Slagerij De Munck - Middelburg ADVERTENTIEBLAD VOOR MIDDELBURG EN DE DORPEN OP WALCHEREN PRIJSNOTEERING VI. mimt ZODEN, H'burg Al deze nieuwe romans en nog veel meer andere vindt U in de moderne Leesbibliotheken van F. Sandjjck Jr. UITGEVERS: LITTOOIJ OLTHOFF, POSTREKENING 42280, TELEF. 238 Mej. Chr. VAN DER PLANK, Te koop 4 Stoelen, 2 Fau teuils (leder) en Buffet je. VERSCHIJNT DES WOENSDAGSMIDDAGS 26 FEBRUARI 1936 40e JAARGANG PRIJS DER ADVERTENTIÊN: DE ONBEKENDE Werk! SNIP EN SNAP, ADVERTENTIEN. A. VAN ROON - Kachelmag. - Lange viele 219 - M'burg DAMES! «Ist Ina Boudier Bakker, Vrouw Jacob. Top Naef, Een huis in de rij. Willy Corsari, Alleen maar Peter. Jo van Ammers Küller, Prins Incognito. GOES MIDDELBURG Keuze uit meer dan 5000 boeken Wij hebben steeds het n i e u w s t e NOBEL! Dat is de juiste benaming voor die karakteris tieke Swift-schoen. Houdt U van mooie schoenen? Let dan op Swift. Want Swift is in tallooze, buitenge woon geslaagde leestmodellen verkrijgbaar. En bij elk model ziet U weer dat aparte, dat juist het kenmerk is van Swift, in één woord: NOBEL. SWIFT VOOR ELKEN VOET - VOOR ELKE GELEGENHEID ADVERTENTIÊN KUNNEN TOT UITERLIJK 12 UUR AANGE NOMEN WORDEN AAN HET BUREAU SPANJAARDSTRAAT VAN 1-3 REGELS 45 CT., IEDERE REGEL MEER 15 CENT, 3 MAAL PLAATSING WORDT SLECHTS 2 MAAL BEREKEND. BIJ CONTRACT VOORDEELIGE VOORWAARDEN DOOR C. V. d. WAL. EERSTE DEEL. II. Gcrra. Toen de oude Wijchman die woorden vernomen had, keek hij verbaasd op. „Een vrouw, die mij wil spreken, Gerrit Zeg haar, dat ik kom. Maar het is donker in den winkel Hoe komt dat „Ik had de lamp net uitgeblazen, vader." „En de winkeldeur nog niet op slot ge daan Zou het niet verstandiger zijn, als je eerst de deur sloot en dan het licht uit blies „Ja, vader", klonk het een beetje be- drempeld. „Onthoud het danantwoordde de kruidenier. „En vraag nu aan die late be zoekster, of zij zoo goed wil zijn, binnen te komen." „Ja maar, vader, als dat vrouwenmensch nu eens met kwade bedoelingen Gerrit sprak niet verder, maar hij zag erg bleek en draaide zenuwachtig in het rond. „Och watDe kruidenier stond ver stoord op, opende de kamerdeur en riep met een vrij barsche stem „Wie is daar?" Er klonk een licht voetgeschuifel, en een bedeesd stemmetje antwoordde„Ik, meneer". Dit maakte den kruidenier natuurlijk niet veel wijzer. „Wie is ik?" vroeg hij, al veel minder barsch. „Kom in de kamer, dan kunnen we elkaar zien". En zich weer naar binnen wendend, sprak hij zacht „Er is geen gevaar, hoor GerritGa maar rustig zitten." Maar er volgde geen antwoord, en tot zijn groote verwondering merkte Wijch man, dat het woonvertrek verlaten was. Een buurman, die geweldig veel van griezelige verhalen en spookgeschiedenis sen hield, had Gerrit eens verteld, dat er in de zeventiende eeuw te Vlissingen een vrouw 's avonds heel laat bij een slager aanklopte en hem te spreken vroeg. Toen de goede man haar in de kamer liet, had de bezoekster van onder haar grooten doek een vervaarlijk ruiterpistool te voor schijn gehaald en den slager en zijn vrouw bevolen, te gaan zitten en niet het minste geluid te maken. En terwijl het wijf het ongelukkige echtpaar zoo in bedwang hield, kwamen haar man en drie volwassen zoons, die op den uitkijk hadden gestaan, den winkel binnen, en roofden dien heele- maal leeg. Alleen een houten kom, waarin zich nog een restje kanen bevond, hadden de dieven onaangeroerd gelaten - mis schien ook, dat zij niet erg van laatstge noemde lekkernij hielden. En nimmer was het de justitie gelukt, de geheimzinnige bezoekster met haar handlangers in haar macht te krijgen, maar toch de op sen satie beluste buurman verzekerde altijd bij hoog en laag, dat alles werkelijk zoo ge beurd was, want hij had de ijselijke his torie meermalen van zijn vader gehoord, die haar op zijn beurt weer van zijn over grootvader had vernomen, wiens tweede vrouw een bloedeigen achternichtje van den ongelukkigen slager was geweest. Dit vreeselijke voorval nu, dat men in alle kronieken en geschiedkundige werken met vette letters vindt vermeld, was Gerrit plotseling te binnen geschoten, zoodat hij met bekwamen spoed de wijk naar de keuken genomen had. Daar zat hij nu, al leen, en in het donker, en hij schoof on rustig heen en weer op zijn stoel, terwijl hij zenuwachtig de handen wrong. Eén gedachte vooral was het, die hem met on- barmhartigen dwang vasthield hoe had hij het groote kaasmes kunnen vergeten 7 In deze ure des gevaars zou het van on schatbaar nut hebben kunnen zijn „Va derarme, arme vader Kon ik U maar reddenMaar de onversaagde Gerrit wist zeer wel, dat het hanteeren van een zoo geducht verdedigingsmiddel een kunst stuk was, dat ver boven zijn povere krach ten ging. En terwijl Gerrit zijn noodlot betreurde, dat hem tot nietsdoen dwong, was de on bekende bezoekster de kamer binnengetre den, na meer dan zorgvuldig haar voeten te hebben geveegd. Als Gerrit even het vermetelde waagstuk ondernomen had, door een kiertje van de achterdeur naar binnen te zien, dan zou hijeen vrouw- mensch hebben aanschouwd, dat zijn va der óók met een pistool in bedwang hield, ja, hem misschien wel op de wreedste wijze mishandelde „Koopt tandpasta uit eigen land" Dat geeft meer werk in Nederland." „IVOROL" De Nederlandsche tandpasta Weineen. Zij, die de kamer was bin nengetreden, en eerst na Wijchman's derde uitnoodiging, om te gaan zitten, plaats ge nomen had, was een jong meisje, dat het hoofdje gebogen hield en verlegen aan de franje van haar grijsgeruiten doek plukte. „Wel, kindlief begon de kruidenier vriendelijk. Hij meende reeds te weten, waarom zij op dit zoo ongewone uur gekomen was. Haar schamele kleeding, de oude, versle ten doek en de kalminken rok met de verschoten bloemen -zij lieten geen twij fel. Het meisje was arm, en zij had dit late avonduur gekozen, om een beroep op zijn liefdadigheid te doen. Een bedelpartij dus niets ongewoons in 1838 het jaar waarin deze geschiedenis een aanvang neemt. Het meisje gaf geen antwoord, en daar om herhaalde Wijchman zijn vraag. Schuchter keek zij den forschen man, te genover haar, aan. „Zeze zijn zoo natklonk het smeekend, alsof zij om vergeving vroeg. „Ik had beter gedaan, in den winkel te blijvenZij wierp een verdrietigen blik op haar rok en doek, die blonken en drupten van den regen. „Nou, zoo heel erg is het niet", klonk het geruststellend uit Wijchman's mond. „Maar, je moet mij niet kwalijk nemen, dat ik het zegik begrijp niet, dat je zóó dom kunt zijn, bij zulk weer je paraplu te vergeten." Het meisje glimlachte even, maar zoo droevig, dat de goede kruidenier er van ontroerde. „Ikik heb geen paraplu..." antwoordde zij, met een blos van schaamte en verlegenheid. „Ja, ja." Wijchman stond op, en terwijl hij zich naar de kachel begaf, om met een zwavelstokje zijn uitgegane pijp weer aan te steken, dacht hij „Zie je wel Ik heb mij niet vergist. Zij is arm, straatarm wie ter wereld heeft nu toch geen para pluen daarom komt zij van avond haar geluk bij mij beproeven. Wie weet, hoe dikwijls zij dit al bij dezen en genen gedaan heeft Maar toen hij weer in zijn leunstoel zat en genietend van de eerste trekjes, de be zoekster nog eens opmerkzaam bekeek, was hij er toch niet heelemaal van over tuigd, dat zijn conclusie van zooeven de juiste was. Zij mocht, naar zijn schatting, ongeveer twintig jaren tellen. Haar kleeding, hoewel oud en versleten tot op den draad, was helder, maar zij poogde angstvallig haar voeten te verbergen, zoo het scheen. Ver keerden haar schoenen wellicht in zoo'n deerniswekkenden staat, dat zij zich schaamde, zelfs ook maar de punten te toonen Maar bovendien haar manieren wa ren burgerlijk, iets beschaafd zelfs, en zoo ongekunsteld, dat de kruidenier al spoedig zag, dat hier van veinzen geen sprake was. De beroepsbedelaressen van die dagen onze goede stad telde ze bij honder den waren lang zoo schuchter niet. Wijchman begon nieuwsgierig te worden, wat het meisje hem toch wel zeggen of vragen zou. „Wel vroeg hij daarom nog eens. „Ik kon onmogelijk eerder komen", be gon zij stil. „Ik kón niet, heusch. Ik hoop, dat U niet boos bent „Ik WeineenDat heb je toch wel al gemerktZou ik je anders hebben bin nen gelaten „Nneen." Het meisje zag den for schen man met het open gelaat en den witten, krullenden haardos een ondeelbaar oogenblik aan. Zij vouwde de handen, en staarde weder naar den grond. Maar alsof zij plotseling besefte, dat het meer dan tijd was den man voor haar niet langer in het onzekere te laten, hief zij het hoofdje op en met een bede om medelijden in de eer lijke oogen, klonk het vertrouwend „Mag ik U zeggen, waarom ik U op dit late uur nog lastig val? Het is maar ik wil U eerst mijn naam zeggen. Ik ben Gerra Hier zweeg het meisje opeens, en zij keerde het blanke gezichtje met de zachte blauwe oogen naar de tweede deur, die achter haar een luid gepiep deed hooren. Toen bedekte een donkere blos haar aan vallig gelaat, en alsof het plotseling tot haar doordrong, dat dit omkijken toch eigenlijk heel vrijpostig was geweest, keek zij den kruidenier bedeesd aan. „Kom maar binnen sprak deze. Want Gerrit had het eindelijk gewaagd, de deur van de keuken, die achter het woonvertrek lag, op een heel klein kiertje te openen, en toen hij zag, dat de jonge bezoekster zijn vader niet met een of an der schietwerktuig in bedwang hield, durf de hij de deur zelfs nog een ietsje verder open te doen. (Wordt vervolgd) GEEFT UW ADVERTENTIES TER PLAATSING AAN HET ADVERTENTIEBUREAU VAN LITTOOIJ OLTHOFF MIDDELBURG Veertien dagen geleden hadden we het aan het eind van ons babbeltje over onzen „Lange Jan". En vanmiddag zal in den Gemeen teraad over dezen toren druk ge discussieerd worden. Spijtig is het, dat juist in dezen tijd onze beroemde Abdijtoren om zoo'n groote restauratie dringend vraagt, want deze zal ruim 40.000 kosten. SnapMaar, dat bedrag moet toch niet alleen door onze Gemeente worden betaald SnipNeen, Rijk en Gemeente dragen ongeveer de helft bij. Voor 'n der gelijk groot, gevaarlijk werk is m.i. geen juiste begrooting te maken. Zij kan daarom best overschreden worden. Snap Blij ben ik, dat de torenwachter in den vervolge niet meer met de hand het uurwerk moet opwinden. Dat is dagelijks een zenuw-sloopend werk, een buitengewoon zwaar werk van enkele uren. Electrisch zal dit nu geschieden dit is meer in overeenstemming met onzen mo dernen tijd. Snip B. en W. stellen voor de betrek king van torenwachter te doen ver vallen. Mij dunkt, dat er zoo nu en dan toch iemand noodig is om de gewone schoonmaak te verrich ten en voor het onderhoud van machine-deelen te zorgen. SnapKomen de entrées der Gemeente ten goede of zijn ze voor den to renwachter SnipIk weet niet beter of deze op brengst is voor den torenwachter. Zou de Gemeente er financieel voordeel bij kunnen hebben als de opbrengst voor haar was en zij honoreerde den man, belast met de uitgifte van de entréebiljetten. SnapZou het niet zoo te doen zijn Een werklooze, die thans steun trekt, geeft men een geringe vergoeding voor het onderhoud van den toren en dan zijn de entrées voor hem. SnipO, de steun vervalt dan. Ja, dat lijkt me voordeeliger. En voor den betrokkene veel aangenamer dan zijn hand om steun te moeten op houden. SnapNu we toch over onzen „Lange Jan" praten, had ik nog een wensch. SnipLaat hem hooren. SnapDat de vier wijzerborden zoo noo dig gelijk gezet worden met onze stationsklok. Ge weet, dat alle sta tionsklokken iederen morgen het tijdsein ontvangen, die dus den juis- tijdsein ontvangen zij geven dus den juisten tijd aan. SnipO, ja, het is knap vervelend, dat het uurwerk van den Lange Jan toren steeds verschilt met de sta tionsklok. Dat verschil is soms wel 5 6 minuten, juist voldoende om den trein te verloopen. SnapDat verschil heb ik ook al eens ondervonden en daarom ware het toe te juichen als onze trotsche Abdijtoren zich eens wilde voegen naar de kleine stationsklok. SnipWeet je wat ook zoo opmerkelijk is, dat het eene wijzerbord soms een paar minuten verschilt met het andere. Vooral het Zuider-wijzer- bord vertoont min of meer aristo cratische neigingen. Dat verschil kan soms twee tot drie minuten zijn. Snap Bekend is, dat klokken met slingers in den winter voor- en in den zo mer achterloopen. Dit is een gevolg van een natuurwet, dat de voor werpen door de koude inkrimpen en door de warmte uitzetten. Snip Kom, laten we nu maar van onze hoogte neerdalen. Ik wilde nog even een bezoek brengen aan de Waag. SnapAan de Waag, op de Balans SnipJuist. Daar zal een transformator huisje gebouwd worden. SnapWat geef ik daar nu om Laat het er komen, het staat uit den weg. Snip Volkomen waar. Een Balansbewo ner is echter bang, dat die mooie kastanjeboomen er de dupen van zullen worden en dat zou toch jammer zijn. SnapNeen, het huisje moet zoo ge bouwd, dat de boomen er niet het minst onder lijden. Snip Die boomen achter het hek met hun wijd overhangende takken doen het zoo goed. SnapZoo ziet ge, de zorg strekt zich niet alleen uit naar de honden (de Middelb. Crt. boekt succes met haar inzameling voor de honden penningen), maar ook bij velen naar de boomen. SnipMaar boven alles toch naar de lijdende menschheid. Wat hebben we naar aanleiding van ons gesprek van de vorige week een groot aan tal postzegels ontvangen En aan bewijzen van instemming ontbrak het al evenmin. Snap Mij is een schrijven ter hand ge steld van Mej. A. Griep, Lange Geere K 374, Middelburg. Zij schrijft „Tot mijn spijt kan ik uit De Faam van Woensdag 1.1. opmerken, dat U niet voldoende ingelicht zijt over de postzegelquaestie. De zaak is n.l. deze Alle postzegels - Buitenlandsche incluis zijn geldig. Verder zij nog vermeld, dat het meisje ver pleegd wordt in Sanatorium „Zon nestraal" te Breda. De hoofdver- zamelaarster is Mej. T. v. d. Kloet, Marathonstraat 46, Breda. Ter vereenvoudiging kunnen de zegels ook aan mij worden over handigd, daar ik ook een ijverig verzamelaarster ben. De zegels mogen echter niet ge schonden zijn." Onze geachte Verzamelaarster ver gist zich als zij opmerkt, dat wij niet voldoende ingelicht zijn. Onze inzameling bedoelt een andere pa tiënte dan zij beoogt. SnipHoe dit zij, wat heerlijk zou het zijn als op deze wijze één of meer zieke patientjes eenigen tijd voor herstel in Zwitserland konden ver blijven SnapIeder die kan, werke daartoe mee. VEREENIGING „HET HOOGELAND" Gaarne verwijzen wij onze lezers naar de advertentie in dit nummer, betreffende den filmavond voor de Vereeniging „Het Hoogeland". Vertoond zal worden de nieuwe film „Door de branding", opgeluisterd door gramafoonmuziek en -zang. Beter dan voorheen is in deze nieuwe film op zeer duidelijke en treffende wijze het reddings- en opheffingswerk dezer Ver eeniging in beeld gebracht. Het barmhartigheidswerk van „Het Hoogeland" verdient aller belangstelling. Bovendien zal extra worden vertoond een mooie geluidsfilm. Niemand verzuime dezen veelbeloven- den avond bij te wonen. Men voorzie zich, om teleurstelling te voorkomen, intijds van plaatsbewijzen. Ook de .kindervoorstelling zal zonder twijfel in den smaak vallen. Er worden al leraardigste geluids-teekenfilms vertoond. DAMESzelf Uw wasch doen met een CONNOR Waschmachine geeft U groot genoegen I Werkt zonder TOEZICHT, zonder SLIJTAGE, WASSCHEN, SPOE LEN en DROGEN 1 En onze ELECTRO BEZEM STOFZUI GERS gebruikers zijn allen zeer tevreden over deze handige en betrouwbare machine. Vraagt U gerust op proef. Ieder die een cliënt voor deze Stofzuiger aanbrengt mag voor de waarde van 2.50 UITZOEKEN I ELECTRO BEZEH stofzuiger gemakkelijk eenvoudig geen slang d#arom handig Runderlappen 3035 ct. per pond Varkenslappen 4045 ct. per pond Baklappen 4045 ct. per pond Carbonade 3540 ct. per pond Rosbief 45 ct, per pond Gehakt en Worst 25 ct. per pond Gehakt 25 ct. per pond Versche Leverworst18 ct, per pond GEBRUIKT U ONZE RECLAME EENS Gekookte Worst \1Y2 cent per x/2 pond. Geldcrsche Worst (met loodje) 35 cent per pond. ST. PIETERSTRAAT. TELEFOON 660. HOEK BRAKSTRAAT. Heeft U een JAPON of MANTEL noodig vraagt dan onze Stalen-collectie aan Wij hebben ook een mooie sorteering Directoirs, Chemises, Schorten, Oaren, Trainingspakken, Sportbroekjes, Vakklee- ding, Heeren Mode-artikelen. Zie Etalage. Nieuwe Haven I 116, Middelburg Adres Dijkstraat 23, Souburg. Ï.3 o r T T

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1936 | | pagina 1