Tussen kameelspinnen en bermbommen
Vervolg'
verhaal
RAAD
DAAD
Melissant Meditatie
EN U
Inleveren
rommel-
marktspuUen
Feestactiviteiten -,.
Een vreugdevolle herkenning
Winnaars paas-
actie Rabobank
Ophalen
oud papier
EIÜVt1D01-V1IEUW5
||R I'
é-
Enduring Freedom
Taliban
Moeilijke
omstandigheden
Legerpredikant
Zinloze missie?
Herkingen
Oude-Tonge
PAGINA 5
VRIJDAG 27 APRIL 2007
Blik op kerk "f
en samenleving
- De Partij voor de Dieren
- Marianne Thieme
- Maarten 't Hart
Dat we in Nederland sinds de
verkiezingen van 22 november
een Partij vooi de Dieren heb
ben kan niemand ontgaan zijn.
Evenmin als het feit dat deze
Partij erin geslaagd is, twee
zetels in de Tweede Kamer te
veroveren... Hel zou lachwek
kend zijn als het niet zo ernstig
was.
Eén van de kamerzetels wordt
ingenomen door Marianne
Thieme die zich blijkbaar het
l'Jt van de dieren bijzonder
heeft aangetrokken. Dieren
kunnen nu eenmaal niet pra
ten, mensen zullen het daarom
voor hen doen. En van die
mensen sprong Marianne er
kennelijk uit.
Het idee om een Partij voor de
Dieren op te richten heeft dui
delijk mensen voor de politiek
gewonnen. Tenminste, een
bekende Nederlander, nie
mand minder dan de schrijver
Maarten 't Hart, wilde wel als
'lijstduwer' fungeren... Maar 't
Hart moest wel inderhaast nog
een legitimatiebewijs verwer
ven, wat hij heeft gedaan! En
in zijn kielzog nam hij de essay
ist Rudy Kousbroek en de filo
soof Paul Cliteur mee... Maar
achteraf bleek Maarten 't Hart
- om in de stijl van de dieren te
blijven - toch op het verkeerde
paard te hebben gewed. Op
hoge toon eiste hij namelijk
het aftreden van Marianne
Thieme...
Wat was er gebeurd? Wat was
de oorzaak van de kritiek?
Wel, Marianne Thieme behoort
tot de Zevende Dagsadventis-
ten. Dat is een groepering die
de rustdag op zaterdag viert
(vandaar zevende dag) en die
de spoedige wederkomst van
Christus verwacht. Vroeger
stond de groep bekend als 'sek
te', maar tegenwoordig wordt
ze tot de kerken gerekend.
Je zou toch zeggen: Nou, èn?
Niet dat de Zevende Dags-
adventisten mijn keuze zou
den zijn. Maar dat Marianne
Thieme daarbij hoort. Ja, zegt
't Hart, dat is het nu juist.
Iemand met zulke achterlijke
ideeën kan geen partijvoorzit
ter zijn. Stel je voor, die men
sen geloven nog dat God de
wereld geschapen heeft en dat
Chiistus voor de zonde heeft
betaald aan het kruis en dat Hij
zal terugkomen, enz.
Dus het gaat Maarten 't Hart
niet om het feit dat Marianne
Thieme lid van een kerk is, maar
dat zij de Bijbel gelooft... En
dan heb je kennelijk voor hem
afgedaan. Dan ben je aanhan
ger van achterlijke ideeën...
We laten nu helemaal buiten
beschouwing hoe het kan dat
een persoonlijke overtuiging
niet bepalend is voor de politie
ke stellingname. We signaleren
alleen maar dat het voor men
sen als Maarten 't Hart blijk
baar onmogelijk is, christen te
zijn en aan politiek te doen...
(jf, zoals iemand heeft gezegd,
hij heeft een soort seculiere
inquisitie op touw gezet tegen
de christelijke leer... Dat is de
tolerantie ten top' Maarten 't
Hart heeft het geloof der vade
ren achter zich gelaten en eist
nu van ieder ander dat hij of zij
dat ook doet. En wie het niet
doet is achterlijk...
Waarnemer
Deze vraag- en anlwoordrubriek slaat geheel ten dienste van de
lezer die er koslenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op
velerlei gebied kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuius,
Postbus 8, 3240 AA Middelharnis, met in de linkerbovenhoek
'Vragenruhriekvermeld. De vragen worden door de.skundigen
beantiuoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
KLAP'OKSN
Altijd als we met vakantie in de
bergen zijn, klappen mijn oren
dicht en hoor ik slecht. Soms gaan
ze suize.n en pijn doen. Weet u iets
tegen dat dichtklappen? De huis
arts zegt d/it hij er niets aan doen
kan.
Antwoord: Dut dichtklappen
wordt veroorzaakt door het ver
schil in luchtdruk. Ons lichaam
is gewend aan de hoge lucht
druk in ons lage land. Klimt u
een berghelling op, dan wordt
de luchtdruk lager en stulpt
bij de één eerder en heviger
clan bij een ander het trom
melvlies naar binnen. Bij u
blijft die toestand lang bestaan,
bij anderen is het meestal snel
voorbij. Nu staal de ruimte
achter onze tronuiielvliezen via
de zgn. Buis van Eustachius in
verbinding mei mond en keel
holte. Wal u moet doen bij het
kliiTunen is dus: veel kauwen
en slikken, ook al hebt u niets
in uw mond. Vroeger weiden
in de oude vliegtuigen zuur
tjes, e.d., uitgedeeld om die
slikneigingen te bevorderen,
wani in stijgende en dalende
vliegmachines hadden de pas
sagiers nog veel meer last van
die luchtdrukverschillen. Nu
wordt de luchtdruk in de cabi
nes op een vast peil gehouden.
Als u ondanks voortdurend
kauwen en slikken toch last van
uw oor krijgt, kimt u het trom
melvlies direct terugduwen
door met uw vingers uw neus
te sluiten en via uw mond lucht
in uw neus te persen.
KRUI OP TIJO
Mijn moeder zegt, dat ik in de
radarber die ik zo graag eet, een
theelepel krijt per portie moet
doen, omdat anders de kalk in
onze beenderen wordt afgebro
ken. Is dat nou oud bijgeloof, of
heeft ze ergens gelijk?
Antwoord: Ze heeft gelijk.
Vooral mensen die aanleg heb
ben voor de vorming van nier
stenen, moeten ofwel fieslist
geen rabarber eten, of anders
het zuur ervan neutraliseren
met wat kalk. Krijt is hiervoor
als koolzure kalk een uitste
kend middel, maar dan bedoe
len we geen schoolkrijtjes,
maar het daarvocjr bij drogis
ten en apothekers verkrijgbare
krijtpoeder. Als u met die kool
zure kalk het zuur bindt, hebt
u ook minder suiker nodig.
Uw moeder heeft dus terecht
gewaarschuwd tegen die ont
kalking van uw beendergestel,
omdat u zo vaak en zo véél
rabarber eet.
NSELTJEJANS
Een eiland in de Oosterschel-
demond kreeg de naam Neeltje-
jansplaal. Waarom zo'n vreemde
naam?
Antwoord: Daar zijn al ver
schillende lezingen over, maar
de naam voor dat werkeiland
van de Deltawerken is niet
nieuw. De zandplaat, die daar
lang voor de aanvang van de
afsluitingswerkzaamheden al
lag, kreeg die naam nadat daar
een vissersboot was vergaan.
MIDDELHARNIS - De Jaar-
marktcommissie van de Her
vormde gemeente (PKN) te
Middelharnis zamelt morgen,
zaterdag 28 apiil, van 10.00-
11.OO uur weer spullen in voor
■de rommelmarkt. U kunt u uw
overtollige doch nog bruik
bare spullen weer kwijt bij
het jeugdhonk naast de kerk,
achter het oude raadhuis. Wie
niet in staat is zelf spullen te
brengen, kan bellen naar Cor
Hameeteman (482967) of Rob
van der Welle (643417).
De schipper had deze schuit
genoemd naar zijn vrouw, Neel-
tje Jans. Zij moet een bekende
figuur geweest zijn, omdat 7.\\
op de markt van Zierikzee de
vis van haar man verkocht en
daarbij opviel.
ALGENVIJVm
Ik had zo'n last van algen, die het
water ondoorzichtig maakten, dat
ik de vijver in de tuin heb uitge
mest en een waterval ga maken,
waarlangs ik leidingiuater kan
aanvoeren via een ondergrondse
slang. Maar hoe raak ik dan
straks het algenwater het beste
hoijt?
Antwoord: Omdat uw vij
ver zo diep ligt, kunt u daar
geen afvoer naar uw riolering
maken. U kunt beter een
pompje met filter aanbren
gen, clat het vijverwater rond
pompt en filtreert. Het blijft
dan helder. Voorts moet u de
randen hoger maken dan de
■omliggende borders en gazon,
zodat er geen grond in de vij
ver stroomt als het regent en
ook het regenwater er niet via
uw tuin ineer inloopt. Want
algengrcjei is vaak het gevolg
van besmette planten, grond
of een verkeerde aanleg. Ook
bij teveel schaduw treedt het
sterker op. Snoei dus alle over
hangende takken weg.
Vooruitlopend op Koningin
nedag organiseert de Oranje
vereniging van Melissant op
vrijdag 27 april een lampion-
nenoptocht vanaf de parkeer
plaats van het voetbalveld. Er
wordt verzameld vanaf 21.30
uur, het vertrek is om 22.00
uur, met muzikale begeleiding
van Muziekvereniging Tot Nut
Genoegen. En zaterdag 28
april is er een Fietspuzzeltocht
voor het gehele gezin in en om
Melissant. Er kan van 15.00-
15.30 uur worden gestart vanaf
het Plein. Deelname is gratis.
De discipel dan, ivelken Jezus liefhad, zeide tot Petrus: Hei is de Heere!
(Johannes 21:7a)
Rabobank Goeree-Overfiakkee
heeft onlangs een leuke paas-
actie gehouden. Op alle kan
toren waren bouwplaten aan
wezig voor de jongste klantjes.
De bouwplaten konden de kin
deren meenemen naar huis en
daar een paasmandje van knut
selen. Deze werden weer inge
leverd met daarin een zo mooi
mogelijk beschilderd ei. Er zijn
hele leuke eieren ingeleverd,
compleet met gezichtjes, haar,
bontkragen, glitters en veren.
Elke knutselaar kreeg als prijs
een aantal chocoladepaaseie-
ren. De winnaars van de acne
zijn Martijn Melissant uit Oud-
dorp (7 jaar), Kirsten van der
Est uit Middelharnis (4 jaar),
Femke Spierenburg uit Oolt-
gensplaat (6 jaar) en Lindsay
van den Doel uit Dirksland (6
jaar).
Op de zee van Tiberias hebben
de discipelen een nacht lang
gezwoegd. Ze hebben van alles
geprobeerd, maar geen enkel
visje gevangen. En dan, in de
mrjrgenstond, staatjezus op de
oever! Op Zijn woord wordt het
net aan de rechterzijde gewor
pen. Wat is het gevolg? Ze kun
nen het net niet meer trekken
^■anwege de menigte der vissen.
En dan staat er: 'De discipel dan,
welken Jezus liefhad, zeide tot
Petrus: Het is de Heere!' Welke
discipel is dat? Dat is Johannes.
Met deze omschrijving wordt hij
ook op andere plaatsen aange
duid. Dus er staat dat Johannes
de Heere Jezus liefheeft? Nee,
dat staat er niet. Dat is wel waar.
Maar hier staat dat Jezus Johan
nes zo liefheeft. Het onderwerp
is hier Jezus' en 'welken' is het
lijdend voorwerp. Vandaar die
naamvals-n achter het woordje
'welke'. Wij hebben Hem lief,
omdat Hij ons eerst heeft lief
gehad!
Het is dus Johannes die zegt:
'Het is de Heere!' Zou hij
Hem herkend hebben aan
Zijn houding? Of misschien
aan Zijn stem? Dat zou kun
nen. De schapen kennen Zijn
stem! Maar in ieder geval
herkent Johannes Hem aan
de geschonken zegen. Welke
zegen? Ze konden het net niet
trekken vanwege de menigte
der vissen! En o, dan moet het
de Heere zijn: met zo'n grote,
onverwachte zegen!
Dat is gelijk al een les voor ons
allen. Als er beproevingen zijn,
zeggen we al snel: 'Het is de
Heere!' Als er grote slagen val
len, is het: 'Het is de Heere!'
Maar dat tere Johannes-hart
herkent Hem nog eerder in
de onverwachte zegen die Hij
wegschenkt. Johannes is ver
baasd over de rijkdom van Zijn
onverdiende weldaden!
Wat weet de Heere na een
nacht van veel moeite en getob
Zijn kinderen op een bijzon
dere wijze te verrassen. Wat
kunnen ze soms moedeloos
neerzitten. En dan is toch
Jezus meestal zo dichtbij. Maar
ze herkennen Hem niet. Weet
u wat dus nodig is in het leven
van Gods volk? Dat Christus
Zich steeds weer aan Zijn volk
bekendmaakt. Want ze vallen
er steeds weer met alles wat
van hen is buiten. De Heere
kan Zijn weldaden alleen kwijt
aan arme en lege zondaarshar
ten. En als ze dan Hem geen
andere toespijs kunnen geven
dan hun zonden en schuld,
komt de Heere Zelf tot de ziel
met de spijs die nimmermeer
vergaat. God maakt alleen de
armen rijk en vervult alleen de
hongerigen met goederen. En
dan inogen ze verwonderd en
beschaaind uitroepen: 'Het is
de Heere!'
Johannes mocht Jezus herken
nen. In de gave herkentjohan-
nes de Gever! Dat is geen van
zelfsprekendheid. Als we door
Goddelijke genade Christus
hebben mogen leren kennen,
maar het is daarna zo anders
geworden in ons le\en en Hij
\erbergt Zich zo, ïvordt het een
wonder als we Hem wederom
inogen kennen. Of anders
gezegd: als Hij Zich wederom
openbaart! Maar 'herkennen'
veronderstelt dus wel 'ken
nen'. En dat kennen van Chris
tus zal nooit los kunnen staan
van zelfkennis en Godskennis:
onze verdorvenheid en verlo
renheid in het licht van Gods
heiligheid en rechtvaardig
heid. Ach, waar blijft een mens
dan?
Voor Gods gericht zal hij nim
mer kunnen bestaan. En wat
wordt dan het wonder groot,
als in zulke omstandigheden
die gezegende Middelaar iets
laat zien van Zijn Persoon en
van Zijn werk. Te allen tijde
zal er in uw leven plaats voor
gemaakt moeten worden. Voor
het eerst en bij vernieuwing.
U ziet het ook in deze geschie
denis, dat de Heere meestal
begint te werken daar waar ze
zelf moeten ophouden. Waar
het aan de zijde van de zon
daar hopeloos schijnt. Het is nu
eenmaal Zijn welbehagen een
afgesneden zaak te doen. Dat
stervende leven van Gods volk
is bepaald geen aangename
zaak voor \lees en bloed. Maar
als het van de Heere is, heeft
het zo'n heerlijke uitkomst: uit
het verlies zal de winst gebo
ren worden. De Heere maakt
leeg om \o\ te maken. En als
dan ervaren mag worden, dat
het net vol van vissen zit, dan
wordt het ook vol van xerwon-
dering uitgeroepen: 'Het is de
Heere!'
Geliefde lezer! Wat is het toch
nodig (en dat bij de \oortduur)
te leren niet te vissen in het
stinkende water van uw eigen
bestaan. Maar om nu terecht te
komen in dat verse en levende
water van het heiligdom van
Christus' Borgwerk. Wat een
weldaad om dan eens verse
vis te mogen vangen. Maar
ook om er mee te eindigen in
Hem van Wie nu alle weldaden
afkomstig zijn:
Wat zal ik, met Gods gitnsten
overladn.
Dien trouwen HEER'
voor Zijn ge na vergelden?
'k Zal hij den kelk des heils
Zijn naam vermelden.
En roepen Hem
met blijd' erkevt'nis aan.
Dirksland, ds. J. Schipper
OUDDORP - Stofstor-
men, temperaturen van 60
graden, giftige slangen en
beschietingen door de Tali
ban. Enkele zaken die het
leven van de militairen in
Afghanistan typeren. Wie
denkt dat de missie naar
Uruzgan een makkie is,
heeft het mis. "Als de jon
gens op pad moesten bui
ten het kamp, kwamen ze
vaak naar me toe: 'domi
nee, even bidden, even een
stukje lezen, even praten'.
Als het doodsgevaar dreigt,
komen de zaken aangaande
hun ziel ineens in een heel
ander licht te staan."
Aan het woord is ds. J. den
Boer van de Hersteld Her
vormde Gemeente van Urk.
Twee jaar geleden is hij vier
maanden lang uitgezonden
geweest naar Afghanistan. Als
legerpredikant van de com
mando's. Tijdens een bijeen
komst van SGP-Jongeren Goe-
dereede in verenigingsgebouw
Eben-Haëzer te Ouddorp op
vrijdagavond 20 april vertelt
hij erover en laat hij een digi
tale fotopresentatie zien.
"Wij behoorden bij de eerste
lichting Nederlandse militai
ren die naar Afghanistan gin
gen," zegt ds. Den Boer. "We
deden mee met de operatie
Enduring Freedom, onder de
Amerikanen. Het doel was om
de Taliban te verdrijven en zo
een 'veilig gebied' te creëren
voor de VN-niissie die na ons
zou komen om het land weer
op te bouwen. We opereerden
onder gevaarlijker omstandig
heden dan de militairen nu."
De militairen die in Afghani
stan aankomen, landen op het
enige vliegveld dat het land rijk
is: Kandahar. In deze stad heb
ben de Taliban het langst stand
gehouden. Uit het omliggende
gebied zijn ze nog niet verdre
ven. "Het is de vraag of ze wel
ooit verdreven zullen worden.
Vanuit Pakistan worden steeds
weer nieuwe terroristen aan
gevoerd."
Het lijkt wel alsof de Afghanen
nooit onder normale omstan
digheden verkeerd hebben. Na
70 jaar door de Engelsen te zijn
overheerst, volgde in 1979 een
invasie van de Sovjets. Het ver
zet tegen de Russen werd aan
vankelijk door de VS met geld
en wapens gesteund. In dejaren
'90 liet de Taliban, afkomstig
uit Pakistan, van zich horen. Ze
rukten noordwaarts op in een
pcjging de RusSen uit het land
te verdrijven. Langzamerhand
vestigde het "lalibanregime zich
in het land, onder leiding van
Mullah Mohammed Omar. Hij
islamiseerde het land: vrouwen
moesten boerka's gaan dragen,
voor mannen werd de baard
verplicht, tjnderwijs voor vrou
wen werd verboden. En dat
terwijl Afghanistan van origine
geen moslimland is: in 2000
bliezen de Taliban enkele boed
dhabeelden op. Afghanistan
werd een broeinest van terroris
me. Dit duurde totdat de Ame
rikanen het land binnenvielen,
op zoek naar de schuldige van
de aanslagen op 11 september
2001 in de VS. De Saoedi-Ara-
biër Osama bin Laden zou zich
in Afghanistan ophouden. Dit
was echter niet de enige reden.
Amerika - en met hen het hele
westen - heeft belangen in
Afghanistan: oliepijpleidingen
rondom de Kaspische Zee. Deze
moesten veilig gesteld worden
om de oliereserves te waarbor
gen en met het Talibanregime
aan de macht was dit allerminst
zeker.
Ook Nederland heeft zich in
de oorlog gemengd. Economi
sche belangen of strijd tegen
het internationale terrorisme?
Beide elementen spelen een
rol. De oorlog in Afghanistan
heeft al heel wat tongen losge
maakt, ook in de politiek. Een
feit is echter dat Nederland
meedoet en onze jongens moe
ten erheen.
Een pretje is het niet in Afgha
nistan. Het klimaat is behoor
lijk anders dan in Nederland.
"60 graden overdag, 40 's
nachts. En dat gaat zomaar
door. Elke dag moet je zeven
liter water drinken om geen
hitteberoerte te krijgen." En
om nog maar te zwijgen van
het ongedierte dat er rond
loopt. Kameelspinnen die door
het woestijnzand tijgeren en
naar je oksels springen, kleine
giftige slangetjes waarvan een
beet na 80 minuten dodelijk is,
schorpioenen die met de staart
omhoog komen aanlopen om
te steken. Het is om deze reden
dat militairen nooit 's nachts de
schuilbunker opzoeken als het
kamp beschoten wordt. Al dit
ongedierte verzamelt zich daar
en vormt een bijna grotere
bedreiging dan het vuurwerk
van de Taliban.
Elke middag raast er een sttrf-
storm over de omgeving. Ben
je op dat moment buiten, dan
zie je pikzwart. Ook in de ten
ten dringt het stof docjr. Elke
dag moeten militairen hun
beddengoed uitkloppen om
het ergste stof' kwijt te raken.
Nee, de omstandigheden in
Afghanistan zijn op geen stuk
ken na te vergelijken met die in
Nederland.
Hoe is net nu om als legerpre
dikant mee te gaan? "Het is
prachtig werk," zegt ds. Den
Boer. "Stuk voor stuk zijn het
prima kerels. Natuurlijk is het
als militairen onder elkaar
ander publiek dan je gemeen
te thuis. Buiten het kamp wil
len ze je niet zien. De meesten
komen op zondag niet naar de
kerk, want dat is voor watjes.
Maar uit het zicht van anderen
trekken ze je toch aan je jas om
even met je te praten of om te
bidden. Van de GBS heb ik 100
bijbels mee gekregen, maar
daar had ik te weinig aan. In
een mum van tijd was ik door
mijn voorraad." Met enkelen
van hen heeft ds. Den Boer nu
nog contact. "Via e-mail doen
we een bijbelstudie."
Aan het eind van de avond
kwam de vraag naar voren of
deze missie naar Afghanistan
wel zin heeft. Het regime is wel
gevallen, maar het terrorisme
is niet verdwenen. Vanuit
Pakistan worden steeds nieuwe
troepen aangevoerd. Het ter
rorisme wordt gefinancierd uit
de opbrengsten van de hen-
nepkweek. Zal het oude regime
niet heel snel terugkeren als de
militairen hun biezen gepakt
hebben? "Ongetwijfeld", zegt
ds. Den Boer. "Toch durf ik
te zeggen dat deze missie zin
heeft, als ik zie wat onze jon
gens allemaal ai bei'eikt heb
ben in de paar jaar dat ze er nu
zitten. Maar we zitten echt in
een spagaat. Als we weggaan,
zal Afghanistan vlug weer weg
zinken in de situatie van enkele
jaren geleden. Maar er altijd
blijven kunnen we ook niet."
In Herkingen wordt morgen,
zaterdag 28 april, het oud
papier weer opgehaald voor
de Hervormde gemeente. Het
ophalen begint om 9.00 uur.
VVilt u het papier (geen plastic
en drankenkartons, e.d.) tij
dig en goed gebundeld aan de
kant van de weg zetten?
Morgen, zaterdag 28 april,
zal in heel Oude-Tonge het
oud papier weer worden
opgehaald. Wilt u het papier
vóór 9.00 uur duidelijk zicht
baar langs de weg zetten. De
opbrengst is bestemd voor het
restauratiefonds van de Her
vormde gemeente.
67-
Niets, niets, letterlijk niets. Doch
dat zou hem niet weer overkomen.
Ja zeker, zich met een dood vogeltje
blij te laten maken, welzeker. Hij was
gek geweest, dat hij het nog geloofd
had ook. Het was toch allemaal maar
bedrog, voor de gek-hoiiderij.
Nijdig smeet hij zich om, het ledikant
kraakte heftig.
Hoe laat zou het al zijn? Wat kon het
hem ook schelen al sliep hij de gehe
le nacht niet. Het was toch op zijn
ondergang toegelegd.
Even gevoelde hij het slechte, het
boze, het goddeloze van zijn gedach-
tenstrooni. Was dat wel waar, wat hij
zichzelf lag wijs te maken? Was dat
werkelijk wel waar? Was de Heere
dus een tiran? Een, Die er genoegen
in schepte om hem te plagen? Had
de Heere het daar nu naar gemaakt
.vandaag?
'Ja!" klonk venijnig een stemmetje.
"Neen!" fluisterde schuchter een
ander.
Even weiden zachtere gevoelens in
Evert op. Hij leefde nog en de Heere
had hem toch gemakkelijk neer kun
nen slaan. Hij had al in de eeuwigheid
kunnen zijn en dan.... Of. zijn moe
der had dood en verminkt kunnen
zijn, tot as verteerd door de loeiende
vlammen. Het was niet gebeurd. Hij
en zijn moeder leefden nog, waren
nog bij elkaar. Wie weet, inisschien
was dit het laatste wel, misschien zou
de Heere nu voortaan....
Daar dan, sufï'erd die hij was, daar lag
hij nu al wéér van die schone lucht
kastelen op te bouwen, dat toch alle
maal fatamorgana's, luchtbespiege-
lingen zouden blijken te zijn. Neen,
neen, hij deed het niet meer, hij liet
zich niet meer beetnemen. "Het....
is.... niét.... waar!" zei hij zacht voor
zichzelf, langzaam woord voor woord
uitsprekend, want van al die schone,
mooie gedachten kwam toch niets
uit. Integendeel, hoe meer hij er zich
in verkneuterd, hoe meer hij er zich
in verlustigd had, des te groter was
steeds de ontnuchtering geweest, des
te sinartelijker zijn gewaarwordingen,
des te grievender de teleurstelling. Zie
je wet, aan het raadsbesluit Gods viel
tóch niet te tornen, daaraan was, alle
schone regelen ten spijt, toch niets te
veranderen. En zoals het met de tijde
lijke zaken ging, zo ging het natuur
lijk óók met de dingen, die de eeu
wigheid betrofTen. Net eender, niets
geen verschil. Besloten was besloten.
Hij had gebeden, gesinéékt om uit-
redding van zijn tijdelijke noden en
dit was het antwoord er op geweest.
Hij had gebeden honderdmaal, neen,
wel duizendmaal om bekering, om
een nieuw hart en het antwoord....?
Och, dat zou hij strakjes wel gewaar
worden, wanneer hij in het verderf
geslingerd werd. Welja, daar zou het
wel op uitlopen. Hij was toch een ver
worpene, één, die voor de rampzalig
heid bestemd was. Wat schoot hij er
dan mee op om netjes, ingetogen en
ernstig te leven. Het zou slechts zijn
verdoemenis des te zwaarder maken.
Was het maar niet beter om alles, de
gehele godsdienst voorgoed van zich
af te schudden? Zou dat niet het ver
standigste zijn? Weer schrok hij even
voor zijn opwellingen terug. Hij voel
de het, hij ging te ver, véél te ver. Een
zacht waarschuwend stemmetje ried
hem aan terug te keren, zich er tegen
te verzetten, de duivel geen plaats te
geven, maar te wederstaan.
Doch opnieuw golfde het in hem op.
Waaróm dan, waaróm dan dat alles?
Wat was er dan toch? Laat God het-
hem dan zeggen, laat God het hem
dan bekend maken. Dan kon hij het
verbeteren, dan kon hij zich er voor
wachten.
Maar dat gebeurde niet, neen, nattitir-
lijk niet, want dan zou de reden om
hem te slaan weggenomen worden en
dat mocht niet. Hij lag te trillen in zijn
bed van opgewondenheid, zijn vuis
ten balden zich. Het was al lang weer
licht geworden; eerst heel vaag, daar
na al helderder, tenslotte volop dag.
Hij had er geen erg in gehad. Het was
niet eens tot hem doorgedrongen.
Vanavond was hij zo lelijk tegen Dora
geweest, misschien maakte dié het
ook nog wel uit, Wel ja, dat ontbrak
er nog maar aan, dat kon er ook nog
wel bij. Zijn rug was breed genoeg,
moest je denken. En dan was hij zelf
de oorzaak er van, dan was het zijn
eigen schuld. Och wat, besloten was
het. En als er nu besloten was, dat hij
dat zelf moest doen, dan dééd hij het
ook. Dan werd hij daar wel naar toe
gedreven, dan kón hij niet anders.
Hij lag te zweten onder de dekens,
trapte ze kwaad weg, hoorde niet de
zachte voetstappen, die voorzichtig
de trap opkraakten.
God kon alles verhinderen, óók dat
hij nu niet zo lag te tobben. Dan
moesten die lelijke gedachten maar
van hem weggenomen worden. Maar
dat gebeurde niet, omdat.... omdat er
wel besloten zou zijn, dat hij verloren
móést gaan. De Heere was dus eigen
lijk zelfde oorzaak van zijn....
Klop, klop, klop!
la!"
"Evert, 't is tijd. Maar zachtjes, hoor,
want je moeder slaapt nog, maak
haar dan niet wakker," klonk de zacht
gedempte stem van vrouw Van Vliet.
"Ik kom," antwoordde hij van de
weeromstuit óók zachtjes.
Gelukkig, misschien kreeg hij nu wat
afleiding. Een zware, doffe hoofd
pijn lag als een klemmende band
boven zijn ogen. Geruisloos waste en
kleedde hij zich, wilde toen zonder
meer het kamertje verlaten. Bidden
deed hij niet. Hij had de deur reeds
geopend, duifde toch niet gtjed. Dat
had hij nog nóóit overgeslagen en
nu wel? Onwillig sloot hij het deurtje
weer, wierp zich nijdig voor de stoel,
bleef even liggen, stond tóch weer op.
Bidden...? Kon hij zó bidden??? Hij
voelde het even als een bespotting, als
een terging van de Heere.
Zacht verliet hij het kamertje, sloop
onhoorbaar de trap af, voorzichtig,
om door in de hoekjes van de treden
te trappen het ergerlijke kraken te
verhinderen. Even luisterde hij aan
de deur van de logeerkamer, hield de
adem in. Alles bleef rustig gelukkig,
zijn moeder sliep tenminste nog.
Behoedzaam daalde hij ook de twee
de trap af, bleef een ogenblikje aar
zelend voor de kamerdeur stil staan.
Zijn hart klopte hoorbaar. Hij hoorde
niets. Zou er dan niemand binnen
zijn? Resoluut draaide hij de kruk
om en trad binnen. Neen, de kamer
was niet verlaten. In zijn stoel voor
het raam, rustig zijn pijpje rokend,
zat Van Vliet zwijgend naar buiten te
staren. (wordt vervolgd)
