A. ¥AW i@0KI
Denevers Frères
van Roon,
Voor de kenners.
Denevers Frères,
Batterij-Lantaarns
Luchtbescherming
ADVERTENTIEBLAD VOOR MIDDELBURG EN DE DORPEN OP WALCHEREN
Eerste vereischte blijft
vertrouwd en voordelig kopen
Tweede: MIDZA BONNEN.
HULSKAMP
T>üUt Jtixn»
VERSCHIJNT
DES WOENSDAGSMIDDAGS
No* 49
30 AUGUSTUS 1939
43e JAARGANG
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
RIJWIELHANDEL
F* J* VAN AARTSEN
UITGEVERS: LITTOOIJ OLTHOFF, POSTREKENING 42280, TELEF. 238
OP
„MA RETRAITE
BLOEMENHUIS „Flora"*
C* F LIP SE,
zeer in prijs verlaagd*
Hulstkamp fijnst? Likeuren
METAALPOETS 888*
SPLENDID 888*
MEUBELCREME 888
Alle 888 te verkrijgen bij
ADVERTENTIÉN KUNNEN TOT
UITERLIJK 12 UUR AANGE
NOMEN WORDEN AAN HET
BUREAU SPANJAARDSTRAAT
VAN 1-3 REGELS 45 CT., IEDERE
REGEL MEER 15 CENT, 3 MAAL
PLAATSING WORDT SLECHTS 2
MAAL BEREKEND. BIJ CONTRACT
VOORDEELIGE VOORWAARDEN
|)J|jg voor de
SPANJAARDSTRAAT 17 - Middelburg
DOOR C. JACOBSZ
TWEEDE DEEL
BETAAL NIET MEER
DAN NOODIG ISI
WIJ LEVEREN EEN GOED
BRUIDSBOUQUET
VOOR 2.50.
WAL 38 - TEL. 676 - MIDDELBURG
IXb.
Contrasten.
De heer Speleveldt vond jonge eendjes
de afschuwelijkste diertjes van de geheele
wereld, maar hij slaakte onmiddellijk een
kreet van blijdschap, en het klonk waarlijk
als een jubel, toen hij riep „Of ik die
schatjes bewonderen wil Niets liever, dan
dat, schoone vriendinneHet maakt mij
dezen morgen tot een heerlijk en nimmer
gekend festijnte meer, waar mij het
lot een even lieftallige als hupsche geleid
ster biedtEn als ik dan nog een paar
van die snoezige vogeltjes krijg
Het meisje bloosde van innig genot, en
terwijl zij haar blank gezichtje naar hem
ophief, noodd zacht„Zullen wij dan
nu maar gaa
mgeduldantwoordde
y-1
jegnêt meisje, zoo aanmoedi
gend, als haar maar mogelijk was.
„Dat mijn aanvallige geleidster mijn arm
neme 1" klonk het smeekend. „Lieve vrien
dinne, toestel mij niet teleur..'-:;.."
Er lichtte plots een felle glans van on
eindige vreugde in Cathérine's oogen. Zij
legde haar hand zacht op zijn arm, en
vroeg „Stelt ge daar nu heusch prijs op 7
Dat beteekent toch niets
„Maar voor mij alles zei de jonge
Speleveldt. Hij boog zich tot haar over,
en terwijl zijn oogen de hare vonden, ke
ken zij elkaar blij en gelukkig aan. En dit
duurde nog voort, toen zij zich gearmd
door de breede, marmeren gang naar bui
ten begaven.
Zij bevonde zich weldra op het pad,
dat rondom den vijver liep, en dat ter eene
zijde de vierkant geschoren haag en ter
andere het bruine, groenachtige water van
den vijver had. Heel langzaam liepen zij
voort, zacht keuvelend, waarbij de heer
Speleveldt zijn mond vrij vaak heel dicht
bij Cathérine's rose oortje bracht. Bij de
groote, steenen vaas gekomen, stond hij
stil en zijn schoone gezelline volgde on
middellijk zijn voorbeeld.
Zij waren, naar den vijver gegaan, om
de jonge eendjes te aanschouwen. En ja
't scheen, dat de oude eend er een voor
gevoel van gehad had, dat zij bezoek zou
krijgen. Zij zwom en scharrelde en dook,
te midden van haar kindertjes, door en in
het kroos vlak bij den oever, waar de
groote vaas prijkte, maar David en Ca-
thérine schonken der bedrijvige moeder
met haar talrijke kroost niet de minste op
merkzaamheid. Hun oogen zochtten en
vonden slechts elkaar.
Vluchtig, maar toch teeder, streelde de
zwierige, jonge sinjeur Cathérine's hand.
„Het is vandaag drukkend warm, lieve
vriendinne begon hij zacht. „Zouden we
niet wat koelte en verpoozing zoeken in
dien charmanten lusthof, daar, aan de
overzijde Het is een klein paradijsje."
Er woei een koele, westenwind, maar
Cathérine scheen het ook warm te vinden.
Zij gaf des jongelings arm een drukje,
waaruit hij terecht concludeerde, dat zijn
voorstel haar volle goedkeuring had. Zij
wandelden dus langzaam verder en betra
den het kleine paradijs, dat in werkelijk
heid een dichtbegroeid, schier verborgen
prieeltje was. Maar de jongeheer David
kende het wel.
Nauwelijks binnengetreden, haastte hij
zich, om met zijn fijnen, batisten zakdoek
het stof van een groen geschilderde tuin
bank weg te slaan.
„Dat de Koninginne mijns harten plaats
neme lachte hij, met een sierlijk hand
gebaar.
Maar Cathérine gaf aan die uitnoodiging
geen gehoor en bleef bij den ingang staan.
Onder den grooten, zwierigen zomerhoed
van groen stroo, waarvan een eveneens
groene veder krullend neerdaalde, was
haar mooi gezichtje een en al lach. Zij
dreigde hem vroolijk met haar vinger, en
vroeg „Wat durft gij U vermeten, mon
sieur, dat gij mij dit verlaten oord binnen
leidt
„Niet ik mijn liefde is de schuldige
antwoordde David onvervaard, terwijl hij
zijn hand weer op het hart legde. „Mijn
liefde, mijn hoogachting, mijn bewonde
ring voor Uzij hebben mij mijn wil
ontnomen en mij naar dit verlaten, maar
heerlijke plekje gevoerd. Ik ben mij zeiven
geen meester meer, en niets dan uw nede
rige slaaf..schoone gebiedsteris
het uw toegewijden dienaar vergund, U
iets af te smeeken
„O, ja-a-a antwoordde zij met een
hoog stemmetje.
„Welnu dan, vriendinnebegon de
jonge man en met een snelle beweging liet
hij zich op zijn rechterknie zinken. „Gij en
ik beoefenen de zoo moeilijke, maar ver
heven wiskunde, en onze studie werpt da
gelijks de schoonste vruchten afin de
danskunst zijn wij meer dan bedreven, en
wij k'eeden en kappen ons, comme il faut.
Wij ^bezitten beide en behoorlijken stui-
Catherineik
heb U lief met heel mijn hart. Wij zouden
een schoon paar zijnAiverlos uw
slaaf uit de knellende banden van den twij
fel, die hem het hart verscheurt."
Het meisje boog haar hoofd achterover
en sloot even de oogen toe. Haar half ge
opende lippen waren vochtig danzij
reikte haar aanbidder zwijgend heur hand,
en noodde hem op te staan en plaats te
nemen aan hare zijde, op de groene bank.
Als Louise dit tooneel aanschouwd had...
Bij haar was het zoo anders gegaan.
De la Cour droeg geen degen, zooals Spe
leveldt, en de losse, zwierige woordenpraal
der charmante dames en heeren ,was hem
vreemd maar in de stille dreef achter
het Slot hadden zij hand in hand gestaan
en elkaar lang in de oogen gestaard, en op
zijn vraag
„Louise, wilt gij de mijne worden had
hij als antwoord een zacht, maar héél be
slist „Ja, endat God mij daartoe
bekwame ontvangen.
X (Slot).
Ai iverd dan na.
„O, lief, goed, best, schattig moeder
tjeik ben zóó gelukkig, dat ik het U
niet zeggen kan
Cathérine zat naast haar moeder op een
lage tabouret, en haar sierlijk gekapt hoofd
je rustte tegen haar moeders knie, een
houding, die zij als kind vaak placht aan
te nemen, maar die nu al heel wat jaren
vergeten scheen.
Zacht en in een stille liefkoozing rustte
mejuffer Blaauwbeen's hand, op Cathéri
ne's fraai gelegde rijen boucles of krullen,
en het meisje was zóózeer van haar jong
geluk vervuld, dat zij die hand liet, waar
ze was. Cathérine duldde nooit de aller
geringste aanraking, die heur hoofdtooi
wellicht beschadigen kon. Eischte het op
bouwen van het kapsel eener dame du ton
niet heel wat kostbaren tijd
„Dus David mag wérkelijk op uw con
sent hopen
Cathérine had die vraag wel reeds twin
tig keer gedaan, maar er volgde telkens
een antwoord op, dat haar van een blijde
ontroering vervulde en haar schoone oogen
vochtig deed worden van tranen. Zoo
werden haar moeders woorden telkens op
nieuw een bron van een innig en jubelend
geluk.
„Ik ben óók zoo gelukkig, lieveling
fluisterde de Vrouwe van „Ma Retraite".
„Als sinjeur Speleveldt morgen je handje
voor zijn zoon komt vragen, schenk ik hem
onmiddellijk mijn toestemming, hoorJa,
ik weet welDe Speleveldts hebben
wel niet het bloed van de Picks of de
Blaauwbeens in de aderen, maar zij zijn
ondanks dit gemis toch zéér, zéér respec
tabel en bovendien puissant rijk. Je be
hoeven niet voor je huwelijk te sparen,
zooals de burgerluidjes doen. Wanneer ga
je voor je trouwkist zorgen, lief kind
„O, moeder Zoozoo spoedig
lispelde het meisje blozend. „Weet U wat?
Mijn trouwkist moet héél, héél groot zijn
en van donker, glanzend mahoniehout, met
zilveren sloten. Ik zie de keurige, sneeuw
witte stapeltjes er al in U helpt toch al
len aan mijn uitzet mee
„Maar dat spreekt toch vanzelf ant
woordde mejuffer Blaauwbeen met een
waarlijk zonnigen lach. „Het is een oud
vaderlandsch gebruik, Chérie Voor geen
duizend drie-guldens zou ik mij er aan wil
len onttrekken Jij helpt toch zeker óók,
Jetjetjieir?"
„O* ja-aDe aanvallige zestienjarige
zat met een verveeld gezichtje door de
kleine ruitjes over het voorplein in de ol-
mendreef te staren, en haar toon getuigde
van bitter weinig animo. En haar stem had
zelfs iets hards en scherps, toen zij er op
liet volgen „Enmag Louise óók van
de partij zijn
„We kunnen haar lieve, nijvere handjes
niet missen!" antwoordde mejuffer Blaauw
been ernstig.
Henriëtte was opgestaan, en haar schoo
ne, blauwe oogen lichtten plots fel óp van
verontwaardiging en smart.
„Ik begrijp niet, hoe U zóó iets kunt,
neendurft zeggen klonk het harts
tochtelijk.
„Maar ma petite......" Mejuffer Blaauw
been lachte nog altijd zoo gelukkig, alsof
zij dien middag honderdduizend fonkel
nieuwe, ongesnoeide zilveren rijders ca
deau had gekregen, zoo van de munt.
„Licht, dat onze lieveling toch wat doet
Ik heb haar altijd met zóóveel weldaden
overladenije—
„Datdat ik nu wel haar levensge
luk vernietigen mag Dat wilt U zeker zeg
gen, niet waar
Het hooge woord was er uit. Henriëtte
stampvoette van boosheid en drift, en een
donkere blos kleurde haar wangen.
De Vrouwe van „Ma Retraite" keek
eerst haar oudste, en toen haar jongste
dochter met wijd geopende oogen aan. Dan
schudde zij het hoofd met de kunstig ge
legde grijze boucles, vertrok haar mond in
een zonderlinge plooi en vroeg
„Wat bedoelt mijn Jetje-lief? En
waarom trappelen die mooie voetjes, alsof
mijn kleintje ontevreden is
„U hebt niet noodig te doen, alsof ik
nog den valhoed droeg, Moeder sprak
het mooie kind met een tot luisteren dwin-
genden ernst. „U hebt den zin van mijn
woorden heel goed begrepen Louise mag
het hare er toe bijdragen, om den inhoud
van Cathérine's trouwkist zoo goed en zoo
gauw mogelijk in orde te brengen, maar
haar eigen uitzet, waaraan zij de laatste
dagen maar al te veel moet denken, daar
wordt door U met geen woord van ge
rept Hoe vindt U uw handelwijze, moe
der Beminnelijk, niet
De harde woorden der zestienjarige
schenen haar moeder niet te vertoornen
integendeel Zij schonk haar dochter een
allerliefsten glimlach, knikte haar eens toe,
en vroeg
„O-o-o-oMeent mijn kleintje dat
Nu gaat mij een licht op, Jetje-lief Van
een huwelijk met dien schoolmeester, dien
etoe, hoe heet hij ook weer... o ja...
DeDe la Cour, kan nimmer iets ko
men, en Louise zal dit zélve begrijpen,
naar ik hoop Het standsverschil heeft tus-
schen beiden een onpeilbare en niet te
overbruggen klove geslagen
Mejuffrouw Blaauwbeen keek haar bei
de dochters aan, alsof zij zeggen wou „Ik
weet mijn woorden te kiezen, niet waar?"
En alsof zij thans de zaak als afgedaan
beschouwde, vervolgde zij „Ik prijze mij
gelukkig, dat mijn toekomstige schoonzoon
zich zoo voortreffelijk weet te kleeden
Zijn nieuwe, blauw satijnen frak met zil
veren lussen
Het was Cathérine, die opstond, en haar
zusje een bemoedigend knipoogje gaf. Zij
richtte zich wat op, en haar moeder lief
vleiend toelachend, sprak zij stil„Ik vind,
dat U onze lieve Louise óók uw consent
moet geven Zij zal er zoo blij en gelukkig
mee zijn".
De Vrouwe van „Ma Retraite" trok een
heel diepzinnig gezicht en dacht ernstig na.
Ten slotte antwoordde zij
„Ik zou het gaarne doen, Chérie
maar werkelijkhet verschil in stand is
te gróót, veel te gróót, en ik zal dit nooit
ofte nimmer kunnen vergeten Het bloed
DAT IS BIJ
LANGEVIELE 62, MIDDELBURG.
Vraagt vooral NU Bakovens, Baden, Drinkbussen 25 cent, Emaille, Gascomforen en
Fornuizen, Haardkachels, Keukenkachels, Stofzuigers, Wastafels, Petroleumstellen.
Wij melden voorts onze cliëntèle, dat de verkoop van de 888 ARTIKELEN door
ons is opgenomen, voor Metaalpoets, Vloeren en Meubelen. Elke cliënt ontvangt
een Proefdoosje,
van de waardige Pick's en Blaauwbeen's.."
„Stroomt niet in Louise's aderen, moe
der voltooide de aanvallige zestienjarige
lachend.
„Watwat zeg je stamelde me
juffer Blaauwbeen onthutst.
„Ja zeker, moeder Jetje heeft volkomen
gelijk schaterde Cathérine nu. „Zij heeft
met de Pinck's en Blaauwbeen's niets uit
te staan Zij is toch een Jardinier
„O-o-o-o-o De waardige dame sloeg
eensklaps de handen in elkaar. „Wat dom,
dat ik dat vergeten kon Zij scheen zich
een beetje over zóóveel onwetendheid te
schamen, maar dan verhelderde eensklaps
een blijde lach heur gelaat. „Ik vind maar
één verklaring voor mijn ergerlijke dom
heid, kinderen-lief Ik houd zóóveel van
Louise, dat ik haar volkomen als mijn
eigene dochter beschouw Daarom achtte
ik het mijn plicht, mijn dure plicht
Maar genoeg Mocht monsieur De la Cour
Louise's hand verzoeken, welnudan
geef ik ook hém mijn consent.'1^
„Moeder kreten de meisjes met stra
lende oogen en als uit één mond.
„Ja, werkelijk Enopdat zij niet als
een meisje „sans le sou" haar bruiloft zal
vieren, geef ik haar duizend gouden rijder-
tjes mee Hij kan dan misschien zélf een
instituut beginnen. Hoe vinden je dat
In dit oogenblik dachten de meisjes niet
aan hun sierlijken en hooggekapte hoofd
jes. Zij vielen hun moeder spontaan om
den hals en kusten haar lang en innig.
Toen de Vrouwe van „Ma Retraite"
zich eindelijk .lachend en zuchtend uit de
omarming van het vroolijke tweetal had
weten te bevrijden, was het eerste, wat zij
zei„Ik zou het zoete kind nu maar eens
gauw vragën, of zij komen wil".
Adriaan de Vin blies de eerste rook
wolkjes uit zijn dik, kortgesteeld steenen
pijpje, en reikte zijn vrouw het groote blad
papier toe, dat hij langen tijd met zichtbaar
welgevallen had zitten bekijken.
„Wat is het mooi geworden prees zij
ontroerd. „Hoe schittert het zilver bij het
licht van de kaars Jean en Louise zullen
er wel heel blij mee zijn Het is een kunst
stuk, Adriaan 1"
Evenals vrijwel al zijn collega's van dien
tijd, was de meester van St. Laurens ge
noodzaakt, zijn schamel loon door ver
schillende bijbetrekkingen zooveel mogelijk
te verhoogen.
Maar óók was hij, evenals velen van
zijn confraters, een meester in de edele
„penneconste", en langen tijd bleef op
Popkensburg een pak met geboorte- en
verjaringsgedichten van zijn hand bewaard,
benevens de Tien Geboden en het Onze
Vader, „door dezen phoenix in de penne-
const met zwierige ciertrekken kunstig
getrokken", en die met goud-, zilver- en
glaspoeder bestrooid, den beschouwer
reeds van ver tegenschitterden.
De Vin bezigde vaak een z.g. anagram
of letterkeer, d.w.z, hij besloot zijn „dig-
ten" met een raad of een opwekking, die
hij samenstelde uit de letters van zijn naam.
Het meest eindigde hij met de verzuchting:
of met
Ai iverd dan na
Drav na die in,
wat zooveel beteekent als Treed, na al
wat gij geleden hebt, den Hemel in.
En dit was het, dat de goede meester
van Sint-Laurens op het groote blad pa
pier in zwierige, kunstig getrokken en met
zilverpoeder bestrooide letters had ge
wrocht een gedicht, dat niet alleen aan
het slot, maar zelfs in de beginletters der
regels zijn geliefkoosd anagram te lezen
gaf en dat achter glas en in een fraaie
mahoniehouten lijst gevat, het huwelijks
geschenk voor Jean de la Cour en Louise
Jardinier zou zijn.
Aanschoud de wandel van vrome
menschen,
In 't spoor der deugden en vreeze des
Heeren
Indien gij zoo een uitkomst zoud wenschen,
Volgd haar geloove nawild u bekeeren.
Ei laat het kwaad, wild goed doen leeren.
Raakt gij dus op den weg der deugden,
Door neerstigheid en des Heeren zegen
Dan raakt gij ten top van volle -vreugden,
Ai iverd dan na die goed doen plegen,
Neemt agt op Jezus, en der vromen wegen
Nu dat het nog tijd is, eer 't is te spa
Aldus besluit ik,
Ai iverd dan na.
EINDE.
Literkruik 3.25, x/2 Liter 1.75.
Cherry Brandy, Witte Curacao,
Half om Half, Apricot Brandy,
per fles 3.75, x/2 fles 1.95,
bij de Depóthouders der Firma Hulstkamp
LANGE DELFT MIDDELBURG.
Ook in alle Slijterijen verkrijgbaar.
't Gebruik van dit merk
Zet de kroon op Uw werk.
POLIJST Uw vloeren met
Niet wrijven niet glad geen zichtbare
voetafdrukken.
is veel voordeliger dan U dacht en werkt
veel... prettiger, in Bruin, Rood, Geel en
heel donker.
LANGEVIELE 62 - MIDDELBURG.
per fles
Sandeman Port en Sherry 2.25
Barbosa Douroport 1.75
Fine Old Portwine 1.40
Chianti, Italiaanse Wijn 1.50
Witte Bourgogne 1.65 en 1.90
Martini Vermouth sec 2.
Franse Vermouth, Noilly Prat sec 2.30
Akvavit Alborg (Deense Jenever) 4.80
Hulstkamp fijne Likeuren 3.75
WIJNIMPORTEURS
LANGE DELFT MIDDELBURG