DE OUDE LU
A devogel
bruna
yde Vos
n
f
www.asgobv.nl
IPrettig'e Kerstdagen
Kerstverhaal voor de kinderen
Bruna Middelhamis en Ouddorp wensen u
en een
hetduister ^elukkig 1/ iieuwjaar
KERSTBIJLAGE 23 DECEMBER 2008
PAGINA 11
verzekeringen hypotheken pensioenen
Zeker weten
Afvalservice
Goeree Overflakkee BV
INZAMELDEPOT MET WEEGBRUG
Dagelijks geopend van 7.00-17.30 uur
Zaterdags van 8.00-12.00 uur
De Werkgroep Goeree-Overflakkee
van Amnesty International
wenst u
iij wensen u f^ f^-
n gezond en 1 I W
Naaimachinehandel 'Vlieto' Ooltgensplaat
KIEVIT COPY MULTIMEDIA
Door Marko Schreijyer
Chang en Xia rennen achter elkaar het weggetje af naar het dorp. "Hé^ hé, dat was
bijna te laat", hijgt Chang. De meester staat al bij de paal en zwaait met de bel. Snel
zoeken ze hun plekje op in de kring. Te laat komen betekent: straf. Dat willen Chang
en Xia niet. "Fai, kom eens hier" Fai loopt naar de vlaggenmast. Hij trekt voor
zichtig aan het touw, zodat de rode vlag met de vijf gele sterren even later hangt
te wapperen in de wind. De meester zet een lied in. Chang, Xia, Fai en de andere
zevenentwintig kinderen zingen uit volle borst mee: "Ons land is het mooiste land.
Wij hebben het goed. Onze leraren leren ons heel veel. Wij zijn heel tevreden."
Daarna klapt de meester in zijn handen. De kinderen gaan twee aan twee in de rij
staan en lopen naar het kleine klaslokaal. Iedereen zoekt zijn plekje op. Het is nog
steeds stil. Praten als de meester je niets vraagt, is streng verboden. De meester
schrijft wat karakters (Chinese letters) op het bord. "Pak je schrift en schrijf dit
netjes over." Chang en Xia pakken hun schrift, penseel en inkt uit hun schooltas.
Chang zucht. Xia is al bezig, ziet ze, Liang, haar buurjongen, heeft ook al iets opge
schreven. Met het puntje van haar tong uit haar mond probeert Chang de moeilijke
karakters na te tekenen. Van Fai, die al elf jaar is, weet ze dat ze dit jaar al 1000
karakters moet kunnen schrijven. Ze doopt haar penseel in de inkt en begint ijverig
te schrijven. Maar het gaat zo moeilijk. Xia zit met haar elleboog tegen haar arm.
Ze heeft zo weinig ruimte om te schrijven in het kleine bankje.
Aan het eind van de dag lopen Xia en haar vriendin Chang door het dorp naar huis.
"Daar staat de oude Lu weer Hij staat altijd op hetzelfde plekje", zegt Xia. "Weet
jij wat hij doet?" Chang schudt haar hoofd. Nieuwsgierig blijven ze staan. Oude Lu
steekt zijn armen allebei uit. Dan spreidt hij zijn vingers en draait zijn handen een
kwartslag, "Hij kijkt tussen zijn vingers door", zegt Chang. "Kijk maar Het lijkt
of hij iets zegt". "Kun jij horen wat hij zegt?" vraagt Xia. Chang schudt weer haar
hoofd. "Zullen we wat dichterbij gaan staan?" Maar Chang vraagt: "Zijn we dan niet
onbeleefd? Vanmorgen zei de meester nog dat je nooit onbeleefd naar oude men
sen mag kijken." "Nee joh, we luisteren alleen maar." De twee meisjes lopen een
paar stappen in de richting van de oude Lu. "Mijn God, zorgt U ervoor dat de buffel
van mijn buurman niet dood gaat? Hij heeft hem nodig, want anders kan hij niet op
het land werken." Hij draait zich een beetje om en kijkt tussen zijn vingers. Dan
horen de meisjes: "Heere, U bent machtig. Laat de rijst op de velden goed groeien.
Anders hebben mijn dorpsgenoten geen eten." Chang en Xia kijken nu in dezelfde
richting als Lu. Ze zien de prachtige rijstvelden die de mannen en vrouwen van hun
dorp tegen de helling van de berg gemaakt hebben. Nog even en ze kunnen de rijst
gaan oogsten. Chang stoot Xia aan en fluistert: "Hij draait onze kant op. Ik zie zijn
ogen tussen zijn vingers." "Sstt", komt Xia, "ik wil horen wat hij zegt." Ze luisteren.
"Heere Jezus, deze twee meisjes hebben nog nooit van U gehoord. Mogen ze U
ook leren kennen?"
"Gaan jullie mee?" horen ze opeens roepen. De meisjes draaien zich om. Het is
Liang. "Kom mee", zegt Xia. "Wat deden jullie?" vraagt Liang even later "We wilden
graag weten wat de oude Lu elke dag doet. Hij praat hardop en had het ook over
ons." "Nou en...?Je weet toch dat hij raar is?"
De volgende middag lopen ze met zijn drieën door het dorp. Liang is 6en nieuws
gierig geworden door het verhaal van de meisjes. De deur van het kleine huisje
staat open. Ze zien Lu bij de tafel zitten. Op de tafel ligt een boek. Lu wijst met zijn
vinger de woorden aan. Dan staat hij op en komt naar buiten. "Wegwezen", roept
Liang. Maar Lu zegt: "Je hoeft niet bang te zijn." Liang en de meisjes blijven staan.
Ze zien hem naar zijn plekje lopen. Alles van gisteren herhaalt zich. "Hoor je wat
hij zegt?" vraagt Xia. "Hij praat ook over jou." "Tegen wie praat hij? Weet jij dat? Hij
heeft het over alle dingen die hij ziet, maar ik zie niemand tegen wie hij praat," Ze
begrijpen er niets van. 's Avonds vraagt Chang: "Papa, weet u wat oude Lu elke dag
doet? Hij praat elke keer tegen iemand." Papa kijkt haar streng aan: "Heb jij staan
luisteren? Weet |e niet dat het
onbeleefd is?" Chang knikt.
Ze blijft het vreemd vinden.
Een paar weken gaan voorbij.
De rijst is goed gegroeid: ze
hebben voldoende van het
veld kunnen halen. Chang denkt: "Zou dat komen omdat Lu het steeds aan iemand
vraagt?" Ze durft het niet aan haar vader te vragen. Ze blijft ook niet meer staan als
ze uit school komt. Op een morgen zien ze een vreemde man in het dorp lopen.
"Zoa an. Wo xing Chen." Goedemorgen. Ik ben Chen.) "Weten jullie waar Lu
woont?" Liang wijst naar het huisje en zegt: "Daar" De vreemde man antwoordt:
"Xie Xie. Zal Jien." Dankjewel. Tot ziens.) Verbaasd kijken de kinderen hem na.
Wat gaat die man bij Lu doen? Er komt nooit iemand bij hem. Opgewonden vertelt
Chang die avond: "Heb je die vreemde man bij Lu gezien, mama? Wat komt hij
doen?" Het enige antwoord is: "Je mag nooit nieuwsgierig zijn, Chang. Dat is onbe
leefd." Chang begrijpt er niets van. Waarom willen ze nooit over Lu praten?
Twee dagen later komt Liang het huisje van Chang binnen. "Chang, ze vertellen dat
de oude Lu vannacht gestorven is," Chang loopt mee naar buiten. Xia is er ook al.
"De laatste dagen stond Lu niet op zijn plekje. Zullen we even kijken voor we naar
school gaan?" Met z'n drieën lopen ze naar het huisje. De vreemde man staat te
praten met Shin, de belangrijkste man uit het dorp. Ze willen luisteren, maar Chang
trekt hen mee: "Dat mag niet. Laten we naar school gaan." Een paar dagen later
wordt Lu begraven aan de rand van het dorp. Er is geen rouvrfeest, zoals anders
als er iemand gestorven is. Iedereen in het dorp praat over Lu, maar niemand is bij
de begrafenis, behalve de vreemde man en Shin. Als ze 's middags op het school
plein gym hebben, zien ze de vreemde man het dorp uitlopen. "Ik vind het maar
vreemd", zegt Liang als ze later naar huis lopen. "De deur van het huisje is dicht.
Zullen we door het raam kijken?" "Goed", zegt Xia. Voorzichtig lopen ze naar het
huisje. "Zie je wat?" vraagt Chang. "Nee, alleen maar een Boek op de tafel." "Het
Boek waaruit hij las", zegt Xia,
Het is een paar maanden later. Iedereen in het dorp is de oude Lu alweer vergeten.
Hij had met niemand contact in het dorp. Maar dan gebeuren er dingen, waardoor
de mensen toch weer over hem gaan praten. Chang en Xia lopen op een morgen
naar school. Bij het huisje van de buurman staan een paar mensen druk te praten.
"Wat is er?", vraagt Chang aan haar buurjongen Liang. "Kijk maar" Hij wijst en de
tranen springen in zijn ogen. "Oh... Wat erg!" Op de grond ligt de buffel. Dood.
"Papa heeft geen geld... om een andere te betalen. Hoe moet hij nu... op het land
werkensnikt hij. Verdrietig lopen ze naar school.
Liangs vader probeert met hulp van de andere mensen in het dorp toch op zijn
rijstveld te werken. Maar.het regent zoveel dat de rijst wegspoelt. "Straks mislukt
de oogst helemaal. Hoe moeten we dan aan rijst komen?", vraagt Chang op een
avond. Vader haalt zijn schouders op. "Dan moeten we het kopen of honger lijden."
Als de meisjes een paar dagen later uit school lopen, wijst Xia naar de bergen. "Wat
een donkere lucht. Ik ga snel naar huis. Straks krijgen we weer een plensbui." Het
gaat enorm hard waaien. Zo hard, ze kunnen er bijna niet tegenin lopen, "Ga met
mij mee. Dan kun je even wachten tot de bui voorbij is", zegt Chang. Bang kruipen
de meisjes tegen elkaar in het huisje van Chang. Papa en mama zijn vast nog op het
rijstveld aan het werk. Dan... Een hevig gekraak... Een enorm lawaai... "Help...
help!", gilt Chang. Ze kijkt naar boven. Een groot gat in het dak. Het regenwater
stroomt naar binnen. De wind trekt.en rukt. Nog een stuk van het dak waait weg.
"Kom mee!", schreeuwt Xia. "Naar mijn huis!" Hijgend vallen ze op de grond in het
huisje van Xia neer Bevend wachten ze tot de wind minder wordt. Eindelijk wordt
het stiller "Zullen we gaan kijken?" zegt Xia. Chang knikt. Wat een troep in het dorp.
Overal liggen afgebroken takken, stukken hout. Bij het huisje van Chang staan een
paar mensen. Papa is er ook. Chang vliegt naar haar moeder en begint te huilen.
Die avond zitten ze met z'n allen op de grond in het huisje van Xia's ouders. Opeens
zegt Chang: "Komt het omdat de oude Lu er niet meer is?" Papa kijkt haar ver
baasd aan. "Waarom denk je dat?" "Nou.eh.eh.Xia helpt haar "Wij hebben
een paar keer gehoord wat de oude Lu zei, als hij met zijn armen gespreid voor
zijn huisje stond." "Wat dan...?" vragen de ouderen verbaasd. "Hij praatte tegen
iemand", zegt Chang en Xia vult haar aan: "Ja.,, en dan had hij het over de buffel
van de buurman, over de rijstvelden," "En,.,, ook een paar keer over ons." De
vaders kijken elkaar aan. "Zou hij tegen een god gepraat hebben?" "We moeten
naar Shin", zegt Changs vaden Als ze terugkomen vraagt Changs moeder: "Wat zei
hij?" "Misschien komt alle ellende in ons dorp, omdat Lu niet meer tegen zijn God
praat. We gaan een beeld van onze god maken en zetten dat op de plaats waar de
oude Lu altijd stond te praten. Dan zal alles weer goed gaan."
Xia's vader maakt een prachtig houten beeld. Alle mensen in het dorp komen kijken
als het beeld neergezet wordt. Het wordt een groot feest. Iedereen is blij. Maar
opeens komt er een vreemde man aanlopen. "Daar", wijst Chang, "dat is Chen, de
man die bij de oude Lu kvram," Chen loopt naar de mensen en wijst naar het beeld,
"Waarom hebben jullie dat beeld neergezet?" Het wordt stil. Dan vertelt Shin, de
belangrijkste man in het dorp, wat er de laatste tijd gebeurd is, Chen schudt zijn
hoofd en kijkt verdrietig. "Denken jullie dat dit beeld jullie kan helpen? Mag ik jullie
iets vertellen over de God van Lu?" Shin en de andere mannen knikken. Chen zegt:
"Dit houten beeld is geen god. Lu kende de echte God." Hij wijst naar boven. "De
echte God woont in de hemel. Hij is de God, Die de hemel en de aarde gemaakt
heeft. Die God geeft regen en zon. Hij zorgt voor de mensen en de dieren." Stil
luisteren de mensen naar het verhaal van Chen. Sommigen schudden hun hoofd.
Shin zegt: "Ik vind het vreemd. Wij hebben dat beeld niets voor niets neergezet.
Het blijft nu staan." Dan loopt Chen naar het huisje van Lu. Hij pakt een sleutel
en verdwijnt naar binnen. Hij probeert de dagen daarop steeds met de mensen
over God te praten. Ze luisteren wel naar zijn verhalen, maar schudden steeds hun
hoofd. Een week later is Chen weer uit het dorp verdwenen.
In de weken daarna leggen de mensen steeds iets neer bij het beeld voor hun god:
wat rijst, kool, uien, bonen. Ze hopen dat alles beter gaat. Maar op een morgen
komt Xia huilend bij Chang, "Onze.onze buffel.is dood."Hè?" vraagt Chang
verbaasd. "Helpt de God van Lu ons dan toch niet?" Onderweg zegt Liang: "Papa zei
gisteren tegen de vader van Lal, dat het weer niet goed gaat met de rijst," "Zou...
zou Chen dan toch gelijk hebben", vraagt Chang aarzelend. "Natuurlijk niet", zegt
Liang. "Mijn vader zei gisteren dat Chen misschien wel de schuld is van alles." Chang
haalt haar schouders op. "Ik vind Chen een vriendelijke man. Hij vertelt altijd mooie
verhalen." "Zeg dit maar niet tegen je vader", geeft Liang als raad.
Onver/zachts komt Chen weer in het dorp. Aan het eind van de dag wil hij een
verhaal uit de Bijbel vertellen. Hij begint: "Over een paar dagen vieren wij als chris
tenen een belangrijk feest, We noemen dat het kerstfeest. Vandaag zal ik jullie..."
Verder komt hij niet. Ruw wordt hij vastgepakt door Shin en enkele mannen uit het
dorp. "Weg jij... het dorp uit!", schreeuvrt Shin. "Je mag hier nooit meer komen!
Het is jouw schuld dat de rijstoogst mislukt en dat de buffels doodgaan!" Chen pro
beert hen te kalmeren, maar het helpt niet. De mannen trekken hem mee, langs het
beeld, naar de rand van het dorp. Maar dan... De mannen schrikken. Wat gebeurt
er.Wie gilt daar zo vreselijk in het dorp? Ze laten Chen los en rennen in de rich
ting van het gegil. "Help, help!", gillen ze dan. Verschrikkelijk: het beeld is omgeval
len, bovenop de oude moeder van Shin, Er komen nog meer mensen aanhollen.
Ze hebben het geschreeuw ook gehoord. Voorzichtig tillen ze het beeld overeind.
Ook Chen helpt mee. Hij is teruggelopen het dorp in. Hij knielt bij de oude vrouw
neer Ze kreunt zachtjes. "Hebben jullie iets om haar op te tillen?", vraagt hij. De
mannen knikken. "Breng haar maar in het huisje van oude Lu. Dat is dichtbij. Ik zal
proberen haar te helpen." In het huisje van oude Lu? Is dat wel veilig? Toch luisteren
de mannen. Voorzichtig dragen ze de oude vrouw naar het huisje.
Als ze het huisje binnenkomen, zien ze dat alles er nog in staat. Op de tafel ligt een
open Boek. Chen ziet Shin kijken, maar zegt niets. "Leg haar maar op het bed." De
mannen gehoorzamen. Chen gaat op zijn knieën voor het bed liggen. Hij vouwt zijn
handen en sluit zijn ogen. "Heere, God in de hemel, U bent de Schepper van alle
dingen. Wilt U laten zien dat U de Almachtige bent? De mensen in dit dorp ken
nen U niet. Maar wilt U toch luisteren naar mijn gebed? U kunt deze vrouw beter
maken. Geef dat de mensen in dit dorp U leren kennen. Werk in hun harten. Ze
hebben U nodig, ook al weten ze het niet." De mannen luisteren. Het is stil in het
huisje. Chen buigt zich over de vrouw. Ze ademt wel, maar heeft haar ogen dicht
en ziet heel bleek. Dan opeens doet ze haar ogen open. "Wat..., wat is er...?"
vraagt ze verbaasd als ze de mannen in het voor haar onbekende huisje ziet. Chen
komt overeind en zegt: "U bent gevallen, omdat het beeld op u gevallen is. Wij heb
ben u naar het huisje van oude Lu gebracht." Nu komt Shin naar zijn moeder "Hoe
gaat het nu?", vraagt hij, "Prima", klinkt het. Ze komt verder overeind en stapt van
het bed af. De mannen zijn nog verbaasder Maar Chen zegt: "Shin, mag ik straks
tóch vertellen?" Shin knikt. Hij kan niets zeggen.
Die avond vertelt Chen over het komende kerstfeest. "Over een paar dagen vieren
wij kerstfeest. Jullie kennen dat feest niet. Maar het is wel een belangrijk feest. Wij
doen allemaal dingen die niet goed zijn. Dat weten jullie ook. Soms worden we
boos. De afgelopen tijd hebben jullie ook gezien dat er van alles fout gaat: de buffels
gaan dood, de oogst mislukt, de huisjes waaien kapot door de harde stormen. De
Heere, de God van de hemel en de aarde wil jullie laten zien dat Hij de echte God
is. Hij wil dat wij Hem gehooaamen. Dat kunnen wij niet zelf. Daarom heeft God
Zijn eigen Zoon naar de aarde gestuurd. Met kerstfeest denken wij daaraan." Hij
kijkt de groep mensen eens aan. "Vinden jullie het goed dat ik een paar dagen in het
dorp blijf? Mag ik dan nog meer vertellen?" Vragend kijkt Chen Shin aan. Die knikt
alleen maar Hij begrijpt er niets van, maar het is onvriendelijk om Chen het dorp
uit te zetten. Zeker nu zijn moeder niets meer mankeert.
Elke dag vertelt Chen bij het huisje van oude Lu een verhaal. De kinderen vinden het
prachtig. Het is iets nieuws in het kleine bergdorpje. Ook de mannen en de vrouwen
luisteren als ze van de rijstvelden komen. Zo breekt de eerste kerstdag aan. Na
schooltijd staat Chen voor het huisje te wachten op de kinderen. Chang en Xia lopen
voorop. Liang, Fai en de anderen volgen. "Ik vind de verhalen van Chen mooi", zegt
Chang. Maar Xia reageert: "Geloof jij echt dat alles zo gebeurd is? Ik vind de verhalen
wel mooi, maar ze zijn niet echt." Chang weet niet wat ze terug moet zeggen. Ze
weet het niet meer De laatste tijd is alles zo vreemd in het dorp. "Als het kerstfeest is,
denken we aan de geboorte van de Heere Jezus", begint Chen. "Vandaag wil ik jullie
daar iets over vertellen." De kinderen luisteren, maar dan gilt Xia: "Het beeld.Het
valt weer..!" Verschrikt kijken alle kinderen in de richting van het beeld. Het ligt al op
de grond. Ze rennen erheen. Chen loopt achter hen aan. "Ohhhh" zegt Liang, "het is
helemaal kapot. Hoe kan dat?" Ze kijken naar Chen. Weet hij het antwoord? Wat zien
ze? Tranen lopen over de wangen van Chen. Vindt hij het zo erg dat het beeld kapot is?
"Ik begrijp het ook niet goed", zegt hij. "Maar toch denk ik dat ik wel een antwoord
weet." Intussen zijn ook wat mannen en vrouwen bij de kinderen gaan staan. Chen
gaat verder: "De Heere laat zien dat dit beeld niets kan. Hij alleen kan alles. Hij wil
jullie vertellen dat Hij jullie gelukkig wil maken." Hij kijkt Shin aan. Die is tenslotte de
baas in het dorp. "Mag ik nog verder vertellen?" Shin knikt. "Ik ga het Boek pakken."
Hij loopt naar het huisje van Lu en komt al snel terug. "Nee, jullie moeten niet denken
dat Lu de kracht uit dit Boek haalde. Maar in dit Boek staan alle verhalen die ik jullie
steeds vertel. De Heere heeft ook vandaag iets tegen jullie te zeggen." Hij bladert en
leest dan: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon
gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige
leven hebbe." Dan doet hij het Boek dicht en gaat verder: "De Heere Jezus is als een
klein Kindje geboren in Bethlehem. Hij heeft de mensen zo lief, dat Hij niets liever wil
dat mensen naar Hem gaan luisteren. Hij wil en kan jullie een ander hart geven." Xia
stoot Chang aan: "Joh, dat kan toch niet. Zie je wel dat het vreemd is?" Maar Chang
reageert niet. Ze luistert ingespannen als Chen verder gaat: "Je hoeft niet te bidden
tot een houten beeld. Je mag bidden tot God. Je mag vragen of je de Heere Jezus mag
leren kennen. Als Hij in je hart gaat wonen, dan ben je gelukkig. Dan kun je pas echt
blij zijn. Die God kende de oude Lu ook. Ik mag Hem ook kennen. Daarom
wil ik zo graag veel over Hem vertellen."
ADVIESGF^OEP
DIependorst 168,Ouddorp; Nieuvy5traat40, Middelhamis 0187 4971 11 i www.devogel.nl
Bruna Middelhamis, Westdijk 45-48, 3241 GT Middelhamis, 0187-482048
Bruna Vroegindeweij, Hoenderdijk 19, 3253 AK Ouddorp, 0187-681276 Bestel Je boeken ook op bruna.nl
Tel. (0187)657054
Tel. (0187)489025
WIST U DAT
Afval de basis is van een nieuw product.
WIST U DAT
Afvalservice Goeree Overflakkee BV al uw
afval in containers inzamelt en u het ook zelf
bij Afvalservice Goeree Overflakkee BV kunt
brengen, groot of klein u bent welkom.
WIST U DAT
Afvalservice Goeree Overflakkee BV ook het
adres is voor al uw zand, grind en schone
compost.
Van der Waalsweg 29, 3241 ME Middelhamis
Ook in 2009
beter een kaars
aansteken dan
insteken dan f~^ i 11' 7/7
verwensen
heeft voor u de nieuwe Sapphire
Een naaimachine voor de toekomst.
Bel voor een afspraak:
(06) 537 00 937
Zie voor meer info: www.vlieto.nl
Team de Vos financiële diensten
Prins Hendr'!i<3Craat i 335 7 Ay Ooicgenspteat
T: 0187 63 1<i 55 F: 0187 B3 23 12 www de-vas.ni - infc!»devoË,nl
Berkenlaan 35a - 3241 BB Middelhamis
Telefoon (0187) 48 59 55 - www.k-c-m.nl
wenst clientèle, familie, vrienden en bekenden
Goede Kerstdagen
en een voorspoedig 2008
