennen. Jonkheer Adolf had' gezegd, dat hij de leerstof zo veel mogelijk vermeerderen en ver diepen zou, en hij heeft woord ge houden, op een wijze, die waarlijk verbluffend is. Want met 's mans be sognes loopt het zo'n vaart niet hij heeft maar heel weinig te doen, en dus al de tijd, om zich met de lessen te bemoeien. En hij doet dit op een wijze, die de arme schoolmeester vaak tot vertwijfeling voert en hem het schaamrood naar de wangen drijft. „Nu, waarom gaaft gij dien zin?" klinkt het ongeduldig, als Jacob niet dadelijk antwoord geeft. De arme Jacob wordt beurtelings rood en bleek. „Het is eeneen herhaling, Meneer dede Burge meester", antwoordt hij zenuwachtig. „Ha, zoo Jonkheer Adolf Rei- nier Ewout Geel van Nieuwlande verheft zich in al zijn ontzagwek kende statigheid. „Een herhaling Een repetitie dus Wel, ik had geen beter ogenblik kunnen kiezen Nu kan ik mij overtuigen, of gij, mijne lieven, naarstiglijk hebt geleerd, maar ook, maar ook" en dit zeggende, kijkt de burgemeester Jacob met zijn strengste ogen aan „of gij, mees ter, uwen kostbaren tijd wellicht ook een weinig verwaarloosd hebt Die woorden doen Jacob huiveren. Hij klemt de tanden wild opeen én drukt de nagels in de palmen zijner handen. Een kort, een ondeelbaar ogenblik bestormt hem de aandrift, om de lceuriggeklede jonkheer het themaboek in het gelaat te smijten. Maar gelukkig beheerst hij zich. Hij is immers toch tot machteloosheid gedoemd de jonkheer zou hem sma delijk wegsturen en met zijn heer lijke extra verdiensten was het ge daan. Het antwoord van Jacob blijft uit, en de burgemeester vindt dit zeer D Papier is geduldig, een bon voor Briketten. Daar kan men goedkoop een paar nullen bijzetten. Wij zijn niet zo vrij U veel te beloven, Maar dit kunt U gerust op mijn woord wel geloven Schaarse artikelen billijk verdelen, Op dit accoord is het aan te bevelen. JACOB CATSSTRAAT 33 MIDDELBURG Telef. 2037, Middelburg Tarief per kg e'n per stuk ti/ HEBT U NU NOG GEEN VOOR HET JAAR 1949 GEKOCHT? Prijs gebonden 5,Ingenaaid 4,25. Ongeveer 600 bladzijdén groot Bevat alle gegevens Zeeland betreffende aangaande de Gemeenten, Polders en Waterschappen, enz. enz. Onmisbaar voor ieder kantoor. die maakt de sfeer in uw kamer. Neem ook zo'n gezellige lamp, wij hebben ze in alle prijzen. Lange Noordstraat 5759 tegenover de Blindehoek, Telefoon 2492, Middelburg. gepast. Zijn woorden hebben blijk baar een diepe indruk teweegge bracht, en daarom gaat hij voort „Gij hebt dien zin niet gelukkig, gekozen, mijn vriend, althans niet voor de jonkheer en de freule. Adel lijke kinderen geven geen aalmoes aan een bedelaar, want zo'n schepsel is beneden hunnen stand. Wanneer zij liefdadigheid betrachten, schenken zij hunne hulp alleen aan brave men- schen, die dien bijstand waardig zijn, eri dan nog alleen na een zéér, zéér nauwkeurig onderzoek. Noblesse oblige, nietwaar Neen, meester, in de keuze van zinnen schijnt gij ta melijk onbedreven te zijn, en daar gij, naar het mij voorkomt, den zin in het Fransch woudt laten vertalen, zoo zal ik thans zeggen, wat mijn kinderen in die taal zullen overzet ten. Neemt dus uwe pen en uw schrijfboek, mijne lieven Gij zult ditmaal eenige dichtregelen vertalen, dichtregelen van den wijzen en nim mer overtroffen Abtswouder land man Hubert Corneliszoon Poot". De jonkheer kijkt de meester ze gevierend aan, en heel even flitst deze de gedachte door het hoofd, hoe het komt, dat Poot zo door de bur gemeester bewonderd kan worden, daar hij toch niet van adel was. Maar Frederik en Eleonore hebben zich reeds over hun schrijfboek ge bogen, en op galmende tóón., vangt hun vader aan „Hoe genoeglijk rolt het leven Des gerusten Landmans heen. Die zijn zalig lot, hoe. kleen. Om geen koningskroon zou geven Lage rust braveert den lof Van het hoogste koningshof" „Dit is uw werk, mijne kinderen!" besluit de jonkheer met statige ernst. „Ik ga nu voor een ogenblik heen, maar keer spoedig terugVerspilt den duren tijd dus niet De jonkheer verwijdert zich nu, en de kinderen zetten zich aan hun werk. Maar het vlot niet, en al spoe dig leggen zij de pen neer, en zien de meester vragend aan. Maar Jacob durft hen niet te helpen, al kijken Eleonore's bruine kijkers hem sme kend aan, en schijnt Frederik grote lust te gevoelen, zijn schrijfboek maar te sluiten. Neen, het werk vlot niet, en dat is geen wonderEen gedicht van Poot in het Frans vertalen is geen kleinigheidZo komt het, dat de waardige burgemeester een ogenblik later in het schrijfboek van zijn doch tertje de volgende woorden leest Comme la vie d'un paysan content roule plaisamment, maar verder niets, en in dat van Frederik nog minder. De waardige man stampvoet van teleurstelling en drift, en hij kijkt Jacob toornig aan. Hij fronst het voorhoofd, brengt de rechter-wijs- vinger bij zijn neus, en zo op Jacob wijzend, spreekt hij hard „Mijn kinderen weten van de Fransche taal vrijwel niets Dat is niet in alles uw schuld, want ge hebt beiden niet van den beginne af on derwezen. Maar ik had tóch ge meend, dat zij vaardiger zouden zijn! Vertel mij eens, meester, wat hebt gij met uwen tijd, dien ik u op waar lijk ruime wijze vergoed, uitgevoerd?

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1949 | | pagina 3