Ontmoetingsdag Hervormde
vrouwenverenigingen
Dirksland, de donkerste
gemeente van Zuid-Holland
Motie van afkeuring ontbeert elke steun
VLOOIENMARKT
3D-iiiaterialen
EIIAimBI-IIIEtiWS
Jongerendienst
'KiesWIJZER'
Ophalen oud papier
'Ons Koor'
"Vervolg v'erJia.a.l
Grondbeleid
'Projectontwikkelaar
dreigt met onteigening
in Spuikolk'
DIRKSLAND - Bij de handelwijze
van de Bouhuisen Groep, de pro
jectontwikkelaar van de Spuikolk
in Dirksland, zijn vraagtekens te
zetten. Dat vindt de fractie van
Gemeentebelangen Dirksland.
Raadslid Leenders kaartte de zor
gen van zijn fractie donderdag
avond aan bij wethouder Konings
woud.
in Hellevoetsluis
Bijeenkomst voor
mensen met een 'beroerte'
Nieuw raadslid in Dirksland
Vitrineproject Sticliting Podium februari 2007
PAGINA 5
DINSDAG 30 JANUARI 2007
NIEUWIi-TONGE - üp donderdag 25 janu
ari vond de jaarlijkse ontmoetingsdag van de
Hervormde Vrouwenverenigingen op G G
plaats in verenigingsgebouw Elim te Nieuwe
Tonge.
Van de regio Flakkee/Zeeland waren 16 ver-
enigmgen vertegenwoordigd. Ongeveer 140
dames waren naar Nieuwe Tonge gekomen
om deze dag bij te wonen. Ook het voltallige
Landelijk Bstuur was daarbij aanwezig Het
onderwerp van deze dag was: 'Waar leef ik
voor...?
De voorzitter van het landelijk bestuur, mw.
M.H. Guyt heette de aanwezigen hartelijk
welkom en ging voor in gebed. Ze mediteer
de kort naar aanleiding van Efeze 5: 1-21
en Prediker 5; 17-19. De spreker voor deze
dag, ds. P. Vernooy uit Tholen, ging in zijn
lezing in op de vraag: 'Waar leeft u voor?'.
"Leeft u om te genieten, om te werken of
te dienen; wat is de zin van uw leven? Ons
leven heeft alleen zin tegen de achtergrond
van de Schepper. Als we in een depressie
zitten, niet meer weten hoe we ons leven
vol moeten houden, dan mogen we zien op
Gods genade in Jezus' Christus, Die in alle
dingen ook geleden heeft. Wij zijn stuurloos
zonder de HEERE. God is het Ware Leven:
de mens die zijn roeping niet heeft begre
pen en in de duisternis leeft, ziet niet in dat
wij kinderen mogen zijn van Het Licht." De
predikant riep op om een zogenaamde stille
tijd te maken voordat wij aan onze dagtaak
beginnen en om onze tijd niet verkeerd te
gebruiken door aan alle dingen die tegen
woordig zo belangrijk lijken te zijn - zoals
internet, televisie en dergelijke - al onze tijd
te besteden.
In de pauze was er gelegenheid om elkaar te
ontmoeten. Er was ook een verkoping t.b.v.
Vakantieweken voor mensen met een ver
standelijke of lichamelijke beperking en ook
voor alleenstaanden.
's Middags was er een geanimeerde vraag-
bespreking en ging de dominee in op prakti
sche vragen vanuit de zaal. Al met al was het
een fijne dag, vooral ook in de ontmoeting
met elkaar als leden van de vrouwenvereni
gingen. Om half drie werd de dag afgesloten
met psalmgezang en gebed.
DIRKSLAND - En weer diende het
partijloze raadslid Huber een motie
in, een motie van afkeuring deze keer.
En weer kreeg hij geen enkele steun
van zijn collega-raadsleden. De motie
van afkeuring, donderdagavond inge
diend tijdens de laatste raadsvergade
ring van de gemeente Dirksland, was
gericht aan het adres van wethouder
Koningswoud (SGP) en betrof een
kwestie van circa zeventien jaar oud.
Door Kees van Rixoort
Koningswoud was in die tijd geen wethou
der (wel raadslid), maar volgens Huber is
hij wel verantwoordelijk voor het beleid van
zijn voorganger. De afkeuring van het raads
lid betreft het bouwen van een woonhuis in
Herkingen, waarvoor nooit toestemming is
verleend, maar dat oogluikend zou zijn toe
gestaan. Huber stelde ook dat de raad nooit
is ingelicht en dat de wethouder ruimtelijke
ordening daarmee de raad onjuist en onzorg
vuldig heeft geïnformeerd. "Het is een kar
dinale zonde de volksvertegenwoordiging
niet goed in te lichten", aldus het eerder uit
de PvdA-fractie getreden gemeenteraads
lid.
"Het vertrouwen tussen de raad en de wet
houder is hierdoor ernstig geschonden. Het
college belooft verbetering, maar dan zal dat
in onze opinie met een andere wethouder
moeten zijn. Dit is geen probleem van van
daag of gisteren, maareen lang bestaand pro
bleem. De wethouder is in onze ogen ernstig
in gebreke gebleven."
Volgens Huber is er sprake van willekeur
en rechtsongelijkheid. Hij refereerde aan de
controle op illegale bewoning in bungalow
park Herkingeiv En: "Wij forceren mensen
een balkon af te breken of te verkleinen dat
niet aan de wet- en regelgeving voldoet, op
straffe van een dwangsom. De Fractie Huber
vindt dat de wet- en regelgeving gehand
haafd moet worden, maar het kan niet zo
zijn: jij wel en jij niet. Maar we hebben een
wethouder die dat wel doet en gedaan heeft
en waarschijnlijk is dit de gewoonte geweest
in de gemeente in het verleden. Het zou de
wethouder sieren zijn verantwoordelijkheid
te nemen en af te treden."
Hel was al direct duidelijk dat de motie van
Huber onvoldoende steun zou krijgen. Na het
verweer van de wethouder bleek zelfs nie
mand de afkeuring te ot^len. Koningswoud
meldde dat er niets illegaals gebeurd is, dat
de bouw destijds formeel is toegestaan en dat
een en ander ook tot uiting zal komen in het
bestemmingsplan, dat op het punt van herzie
ning staat. Verder memoreerde de wethouder,
dat "de burgemeester in die tijd veel meer
beslissingen nam dan de wethouder".
De motie kwam naar voren tegen de achter
grond van de discussie over het grondbeleid
van de gemeente Dirksland. Uit een rapport
van de Rekenkamercommissie Goeree-Over-
tlakkee blijkt dat dit beleid voor verbetering
vatbaar is en dat zowel het college als de
geineenteraad steken hebben laten vallen op
dit gebied. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om
het informeren, vastleggen en verantwoor
den.
De aanbevelingen om het grondbeleid te ver
beteren kregen raadsbrede steun en het col
lege kreeg de opdracht om een nota grondbe
leid op te stellen. Diverse fracties deden de
suggestie om niet zelf het wiel uit te vinden,
maar in den lande op zoek te gaan naar nota's
grondbeleid die als uitgangspunt kunnen die
nen voor een Dirkslandse nota. Gemeente
belangen Dirksland kwam zelfs al met een
conceptnota grondbeleid op de proppen, "die
kan dienen om verder richting te geven aan
de beraadslagingen en besluitvorming". Het
huiswerk van de fractie werd raadsbreed
omarmd. Dit in tegenstelling dus tot de motie
van Huber.
Door Kees van Rixoort
"Uit een gesprek met een eigenaar van een
bedrijf op de Spuikolk is naar voren geko
men dat de wijze waarop de projectontwik
kelaar bedrijven benadert om hun panden en
gronden te verwerven, de nodige vraagte
kens oproept", aldus Leenders. "Zo worden
er bedragen geboden die niet in verhouding
lijken te staan met de waarde van de panden
en gronden." Hapt een ondernemer tijdens
de onderhandelingen niet snel genoeg toe,
naar de zin van de projectontwikkelaar, dan
zou hij door de wervende partij geattendeerd
worden op de mogelijkheid van onteigening
door de gemeente. "Tevens", vervolgde
Leenders, "wordt bestaande bedrijven gead
viseerd Dirksland te verlaten en elders op een
bedrijventerrein hun bedrijf voort te zetten."
Het raadslid wilde van de wethouder weten of
het college op de hoogte is van deze manier
van werken en of er navraag is gedaan naar
de reputatie van de projectontwikkelaar. Ook
vroeg hij of het college wel pal staat voor
het behoud van werkgelegenheid binnen de
gemeente.
Wethouder Koningswoud antwoordde dat
hij niet op de hoogte is van de handelwijze
van de projectontwikkelaar en dat het col
lege daar ook niet verantwoordelijk voor is.
Wel zegde hij toe het punt mee te nemen in
het gezamenlijk overleg. Volgens de wethou
der hoeft voorts geen enkele ondernemer het
dorp uit, na het verlaten van de Spuikolk.
"Herplaatsing is mogelijk bij de watertoren.
De oppervlakte is voldoende voor de onder
nemers die verder willen."
Volgens de wethouder is supermarktconcern
Aldi nog altijd geïnteresseerd in een vesti
ging in Dirksland. Eerder werd de Spuikolk
genoemd als vestigingsplaats. Koningswoud:
"Men wil ook een tijdelijke locatie, maar
alleen als er zicht is op een permanente ves
tiging. Daar is nu nog geen zekerheid over."
De gemeenteraad nam het besluit om een
bestemmingsplan voor de Spuikolk voor te
bereiden, die de ontwikkeling van woningen
en detailhandel mogelijk maakt.
OUDDORP - Op 4 februari a.s. is er in de
Gereformeerde kerk te Ouddorp een jon
gerendienst met als thema 'KiesWIJZER'.
Tijdens deze dienst wordt dit thema op een
leuke en verrassende manier belicht door ds.
C.G. Kant. De avond wordt muzikaal bege
leid door Praiseband eXalt. De dienst begint
om 18.30 uur. Iedereen is hartelijk welkom.
SOMMELSDIJK - Op 3 februari a.s. kun
nen de inwoners van Sommelsdijk (m.u.v. de
Westplaat) de mannen van Mannenkoor Ons
Koor weer verwachten. Ze halen dan tussen
9 en 12 uur 's morgens het oud papier en kar
ton op, mits dit goed verpakt en op een goed
zichtbare plaats aan de weg is gezet. Eventu
ele grote partijen kunnen op afspraak worden
opgehaald. Ook kunt u tussendoor papier en
karton in de containers van het mannenkoor
aan de Molenweg in Middelhamis depone
ren. Voor meer informatie over Ons Koor en
contactadressen zie website www.mannen-
koorons-koor.nl.
Op zaterdag 3 februari a.s. wordt in het
sportcentrum De Eendraght aan de Sport-
laan te Hellevoetsluis weer de maandelijkse
vlooienmarkt gehouden. Dat de Hellevoetse
vlooienmarkt in een behoefte voorziet, blijkt
elke keer weer uit de overweldigende belang
stelling die er bestaat, zowel bij de bezoekers
als bij de deelnemers. Vele tientallen stand
houders zien telkens weer hun overtollige
goederen van eigenaar veranderen. De vlooi
enmarkt is een markt waar particulieren hun
overtollige spulletjes aan de man kunnen
brengen. Ook verenigingen maken veelvuldig
gebruik van dit soort markten, bijvoorbeeld
om restanten van hun eigen rommelmarkten,
fancyfairs, etc, te slijten. Verder kunnen ook
particulieren die vanwege hun hobby dingen
ven'aardigen of een verzameling op willen
ruimen inschrijven voor een plaats op de
vlooienmarkt. Bedrijfsmatig mogen echter
geen goederen worden verkocht. De vlooi
enmarkt in Hellevoetsluis is voor het publiek
geopend van 9.00 tot 14.00 uur, de toegangs
prijs bedraagt 1,50 per persoon. Voor
meer informatie kan men terecht bij Kwekel
Evenementen, tel.: 0181-313742 of website
www.vlooienmarkt-hellevoetsluis.ni.
SOMMELSDIJK - De Nederiandse CVA-
vereniging 'Samen Verder' regio ZH, afde
ling ZH-Eilanden. organiseert op zaterdag 3
februari a.s. van 14,00-16.30 uur in de ver
gaderzaal van Verpleeghuis De Samaritaan,
Koningin Julianaweg 59, 3245 KA SOM
MELSDIJK een themabijeenkomst voor
leden, partners en belangstellenden, die te
maken hebben met een 'beroerte'. Het thema
van deze middag is 'Verliesverwerking rond
een CVA'. Gastspreker is de heer J. Keuning
die dit onderwerp zal inleiden en de vragen
van de aanwezigen zal beantwoorden.
Jaarlijks krijgen zo'n 30.000 Nederlanders
een beroerte (ook wel een Cerebro Vasculair
Accident genoemd). Al die mensen hebben
van de een op de andere dag een handicap,
zichtbaar maar ook onzichtbaar, waar zij en
hun omgeving mee moeten leren omgaan.
De Nederlandse CVA-vereniging 'Samen
Verder' regio ZH afdeling ZH-Eilanden
wil op deze middag allen die met een CVA
('beroerte') te maken hebben gelegenheid
geven om over zo'n belangrijk onderwerp
alles te horen wat belangrijk kan zijn. Met
de bijeenkomsten trachten zij 'lotgenoten' de
gelegenheid te geven elkaar te ontmoeten en
elkaar te steunen.
U kunt zich voor deze gratis bijeenkomst
aanmelden bij de contactpersonen, de heer
A.H. Hutink, tel. 0187-484381, of mevrouw
D.J. den Hoed-den Boer, tel. 0187-483899.
SOMMELSDIJK - ledere woensdag in
recreatiecentrum 'De Staver': van 10.00-
16.00 uur 3D-materialen en workshop.
Iedereen is hartelijk welkom.
DIRKSLAND - Johan Wolfert is donder
dagavond beëdigd als nieuw gemeenteraads
lid van de gemeente Dirksland. Hij is in de
fractie van de ChristenUnie de opvolger van
Jos Toes, die in december 2006 afscheid
nam. Wolfert komt niet geheel blanco in de
Dirkslandse politiek; hij was al lid van de
steunfractie en vergaderde mee in een van
de raadscommissies. Het nieuwe raadslid
werd namens zijn collega-raadsleden toege
sproken door CDA-er Sandee, nestor van de
raad en aan de vergadertafel buurman van
Wolfert. "Wij hopen op een goede samen
werking en dat het je gegeven is je mening
kenbaar te maken, zodanig dat we samen het
beste voor deze gemeente weten te vinden. Ik
wens je veel wijsheid", aldus Sandee. Daarna
kon Johan Wolfert de felicitaties in ontvangst
nemen.
GOEREE-OVERFLAKKEE - In het
vitrineproject van Stichting Podium
Goeree-Overflakkee deze maand bij
zondere aandacht voor de vitrine in
het gemeentehuis te Middelhamis,
met daarin etsen van Lijntje Kraan
uit Sommelsdijk.
De laatste veertien jaren voor haar pensioen
werkte Lijntje als verpleegkundige in diverse
functies in het ziekenhuis te Dirksland. Nadat
ze met werken gestopt was, kreeg ze tijd
voor haar tuin en andere creatieve hobby's.
Ze nam o.a. teken- en schilderles bij Suzan
Offereins. Toen ze in 1989 met een vriendin
een tentoonstelling op de academie in Rot
terdam bezocht, raakte ze geboeid door etsen
en nam daarop les bij Lydia Oerlemans-van
der Poel. Ze bezoekt de academie nog steeds
vanwege de vele technische mogelijkheden
en kunstzinnige contacten daar. Etsplaten
worden op de academie bewerkt en daarna
thuis afgedrukt. Het werk in 'haar' vitrine
geeft een blik op haar hele oeuvre. De onder
werpen komen vooral uit haar tuin of uit de
vrije natuur en is het anders, dan heeft ze daar
een mooi verhaal bij. Etsen is een ambacht
dat je moet leren en dat veel mogelijkhe
den biedt, zoals lijnetsen, aquatinten, ver-
nis-moux en reliëf-etsen. Door op het laatst
verschillende kleuren te gebruiken, ontstaan
verschillende sferen in de plaatjes.
De inhoud van de andere vitrines in
februari:
Huisartsenpraktijk Ouddorp: 2becreative2
met producten van hun workshops;
Gemeentehuis Goedereede: Peter Saarloos
met houtdraaiwerk;
't Haegse huus te Stellendam: Josina van
Prooijen met schilderijen;
Vroonlande te Dirksland: Niels met religi
euze kunst;
Lijntje Kraan.
Ziekenhuis Dirksland: Brigitte Tragi met
schilderwerk;
Geldershof te Dirksland: Nienke van Ros-
sum met houtsnedes;
De Samaritaan te Sommelsdijk: Jan Roedoe
met schilderijen;
De Goede Ree te Sommelsdijk; Oud Emailen
van Lydia Braber;
Bibliotheek Middelhamis: Marianne Bosch
met aardewerk;
Gemeentehuis Oude-Tonge: Beeldjes en tek
sten van Mei Dale;
Bibliotheek Oude-Tonge; Nella Visser en
Janny v/d Boogert met beeldjes;
Ebbe en Vloed te Oude-Tonge: Mirian Zim
merman met schilderijen;
't Centrum te Ooltgensplaat: de Bijenclub.
DIRKSLAND - Lekker donker of
onveilig? De gemeente Dirksland staat
de laatste jaren te boek als de donker
ste gemeente van Zuid-Holland. Het
college van B en W is daar blij mee
"in het kader van de bestrijding van
lichthinder en het besparen van ener
gie". In Melissant zullen ongetwijfeld
mensen zijn die het daar mee eens
zijn. Maar de hondenbezitters die hun
trouwe viervoeter regelmatig uitlaten
op het uitlaatveldje achter de Fabius-
straat denken er anders over. Die vin
den dat veldje maar een enge, donkere
plek als ze 's avonds nog even met de
hond op stap gaan.
Door Kees van Rixoort
Gemeentebelangen Dirksland kaartte het
probleem aan in de gemeenteraad en diende
in augustus 2006 een initiatiefvoorstel in
om verlichting aan te brengen. Een voorstel
dat direct weer werd ingetrokken toen bleek
dat andere fracties niet stonden te trappelen
om daar medewerking aan te verlenen, ook
omdat er meerdere van die enge, donkere
plekken zijn in de gemeente.
Akkie Krouwel, lid van de steunfractie van
Gemeentebelangen en inwoonster van Melis
sant, liet het er echter niet bij zitten. Ze stelde
tijdens een commissievergadering opnieuw
vragen over de kwestie. En op 18 januari
kwam het antwoord van het college. "Er is
gesuggereerd dat burgers zich onveilig zou
den voelen, terwijl bij ons en onze organisa
tie daarover geen enkel signaal is binnenge
komen", schrijven B en W aan de fractie van
Gemeentebelangen. "Uit recent onderzoek
(veiligheidsrapportage Rotterdam-Rijnmond
2006) is gebleken dat de gemeente Dirksland
bekend staat als de gemeente waar men zich
van alle regiogemeenten het minst onveilig
voelt in de eigen buurt (slechts 4%), met zeer
weinig criminaliteit. Als daarnaast bij de
gemeente geen signalen binnenkomen van
het zich onveilig voelen door burgers, dan
vragen wij ons af waar de informatie van uw
fractie op gebaseerd is." Waarna de passage
volgt over de donkerste gemeente van Zuid-
Holland. B en W wijzen op de landelijke
trend om het aantal lantaarnpalen te vermin
deren. "Dit alles in het kader van het voor
komen van lichthinder en het besparen van
energie. Mens en natuur kunnen veel hinder
ondervinden door een overmaat van licht,
door verstoring van het dag- en nachtritme.
Nachten zijn nog maar zelden echt donker en
stertenhemels nog nauwelijks zichtbaar. De
veronderstelling dat de verkeersveiligheid
gebaat zou zijn bij (extra) straatverlichting
blijkt ook onjuist, evenals de gedachte dat
het preventief zou werken ten aanzien van
criminaliteit."
Passages die donderdagavond, tijdens de
laatste gemeenteraadsvergadering, tot een
pissige reactie leidde van Gemeentebelan
gen-voorman Jan Leenders. "Dit antwoord
doet geen recht aan de behoefte aan sociale
veiligheid in de gemeente Dirksland." Hij
deed het college ook nog de suggestie om
dan maar aan Eneco te vragen om 'de stop'
van de gemeente Dirksland er maar hele
maal uit te trekken. Dan blijft Dirksland in
ieder geval zonder probleem de donkerste
gemeente. Rinus Struik (ChristenUnie) was
minder sarcastisch, maar vond ook dat er
sprake was van "onvoldoende afwikkeling"
van de vragen.
Akkie Krouwel begrijpt het niet: "Waar heb
ben we 't nu over? Twee lantaarnpalen, meer
niet! Een paar duizend euro, meer zal het echt
niet kosten. Wat meer licht en dan worden
de honden weer gewoon op het uitlaatveldje
uitgelaten; nu gebeurt dat op het speelveldje,
dus trappen de kinderen die daar spelen con-
.stant in de poep."
In de brief van B en W staat nog dat bezien
wordt of "door herschikking van lichtpunten
de verlichting rond het speelveld en de hon-
denuitlaatplaats te Melissant geopdmaliseerd
kan worden". Of dat de oplossing is voor de
plaatselijke hondenbezitters is nog niet dui
delijk. Of de eerste plaats van de gemeente
op de lijst van donkere gemeenten daarmee
in gevaar komt, evenmin.
-42-
Na elven bracht hij haar weg, ging niet meer mee
naar binnen. Bedanken zou hij de volgende dag wel
doen, daarvoor was het nu te laat geworden.
's Avorids op zijn kamertje alleen was hij beschaamd
geweest. Wat was hij de laatste weken vaak moede
loos en verdrietig geweest. Opstandig soms, omdat
het scheen, alsof de Heere naar zijn bidden niet
luisteren wilde. Soms had hij het vragen aan de
Alwetende om oplossing van de raadsels wel eens
willen staken. God hoorde tóch immers niet. Al
zijn bidden was immers toch tevergeefs. Nog steeds
was het niet uitgekomen, wie dat geld in zijn lade
gelegd had. Maar hij had, uit kracht van opvoeding,
het toch niet na durven laten. Hij had iedere avond
tóch weer de knieën gebogen en nu eens lang, dan
weer kort de Heere om uitkomst gesmeekt. En zie
nu eens. Beschaamd had hij het hoofd gebogen.
Wat had de Heere toch wonderlijk gezorgd en zorg
de nóg. Broodsgebrek hadden ze niet, hij had weer
ander werk gekregen, al was dat nu niet zo plezierig
als hij wel wenste. Hij kon toch in ieder geval in hun
onderhoud voorzien.
Lang had hij die avond op de rand van zijn ledi
kant gezeten, nog aangekleed. Hij moest nodig een
nieuw pak hebben. De vorige avond had hij het er
nog met zijn moeder over gehad, maar het kon er
niet af. Het geld, daarvoor nodig, was er niet. En nu
werd het hem zo maar in huis gebracht en zo'n best.
Kleintjes had hij tenslotte zijn knieën gebogen en
de Heere gedankt. Oók even gevoeld het lelijke van
zijn gedachten de laatste tijd. Maar helemaal er zich
aan overgegeven had hij toch niet, hij had er tegen
gevochten. Niet één avond had hij verzuimd te bid
den. Misschien had de Heere daarom...? Nee, nee,
dat niet. Onwillig schoof Evert op zijn knieën heen
en weer over de rand van zijn ledikant. Nee, daarom
had de Heere het niet gedaan. Hij wist heel goed,
dat de Heere niets om de mens deed, ook om hèm
niet. Want er waren nog zoveel zonden, die hem
dagelijks aankleefden, dat kon hij met zijn verstand
wel nagaan, dat de Heere hem alleen daarom wel in
de grootste ellende kon laten verzinken. Van bidden
kwam niet zo heel veel. Hij lag te vechten tegen de
gedachten van eigen braafheid, die in hem opwel
den en die eerlijk gezegd nog wel strelend waren
ook. Doch omdat hij beter wist, daarom verzette hij
er zich tegen. Hij voelde zijn eigen dwaasheid, stond
op en kleedde zich uit, want al vroor het niet, het
was toch midden december. Toen was hij snel onder
de dekens gedoken.
Negen dagen later was er weer zo iets raadselach-
tigs gebeurd. Het was twee dagen voor Kerstmis,
dan was zijn moeder jarig. Van Vliet en zijn vrouw
en vanzelfsprekend ook Dora waren bij hen op visi
te geweest. Gezellig zaten ze in de kamer. Plotseling
was er gebeld. Hij had open gedaan.
"Woont hier de weduwe Kooistra?" had een hem
onbekende gevraagd.
"Ja, moet u haar soms spreken?"
"Niet nodig. Dit moest ik hier afgeven," en de
vreemde had hem een pakket overhandigd.
"Mag ik ook weten, van wie het afkomstig is?" had
hij snel gevraagd.
"Dat is mij verboden. Goeden avond," en haastig
was de onbekende in het duister verdwenen.
Verbaasd had hij een ogenblikje voor de open deur
gestaan, die toen zacht gesloten en was daarop naar
binnen gegaan.
"Hier," en hij overhandigde het aan zijn moeder,
"dit gaf iemand mij."
"Heb je dan niet gevraagd, wie de gever was," infor
meerde zij. "Mocht hij niet zeggen zei-d-ie."
Nieuwsgierig maakte de weduwe Kooistra het pak
open. Het bleek een nieuwe wintermantel voor haar
te bevatten. Een grote lap stof, voering en een enve
loppe met vijftig gulden, zeker voor het maakloon.
Enigszins onthutst had mevrouw Kooistra het uit
gepakt. Geen enkele aanwijzing gaf enig vermoe
den van wie deze prachtige gift kwam.
Snel had Evert Dora aangekeken. Zou dat soms
weer van Van Vlijmen komen? Dora had die vragen
de blik opgevangen en begrepen. Ze had het hoofd
geschud en de schouders opgehaald. Ook Van Vliet
en zijn vrouw hadden verbazing getoond. Toen hij
's avonds Dora wegbracht, had hij nog eens bij haar
geïnformeerd. Zij wist ook van niets, maar ze kon
er wel achter komen, had ze beloofd. De volgende
dag had hij vernomen, dat Van Vlijmen deze keer
de gever niét was. Maar wie dan? Samen hadden
ze de daaropvolgende dagen hun hersens gepijnigd,
gegist, veronderstellingen gemaakt, zonder natuur
lijk tot een bevredigende oplossing te komen. Even
was de gedachte aan Van Vliet in hen opgekomen,
doch dat hadden zij aanstonds weer laten varen.
Neen, die hadden daarvoor tè gewoon gedaan. Zijn
moeder had het ook aan Bertus gevraagd, maar die
wist eveneens nergens van af. Die gaven zich trou
wens toch niet arm, hoewel ze rijk hun brood had
den in de bakkerij. De herkomst van dat geschenk
was en bleef onbekend. Het was anders juist van
pas gekomen, want haar oude mantel kon eigenlijk
niet meer mee. Dit najaar had zij een nieuwe win
termantel willen kopen, toen het ontslag van Evert
een streep door de rekening haalde. Aan zo'n grote
uitgave kon zelfs niet gedacht worden.
Toen met Kerstmis ouderling Dijkstra bij hen op
bezoek geweest was en zij de hele geschiedenis aan
hem verhaald had, was diens antwoord geweest;
"De God van Elia leeft nog, mevrouw Kooistra."
De tranen waren haar bij dat antwoord in de ogen
gesprongen. "Dat is waar," had zij met omfloerste
stem gezegd.
Maar datgene, waar Evert eigenlijk op wachtte, waar
hij dag aan dag naar uitzag, kwam niet. Nog steeds
rustte de verdenking van het ontvreemden van die
vijfhonderd gulden op hem. Het pijnlijke daarvan
sleet wel iets, maar kwam toch soms weer in al zijn
zwaarte op hem af. Zoals onlangs, tussen Kerstmis
en Nieuwjaar. Toen was hij op een hoek van een
straat bijna tegen zijn vroegere patroon mijnheer
Andijk opgebotst. Zwijgend had deze hem even
aangekeken. Hij was bloedrood geworden, had zijn
ogen neergeslagen.
Het had hem. Evert, een paar ellendige dagen
bezorgd. Hij wist, dat Bakker zijn plaats ingenomen
had. Later had hij zichzelf zijn verlegenheid en ver
warring verweten. Wat was hij toch een ezel, een
sufferd. Waarom moest hij nu zo kleuren? Hij had
toch immers niets gedaan? Nu zou mijnheer Andijk
zijn onbeholpen gedrag als een bewijs van schuld
houden. Stom van hem. Hij had hem aan moeten
spreken, hem moeten vragen, of het nog nooit uit
gekomen was, of hij nog geen enkel spoor van de
dader ontdekt had. Hij had hem eerlijk en open
in de ogen moeten kijken, fier zijn hoofd rechtop.
Hij had... Te laat! Het was voorbij, eer het eigenlijk
goed tot hem doorgedrongen was. Hij had mijnheer
Andijk een ogenblikje nagekeken, toen deze rustig
voortwandelde.
Och, met zijn werk ging het nu wel sinds hij daar
orde op zaken had gesteld.
(wordt vervolgd)
