THEMA
KRANT
MantelzorgondersteuningGoeree-Overflakkee
Voorwoord Anne Verheij
De foto en het verhaal
55+ Themakrant Goeree-Overflakkee 5 oktober 2010
Met mantelzorg wordt bedoeld het zorgen
voor bijvoorbeeld echtgenoot/partner, kinde
ren, vrienden of buren die extra zorg of hulp
nodig hebben. Dit kan zijn door ouderdom,
een chronische
ziekte of handi
cap. Als de hulp
of zorg meer is
dan de gewone
hulp die mensen
elkaar kunnen
geven, wordt dit
mantelzorg genoemd. De zorg is onbetaald en
meestal langdurig. Een mantelzorger is geen
professionele zorgverlener, maar verleent zorg
omdat hij/zij een persoonlijke band heeft met
de hulpbehoevende. Mantelzorg zorgt ervoor
dat mensen langer zelfstandig thuis kunnen
blijven wonen. De mantelzorgtaken kunnen u
veel tijd kosten, waardoor u zichzelf mogelijk
wegcijfert, in dienst van de ander. Het is een
intensieve, emotionele en verantwoordelijke
taak. Door de emotionele band, die u hebt met
de verzorgende, kan het moeilijk zijn uw eigen
grenzen aan te geven. Het risico bestaat dat u
op den duur overbelast raakt en zelf ziek wordt.
Het is daarom van belang dat u goed voor uzelf
blijft zorgen en op tijd hulp inschakelt. Herkent
u zich hierin? U kunt contact opnemen met de
SWO voor ondersteuning. De ondersteuning is
divers en individueel. Er kunnen heel wat zaken
zijn die voor de mantelzorger een probleem
vormen. Denk aan het regelen van de complete
zorg of woningaanpassingen, of voor het huis
houden. Ook emotioneel kan een mantelzorger
het soms zwaar te verduren hebben. Voor de
individuele ondersteuning kunt u bij de man
telzorgadviseurs terecht. Zij spreken graag met
u af op. Naast individuele ondersteuning zijn er
ook mogelijkheden voor algemene activiteiten.
Jaarlijks wordt een leuke dag voor mantelzor-
gers georganiseerd en een informatiebijeen
komst met een actueel thema. Via de regionale
pers wordt u op de hoogte gehouden van de
bijeenkomsten. Ook wordt jaarlijks een nieuws
brief uitgegeven met nieuws over voorzieningen
of wetswijzigingen die van belang zijn. Wilt u
de nieuwsbrief ontvangen? Neem contact op
met de SWO, tel. 0187 641344 of via de mail
(zie hierna).
De mantelzorgadviseurs per gemeente zijn:
Gemeente Mlddelharnis
Carla Vermeulen, tel. 0187 483366,
e-mailc.vermeulen@welzijngo.nl;
Gemeente Dirksland
len van Rossum, tel. 0187 641344,
e-mail i.vanrossum@welzijngo.nl;
Gemeente Oostflakkee
len V. Rossum en Mariët Walter,
tel. 0187 641344,
e-mail m.walter@welzijngo.nl;
Gemeente Goedereede
Mariët Walter, tel. 0187 641344,
e-mail m.walter@welzijngo.nl.
Men is altijd op zoek naar vrijwilligers die zich
graag willen inzetten. Dat kan zijn voor een
gezellig praatje maken met een oudere, samen
een boodschapje doen, een wandeling maken,
of met een jongere samen een activiteit doen.
Als u zich wilt aanmelden als vrijwilliger, kunt
U terecht bij de SWO of bij bovengenoemde
personen.
Directeur SWO, Stichting Companen en Peutereiland
Voor u ligt het eerste themanummer voor
ouderen, een samenwerking tussen Stichting
Welzijnswerk Oostflakkee (SWO) Stichting
Companen en Eilandennieuws. Dit nummer
bevat veel nuttige en leuke informatie, die
vooral gericht is op ouderen, ook op ouderen
die zich nog jong voelen.
Ik ben blij met dit initiatief van de drie par
tijen. Een beetje extra aandacht voor ouderen
is goed. Oud worden is weliswaar een veel
gekoesterde wens, maar het is niet altijd even
eenvoudig.
De laatste jaren is de trend dat 'goed oud wor
den' een brede aandacht heeft. Denk aan het
bouwen van levensloopbestendige woningen,
de ontwikkeling van het ouderenadvies en
steeds meer mogelijkheden van zorg op maat.
Het nummer is tot stand gekomen met de
medewerking van professionals in het oude
renwerk. Hierdoor is het een heel informatief
geheel geworden.
Is dit themanummer dan oninteressant voor
'niet ouderen'? Ik zou zeggen; lees maar en
oordeel zelf!
Groet, Anne
Goeree-Overflakkee
Die goede, oude tijd...
Ze droegen altijd zwarte kleren want opa was dominee. Oma had soms een wit kanten kraagje als
teken van frivoliteit, maar beiden leken we ze altijd erg bejaarde mensen. Oma was het oudste en daar
kon je niet meer bij op schoot zitten, maar opa was twee jaar jonger en bij hem mocht je soms op zijn
schoot paardje rijden of met zijn horloge aan een ketting spelen. Er waren nog bijna geen auto's en
het was een hele reis per bus, trein en weer een bus om met je ouders bij hen, in de grote pastorie,
te gaan logeren. We speelden in de enorme tuin of op de zolder waar het altijd naar gedroogde ap
peltjes rook, maar verlangden snel weer naar huis want daar hadden we al riool en waterleiding en
hoefde je niet water te pompen en op zo'n stinkende plofplee te zitten en met een emmertje na te
spoelen. Het enige wat opa met ons deed was bij het kanaal bij de sluis een schip af te wachten en
dan met ons meevaren tot de volgende sluis en dan een boot terug zoeken of terug te lopen terwijl
oma thuis het huishouden en de inmaak deed. Eens per jaar kwamen ze bij ons logeren en dan werd
er een stukje gewandeld op de hei en moesten we stil zijn als ze hun middagdutje deden. Gingen we
met hen naar een zwemplas dan ging opa's hoed af en deed hij soms zijn schoenen en kousen uit en
zag je het wit van zijn lange onderbroek als hij ging pootjebaden. Oma bleef altijd geheel gekleed en
zat sierlijk op de oever te genieten van haar nageslacht. Snel nadat opa was gestopt met werken en ze
naar een klein nieuwbouwhuisje met een waterput in de tuin, waren verhuisd, werd oma ziek en stierf
na weken ziekenhuis. Een man kon toen nog niet voor zichzelf zorgen en opa logeerde eerst om de
week bij de kinderen en kreeg daarna al snel een klein bovenkamertje in rusthuis "Avondvrede"wat
dichterbij ons in de buurt, en voor een dubbeltje met de bus en vijftien cent voor de trein konden we
bij hem op bezoek. Hij had zijn boeken niet mee kunnen nemen en verveelde zich en als het mooi weer
werkte hij, tegen de regels voor de oudjes, in de tuin en in de winter borduurde hij of zaagde puzzels
voor ons. Hij werd trager en vergeetachtig en stierf toen hij 73 jaar was als een stokoude man. Wij kin
deren, mochten niet mee naar de begrafenis en er kwam iemand op ons passen en die bakte heerlijke
patat. Deze lekkernij hadden we nog nooit geproefd want mijn moeder was tegen al die vettigheid
en na een tijdje vroegen we wanneer de andere opa nu eens dood ging want we hadden zin in weer
een keertje dat lekkere eten. Als je nu om je heen kijkt zijn mensen van 73 meestal nog springlevend,
fietsen, rijden nog auto, maken reizen, zijn oppasgrootouders en nog actief in het verenigingsleven en
genieten volop van hun pensioen en AOW. Dankzij gezinshulp en tafeltje-dek-je kunnen ze tot hoge
leeftijd nog zelfstandig wonen. En wij maar praten over die goede, oude tijd.
Heeft u nog ergens een oude foto liggen waarbij een mooi verhaal past? Stuur of mail deze dan naar de SWO of Companen. Wellicht komt uw verhaal in de volgende editie. Deze
keer de foto met verhaal van Herman Maas uit Stad aan het Haringvliet. Foto en verhaal kunnen ingeleverd worden bij Carla Vermeulen, stichting Companen, Doetichemsestraat 27,
Mlddelharnis, of mail naar c.vermeulen@stichtingcompanen.nl
