c«oö l!ffi!- Meditatie
Op de valreep is er eenheid
over Concept Toekomstvisie
Middelharnis in 2020
Gevolgen aanslag in Afghanistan
veranderen leven van Roy Grinwis
DAAD
MEI 2
RAAD
Beroepings-
EN U
Mis de
erwtensoep niet
WERK
Avond
Geestelijke
Vorming
Kerstschikken
Opluchting
EiüvnDEn-niEuws
iWART/GEH/MOD
Waanzinnig
Bewuste keuze
Invloeden
PAGINA 5
VRIJDAG 21 NOVEMBER 2008
Deze vraag- en antwoordrubnek staat geheel ten dienste van de
lezer die er kostenloos gebruik van kan maken. Uiu vragen op
velerlei gebied kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws,
Postbus 8, 3240 AA Middelhamis, met in de linkerbovenhoek
'Vragenrubriekvermeld. De vragen worden door deskundigen
beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet mei antwoord in deze rubriek luorden gepubliceerd.
Waaraan ontlenen de Belgen
toch kun nationale kleuren?
Heeft dal zwart, geel en rood mei
rouw, kerk en bloed Ie maken"?
Antwoord: Toen er tijdens de
Oostenrijkse overheersing van
de Zuidelijke Nederlanden ver
zet gepleegd werd tegen keizer
Jozel II wegens allerlei moder
niseringen en de ophelling van
kloosters en seminaiies, tooi
den vele leden van de oppositie
zith met kokardes in de kleu
ren van hun provincie. De her
togen van Biabant voerden een
klinnnende gouden leeuw met
rode tong op hun wapenschild,
dat later op een zwart veld is
geplaatst. Het oude graafschap
Henegouwen had een samen-
geslelde vlag waarin de eigen
rode leeuw zowel als de zwarte
leeuw van Vlaanderen op een
g(juden veld waren uitgebeeld.
De Repuliliek der Verenigde
Nederlandse Staten, welke
uit de revolutie van 1 790 ont
stond, nam daarom het zwart,
goud en rood op in haar vlag,
maar die werd nf>g in verschil
lende uilvoeringen gehesen.
Met die kleuren van de onaf
hankelijkheid nog in gedachte
werd dit zwart-geel-rood de
tialionale vlag van de ISelgi-
sche o|jstandelingen tegen het
gezag van koning Willem I, die
na de val van Napoleon .soeve
rein vorsl over de Noordelijke
en de /.uidelijke Nederlanden
was geworden. Eerst zag men
nog liggende banen, maar hel
Vooilo|)ig Bewind Ie Brussel
koos voor slaande kleuren om
de eigen vlag duidelijker van
de Nederlandse driekleur Ie
kiMUien onderscheiden.
OVBH DS PUTHAAK
Hoe komen ze er lock hij om te
zeggen 'ze zijn over de jmlhaak
getrouwd'? Wal lieejl saincnwo-
nen iiicl water halen Ie maken?
Antwoord: Het is een scham
per gezegde uit hel landleven.
De waterput bevond zich bij de
meeste boerderijen op het erf
tussen woning, stallen en bij
gebouwen in. /\ls een boer of
een knecht en een meid daar
enkele eeuwen terug niet naar
de kerk gingen om volgens de
regels van die lijd plechtig in
de echt te worden verbonden,
maar bij elkaar 'hokten', werd
er wel eens spottend gezegd dat
zij alleen maar over de puthaak
gestapt waren. Dat is de steel
met haak aan het touw waar
mee men een emmer water uit
de put ophaalde. En een pit
tig gezegde wordt gauw door
anderen overgenomen en blijft
dan als een vaste uitdrukking
voortleven. In sommige stre
ken werd het later e'en gewoon
te om een bruid en bruidegom
na de huwelijksplechtigheid
werkelijk over een (door oude
re aanwezigen vastgehouden)
puthaak te laten stappen. Dat
een jongen en een meisje dit
ó<')k zouden doen als zij gaan
samenwonen, is ons nog niet
ter ore gekomen.
WAAROM MSTALSN
BRUILOFTEN?
Kunt u vertellen waarom er voor
huwelijksfeesten juist bijnamen
als blik, koper, zilver en goud
gekozen zijn
Antwoord: Vroeger werd de
12 1/2-jarige echtvereniging
uitbundig gevierd met eten
en drinken, dat in voorgaande
eeuwen 'kopperen' genoemd
werd. Vandaar destijds een
feestdag als 'Koppermaandag'
als de kom of kop veel gebruikt
werd. Nadat de bijnaam 'kop
peren' bruiloft in zwang kwam,
ging de volksmond ook andere
bijnamen als zilveren en gou
den bruiloft gebruiken. De
edelslenen zijn er later door
de Amerikaanse juweliers bij-
gesleepl.
MIDDEI.HAl^NlS - Op de
komende Winlermarkt van
de Hervormde Gemeente van
Middelharnis op 28 november
is weer erwtensoep te koop.
OiTidat er al vele kilo's in de
voorverkoop zijn rondge
bracht, is het verstandig van
tevoren te bestellen om ver
zekerd te zijn van een heer
lijk niaaltje snert. Belt u naar
483482 en u krijgt uw bestel
ling thuisbezorgd.
PROTESTANTSE KERK IN
NEDERLAND
Beroepen te Lexmond, kan
didaat J. Visser te Utrecht, die
dit beroep heeft aangenomen;
te Nes Ainmim (Israël, door de
generale synode), ds. F.S.J. van
der Sar te Zaandam en Koog-
Zaandijk; te Nieuweroord-
Noordschescbut (herv.), kan
didaat J.S. Telgenhof te Dork-
werd; te Putten (geref), ds.
D. Boekema te Scherpenzeei,
die dit beroep heeft aangeno
men; te Renkum en Heelsum
(geref.), ds.. A. van Veen te
Molenaarsgraaf-Brand wijk;
te Utrecht (wijkgem. Marcus-
Wilhelmina), ds. j..S. Koops te
Dongen-Rijen, die dit beroep
heeft aangenomen; te Wemel-
dinge, ds. J.C. van de Putte
te Laren, die dit beroep heeft
aangenomen.
Aangenomen naar Hoogkerk-
Oostwold (prot. gem. i.w.), ds.
A. Bruin te Didam.
Bedankt voor Middelburg
(herv. Ontnioetingskerk), ds.
K. van Meijeren te Barneveld;
voor Sliedrecht (herv.), ds. J.A.
Brussaard te Barneveld (herv.
wijk 5).
HERSTELD HERV KERK
Beroepen te Nederhemert, te
Ridderkerk en te Zuilichem-
Nieuwaal, ds. j. Joppe te St.
Maartensdijk; te Ter Aar, ds.
J.G. van Tilbiu'g te Waddinx-
veen (Dorpstraat).
GEREE GEMEENTEN
Beroepen te Clifton (VS), ds.
G.J.N. Moens te Meliskerke; te
CJroningen, ds. A.T. Vergunst
te C^arterton Nieuw Zeeland;
te Meeuwen i.c.m. Sprang-Ca-
pelle, ds. B.J. van Boven Ie De
Valk-VVekerom, die bectankte
voor Katwijk aan Zee.
MIDDELHARNIS - Maandag
24 november is er weer een
avoncf geestelijke vorming in
verenigingsgebouw De Hoek
steen aan de Ring te Middel
harnis. Prof. dr J. Hoek uit
Veenendaal zal spreken over
het thema: 'Wat is het wezen
van gereformeerde vroomheid
of spiritualiteit?' De avonden
zijn interkerkelijk van opzet;
iedereen is dan ook van harte
welkom. De aanvang is om
19.45 uur. De entree bedraagt
3. Wie meer wil weten kan
bellen naar de heer A. van
,Alphen, tel. 0187-482197.
MIDDELHARNIS - Alle
fracties in de gemeente
raad zijn gelukkig dat het
Concept Toekomstvisie als
nota kan worden vrijgege
ven voor terugkoppeling
naar de burgers, de bedrij
ven en de klankbordgroe
pen. Kortom, naar een
ieder die in het voortra
ject zijn of haar opvattin
gen kenbaar maakte. Blij
met het proces, blij met
de gang van zaken. Of
nu de term raadsstuk de
lading geheel of gedeel
telijk kan of mag dragen,
ach, dat vond men na wat
heen en weer praten min
der belangrijk. Immers,
"de raad is proceseige
naar, heeft de input van
uit het veld beschouwd
en aan items richting
gegeven", zo vertolkte De
Rover (CU). "Het is wel
een toekomstvisie, maar
nog geen raadsvisie", zei
Osinga (WD). Dat komt
aan de orde na de terug
koppeling.
Door Jaap Ruizeveld
Burgemeester Hommes ver
woordde de gevoelens. "Het
gaat er nu om te vernemen of
men zich in het dossier kan her
kennen. Het is een belangrijke
bouwsteen waar wij straks mee
aan de slag kunnen. Voordat
het zover is roep ik de burgers
en alle betrokken instanties
met klem op om de komende
piesentaties, de terugkoppe-
lingsbijeenkomsten, te bezoe
ken. Deze worden georgani
seerd op 8, 9 en 10 december
Geef ons reacties. Die worden
meegenomen bij de opstelling
van de definitieve versie van
de visie Middelharnis 2020.
In januari 2009 heeft datt de
raad het laatste woord met de
vaststelling van het document.
Het is de eerste keer dat op
een zo grootschalige interac
tieve wijze een visie wordt en is
ontwikkeld. Een leerzaam pro
ces dat alleen mogelijk is, en is
gemaakt, dankzij'^ de inbreng
van burgers, bedrijven en
klankbortfgroepen. Vooral uit
spraken over veiligheid, goed
en prettig wonen en leefom
geving zijn heldere signalen",
aldus de biugemeester.
"Een stuk van de bevolking",
zei \'an Papeveld (CDA), "een
eerste proeve van raad en bur
gers" noemde mevrouw Maas
(VD78) het concept. Mevrouw
Vermeulen (PvcLV) sprak van
een "gezamenlijk optrekken".
Hafl'ert (.-VBB) zei de inhoud te
kunnen gebruiken en was blij
dat het onderwerp bij een deel
van de bevolking leeft. 'lo.ch
had deze fractie een amende
ment met een zeer uitvoerige
toelichting ingediend, als ver
vanger van het gepresenteer
de dossier en dat lokte zeer
scherpe reacties uit bij enkele
andere fracties.
Van Maurik (VVD) trok de
registers geheel open. "Het is
waanzinnig en volstrekt onbe
grijpelijk dat, wanneer er een
toekomstvisie op stapel staat,
niet alle partijen aan het proce,s
deelnemen".'Hij hekelde, zon
der .ABB als fractie te noemen
(deze partij had niet aan het
voortraject meegedaan, red.),
dat er aan de burgers geen
dossier kon worden gepresen
teerd waar de gehele volksver
tegenwoordiging achter staat.
"Een slecfit signaal", stelde Van
Maurik. "Er is door de raad,
in haar politieke diversiteit,
krachtig gestreefd naar een
algehele consensus. Dat dit bij
na wel, maar net niet is bereikt
vindt de VVD beschamend",
zo vatte hij zijn kritiek samen.
Zakelijk, zonder emoties maar
wel helder en duidelijk, gaven
mevrouw Vermeulen (l^\'dA)
en De Rover (ChristenUnie)
aan dat ook zij het betreurden
dat de eenheid niet was bereikt.
Het ABB-amendement, als
vervangend stuk, vonden zij
buiten de orde. 'Jammer dat
zoiets nu gebeurt. Had het eer
der ingebracht, dan hadden we
het kunnen bespreken en inwe-
gen. Mevrotnv Maas (VD78)
en Van Papeveld (CDA) waren
ook 'not amused' met de gang
van zaken. "Enerzijds bent u
te vroeg met uw actie, immers
de terugkoppeling inoet nog
plaatsvinden, anderzijds blijft
het jammer dat één fractie in
het zorgvuldig doorlopen pro
ces, afwezig was". Wij nemen
de ABB-bijdrage nu voor ken
nisgeving aan. merkte Van
Papeveld op.
HafTert herhaalde nog eens
dat hij blij was met de aange
dragen input vanuit de samen
leving en oordeelde het vervol
gens raadzaam om zijn amen
dement met toelichting in te
trekken. Unaniem gesteund
kan het dossier dus terug naar
de burger De raad komt. zoals
gemeld, in januari uiteindelijk
dan vaststellend aan bod.
OUDDORP - Op woensdag 10
december organiseert Groei
Bloei een kerstschikmiddag m
het zaaltje van Recreatieter
rein 'Het Oude Nieuwland
te Ouddorp. Wat er gemaakt
gaat worden is nog een ver
rassing maar het is de bedoe
ling dat de deelnemers een
gezellige middag krijgen
bezorgd, waarna ze met een
leuke kerstdecoratie naar huis
gaan. U kunt voor deze mid
dag reserveren t/m 30 novem
ber bij Willv van de Graaf, tel.
0187-681027 of 06-40112917,
e-mail: discograaffehetneL
n[. Deelname kost (incl. mate
rialen en consumptie) voor
leden 12,50 en voor niet
leden €15. Het bedrag dient
te worden overgemaakt op
rekeningnr. 3420.05.863 t.n.v.
KMTP Goeree-Overflakkee,
o.v.v. Kerstschikken. Let op:
eerst opgeven, dan betalen!
VVij \'erwachten echter naar Zijn
belofte nieuwe hemelen en een
nieuwe aarde, waar gerechtig-
lieid woont. Dit woord komt als
een opluchting. Eens is het heus
uit met alles waar we hier tegen
aan vliegen en met alles wat ons
zo hopeloos moe maakl. Eens
is het uit met alle gemeenheid
en onrecht, met alle bedrog en
gelaster, met alle gepeuter en
geleuter. Eens is het echt uit
niet de zonde en met de aan-
xechting, met het ja, waar het
neen toch altijd weer in door
klinkt. Dan is het uit met de
zonde om ons heen en met de
zonde in ons eigen hart.
We adeinen op als we dat
horen en we krijgen weer ver
wachting, weer hoop voor de
toekomst. Straks is alles nieuw
en zuiver. Een nieuwe aarde,
waarop gerechtigheid woont.
Waarop gerechtigheid volop
en rustig kan wonen.
In onze wereld is er soms min
of meer plaats voor een heel
klein stukje van Gods recht.
Maar wat is het poveri Straks
een aarde, waarop gerechtig
heid wonen kan, helemaal
thuis is en volkomen past bij
de levenssfeer. Omdat het
uil is met alle onrecht kan de
gerechtigheid rustig wonen.
Naar die toekomst strekt zich
ons verlangen uit. Dat is onze
verwachting voor de toekomst.
Dan is er geen geknoei meer
en geen gedraai. Onze wereld
z_oals die nu is, met alle verhou
dingen zoals die nu zijn, soms
grijpt het ons bij de keel: je
stikt er in. In Psalm 119 staat:
ik doe mijn mond wijd open
en ik hijg, want ik verlang naar
lw geboden. Je snakt naar
adem, je sükt bijna, waar Gods
geboden lergeten uoiden en
het leven zich stuk leeft. En dal
is toch hetgeen waar we steeds
weer mee te maken krijgen:
dat mensen, en ook wijzelf,
tiods geboden naast zich neer
leggen e|i zich uitleven, zich zo
stuk leven, omdat ze niet meer
willen gehoorzamen aan het
\V(jord van God, dat heilzaam
is voor ieder mens.
Straks is het verlangen xervuld:
op de nieuwe aarde wóónt de
gerechtigheid. Wij verwachten.
12 Pelnis 3:13}
Niet maar in een wilde droom,
en niet als een luchtspiegeling
die nooit te bereiken is. Maar
wij verwachten naar Zijn belof
te.
We zien het nog niet. Maar
we houden ons vast aan Gods
Woord en aan tkids weik. Het
woord an de Heere is: Ik kom
spoedig.
En Zijn werk is bijna voltooid.
Het is al Kerstfeest geweest
en Goede Vrijdag; het werd
Hemelvaart en Pinksteren.
Nu kan er nog maar één ding
gebeuren: de Wederkomst.
En dan is het uit met alles wat
gemeen en bedorven is. Dan is
alles weer goed.
Dirksland, ds.]. Willemsen
OUDDORP - Terug in de tijd. Het is 10 juli 2007. Op
de markt in Deh Rawod (Uruzgan) loopt Roy Grinwis,
beroepsmilitair eerste klas, samen met collega's op
patrouille. Ze hadden net een waterdoorsteekplaats
gecontroleerd. Hun voertuig, een bushmaster, met
daarin chauffeur en boordschutter, in de directe nabij
heid. Plotseling een explosie. Alles trilt, een giganti
sche klap. Opstuivend stof beperkt het zicht. "Ik voel
iets aan mijn been, een verdoofd gevoel, op dat moment
nauwelijks pijn. Ik kijk naar mijn bebloed been en zie
dat een scherf er een flink gat had ingeslagen. Toch ren
ik naar een dekkingsplaats, achter enkele brommertjes.
Hoe zoiets kan, als je later hoort datje been gebroken
is, blijft een raadsel".
Door Jaap Ruizeveld
De gevolgen van de explosie zijn
verschrikkelijk. Bij dezeTaliban-
aanslag, een zelfmoordacüe op
de markt, op passerende Neder
landse NAVO-militairen in de
.Afghaanse pro\'incie Uruzgan,
vallen zeventien doden onder
de beroepsbevolking onder wie
veel kinderen. A;in Nederland
se zijde eveneens trieste cijfers.
Zwaar- en lichtgewonden. Lui
tenant Kirst overlijdt, één vrou
welijke collega moet een onder
been missen, een ander verliest
een oog. Met een helikopter
wolden de gewonden, ondei'
wie Roy Grinwis en zijn maten,
uiteindelijk vervoerd naar Kamp
Holland, tientallen kilometers
xerwijderd \'an Deh Rawod. Na
eerste \erzorging aldaar wordl
enige tijd later transport naar
het Centraal Militair Hospitaal
in Utrecht geregeld. Begin van
levalidatie. In één klap wordt
een levensverwachdng op zijn
kop gezet.
De media besteedden in juli
2007 uitvoerig aandacht aan
de aanslag. Dat is ook daarna
steeds het geval bij bomexplo
sies en andere oorlogshande
lingen in.,Afghanistan. Op bet
moment van gebeuren is bet
'breaking news'. De belangstel
ling verdwijnt overigens snel.
Dat geldt, in mindere mate,
ook voor de direct betrokke
nen. Aanxankelijk is de morele
steun, in de vorm van telefoon
tjes, bloemen, kaartjes, brieven
en bezoeken groot. Dat zoiets
wegebt is logisch. Het leven
gaat verder. Toch is het fijn als
er af en toe een signaal klinkt
waaruit blijkt dat men je niet
geheel vergeten is. Het gebeu
ren heeft immers een glgan-
üsche impact op je verdere
levenspad.
Roy Grinwis - nu 24 jaar - uit
de Ouddorpse Molentienden,
tekende destijds een contract
en koos daarmee bewust voor
een loopbaan als infanterist
bij de landmacht. Hij werd in
2Ö05 gelegerd in het Duitse
Seedorf. Een jaar later werd
zijn compagnie aangewezen
voor uitzending naar Afghani
stan. Eind maart 2007 was het
vertrek naar Uruzgan. Onze
opdracht daar was en is duide
lijk zegt Roy. Je bent er op een
NATO-missie, op verzoek van
de landsoverheid om de bevol
king daar te beschermen tegen
de Taliban. Waar mogelijk
contacten te leggen en te hel
pen bij opbouwprojecten, bij
de ontwikkeling. Dat gevechts
handelingen mede eeti onder
deel van je opdracht kunnen
uitmaken, weetje.
In juli vorig jaar begon Roy
Grinwis na behandelingen in
het Centraal Militair Hospitaal
Utrecht, aan een maanden
lange revalidatie in het militair
centrum in Doorn. Een peri
ode vol onzekerheden \'oor de
toekomst.
Roy staal op een markani plekje aan de Ouddorpse haven.
Drie medailles markeren zijn infanliriefase bij de landmachl.
Foto: .Adri van der Laan
/Afgelopen weekeind 2008
sprak ik hem in Ouddorp. We
liepen bij het haventje. Roy
was bereid zijn vervolgverhaal
te vertellen. Niet als een held,
verre van dat, maar als één
van de tientallen militairen die
- zoals men dat zegt - in mis
siegebieden op de x'erkeerde
tijd op de verkeerde plaats was.
Of anders gesteld: daarbij de
verschrikking van oorlog mee
maakte en zodanig letsel opliep
dat zijn leven definitief zal ver
anderen. Ondanks alles heeft
Roy maandenlang geprobeerd
honderd procent herstel te
bereiken. Aanvankelijk ging de
rexalidatie goed, maar na een
keer verstappen, was hij weer
terug bij af Pee.sbeschadiging,
zenuw4etsel in de knieholte
en een stuk gevoelloosheid in
het linkerbeen met daarbij een
zwakke enkel zullen vermoe
delijk blijvend zijn.
Een militair met beperking.
Niet meer inzetbaar voor het
zware infanteriewerk en juist
daar ligt Roy's passie. Hij had
graag zijn plaats weer ingeno
men in zijn peloton in Afgha
nistan. Drie weken maakte hij
zelfs nog oefeningen mee in
het Groningse Maniewaard,
waar legereenheden onder
realistische omstandigheden
zich voorbereiden op uitzen
ding op vredesmissies., Maar
het zat er niet meer in. Een
administratieve - of chauf
feursfunctie binnen defensie is
voor Roy geen toekomstbeeld.
Na een medische keuring zal
hij deze maand knopen moe
ten doorhakken. Kiezen voor
opleidingen en overstappen
in de burgermaatschappij, of
toch nog binnen in een sec
tor bij defensie arbeidsvreug
de vinden. Gebruikmakend
van de rei'ntegratieregeling
beroepskeuze. Natuurlijk
heeft hij er al over nagedacht.
De knop moet immers om.
Thans houdt hij zich binnen de
brigadestaf bezig met een wer
vingsproject op vmbo-scholen,
waar hij naast aantrekkelijke
kanten van een loopbaan bij
de landmacht ook wijst op rea
listische nevenaspecten. Wel
licht een baanmogelijkheid?
Of een opleiding volgen om in
een jeugdgevangenis de bege
leiding te verzengen zodat jon
geren terug kunnen keren in
de maatschappij? Binnenkort
is dat duidelijk. Een militair is
een militair, is een slogan. Roy
Grinwis kan er zich in vinden.
"Er gaat geen dag voorbij of de
beeklen van de aanslag staan
op mijn net\'lies", vertelt Roy.
"Gelukkig heb ik er mee leren
omgaan. Bij televisiebeelden
over aanslagen hoef ik niet
over te schakelen. Je deelt het
verdriet, maar je kan het een
plaats geven, hopelijk ook in
de toekomst zonder stressge-
voelens. Ik heb er over kunnen
praten met mijn maten die bij
het incident waren betrokken.
Vooral niet Rahmon, die zijn
oog \'erloor. Die contacten zijn
gebleven. We bellen als één
van ons een vervolgoperatie
of onderzoek moet ondergaan.
Steken elkaar een hart onder
de riem. Je weet waarover je
met elkaar praat. Dat is duide
lijk een andere insteek dan een
klein aantal buitenstaanders,
die wellicht met goede bedoe
lingen, opmerkingen maken
over de \redesmissies, over de
oplossingen die er zouden zijn,
of over de bevolking in die ver
re landen. Ik was diep getrolfen
door reacties van onze buren in
Ouddorp, een .Al'ghaans gezin,
dat diep i:)ewogen aangaf dank
baar te zijn dat Nederlandse
Foto: .-Uhi iwji dt'} Ijinn
militairen zich inzetten voor het
bereiken van een stabiel systeem
in hun xaderland, waardoor er
aan opbouw en ontwikkeling
kan worden gedaan. Dat was
bartverv\'armend, dat helpt
je door donkere dagen heen.
Een teleurstellende kant van
de medaille is dat een enkeling
negatief reageert, in de sfeer
van: 'eigen schuld dikke bult'.
Dat doet pijn."
Tenslotte over echte medail
les gesproken. Roy heeft drie
exemplaren ontvangen. De
NATO-onderscheiding 'In
service of Peace and Freedom'
voor verblijf in Afghanistan.
Eén van de Nederlandse land
macht voor de fSAF-missie. En
één, de draaginsigne 'Vulnera-
tus nee victus' (Gewond, niet
verslagen) - voor militairen
die lichamelijk of psychisch
letsel opliepen bij oorlogshan
delingen en of vredesmissies
- uitgereikt tijdens een bijeen
komst in de Brabanthallen in
Den Bosch. Het zijn markerin
gen uit een levensfase die nu
verandert.
"Ik heb mijn uiterste best
gedaan om geheel op het oude
niveau terug te keren, dat is
niet gelukt. Ik ben overigens
heel erg dankbaar dat ik ver
der kan", zegt Roy Grinwis.
Hij straalt strijdvaardigheid
uit. Daarmee onderstrepend
de medailleopdruk: gewond
maar niet verslagen.
Roy in 2007 vóór de aanslag in Uruzgan. contact leggend met Ajghaanse
kinderen. Foto: collectie Roy Grinwis
