Zonnebloem Oostflakkee
doet Omloop met gasten
Meditatie
Nieuwe tankautospuit voor
blusgroep Herkingen
Vervolg'
verhaal
RAAD
DAAD
Beroepings-
EN U
Arminiaans
gedachtegoed
in het jaar van
Calvijn
Appelavond
voor +16-
jongeren
WERK
Eenzijdige liefde... (i;
EiiAnDEn-niEuws
cx)i;r(;EN.sPu\Ar - De
SLEDSHONDEN-
UEfHEBBEti
VUIL' BÜIUENGLAS?
DUB8ELGLASEFFECT
Hoofdstuk 21
Gartjan,
de vreemde, stille
PAGINA 5
VRIJDAG 2 OKTOBER 2009
Zonnebloem Oostflakkee is
een actieve vrijwilligersorga
nisatie die v(K)r de bewoners
van Oostilakkee ongeveer 30
'waardevolle' ontmoetingen
per jaar organiseert. Zo werd
afgelopen vrijdag met 15
gasten uil Ooligensplaat een
rondje eiland met de auto
gemaakt. De gasten werden in
de ochtend opgehaald, waar
na de reis werd begonnen. De
rfjute was bijna dezelfde als die
van de Omloop. De tocht ging
via de haven van Den Bom
mel langs de noordelijke dor-
|)en en de visafslag van Stel-
lendam naar strandtent Faal
10. Onderweg kwamen bij de
gasten vele verhalen en her
inneringen los, er waren ook
gasten die al 3:5 jaar tiiet meer
aan het Noordzeestrand waren
geweest. Hel was een prachti
ge gelegenheid om de gasten
Ie laten zien hoe het eiland
is veranderd, en tegelijker
lijd ook zijn charme heeft
behouden. In Paal 10 werd
genoten van een heerlijke
lunch met drank, soep en een
broodje. De terugweg werd na
<le lunch vervolgd via hel dorp
(Joedereede en de haven van
Herkingen naar hel nieuwe
gedeelte van (Jude-Tonge. Het
was een feest van herkenning
maar ook een kennismaking
met de nieuwe ontwikkelingen
op het eiland. "De gasten heb
ben genoten en waren dolen
thousiast, er was tijdens de reis
ruim tijd voor leuke gesprek
ken over onderwerpen van
vroeger zoals over de veer
pont en de stoomtram. Eén
van de gasten merkte op dal
men vroeger voor een dagje
uk naar Rotterdam om 4 uur
in de ochtend moest opslaan,
dat zijn van die leuke details
die op zo'n dag loskomen,
maar zo'n gesprek is vooral
ook heel waardevol", aldus
Zonnebloem vrijwilligster Ria
Buscop. Aan het einde van
de middag kwam men aan in
Ooligensplaat met een mooie
herinnering aan een prachtige
dag."Dit is zeker voor herha
ling vatbaar", aldus Ria Bus
cop.
Deze vraag- en antwoordrubriek staal geheel ten dienste van de
lezer die er koslenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op
velerlei gebied kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws,
Postbus 8, 3240 AA Middelharnis, met in de linkerbovenhoek
'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door deskundigen
beantiooord en zullen binnen enkele lueken na de inzending
compleet mei anlxvoord in deze rubriek ivorden gepubliceerd.
Waarimi mag je hij ons geen lioii-
den voor een slede spannen? Ik
hel) wel trekhondeii onder ztvure
karren van melkboeren gezien, in.
liiisland zag ik heel tvai husky's
voor hondtnsleden.
Antwoord: Kr beslaat wel een
enorm verschil tussen de echte
Kskiniohoiiden die in spannen
van zes met hiui krachtige,
dubbel en dwars behaarde,
tegen ijzige sneeuwstonnen
bestaiide lichamen een sle
de op gladde ijzers over een
sneeuwveld trekken, en de al
1,50 eeuwen aan onze levens
wijze gewende, vaak te veel
verwende, huishouden. De
Siberische sledehond (husky)
heeft een veel steviger skelet,
maar is van natiue een vrij
wel ontembare, ongezeglijke
en nauwelijks bestiuirbare
vechtersbaas. Hij holt het liefst
kaarsrecht vooruit, tot hij een
levende (dus vijandelijke)
hgiuu" of andere interessante
prooi ontwaart. .Andere dieren
wil hij eerst even laten voelen
wie er de haas is. De romp van
onze tamme honden heeft een
veel lichter skelet, de poten zijn
een stuk zwakker dan die van
hun in 't wild levende verre
voorouders, en bovendien zijn
hun voetzolen veel te dun om
dagelijks grote afstanden af te
leggen, laat staan hel 's win
ters schrap zetten in sneeuw
en ijs. In 1910 werd er al een
Trekhondenwet afgekondigd,
juist omdat er toen in ons land
zeker 80.000 honden die daar
niet geschikt voor waren, als
trekhond werden gebruikt.
In sommige gemeenten was
hel gebruik van Irekhonden
trouwens al eerder verboden
en in Amsterdam was hel nim
mer toegestaan. Omdat er in
1952 toch nog 1350 honden
voor of onder een soms zweer
beladen kar gesignaleerd wer
den, drongen de Sophiaver-
eniging en de Ned. Verg. tot
Bescherming van Dieren met
nog andere organisaties aan
op een betere wetgeving. Op
25 januari 1961 verscheen de
Wet op de Dierenbescherming
in Staatsblad 19 en deze wet
legde o.m. het gebruik van
waakhonden aan banden en
rangschikte het gebruik van de
daartoe ongeschikte honden
als trekdier onder dierenmis
handeling.
Doordal ik telkens mijn rechter
brillenglas ivildc oppoetsen dal
toch steeds .fchoon hteeh Ie zipi,
ontdekte ik dal hel mijn rechter
oog moest zijn. Daardoor kijkend
zie ik alles alsof ik door een vuil
raam moet kijken. Word ik blind,
of wal kan er aan de hand zijn?
Antwoord: Dal is een bekend
OÜDDORP - Op woensdag 7
oktober houdt Prof Dr. W.S.
(kuiter, hoogleraar aan de
Duke University in Amerika,
in de Doopsgezinde kerk Ie
Ouddorp een lezing over het
thema 'Genade en geloof in het
Arminianisnie'. Prof Gunter
was al eerder in Ouddorp, o.a.
als initiator van de koorreizen
die regelmatig vanuil Amerika
werden georgaufseerd. Hij
promoveerde aan de Universi
teit van Leiden en is momen
teel in Nederland vanwege het
internationaal congres 'Armi-
nius, Arminianisnie in Kuropa'.
De entree voor deze lezing, die
in het Nederlands zal worden
gehfjuden, is vrij. De aanvang
is om 20.00 uur.
verschijnsel bij mensen die
enige last krijgen bij een pril
begin van staar. Daarover hoeft
u zich niet direct ongerust te
maken, want als u een oogarts
opzoekt zult u horen dal er
pas een kleine ingreep nodig is
indien de staar zich werkelijk
zou uitbreiden, en dat gebeurt
niet altijd. Bovendien gaal hel
dan vaak erg langzaam. En de
meeste echt lastige staar kan
nu veilig en snel verwijderd
worden.
Hebben dubbele ramen ook dub
bele, oj'juist halve kracht hij de
verkleuring van meubels, gordij
nen, behang en vloerkleed?
Antwoord: Geen van beide.
Dezelfde lichtstralen van dat
deel van het spectrum die door
enkel glas heendringen, gaan
ook door de tweede glasruit.
GOEREE-OVERFLAKKEE
- Op zaterdag 3 oktober is er
door het district Flakkee een
appelavond georganiseerd om
gezamenlijk hel nieuwe vereni
gingsseizoen te openen. Deze
appelavond zal gehouden wor
den in het kerkgebouw van
de Gereformeerde Gemeente
te Dirksland (Mozartsingel 2).
Op deze avond zal ds. B. van
der Heiden (uit Alblasserdam)
spreken over het onderwerp:
'Het zaad in goede aarde.
Hij wil dit doen n.a.v. Matthéüs
13: 8 en 23. Zowel jongeren als
belangstellenden zijn hartelijk
welkom. Er zal een collecte
zijn voor het dislrictswerk. We
beginnen om 19.30 uur.
PROTESTANTSE KERK IN
NEDERLAND
Beroepen te Beesd, ds. J.F.
Scheller te Lemelerveld; te
Bodegraven (lierv. wijkgeni.
2), en te Veen, ds. RE Bonter
te Leerdam; te Workuni, ds.
W.F. Schormans en kandidaat
H.M. Schormans-Marchand te
Nijkerkerveen.
Aangenomen naar Alphen
a/d Rijn (geref. wijk Cen
trum), ds, RL. Smilde te
Katwijk aan Zee (parttime).
Bedankt voor Huizen (herv
wijk Meentkerk), ds. G. van
Meijeren te Dirksland; voor
Strijen (herv. wijkgem. Ichtus),
ds. J. Slager te Rotterdam-IJs-
sehnonde.
Beroepbaar: kandidaat M. J.
E. H. T. van Baest, Nicolaas
van Eschslraat 36, 5061 VT
Oisterwijk. Tel. 06-40857409.
E-mail: ademlocht@hot-
mail.com; kandidaat M. van
Dam, Oudestraat 6, 5161 TB
Sprang-Capelle. Tel. 0416-
531012. E-mail: m.vandam(5)
hervormd-sprang.nl; kandi
daat G.J. Codee, Oostzaan-
straat' 23, 1013 WE Amster
dam. Tel. 06-48180112.
HERSTELD HERV KERK
Beroepbaar: ds. N. van der
Want, De Velden 118, 3124 CP
Schiedam. Tel. 010-4719919.
GEREE KERKEN (VRIJG.)
Beroepen te Nijkerk-West, ds,
R. A. Schipper te Drachten-
Nijega.
NED. GEREE KERKEN
Beroepen te Almere (samen-
ïverkingsgemeente cgk/Ngk),
ds. G. van Dijk te Dalfsen; te
Doetinchem-Velp, ds. M. de
Kreek te Rijsbergen; te Nieu
wegein (samenwerking cgk/
Ngk), ds. M. de Kreek te Rijs
bergen.
CHR. GEREE KERKEN
Beroepen te Nieuw-Vennep,
kandidaat W. de Bruin te Nun-
speet; te Rijnsburg, ds. C. Wes-
terink te Bennekom.
GEREE GEMEENTEN
Beroepen te Apeldoorn, ds.
J.J. Tanis te Kampen; te Beek
bergen, ds. J.M.D. de Heer
te Middelburg-Centrum; te
Krabbendijke, ds. G. Beens te
Kootwijkerbroek; te Opheus-
den, ds. D. de Wit te Rijssen-
West; te Rotterdam-ljsselmon-
de, ds. R Melis te Veen.
Bedankt voor Genemuiden,
ds. A. Schot te Nunspeet.
Wij hebben Hem li,j, umdiil Hij ons eerst liefgehad heeft. (1 Joh. 4:19)
Cods liefde is eigenlijk op geen
enkele maniei' echt te verge
lijken met de liefde van men
sen. Dat blijkt in het bijzonder
bij de tekstwoorden van deze
meditatie. Woorden die op
een andere wijze ook vertolkt
viorden in vers 10a: Hierin is de
liefde, niet dal leij God liefgehad
hebben, maar dal Hij ons heef) lief
gehad.
Dat is een hemelsbreed ver
schil met de liefde tussen men
sen. Daar zijn vanaf het begin
twee partijen bij betrokken.
Dat is een liefde die wel van
twee kanten móet komen. Wil
het tenminste tot een relatie
kümen.
Cods liefde echter, komt altijd
\an één kant. Daarin zijn wij
mensen nooit de eerste. Hij is
de protos zegt het Grieks, de
Eerste - Hij heeft ons eerst lief
gehad. Daar mogen en moeten
we een dikke streep onder zet
ten.
üe apostel heeft dat zelf heel
goed beseft. Door middel van
liet 'wij' en 'ons' van de tekst,
sluit hij zichzelf in, We lezen
dat ook heel duidelijk terug in
het Johannesevangelie. Te her
kennen aan de manier waarop
Johannes daar over zichzelf
schrijft: Namelijk als 'de disci
pel dien Jezus liefhad.'
Hij was niet het onderwerp
maar het voorwerp. Niet
Johannes had Jezus uitermate
lief, maar juist omgekeerd:
De Heere Jezus had Johan
nes uitermate lief Zonder zijn
naam te noemen schrijft hij
over die liefde van Jezus tot
hem. Het is alsof hij helemaal
schuil wil gaan achter Zijn lief
de.
Kijk, dat is nu ook een ken
merk \an de oprechte en ware
liefde in het hart: Dat geeft niet
hoog op van de eigen liefde
tot Jezus. Maar het benadrukt
vooral Zijn liefde; Zijn liefde
tot mij! Het loopt niet weg met
zichzelf: zie mijn liefde eens
voor Hem! Maar het loopt weg
met Zijn ongelooflijk grote
zondaarsliefde voor mij. Hij op
de eerste plaats. Hij eeist! Hij
voorop, niet wij, niet ik. Her
kennen we het?
.^Is u, jij en ik nu hoog moes
ten opgeven van onze liefde tot
Hem... Hoever zouden we dan
kiimen?! Johannes begint daar
om ook niet zonder reden aan
de andere kant: bij God! Want:
Wij hebben Hem lief omdat
Hij ons eerst heefl liefgehad.
De apostel kent zijn eigen hart
en dat van de gemeente. Het
initiatief om God Hef te hebben
kwam helemaal niet \an hun
kant. Er was helemaal niets in
hen dat naar God vroeg of Zijn
liefde ook maar nodig had.
Het Griekse woord agape geeft
dat ook aan. Dat is een liefde
die nooit opgeroepen wordt
door iets aantrekkelijks in de
ander Maar het is een liefde
die eenzijdig bij Gckl x'andaan
komt. Niet wij maar Hij...
Zo is het ook niet onze keus
geweest om God lief te heb
ben. Er is niets in mij dat ook
maar taant naar God en Zijn
liefde. Vanuit mijzelf breng
ik nog geen kruimel liefde tot
Cod op en zoek ik ze ook niet.
Zoals de apostel Paulus zegt:
Er is niemand die (iod zoekt.
(Roni. 3:11)
Ik heb een tijd in mijn leven
gekend dat ik er niet om gaf
ik Hem niel liefhad. .M las ik
in Zijn Woord en hoorde ik in
de kerk de boodschap van Zijn
liefde. Ik sloeg er geen acht op,
ik deed er niets mee; het zei nie
niels. Het raakte en roerde me
niel - \'an natiue geen hart
voor God!
Ik zie het bij .Adam en Eva. Zij
hebben God \an hart lot hart
liefgehad! Maar na de zonde
val was dat finaal over en uit!
In plaats van God nog te zoe
ken, verstopten ze zich voor
Hem. Zouden ze ooit nog naar
God gevraagd hebben als God
niet naar hen had gevraagd?
En .\brahani? Jakob? De disci
pelen? Paulus? De ge\angenis-
bewaarder van Eilippi? En u.jij
die dit leest, en ik? Zouden zij
en wij ooit naar de liefde van
de HEERE gevraagd hebben
als Hij niet de i^erste was?
Eenzijdige liefde,.. Volgende
week meer daaro\er.
Ds. E. de Mots, Goedereede
De blusgroep Herkingen kreeg afge
lopen zaterdag, na ruim 20 jaar, een
nieuwe brandweerauto overhandigd.
De tankautospuit was al op 24 juli jl.
overgedragen, door Kenbri te Waal
wijk, maar de officiële overdracht had
nog niet plaatsgehad. Dat gebeurde
zaterdagmiddag, rondom een samen
zijn in 'Ons Huis' te Herkingen.
Door Hans Villerius
De blusgroep Herkingen bestaat uit veer
tien mannen en één vrouw. In 1989 kreeg
de blu-sgroep de beschikking o\er een
tankautospuit, de 72-3. Na al die jaren
was het bliisvoertuig aan vervanging
toe. De brandweerlieden zijn dan ook
erg trots dat zij nu een nieuw voertuig
mogen gebruiken. Lang na de overdracht
van enkele maanden geleden hebben de
spuitgasten niel hoeven wachten op de
inwijding van het voertuig in de praktijk,
want een dag later moest al worden uit
gerukt voor hul|3veileniiig aan een paard
dal in een sloot was terechtgekomen. Mei
de instruclies van de vorige dag nog vers
in het geheugen verliep alles goed. En 's
nachts \óór de officiële oi'erdracht was er
de uitruk voor een brand op een camping
nabij Herkingen. .Niettemin lag's middags
alweer keurig een dekzeil over hel nieuwe
blusvoertuig gespannen, dat behendig
door burgemeester Stoop van de gemeen
te Dirksland werd weggetrokken, waarna
de sleutels konden worden overhandigd.
■52-
"Hoor es, Willem, over terugbela
len praten we niet meer. Je hebt een
gezin met opgroeiende kinderen. Er
komt heel wat kijken. Ik heb daar wel
niet zoveel xeistand van, maar ik kan
het me best begrijpen."
'Ja, maar dokter, een mens wil toch
zijn schuld afdoen?"
"Die schuld heb je al lang afgedaan,
Willem. ledere zomer mag ik niet jul
lie meevaren. Ik mag gratis bij jullie
eten, gratis bij jullie slapen en gratis
genieten. Ik zou zelfs wel kunnen
bewijzen dat ik schuld had bij jullie."
"Maar dokter", zegt Annemie vanuil
de kooi, "nou maak je het toch al te
bont."
"Heb ik hel hier ooit te bont gemaakt,
Willem? Zeg jij nou es?"
Ze lachten alle drie. "Nee", zegt Wil-
lenl, "te bont heb je hel nog nooit
gemaakt. Trouwens, als dat gebeurde,
ging je ook subiet naar de wal."
Dokter Wevland is graag aan boord
van de Vertrouwen. De grote gene
genheid van Willem en Annemie
maakt hem warm van binnen.
Annemie moet naar hem kijken. Hij
zit daar zo rustig naast Willem, zijn
forse gestalte is zo vertrouwd hier of
hij een dagelijl'se gast is. Hij kan zo
rustig en joviaal met hen spreken, als
of hij huns gelijt is. Hij is dat ook wel
een klein beetje, heeft hij hun hel een
en ander verteld over zijn ail5.omst.
En het verhaal, dat hij haar eens
heeft verteld op een avond in zijn stil
le studeerkamer is in haar geheugen
gegrift. Martijntje, mooie naam, zegt
ze in zichzelf. En weer hoort ze hem
zeggen, dat zij, Annemie, op Maitijn-
tje lijkt.
Toen hij 's zoiners mee voer, heeft hij
zicli ontpopt aks een geboren schip
per. Hij wist de schuit met een fraaie
bocht door de wind te stut en. Hij wist
hem te houden, als en donderbui joeg
over de ruige rivier. Hij kon zelfs met
overgave spelen op de harmonica, die
hij had meegebracht.
Wie kon zo teer spelen, datje de wee
moed voelde? Wie kon je zo tot stilzijn
dwingen, als hij met zijn harmonica?
Dan sloot hij de ogen en was verlo
ren in zijn spel. Dan was zijn mond
samengetrokken als in spanning. En
als hij dan de ogen weer opende, als
het lied uit was, dan ging er een verle
gen glimlach over zijn gelaat, alsof hij
verontschuldiging wilde vragen voor
zijn afwezigheid, Willein voelde dit
alles misschien niet zo aan als Anne
mie.
Soms vroeg ze zich af, of haar gene
genheid voor dokter Weyland niel
zondig was. Maar nee, iets zondigs
kon ze hierin toch niet vinden. Ze
hield van Willein, haar robuuste,
trouwe Willem en voor dokter Wey
land zou ze hem niet willen missen.
Dokter Weyland, liij was een goede
vriend; een vriend waaraan ze veel te
danken hadden, maar... een vriend.
Zo dacht Annemie. Zo dacht ook Wil
lem, aan wie ze het verhaal \an zijn
\erloren liefde had \erteld.
En zo kon de verhouding tussen hen
zuiver blijven en mooi. Zo kon Anne
mie aan Willem en dokter Weyland
denken, de dagen van gedwongen
rust in de kooi van het vooronder iriet
Lijntje naast zich.
Lijntje: Gods gave.
Lampoot! Hinkelepink! .Afge-
schaje lampoot!
Het is niet de eerste maal, dat
de jongens van de openbare school
du Gartjan Tromp, de jongen, wiens
ene been korter is dan het ande
re, naroepen. Als hij uit het kleine
schooltje komt, waar meester Lank-
nioed de scepter zwaait, moet hij
langs de openbare school naar huis.
En steevast is hij hel mikpunt van de
spot der gezonde knapen. Dat is een
dagelijks hartseer voor Gartjan, die
van zijn geboorte af dit lichamelijk
gebrek heeft.
Hij is niel bang, Gartjan. Ze kunnen
opkomen, al is het inet vijf tegelijk.
Hij is een Tromp, hij lust ze. Maar hij
kan ze niet krijgen. Ze kunnen harder
lopen dan hij. Hij heeft, er verdriet
van. Waarom heeft hij ook zo'n lam
me pool?! Hij kan de jongens slechts
in machteloze woede naroepen: "Hé,
kom es hier as je durft!" Ze komen
niet, maar op een afstand blijven ze
staan en schelden: "Lampoot! Afge-
schaje hinkelepink!"
Elf jaar is Gartjan. En hij is bij Opa en
Opoe te Ciayestein in huis. jij woiclt
geen schipper, heeft vader gezegd.
Jouw plaats is aan de wal. Dal heeft
hij zelf ook wel begrepen. Hij kon niet
vlug genoeg uit de voeten. Hij kon
niet mee als er snel gehandeld moest
worden aan boord. En bijna steeds
moet daar snel gehandeld worden.
Hij hoefde niet aan boord te blijven
ook. Dirk was vaders knecht, Dirk de
oudste, vierkante knaap, die nu al
veertien was.
Jij moet naar Opa en Opoe gaan, had
moeder gezegd. Moeder, met wie hij
zo fijn praten kon. Soms dacht hij.
dat moeder meer van hem hield dan
van Dirk en Lizebeth en Lijntje, maar
dat was natuurlijk niet waar. Moeder
hield van alle vier evenveel. En toch,,,
Gartjan is naar de wal gegaan. Hij is
bij Opa en Opoe Tromp gekomen.
Ze vonden hel wel leuk clal hij kwam
en hij kon best met hen opschieten.
Hij zat gaarne bij Opa in het kleine
.schuurtje, als deze hoepels maakte.
Opa kon zo fijn vertellen van de tijd,
toen de Fransozen ons land bezet
hadden. Van de vreselijke annoe-
der, die toen werd geleden. Van het
grote verlangen naar de terugkeer
van Oranje, Van de dappere daden
van de piins van Oranje in de slag bij
Waterloo, Van de veldtocht tegen Bel
gië in 1830, van Chassé en Van Speyk,
die met zijir schip in de lucht vloog,
omdat hij het niet in handen van de
Belgen laten wilde. Opa had dat alle
maal mee beleefd. Wat dat betreft,
was er nu niet veel te beleven, vond
Gartjan.
Doordat hij niel met de andere jon
gens mee kon ravotten, kreeg hij een
ielwat eenzelvige natuur. Het liefst zat
hij op zijn kamertje boven, dat kleine,
knusse kamertje, met een raampje,
dat uitzicht gaf over de riviei.
Hij zat er op mooie zomeravonden,
als het leven langzaam verstilde.
(u'ordt vemolgd)
