POLITIE
Echtpaar Holleman-Mastenbroek
uit Sommelsdijk zestig jaar getrouwd
Gemeentesecretaris presenteert boelc
'Van Eiland naar Wij-land' bij afscheid
Acties K N R M
[tlfimdtmaii
ïnnaard
0900-8844
Cijfersuertalen,
koers bepalen.
?:sz A^£
'We vullen elkaar goed aan
i
VÊ
chr. streekblad op gereformeerde grondslag
voor de zuid-hollandse en zeeuwse eilanden
Prinses Margriet helpt kotter
met motorstoring
V n
Snelheidscontroles
Visser Visser
Knöps rgró^
Geslaagde open middag
peuterspeelzaal 'Prinses Amalia'
SOMMELSDIJK - Elke middag gaat
hij nog een rondje lopen: "Altijd het
zelfde rondje van zo'n driekwartier",
en zij voelt zichzelf nog erg goed: "Ik
heb nog nooit in het ziekenhuis gele
gen". Dinsdag 30 januari waren ze
zestig jaar getrouwd: het echtpaar
Holleman-Mastenbroek.
Zware job
Elkaar aanvullen
Voorrecht
'Provincie beschouwt eiland als haar achtertuinSamenwerken is geen teken van zwakte
i piM'fti
■ÉÉK
'il
9M
Collectief geweten
Eiland-Wijland
Leeft samenwerking?
Samenwerken geen zwakte
Zoektocht
2 februari 2007
STELELLENDAM - Op maandag 29 janu
ari om 11.45 uur werd de bemanning van de
reddingboot Prinses Margriet uit Stellen-
dam gebeld door de eigenaar van de GO 38
met hel verzoek of de reddingboot kon hel
pen met het binnen brengen van het schip.
De kotter, met zes personen aan boord, had
motorstoring. Nadat de reddingboot was uit
gevaren, kwam ze bij de Uiterton de GO 55
tegen die de GO 38 op sleep had. De Prinses
Margriet is erbij gebleven tot de tros, onge
veer 55 meter lang, brak. De tros werd weer
overgebracht, maar brak na I mijl opnieuw.
Daarop besloot de bemanning van de red
dingboot om zelf de GO 38 verder te slepen.
Later kwam ook de boot van de scheepswerf
erbij, die naast het schip is gaan liggen, en
gezamenlijk werd toen de GO 38 in de bui-
tenhaven afgemeerd.
OUOOOW - WMMrmrt Tal. («laT) M1413 P« (Oian «13794
www.iiw*!!!««h—w>l>iww.ri /■-■ -----
iMKiMaKiari
Middelharnis B.V.
Voor de koop of verkoop von uw woning
Doetinchemsestraaf 32-34, 3241 AA Middelharnis
Tel. (0187)482606
Rotterdam-Rijnmond
Wijkteam Goeree-Overflakkee
GOEREE-OVERFLAKKEE - Politieperso
neel hield, om de verkeersveiligheid te ver
groten en het aantal dodelijke slachtoffers
terug te dringen, woensdag op diverse plaat
sen een snelheidscontrole.
Op het Korteweegje in Dirksland kregen van
de 1580 automobilisten er 175 een bekeuring
omdat zij er tussen kwart voor acht en elf uur
te hard reden. De hoogst gemeten snelheid
bedroeg 92 km/uur, terwijl daar 50 km/uur
is toegestaan.
Op de Dainweg te Stellendam reden tussen
drie en vijf uur van de 106 passanten er 25
te hard. De hoogst gemeten snelheid bedroeg
hier 85km/uur, waar maximaal 60 km/uur is
toegestaan. In de avonduren werd ook gecon
troleerd op de Provincialeweg N215. Hier
passeerden 270 automobilisten het meet
punt; 20 reden er te hard. De hoogst gemeten
snelheid bedroeg 110 km/uur. Gelijktijdig
werd op de Plaatweg gecontroleerd. Van de
224 gecontroleerde automobilisten reden er
hier 30 te hard. De hoogst gemeten snelheid
bedroeg hier 124 km/uur.
Tussen half zeven en negen uur zijn op de
Magdalenadijk bij Oude-Tonge 1012 auto
mobilisten gecontroleerd. Achttien van hen
kregen een bekeuring omdat ze de maximum
snelheid overschreden. De hoogst gemeten
snelheid bedroeg 111 km/uur.
Gebruikt was nog
nooit zo nieuw.
Ontdek 't bij uw G2-d<?nier of kijk oNnst op
Knöps BV - Langeweg 113 - 3245 KG - Sommctsdijk - 0187 476767
Akkerdoos BV - Kloosterweg 2 - 4317 AL - Noofdgouwe - 0111 401347
rtelt S S
bij elke gebfurkte
ACCOUNTANTS
lELASTINGADVISEURS
MIDDELHARNIS Kon. )ulianaweg 56 0187 617 300
Fax 0187 485 637 www.vlsser-visser.nl
OUDDORP - Op woensdag 31 janu
ari was het zover dat belangstellenden,
opa's, oma's en natuurlijk ook de kinde
ren een kijkje konden nemen in de nieu
we peuterspeelzaal 'Prinses Amalia'.
En daar werd zeker gebruik van gemaakt. De
opkomst was overweldigend. Trots liepen de
peuters door de zaal om alles te laten zien
aan hun familie en bekenden. Voor de ouders
was er koffie en gelegenheid tot vragen stel
len en de kinderen speelden in de hoeken en
knutselden feesthoeden aan de tafels. Ieder
een was het erover eens dat de peuters een
prachtig onderkomen hadden en dat het een
lust moest zijn om hier een paar dagdelen per
week door te brengen. Veel vragen werden
aan de leidsters gesteld met als gevolg dat
verscheidene ouders enthousiast werden en
direct een aanmeldingsformulier invulden.
Anderen namen dit mee om het thuis in te
vullen. Ook het informatieboekje had gretig
aftrek. Voor diegenen die dit (nog) niet heb
ben, liggen ze op de beide bibliotheken en
het consultatiebureau in Ouddorp klaar om
meegenomen te worden. Ook als u niet in de
gelegenheid was om die middag te komen,
kunt u voor meer informatie altijd nog een
afspraak maken met de leidsters. Bestuur en
leidsters kijken met een voldaan gevoel terug
op deze middag en bedanken een ieder voor
de belangstelling.
Door Roeland van Mourik
Jan Holleman (85) en Adriaantje Maatje
Mastenbroek (85) traden na zeven jaar ver
kering op 30 januari 1947 in het huwelijk.
De 'Menheersenaar" Holleman .stapte daar
mee met een echte 'Soinmerdieker" in het
huwelijksbootje. Het kersverse echtpaar
ging wonen aan de Oostelijke Achterweg
in Sommelsdijk, waar ze nog steeds wonen.
De heer Holleman had er niet zo veel moei
te mee om naar Sommelsdijk te koinen.
Andersom zou mevrouw Holleman ech
ter niet zo snel "over de Langeweg" gaan
wonen, vertelt ze. Verder was ze best wel
gehecht aan het stekje op de Oostelijke Ach
terweg, omdat ze er al vanaf haar geboorte
woonde. Ze werd er grootgebracht door
haar grootmoeder, die vroeg weduwe was
geworden. "Ik woon hier dus al heel mijn
leven, ruim 84 jaar".
De heer Holleman werkte eerst bij zijn
vader als boer, later werd hij vertegenwoor
diger voor de Hobaho - de bloemenveiling
- in Lisse. Hij vertegenwoordigde het rayon
Schouwen-Duiveland. Veel hoefde hij daar
om niet naar Lisse, slechts één keer in de
zoveel tijd om te rapporteren aan de hoofd-
vertegenwoordiger.
Door zijn werk kwam Holleman in aanra
king met bloemen en het leek hem wel wat
om'een eigen bloemenwinkeltje te begin
nen. Aldus geschiedde. Aan de Oostelijke
Achterweg heeft het echtpaar zo'n vijftien
jaar een bFoemenzaak gehad, met een trouwe
klantenkring. "Ze groeten me nog steeds op
straat", zegt mevrouw Holleman over haar
oud-klanten.
Voor de heer Holleman was het een zware
job. "Elke morgen om vier uur op, om bloe
men te halen op de bloemenveiling in Lisse",
vertelt hij. "En hij heeft op zijn vijftigste
nog z'n middenstanddiploma gehaald", vuU
mevrouw Holleman aan. "Maar het was
altijd hartstikke gezellig, zo"n bloemenzaak-
je aan huis", geeft ze verder aan. Na vijftien
jaar werd de concurrentie echter te groot en
stopte het echtpaar met de winkel.
Over hun gezondheid heeft het echtpaar niet
te klagen. Mevrouw Holleman heeft nog nooit
in het ziekenhuis gelegen en haar geheugen
heeft haar nog niet in de steek gelaten. "Ik
ben nog goed bij". De heer Holleman heeft
wel lange tijd met zijn gezondheid getobd.
Zo kreeg hij onder andere een hartstilstand.
"De situatie is erg kritiek geweest. Daarom
is het een groot voorecht dat we zestig jaar
getrouwd mogen zijn", geeft mevrouw Hol
leman hierover aan.
Het echtpaar heeft elkaar 67 jaar geleden leren
kennen op een feestje ter ere van een verjaar
dag van een van de leden van het Koninklijk
Huis. Wie precies, dat weten ze niet meer.
Maar dat het klikte tussen de twee was zeker.
En na 67 jaar gaat het nog steeds goed tussen
hen. "M'n man praat soms te weinig en ik
soms te veel. Zo vullen we eikaar aan", zegt
mevrouw Holleman.
Op donderdag 30 januari heeft het echtpaar
samen met familie en bekenden het huwe
lijksjubileum gevierd in het zaaltje achter
de christelijk-gereformeerde kerk. Loco
burgemeester Bert Kleingeld kwam het paar
daar feliciteren. Deze belangstelling van de
gemeente Middelharnis deed het echtpaar
goed. Die ochtend was er ook al een brief
van de Koningin op de mat gevallen. Ook
die belangstelling deed hen goed. „Heel erg
leuk, die ga ik zeker bewaren", zegt mevrouw
Holleman.
Het echtpaar heeft vier kinderen gekre
gen, inmiddels is de familie uitgebreid met
elf kleinkinderen en een achterkleinkind.
Mevrouw Holleman: "Dat is een voorrecht
hoor. Net als voor het zestigjarig huwelijk
mogen we daar erg dankbaar voor wezen".
GOEDEREEDE - Dinsdagmiddag
nam Rudie Heintjes tijdens een recep
tie afscheid van de gemeente Goede-
reede. Ruim vier jaar heeft hij deze
gemeente als 'hoogste ambtenaar'
- gemeentesecretaris - gediend. Van
uit zijn woonplaats Oude-Tonge gaat
hij zijn blik oostwaarts richten, want
hij wordt gemeentesecretaris van de
gemeente Steenbergen, in West-Bra-
bant. Tijdens de afscheidsreceptie had
hij een verrassing voor burgemeester
Ger van de Velde. Hij overhandigde
haar het deze week verschenen boek
'Van Eiland naar Wij-land'. Hierin
staan artikelen die vorig jaar deels in
Eilanden Nieuws zijn verschenen.
Door Adri van der Laan
We treffen Rudie Heintjes aan in het gemeen
tehuis van Goedereede als hij de laatste hand
legt aan het opruimen van zijn kamer. Zijn
Goereese tijd zit erop en hij gaat binnenkort
aan de slag in de gemeente Steenbergen. Tij
dens de vorig jaar gehouden afscheidsreceptie
van de wethouders Van Oosterom en Bakelaar,
liet laatstgenoemde tijdens zijn dankwoord
weten dat Goedereede de huidige gemeente
secretaris vanwege zijn kwaliteiten "niet lang
zou kunnen houden". En nu al blijkt dat Teun
Bakelaar gelijk heeft gehad, want nog geen
jaar na deze woorden is er voor Heintjes een
afscheidsreceptie. "Ik heb het hier prima naar
mijn zin gehad en daarom was ik niet speciaal
op een andere standplaats uit. Maar dit over
kwam me en dat heb ik het aangegrepen. Het
is een grotere gemeente, maar toch dichtbij en
we kunnen in Oude-Tonge blijven wonen".
Overigens geeft Rudie Heintjes aan dat hij bij
zijn sollicitatie, ruim vier jaar geleden, heeft
aangegeven dat hij in ieder geval vier jaar zou
blijven. "Dit heb ik nu ook weer in Steenber-
-''■"!"'
-1
'- i-
i id+Wt*8
De scheidend gemeentesecretaris verzekert
dat hij altijd met veel plezier in Goedereede
heeft gewerkt. Hij prijst hierbij de "loyale
hardwerkende collega's" waarmee hij in het
Goereese gemeentehuis heeft samengewerkt.
De ambtsperiode van Heintjes in Goedereede
kan niet gekenschetst worden als 'rustig'. Hij
werkte in die korte tijd 'onder' drie burge
meesters en zeven wethouders. Hij was in die
korte tijd voor de bestuurders dan ook een
vast punt. "Ik fungeerde als collectief gewe
ten". Toen hij in 2002 in Goedereede kwam
was de reorganisatie 'op papier' rond. Maar
hij moest ervoor zorgen dat de plannen ook
werkelijkheid werden. Ook deze ontwikke
lingen hebben ertoe geleid dat zijn werk in
Goedereede zeker enerverend kan worden
genoemd.
Vorig jaar was het veertig jaar geleden dat
de dertien eilandelijke gemeenten werden
samengevoegd tot de vier huidige gemeen
ten. Naar aanleiding van dit feit dook Rudie
Heintjes in de geschiedenis van deze ingrij
pende samenvoeging en zijn bevindin
gen verwoordde hij vorig jaar in een aan
tal columns voor deze krant. De columns
beschrijven de aanloop tot de samenvoeging
van 1966 en het begin ervan. De krantenar
tikelen plus een aantal hoofdstukken over de
huidige stand van zaken zijn nu door Rudie
Heintjes samengebracht in een boekje 'Van
Eiland naar Wij-land'.
Wie geen vreemdeling is in bestuurlijk Goe
ree-Overflakkee weet dat er al een aantal
jaren hier en daar wel eens wordt gefluisterd
- of soms hardop gesproken - over de wen
selijkheid van de samenvoeging van de vier
gemeenten van het eiland tot één gemeente.
Sommige partijen en een enkele gemeente
laat bij tijd en wijle horen dat zij wel in zijn
voor een samenvoeging. Anderen durven of
willen het niet hardop zeggen. "De geschiede
nis herhaalt zich", verzekeil Rudie Heintjes.
Want ook vóór 1966 werd er meestal in het
erborgen gesproken over een gemeentelijke
herindeling. "Fluisteren over een samenvoe
ging mocht wel, maar hardop erover spreken
werd niet gedaan. En dit kom ik ook nu bij de
eilandelijke bestuurders tegen".
In zijn boekje 'Van Eiland naar Wij-land'
beschrijft Heintjes dat er voor 1966 wel
\ier pogingen zijn ondernomen om tot een
De omslag van het boek, dat Rudie Heintjes
"een zoektocht door de geschiedenis van
bestuurlijke Goeree-Overflakkee" noemt.
Met duidelijk plezier overhandigde Rudie Heintjes tijdens zijn afscheidsreceptie zijn boek
'Van Eiland naar Wij-land' aan burgemeester Ger van de Velde van de gemeente Goedereede.
{Foto: Adri van der Laan)
Als de link naar het heden wordt gelegd kan
hij constateren dat deze pogingen er nu niet
zo duidelijk aanwezig zijn, maar de provin
cie werkt er toch wel naar toe. Want ook in
Den Haag weet men dat samenwerking alleen
maar 'onder druk' tot stand kan komen. Als
voorbeeld geeft Rudie Heintjes het toeken
nen van woningcontingenten. "De provincie
verlangt van de vier gemeenten één visie
op het huisvestingsbeleid. Als zelfstandige
gemeente kan men er nu niet meer terecht en
dit geldt op tal van andere gebieden. Het ont
breken van een eilandelijke kunstvisie heeft
er bijvoorbeeld toe geleid dat de provincie
geen subsidie gaf voor de kunst op de roton
des in Ouddorp. Als er geen druk van buiten
af zou zijn, bleven de eilandelijke gemeenten
alleen maar eilandjes".
Op de vraag of de eilandelijke samenwerking
in deze tijd leeft bij de bestuurders geeft Hein
tjes aan dat dit niet altijd het geval is. "Er zijn
op het eiland enkele partijen of bestuurders
die zich er openlijk positief over uit laten".
Zijn ervaring is dat de meeste bestuurders nog
lang niet 'eilandbreed' denken. "De meesten
zijn met lokale dingen bezig; dat willen ze
zo goed mogelijk doen en daar blijft het bij".
Over een al of niet verregaande samenwer
king van de eilandelijke gemeenten die uit
eindelijk tot één eilandelijke gemeente zal
leiden ligt volgens Rudie Heintjes ook de
gemiddelde burger niet wakker. "Men wil
bijvoorbeeld voldoende woningbouw in de
eigen kern en het zal de burger een zorg zijn
of dit eilandbreed wordt bereikt of niet. "Je
ziet steeds meer dat de burgers elkaar over de
gemeentegrenzen vinden. Kijk bijvoorbeeld
maar naar de meningen over de windmolens,
het vliegveld en de natuurontwikkeling. Deze
belangen overstijgen de gemeentegrenzen".
Rudie Heintjes vindt samenwerking daarom
van 'levensbelang' voor de vier gemeenten.
Uit verschillende rapporten van de provincie
kan hij opmaken dat "de provincie het eiland
beschouwt als haar achtertuin. Ze gaat uit van
een migratiesaldo van nul, zodat de gemeen
ten geen goede uitvoering meer kunnen
geven aan hun huisvestingbeleid. Dit vind ik
erg. Maar de gemeenten kunnen alleen geza
menlijk hiertegen in het verweer komen".
Volgens Heintjes leeft bij gemeenteraadsle
den nog wel het idee dat samenwerken een
teken van zwakte is. "Juist als samenwerken
de gemeenten kun je sterk staan". Hij wijst
er verder op dat de samenwerking onder de
ambtenaren al heel breed is aeaccepteerd
en dat er op ambtelijk niveau "prima wordt
samengewerkt. Als voorbeeld noemt hij de
WMO, iets wat individuele gemeenten nooit
voor elkaar zouden hebben gekregen.
Dan toch maar één eilandgemeente? "Dat
hoeft niet persé. Ik ga niet uit van de wet van
het getal, want waarom zou een gemeente
van 30.000 inwoners pas goed bestuurbaar
zijn, zoals minister Remkes stelde?" In zijn
boekje beschrijft Heintjes dat dit getal ook
al in 1947 werd genoemd toen men over
gemeentelijke herindeling sprak.
Hoewel Heintjes over de eilandelijke samen
werking wel een duidelijke mening heeft,
geeft hij aan dat hij als ambtenaar talloze
malen 'toeschouwer' is geweest bij de ver
schillende overleggen tussen de gemeente
besturen in het ISGO. Dit zijn volgens hem
interessante vergaderingen waarvan hij heeft
genoten. "Ondanks dat deze vergaderingen
openbaar zijn is er nooit publiek aanwezig,
dat vind ik jammer". Hij zou dan ook graag
zien dat deze bijeenkomsten wat meer in de
belangstelling zouden komen te staan. Het
zou voor de buitenstaander dan duidelijk
worden dat individuele gemeenten minder
gemakkelijk grote besluiten kunnen nemen.
"Men realiseert zich steeds beter dat men
eerst zaken met de buren moet doen, voordat
er besluiten kunnen worden genomen".
In zijn voorwoord noemt Rudie Heintjes zijn
boekje een 'zoektocht door de geschiedenis
van bestuurlijk Goeree-Overtlakkee'. Voor de
totstandkoming van het boekje heeft hij veel
gesprekken gevoerd. Allereerst natuurlijk met
bestuurders, maar ook met vertegenwoordi
gers uit het maatschappelijke middenveld.
In eerste instantie heeft hij de resultaten van
deze gesprekken voor zijn studie gebruikt.
Het boekje bevat een 'populaire' weergave
van zijn bevindingen. In zijn columns heeft
hij als startpunt genomen de oprichting van
de Stichting Flakkeesche Gemeenschap in
1946, ruim zestig jaar geleden. Dit was een
samenwerkingsorgaan waarin de toenmalige
dertien gemeenten waren vertegenwoordigd.
Op soms humoristische beschrijft Heintjes
de verschillende pogingen die werden onder
nomen om te komen tot een verregaande
eilandelijke samenwerking of gemeentelijke
samenvoeging, die uiteindelijk resulteerde in
de vorming van de huidige vier gemeenten in
1966. De columns tot die samenvoeging zijn
in Eilanden Nieuws verschenen. De overige
hoofdstukken beschrijven de verdere pogin
gen tot samenwerking in de laatste veertig jaar,
waarin "vier eilanden op een eiland nog steeds
geen wij-land zijn", aldus Rudie Heintjes.
Het laatste woord over een verdere samen
werking of eventuele samenvoeging is nog
niet geschreven want in dit voorjaar zal de
uitslag van de bestuurskrachtmeting van de
gemeenten bekend worden. De vraag staat
daarbij centraal of de gemeenten in staat zijn
om hun toekomstige taken in de komende 10
tot 15 jaar te blijven uitvoeren. Al is het van
een afstand, Heintjes zal de gevolgen van de
uitslag met veel interesse gadeslaan. "De uit
slagen zullen wel in het voorjaar van 2007
worden besproken. Er komt dan een plan van
aanpak uit en dan... We gaan het meema
ken," zo besluit hij zijn boek.
Het boek Van Eiland naar Wij-land, dat zowel
voor burgers als bestuurders als verplichte
kost kan worden beschouwd, is verkrijgbaar
bij de boekhandels Van der Boom, Akershoek
en Vroegindeweij, maar is ook per e-mail te
bestellen via entoen@planet.nl. De prijs van
het boek bedraagt 12.50.
