Ambitieus Laudando zingt muzieli met een hoofdletter
Bermen langs N59 bij Oude-Tonge
verstevigd met doorgroeistenen
3D-materialeii
Grote zangavond
Maandthema Gezondheids-
wijzer: rugklachten
Oratoriumkoor met een missie
Volksaard
Jong koor
Semi-projesswneel
Imagoprobleem
Buxtehude
Betonnen tegels maken berm beter bestuurbaar
Maatregel is onderdeel van Zeeuwse campagne om verkeersveiligheid te vergroten
Dodelijke slachtoffers
Eentonig
Grauw
Jaarvergadering ANBO
Midden- en Westflaickee
in Sommelsdijl(
MIDDELHARNIS - Bekend maakt bemind. De Christe
lijke Oratorium Vereniging (COV) Laudando kan er over
meepraten. Veel mensen denken dat de muziek die dit koor
instudeert en voor het voetlicht brengt, tot de categorie
'moeilijk' behoort en dat het bezoeken van een uitvoering
in zo'n kille kerk maar beter achterwege kan blijven. Tot
het moment dat het tóch een keer gebeurt. Dan blijkt de
muziek behoorlijk indrukwekkend te zijn en, voor een ama
teurkoor, van hoge kwaliteit bovendien. Een veel gehoorde
opmerking, na zo'n persoonlijke première: "Nooit geweten
dat het zo mooi is". Conclusie: onbekend maakt onbemind.
Vandaar dit artikel over COV Laudando. Een gesprek met
dirigent Rinus Verhage en bestuursUd Arjo Wesdorp.
Door Kees van Rixoort
Laudando is een product van de eilandelijke muziekcultuur, die
volgens Rinus Verhage in vergelijking met andere delen van Neder
land "bovengemiddeld" is. Hij illustreert die kwalificatie als volgt:
"Goeree-Overflakkee heeft bijvoorbeeld een bijzonder bloeiende
fanfarecultuur. Mét nationale kampioenen. Daarnaast hebben we hier
kwalitatief hoogstaande muziekopleidingen, waaronder verscheidene
privé-lespraktijken. Nieuwe muziekdocenten met een referentiekader
tot ver in het land vallen van hun stoel als ze de leerlingen van hier
horen musiceren. Vergeet verder niet dat Goeree-Overflakkee een
omvangrijke zangcultuur heeft met veel kerkkoren. En dan zijn er ook
nog eens de ensembles Fieri Musicali en Magnificat en twee oratori
umverenigingen: het vrij nieuwe oratorium- en operakoor Zuidwest
Nederland en COV Laudando, dat een lange traditie kent." De aanwe
zigheid van twee oratoriumverenigingen in zo'n dunbevolkt gebied is
uniek, want dergelijke muziekgezelschappen zijn in de verre omge
ving niet of nauwelijks te vinden.
Volgens Verhage en Wesdorp is de bovengemiddelde muziekcultuur
op Goeree-Overflakkee het resultaat van verschillende factoren. Ze
noemen de volksaard die met zich meebrengt dat als je iets doet, ook
een hobby, het zo goed mogelijk probeert te doen. Naast de gelukkige
omstandigheid dat er altijd mensen zijn geweest die "de kar flink heb
ben getrokken en de muziekcultuur vorm hebben gegeven. Het begon
met Arie Keijzer, die op de fiets naar de boerderijen ging om les te
geven."
Arie Keijzer - de latere organist van De Doelen en componist van
onder andere een werk ter gelegenheid van de herdenking van de
watersnood in 2003 - was in 1961 ook de oprichter van Laudando,
dat toen nog Sursum Corda heette en een kerkkoor was. Later nam de
vereniging de naam COV Middelhamis aan en nog later de huidige
naam, die 'om te loven' betekent. Na Keijzer ontwikkelden mensen
als Jan van Dijk en Rinus Verhage Laudando verder tot het oratori
umkoor dat het nu is: een verzameling amateur-zangers, die de grote
klassieke oratoriumwerken met zoveel mogelijk kwaliteit ten gehore
wil brengen.
Keijzer startte met een koor van ongeveer veertig zangers en zange
ressen. Momenteel telt de vereniging ruim zestig leden, waarvan het
merendeel afkomstig is van Goeree-Overflakkee. "Op het koor zitten
veel jonge mensen, die hun talfen spreken en noten kunnen lezen. Dat
maakt het instuderen gemakkelijker dan een jaar of twintig geleden.
Toen zaten er veel mensen op het koor met weinig muzikale achter
grond. Het studeren gebeurde toen veelal via het 'papegaaisysteem'
en duurde het veel langer voordat het koor zich een werk eigen had
gemaakt." Het koor is jong en bevat zelfs een aantal zestienjarige
scholieren.
Volgens de dirigent heeft Laudando nog niet de ideale samenstelling
bereikt. "Het liefst heb ik twintig alten, twintig sopranen, tien tenoren
en twaalf bassen. Bij de dames hebben we af en toe een wachtlijst.
Een luxeprobleem, zou je kunnen zeggen. Maar bij de heren is het
anders; we hebben behoefte aan mannenstemmen, vooral tenoren."
Overigens kan niet iedere potentiële zanger zomaar lid worden;
zonder voldoende zangkwaliteit komen de ambities van Laudando
immers in het gedrang.
"Als het even kan willen wij niet te veel onderdoen voor de professi
onele oratoriumkoren. Met hard werken - de meeste leden zijn huis-,
tuin- en keukenzangers die zich een hoedje moeten studeren - berei
ken we een semi-professioneel niveau en wijken we niet al te veel af
van de professionele standaard." Dat dit lukt, blijkt uit de complimen
ten en de waardering die het oratoriumkoor ontvangt uit onverdachte
hoek, maar ook van het Flakkeese publiek, dat doorgaans een omvang
heeft van ruim vierhonderd mensen. "We horen regelmatig na een uit
voering dat het fantastisch was. Hetzelfde geldt voor onze opnames.
Het is mooi dat we onze ambities kunnen waarmaken, maar we blij
ven kritisch." "Ik heb ook een zorg", zegt de dirigent van Laudando.
"Namelijk: dat ik het gevoel heb dat ons koor onvoldoende aanslui
ting heeft bij de bewoners van Goeree-Overflakkee. Een nog te kleine
groep weet ons op waarde te schatten, maar veel anderen denken dat
het koor moeilijke muziek maakt. Er is een drempel. Dat betreuren we
zeer, want we houden altijd de toegankelijkheid in het oog. Werken
die choqueren hebben we niet op het programma staan."
Het is een imagoprobleem, geven Verhage en bestuurslid Arjo Wes
dorp aan. De muziek staat te boek als moeilijk, maar is juist prach
tig. Muziekminnende mensen doen zichzelf te kort als ze de ima
ginaire drempel niet overgaan om eens een uitvoering - meestal in
de oude kerk van Dirksland - mee te maken. "Wij willen iedereen
graag overtuigen", zegt Wesdorp. "We hebben in zekere zin een mis
sie, we drijven een beetje tegen de stroom in." "De charme van onze
muziek is dat het de ziel raakt, als het even kan", pogen de dirigent
en het bestuurslid de drempel te slechten. "Kijk, als je bij de super
markt boodschappen loopt te doen, hoor je ook vaak muziek. Dat is
entertainment, terwijl wij 'een schilderij van Rembrandt proberen te
herscheppen'. Elke keer als je een werk uitvoert, herschep je. Het is
muziek met een hoofdletter, een groot kunstwerk."
Daar komt nog bij dat Laudando een christelijk koor is en christelijke
oratoria uitvoert. Muziek met een boodschap, kortom. "Via ons koor
komt die boodschap niet in een simpele paardenkar naar je toe, maar
in de mooiste koets. De muziek is een prachtig voertuig voor de tekst,
die je in het hart kan raken. Terwijl je er natuurlijk ook op een andere
manier van kunt genieten: als cultuurminnaar."
Laudando heeft in het verleden onder meer de Messiah van Handel
en de Johannes Passion van Bach uitgevoerd. Momenteel studeert het
koor cantates van Buxtehude in. Dit omdat 2007 geldt als jubileum
jaar voor deze zeventiende-eeuwse componist. "Het zijn kleine dia-
mantjes", maakt de dirigent het publiek vast warm voor de uitvoering,
die plaatsvindt op 9 juni.
Daarna werpt het koor zich wederom op de Messiah, een tweeëneen
half uur durend werk dat tot veler verbeelding spreekt. Rinus Verhage
en Arjo Wesdorp over het repertoire: "Het zwaartepunt ligt bij de
oude klassieke werken, maar we hebben ook het stuk uitgevoerd dat
onze oprichter Arie Keijzer heeft geschreven voor de herdenking
van de watersnood. En eind vorig jaar hebben we nog Christmas
Carrols gezongen. Maar het meeste dat we zingen komt uit de barok
en de romantiek. Dat is kunst met een grote K. Van de moderne,
twintigste-eeuwse composities staat dat nog niet vast. Bovendien
stellen de moderne werken ongelooflijk hoge eisen aan de techni
sche vaardigheden van een koor. En dan heb ik het nog niet over de
toegankelijkheid, die wij erg belangrijk vinden."
Immers, de toegankelijkheid zorgt samen met de kwaliteit voor aan
trekkingskracht. Ook bij mensen die nog nooit oratoriummuziek heb
ben gehoord, denken dat het veel te moeilijk is en opeens - bijvoor
beeld als vrijwilliger van hospice Calando, waarmee COV Laudando
een innige relatie onderhoudt - een uitvoering meemaken en daar
behoorlijk van onder de indruk zijn. Zoals de schrijver van dit artikel.
Wie volgt?
Zie ook de website van COV Laudando: www.covlaudando.nl. waar
onder meer de concertagenda is te vinden en de te bewandelen weg
om lid te worden van de vereniging.
OUDE-TONGE - Rijkswaterstaat
heeft tussen Oude-Tonge en de Greve-
lingendam over een lengte van enkele
kilometers aan weerszijden van de
N59 stroken met doorgroeistenen aan
gebracht. Deze maatregel beoogt het
aantal ongevallen terug te dringen dat
ontstaat doordat automobilisten van
de weg raken. Bermverharding is een
Zeeuwse campagne, maar strekt zich
uit tot de aansluitende N-wegen op
Goeree-Overflakkee. In totaal hebben
de Provincie Zeeland en Rijkswater
staat Zeeland 2,7 miljoen euro uitge
trokken voor 36 km bermbeveiliging.
Door Gert van Engelen
Doorgroeistenen, ook wel grasbetontegels
genoemd, zijn hobbelige stenen met gaten
en sleuven, waar gras doorheen groeit. Ze
ogen als gras, maar zodra een weggebruiker
er per ongeluk op belandt, gedragen ze zich
als steen. De automobilist schrikt, maar heeft
door de stevige ondergrond meer kans om
rustig bij te sturen.
Rijkswaterstaat en de Provincie Zeeland had
den al langer de wens om verspreid door de
regio bermen te verharden. Maar tot voor
kort ontbrak het geld om snel aan de slag te
gaan. Intussen bleef het aantal verkeerson
gevallen in Zeeland toenemen. Dat leidde er
in november vorig jaar toe dat beide wegbe
heerders het lange-termijnplan om onveilige
bermen aan te pakken, naar voren haalden.
Het rijk maakte twee miljoen vrij voor het
verbeteren van de verkeersveiligheid, de pro
vincie legde er zeven ton bij.
Op de lijst met projecten die in de periode
2007-2010 worden afgewerkt, staan alle ber
men waar "veel en soms ernstige" ongeval
len hebben plaatsgevonden, meldt Rijkswa
terstaat. Voor het allergrootste deel Uggen die
in Zeeland. In Hoek bijvoorbeeld, langs de
N61, waar afgelopen najaar twee doden en
een zwaargewonde vielen toen een automo
bilist met het voorwiel in de berm terecht
kwam. De andere bermverstevigingen komen
veelal in flauwe bochten langs de provinciale
wegen. In Schouwen-Duiveland gaat het om
dertig kilometer berm.
Ook de aangrenzende Zuid-Hollandse N-
wegen vallen onder Rijkswaterstaat-Zee-
land, en zo kwam het de N59 bij Oude-Tonge
werd aangepakt. Voorlichter Jan van Gorp
van Rijkswaterstaat in Middelburg vertelde
het Eilanden-Nieuws dat er een drieledige
reden was om het Goereese wegdeel al in
2007 te behandelen. "Ten eerste hebben we
daar de nieuwe wegmarkering aangebracht:
Duidelijk zichtbaar is de strook met hobbelige, open, betonnen doorgroeistenen, gefotografeerd
vlaicbij het iiruispunt van de N59 met de N215 bij Oude-Tonge. De stroken zijn aan weerszijden van de
weg aangebracht en lopen door tot de Grevelingendam. In het voorjaar is er niets meer van te zien,
maar nog steeds te voelen. (Foto: Gert van Engelen)
de dubbele middenstrepen met groene strook
ertussen. Ook moest ter plekke de weg breed
worden. Als je dan toch bezig bent, neem dan
gelijk de bermverharding mee, redeneerden
we. Anders zou je volgend jaar terug moeten
komen."
De bermbeveiliging bestaat uit grasbetonte
gels, die in de volksmond ook wel doorgroei
stenen heten. Het zijn grootformaat tegels
die na het inzaaien grotendeels begroeien.
Zo ontstaat een groenstrook die niet kapot
kan worden gereden. Doorgroeistenen wor
den uiteenlopend gebruikt, voor verharde
bermen, vluchtstroken, parkeerplaatsen,
recreatieterreinen, brandgangen, taluds en
oeverbescherming. Rijkswaterstaat legt ze
aan weerszijden van de rijbaan neer, over een
breedte van tachtig centimeter.
Bermverharding, zegt Jan van Gorp, zorgt
ervoor dat de auto beter bestuurbaar is.
"Waardoor precies automobilisten in de berm
belanden, weten wij niet. Daar zijn we niet
bij. Maar het komt veel voor, en dikwijls per
ongeluk. Vermoedelijk zijn de oorzaken: zij
waartse windstoten, de macht over het stuur
verliezen, de eentoni^eid van de weg die sla
perig maakt en soms: gewoon niet opletten.
Als je eenmaal in een gewone berm terecht
komt, kan er van alles gebeuren. Je wielen
komen dwars te staan, je rijdt een sloot in, je
kantelt of, erger nog, je schiet haaks de rij
baan over."
Hoe dan ook: door zachte bermen kunnen
gevaarlijke situaties ontstaan. Automobilis
ten die in paniek te wild aan het stuur rukken,
kunnen zelfs tot aan de andere kant van de
weg slippen, In Zeeland werd vastgesteld dat
zich in de bermen steeds vaker ongelukken
voordeden. Daarom kwam er de bermverhar-
dingscampagne. Van Gorp: "Doorgroeiste
nen ogen als gras, maar zijn verharding. De
automobilist die er al bobbelend op terecht
komt, weet meteen dat hij verkeerd zit en
kan beheerster bijsturen. De schrikreactie is
hopelijk minder."
De 'rammelstroken' kunnen niet voorkómen
dat weggebruikers in de berm rijden. Maar
de Zeeuwse wegbeheerders denken dat zij
er minder snel de macht over het stuur door
verliezen, omdat de ondergrond hard en
weerbarstig is, en uitglijden tegengaat. Ook
blijven ze op hetzelfde niveau als het asfalt.
Dat heeft allemaal invloed "op de afloop van
een stuurfout".
In twee richtingen is in de afgelopen weken
bij Oude-Tonge, vanaf het kruispunt van de
N59 met de N215, de bermbeveiliging aan
gelegd: tot vlak voor het benzinestation 'De
Tille' en tot aan de Grevelingendam. Nu nog
zijn de open bakstenen in alle grauwe grijs
heid zichtbaar, maar in het voorjaar zullen
ze overwoekerd raken door het gras. Voor
lichter Jan van Gorp kon niet meedelen of
ook de N57 bij Ouddorp als aangrenzende
N-weg met doorgroeistroken wordt bevei
ligd.
MIDDELHARNIS - De rug is een kwetsbaar
deel van ons lichaam. Hij wordt makkelijk
te zwaar belast, bijvoorbeeld door langdurig
in één en dezelfde houding te zitten. Maar
ook door het tillen van zware voorwerpen,
door te buigen en te draaien. Veel mensen
hebben last van hun rug. Soms zo erg dat ze
hun werk niet meer kunnen doen. Voor men
sen die meer willen weten over rugklachten,
heeft de Gezondheidswijzer van de GGD
Zuidhollandse Eilemden een informatiepsik-
ket samengesteld. Het informatiepakket kan
in de maand februari tijdens kantoortijden
telefonisch aangevraagd worden T (0181)
652 404 of opgehaald worden bij een van de
vestigingen van de GGD; voor Goeree-Over
flakkee is dit de vestiging in Middelhamis,
Sportlaan 5, openingstijden: maandag en
vrijdag van 9.00 tot 12.00 uur en op woens
dag van 13.30 tot 16.30 uur.
DIRKSLAND - De ANBO afd. Midden- en
Westflakkee houdt vrijdag 9 februari a.s. haar
jaarvergadering in Zorgcentrum Geldershof
te Dirksland. Na afloop van de vergadering
is er een korte pauze met een verloting. Aan
sluitend spelen de leden 5 ronden bingo,
waarvan er 2 gratis zijn. Deze activiteiten
zijn ook te combineren met een diner, dat om
12.00 uur begint. De vergadering begint om
14.00 uur.
SOMMELSDIJK - ledere woensdag in
recreatiecentrum 'De Staver': van 10.00-
16.00 uur 3D-materialen en workshop.
Iedereen is hartelijk welkom.
De activiteitencommissie van de Gerefor
meerde gemeente in Middelhamis organiseert
op 7 april een paaszangavond in de Hervormde
kerk te Sommelsdijk. Aan deze avond werken
drie koren uit Krabbendijke mee namelijk,
mannenkoor Jeduthun, Jeugdkoor Heman en
kinderkoor jong Sursum Corda. Ds. G. van
Manen heeft deze avond de leiding en hoopt
de opening, een meditatie en de sluiting te ver
zorgen. De samenzang zal op het orgel worden
begeleid door Jankees Troost. De zangavond
is gratis toegankeUjk, wel wordt er een collec
te gehouden die bestemd is voor de voorgeno
men nieuw-Zverbouw van de Gereformeerde
Gemeente te Middelhamis. De avond begint
om 19.00 uur, de kerkdeuren gaan open om
18.30 uur. Voor meer informatie of eventuele
groepsreserveringen kunt u contact opnemen
met Jos Troost, tel. 0187-489773, of Leendert
Stam, tel 0187-483033.
-44-
Van Vliet bedoel je zeker?" wees Trees hem terecht.
"Daar heb je alle kans op, want hij is 's zaterdags-
avonds meestal met zijn vrouw bij ons thuis."
Ze zweeg verder, want het stak haar, dat Bertus zo
minachtend over Van Vliet sprak, waar ze altijd met
eerbied tegen op gezien had om zijn godvrezend
leven en nóg steeds hoogachtte.
"Als hij het vanavond waagt om er zijn grote mond
in te steken en mij tegen te komen, dan zal hij van
een koude kermis thuis komen," dreigde Bertus.
Trees antwoordde niet maar liep zwijgend, inwendig
geprikkeld, naast haar man. Moest het dan altijd op
ruzie uitlopen? Het zou haar goud waard geweest
zijn, indien Bertus wat minder fel was. In het dage
lijkse leven had hij daar geen last van, kon zelfs heel
joviaal en hartelijk zijn, dan was het een beste vent,
die ook nog wel veel verdragen kon, maar kwamen
ze aan zijn kerkje, of waagden ze het de deugdelijk
heid van zijn religie in twijfel te trekken, dan was
hij obstinaat, ongenietbaar. En het vervelendste
was, dat hij er altijd weer het eerste over begon. Hij
trachtte altijd zijn mening aan anderen op te drin
gen en stuitte dat op weerstand, dan was het mis. Zij
schaamde zich er wel eens voor.
"Kind, kind, is dat niet te vermoeiend voor je, zo'n
eind?" begroette mevrouw Kooistra haar dochter,
"kom maar gauw binnen."
"Het ging best," pochte Trees, "ik ben helemaal niet
moe."
"Des te beter."
"Bent u alleen vanavond?" vroeg Bertus zo langs
zijn neus weg.
"Evert en Dora zijn zo juist weggegaan. Het is zulk
prachtig winterweer, eigenlijk tè mooi voor januari
en ze vonden het zonde om de hele avond binnen
te zitten, daarom zijn ze een eindje gaan wandelen.
Ze zullen over een poosje wel terugkomen, denk ik.
Doch Van Vliet en zijn vrouw zijn gekomen," ver
klaarde mevrouw Kooistra.
"Die nare vent," mompelde Bertus, wat gelukkig
door zijn schoonmoeder niet verstaan werd.
Onwillig betrad hij achter Trees aan het ruime
woonvertrek. De begroeting was tamelijk koel, het
geen wederzijds geschiedde, want Van Vliet begreep
wel, dat er nu verder van een intiem gesprek niets
meer komen zou. Even overwoog hij om maar op te
stappen, maar dan zou hij de schijn verwekken, dat
hij min of meer de vlucht nam en zodoende bleef
hij. Hij had een hekel aan Bertus Heringa, omdat
je over de stukken van de waarheid met hem niet
eens verstandig praten kon. Gelaten wachtte hij op
de dingen, die komen zouden.
Het gesprek liep eerst over allerlei dingen en Van
Vliet vleide zich reeds met de hoop, dat het deze
avond goed zou gaan. Nu, hij had er niet de min
ste behoefte aan om vlak voor de zondag nog een
twistgesprek te beginnen. Hij zou er vast niet over
beginnen.
Bertus en hij zaten, voor hun doen, nogal gezellig
te klassineren over de algemene toestand, over de
achteruitgang, die overal voortvrat en zijn invloed
geducht gevoelen deed; over de donkere wolken,
die de politieke horizon verduisterden; over de
jongste gebeurtenissen in het buitenland en vele
andere dingen meer. Vooral toen Evert en Dora
thuis kwamen scheen het gevaar van een bedorven
avond geheel bezworen te zijn.
Doch naarmate de tijd verstreek werd Bertus zwijg
zamer en vertoonde duidelijke tekenen van onge
duld. Herhaaldelijk wierp hij een blik op de wijzers
van de klok, dan weer op Van Vliet, hem als 't ware
stilzwijgend verzoekend op te stappen. Doch Van
Vliet scheen daar geen erg in te hebben, althans,
hij bleef
"Krast die vent dan nooit op?" dacht Bertus voort
durend.
Hij hoopte van ganser harte, dat Van Vliet maar heen
zou gaan vóór hij met zijn boodschap te voorschijn
moest komen. Hij durfde er haast niet aan te begin
nen, want met zijn schoonmoeder alleen speelde hij
het misschien wel klaar, maar als Van Vliet er zich
in mengde, dan stond hij voor een verloren zaak.
Kennende Van Vliet maakte hij zich daaromtrent
geen illusies. De zenuwachtigheid maakte hem een
beetje kriebelig en zijn antwoorden op de vragen
van Van Vliet werden steeds korter en op bitser
toon gegeven. Hij rekte het, zo lang hij maar kon.
Doch toen Trees er over ging spreken, dat het zacht-
jesaan tijd werd om op te stappen, móést hij er wel
aan beginnen, zij het dan ook node.
Trees had er die avond niet veel aan gehad, want de
weten schap van wat nog komen moest zette voor
haar een domper op de gezelligheid. Vragend keek
ze haar man aan, want zélf er over beginnen deed
ze nooit.
Gedwongen door de omstandigheden begon Bertus
voorzichtig: "Morgen wordt onze kleine gedoopt."
"O ja!" viel Dora uit met levendige belangstelling,
"is hij al weer zo groot?"
Bertus ging op dat gezegde niet in, maar vervolgde
uiterlijk heel kalm alsof het de gewoonste zaak ter
wereld was, doch innerlijk in spanning:
"U komt dan vanzelfsprekend toch ook, moeder?"
Mevrouw Kooistra schrok. Daar had ze niet het
minst op gerekend. Als ze dat ook maar had kun
nen vermoeden, dan had ze eens rustig kunnen
overdenken, hoe in dezen te handelen, doch
nu overrompelde haar die vraag volkomen. Ze
geraakte er door in verwarring. Als een schrik
beeld rees haar voor de geest de vorige keer,
toen zij daar geweest was. Hoe ze daar gezeten
had, haar hart eensdeels vervuld met smart over
zoveel onkunde aangaande de ware betekenis van
Gods Woord, anderzijds met verontwaardiging
over zoveel misleiding. Helder kwam die gebeur
tenis haar in de herinnering, óók, dat ze toen het
vaste besluit genomen had daar nooit meer één
voet over de drempel te zetten.
Terwijl ze in haar verwarring zich beraadde wat
te doen, was het alsof ze er nóg zat. Alles in haar
kwam daartegen in opstand. Deed ze het evenwel
niet, weigerde ze botweg, dan zou het zo ontzettend
sneu zijn voor Bertus, maar bovenal voor Trees.
Onwillekeurig zocht ze hulp in dezen en keek even
Van Vliet aan, doch deze zat star voor zich uit te
staren, alsof het hem onverschillig liet, doch ze wist,
dat ook hij in spanning haar antwoord afwachtte.
Hij wachtte er zich echter wel voor, in deze interne
aangelegenheid ongevraagd zijn mening te kennen
te geven.
De stilte werd benauwend.
Bertus, ogenschijnlijk kalm, wachtte eveneens haar
antwoord. Trees, bloedrood, frommelde zenuwach
tig haar zakdoek in elkaar.
Evert en Dora wisselden snel een blik van verstand
houding met elkaar. Mevrouw Kooistra werd heen
en weer geslingerd, wist werkelijk niet wat te ant
woorden.
(wordt vervolgd)
