Jeugd Ouddorp vóór zomer 2007
onder de pannen
Commissie adviseert positief
over extreme strandsporten
Serviceflat Vroonlande bestaat 35 jaar
Gemeente en jongeren in gesprek
EIIAtlDBI-niEUWS
Emoties
Geen belasting, geen schade
Staan, roken en drinken
Iets met twee verdiepingen
Geen bemoeial
Een eigen plek
Hoofdstuk 9
,w
PAGINA 5
DINSDAG 20 FEBRUARI 2007
GOEDEREEDE- Liefst zeven inspre
kers maai<ten donderdag hun opwacii-
ting in de raadscommissie Publieliza-
ken bij de bespreking van het overleg-
stuk Strandzonering Elaauwe Werk.
Een onderwerp dat al enige jaren op
de politieke agenda prijkt, maar dat
nu na breedvoerig overleg en evaluatie
van het seizoen 2006, tussen gemeente,
politie en andere partijen die regel
matig gebruik maken van het strand,
aan zonewijziging en verbetering van
afspraken toe was.
Van een onzer verslaggevers
K!
Een aantal bewoners en eigenaren van recre
atiewoningen had schriftelijk opmerkingen
gemaakt en hun ongenoegen geuit over het
voornemen extreme sporten, zoals buggy-
kiten en blokarten, op een iets gewijzigde
strandlocatie, tussen de strandopgang aan
de Langedijk en het duinpad derde blok in
Ouddorp toe te staan. Zij wezen op overlast
gevaar voor strandbezoekers en zij hechtten
geen geloof aan de maatregelen die zowel
door de gemeente als door de buggyclub
Holland en de Blokartvereniging werden toe
gezegd om binnen de zonegrens te blijven.
Dit alles met, als stok achter de deur, flinke
sancties voor hun deelnemende leden en voor
wat de gemeente betreft, een bepalende poli
tieke evaluatie in 2008.
|De emoties bij sommige insprekers laaiden
hoog op en zelfs vanaf de publieke tribune
werd - overigens tevergeefs - gepoogd mee
te discussiëren. "We hebben 25 kilometer
strand op de Kop van Goeree. Iedereen moet
daarvan genieten. Met handhaving van een
balans tus.sen natuur en recreatie moet het
toch kunnen om anderhalve kilometer strand
dan voor extreme sporten te zoneren? Wel met
afspraken voor veiligheid, goede bebording,
ruime informatie en communicatie en een
politie die op basis van duidelijke zonering
ook handhavend kan optreden", zo stelden de
fracties in hun positief advies richting B en
W. Want hoewel het besluit een bevoegdheid
is van het college, vroegen deze bestuurders
om advies. Het is immers altijd belangrijk te
weten hoe groot het politiek draagvlak is.
In het overlegstuk geeft het college aan dat
met het verschuiven van de zone onduide
lijkheid over de strandlocatie bij het Flaauwe
Werk wordt voorkomen. Iets opschuiven.
tussen strandopgang aan Langedijk en duin
pad derde blok. De grenzen zijn aan te geven
met hardhouten palen, vanaf de duinvoet
tot de hoogwaterlijn, met een tussenruimte
van 30-40 meter. Heldere bordteksten moe
ten strandbezoekers duiden waar men de
zone voor extreme sport betreedt en verlaat.
Omdat de voorgestelde zone iets verschuift,
is een habitattoets op basis van Natura 200(3
nodig. Het college verwacht dat de procedure
voor deze toets vóór het zomerseizoen 2007
kan worden afgewerkt. De vereniging Natuur
en Landschap Goeree-Overflakkee denkt
daar anders over. Zij maakt bezwaar tegen de
voorgestelde stappen. Zo gemakkelijk wordt
het nog niet denkt deze vereniging. Burge
meester Van de Velde reageerde teleurgesteld
op deze "confrontatie", als daarbij partijen
elkaar voor de rechter zouden ontmoeten.
Het geheel gaat dan veel langer duren en dan
moet je je afvragen of de gewenste verbete
ringen op het gebied van veiligheid bij het
derde blok tijdig, dat is voor het begin van
het zomerseizoen, geregeld kunnen worden.
Buggyclub Holland en de Blokartvereniging
deden hun uiterste best om het vanuit de
inspraak beladen onderwerp in een gunstig
daglicht te stellen. Niks geen belasting voor
de natuur, niks geen schade. Veel toezicht,
er wordt bij de buggyclub al met licenties
gewerkt. Onderling is er sociale controle
op naleving van voorschriften en regels.
Dat wil niet zeggen dat individuele buggy-
kiters, niet-leden, natuurlijk ook in de zone
hun sport kunnen beoefenen. "Het moet
kunnen", zeiden Tanis en Soeteman (SGP).
"Auto's niet op het toegangspad en niet op
het strand", stelde Westhoeve (CDA). Koese
(Christenunie) drong aan op goede informa
tie en Kickert (PvdA) en Rijerkerk (VVD)
onderschreven deze punten. Zij gaven een
positief advies. Van Heest (VGB) vroeg zich
af waarom het niet samen kon: Recreatie
en sport. Alle fracties vroegen met nadruk
om de aangekondigde evaluatie in 2008. Er
was algemene waardering voor de reacties,
opvattingen en zorg van enkele insprekers
over mogelijke gevolgen bij het toestaan van
extreme strandsporten. Mevrouw Rijerkerk
zei daarover wel dat zij zich niet "herkende"
in de inhoud van sommige brieven. Met het
uitgeven en verspreiden van een informatie
folder van VVV en Gemeente moeten recre
anten op een zo breed mogelijke wijze over
de nieuwe situatie worden ingelicht. Voor de
eigen burgers dienen ook publicaties te wor
den verzorgd.
DIRKSLAND - In de twee en drie kamerappartementen van Serviceflat Vroonlande wonen
ruim 100 bewoners. Zij krijgen alle zorg en serviceveriening van de eigen Vroonlande-verzor
genden en verpleegkundige medewerkers. Daarnaast worden er wekelijks diverse activiteiten
georganiseerd zoals koffieochtenden, seniorengymnastiek, borreluuren creativiteitmiddagen.
Ook is er een eigen bibliotheek en biljartzaal aanwezig. Inmiddels bestaat de serviceflat al
weer 35 jaar en in verband daarmee werd onlangs een feestelijke jubileumbijeenkomst gehou
den. Bewoners, medewerkers, vrijwilligers, bestuur en directie hebben op die dag genoten
van een heerlijk diner, want de koks van het ziekenhuis te Dirksland hebben ter plaatse a la
carte gekookt. Wie meer over Vroonlande wil weten, kan bellen naar de receptie, tel. (0187)
602001.
OUDDORP - "Er is iets te halen vanavond. Je bent een ongelofelijke sukkel
als je het niet voor elkaar krijgt. Jullie gaan met volle zakken naar huis", zegt
Johan Cahuzak aan het begin van de avond. De gemeente Goedereede heeft de
cabaretier ingehuurd om het gesprek met de hangjeugd van Ouddorp te leiden,
vrijdagavond in m.f.g. Dorpstienden. En wat blijkt? De ongeveer veertig jongens
en meiden gaan inderdaad met volle zakken naar huis. Cahuzak aan het eind
van de avond: "Ik heb zelden gewerkt met een ploeg die zo meedenkt en ook na
de pauze weer terugkomt". Concreet: er komt op korte termijn een ontmoetings
plek voor de jeugd in Ouddorp en op langere termijn misschien zelfs een soort
jeugdhonk. (Foto: Persburo Flakkee)
Door Kees van Rixoort
Burgemeester Ger van de Velde vindt het
"supertofdat er zoveel jongeren gehoor heb
ben gegeven aan de uitnodiging. Veertig van
de circa zestig jongens en meiden, die vooral
op vrijdag- en zaterdagavond in het dorp
rondhangen en daarmee, volgens inwoners
van het dorp, overlast veroorzaken. Ze had
den een honk, eigenlijk een hooiberg, maar
die brandde eind vorig jaar af. Het gevolg:
het rondhangen nam toe, evenals de klach
ten. De buurtagent deed de suggestie om
eens naar het gemeentehuis te gaan en daar
om een oplossing te vragen. Dat gebeurde.
Burgemeester Van de Velde, vrijdagavond:
"Ik vond jullie in januari letterlijk en figuur
lijk op de stoep van het gemeentehuis. Toen
heb ik beloofd met jullie in gesprek te gaan
en nu is het zover. Laat maar weten wat jullie
verwachten, waar jullie naar op zoek zijn. Ik
hoop op een rode draad, waar de gemeente
iets mee kan." "We praten vanavond niet over
geld", voegt wethouder Peter Feller nog toe.
voordat de 13- tot 17-jarigen in vijf groepjes
uiteen gaan om hun wensen op papier te zet
ten.
Feller neemt zelf ook een groepje onder zijn
hoede. "Wat is voor jullie belangrijk?" vraagt
hij. Het antwoord komt snel: "Een buurthuis
in plaats van een honk. Een buurthuis waar
je met zijn allen kunt zitten en waar wat te
doen is." "Een eigen plek waar je kunt staan,
roken en drinken. Een plek waar je niet weg-
geschopt wordt. Altijd willen de mensen
maar dat je weggaat..."
Het zou inooi zijn, geven een paar jongeren
aan, als dat buurthuis in het weekend open is.
"Niet iedereen gaat zaterdag naar de Vic en
voor de Kreek moet je zestien zijn." Ande
ren zeggen dat ze juist doordeweeks naar
het buurthuis zouden willen komen. "In het
weekend gaan we altijd naar Middelharnis."
Nee, een ontmoetingsplek in de polder is
geen optie; alleen met de auto bereikbaar en
"je wilt toch ook wat drinken". De plek aan
de 'Achteromstraat', waar het vorige honk is
afgebrand, is veel geschikter. "Dicht bij de
bushalte, dat is ook wel slim."
De wethouder wil ook wel eens weten hoe
zo'n ruimte er dan uit zou moeten zien. Iets
met stoeltjes en tafeltjes, muziek, computers
en playstations, een bank om "op te loungen",
een bar, pooltafels. "Het hoeft niet super
groot te zijn, gewoon gemiddeld", zegt een
jongen met een pet. "Iets met twee verdie
pingen." "Beneden voor onder de zestien en
boven voor de rest. Daar kan dan ook alcohol
geschonken worden. Voor alle leeftijden een
plek." Alcohol schenken moet kunnen. "Nee,
niet onder de zestien. Dat is logisch. Maar
als je zestien bent, dan is het legaal en heb
je recht op alcohol." "Een fietsenhok of een
plek waar je je scooter kan neerzetten, is ook
wel handig."
Zelf helpen bij het inrichten en schilderen?
Prima idee, vinden de jongens en het meis
je aan tafel. "Ik weet wel iemand die graf
fiti kan spuiten. Nee, ik noem geen namen."
"Het moet er wel leuk uitzien, we gaan geen
roze gordijnen ophangen of zo." Of het wat
mag kosten, de entree? "Ja, als het maar reëel
blijf. Niet zoals in de Kreek; daar betaal je
6,50 euro en dan ben je alleen nog maar bin
nen."
Ja, de jongerenwerker mag best aanwezig
zijn. "Iemand die kan luisteren en doorgeven
wat er speelt. Maar wel op een leuke manier."
"Iemand die een beetje rondloopt en sfeer
bewaker is. Dat 't relaxed blijft. Nee, geen
bemoeial." Een andere jongen: "Toezicht
oké, als ze maar niet gaan lopen zeiken."
Aan voorlichting, bijvoorbeeld op het gebied
van alcohol en drugs, zeggen de jongeren
geen behoefte te hebben in zo'n honk. "Laat
het gewoon gezellig zijn", zegt er een. "Geen
gezeur. Als er gepraat moet worden over
drugsproblemen, komt er toch niemand." De
politie kan maar beter wegblijven, vinden ze
eigenlijk allemaal. "Ze mogen wel komen,
maar niet te lang en alleen op het goede
moment. En vooral niet ouwehoeren." Trou
wens, ouders hoeven er ook niet te komen.
Peter Feller, die het gesprek heel soepel leidt
en veel respons krijgt van zijn gespreksge-
noten, wil ook nog weten hoe het met de
omwonenden moet. "Laten we in het begin
vragen of ze het goed vinden. Dan hebben ze
daarna niks meer te zeggen." Iedereen vindt
dat de buren goed moeten worden geïnfor
meerd. De wethouder: "Als het geaccepteerd
is, ben je ook van het gezeur af." Ze knikken
allemaal.
Het groepsgesprek zit erop. Alle wensen zijn
op een groot vel papier gezet. Dat wordt aan
de wand gehangen, samen met de vellen van
de andere vier groepen. Er blijken wel ver
schillen te zijn. Andere groepen hebben het
over een honk of een zeecontainer en niet
over een buurthuis met twee verdiepingen.
Maar er is wel degelijk een rode lijn zicht
baar: de hangjeugd - voor 80 procent afkom
stig uit Ouddorp zelf, de rest uit Goedereede
en Stellendam - wil een eigen plek met een
paar banken, de politie moet wegblijven en er
mag geen toezicht zijn door de ouders. "Het
honk moet van ons zijn!" is op één van de
vellen gezet.
"Zelf inrichten vind ik een sterk punt", zegt
Johan Cahuzak tijdens de afronding. "Want
als je zelf iets gemaakt hebt, dan wordt het
ook minder snel gesloopt." Wethouder Feller
zegt dat de lijn duidelijk is: "We hebben hele
goede ideeën gehoord. Nu gaan we erover
praten in de gemeenteraad en met omwonen
den. Maar we willen om te beginnen ook snel
iets zichtbaar maken. Daarom kunnen jullie
op korte termijn rekenen op een inloopgele-
genheid." Hij roept de aanwezige jongens en
meiden op om te blijven meedenken en om
de directe contacten "voor het afstemmen
van de plannen en om elkaar op de hoogte te
houden" - te laten verlopen via een groepje
met vijf tot acht jongeren. Geen probleem,
zo blijkt, de vingers vliegen de lucht in en de
commissie is een feil.
Hoe snel komt er wat van de grond, is de
vraag aan Peter Feller. "Het streven is voor
de zomer" "Van 2007?" wil een gek.sche-
rende Johan Cahuzak weten. "Ja, voor de
komende zomer." Cahuzak; "Dat kan in de
krant. We hebben al een kop: 'Jeugd Oud
dorp vóór zoiner 2007 onder de pannen'."
Waarvan acte.
-48-
Op dit ogenblik verlangde zij er onhoudbaar naar,
om, al was het maar voor één keertje, weer eens
naast haar moeder te zitten op haar eigen plaatsje
in de kerk en nog eens één keertje te luisteren naar
de evangelieverkondiging van haar vroegere domi
nee. Doch zij waagde het niet om haar verlangen
aan Bertus kenbaar te maken, wel wetende, dat hij
dat nooit toestaan zou. En terwille van de huise
lijke vrede kropte zij het maar op en zweeg. Wan
neer haar bij andere gelegenheden die benauwende
gevoelens overmeesterden, dan zakte het doorgaans
na een tijdje wel weer wat af.
In het begin, toen ze pas getrouwd waren, als haar
geweten té luid sprak, zodat Bertus haar gedrukt
heid opgemerkt en haar naar de reden van haar
somberheid gevraagd had, had ze eenmaal iets van
haar strijd tegen hem verteld, doch hij had haar niet
begrijpend aangestaard. Waar maakte zij zich toch
druk over, het was toch alles in orde? Hij had haar
uitgehoord en toen zij iets van haar innerlijke moei
lijkheden blootlegde, had hij tenslotte fijntjes gela
chen, haar bemoedigend op de schouder geklopt
met een;
"Dat is nog het ongeloof bij je, mijn Treesje. Je moet
geloven, dat Jezus ook op jou in liefde neerziet, ook
voor jouw zonden betaald heeft."
"Ik kan het niet, Bertus," had zij gezucht.
"Niet kunnen?" had hij verbaasd gevraagd. "Er is
geen sprake van niet kunnen, je móét geloven."
Zacht had ze het hoofd geschud.
"Luister nu eens," had hij haar onderwezen, "geloof
je dan niet, dat Jezus voor de zondaars gekomen is?
Geloof je niet, dat jij een zondares bent?"
"Ja, dat wel, maar had zij voorzichtig geprobeerd.
"Dan moet je al je twijfel opzij zetten, want dan
zijn al de beloften uit Gods Woord ook voor jou.
Die moet je aannemen. Maar ik begrijp het wel,
hoor," had hij gemoedelijk lachend er aan toe
gevoegd, "je zit nog te veel in die enge, nauwe
bekrompen sfeer van jullie systeem. Je blik moet
nog verruimd worden, doch dat went op den duur
wel." Ze had het tenslotte maar opgegeven, hij
begreep het tóch niet. En nu ze op deze zondag
morgen zwijgend achter haar mooie kinderwagen
naast hem voortliep op weg naar huis, voelde ze dat
grote verschil met een ongekende duidelijkheid.
Ze leefden eigenlijk naast elkander, ieder met zijn
eigen mening, zijn eigen gezichtspunt, terwijl de
mogelijkheid om eens van hart tot hart met elkaar
te spreken toegemuurd was. Met al haar rijkdom,
met al haar weelde voelde zij zich op dat ogenblik
zo nameloos arm, dat ze wel in snikken uit kon
barsten. Met de grootste moeite gelukte het haar
om haar tranen weg te slikken. Even gevoelde ze
iets als spijt over haar onverzettelijk doordrijven,
nu had ze dan haar zin, nu had ze Bertus en.... het
geluk, dat ze meende te bezitten glipte uit haar
handen weg.
Bertus, die die zondagmorgen, vóór ze naar de kerk
gingen, zo bits, zo humeurig was geweest, trachtte
nu door hartelijke woorden het weer goed te maken.
Doch het had niet de minste invloed op haar. Voor
haar moeder en voor Van Vliet zou eenmaal de
volledige verlossing komen, daar twijfelde ze geen
ogenblik aan en voor haar
Toen ze een kwartiertje later op hun slaapkamer,
electrisch verwarmd, haar kleine Bram van zijn
doopkleertjes ontdeed en voedde, drupten grote,
brandende tranen op de bolle wangetjes van haar
kleine lieveling.
Hè, hè, dat zit er voor vandaag weer op, moe
der. Maar bent u nog niet klaar met uw
werk?" vroeg Evert, terwijl hij achteloos
tegen de deurpost van de keukendeur leunde en de
bedrijvige handen van zijn moeder gadesloeg, die in
de keuken werkzaam was.
"Ja, dat wel, doch ik moest nog even iets klaarma
ken. Ik ben zo gereed en dan zal ik je een kopje
koffie inschenken."
"Graag," en meteen draaide Evert zich om en liep
de kamer in, waar de warmte weldadig aandeed.
Het was koud buiten, zo'n echte doordringende
waterkou, die onaangenaam aandeed. Met een
zucht liet Evert zich in zijn stoel neervallen en staar
de verdrietig in het vuur, dat door de kleine mica
ruitjes een rode gloed wierp op het glimmende zeil
tje voor de kachel. Zo diep zat hij in zijn gemijmer
verzonken, dat hij niet eens bemerkt had, dat zijn
moeder binnengekomen was.
"Waar zit je over te piekeren?" klonk het vragend.
"Dat ik er naar snak, om uit die rommel weg te kun
nen," was het antwoord op gemelijke toon gege
ven.
"Hoe zo? Ik dacht, dat je er al aardig gewend raak
te. Ik hoorde tenminste de laatste tijd geen klachten
van je."
"U hebt al genoeg te tobben en daarom bespaar ik
u zoveel mogelijk mijn ellende. Doch de gal loopt
toch wel eens over."
"Wat is er dan gebeurd?"
"Och, gebeurd, gebeurd, er is niets gebeurd, maar
kan ik het helpen, dat de zaak van mijnheer Van
Dalen zo slecht gaat?
Hij is niet te genieten de laatste tijd. Ontevreden
en wantrouwend. Dagelijks moet ik horen, dat het
eigenlijk boven zijn financiële draagkracht gaat er
een kantoorklerk op na te houden."
"Gaan de zaken dan zó hard achteruit?" vroeg
mevrouw Kooistra met iets ongerusts in haar stem.
Voor haar ogen verrees het schrikbeeld, dat Evert
vandaag of morgen weer ontslagen zou worden en
wat moesten ze dan toch beginnen? Dan waren ze
brodeloos. Nu al was het bijna geen doen om rond te
komen, maar dan zou zij het heus niet meer weten.
Evert haalde veelbetekenend de schouders op en
antwoordde tenslotte: "Het vliegt gewoon achter
uit. Als het zo nog een poosje doorgaat, dan duurt
het niet zo heel lang meer, of de boel gaat failliet."
Mevrouw Kooistra zweeg. Bange zorg maakte zich
van haar meester. Ze dacht terug aan de tijd, toen
hij nog bij mijnheer Andijk werkte en vergeleek hun
leven van toen en dat van nu. Ook Evert vreesde,
dat de slag niet lang meer op zich zou laten wachten
en wat dan? Peinzend dronk hij zijn kopje koffie.
Samen zaten ze nog even bij elkaar in het schemer
duister en bespraken de moeilijkheden. Nu de win
ter ten einde spoedde moesten er zo broodnodig
enige nieuwe kledingstukken bij gekocht worden,
doch daar kon in de gegeven omstandigheden zelfs
niet aan gedacht worden. Ze moesten op dit ogen
blik maar roeien met de riemen die ze hadden, wie
weet, misschien brak later de tijd nog wel eens aan,
dat ze de achterstand in konden halen.
"Kom, ik zal het brood maar eens klaar gaan
maken," en de daad bij het woord voegende stond
mevrouw Kooistra op, zocht tastend even de muur
af naast de deur, want het was nu volslagen duis
ter geworden in de kamer en knipte het electrische
licht aan. (wordt vervolgd)
