Slagerij De Munck - Middelburg
ADVERTENTIEBLAD VOOR MIDDELBURG EN DE DORPEN OP WALCHEREN
PRIJSNOTEERING
VI. mimt ZODEN, H'burg
Al deze nieuwe romans en nog veel
meer andere vindt U in de moderne
Leesbibliotheken van F. Sandjjck Jr.
UITGEVERS: LITTOOIJ OLTHOFF, POSTREKENING 42280, TELEF. 238
Mej. Chr. VAN DER PLANK,
Te koop 4 Stoelen, 2 Fau
teuils (leder) en Buffet je.
VERSCHIJNT
DES WOENSDAGSMIDDAGS
26 FEBRUARI 1936
40e JAARGANG
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
DE ONBEKENDE
Werk!
SNIP EN SNAP,
ADVERTENTIEN.
A. VAN ROON - Kachelmag. - Lange viele 219 - M'burg
DAMES!
«Ist
Ina Boudier Bakker, Vrouw Jacob.
Top Naef, Een huis in de rij.
Willy Corsari, Alleen maar Peter.
Jo van Ammers Küller, Prins Incognito.
GOES
MIDDELBURG
Keuze uit meer dan 5000 boeken
Wij hebben steeds het n i e u w s t e
NOBEL! Dat is de juiste benaming voor die karakteris
tieke Swift-schoen. Houdt U van mooie schoenen?
Let dan op Swift. Want Swift is in tallooze, buitenge
woon geslaagde leestmodellen verkrijgbaar. En bij elk
model ziet U weer dat aparte, dat juist het kenmerk is
van Swift, in één woord: NOBEL.
SWIFT VOOR ELKEN VOET - VOOR ELKE GELEGENHEID
ADVERTENTIÊN KUNNEN TOT
UITERLIJK 12 UUR AANGE
NOMEN WORDEN AAN HET
BUREAU SPANJAARDSTRAAT
VAN 1-3 REGELS 45 CT., IEDERE
REGEL MEER 15 CENT, 3 MAAL
PLAATSING WORDT SLECHTS 2
MAAL BEREKEND. BIJ CONTRACT
VOORDEELIGE VOORWAARDEN
DOOR
C. V. d. WAL.
EERSTE DEEL.
II.
Gcrra.
Toen de oude Wijchman die woorden
vernomen had, keek hij verbaasd op. „Een
vrouw, die mij wil spreken, Gerrit Zeg
haar, dat ik kom. Maar het is donker
in den winkel Hoe komt dat
„Ik had de lamp net uitgeblazen, vader."
„En de winkeldeur nog niet op slot ge
daan Zou het niet verstandiger zijn, als
je eerst de deur sloot en dan het licht uit
blies
„Ja, vader", klonk het een beetje be-
drempeld.
„Onthoud het danantwoordde de
kruidenier. „En vraag nu aan die late be
zoekster, of zij zoo goed wil zijn, binnen
te komen."
„Ja maar, vader, als dat vrouwenmensch
nu eens met kwade bedoelingen
Gerrit sprak niet verder, maar hij zag erg
bleek en draaide zenuwachtig in het rond.
„Och watDe kruidenier stond ver
stoord op, opende de kamerdeur en riep
met een vrij barsche stem „Wie is daar?"
Er klonk een licht voetgeschuifel, en
een bedeesd stemmetje antwoordde„Ik,
meneer".
Dit maakte den kruidenier natuurlijk niet
veel wijzer. „Wie is ik?" vroeg hij, al
veel minder barsch. „Kom in de kamer,
dan kunnen we elkaar zien". En zich weer
naar binnen wendend, sprak hij zacht
„Er is geen gevaar, hoor GerritGa maar
rustig zitten."
Maar er volgde geen antwoord, en tot
zijn groote verwondering merkte Wijch
man, dat het woonvertrek verlaten was.
Een buurman, die geweldig veel van
griezelige verhalen en spookgeschiedenis
sen hield, had Gerrit eens verteld, dat er
in de zeventiende eeuw te Vlissingen een
vrouw 's avonds heel laat bij een slager
aanklopte en hem te spreken vroeg. Toen
de goede man haar in de kamer liet, had
de bezoekster van onder haar grooten
doek een vervaarlijk ruiterpistool te voor
schijn gehaald en den slager en zijn vrouw
bevolen, te gaan zitten en niet het minste
geluid te maken. En terwijl het wijf het
ongelukkige echtpaar zoo in bedwang
hield, kwamen haar man en drie volwassen
zoons, die op den uitkijk hadden gestaan,
den winkel binnen, en roofden dien heele-
maal leeg. Alleen een houten kom, waarin
zich nog een restje kanen bevond, hadden
de dieven onaangeroerd gelaten - mis
schien ook, dat zij niet erg van laatstge
noemde lekkernij hielden. En nimmer was
het de justitie gelukt, de geheimzinnige
bezoekster met haar handlangers in haar
macht te krijgen, maar toch de op sen
satie beluste buurman verzekerde altijd bij
hoog en laag, dat alles werkelijk zoo ge
beurd was, want hij had de ijselijke his
torie meermalen van zijn vader gehoord,
die haar op zijn beurt weer van zijn over
grootvader had vernomen, wiens tweede
vrouw een bloedeigen achternichtje van
den ongelukkigen slager was geweest.
Dit vreeselijke voorval nu, dat men in
alle kronieken en geschiedkundige werken
met vette letters vindt vermeld, was Gerrit
plotseling te binnen geschoten, zoodat hij
met bekwamen spoed de wijk naar de
keuken genomen had. Daar zat hij nu, al
leen, en in het donker, en hij schoof on
rustig heen en weer op zijn stoel, terwijl
hij zenuwachtig de handen wrong. Eén
gedachte vooral was het, die hem met on-
barmhartigen dwang vasthield hoe had
hij het groote kaasmes kunnen vergeten 7
In deze ure des gevaars zou het van on
schatbaar nut hebben kunnen zijn „Va
derarme, arme vader Kon ik U maar
reddenMaar de onversaagde Gerrit
wist zeer wel, dat het hanteeren van een
zoo geducht verdedigingsmiddel een kunst
stuk was, dat ver boven zijn povere krach
ten ging.
En terwijl Gerrit zijn noodlot betreurde,
dat hem tot nietsdoen dwong, was de on
bekende bezoekster de kamer binnengetre
den, na meer dan zorgvuldig haar voeten
te hebben geveegd. Als Gerrit even het
vermetelde waagstuk ondernomen had,
door een kiertje van de achterdeur naar
binnen te zien, dan zou hijeen vrouw-
mensch hebben aanschouwd, dat zijn va
der óók met een pistool in bedwang hield,
ja, hem misschien wel op de wreedste wijze
mishandelde
„Koopt tandpasta uit eigen land"
Dat geeft meer werk in Nederland."
„IVOROL" De Nederlandsche tandpasta
Weineen. Zij, die de kamer was bin
nengetreden, en eerst na Wijchman's derde
uitnoodiging, om te gaan zitten, plaats ge
nomen had, was een jong meisje, dat het
hoofdje gebogen hield en verlegen aan de
franje van haar grijsgeruiten doek plukte.
„Wel, kindlief begon de kruidenier
vriendelijk.
Hij meende reeds te weten, waarom zij
op dit zoo ongewone uur gekomen was.
Haar schamele kleeding, de oude, versle
ten doek en de kalminken rok met de
verschoten bloemen -zij lieten geen twij
fel. Het meisje was arm, en zij had dit
late avonduur gekozen, om een beroep op
zijn liefdadigheid te doen. Een bedelpartij
dus niets ongewoons in 1838 het
jaar waarin deze geschiedenis een aanvang
neemt.
Het meisje gaf geen antwoord, en daar
om herhaalde Wijchman zijn vraag.
Schuchter keek zij den forschen man, te
genover haar, aan.
„Zeze zijn zoo natklonk het
smeekend, alsof zij om vergeving vroeg.
„Ik had beter gedaan, in den winkel te
blijvenZij wierp een verdrietigen
blik op haar rok en doek, die blonken en
drupten van den regen.
„Nou, zoo heel erg is het niet", klonk
het geruststellend uit Wijchman's mond.
„Maar, je moet mij niet kwalijk nemen,
dat ik het zegik begrijp niet, dat je
zóó dom kunt zijn, bij zulk weer je paraplu
te vergeten."
Het meisje glimlachte even, maar zoo
droevig, dat de goede kruidenier er van
ontroerde. „Ikik heb geen paraplu..."
antwoordde zij, met een blos van schaamte
en verlegenheid.
„Ja, ja." Wijchman stond op, en terwijl
hij zich naar de kachel begaf, om met een
zwavelstokje zijn uitgegane pijp weer aan
te steken, dacht hij „Zie je wel Ik heb
mij niet vergist. Zij is arm, straatarm
wie ter wereld heeft nu toch geen para
pluen daarom komt zij van avond
haar geluk bij mij beproeven. Wie weet,
hoe dikwijls zij dit al bij dezen en genen
gedaan heeft
Maar toen hij weer in zijn leunstoel zat
en genietend van de eerste trekjes, de be
zoekster nog eens opmerkzaam bekeek,
was hij er toch niet heelemaal van over
tuigd, dat zijn conclusie van zooeven de
juiste was.
Zij mocht, naar zijn schatting, ongeveer
twintig jaren tellen. Haar kleeding, hoewel
oud en versleten tot op den draad, was
helder, maar zij poogde angstvallig haar
voeten te verbergen, zoo het scheen. Ver
keerden haar schoenen wellicht in zoo'n
deerniswekkenden staat, dat zij zich
schaamde, zelfs ook maar de punten te
toonen
Maar bovendien haar manieren wa
ren burgerlijk, iets beschaafd zelfs, en zoo
ongekunsteld, dat de kruidenier al spoedig
zag, dat hier van veinzen geen sprake was.
De beroepsbedelaressen van die dagen
onze goede stad telde ze bij honder
den waren lang zoo schuchter niet.
Wijchman begon nieuwsgierig te worden,
wat het meisje hem toch wel zeggen of
vragen zou.
„Wel vroeg hij daarom nog eens.
„Ik kon onmogelijk eerder komen", be
gon zij stil. „Ik kón niet, heusch. Ik hoop,
dat U niet boos bent
„Ik WeineenDat heb je toch wel
al gemerktZou ik je anders hebben bin
nen gelaten
„Nneen." Het meisje zag den for
schen man met het open gelaat en den
witten, krullenden haardos een ondeelbaar
oogenblik aan. Zij vouwde de handen, en
staarde weder naar den grond. Maar alsof
zij plotseling besefte, dat het meer dan tijd
was den man voor haar niet langer in het
onzekere te laten, hief zij het hoofdje op
en met een bede om medelijden in de eer
lijke oogen, klonk het vertrouwend
„Mag ik U zeggen, waarom ik U op
dit late uur nog lastig val? Het is
maar ik wil U eerst mijn naam zeggen.
Ik ben Gerra
Hier zweeg het meisje opeens, en zij
keerde het blanke gezichtje met de zachte
blauwe oogen naar de tweede deur, die
achter haar een luid gepiep deed hooren.
Toen bedekte een donkere blos haar aan
vallig gelaat, en alsof het plotseling tot
haar doordrong, dat dit omkijken toch
eigenlijk heel vrijpostig was geweest, keek
zij den kruidenier bedeesd aan.
„Kom maar binnen sprak deze.
Want Gerrit had het eindelijk gewaagd,
de deur van de keuken, die achter het
woonvertrek lag, op een heel klein kiertje
te openen, en toen hij zag, dat de jonge
bezoekster zijn vader niet met een of an
der schietwerktuig in bedwang hield, durf
de hij de deur zelfs nog een ietsje verder
open te doen.
(Wordt vervolgd)
GEEFT UW ADVERTENTIES TER
PLAATSING AAN
HET ADVERTENTIEBUREAU VAN
LITTOOIJ OLTHOFF
MIDDELBURG
Veertien dagen geleden hadden we
het aan het eind van ons babbeltje
over onzen „Lange Jan".
En vanmiddag zal in den Gemeen
teraad over dezen toren druk ge
discussieerd worden.
Spijtig is het, dat juist in dezen tijd
onze beroemde Abdijtoren om
zoo'n groote restauratie dringend
vraagt, want deze zal ruim 40.000
kosten.
SnapMaar, dat bedrag moet toch niet
alleen door onze Gemeente worden
betaald
SnipNeen, Rijk en Gemeente dragen
ongeveer de helft bij. Voor 'n der
gelijk groot, gevaarlijk werk is m.i.
geen juiste begrooting te maken.
Zij kan daarom best overschreden
worden.
Snap Blij ben ik, dat de torenwachter in
den vervolge niet meer met de hand
het uurwerk moet opwinden. Dat
is dagelijks een zenuw-sloopend
werk, een buitengewoon zwaar
werk van enkele uren. Electrisch
zal dit nu geschieden dit is meer
in overeenstemming met onzen mo
dernen tijd.
Snip B. en W. stellen voor de betrek
king van torenwachter te doen ver
vallen. Mij dunkt, dat er zoo nu
en dan toch iemand noodig is om
de gewone schoonmaak te verrich
ten en voor het onderhoud van
machine-deelen te zorgen.
SnapKomen de entrées der Gemeente
ten goede of zijn ze voor den to
renwachter
SnipIk weet niet beter of deze op
brengst is voor den torenwachter.
Zou de Gemeente er financieel
voordeel bij kunnen hebben als de
opbrengst voor haar was en zij
honoreerde den man, belast met de
uitgifte van de entréebiljetten.
SnapZou het niet zoo te doen zijn Een
werklooze, die thans steun trekt,
geeft men een geringe vergoeding
voor het onderhoud van den toren
en dan zijn de entrées voor hem.
SnipO, de steun vervalt dan. Ja, dat
lijkt me voordeeliger. En voor den
betrokkene veel aangenamer dan
zijn hand om steun te moeten op
houden.
SnapNu we toch over onzen „Lange
Jan" praten, had ik nog een wensch.
SnipLaat hem hooren.
SnapDat de vier wijzerborden zoo noo
dig gelijk gezet worden met onze
stationsklok. Ge weet, dat alle sta
tionsklokken iederen morgen het
tijdsein ontvangen, die dus den juis-
tijdsein ontvangen zij geven dus
den juisten tijd aan.
SnipO, ja, het is knap vervelend, dat
het uurwerk van den Lange Jan
toren steeds verschilt met de sta
tionsklok. Dat verschil is soms wel
5 6 minuten, juist voldoende om
den trein te verloopen.
SnapDat verschil heb ik ook al eens
ondervonden en daarom ware het
toe te juichen als onze trotsche
Abdijtoren zich eens wilde voegen
naar de kleine stationsklok.
SnipWeet je wat ook zoo opmerkelijk
is, dat het eene wijzerbord soms
een paar minuten verschilt met het
andere. Vooral het Zuider-wijzer-
bord vertoont min of meer aristo
cratische neigingen. Dat verschil
kan soms twee tot drie minuten zijn.
Snap Bekend is, dat klokken met slingers
in den winter voor- en in den zo
mer achterloopen. Dit is een gevolg
van een natuurwet, dat de voor
werpen door de koude inkrimpen
en door de warmte uitzetten.
Snip Kom, laten we nu maar van onze
hoogte neerdalen. Ik wilde nog
even een bezoek brengen aan de
Waag.
SnapAan de Waag, op de Balans
SnipJuist. Daar zal een transformator
huisje gebouwd worden.
SnapWat geef ik daar nu om Laat het
er komen, het staat uit den weg.
Snip Volkomen waar. Een Balansbewo
ner is echter bang, dat die mooie
kastanjeboomen er de dupen van
zullen worden en dat zou toch
jammer zijn.
SnapNeen, het huisje moet zoo ge
bouwd, dat de boomen er niet het
minst onder lijden.
Snip Die boomen achter het hek met hun
wijd overhangende takken doen het
zoo goed.
SnapZoo ziet ge, de zorg strekt zich niet
alleen uit naar de honden (de
Middelb. Crt. boekt succes met
haar inzameling voor de honden
penningen), maar ook bij velen
naar de boomen.
SnipMaar boven alles toch naar de
lijdende menschheid. Wat hebben
we naar aanleiding van ons gesprek
van de vorige week een groot aan
tal postzegels ontvangen En aan
bewijzen van instemming ontbrak
het al evenmin.
Snap Mij is een schrijven ter hand ge
steld van Mej. A. Griep, Lange
Geere K 374, Middelburg. Zij
schrijft
„Tot mijn spijt kan ik uit De Faam
van Woensdag 1.1. opmerken, dat
U niet voldoende ingelicht zijt over
de postzegelquaestie. De zaak is
n.l. deze
Alle postzegels - Buitenlandsche
incluis zijn geldig. Verder zij
nog vermeld, dat het meisje ver
pleegd wordt in Sanatorium „Zon
nestraal" te Breda. De hoofdver-
zamelaarster is Mej. T. v. d. Kloet,
Marathonstraat 46, Breda.
Ter vereenvoudiging kunnen de
zegels ook aan mij worden over
handigd, daar ik ook een ijverig
verzamelaarster ben.
De zegels mogen echter niet ge
schonden zijn."
Onze geachte Verzamelaarster ver
gist zich als zij opmerkt, dat wij
niet voldoende ingelicht zijn. Onze
inzameling bedoelt een andere pa
tiënte dan zij beoogt.
SnipHoe dit zij, wat heerlijk zou het
zijn als op deze wijze één of meer
zieke patientjes eenigen tijd voor
herstel in Zwitserland konden ver
blijven
SnapIeder die kan, werke daartoe mee.
VEREENIGING „HET HOOGELAND"
Gaarne verwijzen wij onze lezers naar
de advertentie in dit nummer, betreffende
den filmavond voor de Vereeniging „Het
Hoogeland".
Vertoond zal worden de nieuwe film
„Door de branding", opgeluisterd door
gramafoonmuziek en -zang.
Beter dan voorheen is in deze nieuwe
film op zeer duidelijke en treffende wijze
het reddings- en opheffingswerk dezer Ver
eeniging in beeld gebracht.
Het barmhartigheidswerk van „Het
Hoogeland" verdient aller belangstelling.
Bovendien zal extra worden vertoond
een mooie geluidsfilm.
Niemand verzuime dezen veelbeloven-
den avond bij te wonen.
Men voorzie zich, om teleurstelling te
voorkomen, intijds van plaatsbewijzen.
Ook de .kindervoorstelling zal zonder
twijfel in den smaak vallen. Er worden al
leraardigste geluids-teekenfilms vertoond.
DAMESzelf Uw wasch doen met een
CONNOR Waschmachine geeft U groot
genoegen I Werkt zonder TOEZICHT,
zonder SLIJTAGE, WASSCHEN, SPOE
LEN en DROGEN 1
En onze ELECTRO BEZEM STOFZUI
GERS gebruikers zijn allen zeer tevreden
over deze handige en betrouwbare machine.
Vraagt U gerust op proef.
Ieder die een cliënt voor deze Stofzuiger
aanbrengt mag voor de waarde van 2.50
UITZOEKEN I
ELECTRO
BEZEH
stofzuiger
gemakkelijk
eenvoudig
geen slang
d#arom handig
Runderlappen 3035 ct. per pond Varkenslappen 4045 ct. per pond
Baklappen 4045 ct. per pond Carbonade 3540 ct. per pond
Rosbief 45 ct, per pond Gehakt en Worst 25 ct. per pond
Gehakt 25 ct. per pond Versche Leverworst18 ct, per pond
GEBRUIKT U ONZE RECLAME EENS
Gekookte Worst \1Y2 cent per x/2 pond.
Geldcrsche Worst (met loodje) 35 cent per pond.
ST. PIETERSTRAAT. TELEFOON 660. HOEK BRAKSTRAAT.
Heeft U een JAPON of MANTEL noodig
vraagt dan onze Stalen-collectie aan
Wij hebben ook een mooie sorteering
Directoirs, Chemises, Schorten, Oaren,
Trainingspakken, Sportbroekjes, Vakklee-
ding, Heeren Mode-artikelen. Zie Etalage.
Nieuwe Haven I 116, Middelburg
Adres Dijkstraat 23, Souburg.
Ï.3 o r T T