INDRUKWEKKEND LEVENSVERHAAL
van Jaco Grinwis
KERSTCONCERTin de vernieuwde Doelen
EIIAnDBI-niEUWS
PAGINA 13
DINSDAG 22 DECEMBER 2009
SOMMELSDIJK - Wie het levensverhaal van
Jaco Grinwis uit Sonnmelsdijk hoort, vraagt zich
ongetwijfeld af hoe iemand dit zowel lichamelijk
als geestelijk kan overleven. Relatief jong,
maar al een heel leven van verslaving aan tal
van middelen achter de rug. Vroeg begonnen
met gebruiken, gezworven, in de gevangenis
gezeten en uiteindelijk - zonder professionele
hulp - het 'oude leven' achter zich gelaten en
weer opnieuw begonnen. Hij zet nu zijn leven
in om de verslaafde medemens een handje te
helpen om óók dit oude leven achter zich te
laten. Hij maakt de lezers graag deelgenoot van
zijn opmerkelijke, maar vooral indrukwekkende
levensverhaal.
Tekst en foto: Adri van der Laan
Op de vraag 'hoe het met hem is?' antwoordt de
33-jarige bewoner van een appartement in Som-
melsdijk dat het goed met hem gaat. "Ik heb alleen
wat problemen met mijn korte termijn geheugen
en last van een post traumatisch stress syndroom,
waardoor ik wel eens depressief ben", aldus Jaco
Grinwis, terwijl hij één van zijn hondjes. Angel,
streelt. "Zij is een echt 'engeltje' voor me geweest,
want toen ik erg depressief was, leek zij dit aan
te voelen en zocht ze me in mijn geestelijke een
zaamheid op".
Uit zijn levensverhaal blijkt dat Jaco 'heel ver weg
is geweest'. Op zijn dertiende rookte hij al heroïne,
"ik was op mijn twaalfde al begonnen met blo
wen... en gebruikte speed". Ook rookte hij 'plof-
jes'. Dit zijn sigaretten met cocaïne, "maar van de
heroïne bleef ik af Dat was Iets voor echte junks
en ik vond dat ik dit niet was". Maar een jaar later
had de heroïne hem toch ongemerkt te pakken ge
kregen. "Ik rookte smack en had geen idee dat dit
heroïne was. Ik wist vrijwel niets van drugs maar ik
gebruikte het wel". Overigens geeft hij aan dat hij
STEPO
Sinds Jaco Grinwis van zijn verslaving is losgekomen doet hij er alles aan om ook anderen te wijzen pp een
weg die leidt uit de macht van de verslaving aan welk middel dan ook. Hij is actief betrokken bij de Stichting
Voorkom! van waaruit hij voorlichting geeft op scholen en is betrokken bij de Moedige Moeders.
Daarnaast is hij één van de initiatiefnemers van Stepout. Dit is een zelfhulpgroep die verslaafden helpt op hun
weg om van de verslaving af te komen. Deze organisatie is opgericht omdat er volgens onderzoek toch heel
wat mensen zijn die willen stoppen of gestopt zijn met gebruik van alcohol of drugs. Op deze zelfhulpgroep
kan een ieder die te maken heeft met verslaving elke dinsdagavond terecht aan de Antoon Coolenstraat 100
in Sommelsdijk.
Het is Jaco opgevallen dat zijn ervaring die hij in het verleden goed van pas komt bij hulp aan mensen die even
eens met een verslaving te kampen hebben. Veelal is het zo dat stoppen met een verslaving niet altijd vanzelf
gaat en dat mensen ook weer terug kunnen vallen in de verslaving.
Jaco ziet het dan ook als zijn levenswerk om aan de slag te gaan om verslaafden een helpende hand te bieden.
Hij heeft dan ook een 'droom': ik zou willen dat alle hulpverlenende instellingen aan elkaar gekoppeld zouden
worden, zodat we één groot netwerk zijn die hulp kunnen bieden, zowel op praktisch als op professioneel
gebied..."
Wie meer inlichtingen wil over Stepout kan terecht op de website: www.jijverslavingsvrij.nl
zelfs tijdens zijn basisschooltijd al regelmatig thuis
de drankfles aansprak en dat het nuttigen van al
cohol hem al vlug heel goed beviel.
ANTASTISf
Terugkijkend op zijn eerste ervaringen met drugs
komt hij tot de conclusie dat het "fantastisch" voel
de. "Ik kon weer lachen, ik kreeg vrienden en kon
de wereld weer aan". Dit betekende wel dat hij al
vroeg ging zwerven. Dit kwam mede door dat er
vroeger bij hem thuis problemen waren: een moe
der die psychische problemen had. Hij had dan
ook al vroeg geen echt thuis meer. Eerst kwam hij
bij een pleeggezin in Ouddorp terecht, "maar dit
ging mis, ik had toen al last van paniekaanvallen
en ik sloeg op de vlucht". Het volgende adres was
een opvangtehuis in Spijkenisse, waar hij op der
tienjarige leeftijd terecht kwam. Hier rookte hij de
eerste 'plofjes'. Jaco leerde in dit opvanghuis ook
de kick van het gebruik van de combinatie speed
en alcohol, een mengsel dat hem zeer agressief
maakte. Hij was dan ook wel eens betrokken bij
vechtpartijen. Dit werd zo erg dat hij het opvang
huis in Spijkenisse moest verlaten. Vervolgens
kwam hij terecht in een gastgezin op een boerderij
bij Den Bommel. Maar ook hier kon hij het niet
aarden.
ZWERVEND LEVEN
Voor Jaco, als dertienjarige, brak een zwervend
leven aan. Zowel op het eiland als in de omge
ving van Hellevoetsluis en Spijkenisse trok hij rond
zonder een vaste woon- of verblijfplaats te hebben.
Als jonge puber begon hij in die tijd "alles te ge
bruiken". Hij sliep in die tijd buiten of bij vrienden,
door wie hij ook werd voorzien van drugs, want hij
had natuurlijk zelf geen geld. Hij probeerde wat
geld bij elkaar te krijgen door het inleveren van
gestolen statiegeldflessen: "Je had dan weer wat
geld om één pilletje of een zakje weed te kopen.
Als je geen geld had moest je wel creatief worden
om toch onder invloed te komen, ik snoof dan wel
eens terpentine of rolde alles wat ik voorhanden
had in een sigaret, tot zelfs de droogbloemen die
op tafel stonden toe".
Door het intensieve gebruik van de middelen kreeg
hij ook gedragsproblemen. Het gevolg hiervan was
dat hij al op 16-jarlge leeftijd in de gevangenis te
rechtkwam wegens gewelddelicten. Daar bleef hij
totdat hij 21 jaar was. "De lengte van deze tijd lag
niet zo zeer aan de zwaarte van mijn overtreding,
maar meer omdat mijn gedrag niet zó goed was,
dat ik weer in de maatschappij terug kon keren".
Ook in de gevangenis ging het gebruiken van
drugs gewoon door, hoewel hij wel verschillende
keren is gestopt. "Maar ook in de gevangenis
wordt gewoon in drugs gehandeld en er wordt ook
drugs de gevangenis in gesmokkeld. Ik heb daar
wel een half jaar zonder drugs geleefd, ik wilde
weer wat van mijn leven maken en ik kreeg wat
meer evenwicht. Na een half jaar kreeg ik verlof
en ik kwam weer bij mijn vrienden terecht. Die
Heten mij een zak pillen zien en meteen was ik
verkocht,", zo herinnert hij zich. "Ik was dan wel
niet lichamelijk verslaafd maar ik had nog wel die
geestelijke verslaving".
KINDSOLDAAT
Terugkijkend op zijn leven als verslaafde mijmert
Jaco Grinwis: "De verslaving was een deel van me
zelf geworden, ik vergelijk het wel eens met een
kindsoldaat, je bent in de macht van een ander en
je doet wat die ander eist, ook al zijn dit ook de
meest vreselijke dingen".
Hij verhaalt van de tijd - voor, tijdens en na de ge
vangenis - waarin hij vol van haat was tegen alles
en iedereen. Volgens hem verwachtte hij toen niet
zoveel van het leven, hij dacht dat hij vlug dood
zou gaan en deed een ander het niet dan zou hij
zelf wel zijn leven beëindigen.
"Ik ben in die tijd bijna dood geweest, dit kwam
doordat ik ook XTC ging gebruiken. Ik ben toen
drie keer een periode van drie weken achter elkaar
wakker geweest. Ik had alleen maar gebruikt en
was naar speciale feesten geweest. De eerste da
gen ben je moe, maar daar kom je wel overheen.
Aan het eind van die periodes rolde ik gewoon om,
toen was ik dus bijna dood... Dit wakker blijven kan
natuurlijk alleen maar onder invloed. Ik gebruikte
de ene keer LSD, de andere keer amfetaminen en
weer een andere keer sterke drank." Hij leefde een
leven waarin hij naast drugs- en alcoholgebruiker
ook satanist was geworden en als skinhead ("was
ik al vanaf mijn dertiende') bezocht hij tal van ille
gale housefeesten en discotheken waar geweld en
overmatig druggebruik centraal stonden.
ERVARING VAN GOD
Hij woonde in die tijd in Sommelsdijk aan de Plu
vier. Op een keeer werd hij vrijwel bewusteloos
thuisgebracht. Hij was zowel geestelijk als licha
melijk helemaal op en zocht rust. Maar dit gaf wat
problemen., "Ik had in mijn huis geen bed, want ik
sliep alleen maar in een stoel. Maar Ik had wel de
sleutel van het huis van mijn buurvrouw, omdat ik
tijdens de vakantie voor haar kat mocht zorgen.
Ik ben daar naar binnen gegaan en op haar bed
gaan liggen. Zij had mij al verschillende keren, als
ik als een dood vogeltje thuiskwam, opgevangen.
En daar had ik een ervaring met God, die een om
keer in mijn leven betekende. Later heb ik begre
pen dat deze ervaring de Heilige Geest was", zo
verwoordt Jaco - die niet gelovig is opgevoed - zijn
bekering.
VEEL VERGEVING
Hij herinnert zich nog dat hij direct na dat moment
heel veel keren om vergeving heeft gebeden om
dat hij zich door zijn criminele gedrag en versla
ving heel erg schuldig voelde. "Ik kwam niet uit
een christelijk gezin, maar uit mijn opvoeding wist
ik maar al te goed wat schuld was, want dat werd
me wel aangepraat".
Toen zijn "hart in één keer van haat naar liefde was
overgaan" veranderde zijn leven totaal. "Ik ging
over van zwart naar wit". Nadat hij tot geloof was
gekomen is hij op zoek gegaan naar een kerk. Hij
kwam uiteindelijk bij een evangelische gemeente
terecht. Toen hij eenmaal besloten had om zich
te laten dopen bleek dat hij toch nog onder in
vloed stond van satan. Hij hoorde stemmen in zijn
hoofd die hem ertoe aanzetten om zichzelf te do
den en om anderen iets aan te doen. Hij gaf hier
niet aan toe, maar het heeft wel strijd en gebed
gekost om hiervan los te komen. Uiteindelijk heeft
hij zich laten dopen en ook heeft hij zichzelf en
zijn huis helemaal gereinigd. "Mijn huis was een
klein tempeltje van de duivel, ook mijn hobby's
en kleren waren verbonden met verslaving en de
duivel". Hoewel hij wel veel geestelijke strijd heeft
ervaren is het radicaal stoppen met het gebruiken
van drugs en alcohol goed gegaan en heeft hij
geen ontwenningsverschijnselen gehad. "Toen ik
het eerder zonder God had geprobeerd had ik wel
ontwenningsverschijnselen".
Bij het beëindigen van zijn verslaving heeft hij geen
hulp van buitenaf gehad, "alleen van God". Wel
is hij een keer bij De Hoop in Dordrecht geweest
voor een gesprek, maar dan moest hij opgeno
men worden en zou hij op een gesloten afdeling
terechtkomen. "Dat kon Ik niet omdat ik vroeger al
teveel ben opgesloten".
Na zijn radicale besluit om te stoppen heeft Jaco
toch nog wel enkele keren een terugval gekre
gen. "Ik verhuurde geluidsapparatuur voor disco's
van housemuziek. Hij gebruikte geen' drugs maar
dronk wel liters cafeïnedrankjes. "Ik zag er niet uit.
Jaco Grinwis met zijn onafscheidelijke Angel die veel
voor hem betekent. Foto: Adri van der Laan
dus ik dacht laat ik maar een bommetje nemen
(dat is een vloeitje met speed) Ik was direct weer
verslaafd. Ook een keer een blowtje gaf als resul
taat weer dat ik weer veel ritjes naar de koffieshop
maakte".
Hij was toen werkzaam In de bouw en dacht: "ik
doe één keer met de borrel mee". Maar dit liep
ook fout. Onderweg naar huis op zijn scooter reed
hij op het fietspad tussen Dirksland en Sommels
dijk met zo'n 70 km per uur door een hek heen.
Van de scooter was niets meer over maar hij heeft
het wonderwel overleefd. "Achteraf gezien was ik
blij met dat scooterongeluk want dat heeft mijn le
ven gered, ik had ook dood kunnen wezen. Tóen
snapte ik pas dat ik nooit meer moest drinken of
gebruiken. Ik moet er zelfs niet aan proeven of rui
ken en ik moet ook niet in een café gaan zitten. Ik
ben er liever bang van en ga het dus niet opzoe
ken".
PREVENTIE
Een groot deel van zijn tegenwoordige leven be
steedt Jaco Grinwis aan het geven van voorlich
ting- en preventielessen over alcohol en drugs aan
jongeren en ouderen. "Ik vind dat fijn om te doen.
Zelf heb ik vroeger nooit iets over preventie ge
hoord en daarom vind ik het zelf goed om hier nu
in actief te zijn". Via de Stichting Voorkom! Is hij
actief in het geven van voorlichting en preventie-
lessen op scholen op zowel het eiland als verder
in de regio. Verder spreekt hij ook regelmatig op
bijeenkomsten waar hij zijn getuigenis geeft Ook
werkt hij mee aan de organisatie Moedige Moe
ders, waar hij regelmatig voorlichting geeft. Jaco
is daarnaast ook actief binnen de zelfhulpgroep
Stepout, waarin hij jongeren en ouderen bege
leidt in het soms moeizame proces om van een
verslaving af te komen (zie kader elders op deze
pagina). Hierin vindt hij veel voldoening v/ant Jaco
geeft graag door dat "het leven stukken mooier is
zonder drugsgebruik, want met drugs is het leven
een hel".
Samen met het Christelijk Jong Mannenkoor 'Soli
Deo Gloria' uit Urk is het christelijk Gemengd
Koor 'Deo Cantemus' uit Rotterdam aan zijn vijf
Kerstconcerten van 2009 begonnen. Hieraan
verlenen de sopraan Mirjam Feijer en de bariton
Lucas Kramer, die beiden voor de eerste keer
een bijdrage aan deze avonden leveren, hun
medewerking. Op de eerste avond, dinsdag 8
december, zaten André de Jager en André van
Vliet, die bij Deo Cantemus niet weg te denken
zijn, achter het prachtige Doelenorgel en de
vleugel. Samen met "I 'Orchestra Particolare'
hebben zij bij op één na alle programmapunten
een rol gespeeld. De enige keer dat dit niet het
geval was, was toen het achttien man tellende
Urker koor van Jaap Kramer glaszuiver het
'Eeuwen geleden' a capella zong. Het thema
'God komt naar ons toe' liep door heel het
programma heen.
Het is al zo imponerend als de koren en solisten,
samen met een zaal vol publiek, begeleid door alle
muziekinstrumenten, de avond beginnen staande
te zingen 'Komt, laten wij aanbidden', met daarbij
zo nu en dan ook de bovenstem van de koren.
Nadat daarna de voorzitter van Deo Cantemus,
de heer Goedvolk, alle medewerkers en luisteraars
had welkom geheten en in gebed was voorge
gaan, begon het koor met het voor trouwe bezoe
kers bekende introïtus: 'Into my heart', dat ontroe
rend mooi werd begeleid door het orkest Mirjam
Feijer, die als sopraan ondermeer is opgeleid door
Margaret Roest, die meerdere malen voor Deo
Cantemus optrad, had een heldere stem met een
machtig volume. Het feit dat ze heeft opgetreden
in Japan, de Filippijnen, Israël en meerdere malen
voor de E.O., zegt al genoeg.
Ze zong met beide koren mee, soms ook samen
met de bariton, Lukas Kramer, broer van de Urker
dirigent die het zingen van huis uit met de pap
lepel heeft ingegoten gekregen. Het was ook bij
zonder fijn om naar hem te luisteren. Deze beide
solisten stonden diverse malen op het podium.
En dan willen we toch ook nog e^n keer de naam
van André de Jager noemen, die het Doelenorgel
volledig in zijn macht heeft Zijn naam kwam ne
gentien maal in het programmaboekje voor, als
schrijver van de partituren voor het orkest en als
componist kortom een virtuoos.
En de vleugel, waarachter André van Vliet zat,
hoorde je door alle composities heen en soms bo
ven alles uit.
De beide dirigenten, gaven niet alleen leiding aan
hun koren, maar ook aan het orkest. Jaap Kramer,
de nog jonge dirigent van de Urkers, deed dat op
een voortreffelijke manier, maar ook de 65-jarige
Cor de Haan deed voor hem niet onder. Hij had de
algehele leiding en hij deed dat op een ongelofelijk
vitale wijze.
Het voert te ver om op de uitvoering van alle pro
grammapunten in te gaan. Slechts een enkele op
merking. 'Het volk dat in duisternis wandelt' van Jo-
han Bredewout werd door de Urkers zeer beheerst
gezongen. De orkestbegeleiding deed wat apart
maar wel mooi aan. Heel mooi was het 'Kind van
toen' van dezelfde componist mooi gezongen door
de bariton, met op de achtergrond het neuriën van
de achttien mannen. Niet onvermeld mag blijven
het 'Lied voor Jezus' van Marco den Toom, waarbij
sopraan en koor elkaar afwisselden. Soms zongen
ze samen en hoorde je de sopraan er bovenuit. Bij
zonder mooi was 'Angels from the realms of glory'
van Henri T. Smart waarin wat staccatoachtig ge
zongen werd en waarin een bekende melodie door
klonk Majestueus was het slot Voor de pauze werd
afgesloten met de altijd weer indrukwekkende ne-
grospiritual 'Go teil it to the mountains', heel knap
bewerkt door Cor de Haan, waarbij alle koren en
instrumenten - vooral ook de slaginstrumenten -
betrokken waren en tenslotte ook de luisteraars nog.
Was het programma voor de pauze boeiend, de
tweede helft was zo mogelijk nog indrukwekkender.
Het voorspel met de violen in 'Sta op en schitter'
was ontroerend mooi. In dit lied zong de sopraan,
en zacht op de achtergrond speelde het orkest.
Later viel ook het koor bij. Prachtig! In de 'Kerstfan
tasie' voor orkest van André de Jager kwamen alle
blaas-, strijk- en slaginstrumenten, met het orgel
en de piano afzonderlijk en samen aan bod. Heel
knap! 'We've got good news to tell', een bewer
king van Martin Mans, maakte op de luisteraars
wel een heel bijzondere indruk en niet te vergeten
'Christmas Choral' van Camp Kirkland, bewerkt
door Cor de Haan. De inleiding van het orkest
was heel mooi. Vervolgens wisselden solisten en
koren elkaar af In de compositie klonken 'Komt
allen tezamen' en 'Gloria, in excelsis Deo' door.
Het slot waarin alles en iedereen betrokken werd,
was machtig.
SAMENVATTEND
Het was een in alle opzichten bijzonder geslaagde
avond. Velen zullen er in de komende dagen nog
van kunnen genieten. De concerten voor dit jaar
zijn uitverkocht Wie iets dergelijks ook een keer
wil meemaken, moet wachten tot 11, 18, 13, 16
en 20 december 2010, maar wacht dan niet te
lang met het bestellen van kaarten. Dat kan telefo
nisch: 06 43556415 of 06 43556721
vH
Dirigent Cor de Haan
De sopraan Margaret Roest en bariton Lukas Kramer
Organist André de Jager
