^'""tlT; Meditatie
Cliëntenraad bedankt personeel
De Samaritaan
Vervolg
verhaal
RAAD
DAAD
EN U
EIIAI1D^-t1IEUW5
vensier
WERK
De laatste vijand (1)
VBHBASTSft-
SPMAKWOORDEN
WAAMM RUST?
AFZAKKERTJES
Expositie Anke
Burgers in
Blaeuwe Huus
Winkelmiddag
in de
Mauritshof
PAGINA 5
VRIJDAG 13 JUNI 2008
Blik ofj kfrk
en sanifiilruinf^
- Vrijheid van
meningsuiting
- Onbeperkt?
Vrijheid van iiiciiinKsiiiiinfr is
in ons land één van de grond
rechten. Daar wordt door
geen enkele burger antlers
over gedacht. Dat wordt door
links en rechts geaccepteerd.
I^at moei ook zo blijven, leder
kan denken en zeggen - of
schrijven! - wat hij ol' zij wil.
Pas achteraf is beroep op de
rechter mogelijk. Die moet dan
maar uitmaken ol de bewuste
per.soon de bedoeling had om
iemand Ie Ijcledigen óf te kwet
sen. Die rechter slaat voor een
bijna onmenselijke taak. Want
kan die met zekerfieid zeggen
of er opzet in het spel was? Of
de zegsman of de columnist de
bedoeling had iemand te bele
digen of z'n goede naam aan te
tastend-
In de afgelopen tijd wordt er
stevig gediscussieerd over de
vraag hoe ver die vrijheid van
meningsuiting mag gaan. Sinds
de moord op '1 beo van Gogh
bijvoorbeeld - die naar sommi
ge mensen toe zich nogal wat
veroorloofde... Maar ook in
ander erband wordt die vraag
wel gesteld. Zijn er grenzen aan
de vrijheid van meningsuiting?
Die vraag is niet eenvoudig Ie
beantvv<j(jrden. Want de één
voelt zich nu eenmaal gauwer
gekwetst dan de ander...
Dikwijls wordt de tolerantie
van de Republiek tot voor
beeld gesteld. In de 17e en
18e eeuw was onze overheid
erg verdraagzaam. Boeken en
pamllelten die in het buiten
land geen kans kregen, moch
ten hier worden gedrukt en
verkochl. Vooral het .Amster
dam van toen was een eldo
rado voor andersdenkenden...
Daar kou en mocht werkelijk
alles...
I()ch is dal maar zeer betrekke
lijk. Ik heb dezer dagen nogal
wat over die tijd en die situatie
gelezen. En dan blijkt wel dat
vooral de predikanten, maar
ook de overheid met bepaalde
vrijgeesten nogal moeite had
den.
De dominees gooiden vrijwel
alle sekten op één hoop; en
sekten waren er nogal wat...
Men sprak van 'schaadelijck
adderengebroed, zoals Deïs-
ten, Hattemisten, Deurhovis-
ten, Leenhovisten, Mvstiken
en diergelijke toomelooze V'rij-
gee.sten'.
En telkens klopten de predi
kanten bij de overheid aan
om er toch iets aan te doen.
Met wisselend succes, dat moet
gezegd worden. Want stjms
werd de vrijgeesten de mond
gesnoerd, soms liet men ze
maar een beetje begaan. Maar
- zo werd het verwoord door
een spiaakmakende predi
kant uit die tijd - men moest
er toch niet aan denken als de
bedwingende macht van de
overheid daar niet tegenover
zou staan...
Ik bedoel maar: het was de
overheid niet onverschillig wat
er gezegd of gedrukt werd.
Kom daar vandaag eens om...
Waarnemer
Deze vmair- m anlwoorilruhriek slnal geheel ten dienste van de
lezer die er kostenloos jrebruik van kan maken. Uiu vragen op
velerlei gebied kunt u sturen aan.: Redactie Eilanden-Nieaws,
Postbus H, 3240 AA Middelharnis, viel in de linkerbovenhoek
'Vragenndmek' vermeld. De vragen worden door deskundigen
beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet mei antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
Kimt II mij iiilleggcn imiitieer
een hns klopt, luie je lunicr eii gort
leert kennen, xvetk boontje inii zijn
loontje kwam, welke dnns je moet
ontspringen, wie de klare Kees of
veelwetende /oust leas?
Antwoord: Dal zijn allemaal
verbasleringen \'an vroe
ger wèl logi.sche gezegden of
spreekwoorden. Onze voor-
oudeis zei(/en; 'dal .sluit a/s
een bus' en 'dat klopt als een
zwerende vinger', maar die
iwee uitdrukkingen werden
saniengelrokken U)l de (nooit
hoinbaar!) kloppende bus. Met
gezegde 'iemand van haver lot
gort kennen' luidde laug gele
den 'iemand vauaver tot aver
kennen', d.w.z. van ouder tot
ouder, ofwel van geslacht op
geslacht, maar het woordje
aver raakte in onbruik. Haver
kende men wel, en toen gree|)
een grapjas naar de gort om de
zaak compleet te maken, maar
dat .slaat natmirlijk nergens
meer op. De Boontje die om
zijn loontje kwam, was een bode
die een goede tijding bracht
en dan op zijn bodeloon, een
fooitje dus, tekende. Bode-tje
rijmde niet op loontje of fooitje
en daardoor werd het Boontje
met een n erin. Iemand kon
een hekel aan dansen heb
ben, maar hoefde toch geen
sprong te maken om er aan te
ontkomen. Dat gezegde stamt
uit de tijd van galg en rad en
luidde: 'De dans van de lad
der (van de beul bij de galg)
ontspringen' maar tlie ladder
werd er later uit weggelaten.
Het betrof dus mensen die ter
nauwernood aan een vouuis
of terechtstelling ontkwamen.
Wie van oudsher 'botje bij bol-
je' legde, probeerde echt geen
geraamte te reconstrueren,
maar zamelde met anderen
kleine geldslukken in. Op de
Vlaamse zilveren plak of dub
bele gro(j| stond namelijk een
leeuw afgebeeld met een grote
helm op zijn kop en dat muntje
werd daarom 'boldrager' (van
pol dragende leeuw) of 'bot'
genoemd. Beslist fout is: 'Hel
maaki niet uit of je van de kal
of de hond gehelen wordt'.
Ken kleine beet'of een grote
vleeswond maakt wel degelijk
verschil en het juiste spreek
woord luidt; 'Hel maakt niet
uit of je van de kal of de kaler
gebeten wordt'. Men kon sla
pende waakhonden best laten
opletten, maar een oud spreek
woord waarschuwde ervoor
'geen slapende wolven wakker
te maken'! Eu waarom weet u
nu nog niet hoe een koe een
haas vangt? Dat komt omdat
uw overgroolouders zeiden:
'Dat is even onwaarschijnlijk
als dat een koe een haas vangt'.
De boerin verzuchtte ook niet
'Klaar is Kees', maar 'Klaar is
de kaas', want zelf kaas maken
was een langdurige klus voor
de vrouwen. De veel wetende
Joo.st tenslotte is niet de dui
vel maar juisl een geleerde die
in 1586 in geboren werd, zo
geleerd was dat zijn geleerd-
lieid spreekwoordelijk werd.
Waar komt toch dat gebruik van
daan om rijst te strooien bij een
hrniloft?
Antwoord: Rijst symboliseert
in verre landen de vrucht
baarheid en de welvaart, die
men het jonge paar toewenst.
Het is hierheen overgewaaid
via de Angefsaksische landen,
waar men gevoelig bleek te
zijn voor dat bijgeloof. Eigen
lijk staat het op één lijn met
het uitstrooien van bloemen
door bruidsmeisjes en -jonkers
op het pad van het bruidspaan
Overigens heeft deze lieflijke
gewoonte het heel vroeger
gebruikelijke toewerpen van
kleine geldstukken door de
rijken vervangen. Men dachl
lang geleden immers nog, dat
geld geluk kon biengen... Men
weet nu wel beter!
Als ik mijn met bant gevoerde
jinnlo/Jels draag, ztikken mijn
kousen aj. Is bont magnetisch of
kiniil hel door statische elektrici
teit?
Antwoord: We nemen met
bont gevoerde pantoffels altijd
iels ruimer, omdat de lucht tus
sen de haren van het bont de
warmte moet vasthouden. De
voet mag deze lucht niet weg
drukken uit de pantoffel. Maar
door die extra ruimte kan de
kous tijdens fiet lopen langs
de voet naar voren schuiven.
Die beweging heefi tot gevolg,
tlal de rest van de kous naar
beneden wordt getrokken. Een
(extra) kousenband kan dat
afzakken tegengaan.
OUDDORP - In het Blaeu
we Huus in Otiddorp is in
de maand juni een exposi
tie te zien met werk van de
Eeidse beeldend kunstenares
Anke Burgers. Anke Burgers
gebruikt, aquarel-, acryl- of
olieverf, maar haar \'oorkeur
gaat uit naar aquarelverf,
"omdat het snelle, verrassende
en vaak ongrijpbare karakter
daarvan ntij .sterk aanspreekt",
zo zegt zij. Schilderijen van
haar, die zich kenmerken door
een stevige kleurstelling, zijn
al menigmaal tentoongesteld,
o.ni. in galerieën, schouwbur
gen, kunstcentra en bij hel
Ministerie van OC&W.
PROTESTANTSE KERK IN
NEDERLAND
Beroepen te .Amsterdam (g.v.
Buitenamstel Geestgronden),
ds. M.C.J. de Mooij-de Greef
te pred. bijz. opdr Nootdorp-
Ypenburg (g.v. St. IPSE); te
Borger, cis K.A. jager te S»'it-
terbant; te Den Haag (Mar-
cuskerk), ds. R. de Reuver te
Boskoop; te Papendrecht (her
vormd wijk west), ds. J. van
Holten te Wezep-Hattemer-
broek (wijk 4); te Strijen (her
vormd wijk 1), ds. H. Wester
hout te Harderwijk; te Tholen
(herv.), ds. D. Breure te Bru-
cliem-Kerkwijk/Deiwijnen.
Aangenomen naar Britsum.
Cornjum en Jelsum (geref.),
d.s. A.R. van der Honing te
(japelle aan den IJssel.
Bedankt voor Sliedrecht (herv.
wijk 3), ds. A. jonker te Baarn.
Beroepbaar: kandidaat J.
Overeeiii, Damsluis 25, 3831
SP Leusden.
HERSTELD HERV KERK
Aangenomen naar Hoevela
ken, ds. RG. Hoek te St. Aima-
land.
Bedankt \'oor Nederhemerl,
ds. A. Vlietstra te Katwijk aan
Zee (wijkgemeente Morgen
ster).
OEREE KERKEN (VRIJG.)
Beroepen te Den Ham (Ov)
en te Kantens i.c.m. Uithui-
zermeeden, ds. D. de Jong te
's-Gravenhage-Zuid/Rijswijk;te
Enimeloord, ds. J.H.E Schaef-
(ér te Wageningen.
Aangenomen naar Ciramsber-
gen, ds. K.A. van der Meer te
l.oppersum-Westeremden.
NED. GEREE KERKEN
Beroepen te Zeist (deeltijd), ds.
A. van der Dussen te Eindho-
GHR. GEREE KERKEN
Beroepen te Bunschoten, ds.
PD.j. Buijs te Hardeiwijk.
GEREE GEMEENTEN
Bedankt voor Genemuiden,
ds. C. Hogchem te Barneveld.
DIRKSLAND - Maan
dag 16 juni organiseert
Winkeltijd een gezellige
winkelmiddag in de Mau
ritshof, Irenelaan 13a te
Dirksland. Iedereen is van
harte ■welkom, de entree is
gratis.
'fijdens deze winkelmiddag
presenteren o.a. Goop Com
pact Kool, Wolwinkel Het
zwarte schaap, Professionele
Voetverzorging Eiising, Onaf
hankelijke Herbalife Distribu
teurs en Verbotmi 3D Materi
alen hun assortiment en heb
ben ze mooie aanbiedingen in
petto. U kunt deze bedrijven
vinden in de lecreatiezaal van
de Mauritshof, waar een gezel
lige sfeer hangt en waar u
naar harlenlust kunt winkelen,
rondsnuffelen of lekker bijklet
sen met familie en/of vrienden,
onder het genot van een kopje
koffie. Er wordt ook aan de
kinderen gedacht, ledereen is
tussen 14.00 en 17.00 uur har
telijk welkom.
De laatste vijand, die te niet gedaan wordt, is de dood.
(1 Korinthe 15 20)
lil 1 Korinthe 15 maakt de
apostel Paulus duidelijk dat de
opstanding van Christus één
\an de voornaamste heilsfeiten
IS. .\ls Hij niet was opgestaan,
dan zouden de prediking en
het geloof ijdel, dat is leeg, en
le\ergeefs zijn. Dan zou er ook
geen opstanding der doden
'ijn. 'Maar nu', mag hij dan in
^ers 20 uitroepen, 'Christus is
•'Pgewekt uit de doden en is de
Eersteling geworden dergenen
die ontslapen zijn.' Vervolgens
gaat hij in op de opstanding
der doelen.
Be apostel Paulus ziet in dit
hoofdstuk de dood als de laat
ste \ijand. Wie \an ons ziet het
anders? Sommigen weten uit
eigen ervaring hoe de dood als
een vijand ineens of langzaam
aan het liefste bezil wegrukt.
En zelf zullen we het ook van
die vijand niet kunnen winnen.
^\élke middelen er qok wor
den aangewend om deze vij
and tegen te houden. 'Wie leeft
er, die den slaap des doods niet
eens zal slapen? Wie redt zijn
ziel van 't graP' zegt de dichter
\'an Psalm'89.
De dood is onze vijand en
niet onze vriend. Het gebeurt
in onze tijd soms dat mensen
deze vijand tot een vriend
verklaien en de dood als een
verlossing xerheerlijken. Men
spreekt dan over een zachte
dood, of een g(5ede dood, wat
de letterlijke vertaling van het
woord 'euthanasie' is. Men
denkt dat de dood als een
\riend een eind maakt aan alle
leed en pijn, aan alle moeite en
zorg. Maar de werkelijkheid
zal totaal anders zijn.
De dood is een vijand. Hij heet
dé koning der verschrikking.
Wie daar niet \an wil iveleii,
miskent de ernst van de dood
en ontkent de aanklacht van de
dood. De dood is immers een
felle beschuldigingaan het adres
van ons mensen. Hij behoort
niet tot Gods goede schepping.
Want in het paradijs was geen
dood, daar was alleen maar het
leven. .Vdam en Eva mochten
\'an alle bomen in de hof eten,
behalve van die ene boom, de
boom der kennis des goeds en
des kwaad-s. Goc\ had gezegd:
"Feil dage als ge daarvan eet,
zult ge de dood sterven.' Maar
de iTiens heeft gegeten. Op
ingeven van de duivel en door
moedwillige ongehoorzaam
heid. Door de zonde kwam de
dood in de wereld. Hij is als een
vijand Gods goede schepping
binnengedrongen. Wij hebben
in onze diepe val de dood ver
kozen boven het leven. De dood
is een vijand waar we zelf voor
hebben gekozen, die we hebben
toegelaten. De dood herinnert
ons aan onze ongehoorzaam
heid en opstand tegen de hoge
en heilige Ciod. De dood ver
klaart ons schuldig. Het is hel
l(jon op de zonde.
Lezer(es), is dat nu al de nood
van uw en jouw leven gewor
den? Straks te moeten sterven
en dat verdiend, maar nu niet
te kunnen sterven, omdat u
nog leeft zonder Borg, met
een openstaande schuld, die
u met geen mogelijkheid kunt
betalen. Niet te kunnen ster
ven, omdat je nog geen nieuw
hart hebt. En je weet: als ik de
Heere mag kennen met dat
nieuwe hart dat door en voor
Hem klopt, kan ik de Heere
ontmoeten. Belijd het maar
en \'raag het inaar: 'Geef me
Jezus, of ik sterf, want buiten
Hem is geen leven, maar een
eeuwig zielsveiderf
leder mens krijgt met die vij
and te maken en moet sterven.
Maar het maakt wel een groot
verschil hoe een mens sterft.
Want wie in C^hristtis sterft, wie
door een waar geloof aan Hem
\erbonden is, \oor die is dood
een doorgang naar hel eeu
wige leven. Dan is sterven niet
gemakkelijk. Welk kind van
God zou niet tegen de dood
opzien? Die Doodsjordaan
kan zo benauwen. Maar dan
is er wel een heerlijk uitzicht!
Want 'na de dood is 't lesen
mij bereid. God neemt mij op
in Zijne heerlijkheid.'
De woorden uit onze tekst over
de laatste \ijand zijn bedoeld
als een aansporing om die
toekomende toorn te ontvlie
den, om ons te haasten om
ons levenswil naar die Vrijstad
Jezus Christus, waar vergeving
en leven uit genade te verkrij
gen is voor des doods schul
dige zondaren. Vandaag nog,
morgen misschien iriet meer
als die laatste vijand u en jou
heeft overmeesterd. Vandaag is
het nog hel heden der genade.
De dag der zaligheid. Wendt u
naar Hem toe en wordt behou
den. Wie Hem aanroept in den
nood, vindt Zijn gunst onein
dig groot.
Sint-Maartensdijk,
Ds.J.Joppe
SOMMELSDIJK - 't Is altijd
leuk om onverwachts in het
zonnetje gezet te worcJen. Dit
overkwam het personeel van
verpleeghuis De Samaritaan
te Sommelsdijk. Op dinsdag
morgen 10 juni wachtte de
cliëntenraad het personeel op
terwijl men nietsvermoedend
koffie kwamen drinken in de
recreatiezaal. Toen de voor
zitter van de cliëntenraad, de
heer van Alphen, achter de
microfoon plaatsnam, werd het
al sne! duidelijk. In vriendelij
ke bewoordingen bedankte hij
het personeel voor hun gewel
dige inzet. Met name in de ach
terliggende maanden was het
erg druk in het verpleeghuis.
Een virus waarde rond, vvaar-
door zowel bewoners als per
soneelsleden geveld werden.
Toch ging hel werk door en
werd er op een zo goed moge
lijke manier zorg verleend.
Alle disciplines hebben hun
steenlje bijgedragen, al kostte
het wel de nochge inspanning.
Dit alles was voor de cliënten
raad een goede reden om in
actie te komen. Op spontane
wijze werden sponsors bena
derd. Aardappelhandel West
hoeve, Tuincentrum Voogd,
Aannemersbedrijf GMB Infra
Zuid We.st b.v. en hoofdspon
sor Albert Heijn te Otiddorp
maakten het mogelijk dat alle
personeelsleden van het ver
pleeghuis kunnen genieten
van een doos zeebanket.
(l-nlu: Hans \lllnnis)
-93
Maar vader, die zo'n vreselijke hekel
aan lluisteren in de kerk heeft, moet er
zich ditmaal zelf aan schuldig maken
door Fransje op het hart te drukken
te blijven zitten als vader straks naar
voren gaat, want die tafel is niet Noor
kleine guust.
Voor Fransje naar de middagkerk
gaat - op eigen dringend verzoek,
om weer dicht bij die lieve dominee te
zijn zorgt hij er eerst voor dat hij niet
weer door clorst gekweld zal worden.
Hij drinkt zoveel ivater, dat hij zich nu
aan het gevaar blootstelt nogmaals de
dienst te moeten verstoren door uit
de kerk te moeien xaimege een ande
re grote behoelte. Gelukkig valt hij al
vroeg in slaap en hij wordt pas weer
wakker als het tijd is om naar huis te
gaan. Zodra hij buiten het doip is,
vliegt hij achter een boom en ontlast
zich van zijn pij'ilijk ongerief.
Nogmaals uit zuivere verering voor
de dominee, wiens hand hij nog op
zijn hoofd voelt, dringt hij er op aan
ook mee naar de avondkerk te mogen,
hoewel moeder hem net zo lief thuis
zou willen laten hij een van de grote
guust. Hij is nog nooit driemaal op
één dag naar de kerk geweest, en met
die vreselijke hitte zal het niet meeval
len zo lang stil te moeten zitten.
)a, het is haast ondraaglijk benauwd
geworden. Reeds de hele dag zijn er
wazige onweerskoppen langs de ein
der geschoven, die weinig goeds voor
spellen. De kerk is tjokvol, ook mede
door de vele bezoekers uit naburige
dorpen, vooral jonge mensen, die
deze gelegenheid waarnemen om een
verkoelende fietstocht aan de uitoefe
ning van hun zondagsplicht te verbin
den. Er moeten zelfs stoelen voor de
preekstoel en in de paden geplaatst
worden om allen een zitplaats te ver
schaffen.
Ook ditmaal hoort Fransje geen
woord van wat de voorlezer afdreunt
uit Ezechiël 37. Maar als de dominee
zijn tekst mededeelt, wordt Fransje
voor de tweede maal vandaag getrof
fen, en opeens bevindt hij zich in
gedachten weer op het verdronken
land. Het gaat over een dal vol dorre
doodsbeenderen, die op Gods bevel
en het woord \an de profeet weer
levend worden.
Dat mag een gepaste nabetrachting
zijn op het avcjndmaal van vanmor
gen, door de schriftuurlijke wijze
waarop de dominee dit alles ver
geestelijkt en op de toestand van een
mensenziel overbrengt, als God zo'n
ziel door w'ederbarende genade van
dood levend maakt maar dit alles
gaat boven Fransjes bevatting. En
ook kan de dominee niet vermoeden
dat er twee uitzonderingen zijn op
zijn vei-onderstelling dat er in hun
midden wel niemand zal zijn die ooit
zoveel mensenbeenderen bij elkaar
gezien heeft als de profeet zag in zijn
visioen. Daarom gaat hij er tamelijk
breedvoerig op in en beschrijft met
maar al te duidelijke en kleurrijke
taal de troosteloze, lugubere vallei vol
van blikkerende beenderen. Hij kan
evenmin vermoeden dat Fransje hem
in zijn hart telkens korrigeert door de
beenderen die hij ziet blauwzwart te
X erven alsof ze in inkt gedoopt zijn.
Hij luistert ingespannen toe naar wat
er mee ging gebeuren, in de stille
hoop dat dit ook nog eens plaats mag
hebben met die andere beenderen
daar in de schone. Hij luistert zo
aandachtig, dat hij niet eens gemerkt
heeft dat het zo vreemd donker begint
te worden in de kerke, en ook heeft
hij het zachte verre gerommel van de
donder niet gehooi d.
Dan heeft er iets merkwaardigs
plaats.
Op hetzelfde ogenblik dat de domi
nee de profeet met luide stem
"Leeft!" laat roepen - en bij wijze van
uitzondering, speciaal voor die gele
genheid, zijn stem door de kerk laat
schallen schiet een paarse vlam langs
de ramen, onmiddellijk gevolgd door
een oorverdovende donderslag die
de aarde doet kraken en dreunen.
Vlak daarop herhaalt zich die slag
met telkens afnemend geweld in de
echo in de dikke wolkenzolders. Het
klinkt net als het holle gebrul van een
op de vlucht geslagen wild dier. De
meeste mensen schrikken toch nog
van deze geweldsexplosie en werpen
bezorgde blikken naar de vensters,
waarvan de bovenste valramen wijd
open staan. Maar F'ransje, die zich \'an
geen onweer bewust was, is haast van
de schrik van zijn zitplaats geschoten,
zodat hij zich met beide handen aan
vaders broekspijp vastklampt.
De dominee is even opgehouden
en werpt eveneens een blik vanuit
de hoogte naar de ramen. Maar die
zijn reeds veranderd in glazen «as-
borden van de strpmen water die er
langs afglijden en de beelden erach
ter onheikenbaar verminken. De kos
ter staat haastig op van zijn plaats en
begint zenuwachtig aan de touwen
van de valramen in zijn buurt te trek
ken. De mannen die het dichtst bij de
ramen zitten volgen zijn voorbeeld,
en dan is er niets dan het gedempte
geluid van de stortregen.
Tijdens dit oponthoud heeft de Hee
re gelegenheid de dorre doodsbeen
deren te verzamelen, ze met spieren
en zenuwen te verbinden, met vlees
te overtrekken, eri er een gave nieuwe
huid over te spannen. En zo presen
teert de dominee het herrezen dal
aan de gemeente. De akelige zwarte
beenderen zijn uit Fransjes gezicht
verdwenen, ook al willen zijn gedach
ten telkens nog even achter die huid
en dat vlees gluren, omdat hij daar
onder toch die zwarte beenderen nog
weet.
Maar nu voert de dominee hem
mee naar de jongste dag, waartjp
alle doodsbeenderen met nieuwe
lichamen bekleed en tot nieuw leven
gewekt zullen tvorden. En o, wat een
heerlijke lichamen zullen dat zijn
voor Gods lieve volk en kinderen!
Daar zal geen vlek of rimpel meer
aan te bekennen zijn, en geen tranen
zullen er ooit meer uit die helclérstra-
lende ogen vlieten. En geen van hen
zal ooit meer zeggen: Ik ben ziek. En
juist als Fransje zich afvraagt of al
die mensen daar zo maar naakt voor
God staan en rondlopen, bekleedt de
dominee ze geheel vanzelfsprekend
met de lange witte klederen des heils
- dezelfde die de engelen in Fransjes
bijbelse geschiedenisboek dragen, en
hij geeft ze de groene palmtakken van
overwinning in de hand en plaatst
gouden kronen op hun hoofden. En
dan gaat het feest worden in de hemel
- het bruiloftsfeest van Jezus en Zijn
bruid. (wordt vervolgd)
